장음표시 사용
621쪽
absiludum est, ut nullus, qui se aegrum esse cognoscit, possit jure haec sumere
sacramcnta . Quemadmodnm res esset penitus absurda, quod medicinas corporales a natura potissmum institiitas. ad sanandos corporis morbos , non posiset sumere nisi sanus , aut qui se jam
esse sanum existimaret. Unde & Innocentius , I. quaest. I. cap. Uentum est, Ubi vulnus, inquit, infixum est, medicina est adhibenda , qua possit recipere salii tatem , atque ubi pamitentiae remedium necessarium est , ordinari nis honorem locum habere non posse decernimus e & caetera , quae inferius adjiciuntur. Tertio etiam attritio , quae procedit ab amore naturali Dei super omnia, sorsitan dispositio est idonea , ut virtute sacramenti Baptismi , & Poenitentiae gratia conteratur: quia talis etiam attritio tollere videtur complacentiam in eccato , & obiceiri sacramenti: & per
Quae de Sed quaestio parva se offert circa ea, peccat. quae dἰcta sunt. Nam si peccator intela qui in- ligit impersectionem doloris , qui va- teli. do- delicet non est sussiciens , ut virtute lorem se sacramenti gratia cor. leratur, sed com- liabere mittit sacrilegium , sacramento irreve- adeo im- renter susciprendo , tunc aut cor: fisci pci f. ut tur talem indispositionem, & fictionem, non siiς aut non : si cor fitetur , sacerdos nonficiat cu absolvet , ne sit sacrilegus impenden- viri. sata do Ablolutionem , sicut peccator ipsecram. ad petendo sacrilegus est . Consesso igi-grat. su- tur erit irrita , & Absolutio per novam 1 cipien. consessionem denuo quaerenda. Sin v ro non confitetur illam indispositionem, confessio non erit integra, itaque erat
Ad hoc respondetur, quod sine dubio sacrilegus erit Sacerdos , si certo cognoscens poenitentem esse Indisposi- tuin , illum absolvit . Cujus rei exemplum habes de loenitentia, cap Quod quidam . Nec te moveat, quod ibi Alexander praecipit, talem consem Onem rccipere, eorum videlicet, qui, quam . vis confiteri velint, se tamen asserunt abstinere non posse. Recipienda enim est talis consessio, quae ad Ecclesiae pr. ceptum pertinet , quod vere implet, qui in. illum modum confitetur , ut alio Io eo forsan ulterius Ostendetur. Sed non est tamen recipienda , ut Absolutionem sacerdos impartiatur, cum ibidem Alexander asserat, hujusmodi poenitentiam non e1le veram: ficte m. thcn. Pars VI. tem panitentem absolvere , sacrilegiisum est.
Nec te rilrsum moveat, quod talis consessio videtur esse sacrilega , cum sit sacramentalis, & ficte facta in peccato mortali. Quoniam tunc consessio ficta sacrilegium est , cum a poenite te fit animo recipiendi Absolutionem. At cum quis confitetur , ut praecepto Ecclesiae pareat, & consilium salutarea Sacerdote recipiat , ut si sorte vel inter confitendum , vel confessione facta , animus permutetur, ab lolutionem a sacerdote recipiat, ejusmodi confessio licita est : licet quodammodo pars sacramenti sit, non actu. sed potentia,
quod satis est, ut saceruos ad sigillum
Ilud vero , quod ibidem dicitur,
ejusmodi hominibus poenitentiam esse indicendam , non de satisfactione fa-cramentaliter injungenda inteli gendunt est , sed de paenitentia, quae sit in peccatoris remedium, &c. Non est igitur ille talis absolvenalis : sed si absolvatur tamen vel ex igT. Orantia , vel exa
fectu, dc passione sacerdotis, Absollitio valida erit, si tamen illam fictionem peccator confiteatur, quam habuit antequam suscipei et Absolutionen , videlicet negligentiam , de indispositionem praecedentem , animumque recipiendi sacramentum, &c. Nam fictio illa exterior, hoc est sacrilegium, quod peccator commisit recipiendo exterius A, lblutionem) post confitenda est, ut D. Thomas illo articulo tradit: nam ante explicari non poterat. Sequitur alia quaestio perdifficilis, An An Sa- sacramentum poenitentiae, recedente fi- cra. pCectione, sinun effectum sortiatur. Et qui- ni. Tece dem Adrianus de Confessione , dubio dente fi- quinto, & Gabriel 4. dist. I7. quaest. 1. ctione, art. 3. dubio t. atque glii nonnulli neia struem gativam sententiam tenent. Primo, cuia ctu sor si quis in peccato mortali Eucharistiam tiatur. recipit, non recipit est colam, recedente fictione: cuin juxta Apostolum prio- Rat. Proris ad Corinth. II. qui indigne man- pari. ne ducat Corpus Domini, non ad utilita- gat.
tem , sed ad judicium manducet. Igitur ne poenitentiae quidem sacramentum
suum, recedente fictione , habet effe
Deinde , causa quae non est , nihil
agit : enectiis enim supponit existe tiam causae . Sed, recedente fictione, jam transiit Absolutio , nec quicquam Illius manet ζ ergo , &c. Nec potest
622쪽
, quod IIcet non maneat Absoluta
uti gratiae futurae semen. Quoniam superiori relectione multis eisdemque firmis argumentis hunc Ornatum e medio sustulimus . Sed enim opinio D. Thomae articulo illo jam saepe citato, contraria est atque ea quidem multo magis rationi consentanea, si id teneamus , quod jam ostendimus, sacramentum receptum a ficto esse verissimum sacramentum. Probatur sic : Ille talis non tenetur rursiim confiteri peccata , quae semel consen is est: Ergo recedente fictione consequitur effectum fac ramenti . Antecedens Patet, quia si sententia in aliquo soro Ieinei fuit valida, non est opus eam iterum serri. nec qui semel absolutus est
sacramentaliter, tenetur Consessionem repetere. Jam vero consequentia prinbatur : Quia illi homini est apertum
regnum Ccelorum , quod erat Hausum per ejusmodi peccata: ergo virtute clavium est illi apertum. Nam sacerdotibus claves regni caelorum datae sunt, nec aliter peccatoribus, nisi per claves, regnum clausum aperiri potest . Confirmatur ex illo Ioan . 1 o. Quorum retinueritis peccata , retenta lunt: Ergo si illa peccata non sunt remissa virtute Α, solutionis . semper erunt retenta : Quare oporteolt eadem iterum confiteri. Nec alia ratio Divum Augustinum minuit , ut assereret, Baptismum, recedente fictione , effectum suum consequi , nisi haec. Nam si postea peccator ficte
baptigatus conteratur, & asseras gratiam illi conferri ex contritione , non
ex vi ipsius Baptismi ante suscepti ,
tunc ejusmodi homo non esset renatus ex aqua & Spiritu Sancto. Quare sjuxta Domini sententiam non intraret in rcgnum coelorum. Cum igitur ps nitentiae sacramentum sit necessarium ad salutem peccatoribus baptietatis, si cui ex vi solius contritionis peccata remitterentur , illi tali sine remissione sacramentali peccata condonarentur , cum tamen scriptumst: QRorum retinueritis, retenta sunt. Ad ptimum argumentum, multi negant antecedens , in unives sum cxist mantes sacramenta omnia , recedente
fictione, suum effectum habere . Cujus sententiae cst Cajetanus in Additionibus tertiae partis , quaest. de Confessione , suadetque id peculiariter de cxia cuia Uuctione. Nam si quis ungvtur in peccato mortali. non iterabitur extrema unctio in eodem morbo, ut Ecclesia statuit: ergo si ille conteratur post unctionem , recipiet fructum illius, alias Ecclesia non negaret illi u ctionem repetitam, &c. Et D. Thomas hujus videtur esse senistentiae , cum ait : dc sic etiam est in aliis sacramentis. Unde juxta hanc pinionem respondetur, quod idem potuit dicere Papius de eo, qui ficte baptizatur, sed judicium Sc condemnationem accepisse ex lacrilego baptisimo . Nec tamen inde licet inserre, Baptis,mum illum, etiam recedente fictione, nullius fore utilitatis. Ego tamen non invenio causam, quae me cogat , ut id quod tribuimus Baptismo & pcimitentiae, Ceteris quoque
sacramentis tribuamus . Sunt enim haec duo Sacramenta necessara ad salutem, quorum proprius effectus est , aperire januam regni cogorum peccatoribus o
clusam . Unde si quis semel acceperitvere haec duo sacramenta, consequens fit , ut virtute horum sacramentorum regnum coelorum consequatur . Alias
ut arguebamus) sine his sacramentis& vi illorum esset apertio januae regni coelestis, quod sacris literis adve
Hoc autem argumentum pro reliquis sacramentis non militat. Ignoramus nim, an fructum Eucharistiae perceptae
si quis per Sacrilegium impedierit, P
stea, recedente tali sacrilegio, cons quatur. Nec habemus rationem conse raneam , qua id confirmare possimus. Equidem facilius id admitterem in s cramento Confirmationis N Ordinis rnon quod imprimant characterem, vel non imprimant non enim me haec ratio movet ) sed quod cum repeti non possint, de fructus illorum sacrament rum confirmatis & ordinatis sit pernecessarius , verisimile est , Divinam misericordiam fructum horum sacramentorum , fictione abscedente, comferre , ne perpetuo ejusimodi fructu pri- ventur . Et hoc satis est ad servandam literam D. Thomae inquientis et Et sic etiam est in aliis sacramentis. Non mnim dixit , in omnibus , licet referri possit ad hoc, quod alia sacramenta r cipiuntur a fictis. Ad secundum argumentum , facile
dicitur , causam quidem naturalem , quaeque agit ad modum naturae, opor
tere simul esse cum effectu, ves albquid
623쪽
Rele F. de Poeniten. Pars VI quid relinquere Ioco sui , quod simul
cum re effccta sit : At morales causas non est opus cum effectis esse, sed satis est suisse . miles enim strenuus per rem praeclare Sc sertiter in bello gestam , causa est suturi honoris atque coronae apud Caesarem a nec tamen aliquid relinquit, etiam opere transacto, quod sit veluti semen suturae mercedis: sic etiam cum sacramentum poenitentiae causa moralis sit remissionis peccatorum , per applicationem sanguinis Christi, & meriti ipsius , non est necesse ut comitetur eflectum , sed saris est ut praecesserit, maneatque vis ejus in divina acceptione , quae non acceptavit opus meum sacri Iegum &fictiim,
sed opus Christi meritum mihi per
His ita constitii iis , nihil stiperest. Rς p0Π quam ut qliarto argumento principali M': 'ς explicatius respondeamus. Nam Adria PMςδ niis post quintam quaestionem de Con' sessione, dubio 4. in universum tenet, nullum hominem per actum eulpabilem praecepto sive Dei, sive Ecclesiae lati Diacere , quia praeceptum est de actu saltem nioraliter bono : ergo per peccatum praeceptum impleri non potest. Item, de regulis iuris, capite octaVO. Qui ex timore facit praeceptum, aliter
- quam debet , facit, & ideo jam non tacit. Unde Glossa colligit, quod non xe lose dicitur factum , quod legitime non ni. .
Praeterea , Deus non praecipit con-
Λ ri sessionein sacrilegam , sed idoneam ad
. ri Absolutionem percipiendam . Ergo qui ficte confitetur , Dei praecepto non fatue cit satis . cum Ecclesia non praeci piat immediate Consessionem , sed praeceptum a Deo limitet ad certum tempus , certe qui consessionem jure divino debitam non facit , Ecclesiae mandatum de confitendo semel in anno non implet. Unde in cap. Omnis utriusque sexus , omnia sua peccata Innocentius inquit ) fideliter confiteatur prinprio sacerdoti, & iniunctam sibi poenitentiam propriis viribus studeat adimplere, suscipiens reverenter in Palcha Eucharistiae sacramentum. Inde colligit Adrianus, sumentem Eucharistiam in peccato mortali non satisfacere praecepto nec Dei , nec Ecclesiae. Item & illud, largientem pauperi eleemosynam in extrema necessi. tate ob vanam gloriam, praeceptum de eleemosyna non implere. adhuc
sed quoniam alterius Ioel est aec
ratius id expendere, nos cum comm ni opinione in praesentia teneamus , nouesse transgi estorem praecepti, qui actui bono ex genere suo, quem lex praeci piebat , apponit aliquam malam circum stantiam . Et per hoc patet ad primum argumentum Adriani: Lex enim est de actu moraliter bono secundum se. Ad secundum et Quaedam praecepta sunt , quae sine charitate non implen tur , ut de contritione , de actu chaoritatis: hujusmodi autem per timorem satisfieri non potest. At praecepta de actibus exterioribus , cum ex timor servili fiant, inutiliter quidem fiunt, &propterea censentur non fieri, sed non Inde per novam cuIpam violantur. Ad tertium , jam patet . consessi nem fictam aliquam esse idoneam ad percipiendam veram Abinlutionem, per quam scilicet praeceptum impletur tum Dei, tum Ecclesiae , cum poenitens Sacramentaliter absolvitur. Imo crediderim ego , quod cum peceator se sistit Sacerdoti, iuxta praescriptum illius capituli , Quod quidam , de Poenitentiis, etiamsi non recipiat Ab lutionem, implet praeceptum Ecclesiae ex quadam eiusdem Ecclesiae pia & clementi dispensatione. Nec aliud intelligo, cum Ponti sex ait, talem consessionem esse recipiendam . Quare censurae, si quae su minentur adversus eos , qui eo anno non sunt consessi , hujusmodi peccat res impoenitentes non tangunt. Per nullam tamen Consessionem impletur Divinum praeceptum , nisi Absolutio Sacramentalis superaddatur , sine qua SDcramentum Poenitentiae non est. In quinto principali argumento id primum quaeritur, an mutus confiterI DL vino Praecepto teneatur. Ubi ego non
dubito , mutum ad Consessionem obligari , sue per nutus, si habeat copiam sacerdotis , qui nutus intelligat , sive per scriptum, si scribere didicerit. Divus Tliomas dist. II. quaest. 3. artic. q. quaest. 3. ad secundum . Scotiis eadem distinct. in solutione argumentorum , Gabriel & Major. eadem dist. quaest. I. imo tandem Cajetanus in Summa. Probatur vero ex illo Joannis aQ. Quorum remiseritis peccata , remittuntur eis , & quorum retinueritis , retenta sunt. Si ergo mutus peccata alicua e
primere potest sacerdotibus , illa non
remittentur , nisi sacerdotes remittant . Nec etiam video causam , cur a prae cerio Respouis ad rat. Adriau. Responis
624쪽
cepto illius cap. Omnis utriusque sexus, Excipiatur . Nam si nutibus Consessio fieri possit , & sorum secretissimum erit, di decentiis inum , si servetur sor-ma , quam C ajetanus tradit in Sumna. Sin autem scribere mutus sciat , commodissime fiet per scriptum consessio: nam scriptum manu tenere potest , &lancinare. Nam dicere, scripturam suapte natura publicam elis , ac proinde non convenire Poenitentiae, metaphysicum Commentum vidctur elis : sic enim posses asstrere , & nutus suapte natura publicos este, atque adeo vcr-ba. Aut ergo asseramus, mutos confiDe Praecepto Sacramenti Penirentiae. 37Si. nitentibus imponatur . Reserturque de consecr. dist. . cap. AEgrotantes. Item apertius Concissi Carthagin. IV. c. 77.& habetur 26. qu. 6. cap. Is qui, hunc
in modum scribit : Is, qui in infirmitate scenitentiam petit , si casu , dum
ad eum Sacerdos venit, oppremis infirmitate obmutuerit, dent testimon. ium, qui eum audierunt , & accipiat poenitentiam : Sc si continuo creditur moriturus , reconcilietur per manus in,positionem , de infundatur ori EJus Et
charistia .. Idcm habes in I pistol. Lconis Papae ad Theod. in li,c verba: His , qui in periculi urgentis instan-
teri non posse s aut si possunt , eositi a pi ae fidium poenitentiae , de mox r teneri fateamur. . conciliationis implorant , nec actio il-Sed oritur dubium, an si mutus non lis poenitentiar, nec communionis gra possit quidem explicare species pecca-ltia denegetur , si eam , etiam amisso torum, & circumstantias , sed nutibus duntaxat ostendere , se offendiste Deum , an , Inquam , possit absolvi r Seadem quaestio est , si aegrotus loquelam amiserit adveniente Sacerdote. Et suadetur pars affirmativa , quia siquis confiterctur generaliter Veni alia, scilicet faciendo consessionem generalem, post et absolvi sacramentaliter, cum non teneatur species , dc circumstantias . venialium. explicare : ergo si quis non possit species mortalium exprimere, satis erit generaliter confiteri. Deinde Joannis zo. data est potestas Apostolis remittendi peccata quorum. cunque : ergo si mutus nesciat exprimere peccatorum species , Ecclesia habebit potcstatem remittendi illi pecca ta . Nec enim credesdum est, cJusim di hominibus legislatorem in necessariis demisie . . . ' Praeterea , cum non possum commode explicare speciem peccati, ut si si quatur inde periculum , tunc satis est confiteri peccati genus; ergo satis erit generaliter coi.ii teli ad consessionem
1acramentalein . Si enim genus peccati stibalternum ad sacramentum sufficit, non cst cur gener altis inum non susti
Praeterea , Araus canum Concilium, Cap. II. Subito, inquit, obmutescens, di baptigata , de poenitentiam accipere potest, si voluntatis praetericae testimonium aliorum verbis halici , vel praesentis in suo nutu . Et . III. Concilium Marthagin. Cap. 3 . Si aegrotantes, ait, Oro se rei pondero nequeunt, cum V iuntatis eorum . iustimonium sui dix Lint, baptia emur, di manua suam Pa vocis ossicio , per judicium intcgri sei sus quaerere comprobetur et quod si aliqua aegritudine ita fuerint aggravati, ut quod paulo ante poscebant, siti, praesentia sacerdotis significare non valeant,
testimonia eis fidelium circumstantium prodesse debebunt , ut simul de poenitentiae , dc reconciliationis beneficium
In hac quaestione Abulensis super γῆ sententcap. Matth. qu. 79. tenet, quod si quis buviles. in articulo nccestitatis voce confiteri & Audi non potest, quamvis signa contritionis ostendat, absolvi non debet. Est enim, inquit, contra formam absolutionis, in qua dicitur et Absolvo te de peccatis consessis , 3c oblitis : ille autem nulla
peccata confitetur. Quae quidem ratio nihil me movet a tum quia Illa formanoni mihi magnopere probatur ne atrocius verbum dicam possem enim uti plia , cum Concilium Florentinum aliam, hac neglecta, praescripserit, hoc est: a go te ablolvo . Deinde, quoniam ille, de otio disχrimus , nutibus confitetur, licet ore non possit. Sed dicet 'ria': non confitetur peccatorum spe cies e Lateor id quidem, at id nunc in controrersia cst: Aia conihIlio gen cralis sussiciat , cum specialis fieri non
potest et ubi magnopere vcilcm audire potiuS, quam docere. Nam Div. Thomas nihil explicite tradidit, unde hanc quaestionem definire possimus . Distinctione siquidcm α I. quarti Sententiarum, quaest. 2. art. I. ad I. dic: t, quod quandoque consumo gelici alis est sacramentalis , & quandoque non . Sa-
cra inentalis quidem est , quando quis in secreto Sacerdoti conlitutui quaedam,
625쪽
qtiar meminIt , 3c alia venialia in tenerali. Et ad secundum : erat quippe a tam mentum hujusmodi: Post confessionem generalem, ita remanent occulta peccata poenitentis consessori , sicut &prius e quia in his quae generaliter dicuntur, non est aliquis, qui non peccet , dcc. Huic igitur argumento respondet, quod procedit de confessione sacramentali, quae judicium sacerdotale expectat, & ideo requiritur aliqualis peccatorum manifestatio. Hactenus D. Thomas. At art. a. asserit, Consessesionem generalem sacramentalem operari ad remistionem poenae debitae prinpter peccatum oblitum , idque ex vi clavium . Atque idem aequitur Petrus
Palud. dist. M. quaest. a. ar. 2. ubi etiam docet, materiam absolutionis esse peccata consessa vel in speciali , vel in generali r alias frustra adderemus in consessione , de his, & de aliis, qu
rum non sum memor , &c. Quod si peccata oblita generaliter ostensa Sacerdoti vera sunt materia ab huionis, non est , cur definiamus , generalem confessionem , cum specialis fieri nequit, sacramenti hujus idoneam materlam non esse. Quamobrem, ut antea dixi , quaestio multo obscurior est , quam ut a me valeat illustrari. At inhaerendo Ecclesiastico usui, quo huJul modi peccatores in genere Poenitentcs absolvi sacramentaliter non sinient, teneamus interim sid, quod tutius est confessionem, in qua nullum peccatum explicatur , non esse sacra-rnentalem. Nam, Praeter Ecclesiae conluetudinem , quae in hujusmodi rebus magnum momentum habere debet, rationes illae duae , quas D. Thomas m. sinuavit, non sunt omnino leves : Altera . quod hoc sacramentum est j diciale : judicis autem sententia apta esse non potest , nisi iudex crimen a liquod in specie cognoscat . Altera , quod non plus innotescit mihi conscientia illius peccatoris per talem consessionem, quam ante illam , cum vir etiam sanctissimus posset Ita generali-N mon ter confiteri . .
ad are Ad primum, nego antecedens. Nam nro nar licet non teneatur explicare species ve- affirm ni alium , sicut nec venialia confiteri , allata si tamen vult absolutionem sacramentalem recipere specialis confessionis, opus est, ut juxta qualitatem, & quantitatem delicii sententia ipsa seratur. untia .' pars VI. Ad secundum eodem modo responis detur , quod Apostoli acceperunt potestatem, tanquam judices : judicium vero Ineptum est, nisi delicta a judice cognoscantur . Nec opus est , L gislatorem privatis, εc accidentariis mventis providisse , ut in baptismo pamvulorum manifestum est : Sunt enim parvuli , qui baptizari interdum non pollunt. Ad tertium respondeo , quod cum explicatur genus peccati subalternum, ut luxuria, aut incestus , jam cogno
scitur & substantia , & aliqua delicti qualitas judicandi , dcc. Ad quartum dupliciter responderi potest . Prius, quod illi publice poenitentes olim habebantur excommunic ti : unde manuum impositio . seu r conciliatio , quae jubebatur impendi , non erat sacramentalis, sed quasi quaedam absolutio ab excommunicatione. Tali enim signo solebat olim Ecclesia in communionem admittere, quos com munione privarat e dc ideo e)usmodi manuum impositio non solum Presbytero , sed Diacono etiam permittebatur: suemadmodum videre licet apud Cyprianum, 3. Epishol. libro, Epistolaret. Posterius respondetur, quod, cum omnibus illis locis sermo sit de publice poenitentibus, intelligere debemus, quod illorum peccata, jam percon Psesionem publicam sacramentalem , in die Cinerum innotuerant Sacerdoti . Sed quoniam absolutio ad diem Coenae
Dominicae juxta antiquum morem Pro serebatur, id etiam a maioribus cat tum est, ut si interim periculum mortis urgeret, impenderetur absolutio isive nutibus eam peterent istiusmodi poenitentes, sive constaret petiisse. Est autem imprudentia non mediocris, ea, quae more majorum in poenitentia publica praescripta itini, ad hanc nostram secretam penitus accommodare.
Quod si quis ejusmodi aegrotis generaliter confitentibus sacramentalem absolutionem impendere voluerit, non equidcm valde repugno , sed me authore , non faciet . Expectabit autem in re nova vir prudens, de modestus, aut Episcoporum , aut Summi Pontis, cis aut horitatem, quam ego hoc sane loco desidero . Τametsi D. Augustinus ejusmodi hominibus absolutionem somte praestaret. Cujus in lib. I. de adulterinis Conjugiis , cap. ultimo , i csunt verba : Ego non solum alios c in
626쪽
thecumeno eriun etiam ipsos , qui viventium conjugiis copulati retinent adulterina consortia , cum salvos pore in his permanentes non admittamus ad baptismum, tamen si despera. ti , Ee intra se poenitentes jacuerint , nec pro se respondere potuerint, baptizandos puto, ut etiam hoc peccatum cum caeteris lavacro regenerati nis abluatur. Quis enim novit, utrum
Drtassis adulterinae carnis illecebra uoque ad baptismum statuerant detineri Si autem ab illa desperatione recreati potuerint vivere , aut facient quod statuerant , aut edocti obtemperabunt , aut de contemptoribus fiet, quod fieri etiam de baptiratis talibus debet. Quae autem baptismatis, haec reconciliati nis est causa , si forte poenitentem finiendae vitae periculum Praeoccupavexit . Nec ipsos enim ex hac vita sine arrha suae pacis exire velle debet mater Ecclesia. Haec Augustinus. Alterum, quod in eodem quineo adipumento quaestionem habet , est , Anconfessio sacramentalis , vel per numcium, vel per epistolam, absenti consessori fieri possit. Nam posse fieri, suadetur ex cap. Qualis, 3Ο. qu. s. ubi Leo Papa tradit, poenitentiam per scripturam esse recipiendam . Deinde suadetur ex Cypriano, lib. 3. epist. I . ubi dicitur , quod lapsi per literas petierunt a Cypriano reconciliationem, &
Tertio item ex eo , quod matrimonium , quia materia ejus actibus nostris constat, per epistolam, vel para- nymphum fieri potest e ergo de poenitentia.
In contrarium est , quod D. Augustinus lib. de vera , & falsa poenit. C. Io. tradit, & habetur de poenit. d. t. Cap. Quem poenitet , in haec verba; Praecepit Dominus mundatis, ut ostenderent se sacerdotibus , docens, corporali praesentia confitenda peccata, non Per nuncium, non per scriptum man, aestanda.
In hoc dubio Petrus Palud. 4. dist.
II. qu. . Videtur tenere, consessionem, di absolutionem factam literis per a sentes, esse sacramentalem . Idem tenet expressius Adrianus, q. M de confestione, ad tertium. Estque argumen tum praecipuum , quia absolutio sentemtia quaedam est in foro judiciali: de
Iatione autem sententiae non est, quod
vocalis sit, aut praestate reo stratur . Mihi antem haec opinio probari nun- inquam potuit, quamVis argumenta, qui- 't. bus Consulari solet, non sint magnopeia opimo re vehementia. Certe, quae Ca jetanus
in Summa sua nobis tradit, nullius videntur esse momenti et praeter illud mnum, quod revera grave est , videt cet confessionem, Sc abistutionem abi nes sacramentales esse, ac proinde personales , ideoque per intem uncios , aut literas administrari non posse. Argumentor itaque primum in hunc modum : AbχIutio, di quaelibet se a
sacramentalis conseri gratiam: ergo non operatur in absentem r alioqui si absens dorm rei tempore abitutionis , ab se gnorante sacerdote justificarerur. Praeterea, absens non confitetur inistemuncio, nec internuncius sacerdoti rergo nulla est ibi consessio sacramentalis. Item, sacerdos absens ignorat, an pl- nitens post literas mutaverit voluntatem recipiendi ab lutionem: ignorat etiam, an Poenitens tempore, quo a solutio impenditur, sit oesipotitus: rur sum quoque , an commiserit aliquod peccatum mortale post litteras missas. Quocirca semper se exponit inamst
periculo sacrilegii. Est denique illud gravissimum argum tum , quod non insolitum modo, verum etiam inauditum est in Ecclesia, judicium sacramentale inter absentes exerceri, aut absolutionem peccatorum a consetare absente, per literas, vel intermincium dari. e
Ad primum argumentum respondet Ibeipyrprimum glossa: quod permittitur mu- lxo' δι ireri simplica , & verecundae, dum is taxi. Pr men praesens sit, peccata scripta Con. co' 'fessori viserre. Erat enim oti n usus, QP μ' ut de peccatis publicis a pwnitente li- bellus offerretur, in quo ejusmodi peccata continerentur scripta , ut patet ex epistola Leonis s7. ad Episcopos Campaniae , atque adeo ex epistola Cypri ni jam citata. Respondet quoque GDbriel, ibidem esie sermonem de confessione adulterae in inro exteriori; r cipiebatur enim scripto , ut constaret ecclesiae, eam esse legitime a viro suo
Ad secundum argumentum facile dicitur , nostram sententiam potius ex Cypriano confirmari . ait enim: Qui libellos a martyribus acceperunt, si infirmitatis periculo occupati fuerint , non expectent praesentiam nostram ,
627쪽
hraesentem evomoIogesin delicti sui sa
cere possint, ut manu eis in poenitentiam imposita , ad Dominum veniant cum pace, quam dari, literis ad nos factis, desideraverunt. Ad tertium respondetur, quod semientia sacerdotis est judacialis , nec alterum ab altero potest separari: Matrimonium autem & contractus est naturalis, &sacramentalis, sed aliquis do alterum sine altero est . Natrimonium cnim , quod per procuratores contrahitur , non est sacramentum , ut Ca-jetanus crudite confirmavit.
Ad postremum , de ratione sententiae, fateor, non esse judicis , reique praesentiam; sed est tamen de ratione
sententiae sacramentalis , quae gratiam conseri . Nisi enim sacramentum praesenti subjecto applicetur, ut per indil-ctionem patet, iustificare non potest. Quaererem namque libenter ab hujusmodi auctoribus , an Episcopus postitabsenti sacramentum ordinis conferre:& cum negaverint, propter usum Ecclesiae perpetuo repugnantem, eodem ego argumento probabo , sacramentum
absolutionis conferri absenti non posse. At existit hinc parvum illud dubium:
An poenitens coram sacerdote perscripturam confiteri possit, ut mutus, vel puella verecunda . Ad hoc respondςt D. Thomas Quod libeto I. art. I.. quod cum de essentia confessionis sacramentalis non sit vocalis consessio , iis qui verbo confiteri nequeunt, satis est scripta consessio. Atque luec quidem propositio communis est omnium Doct rum , quos equidem legerim. Sed addit D. Thomas huic alteram , quae non perinde certa est, nempe, ex institutione Ecclesiae teneri hominem, qui potest, voce confiteri , quoniam in omnibus sacramentis accipit id Ecclesia,
cujus est communior usias e verborum autem usum & communem esse, & ad consessionem accommodatum , negari non potest . Et quamvis hoc praeceptum non inveniatur expressum , satis est tamen consuetudo, quae videlicet habenda pro lege est. Nullus enim sacerdos consessionem admittit , nisi poenitens
Peccata Voce proserat. Ac certe fictus videtur esse , qtu. ore tacet, cum Ore
accusare se possit. Tutissima rectissimaque via haec est, quis negat f Sed, squando continyat, quod tamen rarum erit ) ut puella verecundiae plena VO-ces edere non queat, cum hac sacerdo-RHem de Poeniten. Pars VI.tis prudentia dispensabit. Item etiam,
si aegrotus per gutturis angorem con
fiteri quidem voce possit, sed vix tamen de aegre possit, non erit ejusinodi comis pellendus , si scribere facile peccata valet, ut vocalem consessionem in habeat. In eodem quinto principali argumen- Utrumto id postremum quaeritur : An cum consessi poenitens ignoratidioma sacerdotis , at- fieri perque e diverso poenitentis idioma sacer- interpr. dos, oporteat consessionem fieri per l, Possit.
terpretem . Et quidem communis sententia tenet , hujusmodi poenitentem non obligari ad eam coni essionem, quia
nemo tenetur revelare secreta peccata,
nisi sacerdotibus: hic autem revelaret etiam interpreti, qui non est sacerdos. Asumpta vero priore loco propositio patet ex Leone, epistola s . ubi ait rReatus conscientiarum sufficere solis sacerdotibus indicare confessione secreta. Et D. Augustinus de vera, de fatis a poenitentia, cap. II. Si peccatum, i quit, occultum est, sufficiat referre in notitiam sacerdotis. Sed S: Innocentius in cap. Omnis utriusque sexus, Tit. de poenitentiis, prudenter limitavit praeceptum, inquiens: Omnia sua solus peccata confiteatur proprio sacerdoti: videlicet insinuans, quod si solus confiteri nequit, confiteri non tenetur. Hanc ego communem Doctorum sententiam, quod ad praeceptum Ecclesae de quotanni consessione pertinet, libentissime recipio. Sed in articulo mortis non auderem omittere confessionem , si haberem interpretem. Jactura enim illa parva est, ut praetermittam sacramentum, quod est necessarium ad sa. lutem: quemadmodum retro dicebamus, in articulo mortis hominem obligari ad explicandum peccatum, etiam cum aliquo famae alienae detrimento. Et in hoc eventu intelligitur D. Thomas 4. diastinct. II. quaest. 3. art. 4. quaest. I. ad
fecundum, cum utitur illis verbis, Exigitur, Dcbemus: quae quidem verba obligationem prae se scrunt. In reliquis vero eventibus, etiam quum jure divino consessio est in praecepto, credere sine periculo possiimus, neminem obligari ad confessionem peccatorum per
interprctem. Quae autem sint haec eve ta , sive tempora, tr. quibus piaeceptum divinum , etiam praeter mortis articulum , ad consessionem obligat, paulo post cxpediemus. Ad sextum principale argumentum Resipon. priusquam respondeamus , neceo est ad 6. M. expi,
628쪽
explicare , quisnam proprius sacerdos
appelletur. Nam Petrus Palud. . dist. 17. qu st. 3. N Sylvester in verbo Confessor primo docent, nomen proprii sacerdotis dupliciter accipi: uno modo, pro quocunque habente potestatem ab-iolvendi, sive ordinariam, sive delegatam e & sic capitur ajunt in cap.
Omnis utriusque sexus , ab Innocentio ibi: Omnia sua peccata semel confiteatur in anno proprio sacerdoti . Alias non impleret illud praeceptum, qui confiteretur Fratribus mendicantibus et non
enim sunt proprii sacerdotes , nisi in hac significatione . Alio modo inquiunt ) capitur sacerdos proprius pro sacerdote habente jurisdictionem ordi-
Mariam absolvendi, qualis est vel Par chus, vel Episcopus, vel summus Pontifex . Quem in modum accipitur in eodem capite, Omnis , cum subjung, tur I Si quis autem alieno sacerdoti v Iuevit justa de causa sua confiteri peccata, licentiam prius postulet, & obtineat a proprio sacerdote Sed revera sine causa admittitur aequivocatio in eadem oratione apud Innocentium . Nam illud shum praeceptum
ipse idem explicuis , exceptionem addens et nisi de licentia proprii sacerdotis . Et quod in illo capite , Proprius
sacerdos , Parochus intelligatur, manifeste liquet ex quadam extra vaganti Martini V. quam refert Adrianus, q. s. de consessione. Sic etiam accipit nomen proprii sacerdotis divus Thomas,
dist. IT. quaest. . arti c. y. quaest. 3.
Itaque sacerdos proprius vel intelligendus est parochisis sacerdos, ut Madirinus V. intellexit , & ut revera I nocentius accepisse videtur, juxta plenam illius decretalis intelligentiam; vel intelligendus est sacerdos habens ordi.
nariam potestatem & jurisdictionem . Et in priori quidem significatione, sacerdos proprius vocatur, & ut distinguitur contra alienum, de ut distinguitur contra communem. Contra alienum
quidem . ut quilibet parochianus intel- Agat, suo proprio parocho , non ait
rius parocniae sacerdoti debere confit ri . Contra communem autem , quia supponebat Innocentius , Episcopum, di lummum Pontificem, qui sacerdotes
communes dici possunt , non habere
sonsuetudinem audiendi confessiones. Quare spectans in communem usum
c quod leges facere solent) praecepit, ni par bclum suis paroclus coufite Ien- De Precepto sacramenti Penitentia.
tur. Nec objectio illa movere nos do. bet, quod si in illo capite proprius sacerdos sic acciperetur, qui confesti nem faceret vel Epiiscopo, vel si immo Pontifici, praeceptum illius capitis non impleaeet. Nam cum parochus jurisdiactionein habeat ab Episcopo, Episc pus a summo Pontifice, pro comper
to relinquitur , ut poenitens, qui privatis suis sacerdotibiis confiteri solet. fiad Episcopum , vel summum Pontificem recurrat, elique confiteatur, multo etiam magis praecepto confessionis satisfaciat.
At si quis contendere vesit, de Episcoptim, de summum Pontificem a pellari proprios lacerdotes, dicat, ideo proprios appellari , quia propriam habent iurisdietionem absolvendi , quam
scilicet sibi proprie vendicant ex omcio ordinario pascendi OveSω In hunc igitur posteriorem sensum dubium est et an ex divino jure sit necessarium confiteri proprio sacerdotio Nam Armacanus lib. II. de quaestioniabuS Armenorum, cap. . ex solo jure sentent humano id existimat necessarium: cum Arma quilibet sacerdos in ordinatione sua acceperit potestatem remittendi peccata . ς xi AEquorumcunque . Idem quoque videtur VViciesii sinuare D. Thomas d. I . quaest. 3. ar. n, L 3. qu. q. ad quintum ; si literae tantum t. eri in stiperficies spectetur . Durandus etiam
4 d. I P. quo I. hanc Armacam opinionem alserit esse probabilem; hoc est, seclusa ecclesiae lcge, quemlibet face
dotem quemcunque peccatorem absolvere posse. Hanc tenuit Uuicle P, hanc demum nunc temporis Lucteram.
At haec sententia defendi nulla ratione potest : quin exploratum haberi debet, praeceptum de confitendo proprio sacerdoti. divinum esse. Primum, ex concilio Florentino et ubi minister hujus sacramenti definitur sacerdos habens auctoritatem absolvendi, vel ordianariam, vel ex commissione superioris. Quapropter sine hujusmodi commissi ne sacerdos alienus non est hujus sacramenti minister: atque proinde jure dia Vino tenemur proprio sacerdoti confit ri. Nam consessio, quae fit alteri ex facultate proprii sacerdotis, proprio sacerdoti fieri ceniatur. Praeterea , capite, Si Episcopus, de poenitentiis de remistionibus, lib. o. Η nifacius tradidit , nulla consuetudinσ introduci polis , ut aliquis, praeter sur
629쪽
elisere valeat, qui eum possit solvere, vel ligare. Et tamen si esset solum de jure positivo, aliqua consuetudo posset praevalere: ut patet in decimis solvendis, in comedendis ovis tempore Quadragesimae , & aliis ejusmodi Ecclesiacticis legibus , quae per consuetudinem Contrariam abrogari possunt. Praeterea, hoc videtur etiam definiri in illo cap. Omnis, de poenitent. u-hi Innocentius , Licentiam, Inquit, Prius postulet, & obtineat a proprio Sacerdote : quum aliter illum alienus non possit absolvere, vel ligare. Ratioque id manifeste docet. Nam potestas iurisdictionis non habetur nisi ab his, q ii subditos habent. At non quilibet sacerdos ex jure divino subditos habet, sed solum pastores Ecclesiae,
quibus oves Christi commisiae sunt: edigo solus ille , cui ex officio est anne a cura animarum ex divina institutione judex est: atque ex consequenti ad eum solum judicialis sacramenti administratio pertinet. Erroneum igitur est hac tempestate asserere . sacerdotem sinplicem jurisdictionem nabere , P testatemque solvendi . Unde & Martinus V. in .Concilio Constantiensi circa finem , inter reliquas interrogationeSPonit hanc : Utrum credat, a iustoritarem jurisdictionis Papae, & Episcopi esse majorem in solvendo , ligandoque
auctoritate simplicis sacerdotis et etiam habentis curam animarum . Uide C jetanum in additionibus tertiae partis, quaest unica , de ministro sacram. Pinnit. Τ recr. lib. I. cap. 96. 3c s .&98. Nam in hanc sentcntiam conveniunt O mnes Scholastici Auctores, atque adeo Divus Τhomas distinctione Is. quaest. I. arti c. 3. quaest. I. & dist. II. quaest. 3.art. 3. quaest. 4.
Respon. Ad argumentum vero illud potissi-arg. Αγ mum , quod opponitur ex ordinationc Inac. Sacerdotum, quibus dicitur , Accipite Spiritum sanctum, &c. quoniam eis clemverbis Dominus Apostolis dedit potestatem jurisdictionis, Joan. go. Cum ibi fecerit eos judices , de instituerit sacramentum confessionis, cujus eos quinque ministros eskert responitetur, quod eisdem quidem verbis ecclesia nunc posiset tradere potestatem jurisdictionis omnibus minatis: at revera non tradit, sed solum potestatem ordinis necessaria am ad absolutionem sacramentalem .
Nam ille actus sacramentalis duplicem potestatein exigit, alteram ordinis , ab Rele . de paeniten. pars n. teram jurisdictionis: neutraque sine aLtera satis est . Nam Episcopus Di ac nus subditos quidem habet, sed si tentet absolvere, nihil facit. Simplex quinque Sacerdos Ordinis potestatem habet, ted quia evet jurisdictione , nihil facit absolvendo . Accipit itaque Sacerdos quisque, cum initiatur, per illa verba, Quorum remiseritis, dec. potestatem o dinis , quae necessaria est ad remittenda peccata : tamets ut retro diximus)jurisdictionem quoque accipiat ad re mittenda venialia, dcc.
Quod si quaeras, unde constare ponsit , Eccclesiam ordinatis solam pol
statem ordinis conserre velle, certe E clesiae illa constat, intentioneque prae latorum ordinantium. Non enim intendunt Episcopi tradere jurisdictionis p
testatem . Nam de Episcopus titularis cum ordinat, eisdem verbis id facit: cum tamen nullos habeat subditos , dcc. At vero circa ea , quae dicta sunt, oriuntur aliqua dubia indigna prorsus, quae a nobis praetereantur. Primum est: Αn , quando non est tmium confiteri peccata proprio sacerdoti , quia timetur scilicet vel scandalum, vel revelatio confessionis , possit homo confiteri cui voluerit sacerdoti, si proprius negat facultatem alteri co fitendi . Ad hoc , Doctores graves asserunt squod si nec Sacerdos proprius, nec E piscopus volunt dare facultatem, tunc potest peccator confiteri cui maluerit. Id tenci Hostiensis in cap. Omnis uir, utque sexus . Id videtur sentire Maguiter, dilhin. 2I. cap. postremo, Sc Gra tianus de poenitentia, distinct. 6. circa fioem . Id Sylvester in verbo Conlas,sor I. g. 6. dc Richardus dist. II. art. z. quaest. 7. de Paludanus eadem dist. quaest. 3. art. 3. & Adrianus quaest. s. de Comiesi dub. 3. Id vero probant ex cap. ult. de poeniti dist. 6. ubi Urbanus Pa pa, Placuit, inquat, ut deinceps nulli Sacerdotum liceat quemlibet 'commisesum alteri Sacerdoti ad poenitentiam suscipere, nisi pro ignorantia illius , cui poenitens prius consessus est. Est igitur argumentum: pro ignorantia proprii sacerdotis licet adire.ad alium sacerdotem , etiam fine proprii consensu ; ut hic textus manifeste dicit, de Glassa iatem eodem loco et ergo multo magis pro malitia, cc. Deinde confirmant hoe auctoritate D.
Augustini, libro de vera, di falsa portu
630쪽
tentia , cap. Io. dc resertur de poenitentia , dist. 6. cap. I. ubi D. Augustinus , Et qui vult, inquit, confiteri peccata sua, quaerat Sacerdotem , qui sciat ligare & solvere , ne ambo in foveam cadant, quam stultus evitare noluit. Praeterea, Sacerdos proprius in tali eventu tenetur dare facultatem e ergo si neget, satis sucrit petiisse: argumento capit. Licet, Extra, de repularibus .
Nam c ut ibidem dicitur) Praelatus indi screte negans facultatem juste peti- eam , privilesium meretur amittere, qui concessa sibi abutitur potestate. Praeterea , terissator non deficit in necessariis. Sed quando laceros proprius est ineptus ad audiendam Con sellionem, vel ex ignorantia , vel ex malitia, Consessionis necessitas instat, sicut & communionis : ergo in tali e- Ventu iam legislator de Consessione providit, ut etiam in articulo mortis quilibet sacerdos possce absolucre
His tamen argumentis prCceptor meuS bonae memoriae commoveri non potuit,
quin crederet, hanc opinionem esse&minus tutam, & irrationabilem. Idem tenuit Ca)etanus in Summa, in verbo Absolutio ex parte absolventis. Atque Divus Thomas idem sentire videtur ,
dist. I7. quaest. 3. art. 3. quaest. . ad te
tium , ubi dicit, quod electio discre ii sacerdotis non est nobis commissa , ut nostro arbitrio facienda, sed de licentia stiperioris , si sorte proprius sacerdos esset minus idoneus ad apponcndum peccato salutare remedium . Et ad quintum argumentum expresse docet , quod in quibus eventis propa biliter timet poenitens periculum sibi, vel sacerdoti ex Consessione, debet recudirere ad superiorem, vel ab eodem petere licentiam alteri confitendi: quod si licentiam , ait, habere non posIit, idem est judicium ac de illo, qui non habet copiam sacerdotis. Nec distinia.
x I. in expositione hit crae huic sententiae adversatur. Nam prius ex sententia propria asseruerat, quod cum poenitens habet sacerdotem ignorantem , ex facultate ipsius sacerdotis , vel superioris, debet alium petere prudentiorem . Cum autem posterius subdit Per conjunctionem aduci sativam: quinque tamen casus ponuntur , quibus licet confiteri alii, quam proprio Sacerdoti, sine ejus licentia, &c. resert quidem allorum opinionem, quam tamen
ipse non Probavic. De Precepto sacramenIi Penitentiae
Et certe eam nos probare debemus : Primum ex cap. Omnis utriusque sexus , ubi dicitur, quod si quis alieno sacerdoti voluerit justa de cat s a sua confiteri peccata, licentiam pilus postulet, & obtineat a proprio lacem dote , cum aliter illuni non possit solvere , vel ligare. Ad hoc respondet Adrianus , quod cum Innocentius dicit, Licentiam P suilet & obtineat a proprio facerdo te, suointelligendum est , vel a jure. In casu aut , de quo loquimur, pe nitens habet a Iure facultatem obtentam , scilicet ex illo cap. ultimo da poenitentia , dist. s. At haec solutio non est idonea, tum quia jus illius capituli antiquius erat Concilio Lateranensi, cum Urbanus II. sub quo illud decretum est, multis annis praecesserit Innocentium III. qui illius capitis, Omnis utriusque sexus, fuit autor: Tum quia , cum stipponat Innocentius justam causam in petendo, & addat, licentiam petat , & obtineat , consequenter insinuat, licentiam petitam dc negatam in causa Iusta non sat esse, ut alius possit absolvere , quamvis juste petita male negatur: Tum quia haec facultas, Per quam fit exceptio a Decreto Concilii generalis, nusquam habetur in jure et ut ex argumentorum Iblutione patebit: Tum demum, quia per hanc exceptionem aperitur janua multis incommodis , eisdemque absurdissimis . Nam de unusquisque facile sibi persuaderet , suum Parochum esie ignorantem , indeque eligeret facultate juris conse rem : & idem quoque in casibus reseryatis fieri eadem ratione posset, ut videlicet , quando nollet Praelatiis vel ex ignorantia , vel malitia juste petitam concedere facultatem , hanc sibi ex concessone juris poem-tens assumeret. Quibus profecto qui
non movetur , hunc nihil horum reputavisse certo scio. Praeterea , mortuo proprio sacerdote,
non potest ille, de quo loquimur , cui
maluerit confiteri: ergo nec viVente,& facultatem negante. Praeterea, si proprius sacerdos nominatim excommunicaretur , vel esset percusIor clerici manifestus, non liceret Parochianis cuilibet confitcri, sed
solum illi, quem Episcopus, Vel Papa
Fac denique id, quod usu venire potest ut proprius sacerdos ex malia