장음표시 사용
641쪽
rio Agathenη , quod refertur dist. so.
in cap. Lt cx panitentiali Romano :Ubi dicitur, quod hebdomada priore
ante initium Quadragesimae , tum primum confitentibus peccata sacerdotes poenitentiam dent. Citat quoque Beatus Rhenanus in fine annotationum super Tertullianum , decretum alterius
synodi , quo praescribitur , ut seria 4.
ante Quadragesimam peccatores confiteantur . Ac revera publice poena tentes in dic Cinerum ex more antiquo peccata sua confitebantur . Imo adeo nune ctiam, qui in Quadragesi ina non confitentur, existimant se illius praecepti praevaricatores . Praelati quoque excommunicant illos, qui in Quadragesima non fuerint consessi. Praeceptum igitur de Consessione jure etiam Ecclesiastico Eucharistiae praecepto adjunctum est. Nam S Sixtus IV. in quadam Extra vag. de tresua de pare , cuius initium , Vices illius , iubet , ut Mendicantes desistant praedicarc , parochianos non obligatos, salicita in Palchate, proprio confiteri sacerdoti. Verum cnim vero, cum in illo cap. Omnis iitrius lite sexus , Innocentius dedita opera limitasse videatur praeceptum
communionis ad Paschale tempus, non item praeceptum consessionis : dixit enim: Confiteatur semel in anno , suscipiens ad minus in Palatia Eucharistiae
lacramentu in : non video ego, cur ex
eo praecepto fideles astringanius ad coim fitendum in Uuadragesima. Praeterea, si quis peccaverit morta- Iiter diu ante Quadragesimam, Ec statim confiteatur peccatum situm proprio Sacerdoti, quaero, an ille impleat prχ-ceptum illius capitis , nec ne : si implet , vincimus : si non implet : ergo etiamsi non peccasset mortaliter utque ad Pascha post priorem consessionem teneretur iterum eadem peccata confiteri, a quibus semel absolutus est. Praeterea, si homo habeat legitimum
impedimentum ad communionem accipiendam , ut frequentem vomitum, vel
quia detinetur in carcere, vel quia non habet aetatem idoneam ad Eucharistiam percipiendam, rogo , an praecepto de semel in anno confitendo satisfaciat, cum ante Quadragesimam confitetur: quod ncgare quoniam impudentia est
teneamus, praeceptum communionis ad certum anni tempus constringere , praeceptum vero confessionis non item.
Verum est itaque, ante Eucharistiam Rele'. de Poenitentia. Pars VI oportere confiteri , quotiescunque illam homo percipiat, sed non ex illo
praecepto Concilii Lateran. sed ex Divina lege, ut prius nobis ostensum est. Nec intentio praecipientis obligat, sed forma praecepti . Unde quamvis sum mus Pontifex praeciperet Confessionem, eo fine , ut Eucharistiae praemitteretur, non tamen suo ad id praecepto obligavit. Jam enim erat jus Divinum, quo hujusmodi confessio semper erat praemittenda , sive in Paschate , seu qu cunque alio tempore Eucharistia sum
Circa tertium casum dubium oritur. in . Eadem enim ratione homo sinus in principio diei , si timeret febrim supervenia Cit Sa 3
turam , teneretur Divinum totius diei officium praevmire . Ιmo etiam tendiretur praevenire jejunium praeceptum ab Ecclesia , si probabiliter crederet,le praescripto die non habiturum jejunandi facultatem . Item , si in Paschate crederem, me habiturum lcgitimum impedimentum Eucharistiam sulcipiendi, deberem quoque prius sumere, cum
Ad hoc respondetur , non esse sim, Resip. ad te. Nam quaedam praecepta sunt homi- propos. ni ad certum & detei minatum tempus dub. implenda , ut de Jejunio Quadragesi-inae, aut vigiliae alicujus festi: & ejusmodi non est necesse praevenire , etiamsi existimemus impedimentum legitimum
nos habituros tempore, quo essent implenda . Alia vero praecepta sunt sine determinatione temporis , quae videlia cci nos obligant, ut aliquando impleantur , saltem semel in vita , ut sunt media ad salutem necessaria, atque prae cepta quae de hujuscemodi seruntur,
antevertere necessum est, ut de Baptismo. Imo, qui nunquam in vita Euch ristiam suscepit, credens suturum per Lculum mortis , nec habiturum se Eucharistiae copiam , praevenire debet , cum habet copiam . Nam tenetur sautem semel in vita illud praeceptum implere. Hinc navigaturus periculoso tempore , si non habet in navi Consessorem, tenetur periculum praeventre.
Hinc Christianus , qui tenetur semel in anno confiteri ex Ecclesiastica lege, si credat se non habiturum copiam Cor ius ris in duobus postremis mensibus anni, obligatur ad Confessionem facietisdam intra decem mentes priores illius anni: verbi gratia , si habeat quis print a maria transfretare , etiamsi alias nub
642쪽
circa A. casD e Praeeoto Sacramenti Penirentiae.
nullum navigationis periculum esset .i se Sed quid illi primo argumento respondebimus: nam reliqua faciliora sunt. Nempe, distinguendum est impedimentum legitimum postea futurum . Nam si voluntarium est, teneor profecto Divinum officium ante solvere , cum reliqui temporis impedimentum quamlibet legitimum & necessarium ego libere praestem. Quod si impedimentum a nutura aut violentia extiterit, uti ab ingruente morbo a tunc ego non astringerem , nisi ad id officii peribi vendum,
quod pro tempore praesenti atque Praeterito debetur . Facultas autem, quae datur ab Ecclesia, aut antevertendi, aut postponendi Divinum officium intra diem tamen naturalem , privilegium
favoris est, non vinculum necessitatis: h. e. praevenire possumus, non tenemur . In quarto casu Durandus, in .d. II. q. I . in dubium vocat, an starii tram. Ω-lud Ecelesii de Confessione semeI in anno facienda sit praeceptum , an potius exhortatio ad Consessonem. Suadet autem non esse praeceptum , quod nullum sit ibi verbum, unde VIS praecepti colligi possit: habet enim textus in hunc modum : Omnis utriusque si Xus , postquam ad annos discretionis Pervenerit, omnia sita solus peccata saltem semel in anno confiteatur proprio sacerdoti , & injunctam sibi Poenitentiam propriis viribus studeat adimplere , suscipiens reverenter ad minus in Pascha Eucharistiae Sacramentum. Quod si dicas, verbum, Confiteatur, vim habere praecepti, idque colligas ex poena subjuncta, Alioqui & vivens ab Eccle-sae ingressu arceatur, & moriens Christiana careat sepulturae contra Durandus argumentatur, quia illa clausula &Poena non resertur ad transgressionem
legis de consessone , sed ad transgresisonem praecepti de Eucharistia. Non enim Ecclesia legem fert, cujus transigressionem poena legis punire non potest: frustra siquidem lex ejusmodi poenalis a legislatore ferretur. At ecclesia non potest punire violatorem legis de Consessione, quia non potest Ecclesiae constare, quisnam sit illius legistrant-grestor: primo propter peccata occulta: secundo, quia non potest cognoscere, an omnia mortalia confiteatur:
quod tamen lex praecipit: tertio, quia solus soli Sacerdoti consteri debet, juxta illam legem , & Sacerdos tenetur servare secretim, etiamsi nullum pec-lcramentum.
catum peccator confiteatur . Quamo-orem incassiim poena illa tran: gi cssori legis de confitendo praefiniretur. At vero communis omnium & Theologorum , & Jurii peritorum sententia certis argumentis astruit, legem illam Confestionis ad mortale peccatum obligare : non enim fideles existimant, cuni in Quadragesima confitentur, ex consilio se confiteri, & non ex praecepto. Quod si quis negligeret toto anno confiteri , male dubio procul apud fideles
audiret , e& mortalito peccare cred retur. Et confirmatur, quia Praelati in eos, qui non fuerint eo anno contes Ii, cxcommunicationis sententia an :ma svertere 1 olent: supponunt igitur peccaste mortaliter. Praeterea, ut ante docebamus , Divinum de conkssione Praeceptu in per Humanam legem ad certum tempus limitatur . Nam citra hi Jusinodi innitationem Divinum illud praeceptum commode servari non postet. Non est e go exhortatio & consilium, sed prae-ccptum: quippe si consilium esset, vix unus , aut alter in Quadragesima confiteretur , nec implendo consilio tanta solicitudine, timore, ac diligentia plebs
Ita licet Ecclesia non possit Confessionem interiorum peccatorum Praecipere , nec pro tranigressione poenam inferre; praeceptum a Deo tamen potest ad certum tempus limitare , transgressoresque legis limitatae excommunicati ne plectere. Illa vero poena decretalis huius, de qua disseruimus, locum habet , cum transgressio praecepti manis ita est, verbi gratia, ti non habet schodulam Confessoris. Illud tamen vere verti in quaestionem potest, an ante quartum decimum annum pueri confiteri ex hac lege Concilii tuneantur . Dicit enim Concilium, Cum ad annos discretionis pervenerit,dec. Sed anni discretionis dicuntur , cum homo tertium decimum , vel quartum decimum attigerit: igitur usque ad id aetatis non tenciatur homines confiteri . Quod autem anni dii cretionis iaeum modum sint intelligendi , probatur , quia non obligamus parvulos adsumendam Eucharili iam ante illam mtatem . At simul utrumque praescribitur, & quod Omnis homo cum ad amnos discretionis pervenerit, confite
tur , zκ quod suscipiat Eucharistiae s
ante I . annum confit ri tene autur.
643쪽
Nuie quustioni re ondetur , usum
rationis non simul rca omnia parvulis conta , me . Nam sunt pueri , qui peccata pia via disternere a lavibus possunt, dii tinguere inter cibum sacrum a prophano non possunt. Puer ergo , il-bi primum habet ultim rationis ad peccandum mortaliter , hujus legis obligatione constringitur, teneturque jam semel in anno confiteri r sed Eucharis iam percipere non tenetur, nisi talem ac tantum usum habeat rationis , quo congruenter sacriam Christi Corpus sit-mere , & Divinitatem possit revereri latentem: proptereaque dixit Innocentius, Reverenter suscipiens, &c.
Illud quoque Scholastici autores vocare in quaestionem solent, an Ecclesia pristit in Divino de Confessione pra cepto cum aliquo dispensare. Nam in eo, quod humanum cit, de quotanni peccatorum confhssione dispensari per Ecclesiam posse, minime controvertitur. At illud controversiam habere merito potest : Nam reddere vota , juramenta servare, Iuris et & Divini & Naturalis : habet autem Ecclesia facultatem& dispensandi in votis , & relaxandi juramenta : ergo, licet conses io jure Divino praescripta sit, Ecclesia tamen poterit dispensare. Et confirmatur ex eo, quod MatthmI6. D. Petro dicitur: Quodcunque solveris super terram, erit solutum & in coelis , &c. ergo si quem Petrus absolverit ab obligatione Confinitionis , ille
erit coram Deo revera soliatus .
Huic ego quaestioni , quoniam alio loco opportunius disseretur, solum dabo , quod ad praesentem locum latis est, negando primi argumenti consequentiana . Nec enim est smilis ratio de praecepto Confestionis Sc Bapti lini, ac de praecepto reddendi vota, & servandi juramenta: quia bapti Eari aut confiteri , salutis impedimentum asserre nemini potest , cum in his Sacramentis tota hominis salus consistat, sitnt quippe ad salutem necessaria. Quapropter non expediebat , ut relinqueretur Ecelesiae facultas in hujusmodi praeceptis dispensandi. At vota & juramenta iraestare , non nunquam vergit in salutis dispendium, eo quod homines lunt ad
jurandum atque vovendum faciles , non habita ratione suturae incommoditatis. Quamobrem necessarium erat, ut Ecelesia Christi potestatem haberet in voto & juramento dispensandi , quae icbiten. Pars VI. licet vincula subinde majoribus bonis
Et per ad hoc testimonium ex Madisthaeo respondetur . Nam quia potestas ibi promissa , potestas clavium est adaperiendum regnum dignis , claude dum vero indignis ; & per Sacramenta Baptismi de Conieisonis regnum coelorum suscipientibus apcritur, non est Petro collata potestas, ut dispensaret in his Sacramentis, ne sitam videlicet d strueret potcstatem, ea Sacramenta tOI-lendo , quibus administrandis regnum coelorum habebat fidelibus aperire: sed cnim vota & juramenta servare, pote rat vile fidclibus regni coelorum impe dimentum . Quocirca sicut potestas clavium limitatur ex ordine ad finem , scilicet apertionem regni coelestis quo propter non potest Ecclesia Sacramemta tollere ) ita etiam ex eodem fiue amplificatur ad omnia ea tollenda, quae apertionem regni coelorum impediunt, qualia interim sunt vota di juramenta. Et cci te illius testimonii intelligentiam Ecclesiae viii magis , quam ratiocinatione colligere postumus . Quotus enim qiuisque per rationem humanam cons quetur, qualis quantaque potestas per illa generalia verba, Quaecunque ligaveris, quaecunque solveris , fuerit Petro promissa Accepit quidem potestatem ad aedificationem , & non ad destruistionem, ut a. ad Corinth. IO. Α-postolus tradit: unde in his, quae sunt de necessitate dispensavit nuinquam , nempe, non poterat , quod in destructionem esset : In votis autem & iuramentis dispensavit, ac poterat quictem, quod erat in aedificationem. Unde Div. Thomas, dist. II. quaest. 3.art. I. quaest. s. in necestitate hujus Sacramenti landavit, quod in eo dispensari non posse. Muamvis in solutione ad primum expreste doceat, Summum pontificem in iure Divino positivo dispensare non posse . Ita discipuli Divi Thomae, ut hanc sententiam tueantur,aJunt, Praelatos Ecclesiae, cum dispe sant in voto, non dispensare in praecepto juris Naturalis , yel Divini, scd in
eo, quod humani juras cst . Nam vinculum voti mei, lex mea privata est: ita humanum est, non Divinum . Ha-bcnt autem D. Thomam a se, a. v. q. 88. art. Io. ad secundum.
Sed in hac tamen philosophandi rutione duae dulicultates existunt: Prima
quod ea, quae sunt de jure positi'o, ἶς
644쪽
ess summus Pontifex, etiam sine causa , tollere de abrogare: ut quamvis male faciat, factum tamen validum sit. At in voto absque rationabili causa dispensare nequit, de si dispenset, irritum est quod facit. Servare igitur votum, non
humani solum juris est, sed Divini.
Altera autem dissicultas est, quod si vinculum voti & juramenti humanae facultatis est et, ante Divinam Iegem novam Sc veterem, per humanam potestatem dissolvi posset: quod si non poterat , certe plusquam humanum erat hoc vinculum. Naturale siquidem est, ut omnis obligatio per quascunque causas nascitur , per easdem dissolvatur. Si igitur votorum Se juramentorum obligatio per juris humani arbitrium solum extiterit, per idem etiam arbitrium dissolveretur . Quo fieret, ut qui aut Voti, aut juramenti vinculum induxis-s et, idem haberet ejusdem solveruli sacultatem. Quemadmodum Princeps, qui legem dicit publicam, eam solvere potest, dc abrogare. Faciamus itaque hic tractatui de Confessionis praecepto finem , cujus prolixitatem postrema de Satisfactione disputatio compensabit: Erit enim quam brevissima. De sa- De tertia igitur poenitentiae parte ,
tisfact. hoc est, de Satisfactione , inter fideles
Utrude etiam ambigitur, an Divinum praece- ea prae- ptum sit. Nam Scotus, dist. Ig- δc I9. cepi. di- circa finem asserit, nullum poenitentem
vita. sit. obligari ad acceptandam Poenitentiam, Opinio quam Sacerdos in jungito Scoti. Asserit rursum , quod si Satisfactio-riem injunctam acceptat , tenetur implere sub poena peccati mortalis. Idem De Precepto Sacramenti Poenitentiae
poenitentiam injunctam sub poena peccati mortalis , nec acceptam implere. At vero D. Τhomas longe diversam opinionem secutus est in . dist. I 8. q. I.
arr. a. q. 3. dc dist. 2O. art. 2. q. t. ad 2. sed
& dist. 16. in expositione textus aperte dicit, Joannem quidem mille denunciatorem praecepti de Satisfactione, Christum autem institutorem Sacramenti sedc partium ejus. Et I. p. qu. 8 . art. 8.dicit , quod poenitentia exterior , qua Iuxta arbitrium Sacerdotis peccator satisfacit', oportet , duret usque ad determinatum tempus secundum mensuram peccati. Durandus etiam D. Thomae subscripsit, dist. Ire q. s. ad 2. de Sylves .in verbo Consesso I. g. 26. Atque hanc nos sententiam tenere debemus, si rectam Theologiae rationem sequi volumus.
Primum , quia sacrilegium est , S,
cramentum aliquod mancum, Ac impersectunt relinquere.. At si satisfactio praetermittitiir, tertia poenitentiae pars, ma
cum , dc imperfectum conficitur sacramentum. Sacrilegium igitur fuerit, satisfactionem a facerdote in iunctam vel non accipere, vel non explereo Deinde , in foro contentioso judex habet potestatem poenam pro delictis imponendi, quam etiam reus subire t netur: ergo dc judex Ecclesiasticus in foro conscientiae hanc habebit potesta tem . Non enim potestas Apostolis in foro interiore a Christo Domino eo
lata imbecillior est , quam in foro e
teriori . Praeterea , potestas, quae non habervim coercendi, ridicula est, δe in nulo sequitur Gabriel, d. I 6. . q. I. QuoΠiam uos sit tura usus , ut inter asserendum
ad satisfactionem pro poena duo reme praeceptum de consessone docuimus odia sunt: alterum in hac vita, alterum Si ergo judices a Christo instituti nota Resellia
in purgatorio. Potest ergo poenitens silo favori cedere, quo ex misericordia Dei satisfactio praesens acceptatur pro sutura poena: atque proinde eligere poterit satisfactionem suturi taculi . At haec opinio nulla ratione nititur. Si enim Sacerdos obligare ad mortale non potest, mea acceptatio non inducit peccati mortalis obligationem: quippe non aliter poenitens implere vult Poenitentiam in junctam , quam Sacerdos obligare potest. Non itaque cohaerent ambae illae assertiones. Quamobrem acutius multo Cajetanus m q. a. de Satis s. ad x. argum. rerum consequentiam dc connexionem intuitus, existimavit,
quod puenitens nec acceptarz tenetur haberent vim , auctoritatemque ligandi ad poenam rationabilem , dc justatarpro qualitate , de quantitate delicti , profecto eorum juriidictio, de potestas de culpis judicandi merito rideretur. Praeterea , clavis potestas est non solum solvendi, sed de ligandi, ut pate
ex definitione clavis, quam dc Joannes' XXLI. in extra vag. Quia quorundam. de verborum signific. 3ρ communis prObat Theologorum consensus e Imo ade Dorpinus Matth. I 6. Naim cum dixisset, Tibi dabo claves regni coelorum ς e. plicaturus, quid nomine clavium inteDligeret, e vestigio subdit : Et quodcumque solveris super terram, erit solutum .dc ita coelis ; dc quodcunque Iigaveris, P P B ericopin.D Tho. 3c Auctori
645쪽
erit ligatum . Quod si . e quam habent Sacerdotes absolvendi & ligandi potestatem, certe sicut absolvunt vice Dei, cum fornum Sacramenti proferunt f ita ligant vice Dei , cum mulctam Pro Culpis indicunt: Poenam autem Divina sententia in sacramento taxatam stibi-xe nolle , sine dubio grave peccatum est. Et confirmatur: Nam s princeps constitueret aliquem delegatum ad judi-Caaidum in Republ. de criminibus, nimirum intelligeremus , illius Reipub. Cives sententiis judicis instituti oblieari ad parendum . Cum ergo Christiis sc instituerit vicarios suos , ut JOamnis 2 o. dicitur , non est dubitandum, quin corum sententiae , Je in absolvendo , & in ligando , eandem habeant vim , ac si a Christo latae suissent . Quamobrem ejusmodi sententiis obtem- Perare suerit omnino necessarium. Praeterea quod retro docuimus exterior satisfactio in praecepto est , cumst ad salutem necessaria: ergo qui ad aliam vitam remittit satisfactionem,reus Peccati mortalis efficitur.
Nec aliud intelligendum est quod
alias 1 aepe commemoravimus in lege nova factum esse , nisi ut quam poenitentiam tenebatur peccator in delicti compensationem Deo praestare , eam
praestet sacerdoti Dei vices habenti :Quo fieri , ut si in naturae lege , Vel
scripta homines exteriorem satisfacti nem exhibere pro peccatis tenebantur, teneantur etiam lege Euangelica eandem exhibere ad Sacerdotum arbitrium,
quibus Deus hujusmodi judicium delegavit. Age vero, quem dolorem de peccatis . quem animum emendandi vitam ille habet, qui panitentiam justam de quam injunctam a judice Dei locum
habente nec vult acceptare, nec im-Plcre Qua rursum humilitate accedit Iudicandus , qui judicis sententiam justitia , aequitateque plenam negligere non veretur Cumque etiam vel judi- Cis arbitri , quem tua voluntate delegeris , justae sententiae nolle parere iniquum tit, ac judici quoque arbitro in- Relect. de paenitentia. pars VI.jurium a quidni sit iniquum pariter, re
iniurium , judici non arbitro , sed divina auctoritate substituto nolle obedire, cum justam sententiam prosuri Praeterea, ctiam ut sacramentum hoc medicinale esset , non item judiciale, vel etiam tunc absurdum esset , libere pronunciare, non obligari poenitentem ad parendum Sacerdoti in remediis curationis: quod perinde esset, atque diceretur , non oportere aegrotum medico obtemperare salubriter praecipienti. At satis lactio Sacrainentalis sicut est in compensationem injuriae factae Deo, ita etiam in medicinam spiritualis aegritudinis . Quocirca intolerabilis opinio est , quae peccatorem ab obligatione satisfactionis sacramentalis absolvit. Nos autem admirari satis non posi mus, quid causae fuerit hominibus do
ctis, ut non rem modo. Verum etiam nomen satisfactionis excluserint. Satis
laetio enim nomen justitiae est , atque hoc loco sane justitiae ejus , qua Deo
pro culpis poenas debitas solvimus .
Quod si jure justa atque debita Christi, Zc vicariorum ejus judicia non amplectimur, impuneque licet eorum sententias rejicere; profecto ut diximus satis factionis de res , & nomen abol tur I aboleturque proinde omnis obligatio , quae ad standum parendumque judiciis humana ratione constituitur. Illud vero, quod nobis objiciunt comtrariae opinionis assertores , indignum est, ut a nobis refellatur , dc tempus postulat , ut finem jam dicendi faciamus : nam clatus studio res multas de magnas explicandi, longior quidem fui, non inficior ; sed erat tamen dissicile,
argumentum tantum , tamque praecla
rum inchoatum relinquere . Quod si pro dignitate vestra mihi tractatum non est, veniam, obsecro, detis, viri humanissimi : Sin autem aliqua ex parte dignitati vestrae secimus satis, id omnes
Deo Opt. Max. acccptum reseramus.
In cujus gloriam , poenitentiam , sive virtutem, seu Sacramcntum, de ad salutis finem, dccx praecepto quoque Dei peculiari necessariam esse, hactenus dictum sit.
646쪽
Quae in his Cani operibus continentur.
In quo numerus paginas ; a primam columnam , b mero secundam notat.
ABsolutio sacramentalis sententia quaedam est in foro judiciali. 3 8.
a. actus sacramentalis absolvendiduplicem potestatem exigit. 38o. b
Non est mentitus pueris cum dixit :Spectate hic, ego & puer cum ad raverimus , revertemur ad vos. et . b. fuisse mentitum quadam ratione , aliqui admittunt. ibid.Λctio & passo in uno eodemque opinre considerari possunt. II. a Qui peccatum est , si in rerum moralium ordine consideretur , ad causas naturaliter agentes inepte revocatur. Is . b. actus numani in justificatione impii nihil aliud faciunt , quam disponere animam ut gratiam Dei re Cipiat, εχ . b. inter actus voluntatis de intellectus proportio est. 476. b. . Primus actus poenitentiae , nunquam est sine actu charitatis, Oo. a. actuScharitatis prior natura est actu podi nitentiae , imo illa hujus radix est. m. b. 8c Fov. a. actus interrupti in consessione quando exprimendi. 36obΛdam primus jacet, ubi secundus sepultus est . . 299. a Affectio animi optima, facit ut homo doctrinam Dei ad salutem necessariam discernat ab errore contrario. s. a Agnus Paschalis an fuerit legis veteris Sacramentum. 461. b
Cum jubet in testamentis duos vel tres testes solum a judicibus exigi, cap. Non esses , de icitam quomodo imtelligendus , Ioa. a. voluit iudices etiam laicos , in Ecclesiae patrimonio
secundum statuta canonum de testamentis judicare. ibid. h. non impedit, quan principes seculares possint plures quam duos vel tres testes in civium suorum testamentis exigere.
Aloysius Lippomanus gravem historiam edidit de vitis Sanctorum. 33I. britare dicitur, in qlio offertur sacrificium, sicut mensa, in qua editur ei
Cum ait , Petrum amisisse fidem , n men fidei pro Confessione fidei accuri. zog. b. non audet asserere, Chriaum secundum humanitatem aut in sapientia prosecisse, aut quicquam ignorasse. 443.b
Asserere , ejus immortalitatem ratione naturali probari non posse, erroneum est , 4s1. b. immortalem esse oste ditur, ora. a. dc seq. animam Christi ab instante conceptionis Dei essen tiam vidisse , Theologi definiunt , ' 6. b. animus hominis naturaliter est mismortalis , 4 3. a animum hominis
non esse in potentia materiae, cael rorum autem viventium animas esse,
Moyses manifeste indicat. 461. u
Annorum numerus ab egressione filiorum Israel de AEgypto , ad templum
a Salomone inchoatum , 3II. a. &seq. annorum numerus, omnium qui
praefuerunt a Moyse ad Salomonem , in veteris testamenti libris singulatim designatus est , exceptis Josiue, Sangar, Samuel, & Saul. M . b toninus , & Vincentius Belluacensis
647쪽
aon tam vera scribere curant , quam, ne nihil praetereant, quod alibi scriptum resecritur . . . - Apocalypsis librum a canonicis excipere haereticum est . b postasia Non est haeresis, 373. a. & b. apostatae in poenas haereticorum incurrunt.
Quaedam literis , quaedam viva voce prodiderunt, I. b. tempore Dominicae Passionis Christi fidem non amiserunt , I 2 s. a. ex animi pertu hatione & ignorantia dubitaverunt , 38 I. b. cum bapti rarunt in nomine Christi , non omiserunt nomen Patris, & Spiritus Sancti, et o l. b. quae ad Apostolos pertinent quatenus ad Ecclesiae sacerdotes , haec ad solos futuros sacerdotes reserenda sunt , aos. b. Apostolos confirmatos fuisse in gratia , recte colligitur ex illis verbis : Ego rogabo Patrem, & alium Paracletum dabit vobis, 2 Io. b. Apostolorum nemo in legibus Eccle-sae serendis poterat errare, illorum vero successores possunt errare. 7
h . Aqua benedicta non sanctificat. 463. hArabes quidam dixerunt, animum natura esse mortalem, sed in novissimo Θie cum corpore immortaliter suscitandum. 4s I. a
Arca vcteris testamenti typus Ecclesiae. - ΤΠ. a
Argumenta Omnia vel a ratione , Vel ab autoritate ducuntur, 1 .a. argumen ta eorum qui suadere conantur, scri-priiram sacram non egere approbatione Ecclesiae , 17. b. dc seq. argumenta contra auctoritatem scholasticorum, 23 s. h. argumentis, quae posita sunt contra Machabaeorum libros, fit satis. 6 I. a cristotetis Cum ait summum hominis bonum in
contemplatione supremarum rerum consistere, errat, 264. b. evidentiam
in disciplinis flagitat, ut rerum c enitio nec fallere possi, nec mutari.
Ars est dux certior quam natura , ε 3 7. a tirilis
Sufficit ad suscipiendum effectum baptismi , s I . a. attritio & contritio λ quid differant, ibid. dc H. a. quam do ex attrito quis fiat contritus, ib. b. & s7I. bAttritio quaelibet non sufficit, ut fiat
quis ex attrito contritus. II. a Auctoritas in Theologia primum locum tenet, ratio postremum. I. a. 3c a. b
Libri Regum eos tantum redegit in numerum quos intellexit, dum judices administrarent, intercessisse RI4. b. auctores sacri quomodo se habeanteirca vulgi opiniones falsas, as8. a.dc seo. auctores sacrae scripturae alia quando loquuntur , ut vulgus solet loqui., 62. b. auctores sacros in I, bris canonicis non semper Divino Spiritu fuisse locutos aliqui probant, TI. b. auctores sacri, quicquid in libris Canonicis habetur, Spiritu Samisto dictante scripserunt , 7 . a. eo rum scripta in duplici sunt distere tia, 76. a. alii auctores sacri praeter Apostolo & illos , qui ab Apostolis probati sunt , non expectandi ,2o. b. & seq. dc I 6 . a. auctores sacri saepe vocabulis imaginum utuntur pro rebus per imagines significatis. O . b
Cum ait , Concilia priora a posteri ribus emendari , loquitur de legum
emendatione, non fidei, I 8 I. a. ali,
nihil fieri nisi voluntate & permissione Dei. I . bAuxilium speciale Dei necessatium est ad credendum. 26. b
sed quia auctores sacri scripserunt,3so. bBaptismus In nomine Christi collatus, an jam ratus sit , ao3. b. sine baptismi Sacramento in re suscepto datur salus , 34o. h. baptismi trina immersio per contrariam consuetudinem abolita ,s8. h. baptismi sacramentum num ante Christi passionem institutum, 239. a. non est necessarium credere baptismum fuisse collatum ab Apostolisper illa verba : Ego te baptiro in
nomine Christi, χοῖ. b. qui ante hapillinum peccavit mortaliter , in eo requiritur aliqua poenitentia interior. I a. b
648쪽
Raruch R eanone scripturarum sacrarum eximere erron cum est, II. b. ejus prophetia , tanquam pars Hieremiae veteribus vita. 38. b
Berosos duos autor ponit , unum Annianum de mendacem , alterum verum , yi3 b. dc seq. unum alteri in multis opponit. ibid.
Asserit, tunc credendum esse EccIesiae, cum pronunciat secundum scripturas recte intellectas, m. b. errat, cum ait, in synodum Ecclesiae non cogendos nisi filios Dei , I 8. b. negat Christi animam suisse a principio perfectam . 433. b
Rit, Deum non esse autorem peccati, ut sic , sed quatenus est poena pec cantis , I a. a. fallitur , quod putat prophetiam Danielis reserri non potuisse ad idolum Antiochi, 4 I. h. a guttur de falsa intelligentia illius loci : Accedentem ad Deum oportet credere, quia est, &c. 3 3. b. &seq. ejus error in expositione sacrarum ' literarum. . 2Is. bCalvinus ait, Eueharistiam ideo a Patrihus sacrificium vocari , quia est exemplar 8c imago sacrificii. Io. a
Apostolorum non sunt computandi im' ter libros Canonicos , I 62. a. cano nes Trullani non habent Ecclesiasti- eam potestatem. II s. h. & seq. caninnum sacrorum interpretibus creditur adesse Christus. xso. b. canonici ju ris notitiam esse Τheologo necessariam probatur. 2 9. a. & seq.
Causarum duo genera, natura Ie & m rate . Ia. b. causae adjutrices Omnes non se nabent eodem modo, 27. b. causas morales non est necesse silvulesse cum effectis. I . a. Censores fidei admonentur. 38 ., &seq.
Centurae non Ium, sed earum etiam culpae Zc remissio a superioribus re- strva uturo s6 I. bCham σpus fuit haereticorum. 373.b Chaldaei de AEgyptu non alios histor
cos approbabant, praeter lacerdotes, uod ipsos nunquam mentituros cre-erent. . 332.b Charitas Remittit peccata, so8. h. an sine poenitentia remittat peccata mortalia .
O . b . Chrsis, Intelligitur per Samaritanum . 46o. a. non accepit testimonium ab homine propter se, sed propter aliOS, 26. a.& b. nullum unquam verbum , nisi ex S. Spiritu locutus est, Is . , in coelo offert sacrificium altaris, 32. a. est salvator Ecclesiae, non tamen omnes qui in Ecclesia sunt , salvos facit, I 33. a. Christus ti Spiritus V ritatis cum Ecclesia usque in finem seculi permanebunt, II . h. quae Ρ tro dixit, ut Praefecto Ecclesiae, haec ad successores ejus per inent, Ios.
b. Christus obtulit sacrificium Eucharisticum, ibid. idem praecepit Apostolis ut sacerent, ibidem, dc seq. quae Christus mandavit Apostolis , ut suturis Ecclesiae pastoribus , Episcopis de pastoribus mandata sunt,ao6. a. similitudo Christi de Melchisedech, I x. a. Christus omni gratia persecte plenus fuit, 33. b. ex Christo gratia de veritas in omnes emanarunt , 39. a. solus Christus suit testis oculatus in negotio fidei, 439. b. ut Deus 8c homo fuit a g tre destinatus testis veritatis, ψ O .a. quomodo proficiebat sapientia& gra tia apud Deum dc homines, 4 L. a. Sc h. Christus passus est anno aetatis suae trigesimo tertio inchoato per tres menses dc decem dies , 29s. b. quod pastiis sit anno aetatis trigesimo quarto, defendi non potest, z96. a. primo anno post baptismum non est publice concionatus , a96. b. ejus passio nobis applicatur in sacramentis , 4 I9. b. Christi praeceptum &consilium quomodo disserant a Praecepto dc consilio Beati Pauli, 76. a.
ejus corpus videtur, tangitur, fra gitur , &c. cum species sacramentales videntur, tanguntur, dcc. 182. a. ejus corpus frangitur manibus Sacerdotum , non solum Sacramentum,4 Io. a. Christus in sacrificio estaris immolatur quotidie pro nobis, 4t a. Christi gratia Sc veritas . omnes habuerunt gratiar 8c veritatis em
649쪽
eius , 439. a. gloria ante passionem non fuit consummata , de quicquid ei defuit ad absolutam hominis glorificationem , hoc per passionem mexuit, A s. b. Christum nullam tristitiam habuisse in voluntate , sed in solo appetitu sensitivo potest dici,
446. a. quod habuerit in voluntate intellectuali maximam tristitiam, probabile est, 4. . a. quod Christus in ruce non habuerit gaudium , quod Cx Deo visci in voluntate nascitur,
probabiliter sustentari potest . ibid.
Circumcisio in veteri testamento, quin modo baptisino eomparanda in novo. 48 . a. & 49'. a
Circumstantiae peccatorum duplices , 66. b. quae ad confessionem integram necessariae , ib. & seq. dc so. b. dc seq. circunstantia loci quando in confessione dicenda , s6o. b. tempIris non necessario dicenda. ibid.
EccIesae sunt potestas absolvendi & retanendi peccata. 337. a Clemens Romanus
Non omnes libros Canonicos collegit, quos Apostoli verbo tenus Ecclesiae
Cognitio naturae imperfecta est, si nulla rerum actio sequatur, 3 1. b. co gnitio gratuita supponit cognitionem naturalem, quemadmodum gratia naturam . 3ma
Conclusio Theologica, quam Ecclesia, Concilium , vel etiam Sancti confecerunt , di fidelibus praescripserunt,
Maec veritas Catholica censenda est. 367. a Conciliam
Universale definire debet, quis liber
sit canonicus , a . a. triplex conciliorum genus, 1 v. b. Concilium generale est , quod omnium Christia
Morum Episcoporum convocatione d congregatione celebratur, ibid. Provinciale, quando a Metropolitano omnes unius provinciae , aut regni Episcopi evocantur , ibid. b. Episc Palc , quod ab Episcopis singulis in
sua dioecesi haberi tolet, I O. a. Concilium generale, quod non est congregatum aut confirmatum auctoriatate summi Pontificis , errarc in fi-ν de potest, ibid. dc 369. b. confirmatum aut a Pontifice certam fidem
a. & b. Sc 367. b. Concilium pro vinciale a tu inmo Pontifice non con firmatum potest in fide errare, I a. b. confirmatum nequit . 1 3. a. alia
quando, licet desiit ipsi auctoritas Pontificis , probabile argumentum i Qit ad luadenduin dogmata si dei, as . a. Concilium Epit copale , si confise nactur a Pontifice in decretis fidei,
certum argumentum veritatis extubet , ibid. potest quidem per se facere probabilem fidem haereseos ,
non tamen certam , Ibid. b. Concl-lium coactum per legatos Pontificis, asserunt aliqui errare posse, alii negant , I 6. a. Concilium totum cum legatis errare posse, nullo modo ad- nuctendum, a 33. b. nunquam in Co citro renerali omittitur quaestio ne cessaria ad decidendas controversias fidei, a . b. neque unquam concilium semel confirmatum, emendatur per posterius et emendantur quidem quae Pontificis confirmatione carent, IEI. a. concilii di lynodi nomen 1 gnificat Pastores de Episcopos in unum locum congregatos , ad definisendas Ecclesiae caulas, I 6. a. Concilii Paties iii causa fidei non consiliarii tantum sunt , ted etiam jud
ces , II 8. b. dc seq. Concilia non coguntur frustra, licet summus Donis tu ex sit firmus Iudex in caula fidei, I 3I. b. Concilia di epistolas Pontificum certas notas habent, quibus internoscimus, quando deciniant, a L. b. Conciliorum autoritas argumen US impugnatur , I 44. a. Concili
rum definitiones non pertinent ad sacram Scripturam , Io I. a. , di b. Conciliorum in fide decreta quibus notis internosci queant, ἐύ . a. & b. Conciliorum robur ab eo est , pro quo rogavit Chri itus , ne deficeret fides Mus , I s. b. in Concilio Tr, dentino quidam Episcopus a Patribus explos us est, quod alsereret Christum in coena situm corpus de saninguinem non obtulisse. OQ. A
omnium peccatorum mortalium quae Sacerdoti fit, est ad salutem neces iacia , F 3. b. consessio peccatorum secreta divinae, non humanae inllit NonIS est, s 44. a. conie illo integra esse debet, L q. a. quae si antegra consessio , ibid. a. dc s 6. a. dc seq.
an suificiat couateri QRiria peccata,
650쪽
quortim quis ante memoriam habuit, . b. consesso non est dividenda, 361. a. si ex consessione alicujuspeccati sequitur scandaluin, tale peccatum potest taceri , s6s. a. instituta est conscisio in remedium poenitetmiis , s 66. a. confessionis integritas non mathematice, sed moraliter intelligenda , sos. b. consessio dupliciter informis, 67. a. confelsio quando repetenda, ibid. M seq. an confessio , quae Sacerdotibus in aurem
fit , Evangelico jure sit praecepta,
sy I. a. examinanda est conscientia ante consessionem , s s. a. conscissio est praecipua materia sacramenti poenitentiae . . .
Consessio ejus, qui attritionem habuit
tam imperfectam , ut virtute sacramenti non fiat contritus, an sit iteranda, s69. a. consesso ficta quam do iit sacrilegium, 1 2. b. Ρω Comfessionem fictam & informem satistit praecepto Ecclesiae , FI . b. an confestio generalis sufficiat ad absolutionem sacramentalem, quando specialis fieri non potest, s 76. a.&seq. consesso. , in qua nullum peccatum explicatur , non est sacramentalis , ibid. an consessio sacramentalis per nuncium, aut Per literas ab lenti consessori fieri possit , 377. a. confessio an fieri debeat per interpretem. cum alter alterius idioma non intelligit,s 8. b. sine consensu sacerdotis prinprii alteri non licet confiteri, 79.adis 8 I. quando non est tutum confiteri proprio sacerdoti, quia timetur scandalum , vel revelatio conscβbris, si proprius sacerdos neget facultatem alteri confitendi, potest homo confiteri sacerdoti cui Voluerit, 38 o. b. conseIso annua non est solius praecepti divini, sed limitati per humanum. 386. b. obligatio semel confitendi singulis annis , existit ex obligatione singulis annis semel communicandi, Ss I. h. quando quis astringatur ad praeceptum Consessionis .
Confestamus Pontificis, a quo juritatistionem habeat ipsum absolvendi, s 8. b. consesi arius iaccessario interrogare debet punitem tent, quando probabile est, poenitem ' te in aliquam circumstantiam neglex ille, a. intelligens pcinitentem esse indispositum , sacrilegium com-
Confirmatio est sacramentum. 463.b
Ejus donatio incerta, 3I6. a. Constantini lepra, ibid. b. bapuanuS .. 3 17.
Contrarietas quae est mali & boni, eadem est veri de falsi. 7. b. dc8. a
Prima est meritoria primae gloriae , ILcet non prunae gratiae , So2. b. ad contritionem requiritur totus animi conatus , quem tunc Poenitens prinstare potest, FIO. a. aci contritionem non requiritur certus intensionis gradus, 317. b. contritio de attritio quid differant, s I . b. & seq. contritio non requirit certum tempus. FI7. b.
contritio specialis pro singulis mo talibus peccatis non est necessaria, s a. b. in ordine ad consessionem requiritur contritio de singulis diastineta , ibid. contritio quomodo sit pars poenitentiae, F o. a. non est pars essentialis hujus Sacramenti, sed integralis. O. a Creaturae vox generationem habet inistus inclusam , quae Christi supposito absolute divinitatem tollit. 389. a
Interdum est alterius poena. II. a. con donatur hominibus per propriam fidem & charitatem , poena vero non
solum per propriam , sed per alienam . 428. a
D ealogi praecepta omnia continent,
quae Deus praeci t. 479. b. De creta Pontificum duplicia. 1 a. aDeus
Dupliciter cornosci potest . ' 8. h.
Deo improprie & figurate tribuuntur , excoecare , indurare , decipere , hominum corda in Odium con vertere, &c. 17. b. Deus mentiri non potest, nec per se, nec per alium. 6. a. Deum poste mentiri ex ordinaria potentia asserere , haereticum est. 7. b. Deus prie cepit filiis Israel , ne redderent A gyptiis vasa, quae ab ipsis commodato acceperant, Io. b. Deus omnis boni auctor est , I r. a. Deus non decipit deceptionem fac, endo, sed permittendo, II. a. Deus earum poenarum proprie causa est , quae solum poenae lunt , non culpae,