Euripidis Tragoediae recensuit Godofredus Hermannus Orestes

131쪽

ἐπίνεσα. Brunckiua κατίνεσα, quod reiiciens Porreonus, quia tantum de τεῖ κνρων diei videatur, γε λενος ἐπίνεσα scripsit. Barnesii eoniecturam ης χθη υς γ' ἐπίνεινα, frmant K. Flor. I 8. 2I. Propterea rpeppit Matthiae. At ea videtur Triclinii eorreetio esse: quare probabiliorsem Porsoni scripturam recepi. Poterat poeta νεσα fieri bere.

ποτε καλόν. Seholiastes: τίνα ευπρος-ον απολογίαν δε-lo: quam ille interpretationem dare debuit, etiam si non legit istud καλον, quod manifestum est stippii mentulit versus uno pede mutilati. Vera videtur altera scriptura esse, nisi scripsit: τί γυρ εχων ἐρω ποτLI 086. Vulgo: γ ν Λελφίδ' ἐλθων, ωωκέων ακροπτολιν. Aug. e. εἰς γῆν. Flor. 33. inserit και ante Q ὐκέων. Neque enim sine causea mirali videntur antiqui interpret0s terram Delphicam Phoeensium ακροπτολιν diei. Unde etiam ιιητροπολιν adscriptum est in quibusdatii codd. Quod crederes dudum ex coniectura positum esse, prae

132쪽

1097. Mira narrat Sehaeserus, IIelenam diei λυπρον, ut in Hecuba 897. esse δισσὴ ιιέριμνα μητρί. Imino ad κτανέομεν additum est λυπην eo usu accusativi, qlio effectus actionis verbo signiseatae indicatur, quia in verbo inest κτάνοιμεν τιθέντες λυπρον, quod etiam inversum dici potest δε ιεν λυπνὶν κτείνοντες. I S. Vulgo: πῶυς; τὸ γαρ Iro sων ἐστιν, ει γ' εσται κα- λως. Haec sic scripta intelligi nequeunt. Scholiastae: πῶς ουνἔT Oι μο ν. το εἰ γαρ, g ησέ του ro ευκολον κω provιον τὸ φονευσαι την 'Eλένην, καλῶς αν Ma ιν εσται. αλλα τυ ἐπ' hιοὶ proιιιον ἐστι' τὸ γὰρ ετοίμως καὶ ευκερως-Eλένην κατερ - σασθαe καλον ἐστιν, εἰ ολως δυνατὸν του ro πραξαι. ετουιος γυρεῖς τουτο εἰμι, ει γε μὴ καταληφθήσομαι. αλλα τίνι τροπου, τη- σίν, ανέλωμε M. ἔδεοιμος γαρ εἰμὶ πρὸς τὸ σφάξαι, εὶ ἐστιν ευμα-ρἐς τὸ κτεινα τουτέστιν εἰ μὴ καταληr θήσομαι. Patet hos ita legisse: πως; τὸ γὰρ ετοιμον ἐστιν ' εἰ r εσται, καλῶς. Solo a centu mutato emendari oratio potest: τὸ γὰρ pro ιιον ἔστιν, εἰ γ' εσται καλως, hae sententia: prompsa volunιas adesι, ai reete fieri poterit. Fateor tamen hoe non valde placere, quia hic tantummodo ut possit fieri, non quam recte aut facile, spectatur, mallemque legeretur: πῶς; εἰπέ. τὸ γὰρ εrοιμον, εἰ γ' εσται, πάρα, vel : πιυς; τὸ γὰρ ἐμόν γ' ετοιμον, εἰ: γ' εσται, πάρα. Duiligo i by Cooste

133쪽

ρονο ι σασα τα huta. τα μδε, φησί, στρυγοι τῶν η ιετέρων, ταδι αποσφρυγίζει. γράφεται καὶ ἄπασφαλαζε π αι. II01. Flor. 21. κεκτη ιένην, quod videtur ex κεκτημένst ortum. II04. Quomodo per attraelionem interrumpi eontinuitatem orati nis putaverit Sebisserua, ego nia fateor non intelligere. Sed solebat ille non pompecta sepiuose enuntiare. II . Ald. et plerique eodd. ovo quod aervarunt Bru Dissiligoo by oste

134쪽

Aius et Porsonus. Cant. Aug. b. Ora ωζηιαι, quod probat Elinaletiis ad Herael. 600. ubi est δDςφη&εῖν γαρ αγμαι θεάν. Mosc. d. oυχάζοιιαι, ut apud Hesycli itim legitur. Matthiae tuendum putavit ocaitui iiqile ex Apollonio Rhod. IV. I90. μηκέτι νυν σθε, φίλοι, Πώrtyrii δε ν I9ι. At lexis est in line genere Alexandrini poetae auctoritas. qui ου χύζοφιαι defendere voluerit, ostendere debebit Allieos spicum verbum usurpasse. Illa. Dubitari potHst, utrum, quod Matthiae vult, ta πάσχομεν sit ore ταντα πασχο/ιεν, sive, ut reciliis dicam, pro ιιι quae paliamur, an, quae Scliaeseri seni, nila est, γόους θησομεera sit idem quod γοησο ιεγα. Hoc ut multo Eimplicius praPserendii m. 1114. Flor. 2. εἶςτε δακρυσαί γ'. Ald. ιυρτ' ἐκδακρυσαl r'. Sie pliam Aug. b. e. d. Havn. quorum duo postrpini γ' omittunt. Alii non panei eodd. ωςτ' ἐνδακρxπαί γ'. D. inde tres I Wid. apud Valeh. ad Phoen. 1353. liber P. Mose. a. Gueis. Taur. Florentini omnes κεκα si ἔνην. Ex Aldina vulgatum κεχαρ ιένη, quod et ipsum probum esse gravi errore Porsonua iudieabal, Matthiae autem ex κεχαριιένοι ortum coniecit, quod est in Mose. d. eoque rettulit etiam ω, quod in Aug. d. ad κεχαρι/ένη superseri plum pst. Bonam sententiam praeberet κεχαρμιένοι, nisi aequens versus obstaret. Si Irgitur, ελτ' ἐκδακρῖσαί γ' κεχαρμένην, non est id sic intelligendum, ac si Disiligoo by Cooste

135쪽

tam vehementer lamentandum dieat orestea, ut laerimas fundere cogatur Helena, sed eum ironia: aettieeι υι illa Iaerimas fundat, inι r dem, quod est, ut gaudeat, dissimulana gaudium lacrimis. Eo perlinebat etiam κεχαρ ιένη. Nam qui sic seribebant, sine dubio legebant: ἄπ' ἐκδακρυσει γ' ωοθεν κεχαρμένη. III 5. Ex nullo libro allatum est ταυθ'. IIII. Flor. 2. το δ' ἐφέξομεν. III s. vulgo ἐκκλεισο ιεν σφας et cinos' is στέγας. optimi diem ἐκκλίσομεν et plerique ἄλλοσε στέγης. Mutari Meen uin

pronominia. II 2I. Vulgo Sed Mose. a. Flor. 2. Ist 33. Taur. Aug. d. Ven. a. b. DLEURIPIDIs Oresιes. S

Diuitiaco by Corale

136쪽

νυν δ' υnερ απάσης Ἐλλάδος δέ σει δίκην,

an vera scriptura suerit, υκουσον δ' ως βεβουλευμαι καλως. II 29. Vulgo Oλολυγμος εμαι, quod asyndeton placeat fortasse quibusdam, ut vigorem quemdam orationi addens. Abliorret tamen hoea consuetudine tragicorum, quae eupulam potius addi postulat. Eam praWbμt Flor. 33. in quo est ὀλολi r ιὸς δ'. Seilicet eiecta erat ametricis, postquam ὀλολυγ3ιὸς vitigare nomen pro rariore oλολυγεια scriptum eSset. Eo usus est Euripides in Heraclidis v. 782. II 34. Mose. d. σφαγευς, posito in margine vulgato φονεύς. I 137. Unus scholiastarum: τριν--ου γαρ υκολουθον υΠ ιιιινήσκειν Πε του φονου τῆς ιιητρος. Rectius alius:

παραλείπω ' ἐνδίκως γὰρ απολωλε. 138. Sex eodiees δομους δ', quod nullo modo defendi

potest.

137쪽

Oυκ ἔστιν Ουδεν κρεῖσσον Φῆ φίλος σαφής, ου Πλομος, ου τυραννίς' αλογιστον δέ τι τι πλῆθος αντάλλαγμα γενναίου φίλου. συ γαρ τά et' εἰς Αιγισθον ἐζευέ ες κακὰ καὶ πλησίον παρησθα κινδυνων ἐμοί, νυν et' αυ διδως μοι πολεμίων τιμωρία κουκ ἐκποδῶν in. παυσομαί σ' αἰνῶν, ἐπεὶ

utilius hie est epitheton quam in Helena v. I 656. ἀλλ' Iσχε μενξ εγγόνου ρεδεαν ξιφος, sed peius eollocatum in fine. Seholi, tes interpretatur θανάτου προξενον. Si lueretur εἰ μη 'π' ἐκεLννὶς ih. e. απ' ἐκείνης φασγανον σπάσω μέλαν, videri posset

atratum sanguine gignifieare. Aptiua certe aeripsisset vel σπάσαιμ'

ουν vulgatum, quod recte se habet.

I M. Aug. d. λέχος pro γένος. II 8. Flor. 10. σωσῆς φίλος, mala positura verborum. In Ven. a. adnotatum ra. δεηθει. Fuerunt ergo qui legerent si φίλος.

II52. Dixit πλησίον κινδυνων pro οὐχ εκὰς κινδυνων gieuitu. 382. ολιγάκις pro μη πολλάκις. IIb3. Ald. et trea eodd. νυν δ' αυ. Par. A. Hor. 2. I0. 33. Taur. νυν τ' αυ. Duodecim alii νυν αν, forsan reete, inquit Porsonus; immo male, Malthiae, quia sellieet sibi respondeant τά τ' εἰς Αιγισθον et ἡν τ' αD. Reputare debebat, priusquam vituperaret Porsonum, αυ etiam pro δε dici. Ergo hie et νυν τ' αυ et νυν δ' αἶ et νυν - diri potuit.

138쪽

II 6

II 58. Vulgo ανταναλωstius ιεν. Separavit μἐν Porsonus ex Can-tΡri fiententia, quod sic baseo melius conneciantur cum Eequente δέ. Gravior caussa est, quod quuin hie de se solo loquatur Orestes, in plurali ambiguitas inesset, quoniam etiam Phlades eum in patranda caede adiuturus est. II 62. Libri: αλλ' - υς ρώμην θεου τιν' ἐσχεν ' δν ου καταισχυνῶ. Solus L. I μν, υν καταισχυνεῖ, quod defendi posse monuit Porsonus, qui cum Barnesio εσχ', ον Ου καταισχυνω scripsit. Id gane quum gravitate .ententiaμ, tum sequente αλλὰ se tuetur. Me.

καὶ παν ιυν MN. ων ην. II 67. I ulgo κταιουσιν, Ου θανουσιν. Plerique et sere optimi codd. cum scholicasia, κτανουορ, ιιὴ θανουσιν. Absurdam sententiam praebet ov. Altera lectio sine interpunctione scribenda prat, κτανουσι μὴ θανουσιν : h. e. occidentibus iια υι ipsi non moriamur.

139쪽

IIII. Vulgo he τρ&ου τ' ἐμοί Aliquot eodd. ἐκ τρhων τ' ἐμοί, quod merito rerepit Porsonus. II73. Tredecim eodd. omittunt γ', quod melius retineri monet

Porsonus.

I 175. Flor. 10. 33. Τauri Ven. b. evin Ald. το λέγειν. H. τοχθειν Ed. Brabaeh. ex manifesta eorreetione τό γε λήγειν ἀγάθ' ἐλει. Ceteri eodd. fere τo μέλλειν. Selioliastes: τὰ ἀγαθα καὶ Dis προςδοκασθαι μονον εχει τινα τέρ νιν. Alius :ἰ γουν το προςδοκῶν, ἐλπίζειν. Pomonum, qui si δελειν cum aeeusativo constructum Optime a Musgravio, maxime ex Iphig. Aul. IIII. o σθα γαρ πατρὸς πάντως a μωει, illustratum esse scripsit, recte quidem refutavit Matthiae, quum ostendit in omnibus istiusmodi exemplis infinitivum aliquem subintelligi, sed tamen ipse quoque in duos haud leves errores ineidit. Nam primo non vidit, etsi erravit Porso. nua, tamen se sua refutatione non effecisse, ut diei nequeat μδελειν ἀγαθά, nisi ostenderet nullum hic posse insinitivum intelligi. Atqui ipse hoe interpretatur τὸ ιιέλλειν αγαθά σε πράσσειν). Alter error in ipsa illa interpretatione est. Non enim Electra su iacturam aliquid, sed diei uram prosessa erat. Neque omnino de Electra haec dici potuissent, si σε non esset additum. Sed quorsum dispulo haeel Ni. mirum ut ostendam ista omnia spiritu disgari posse. λγειν, quod in nonnullis libris est, interpretatio est, quae ad ιιελλειν adscripta suit, eaque etsi non ustra, lamen ne prorsus quidem inepta, quia ex praegresso λθε satile repeti λεγειν potest: quamquam non recte ita loqueretur Orestes, nisi addito pronomine: λεγ', ως τὸ ιιέλλων ae ἀγαθα

λέγειν) ῖχει τιν' ἡδονήν. Sed quid verbis opus est uum Electra dixis.

140쪽

omnes et Guel f. habent. Liber P. Mosc. d. Aug. d. memoratum scholiastae τύφον. Par. A. B. Cant. N. Flor. 21. Taur. Havn. et superscripto οι Ven. a. τά pio, quod eum Branckio recepit Porsonus. Sed Brunckius, ne quis, quod falsivsimum censet, μητρος cum ταφον vel ταφω eoniungeret, ita distinxit: κατασπείσουσ', ἐρ μητρος, ταφtia, persuaderique sibi passus est Maithiae unis avrρος significare pro matre Hermionae Helena. Non venit id in mentem Euripidis Ele. ctrae, quae suae matris Clutaemnestrae tumulum dicit. Duili os by Corale

라틴어 텍스트