장음표시 사용
21쪽
Ad aureae aetatis sabulam symbola.
interpretamnr, hoc efficinius: Venus uetustissimo tempore deinceps nurea argentea aenea fuit, dum aureae argenteae aeneae aetatum homines deinceps colit, nune cuiuscumque metalli homines simul complectitur, Nestori tres aetates uita sua complectenti similis ). Auream igitur Venerem Homeri eam intellegit, quae aurea aetate suerit. Ac nescio an haec interpretatio confirmetur ab Ouidio, qui am. II, 277, memor sortasse Antipatri, qui eodem tempore fuit, epigrammatum aureum Saeculum de amore uenali dictum fingit:
aurea nunc uere Sunt saecula: plurimus auro uenit honos; auro conciliatur amor. Diuitiarum notionem ad aureae aetatis nomen translatum inueni inu8 etiam apud Senecam, qui ep. ll 5, 13 serio castigat poetas, tamquam hoc optimi saeculi nomino inuento ad augendam tueri cupiditatem contulerint. Verum ut ad propositum reuertamur, quidni eadem libertate, qua postea Antipater ex aurea Venere aureae aetatis Venerem fecit, iam Empedoclem illud deae apud Homerum epitheton sic interpretatum esse credamus et hanc causam fuisse, cur Venerem potissimum, quae sola deorum apud Homerum hoc epitheton habet, tunc regnasse fingeret Nimirum tam omnibus trita erat aureae aetatis sabula, ut ipsum epitheton χρυση hanc ambiguitatem continere uideretur. Tali ambiguitate nos uexamur in Horatii loco quodam . C. IV, 2, 21 sq. de Pindaro narratur, qui 'flebili sponsae iuuenem . . raptum plorat et uiris animumque more8qu aureos educit in astra nigroque inuidet Orco'. Ubi Vossius et Nelcherus Gr. Goetieri. I, Til) intellegunt morest, 'γε, an ' a saeculi notione deflectitur ad hominum genera eodem tempore uiuentium significanda. Idem secit Bio ics. Nauck. Philol. V p. 4l3ὶ, qui testante Stobaeo istor. ed. Mein Iu 202ὶ iocose dixit κ α 'Hσίοδον
22쪽
aurea aetate dignos, alii purissimos omnique laude dignos. Ac re uera dubium manet, quidnam senserit Horatius. Nam morum alienius praestantiam ita laudare, ut cum aureae aetatis hominibus comparetur, ab huius saeculi ingenio non alienum esse auctor consolationis ad Liuiam ostendit, a quo u. 343 Liuia
laudatur ut 'semina digna illis, quas aurea prodidit aetas'. Propius autem ad Horatiani loci similitudinem epigramma quoddam, quamquam recentioris aetatis, accedit Gregorii Theologi, qui in antli. Pal. VIII, l24 inter multa, quibus Euphemii mortem deflet, epigrammata uno mores eius ut aureae aetatis proprios extollit:Xρυσείης γενεῆς Evφηρειος ἰν ἔτι τυτθον
τουνεκα καὶ λητοῖς οὐκ ἐπὶ diὶν έ ιθ . Sed ni ad Empedoclem reuertar, postquam Venerem tune regnasse dixit, de sacrificiis inanimis ei oblatis narrat et addit animal inm necem esumque tunc detestatos esse; deinde u. 433sq. describit beneuolentiam, quae tunc inter homines et cetera animalia suerit, simul terrae maximam sertilitatem; totam igitur sabulam ad confirmanda sua de carnium abstinentia praecepta inseruit. Neque autem propriam doctrinam his omnibus Empedoclem constituisse, sed hac quidem philosophiae parte prorsus Pythagoreum es8e et ex aliis, quae assert, apparet uelut migratione animarum in uetando carnium esu nititur u. 440 sq. et labas comedere uetat u. 451) et antiquitus traditur, cf. Gellium, qui IV, 11, 9 Empedoclis uersum in caum suisse opinatur, ut Pythagorae labarum abstinentia tribueretur. Ipsius autem Pythagorae laudem Ρorphyrius et Iamblichus Empedocli tribuunt. Quos uersus editores aureae aetatis descriptioni inserunt u. 427-432 M.), quamquam neque ad hanc pertinere a quoquam dicuntur neque usquam
Pythagorae uitam in aureo saeculo positam e8Se audimu8, nedum Empedoclem tam exiguo temporis spatio a Pythagorae aetate distantem hoc fecisse credamus scs Zeller. I, 734 adn. 33.
23쪽
Ad aureae aetatis sabulam symbola.
Pythagoreorum auctoritatem ad carnium abstinentiam aureae aetati tribuendam non minus apud Platonem ualuisse
videmus. Ac difficile est dictu, quidnam ipse Plato de hae re Senserit, quippe qui non semper sua persona loquatur. Sic in libris de legibus hospes Atheniensis squem Laert. Diog. III, 52
in eorum numero refert, quorum ore Plato suam ipse Sententiam professus sid IV, 7l3 C de Saturnia uita beata sabulam ita
narrat, ut ipse uideatur credere eam se ita habuisse. VI, 782Cidem ex hominum immolatione etiamtuno quibusdam locis uigente priscos homines inter se comedisse concludit. Quibus opponit quasi aliorum, non 8uam opinionem illam de antiquissimorum uita Orphica et carnibus abstinente sabulam. Rursus HI, 678 K de mansueta eorum, qui primi post magnam omnium inundationem uixerint, hominum uita tamquam ipse traditis confidens narrat. Hos autem 679 A resert laete et carnibus abundasse, de abstinentia igitur ab esu earnium hic non cogitat. Sed copiosam aetatis aureae descriptionem in Politico habemus, ubi de condicione, quae inter homines et animalia tunc fuerit, uerba fiunt atque ita quidem, ut homines cum bestiis collocuti esse fingantur, cf. 272B 'το μὴ ιιονον ἀνθριύποις, ἀλλα καὶ 9 ριοις δια λιγέον δυνασ9aι ζυγγιγνεσθαι' et paulo post ib. C 'διελεγοντο προς ἀλληλους καὶ τα λὶρέα μυθους, OIa δὴ καὶ τα νυν icερὶ αυτ ὼν λέγονται . His postremis uerbis Plato Aesopicas sabulas signiscat, quas in aurea aetate ponendas esse Babrius quoque censuit, qui in prooemio sabularum Hesiodeas aetates describit et v. 6 et I narrat:
Sed non ipsum Platonem haec ad Aesopi sabularum exemplum finxisse, sed Pythagorea reserre ex compluribus concludere licet. I. In alia huius descriptionis parte ad Empedoclis uerba se applicasso uidetur es. 272Α: καρπους δ' ὐ pcto νοος εἶχον ἀνco τε δένδρων καὶ νεολλῆς ἴλης αλλης' cum Empedo
24쪽
Ita ea, quam de animalibus exhibet, narratione augentur tantum ea, quibus Empedocles praeierat n. 433:ησαν γὼρ κτέλα παντα καὶ ανθ ροόποι se προσDνῆν ρές τ' οἰωνοέ τε φιλοφροσυνηὶ τε δεδ νει. II. A Pythagoreorum doctrina non aliena lingi, si animalia aliquando eadem, qua homines, ratione praedita esse statuantur, Sex. Empirici loeus sadu. math. IX, 127ὶ docet, quem Berg-kius rei. com . nit. p. 281 laudat: 'Oἱ περὶ τον IID9Ωγόραν καὶ TOν Eu,rεδοκλε a .... φασὶ ilia υίνον r. ι ἐν πρῖς αλλήλους καὶ πρῖς τους θεοῖς εἶν&έ τινα κοινωνέαν, ἀλλὰ καὶ πρῖς τὰ ἄλογα τεῶν in μυν ' εν γὰρ ἴα πειν πνενιια τῖ διὰ ream ὀς του κόροιου διῆκον, vwχῆς τροπον, τῶ καὶ ἐνουν ζ ιῆς irρος ἐκεiνα. III. Cratetis Feris, qua in sabula serao loquentes inducuntur, Pythagoreorum praecepta illudi ueri simillimum est. Primum quod Stoiei et Peripatetici contra Pythagoreos sap. Plui. de soli. an. 6, 4) iuris quidquam negabant animalibus esse, quo nos teneremur, quoniam non possent ' δικαιοπραγε ἐν ' nobis- eum, haec δικαιοπραγέα Cratetis fragmento lT K. Oculis nostris proponitur. Deinde, sicut απτεσθαι ex tangendi in edendi bibendiue significationem transiit, contrariae notionis quae in eodem fragmento exstant uerba ' Ω ὼν o' gno χεὶρας εχεσθαι 'sollemnis apud Pythagoreos locutio uidetur suisse de ciborum abstinentia, nam Empedocles quoque, cum labarum esum uetat, DXelamat: δειλοὶ reόνδε λοι, κνώti ον απο χεὶρας εχεσθαι. et ambo uerba 'Gσατεσctat et 'χεiρας απεχεσμra' hoc sonsuad illudenda Pythagorae praecepta in epigrammato Laortii Diogenis componuntur anth. Pal. VII, 121:
Quod denique ibidem serae hominibus permittunt, ut piscibus lauantur, dummodo sibi pareant, uidetur a Cratete Pythagoreorum praeceptum, quorum etiam ei, qui non prorsus ab unimalibus abstinendum consebant, piscium tamen esum detesta-Diuitigeo by Cooste
25쪽
Αd aureae aetatis sabulam symbola. 21bantur, quippe qui non solum iniustitiae, sed etiam intemperantiae obnoxios redderet ide qua re Plutarchus quaeSt. conu. VIII, S multis disputat), iocose in uersum esse ad imaginem Atheniensium animis multo gratiorem proponendam. Qui post Platonem fuerunt, Aeademi eos Pythagoreorum praeceptis non aduersatos esse a Clemente Alexandrino strom. VH c. 32) docemur, qui Xenocratem et Polemonem peculiaribus, quos de esu carnium comp08uerint, libris ideo eum uetuisse refert, quia bestiarum caro iam sit ει παροιένη et ε Osιοιουμέννὶ animis atque eis ratione carentibus. Eodem argumento Sextius usus esse uidetur, quem inter alia argumenta, quibus carnium abstinentiam defenderet, hoc quoque attulisse: 'bonao ualetudini contraria esse alimenta uaria et nostris aliena corporibus' Seneca ep. 108, 18 testatur. Ubi illa uerba 'contraria ualetudini esse alimenta aliena corporibus', nisi molestissimam tautologiam Statuere uolum , uix aliter explicare possumu8, quam eX horum Academicorum doctrina. Nam animalium naturae diuersitatem nusquam alibi ad uetandum eorum esum adlatam inuenimus, immo ex naturae eorum uobiscum
similitudine iuris aequitatem, quae necare prohibeat, efficere solent cf. Theophr. ap. Porph. de abst. III, 2b. Et potest haec Sextius ab Aeademicis adoptasse, poSSunt uero etiam utrique Pythagoreis debere. Nam Sextii doctrina a Pythagoreis proxime aberat, ex huiu8 enim disciplina Sotion profectus Pythagoreus factus est, Hieronymus autem ipsum appellat Pythagoricum.
Quod de Platonis cum ceteris academicis consensu diximus, hoc minime ad Theophrastum pertinet. Nam neque apud Aristotelem eius doctrinae, qua carnium eSus uetabatur, ue8tigium alligaret et postea Peripateticos defendisse esum carnium a Plutarcho sde soli. an. 63 docemur. Quo maiore iure, si quae
Τheophrastus hac tu re Pythagoreis similia docet, ab ipsis
Pythagoreis eum haec adoptasse Statuemus. Ac magna cum arte Theophrastus suam sibi de mundi aetatibus doctrinam compoSuit. Quamobrem operae pretium erit pluribus apud eum morari. Porphyrius in libro II de abstinentia, - in quo Diuiti reo by Cooste
26쪽
conscribendo eum Theophrasti στερι ευσεβεως libro largissime usum esse Bemaysius in peculiari, quam de hoc Theophrasti opere geri p8it, commentatione p. 35 sq. Ostendit -, inde a c. 5Theophrasti testimonio innisus primum uetustissimam aetatem describit, qua inanima sacrificia secerint, c. 7 hanc aetatem alteram secutam esse narrat, qua animalia immolarint. Atque obiter intuenti uideatur Theophrastus prorsus con8entire cum eis, quae Ouidius mei. XV, 96 ipsum Pythagoram de uetustissimis temporibus narrantem facit. Nam Theophrastus primam aetatem in duo temporis spatia diuidit, quorum priore, cum terra arbores nondum edidisset, herbis sacrifiearint, altero arborum fructibus; apud Ovidium autem u. 96 sq.:- uetus illa aeta8, cui secimus aurea nomen,
fetibus arboreis et quas humus educat herbis sortunata fuit nec polluit ora cruore; quae item ad duo temporis spatia reducit last. I, 359: messis erat primis uirides mortalibus herbae, quas tellus nullo sollicitante dabat, et modo carpebant uiuaci caespite gramen,
nunc epulae tenera Donde cacumen erant.
Postmodo glans nata est. Bene erat iam glande reperinduraque magnificas quercus habebat opes. Similibus ab utroque uerbis ad immolationis commemoratio
u. 111 'longius inde nefas abiit'; uterque deinde de origine consuetudinis animalia sacrificandi disputat et prima suis et capri exempla affert Porph. 9 et 10 . Ouidius autem u. 106 primum post illud tempus innocentissimum scelus ferarum ne-eationem fuisse dicit, tum cicurum animalium, haec; cetera
Sed haec non fuit Theophrasti sententia. Nam apud Porphyrium II, 27 alium rerum ordinem inuenimus. Ibi enim refertur primum fruges sacrifieasse homines, deinde fame coactos inter se comedisse, tum hoc alimenti genus deis consecrasse, tum pro his sacrificiiη bestiarum immolationem substituisse,
27쪽
Ad aureae aetatis fabulam sImbola. 23
quam denique secutus sit earum sine sacrificio egus. Cuius doctrinae non ignarus suisse uidetur Athenio comicus Mein. IV, 5b7ὶ, cum in Samotbracibus tu. 9sq.ὶ coquum haec disse
cenIοντος εἰσθνέγκατ' Idri του χρονον ἐρίφιον ἐτακέρευσε, πνικτον διελaβεν e. q. Sq. Ideo autem coquus ille hane potissimum doctrinam arripuit, qua animalium esus hominum e8um Secutus eme sertur, quia ei occasionem dabat artem culinariam, quae uitam hominum e rudi statu eduxisset et expoliisset, summis laudibus efferendi. Neque enim ueretur inter huius merita etiam urbes conditas enumerare v. 34 Sq.:ως usu δε δια τας ηδονας, ἔς νυν λέγω,
Atque eodem iuro hoc facit eoquus, quo Gratius cyn. I, 2sq. arti uenatoriae et Manilius I, 75 sq. siderum notitiae hoc meritum homines priscos erudiendi et ad meliora adducendi tribuunt. Sed ut ad Porphyrium reuertar, Theophrasti hunc aetatum ordinem esse ex eo sequitur, quod cap. 7 et 8 eundem latere ordinem inuenimus, quem ut occuleret et Theophrasti uerba ad suum consilium bestiarum esum ut graui8simum scelus detestandi torqueret, Porphyrius maxime operam dedit. Nam Diuitigeo by Cooste
28쪽
necata sint, addit. Theophra8tus poterat eisdeni uerbis ad hominum immolationem significandam uti, Porphyrius sine dubio intellegi uult animalium. Quae suspicio confirmatur eis,
eo8 adducebat ad σαρκο paniν ἀλλήλων, bellis uero non tam bestiarum quam hominum necationem didicisse uulentur; et 'ci ματων ἐφαντο ' uerba aeque incerta sunt atque illa 'λ
antecedentibus non agatur, Bernaysius p. 58 recte Porphyrium hic aliqua omisisse Statuit. Quae uero εκατερα illa fuerint, ex exemplis c. 8 allatis apparet. Nam ibi narratur de Thoibus a terra sublatis, quia deo8 prorsus neglexerint, et de Ba8saris, qui se ip8i perdiderint, quia homines et sacrificarint et comederint. Atque eum esse Porphyrium, cui talem Daudem imputare liceat, ex aliis apparet exemplis a Bernaysio qui aliquando 'causidici impudentiam' tu eo uituperat) passim collectis. Quorum numeru8 infra uno augebitur. Sed ut ipsum hunc de Thoibus et Bassaris locum accuratius intueamur, quomodo factum est, ut in breui de Thoibus narratione tantus uersuum ambitus ex Hesiodi argenteae aetatis descriptione u. 134-39) apponeretur Non credo hoc explicari posse, nisi statuamus Porphyrium hos uersus iam apud Theophrastum inuenisse s- integram hanc partem ex Theophrasto exscripsisse Porphyrium Bernaysius p. 57 statuit -), Theophrastum autem Thoes et Bassaros e08dem e88e uoluisse cum Hesiodi argentei8 et aeneis hominibus. Thoes enim, Sicut
29쪽
Ad aureae aetatis fabulam symbola.
siodi similitudinem accessisse quam apud Porphyrium uidemuS, a Simplicio scomm . ad enchir. Εpici. g 38 cf. Bernays. p. 373 comperimus, qui narrasse Theophragium testatur Acrothoitas αγεους γενομένους Duo τῆς γῆς ἀθροως καταπο ὶνae', apud Hesiodum uero 'τουτο γενος κατὰ rata καλυσνε . Aenei
πρὶν το γενος εζαναλωσαι των uocinioν tuae ' αὐτοὶςl τῆς τοι --τ ς ὰφαιιένεον πισέας'. Neque audacter statuimus Theophrastum Hesiodi uersibus hos duos populos credidisse significari , nam historicam rerum fabulis traditarum interpretationem non alienam fuisse a Theophrasti ingenio ex eo elucet,
quod scholiasta Apoll. Rhod. ad H, 124S affert: ' Θεόφραστος
αρα ατρος μεταδοin . Sic Theophrastus nouum modum 8anandae Hesiodi fabulae excogitauit, cum parem Secundae et tertiae aetatis nequitiam non duobus temporum spatiis sese exeipientibus tribueret neque igitur cogeretur Secundam meliorem reddere quam apud Hesiodum inuenit. Unum restat, quo disserunt Bassari et Hesiodi homines aenei, quod BG8ari inter Se comedisse narrantur. Hoc Theophrastu8 aut e tradita de Bassaris sabula in Hesiodi descriptionem intulit aut apud ipsum Hesiodum inuenit. Nam latius eis, quae nobi8 relicta sunt, pri8ci temporis memoriam in Hesiodeis carminibus pertinuisse Supra probauimu8, uetusti8Simae autem aetati, quam aeneam olim Significatam esse ueri simile est, αλλ1λοφαγέα in Orphicis illis uersibus supra allatis tribuitur: 'ὴν χρονος ηνέκα φωτες are' aλλ ήλ ων μον ε χον' q. 8q. Qui cum ipsius Orphei esse fingantur, Sine dubio uetustissimum tempus significant. Idem Moschion tragicus uersibus a Stobaeo
30쪽
Duos igitur populos Τheophrastus pro argentea aeneaque Hesiodi aetatibus substituit, in aurea uero Aristotelis de mundi aeternitate doctrinam Bernus. p. 44) coniunxit cum Pythagoreorum de uitando carnium esu doctrina. Nam ne quiη cogitet ideo tantum Theophrastum inanima tunc sacrificata esse referre, quia animalia nondum exstiti88ent, neque autem animalium necem cum Pythagoreis tamquam crimen repudiasse, ipse Porphyrius c. 11 testatur: 'o Θεοφραστος απαγορευει μη ειν τα ἔμφυχα τους τψν οντι εὐσεβεὶν ἐθέλοντας'. Pythagoreis autem haec Theophrastum debere cum per se ueri simile est, tum Empedoclis similitudine probatur, qui item de priscorum sacrificiis uerba facit et σμυρνης et Lβανου δυσέας commemorat. Nec minu8 ea, quam inter Pythagorae apud Ovidium uerba sinet. XV, 96 sq.) et Theophrasti locum intercedere supra Ostendimus, similitudine confirmatur. Nam Ouidium omnia, quae Pythagoram ibi loquentem inducit, Pythagoreorum uel scholis debere uel ex scriptis eorum congessi 8Se singillatim demonstrari potest.
Quod cum Ouidit hic locus solus sit, ubi ipsi Pythagorae
illa de aurea aetate carnium abstinenti doctrina tribuitur, operao pretium uidetur accuratius in totam Ρythagorae orsuonem, quam mei. XV, 7b-478 habet, inquirere. Totius loci conexus is esti Numa rerum naturae cognoscendae cupidus ad Pythagoram proficiscitur u. 4 sq. Cuius persona p08tquam u. 60 Sq. paucis descripta est, sequitur eius Oratio: u. 75-175 contraesum carnium dicit, v. 176-236 omnia in natura mutari semper docet, imprimis quattuor anni et uitae humanae aetates,u. 23T-81 de elementorum inter se transitu loquitur, u. 252 sq. denuo de omnium rerum mutationibus, qua8 longa gerie miraculorum praecipue ad flumina et lacus pertinentium illustrat 360, deinde de animalium generatione et miraculis, quae de eis seruntur; u. 422-52 omnia mutari pergit illustraro Τroiae, quae ceciderit et Romae, quae se alte elatura sit, urbium exemplis; u. 453 reuertitur ad uetandum e8um carnium, qua sententia u. 478 totam orationem concludit. Illius de Numa Pythagorae auditore narrationis certum Diuitigeo by Cooste