장음표시 사용
301쪽
set. Ipsumsatis scire, non ter me,quo' minus aliter fieret, stetisse, qui ex iisquς ad me e diuersis locis perferrentur, ea ipsi mittere consseessem quae non
nesciri ad Rempub. Venetam magnopere pertineret. Se non esse ne-1cium meipsi aliquando id consilij d disse, quod ego mihi amplectendum
putassem , cum, Curia relicta,Tusumnabitatum tui. Tunc enim autor ei fueram, ut se ipse eb pariter conferret,& quidem propter eas causas, quae &graues, & ipsi cognitae cum essent, se id quod amice suaderem,facturum dixerat. Si fecisset, non se iniuriae oppo tunum reddidisset , non ius gentium
in sua persona pollui , non se indignis modis contra decus, ac dignitatem Reipub. Venetae haberi vidisset. Sed bono consilio pr tulit irritam spem conciliandi sibi & suis plebem Curiem
sem, quam tunc a nobis, ut dixi, im probis quorumdam improborum artibus abalienatam videret. Verum se illa ingenia trunc quidem nondum
302쪽
MD CVII LEGATIO pernosse haud multo post intellexit.
Non reticui de iis rumoribus, si ii aduersus regias rationes a Veneta factio ne maligne spargerentur. Id potissi mum ei exprobraui,quod cum nupe
rime pittagum Curiae haberetur, ipso met Um consessum palam hortatus esset, ut legatos ad regem destinarent, per Quos ab ipse peterent partem sti Pendij eius cohortis quae contra ipsius sententiam in Vallellina praesidium
agitatura esset.Nec tamen eratnescius,
Venetum legatum , qui in aula regis degit, dixisse, consilium regis de toto praesidio dimittendo , nulla cohorte xcepta, Veneto senatui magnopere probatum fuisse. Cur ergo, inquam, lila aliud abs te, tuisque dicitur 3 An vobis desunt aliae occasiones alliciendi studia communitatum , nisi earum odia in regem concitetis 3 Annon palam est , id vos agere , ut omnis huius missionis inuidia in regem , eiusque ministros incumbat Hla victo silen-xio prorupit , dixitque, legatum regis.
303쪽
qui Venetiis est, in collegio dixisse, re gem pecuniam pro dimidio unius cota hortis stipendio esse collaturum. Ibi ego , Nunquam fuisse factaim. Nec euregis legatum ullum aliud, quod huc pertinet, ab rege mandatum accepis
se, quis illud ipsiim quod mihi mis
sum fuisset. Et hoc verum esse, me sci re e plurimis regis, & eius regij legatiliteris. Enimuero id quod mini rex di sertim scripsit, per istas ambages foede circumduci ; tum id, quod nunquam fuerit, pertinaciter pro eo, quod li- de scio, venamque est , vulgari, prorsus rem indignam esse. Cum ad haec obmutuisset, mihi valedixit. Morbe nium profectias, inde ad pittagum literas dedit hac sententia,Quod ad pH-sidium attiue senatum Venetum censere , in tali negotio regis praecipuas esse partes. Quicquid rex fecerit, id ipsiam Venetos esse facturos. Certe
nusquam sui dissimilis illa ipsa, quae antea dixerat, quasi apud non intellia
304쪽
MDCVII LEGAT 1 ogentes, iterare non dubitauit, addito primis illis verbis nescio quo lenocinio , quo regem maiori inuidia oneraret, si tuam pecuniam in aliena negotia profundi non iuberet. Prorsus iste e sordibus tenacitatis pulchram benignitatis famam captabat. Et quaesitae artis esse putauit, immerentem posse odio onerare, & eadem alium quempiam pro selido beneficio, beneficij
simulatione demereri. Huc quoque id artificij pertinuit, ut Hispano irascendi Venetis propter praeladium omnise occasio adempta esset , omnis eius reisue culba, siue inuidia in regem inclinaret, uipsius videlicet, sumptibus, &autoritate illud praesidium in conlisitio Mediolani poneretur. Ad haec patranda adhibebantur ex illis primori bus nonnulli, qui nobis tunc quidem essent infensores, quod, ipsis inuocatis,& sine ulla ipsorum operaGallicum . foedus a communitatibus instauratum
esset. Antea quidem isti hoc sibi sem-
305쪽
R H AE T I c L i per sumpserant, ut secum legati re 'gum&principum de publica re,non
cum communitatibus agerent Atque adeo cum etiam essent in Helvetia,
hic palam loquebantur, Det operam regius legatus ut in pristinum locum restituamur. Nos verὁ restituti foedus instaurabimus. At ipse qui non nesciarem quid hominis horum quisque es.set, nunquam animum inducere potui, eos, qui se patriae reddere non pos sent, instaurando foederi aptos, aut satis validos es se. Horuni quoque technis perfectum est, ut noua quaedam,&absurda , ne dicam impudenxia postulata nomine communitatum ad me perlata fuerint. Quyres ex eo ori ginem duxit, quod earum communitatu cohortibus, quae foedera rupissent, nemo sumptus suggerebat. Et
ideo in magno gre alieno remanebant. Et vero cum ipse communitates adbrem , iis unis regium munus dederam,
quae Gallicum Ledus aduersus aliarum
306쪽
impetum constanter tutatae essent. Iis uae seditionem conciuerant, & fiuxa de vis, nec bonae, nec fideles mans rant, ne uniuersalis laetitiae, quae e com firmato foedere ubique exoriretur, prorsis expertes essient, dederam quidem aliquid, sed quod neutiquam id
munus quod aliae accepissent, quaret. Istς ergo quς videret, cum aliis,quis secum benignius actium esse, seq; adeo adhuc ob ratiores remanere, propter eos sumptus, quos Curiae sitae cohortes in diuerseriis recissent, Hispanicae fa ctionis , illorumque primorum impulsa parem a me pecuniae sit am ei, quam aliis dedissem, impetrari posse sperarunt. Id insuper malevoli homines vulgo iactabant, iniurium es se, si hae communitates regiae liberalitatis expertes, ac proinde deteriori conditione es sent, quam aliae. Nec enim re-l gi foedus tantum es se cum illis, quibus id muneris datum , sed & cum istis. Quin etiam res ed processiit, ut intur bidae
307쪽
R H AE T 1 C L I 3bidae illa communitates, quae foedus seruasseiat, his vocibus inductae existita marint, ad concordiam stabiliendam magnopere pertinere, ut istis quoque prae manu daretur aliquid, quo accepto, &sibi, & aliis impense gratularentur , & quiete agerent. Haec est in temperantia multitudinis, ut benesticiorum dignitate se indigni dignis aequari aequum censeant. Si distingui tur, illorum sit iniuria, qui loco pra mij se poenas commeruisse intelligunt. Denique id responsi ad ea dedi
quo audito , eae communitates quae regium munus accepissent, se tanti re
gis iudicio, & munere singulariter honestatas fuisse magnopere laetarentur. Sane dignitate muneris OmneS qua-ri,rem indignam cerisui. Denique perfeci , ut aliae non liuore, sed bona aemulatione sibi cum illis certadu intelia ligerent. Quae res eius postulati autores Vsque eo perculit, ut denique suae eos a ii d a cit: puderet simul. &pigeret Nou
308쪽
MDCVII LEGA ΤΙ Ο potuit illa tanta impuduntia validius confutari, quam perficiendo ut eis
praue coepta secus caderent. Non hoc contentus ad omnes communitates
literas dedi, quibus breuiter exposui, quot , qualiaque intra anni spatium ruissent in gentem Rhaeticam magni regis beneficia ; non Vt haec comme moratio esset exprobratio, sed ut illo rum , quos dixi, nequitiam quae ciuis sme in nos grassabatur , in medium
protra stam uniuersis spe standam &cognoscendam praeberem. Nondum regia munera exhaurire poterant ingentem vim aeris alieni, ea que nomina, quae Curiae facta essent. Idcirco communitates ad me mis runt rogatum, uti ab rege impetrarem id quod me Pons dagum vni uersorum nomine Tauosij obsecras set, nimirum, ut annua regis beneficia , quae priuatis distribui solent, incommune Rhaeticum distribuerentur. Nec enim abo pacto communi-
309쪽
R H AE T I C a. I states hoc tanto aere alieno laborantes
leuari posse. Respondi, frustra id peti; quod aliquot Helveticis pagis petent,
bus olim denegatum fuisset. Regem tamen eius rei certiorem feci. Id potissimum dedi operam, ut ne ne ciret, praesidij causa communitates adhuc immersas esse aere alieno. Id rex Vbi resciuit, ne eas , quae bonae, & fideles fuissent, fidei suae poeniteret, nihil cunctatus , iussit eam pecuniam, quae peteretur , eo tantum anno iii Commune dari, ut inde ea nomina diς solui possunt , quae praesidij causa facta essent, non alia. Regiς maiestati gratiar a communitatibus actae.
Anno sequenti, qui fuit millesimus
sexcentesimus octauus, communita
tes illud ipsum petere institerunt. Certe id agi constabat, ut rei pet gentes
foederatas nunquam usitatae pessimilexemplum iterato proderetur, nimirum , Ut ea consuetudo semel & ite rum introducta communitatibus quPM bo urit
310쪽
MDCVIII LEGATIO situm ius esset ; aduersus quod si quid
postea secus fieret, id contra moremi ει consuetudinem fieri merito queri viderentur. Sane nemo repertus, qui ' regi talis beneficentiae suasor esse a i i deret. At ipse rex , communitatum precibus toties, ac tam suppliciteringestis tunc quoque flexus, ab se impetrari passus est, ut tantumdem pecuniae hoc etiam anno ipsis numeraretur. , Verum ea lege, dc quidem fixa , dc ii mutabili,ne in posterum ab se quic quam desideretur , praeter id , quod scripto foedere disertim continetur. Tunc vero regia munificentia a pro bis hominibus concelebrata illos in uidos, & osores nostros immane diei u quantum perculerit. Quippe iam omnes fatebantur , non satis verecunde
uni regi id oneris imponi, quod ab
horum malorum autoribus, aut certe
ab omnibus foederatis aequaliter iusti neri aequum esset. Non tamen defue runt, qui hoc regium munus tam insi-