Euripidis Tragoediae recensuit Godofredus Hermannus Orestes

111쪽

λεξειν τα κεῖθεν σου κασιγνητου Πέρι.

830. Videntur libri omnes ἐπ- habere. IIuie tamen lom nescio an magis conveniat οὐ nou, quod eum illo saepe permutatur. De eo vide ad Iph. Aul. 676. et ad lph. Taur. 904. 834. Seripior Christi patieniis v. 416. φυχῆς αγωνα τον προκείμενον περι δραιιουμενος καθ' υν δανειν ἐστὶ κρίσις. Et v. 44l. m χῆς Myῶνα τον προκεέμενον πέρι τρέχοντος, ω h θα- νοντα νυν ἰδοις. Λωσὰ is αγωνα recte interpretatur Schaesertia e piam faeιumra iudieii. 841. Post hune versum libri habent hune alium: κακέον γὰρ ρκεις ως εοικεν ἄγγελος, agnitum a seriptore Christi patientia v. Iou. Eum Branchius, ut aliunde illatum eiecit, Pomonus uneinis in lusit. Sine idonea caussa damnari iudicavit Maistiae. At non modo langui-Diujtig Corale

112쪽

dissit nam laeti sententiani, sed iurbat etiam aequalem versuilia inter personas distributionem. Nec videtur eum habuisse seboliastes ad v.

832. qui trinistros, quos in libris II 6. habemus, numerat 113. is numerus relinquitur, eiecto hoc et duobus aliis versibus, de quibus v. ad v. 896. 916.845. Nescio quid Matthiae sibi voluerit. quum Brunehium probarit, qui verba sic e instrui voluit, προςῆλθεν ελπις, ἐν ἐξετηκεν ιην γόοις, πάλω φοβο ιε η τὸ φιδελον. Nihil opus hoc artiseio. Sen. tentia est: eveniι res a me eaespeetata, quam dudum metuens 'iura domi. 849. Aug. d. Ven. b. χρη. 'SAE. Scriptur chrisii patientis v. 377. φθάσανι' οῦκραν. Dissilirco by GOoste

113쪽

MI. Ald. Flor. 33. ἀνεπτέρωσε. Ceteri et seriptor Christi patientia v. 380. ἀνεπτέρωκε, qui eliam πολιν tuetur, pro quo in Ha n. Aug. d. πλον. In hoe adscriptum γρ. πολιν, in Ven. a. γρ. OZλον. 867. Omissum ipti o in Aug. 4. Pro ps Ven. a. φίλον. 868. Quod in scholiis pro explicatione est, χειραγωγία, in Vat. I. per ra. ut alia lectio adscriptum. 876. Libri et actoliastae καλοῖς κακους, nisi quod Flor. 33.

κακοῖς καλους, IIavn. autem κακοις κακους. Valelienarius in Dialr. p. 209. eoniecerat καλως κακους. Ut consueverunt, hune Brunckius, Branchiuin Porsonus secuti sunt. Suhaeserua suam iacit metaphrastae explieationem, αντὶ του συνείρων καὶ συμπλέκων καλοῖς.

114쪽

refert, merito dubitans de Pomoni opinione, qui copuIam Pnelili ea in nunt- quam apu3 veteres Graecos post praepositionem in serri ratus, nisi ea sententiae membrum inchoet, Atheniensent D τε πολεος υρχαις vel ἐν nολεος τε ἀρχαῖς dicere potuisse, non potuisse dicere πυλεος ε,τ' αρχαις ait. Confudit Porsonus diversa. Nam si modo ante su uiuno mea posita est praepositio, ut qnum D τ' αρχαῖς dieitur, ot sequi et praecedere potest Πυλεος, quod huius nominis positura non ex grammatica, sed ex rhetori ea ratione pendet. Si vero postposita est nomini suo praepositio, ut si dicas πυρος ριπῆ θ' υπο, prae dere copulam necesse est, nec potest diei πυρος υπό τε, non

quia πυρὸς initio membri positum sit, sed quia etiam si vel abesset vel postpositum esset per Manimatteam rationem non potest diei ριπῆ

Fallitur. Nam etsi in Philoeteta Lemnium quemdam Hectorem finxisse dieitur Euripides, hic eerte perinepte nulla necessitate cogente aliquem Diovi Θdem nominasset. Illimo ipsum illum Tydei filium me. morat. Is enim Argis vel salus videtur, ut de quo Nestor in Odyss. III. I 80. de reditu GraWeorum exponens, dicat: τέτρατον - εον, OT' ἐν nσας Tυδείδεω ἔταροι-ιnno δα ιοι εστασα αυrαρ εγωγε IIxλονδ' εχον. 886. Aliquot codices versum praebent septem pedum, λαοὶ δ' ἐπεφρόθησαν o ι ιιε ν ως καλως λεγοι. K. et duo Leidenses apud Valehenarium ad Pliopn. I 244. male abiecto λέγοι versui prospexerunt. Ald. et undeeim minimum eodd. omisso λαοι, quod, ut Matthiae putat, posuerat seriba in mente habens Hecubae versum 553. praebent ἐπιθοίγησαν δ' . Porsono visus est Euripides seripsisse: λαοὶ δ' ἐπερθόθζσιιν ως καλως λέγοι, idque non solum per se veri simile

est, quia mirum esset ni glossatores adipeissent explieandi caussa or ιέν, pd etiam aptius videtur. Nam sic si loquitur nuntius, maiorem partem populi assensisse Diomedi subindieat, eoque magis elucescit pra. vitas illius hominis, cuius deinceps memoratur oratio. stuare hoc recepi. 889. Valevenarius quum in Diair. p. 256. locum hunc asserqnahiinc versum omisisset, Bectio visus est eum pro spurio habuisse. Estis si quisquam genuinus. Olympiadis XCII. anno 3. biennio ante aetam hane sabulam, quum Alcibiades Lacedaemonios ad Cyri eum vieis. Dissiligis by GOoste

115쪽

set, hique pacis eondi:ionWa osserrent, Cleophon ad bellum exellavit Athenienses, quod tam infeliciter cessit, ut postea numquam ad priorem potentiam emergerent. Vide Diodoruili XIII. 53. Hotiio iste gpnus a Thraeibus dueere put batur: unde hie ' γειος ο κ dictum. Copiose de eo disseivit Fritetschius ad Aristophania Thesmoph. p. 298. seqq. Dicitur autem ηναγκασ/ιένος. quod ἄν Ουκ uar ος εἰςβιαωGι, ut est apud Aristophanem Av. 32.891. Libri πιθανος ει' &υrους, nisi quod I. οτ' et Vieti A 'pro ετ e Valchenarius I. c. αστοῖς scripsit, quod reerperunt Brunckiua et Porsonus, probavitque Elinsteius ad Suppl. 355. Ρoranno eonfirmari visum est glossa in ii. adscripta τοὐς noλίτυς, quam Sehaeserus magia vulgatae defendendae opportunam putati Ubloquitur Matthiae, nihil hic praeeessisse dioens, ad quod τουωiatur illud υἰrotic. At, si in ipsius editione non λαοὶ pra9eedit, certe o ι' ιι ἐν et op δε ostendunt qui sint illi αὐτοί. Sed haeret Matthiae etiam in prι. Id vero reete

interpretatus est Schaeserus. Significatur eo, oratorem istum ea suada esse, ut si non statim, at aliquando tamen magnum in malum rem p blicam eoniiciat.

Id habet eerte Aug. d. adleeto τω βασιλει. Miisgravius coniiciebat χερί τ' ἰωμέ , unde petua quid meogitavit Brune ius, τι p τ' , ανυι, medieum, quod fieri non potest, isto participio significari ratus. Unus scholiasiarum: τὸν προεσgisrα τῆς πόλεως, Toυτεο τι τὸν δη- ιαγέετον, οντως ωφορῶντα πρὸς τὸν λέγοντα δεῖ κρίν ι H Ομoως

116쪽

του δῆμου προῶπιαμέν o. Ioruna priora salsa sunt et abhorrent plane ab Atheniensium rei publica ratione: propiva autem ad verumaeeedunt posteriora. Nani hoe dicit Euripides: ua speelans aliquis eonsiderare ' debes eum qui rei publicae praesu: nam eadem res esι rh. e. quod in oratore, id etiam in eo qui praeest rei publicae spectandum est. Celera, quorum genuina scriptura haee est, τους λαγους χθοντι καὶ τιμωρουμέν , delevi. Nihil sunt enim aliud quam interpretatio, adseripta ad ea quae sequuntur, προ οφ s κατακτείνοντι. Eam mptriei in trimetri formam redeterunt. Deletia hia recla v. 898.ῖς insertur de malo isto oratore, qui neci dari Drestem et Electram tu. bebat: quod ος aliter ambiguum sores de quo diceretur.

5. Libri: ξυνετος δὲ χωρεῖν ομόσε τοῖς λόγοις θέλων. Mat.

thiae hoe diei putabat: qui verbis eoneertare eum aliis seiι, quum vult: nam ὀλιγάκις eum urbem intrare. At haec non modo inutilia, sed etiam inepta sententia est: non certat enim, quum non vult. Nee θίλων aliud est quam volens, h. e. libens. At hoc quoque ineptum est: nam quid est peruus libenter eσιare Libentiae enim nulla p .ritia est. Seholiastae dubitant utrum τοῖς λογοις de alioruin, an de ipsius huius viri orationibus accipiendum sit. Certo de aliorum. Etenim vix credo dubitari posse quin seripserit Euripides quod posui, ξυνετος δὲ χωρεεν οι όσε τοῖς λογοις λέγων. 906. Cant. Flur. 2. Ven. b. ἀκέραιον. Deinde Cantabr. Par.

117쪽

καὶ τοις γε χρηστοῖς ευ λεγειν ἐναίνετο, κου δεις ω εἶπε. συς δ' ἐπ λθε συγγονος, DIS

910. Flor. 2. υτίρει.9II. II. μητ' ἐκστραI Uειν. 913. Legebatur hie, ut alibi, ευνιδεις. Grani in aliet ευνιδας veribendum dictitant: v. Εtym. M. p. 97, 5 I. 393, 38. Aread. p. 32, 17. 916. Post hunc versunt logebatur hic: παλαι Πελασγοι, Au- ναι δαι δἐ δευτερον, in quo plerique eodd. et Eustathius p. 357, 31. qui hune versum etiam p. 320, 1. respicit, et ad Dion usii v. 347. in prioribus editionibus, di omittunt. Ven. b. .Iαναοὶ di δεDτερον. Ex

Musgravit spnientia hune versum ut Euripideum quidem, sed ex alia sabula sumptum, recte eiecerunt Brunckius et Porsonus. Matthiae tamen verebatur, ne porta Orestem suum eum memoranda antiquitate et fortuna gentis favorem eaptare voluerit. At verendum potius erat, ne

is qui diceret εἰ γαρ αρσένων τυνος ἴσται γυναιξὶν οσιος, parum

mute Danaidarum appellatione memoriam Excitaret undequinquaginta Danai filiarum, absolutarum in iudicio Argivorum, nec punitarum nisi apud in seros.

κατακτενεta' mi. Quem quum secutus esset Matthia , poenituit eum in adnotatione, quod servaverit εμέ, ut in quo nulla hic sit emphasis. At esse potest, si inter se opponuntur haec: maιer quum puniιa οι, satisfacium esι legi: ego si punior, δυIviιur ι .

118쪽

σπανις

60. vulgatu in Πετροτ ιιιονς, pro quo Flor. II. ΠΠρον ιένοις habet, in Πετρον ιενος mutari iuberet, quod est in Taur. et adseripio ODς in Aug. d. Havn. ea raussa, quod alioqui significaretur reum disseulier iudieibus pWrsuasisse, ut no ipsi lapidati morerentur, non videtur cogi lasse, etsi per se id signifieare vel ba possint, iamen lioe loco, ubi et συγγονον os τε praeeessit, et res apertissima est, neminem πετρον- ιένους non ad Orestem et Eleetram esse relaturum. Assensua tamen ei est Matthiae.

119쪽

βεβακε γαρ, βεβακεν, οιχεται Τεκνων Προπασα γεννα Πελοπος, ο τ' ἐπὶ μακαρίοις 955

043. Praemissum vulgo Q ora non invenitur nisi in pessiaucis codieibus. Deinde vulgo στεναγμῶν, sed aliquot codd. στεναγ34oν. 945. Addidi ταν eum Barnesio, nullo in libro invpntum. 946. Pro vulgato ὁι nonnulli libri Tel εχπεν. 94T. ILρσέφασσα auctore Musgravio ei erunt eritiei. Habentlioe nonien et libri et selioliastae, etiam metricus, de quo salsum prae- dieat Matthiae. 948. Pro ἰαχείrcis Porsinua rpstituit MVείτω.4 949. Ald. Guelf. Flor. 2. Ven. b. κρατα. Celeri καρρ, quod Branchiva et Porsonus tenuerunt, vel κάρα, quod Eluisleius in censura inoae Sutiplicum editionia ad v. 303. eum κουρι ιον coniungen

dum esse monuit.

950. Εioeta sunt monitu Musgravit a criticia των Ἀτρειδῶν, quae in plerisque libris post Oικέον, in paucis ante ποιατ' addita sunt, in quibus fiunt Veneli, quorum in a. acriptum est Ἀτρειδῶν. 953. Vpn. a. στρυτηλαταν. Scholiastes: ἐλεεινοτης ξδε ὲπεται τι εκα των φεελλόντων τεθνηζεσθαa παίδων οντων τῶν nori στρατηλατε ιν της 'Eλλαδoc. Iinino ipsi oI θανον ιενοι voeantur στρατηλάται 'Eλλάδος nox' οντες, quoniam totam gentem Atrida. rum in mente habet Electra. EURIPIDIS Orestes. 7Diuili od by Cooste

120쪽

mam in librorum aeriptura restituere.

958. Libri: go νία φ poc ἐν πολlταις. Musgravius, qui in trophico versu IIερσέτασσα eiecit, φοινία ψῆφος ἐν πολει seri bendum esse persuasit criticis. Inserui, quod exeiderat, κακοῖς. D. Ald. παρ' ἐλπίδα. Mas. sere παρ' ἐλnίδας. 2. Libri ἐτέροις. Porsonus ἔτερος restituit. 965. Vulgo: μυλοι ra TMν ουρανου νιμον χθονὸς Σεταμέναν. codicea nonnulli καὶ inserunt post μέσον eum Eustathio p. IT00, 2I. et b6. Matthiae ex mea emendatione in Elem. doeir. metr. pag. 749.

968. Libri: αἰωρ μασι πέτραν αλυσεσι χρυσέαιψι φερομέναν, praeter Atlg. e. Ven. b. in quibus est χρυσέοισι. Quod olim ut interpretationem ad αἰωρημασι adseripiam suspectum habebam, iaλυσεοι, quum et libri omnes et seholiastae non solum Euripidis, sed etiam Pin. dari interpres ad Ol. I. 97. qui hos versus asseri, et qui respicit Emataibius p. IT , 62. lueantur, nune genuinum esse eredo. Sed illud non est veri simile, si αἰωρέ iusι πέτραν unus versus sit, subieetum ei esse trimetrum brachum taleetum, αλυσεσι χρυσέαισι φερομέναν. Multo minus ferri potest dimeter, qualem Bruneti tua et Porsonus, Κin-gium, ut serν in rebus metricia solent, seeuti dederunt, αχυσεσι χρυ-Gίαις φερομέι αν, etsi revoέαις duo libri scholiorum Pindari habent. Fuit ille vergus trimeter, πέτραν αλυσεσι χρυσέαισι φερομέναν. Si evero deest aliquid prae denti. versui, qui aut Phereerateus aut Glyra. neus suit. Id unus tantum eonservavit scholiastarum, qui seripsit: oDiuitia oste

라틴어 텍스트