장음표시 사용
41쪽
sionem annorum haec enim Verba, in Galliis, addit ex suo sed huic interpolationi occurrit Faustus, 3 quotquot A iliores eamdem prophetiam litteris mandavere , quorum nullus eamdem expunctione aut interpolatione praeter Coritium foedavit. Eisdem etiam intercedit Eccles Romana , incorrupta prophetiarum custos , dc earum interpres certissima. Cum dicit S. Maurum per quadraginta tantum annos in Galliis vixisse. In Gallias , inquit Martyrolog Rom. a S. Benedicto directus , constracto ibi celebri Monaiserio cui quadraginta annis praefuit miraculorum oria clarus in pace quievit. Cujus caesae Martyrologio inquit Bollandus in eamdem vitam , consionant multa manu exarata oris is casa Martyrologia. Quae omnia eamdem veritatem docent quam modo tuemur , d prophetiam Benedictinam nulla sui parte minuendam aut amplificandam declarant. IV. His omnibus consonat vita , ejusdem Benedictinae Regula propagatoris metrice scripta , quam alii Paulum Diaconum,alii vero Laurentium Cassinensem Monachum scripsisse dicunt. Nam ultimam partem propheticae DBenedicti adri Maurum epistolae sic reddit. cIodecemque quater complebis tempora terris: ra petes actis octo decemque quater. Id est peractis septuaginta duobus annis diem bibis extremum. Quae cum ita sint , optimo jure cum Bollando
dicere possumus. Fallitur Canisius, seu qui quis es ihor
Martyrologii Germanici , scribentis . Maurum aetatis β.e
anno a decesisse , corpus ejus juxta Parisios religiose
tumulatum , ac multis illustratum miraculis me enim ad tantam pervenit aetatem nec Iuxta Parisios sepultus est. Fallitur etiam Cointius, qui Divino oraculo , Ecclesiae' man .r traditioni martyrologiis tum manu exaratis tum typis cum multisque antiquissimis Authoribus, nuperiimqueindam Authorem , actorum S. Mauri , sepulturae ipsius , Faustique lucubrationis penitus ignarum indubitanter Opponit. V. Iterum obsiciunt annales ex Leone Ostiensi , austum vitae S. Mauri scriptorem , Romam Bonifacio Papa
42쪽
tertio Ecclesiam regente duobus aut tribus tantum annis
ab obitu ejusdem S. Mauri accessisse, ibique rogatu Theodori Lateranensis Abbatis vitam S. Matui scripsisse quam
summus Pontifex Bonifacius sua authoritate approbavit; consequenter existimat Maurum obiisse tantum anno sexcenteum quarto Respondeo 1 Leonem Ostiensem scripsisse quidem Faustum post obitum . Mauri Romam adiisse , sed quo anno id contigerit , tacuisse. Caeterum Faustus non modo Romam non adiit Bonifacio Papatertio sedente, sed nec accedere potuit posito'ubd sanctus
M Mirus anno tantum so . excesserit e vita. Nam ex Baronio , Binio, Se aliis A secundum antiquos omnes Authorcs graecos inlatinos , ut volunt Baronitis de inius modo laudati Sabinianus . Gregorii magni in papatu succestar quinque solum mensibusi novemdecim diebus Pontificatum tenuit , obiitque undecimo Kalendas Martias indictione octava eodem anno quo Pontificatum iniit, anno scilicet 6oc Bonifacius vero tertius Cathedram S. Petri conscendi 16. Kalendas Martias anni sexcentesimi sextii eodem anno duodecimo die Novembris animam exhalavit. At , ut dixi. Dato quod S. Maurus obierit solummodo anno o Faustu duobus annis post eius obitum , ut vult Cointius, in Galliis moratus fuerit,non potuit vir nonagenario major ex meditullio totius Galliae, scilicet ex Monasterio Glanna liensi Romam accedere eodem anno 6o6 ibidemque vitam S. Mauri componere, eamdem Bonifacio tertio examinandam proponere, labeodem approbatam recipere. Qige impossibilitatem quodammodo involvunt, omnem sententiae Cointiana: dem abrogant.
VI. Haec vidit vir perspicacis ingenii 3 ut sibi fidem
conciliaret , Sabiniano Pontifici anno integro Pontificatum prorogavit,& Bonifacii electionem pontificiam in annum sexcentesimum septimum, Authore Anastasio Bibliothecari rejecit. At eadem semper disticultas circa hanc
assertionem recurrit Nam Cointius ad annum 6O6. n. Fatetur Faustum totum annum sexcentesimum sextum in Galliis moratum rac anno demum septimo Romam pro'
43쪽
fectum caetera quae modo allegavimus praestasse, qu:e naturaliter loquendo homini nonagenario majori impossibilia videntur. Quis enim sibi persuadeat tam longaevum senem, tantum spatii conficeres tam prolixam vitam litteris exarare, Romanam Curiam frequentare mapprobationem supra laudatam intra novem aut circiter menses obtinere potuisses Quantum ad Anastasium attinet,miror quod vir doctissimus cam contra omnium sere Authorum opinionem in testem adducat , cum eodem loci cum bis errantem quo ad dies quibus Sabinianus Sc Bonifacius sederunt , nobis exhibeat. An-ne quantum ad annum Sabiniano prorogatum infallibilis videri debet , Qui quan-rum ad caetera errare ponitur , quique cum Cointi non nisi emendatus convenire potuit 3 Quo videas virum doctissimum non nisi antiquis erroribus novo propugnare potuisse.
VII. Sc qua fronte dicent , inquit Adversarius noster, sanctum Benedictum ex hac ita ablatam duodecimo Kalendas Aprilis in Vigilia Paschae si Subbato antis. Uult Cointius S. Benedictum ex hac vita sublatum non esse in vigilia Paschae vult etiam Faustum vitae S. Mauri Authorem id numquam dixisse , sed ab Odone eam opinionem in eamdem vitam im Tam , eaque ductus
conjectura pro certo habet eumdem donem non modo
Faustum interpolasse quantum ad diem qua S. Benedictus obiit , sed etiam quantum ad annum quo S. Maurus decessit. Utrum vero legitima consequentia id post inferre , lectori uilicandum permitto Interea ad nocar mentum explicata fronte Respondeo Vandalbertum de Usuardum done antiquiores rac Fausto recentiores in
suis Martyrologiis scripsisse S. Benedictum in Coelum migrasse duodecimo Kalend. April id vero contigisse anno Christi 1 3 cum Adversario dicimus. Utrii vero ipse S. Benedisti obitus in vigilia Paschae seu abbato sancto proprie dicto contigerit , aut abbato sancto ante primum Pascha, parum aut nihil interest Cum nihil certo ut quidem arbitror , definiri possit de die quo antiquitus singulis annis Pascha contigerit, quod variis in locis ut
44쪽
plurimum varie celebrari solebat adeo ut in uno eodemque Episcopatu eodem anno, quandoque diversis diebus ageretur, ut factum alias in Episcopatu Autissiodorensi secundum Annales , in quo Episcopatu sancti Maurus MFaustus diem Paschae anno Christi s 3 peregerunt , ex Fausto Cointius namque in haec verba Concilii Autissiodorensis ad annum 88. coacti ut omnes Presbyteri ante
Epiphanium missos suos dirigunt aut eis deprincipio quadragesimae nuntient , in Epiphania ad populum indicent. Sic loquitur unacharius hunc edidit Canonem ut eisum Do . 'iaminicae surrectionis per totam Diarcesim ut 1iodorensem 1 i. ηtino eodemque die ceti braretur , idque praemii prudentissime , quia frequenter oriebatur dubietas Paschae seu contra
mersia de die quo paschalis solemnitas agenda esse , Oidergo mirum quod eundem errorem jam ante annum 43.
invaluisse videamus Sc quid impedit quominus dicamus nullos certos ac definitos ciesos victori , aut aliorum , apud Autissiodorenses, plures alios Episcopatus,sexto se culo usu receptos , alias non tot cautiones annis singulissulissent habendae, nullumque fuisset periculum diei asichae diversis diebus in uno eodemque Episcopatu celebrandae. His positis quid mirum quod eumdem errorem amante annum 43. invaluisse videamus.
VIII. Subdit iterum Cointius. Sed quibus artibus excu-fubunt alium tintium Gregorii Turonensis, qui vixit ad annum ChriBibys nec vitae . Mauri vel in historia Franeorum, vel in aliis operibus suis mentionem scit. Non ignorat ni fallor Cointius non omnia Gregorii Turonensis opera hactenus suisse repeita c. Sed ut ut sit, isdem artibus excusamus illud regorii lentium defuncto Mamro. Quibus Annalista illud ipsum Gregorii silentium de M. Samsonera Maglorio Dolensum Episcopis Gregoriique
Turonensis suffraganeis sanctorumque Gildae Ruisiensis, Naximi iciacensis, Lisardi Magdunensis, Carile si An lisensis , Leonardi Vanderperensis , aliorumque multorum ab urbe Turonens parum distantium , aut saltem sub Gregorio Metropolita viventium , quorum omnium Gregorius vel in historia Francorum , vel in aliis operia
45쪽
is ORDINI S. BENEDICTI.bus suis nullam mentionem fecit Suam igitur prius causam dessendat Annalium conditor, sibique ipsi pro nobis
IX. Quae cum ita sint ad Faustum redeamus,eique eam fidem habeamus quam iidem impertiit Bonit actus Papa, credamusque S. Maurum obiisse anno Christi 184. limbienni, aut , ut alii opinantur duodecennio Bertullum e)usdem sancti SuccessoremMoriasterioGlanna liensi pra fui es, eoque mortuo Faustum in Italiam reversum , vitam Magistri sui , sancti scilicet Mauri litteris mandasse. de Bonifacio approbandam tradidisse. Neque video qua ratione interpolationes fingantur cum eadem Romana auctoritas quae scriptam B. Mauri vitam quasi nascentem fultiit, eamdem etiam nostris temporibus tueatur Quantum saltem ad eam partem quae vitae S. Mauri tempora designat, de propheticam S. Benedicti pistolam interpretatur. Quibus auctoritatibus rapiuntur quotquot fere de sanctorum actis sermonem habent. Neque enim aliter sensissent Annales Cointiani nisi , ex prae concepta contra Benedictinos opinione , sibimet-ipsis imposuissent vive te . Mauro , ex Glannasolio ad Benedictinum ordinem propagandum nullam eductam Coloniam. Quam ob causam praeclare sibi prospexisse crediderunt si S. Mauri excessum e vita viginti annis tardius contigisse probarent, aut saltem probasse utcumque viderentur.
Benedictinae Regulae novus Propagator
I. Ultimis S. Mauri temporibus pestifera lue intercepti Monachi a flatu perfectionis deficiunt. II. Eodem
tempore S. Columbanus novus propagator accedit.
46쪽
III. Fauca tunc restabant Monasteria, eaque cor
rupta oe jussem instituti secundum S. Audoenum
IV. numerantur ea qua de instituto S. Colum abani toto hoc opere dicentur.
I.' Mauro ad superos evocato , disciplina Regularis id multum intepuit cum enim gravissima lues ex Gregorio Turonenti: lib. . cap. 4 circa eadem tempora grassata fuisset rac multos peremisset Monachos , quos inter fuere sanctus Maurus QS Ebrulsus cum maxima discipulorum suorum parte , ut in vitari Ebrulfi abit Ionius notavit. Caeteri persectioribus extinctis de prima suae conversationis perfectione multum remisere, nisi Deus novum Benedictinae Regulae propagatorem suscitasset , actum prope erat de Republica Monastica , quae duce amisso, maximaque parte Monas ici caetus extincta, tota perire videbatur. II. His inficillimis temporibus Deus summa in Benedictinum ordinem benignitate, S. Columbanum ex o- torum Regionibus ad innovandum , propagandumque S. Benedicti intra Gallias institutum , eduxit. Cujus adventus in Galliam altero post S. Mauri mortem anno , in codice Bellovacensi uncialibus litteris exarato notatur. De
quo abillonius in observationibus praeviis in lib. de miraculis S VValberti in hu)us vero codicis fine haec habentur. Expletatum opus apud Carnubium Luxovium anno duodecimo Regis Chuthacarii indictione dein tertia annox mo is no i feliciter peracri. Id est , ut abillonius
interpretatur , anno quadragesimo Patris nostri , scilicet Columbani, qui annus est sexcentesimus vigesimus quintus Cum coincidat cum anno duodecimo Clotarii Regis pis in Burgundia cum indictione XIII a quo annos quadraginta subtraxeris , restabit annus quingentesimus octuagesimus quintus. Qu9 anno ex hac supputatione S. Columbanus in Galliam appulit in ea vero non modo
incipientem disciplinae Regularis remissionem utrumque cohibuit sed novum Benedictinae Regulae servanda an
47쪽
dum incepit , secundum quem in tribus quae successive condidit Coenobiis monachos instituit , qui deinceps. post ejus mortem sub sancto Eustasio, sancto Ualberto Benedictinam Regulam secundum modum Llixoviensem latius propagarunt. Nam etiam post S. Columbani obitum plura restabant Monasteria, quae vitiosas, cormptas vitae monasticae consuetudines, pura cincorrupta
vitae ratione non emendaVerant , ut alias annotavit Santiba. 1.a clus Aud nus in . Eligi vita. I e quoque Eligius , inquit , properabat ad Coenobia c circa annum videlicet vigessimum post sexcentesimum maximeque L sedium quod erat eo tempore cunctis eminentius atque iurictius neque enim tum crebra erunt adhuc in Galliis Monaueria,
sicubi essent non sub regulari quidem disciplina sed erunt
prorsus in malitia fermenti veteris fecularia Iraeter usi
sedium ergo , quod solum ut dictum es di utionem Retia sorte tenebat , somniacensimo serium in parriaus occiduis hujus relinonis extitit caput ex quo demum multi sumpserunt initium se excmplum adeo ut nunc quo-θυ id est ad annum 6 1 quo Audoenus scribebat propitia Divinitate, innumera per omnem Franciam se Ga liam habeantur sub Regulari disciplina alma utri que sexus Caenobia Eadem habentur in vitari Salaberga in qua dicitur quod cum S. Vesbertus in Abbatem Luxoviensem fuit electus Monasteria vix pauca illis reperirentur iutoris. In Galliis scilicet. III. Haec S. Audoeni verba multa scitu necessaria nobis manifestant. Primum docent eo tempore quo sanctus Eligitis Lusi edium frequentabat , id est circa annum 62o. non tot fuisse Monasteria quot posterioribus temporibus. a. ea ipsa pauca quae restabant Monasteria a perfectione Monastica plurimum defecisse. 3. Anteriora S posteriora Lussedi Monasteria esiisdem fuisse instituti cum Lussedi , illud enim celeberrimum S. Columbani Monasterium in eo ab anterioribus distabat quod solum frictionem Regnia solerter teneret. A quo postea eadem anteriora Coenobia servandae Regulae modum sumpsere , ut ait S. Audoenus. tantum vero ad posteriora quae ab eodem
48쪽
Monasterio initium sem runt , iisdem etiam legibus vitaxisse dicenda sunt. Ultimo tamdem superiora Audoeni verba nobis ostendunt ea tempestate qua sanctus Audoenus scribebat , anno scilicet 671 innumera seu pene omnia Franciae, Galliae Monasteria iis institutis Monasticis viguisse quibus Luxoviens fervebat, a quo initium χxemplum sumpsisse dicuntur.
IV. Quia tamen Annalium Francorum conditor indi stinguendo Monastico S. Columbani instituto a Benedi ctino vivendi modo multum laborat,mnos errare videri cupit, rem ab ovo , ut dicunt , explicabo , 3 ostendam S. Columbanum nullam proprie dictam Regulam composuisses sed Benedictinam fuisse sequutum , idque ip
sius, discipulorum auctoritate monstrabo , tum ex actis ipsorum , ex Monasteriorum fundationibus, ex Authori
bus septimi iaculi, tandem ex traditione Benedictinorum perpetua,ipsum Sc ejus discipulos Benedictinos pro
DE DUPLICI S. COLUMBANI REGULA
deque Praefatione in Regulam Coenobialem ejusdem. I. II. Duplex numeratur Columbani Regula Secundae , quae moratur Coenonalis hoc nomen debetur non primae. III. Praefatio in Regulam Coenobia Iem refertur. IV. Stengelius eadem adductus Praefatione cujus plures antiquissimos codices idit, Columbanum Benedictinum credidit. V. Et ejus Regulam pro constitutionibus in Benedictinam Regulam sumpsit. I. VII. VIII. ConmenientiaRegula Coenobialis cumbenedictina proponitur. IX. Mul-
49쪽
i, ORDINI S. BENEDICTIta mutarunt ex Regula S. Benedicti Abbatessanctissimi , ut testatur Petrus enerabilis. X. Sanctus Maurus S. Columbanus , Nisercienses diversas consuetudines inetexerunt in eamdem stegulam.
I. TMpucNATAE dissertationis undecimo capite triplicem I Regulam dari probavi. Quantit vero haec nostra positio ad eam quaestionem, quae nos inter, tantium agitii pertineat, eodem invito ac rellictante videre po
terunt Cointianarum partium assertores nam praeter
eam quae S. Columbano , discipulis ejus 8 Benevictinis Omnibus communis erat momnium principalis de qua postea dicturi sumus , duplex iterum proponitur . O- lumbini Regula Meneralis una qua ad virtutum opera generaliter instituuntur Astetae Peculiaris altera qua poena singulis Monachorum erratis definiuntur. Primam, indefinite Regulam S Columbanus aliique vocavere i secundam vero Coenobialem Regulam : Perinde quas primae Regula id nominis deserendum non esset, neque ad Coenobilicam vitam instiniendam esset idonea qua de re uberius dixi capite a cius dissertationis quam propuDnandam aggredior. II. Nunc vero eamdem disputationem R. Patris Patricii Flemingi ab Adversariis stantis iterum instituo. Hic
in recensione opertina . Columbani tom tr. Bibliothe
cae Patrum editionis Lugdunensis sic loquitur Monasticax Patriarchae isssitutio , quae pro priori parte etia- in Codice obiens , ex quo ruinsumpta sunt cetera fere omnia ordine prima es comptictitur etiam duos tramitis, qui ctiam Reghte dicuntur scd cum aliqua disserentia , prior namque in omnibus C dicibus ab olus es sine restrictione S. Columbani Reguli inscribisur, aster veri ita Codice Oxenhusani ordinis S. Benedicti , in quo utraque Regula conjuncta, utis Uuirino ejusdem instituti , S. M o Marici Carnobio separatu reperitur , huncpraefert titulum. S. Columbani Aegula Carnobialis se de quotidians paenitentis Is
50쪽
nachorum. Et ibidem pag. 8 5 4. Sequentes sermonessere omnes cum Regula Ara posita X. Capitum reperi in vetustissimo edice manu scripto Monasierit obiensis , accurate transiripto per Toniprandum quemdam Monachum, ex ut in celebri Monulario Arinensi ordinis S. Penedictico ex pergaminens otiquus in solio in quo, praeter Caspiunt instituta , se aliorum aliquot pusula referuntur ali. quo S. Columbani ermones , hoc est tractatus de octoprin. cipalibus mitiis , ct instructio tertia es undecima infriὴs recitandae , sub hoc praesis titulo Incipit ordo S. Colun bani Abbatis de vita , se actione Monachorum. Ex hac hujus Authoris relationes, deduco in codice Bobiensia Boniprando Monacho accurate transcripto abesse secundam Columbani Regulam , e)usdem loco varios tractatus asceticos cum a S. Columbano, tum ab aliis editos transcriptos esse rat in altero codice Xenhusano , utramque Regulam reperiri priorem quidem cum hac inscrimtione Romula S. Columbanici Posteriorem vero cum ista.
S. Columbani Regula Carnosialis. In codice vero Augustano ex eodem Authore eodem loci n. 3. haec est secundae Regulae Epigraphe Fratrum de Hibernia su Hibernensium Regula Camobialis. In quo codice Augustano , inter priorem Regulam , inquit idem Patricius , o hane Coenobialem quae in codice Oxenhusam conjunguntur , interposita reperiuntur septemdecim magna folia , in quibus .ec habeηtur, Dissola S. Columban sermo ejus ad Monachos. Regula S. Pauli, o Stephani i capitulis sinctus monitu S. Machari Abbatis , o Epi la ejus ad Monachos Prove=uialia S. Evagrii Episcopi Regula Abbatis Pinnucii ; quibus omnibus subjungitur dicta Coenobialis cum prae xa Praefatione infra ponenda. Quae diverse inscriptiones , diversorumque librorum seu tractatuum inter utramque Regulam positiones, primaeque Regulae cum Asteticis libris conjunctio , M a secunda Regula ejunctio , satis evidenter ostendunt ni fallor primam Regulam non es proprie dictam Monachorum Regulam, ad quam servandam Columbani discipuli sese votis editis obligaverinici alias altera Regula ad ejus differentiam, tam