Tractatus vnicus veritatum fundamentalium Ordinis minorum conuentualium a fr. Carolo Rainerio Ariminensi eiusdem ordinis ... cui in calce appositæ sunt tres breues dissertationes de Riui Torti cenobio, Assisiensi, & Sanctæ Mariæ Angelorum basilicis.

발행: 1693년

분량: 499페이지

출처: archive.org

분류: 그리스도교

71쪽

est num. 73. gr. & 8 . . suisse tamen Communitatem ordinis .constitutam a solis Conventualibus, inuitus licet, vel immmmor, ut assolet in toto opusculo in Franchinum, dictorui

suorum , propugnat S. 3. num. I ., ait enim . Me tamen post Eugenium semper, o inuaraate ,sedis in plurabus Conuenia ales dicebantur, cum etiam Fratres Mnores de Commumtate . re etiam Fratres, nores solummodo aliquando vocitarentur pdi adducens rationem, cur hanc denominationem Commu- .nitatis tenerent, inquit, dum Or inem unorum in communita huc repraesentarent; his verbis, ut patet, sicut in antec

dentibus, & consequentibus, de solis Conventualibus fit sermo sine commixtione ulla aliorum Minorum de Congregationibus; Conventuales ergo soli Fratres de Communitat post Eugenium nuncupabantur; sed quare non ante e Et her Cic ante, quare ante Θ quia adhuc Ordinem Mnorum , inquit P. Fortunatus .arn communi repraesentabant: quid enim vultly , ad e, ergo antea; adhuc vivis, ergo antea vivebas: C lepinum interroga quid sibi velit adverbium hoc, adhuc ξ &respondebit. Adbue, etiam num etiam tum, iam tum , ador bium compositum ex ad, quo gni eat v se, σ huc sue usque mori sino a quest ' hora, a questo tempo unde post pauca:

enotat autem quandoque temporis continuationem. Horatius: Grammatici certant, Cr ad esub Iudice lis es nec qui lquam in alium sensum hic, y adhuc, extorquere pol rit, &n. 2 7. δ a vero, inquit, Communitas ordinis, tum Gau alium tum saepius Conventuatium, se rarius Fratrum Vnorum toto nomine incarpit audiri, & rationem assignat, ex eo, quod sequentes, ct non sequentes priuilesia, maxime vero mare nos, Amadeos, C Ietanos . imo , CT Obseruantes contineret, ubi de materia ordini iuerso communi tractaretur. Teneo assertum, sed causalem

dunitio uti contradictoriam ex dictis immediate ante primam rationem huius conclusionis. Tum quia, si Communitas O dinis continebat Clarenos, Amadeos, Coletanos, & Obse uantes, cur harum Congregationum nunquam denominati nem admisit, sed dumtaxat Conventualium ξ Nec enim vel

72쪽

Mica vice inuenies Communitatem ordinis suisse, vel Clare.

nos , vel Amadeos , vel COletanos, vel obseruantes vocatam,& maxime de his dubium omne dissigit, qui iugiter Communitatem oppugnauerunt, & ut ab illa seiungerentur con tus omnes adhibuerunt; separati sunt, denuo vniti, recedere quesierunt, iterum recesserunt, & tertio caput erexerunt, sub quo omnino discreti viverent a Communitate , id est a Conis ventualibus . Tum quia si sub nomine Communitatis veni hant omnes Congregationes ubi de materia ordini uniuerso communi tractaretur, ergo quando de hac non tractabatur, soli veniebant Conventuales, non post Eugenium dumtaxat, sed ante. alias quibus ex Minoribus conflata fuisset Comminitas Θ Non ex Obseruantibus qui hunc titulum acceperuot, ut a Communitate ordinis seiunctos se ostenderent.& viue, di formam omnino ab illa diuersam habentes ; non ex alijs Pariter, quae vel non omnes extabant , existente Ordinis Communitate. vel hac de causa in Congregationes ibant, ut non haberent communionem cum Communitate Ordinis,

igitur. & ante Eugenium,& post Eugenium, Communitas

ordinis erant Conventuales. Dices primo cum Patre Fortunato num. llo 2 7. Icg.

In Ordinis Communitate indifferenter vivebant Conuentu les, Clarent , Amadet, Coletani, di reliquae Congregati nes , imo, & Obseruantes ipsi, ergo nomine Communitatis non sunt intelligendi soli Conventuales; antecedens probati potest, quia tum obseruantes, tum Congregationes omnes cogebantur parere Ministro Generali Communitatis, & ab illo dependebant inconfirmatione Vicariorum a la ipsis eicietorum, igitur, &c. Respondetur distinguendo antecedens. vivebant cum addito, superantia, de excessu in modo vivendi Communitatis , quomodo secundum Aristotelem, ut diximus. est vivere Proprie.& singulariter. non communiter, concedo antec dens ; absolute, & sine superantia, nego antecedens; hab hant quidem omes Cougregationes calorem aliquem a

D 4 Ministro

73쪽

Ministro Generali Communitatis , sed praecipuum, intrinis

eum, ac, ut ita dicam, proximum vitalem accipiebant a pro. 9 Praesectis, ad probationem e cesso antecedenti, negatur consequentia, cuius negationis ratio patet ex dictis in s cunda ratione pro secunda conclusione depravi actuali ali rum Congregationum . tum quia dependentia praefata, imo dependentia in visitatione, & correctione a Ministro Gene rati in nullo infringit perfectam separationem; Leo em Xadependentiam, quam habebant Obseruantes a Conventualibus, nondum totali inter ipsos existente separatione, voluit vice versa substitui in Conventualibus ad obseruantes ab ipso patrata solemni separnione obseruantium a Conventualsebus, licet nunquam fuerit ad actum deducta huiusmodi de pendentia , ita ut redita sit frustranea potentia obedientialis activa in Obseruantibus a Frustra est enim illa potentia , quae

nunquam reducitur ad actum, dicente Aristotele g. phil. t. .ranquam hoc Afrustra, quod natum est alterias gratia, eum maer civi illud, cuias grvita erat , natumque eras. Non qu dem ob bonum pacis, ut affirmat P. Fortunatus nu. F. scum Superiores agere in Conuetituales ex animo conceperint micordibus Patres de seruantia, ut atarior est Leo x in prima Bulla concordiae. Ite, se vos, M. illis verbis post in tium . Sed velini inter a abolisos, ct Euangelicos tuos vitreo Ias, qui nouissimi aequabantuν prioribus f qui sint isti nouissim ,& illi priores definit paulo superius, diiunguendo initia on nium, qui insurrexerunt post institutionem Religionis Mm rum Murmur sumexis non paruum, sie adclamantibus Regibus . Princ Frbus, Communitatibus, ct Populis ,graues lites, is miseria, ac dissensiones, occasione superioritatum , is praefectionis yadaum, inteν aliquos huius Religionis professores per storum

Mundum, magis, ac magis augeri delim accepimus. Nec pine

rant esse Conventuales , qui cierent huiusmodi discordias propter superiorhates adipiscendas, quippe qui illis semper fuerint potiti, regentes ordinem , & ad clauum sedentes ἔeram ergo Obseruantes . sed quia Leo ipse exemit ab hoc pondere

74쪽

pondere duos Conventualium Generales, Clemens VIl. . de

eorum Successores , caeteros Generales liberaureunt, ut

acuratissimh obseruat P. Gabriel Faber in suo speculo p. 37., stat igitur subiectio ad Ministrum Generalem, & Μinistros

Prouinciales, cum persecta separatione. Respondetur secundo. Vivebant ut Fratres Communit tis, & eius pars intrinseca, & absoluth, nego antecedens; vivebant ut membra separata, & extrinseca, iuxtaque dispositionem Concilii Constantiensis, & Summorum Pontificum cum proprijs Vicarijs, concedo antecedens, ad probationem concesso antecedenti, negatur consequentia, quia huiusmodi dependentia cum non fuerit sine separatione, & forma uiuen di diuersa a Communitate, licet non fuerit totalis, & adaequata, quia confirmati Vicarij, non amplius dependebant a Ministro Generali, nisi in aliquo casu visitationis,&c.& in triduo post electionem non confirmati, non amplius a Ministro Generali in confirmatione dependebant, ideo asseri non potest, quod fuerint de Communitate absolute,& simpliciter, sed ad plus extrinsece, & secundum quid. Habemus ergo. qui sucrint Fratres Communitatis satis ex omni capite possibili ostensum: non ergo carpendus venit

Eminentissimus de Lauraea, sicut placet P. Fortunato n. I 24.d um epit. can. verbis Fratrum Minorum Reformatisin diuisio . ait . a Communitate ordinis se dividunt, Reformasi , seu Obserirantes dicuntur: alij autem Fratres remanent sub Comm nitate Religionis eum titulo Minorum ,seu Conventualium; nec

potest de Conventualibus largh sumptis, prout importat Fratres inhabitantes Conuentus, ut patet ex dictis toto hoc capite, rite interpretari,& licet in Concilio Constantiensi noria fiat mentio Conventualium sub hoc indiuiduo nomine, fit i men secundum rem, ut dictum est,&probatum rationibus euidentissimis, & auctoritatibus pro eodem habentibus Communitatem ordinis, ah Conventuales.

76쪽

CAPUT SECUNDUM.

Ostenditur Minores comummatis immediate fuisse institutos a S. Patriarcha Francise

Ppositum insecundis rationibus sparsi in suo opere conatur ostendere P. a SOL pitello, praecipue veto nu. 73. , ubi Cor ventuales non fuisse a Si Patre Francisco institutos , Roderico.adhaerens, super ς ductos contra S. Franeisci Institutum d cet o Roderic equidem vom, pr. M. F. art. a. de origine Fratrum Minorum Obseruantiae. Re oondeo, inquit, dicendo, quod eum Rel gio Framum Minorum. is esus Regula sist qua-- Disma pia

latro , non potuis 3 a Diuina Marsas pati , iis Vs Conventuatis status, eonira Rerulam. O visendi normam Patris nostri Fra risi inis Lus, ita perseuera es, ut in eos Eam latius ordinis contineretur, se Generatis ustas Conventualitatis Patrem -

- Francisium reprassentaret , ius use minimὲ risit Instituror, est author. Quibus verbis armatus Pater Sospitellus rus uid clarius , ait, de Conventualium Origine ,.non a Saaecis Francisio, sed contra Sanas Francisera miniationem superι--cra pumis desiderari e Non est tamen quod glorietur ia verbis subillans . ia os ergo Misores Sanctus Francisas im mis y certὶ sua Regula ob manus 3 intelligendo nomiane obseruantium, consueta stibi aequivocatione. Patres Regmlaris Obseruantiae, talitti vocator a tempore Concilij ru stantiensis,

77쪽

stantiensis, nam antequam, inquit ibi Roderieus, Obseruaa res appellarentur, Fratres de Famisia voras--μ ; etenim sRoderico fidit in Conventuales, cum Roderico iter agere t netur de obseruantibus disserendo ; ibi autem Rodericus procreationem obseruantium a Fratre Paulo de Trineis agnoscit cum Mareo Vlysipponensi in chronicis p. 3. & i principio p. . Et sic, do verba Roderici , Diuino Numine

patrocinante Obseruantium Fratrum mos rivis procreatus , αι antequam Obseruantes appellarentur, Fratres de Familia vocabantu . Et cum Deus humilia eluat, ut fortia quaque consuas dat, se cum deflereare erigat pauperem , ut eouoces eum cum principibus, eum principibus Populi sui , erexit eo nu saluti nain Damo Francisci Derisui Fratrem Polam de Trincis Lare. Diuino Spiritu Iatum,qui literas a Generali Ministro obtinuit, quarum facultate Conuentum Bartianum in Italia erexit, ductis Rcum quibusdam Fratribus, eum qu/bus vitam paverem, pro μι AE Regula praecipitur, duxit, Batimque nouem Oratoria ,siacis Eremitoria liti a Verant, in quibus ritida paupertatis amas

res libentre habitabor, quibus idem Frater Paulus Praefectus es primus Vicarius, ct Pralatus anno Domini nuuesmo trecentes mo octuagesimo : Non ergo secundum Rodericum obserua tes sunt instituti a S. R Franci sco, sed procreati sunt a Fratreis Paulo de Trincis, qui eorum etiam extitit Praeceptor, Pastor,& Dux primus. Vt veritas autem non odium pariat, ut fieri assolet, sed grato sapore edatur a diligentibus illam, antequam probationes ob oculos proponantur pro nostro asserto, unum breuiter adnotaro libet, quod est. Aliquod affertum aliquando capi posse, vel in sensu r duplicativo, vel speeificativo; sed ante legitimam horum sensuum explanationem, licet immorari in quamdam Patris Sospitelli recenter allatam. nil logici saporis redolentem, v rum, & omnium logicorum gustui insuauem, imo inimica', nee ab ullo ipsorum somniatam ι ita disserentem eundem lego

numero nonagesimo secundo i Hreum obiter; ad rem tamen adnotandum son importune eenseo, quod Inter affixi

78쪽

quadam reduplicant quidditatem eius, eui assiguntur, quaedam vero imum ab alio a istinguunt: Si enim kominem rationalem dixero, non aliud nise hominem dico, cum Ozionalitas sit deis eius essentia , si autem hominem furiosum annunciabo, patet, quod imum ab homine pacato distinguam; hanc autem doctrinam in esse signato traditam, ad exercitium deducit, dum subdit . In ea a sumus: dum Fratrem Minorem Obseruantem nuncupo, Fratrem Minoremsimpliciter dico, cum sesea Regula Obseruantem re duplicet id, quod de sui natura natum esse debes

in unoquoque regulari. Cum vero Fratrem unorem Conuex tualem anesio , dico Fratrem unorem quidem ,sed quι visu

cum disinctiuo c priuilens nempe y per quod a simplici Frmire Minori discrepare non dubitatur; membratim haec dicta . examinare vacat. Inter affixa nomina, quadam reduplicant

qui Datem eius , cui aciuntur; si nomina assiguntur quid-ditatem habenti, iam supponunt eius quid ditatem constit tam , ergo nequeunt eius quid ditatem reduplicare a quod enim alteri assigitur omnino illi extraneum est, ac extrinsecum; interroga Cale pinum quid sibi velit assigere ξ Respo debit, verbo figo figis. Huius composita sunt, αδεο ad aliquid, vel iuxta aliud go. appono. Laetant. lib. q. At rige compr-

hensum, ae Ponito Pilato, qui tune Legatus Drsam repebat, obla

tum P Cruci ani posuiauerunt: aliquando iuxta planto. Virugil. lib. I. Georg. Mesemine racto concretam flatitur radicem aggere terrae. Marius Nietzolius in suo thesauro Ciceron. verbo assigo, explanans, ait; ad aliquid rigo, insero, addor de adducit auctoritates Ciceronis. Laurent. in sua Amalthea Onomast. verb. assigo, exponit: aliquid go, Attacare. Cauderinus pro tyronibus linguam latinam addiscentibus, verbo acto, eo care care. Si dicas hoc intelligendum hie lo gich, & secundo intentionaliter, ut idem sit, ac enunciare, praedicarer & ego inuentorem te dicam contra Grammaticos in sua arte peritos, quorum peritia utitur Logicus in accipiem dis nominibus, de eorum significatis, alias nouum pro Iosi cis conficere, ac evulgare necesse foret Dictionarium ; sed

79쪽

Inieε loquamur; ait P. a Sospitello quaedam nomina redum

licare quidditatem. quaedam ab alio cistingueret terminus reduplicativus, vel rigorose accipitur, ita ut quo ad vocem,& rem faciat sensum reduplicativum,& non rigorosh, sed dumtaxat quo ad vocem, cum faciat sensum specificativum; sensum ergo diuidunt reduplicativum, & specificativum, non reduplicativum,&distinctiuum, quomodo ergo logich l quatur Pater a Sospitello, dicendo nomina alia reduplicant , alia distinguunt, viderit ipse. Loquamur etiam metaphisice cum Scolo p. d. x r. q. a B. Guocunqueformaliter aliquid constituitur in esse, eodem distinguitur, quia eodem est aliquiAens, or unam unitate consententi rati emitati, ct si unum, uiatur in se est indistinctum, σ ab a*s distinctum: Nomen ergo quod quidditatem significat, & rei constitutivum, significat etiam distinctiuum eiusdem rei ab omni alio, & eo modo,

quo constituit, vel ut formale, vel ut materiale, eo modo pariter distinguit ab alio, quod non habet materiale, vel formale, ut disertissime ostendit Scotus ibi, & lit. C. an igitur bona sit i sta diuisio ; nomen aliud reduplicat quidditatem, aliud di-stnguit, quasi nomen, quod reduplicat quidditatem, non indicet distinctiuum alias nulla est et diuisio, quia membra

diuidentia non essent opposita,& haberent idem om uno OLficium diuidendi cogitet idem Pater a Sospitello ; nos enim cum Scoto, & inlaphisicis id pro impossibili tene musi sed

stemus in allato exemplo a Patre a Sospitello. Si enim hominem rationalem dixero, non aliud nisi hominem dico . cum rationalitas sit de eius entia ,si autem hominem furiosum enunei

bo , pater, quod usum ab homine pacato distinguam; tunc interrogo , per quid homo primo, & quidditatiue distinguitur a lapide , & ab omni eo. quod non est homo λ Non ne per rati nalitatem Θ Audi Doctorem citatum lit. C. Per formati constitutivum distinguitur constitutum ab omni alio, etiamsi perimpossibile quodcumque aliud ab isio circumscribatur, quia per illud distinguitur primo, ides adequare ab omni non rati ,sed quodcunque non habens Hum formam constitutivam es non tale, igitur

80쪽

igitur per illam distinguitur ab omni alio non habente Mancia ris a ratio declaratur et quia licet homo non tantum per ratι nale distinguatur a Iamri , sed etiam per animalitatem , non etiam primo aesinguitur per rationalitatem , idest non ad quate, quia tunc quodlibet distinctum a lapide esset rationaleia , sed adequale in genere corporis primo distinguitur a lapide Per animatum e tamen circumscribendo per intesticum ab homine quodcunque aliud a ratιonati, per stud solum distin σueretur essentraliter a quocunque non rationati, Cr ita a Dpιde , qui non est rationatis, M. Per rationalitatem igitur homo

distinguitur ab omni eo, quod non est homo, quidditatiue ,& per stultitiam , accidentaliter ab homine sanae mentis. Sed procedamus ulterius in pace, si fieri potest ; In casu,

inquit. sumus . Dum Fratrem Minorem Obseruantem nuncupo , Fratrem Minorem simpliciter dico, cum esse suae Regulae Obseruantem reduplicet id, quod risui natura natum esse debet in

unoquoque Regulari I Cum vero Fratrem unorem Conue

rualem appetu, dico Fratrem unorem quidem, sed qui vivucum diuinctiuo , priuilegiis nempe, per quod a simplicι Fratre unori discrepare non dubstatur . In primis , olim didici actum secundum nunquam esse de ratione formali principij. a quo procedit', esse autem Obseruantem suae Regulae est actus secundus, alias omnis Regularis ut supponit absolute , esset essentialiter obseruans, & nullus inobseruans, seu transgressor suae Regulae, quod faxit Deus verum esset,&ita sinisguli Regulares essent quid ditatiue Obseruantes, sicut quia omnis homo est animal rationale, singuli homines, Petrus, Paulus, &c. sunt animal rationale, &est Regula antepraedicamentalis tradita ab Aristotile cap. 3. .Quando alterum de altero pradicatur , ut de subiecto , quacumque de eo quod

praedicatur dicuntur, omnia etiam de subiecto dicentur, ut homo de homine quodam praedicatur, animal vero de homine ,

ergo , is de quodam homine animal praedicabitur , quidam. enim homo, Cr homo est , ct animal; & cap. q. Subaltern rum vero generum nihil prohibet easdem esse disserentias et Superi

SEARCH

MENU NAVIGATION