장음표시 사용
61쪽
mitorium extabat. Altero vero Canone , usus ille damnatur quo quidam Monachi unus aut plures, dimita Dormitorio seu Cella communi in qua omnes cubare sol bant , ad Cellulas separatas ferebantur nisi infirmitatis intuitu, aut alia rationabili causa id eis esset ab Abbatibus concessiim is per Regulam peculiarem S. Columbani, seu per ejus consuetudines usu receptas nulla Cella communis omnibus, sed singulis aut saltem duobus aut tribus ad summum Monachis, specialis domus aut Celi la , ubi recumberent, concedebatur. Cum e contra juxta Benedictinam Regulam unum tantum esset totius Congregationis Dormitorium. Quo datur intelligi eam Lu-xoviensium consuetudinem specialem esse damnatam is oppositamme dicti legem denuo praeceptam fuisse. Huic non obtemperasse videtur . Remacius primus S lemniacensium Abbas qui in Monasteriis suis Dormit ri omnibus communia condidit, id enim in Stabulensi fecisse scimus, in quo cum S tandebertus cum Abbate Monachis una decumberet 8 surgens e lecto , qui ν f. s. caeteros excitaret e somno strepitum edidi et in poenam
Lanit. n. s. admissi reatus eum Abbas amandavit ad crucem, qui ca- p sus cellulas separatas ara Columbani Monasteriis eo tem-t' ' pore exclusas fuisse demonstrat
IV. Sed non semper Concilioriim decretis S. Columbani leges immutatae fuerunt : Ipse namque cursus Divi- .nus quem alienum a S. Benedicti Osficiis Divinis suisse fatemur. Si tamen ab ejus mente dici potest alienum quod ejus concessione omnibus licet. Ille ergo ipse cursus ab Adversariis laudatus quasi S. Benedicti, etsi Columbani Regulam a se invicem totus dirimeret, .nihil
commercii inter eas aut inter utriusque Monachos esse liceret Ita tamen eos parum aut indifferenter astringit
ut iisdem ipsis, qui Normam S. Benedicti Columbanicis consuetudinibus temperabant, semper licitum suisse videatur ut omis columbanico, cursu Benedictino Orcium Divinum peragerent. Id fecisse constat S. Burgundosora prima S. Columbani discipula, quam ipse Sanctus , manu' - snctificationis suae Deo voverat Narrat enim Jonas ipsius
62쪽
vitae scriptor in eodem sanctae Burgundosora Monaste rio Moniales diei crepusiuio matutinas laudes cecinisse. Qui Benedictinarum mos erat Nam juxta S. Benedicti Regulam nocturnae vigiliae hora secunda post mediam noctem celebrari debebant Laudes vero seu matutini, nonnisi incipiente iace agendi unt. At secundum S. Columbanum vigiliae nocturnae persolvebantur circa mediam noctem lab eis nullo temporis spatio matutinae laudes disjungi an sya. licebat, ut vult Cointius. S. Burgundo ram imitatae fue runt Suessionenses . Marii, quae aeque ac S. Burgun- dosora sui Monasterii fundatione ad utramque Regulam more Luxoviensi tenebantur. Nam speciatim ad Re Dp λιλgulam o Cusum S. Benedicti, se astringere voluerunt adeo S.D Hia- ut iis ponderibus sustentemur unde nos defici sperabant Adversarii nos ri. Nam Benedictinorum quamplurimi praxepta per S. Benedictum jejunia non nisi moderatione Columbanica tenueriint. Edes vero speciales, quas S. Columbanus admittebat, Concilia lege Benedictinae Regulae prohibuerunt, .cursum proprium vel ipse, ut par est credere, Columbanus, vel . Eustasius Benedic- tino commutavit, eaque commutatione seu vicissitudine disciplinae Regularis qua Consuetudines Luxovienses aut ipsa S. Benedicti Regula in iisdem Monasteriis indifferenter, pro ratione temporis disimiliter aut uno aut altero modo servabanturiapertum fit utramque Regulam
ab accessuri Columbani in Gallias ejusdem S. Colum hani discipulos obligasse. U. Duo nobis iterum in laudatam Praefationem opponi pota ab Adversariis praesentio, eam scilicet a qui ndam codicibus abesse, in eaque testimonium ex dialogis S. Gregorii depromptum afferri. Quibus dialogis Regula . Columbani antiquitate praestat. At utraque praevi adiisticultas , ut quidem spero , ad liquidum explicabitur.
Scimus enim Amanuensium plures, variorum Authorum
opuscula suppressis Praefationibus descripsisses Idque fecisse variis rationibus quas afferre ditificillimum esset. Earum tamen Praefationum multas ex aliis Codicibus em
in Typis iterum mandatas fuisse videmus, Id contigit
63쪽
Pnefationi quam Marcussus formulis suis apposuerat, alii que multis, quas videre est Tomis primo .secundo Ana lectonim Joannis abillonii, alibi , Cointius ad annum 682. n. 7. narrat Bollandum in vita S. Vulsranni omisisse prologum quem Jonas Fontanellensis eidem pra, fixerat. Quid ergo mirum quod id ipsum contigerit Praefationi qua de agitur Accedit huc quod Coenobialis Regula quaeinefationem annexam habet, quamque ex C dice Oxenhusano, Augustano Patricius Fleminingus edidit, diversum omnino nabeat Authorem ab ea, quam Holstentus ex Coloniensi codice praelo subjiciendam voluit Etenim utriusque initium, contextus, nnis, prorsus diversa sunt. Nam apud Flemmingum hoc initium habet. Incipit Regula Carnobialis. Statutum fratres charissimi a Iunctis Patribus ut demus Confessionem ante mensam sis ante Lectorum introitum. Aut quandocumque fuerit faciis Maia Confessis se Poenitentia de morte liberant. Eadem vero Regula apud Holstentum, ab his verbis incipit. Diυersitas Culparam diversitatis anilenti. medicamento sanari dolet Itaque nutres hujusmodi flutatum a Lanctis Patribus ut demus Confesonem de omnibus, non solum capitalibus criminibus, sed etiam de majoribus negligentiis, Oetera vero sequuntur, cum eadem diversitate ad finem iisque. Qui apud Holstentum in haec verba desinit nec superum olentibus carpere iter tendens alti ad sauigia μα-- , relictaque humo cum flagitiis, ultro ambientibus uni adhaerere Deo hanc in Tenrem misso, flamimus L L-nior alia nimirum unt praemia accepturi, cum gaudio ummo, numquam decidente in ev m. Quae nec quoad sensum, nec quoad verba apud Flemmingum reperiuntur, apud quem caput ultimum inscribitur, de negligentiis sacri cior . VI. Haec Regulae Coenobialis diversitas, non solumnos adigit ut credamus eam diversimode a divers Authoribus editam sed maxime nos observare compellit, id ontigisse variis in locis variisque temporibus, quod ut rite concipiatur Sciendum nullos Monachorum legislatores Regulas scribere consuevisse antequam im
64쪽
mandanda legibus erant diuturno usui exercitatione, in Ascetarum morem abiissent. Eo modo se gessere S. Benedictus S. Franciscus, aliique, quorum ille a puero Monachus suisque legibus vivens, non nisi senex Regulam scripsit. Quantum vero ad illa Regulas quae speciali bus cujusque Monasterii aut Congregationis usibus constant, de quibus undecimo dissertationis capite disserui non alio modo, id est', non nisi longo usu approbatae , litteris mandatae fuerunt. Idque probari potest exemplo consuetudinum Cluniacensium , quae a B Odone institutae, non nisi sub sancto Hugone scriptae Videntur, sola memoria, M usu quotidiano ad haec tempora servatae, Ut observare datur ex iisdem consuetudinibus quae ab Uldarico CIuniacensi Monacho, d a Bernardo ejus condiscipulo e dem tempore in lucem fuerunt emissae, ea diversitate, quae diversitatem Authorum luce clarius indicaret, ut videre est tom. . Spicilegii , Praefationis ag. . . . Quamobrem licet S. Columbanus suas conluetudines, id
est Regulas suas jam a longo tempore , seu ab ipse seu ab aliis ipso antiquioribus servatas ediderit, non continuis dicendum, id ab initio Luxoviensis Monasterii contigisses sed credere est eum , caeteros antiquiores legislatores imitatum , non nisi senem suas Regulas longo usu
probatas condidisse,visis antea S. Gregorii Papae dialogis, ex quibus didicit s. Benedictit S. Gregorii Papae testimonio omnium justorum spiritu repletum fuisse. Cum vero eo tempore quo S. Columbanus scribebat, ejusdem letages varia Monasteria servarent facile mihi perstiadeo, eorumdem Monasteriorum Asteras aliquos post S. Columbani decessum easdem consuetudines vario stilo de quibusdam additis aut detractis legibus scripsisse Neque Ionas quidquam dixit quod his esset oppontum, qui solummodo asseruit S. Columbanum Regulam scripΠsse, quo Vero tempore id contigerit, tacuit. His ita disputatis, facilis est utriusque dissicultatis solutio, nam qui Praefationem Regulae S. Columbani annexam habent manu-scripti codices, originem videntur habere a Monasteriis quaerS. Columbanus aut ejus socii incolucres qui vero eadcin
65쪽
carent de alio stilo Regulam Coenobialem descriptam, his exhibent, alio S. Columbani Discipulos, forte aliorum Monasteriorum cultores, Authores habuere. Nisi forte dixeris eamdem Praefationem Amanuensium te i- gentia fuisse dimissam.
S ANCTUS . C LUMBANVS. EX IPSIUS ET DISCIPULORUM ACTIS,
Benedictinus probatur. I. Sanctum Columbanum Benedicti m probavere superiora capita II. Id iterum acta ejusdem, discipulorum emineunt. III. IV. Nec ex Regulasea
nec ex cotica , neque ex alia quavis viva ocetradita lege timendi rationem accepit. V. VI VILVIII. m. Sed ex Regula S. Benedicti, secundum quam electi fuerant Abbates. X. XI. XII. III. IV. Hospites susceptii. V. G. Cellerarius Monasterii institutus. XVII. Mensura potus decreta. VIII. Ix pus manuum indictum xx. XXI Artifices in Monasteriis admissi. XXII. XXIII. Hebdomadariorum Coquinae munia descripta. XXIV. Puerorum recipiendorum facultas concessa, modusatutus. XXV. Nova suscipiendorum Monachorum ad Professionem disciplina mandata. XXVI. Stabilitas in Congregatione imperata. XXVII. XXVIII S. Columbanus S. Gregorium Papam consulit utrum adflabilitatem Monachi teneantur. XXIX. Cuncta
66쪽
quae hic numerantur a S. Donato Moniabbus
S. Columbani tanquam ab eis promissa iterum imperantur. XXX. XXXI. XXXII. S. Columbanus in Gallia nihil discrepabat a Britonibus in eorum conversatione Ecclesiastica seu quantum ad Pascha celebrandum , Tonseram gerendam sed totus distabat ab eis in conversatione Monastica. Nullas etiam Regulas Gallorum sequi volebat,
quoad paschatis diem figendum, sed solas Igulas
approbatas ab Anatolio, Scotis, , Britonibus.
I. superius laudata Presatio ipsa codicum elementorum quibus concepta fuit, antiquitate veritatem quam spirat, abunde tueatur, de S. Columbanum , Benedictinum ostendat inique firmetur Petri venerabilis, Roberti de Monte, Molismensium sententiari antiquorum Monachorum traditione corroborata Qiu omnes Regulam S. Columbani pro consuetudinibus in . Benedicti Regulam habuere attamen idipsum hic iterum ad manifestam lucem deduco, ex ipsitus S. Columbant c discipulorum ejus actis eos Benedictinam Regulam servasse convinco. Sic ergo rem aggredior. II. Sanctus Columbanus secundum eam Regulam vixisse dicendus est, ex qua praecipua vitae Monasticae capita ad Monachos, ad Ordinem Monasticum instituendum aut restituendum assiimpsit Atri Collimbanus ex Regula S. Benedicti praecipua vitae Monasticae capita ad Monachos M ad Ordinem Monasticum instituendum aut restituendum assiimpsit ergo S. Columbanus secundum Regulam S. Benedicti vixisse dicendus erit. Major propositio, consequentia ex praemissis deducta certae videntur minorem vero in qua tota difficultas consistit
III. Prima praecipuaque vitae Monasticae capita, sive
eam jam constitutam, sive constituendam consideraveris, ea sunt quibus, de Votis Monasticis, de eorum con
67쪽
ditione natura, sormaque dicitur quibus probandorum Novitiorum lese imponuntur Adultorum sive infantium ad professionem admittendorum conditiones ponuntur creandorum Abbatum facultas conceditur moresque suturorum Abbatum praescribuntur issicialium munera, animique dotes explicantur cuncta Monachorum exercitia praefiniuntur vitae rati, alimenti potus cibique natura, mensura, qualitas manuumque labor imperantur Quibus horis, quantum quiescendum notatur Qtunam hospites 8 in quantum tempus recipiendi jubent etera his milia mine frustra in utraque S. Columbani Regula quaesieris, quocumque modo eadem considerentur conjuncti scilicet aut separatae ciniis enim ne unum quidem verbum reperire est, quod Columbani mentem circa ha omnia quae modo distinxi nobis aperiat, quasi timuisset vir sanctissimus ne eum in
Legislatorum numerum scriberemus. Cum veroNovitiosa probationem, Sc Probatos ad professionem admiserit; numerosam Monachorum Congregationem regendam susceperitri Quatuor condiderit Monasteriaci nulla uoleges ediderit quibus ni unerata modo vita Monasticae capita definiret: Dicendum vident S. Columbanum aliam Regulam ab iis quae ipsius nomine circumserunturdi versam eodem ipso tempore quo superiores scriptis mandabat, coluisse. V. Hoc argumento irretiti, opinionis contrariae propugnatores, varie sese expedire tentarunt Sed nullus
adnu hujus difficultatis nodum expediit. Alii namquc
dixerunt primam S. Columbani Regalam, ivendi normam continere uecundam vero, ututa quadam ad prioris observantiam ordinati, quae uno ni istam tanquam accessoria ad principalem , c. Ita Patricius Flemingus loco supra laudato, quem Annalium conditor, aliique sequuti fuere. Sed quid haec responso ad quaestionem e dicimus
namque neutram S. Columbani Regulam prima vitar lonasticae fundamenta complecti, ea scilicet quae superius enumeravimus,4 proinde necessario concedendum
esse eumdem sanctum aliam observasse&habuisse ex qua
68쪽
iundamenta superius laudata ad sua dirigenda Monastetari posset eruere. At nullo S. Columbani Regularum textu, ad solvendam dissicultatem allato, nude , definitive tamen dirunt , primam Regulam vivendi normam continere: Secundam vero statuta ad primam observandam necessaria. At vitae Monasticae principia nulla ex
iisdem Regulis proserunt, quibus adduci possimus ut etiadem proprie dictae, principalis Regula nomen done
V. Alii vero opinati suerunt Columbanum quamdam ex Hibernis attulisse Regulam , quam in Galliis magistram sequeretur Sed cum nullo aut liore nulla ipsius Regulae denominationes, cognitione nulla dicantur εἶ nulla etiam ratione dicta censemus. Qui enim fieri potest ut cum decreta Columbani ad saeculum duodecimum in Monasteriis cum ab ipso, tum ab ejus discipulis erectis duraverint sola ipsa principalis Regula tota perierit nulla ipsius manente memoria VI. Iidem,qui supra dixere S. Columbanum viva voce , omissas in Regulis leges dedisse Quae ipso Duce ad
usum revocatae fuerunt. Sed haec quoque premenda res. ponsio eodem enim modo quo caeter Immo potiori jure quam caeterae rejici debet. Qiu enim levioris, nulliusque momenti leges scripto tulit , gravissimasis eas quibus totius instituti monastici oeconomia pendet, non fuit mimirusci aut labili Monachorum memoriae com
V M. Catteri tandem dixere S. Columbani Regulam pluribus olim capitibus cons 'se , quae nescio quo pacto
interierunt Legimus enim in concordia Regularum cap. 4 ejusdem Regulae trigesimum caput laudari cum vero eadem ipsa quam modo prae manibus habemus decem tantum capitibus constet, dicendum videtur viginti saltem capita in ea desiderari ; in quibus, ut credere est, praecipua tanta Columbani decreta continebantur. Sed haec observatio merum est effugium iisdem enim, quas supra notavimus, dissicultatibus subest , 8 S. Columbani discipulos incuset, perinde quasi praecipuas sui Legistis
69쪽
toris praeceptiones ex Monasteriis elabi, de oblivione perpetua obrui permisissent. Caeterum quod totam disti ultatem dirimit, illud ipsum caput quod ex Columbano refertur, pag. Io 82. Concordiae Regularum ex Capit 13. Regulae ususdam ad virgines , in Codice Regularum parte tertia, desumptum fuit Hac sola differentia , quod
in concordia Regularum, totum caput quod ex Regula S. Columbani exscriptum dicitur, Masculino genere ponitur. Defendere proximum, inquit , vel consanguineum in masterio iusio modo permitti censimus, sec. At in codice Regularum foemineo, ut sceminas decet, defendere proximam vel consanguineam in Mona sterio nulla modo se mitti censemus orc. Quo videas errorem in concordiam Regularum illapsum eo ex codice , S laudatum caput ad Regulam cujusdam ad virgines, non vero ad Columbani Regulam pertinere.
VIII. His ita positis. Quid restat, nisi ut dicamus Praefationi, quam in Regul e Coenobialis capite tanti viri, de quibus Stengelius, legerunt, fidem integram habendam esse, cra Columbani Regulas in Benedictina appendices ab ipso earum principio conditas esse e Cum
enim hujus unionis eadem, eaque maxima, semper fuerit necessitas eamque factam fuisse innumera monumenta inferius reserenda testentur : Necessario dicendum videtur . Columbani Regulas ab earum conditu S. Benedicti Regulae unitas, ut ab ipsa, ut ita dicam, sus
tentarentur. ea ne dixerint me argumento tantum ne
gativo hanc meam assertionem probasse, eam ab amis Mab usu a B Columbano, do ab ejus discipulis instituto iterum positive firmabo.
DE ORDIN ANDO ABBATE. NCTus Benedietus cap. 4. Reg. de ordio nando Abbate agens, haec ait In Abbatis ordinatione Aa semper consideretur ratio , ut hic constituatur
70쪽
quem Hi omnis concors Congregatio scundum timorem Dei elegerit i vitae autem merito se sapientiae doctrina e uturqui eligendus ea, etiam si ultimus fuerit in ordine Con gregulionis orc. Qua de re S. Columbanus, ne unum qui dem verbum habet in utraque Regulari Quam autem Regulam in eligendis Abbatibus secutus fuerit , ex ipso- me discimus, qui Epistola ad discipulos desMonachos suos, haec ait. Si videatis profectionem meam a vobis plus elonguri quam ante, o me sors a vobis siparaverit, se non Fossiciat Attala ad gubernationem vestrum, quia fratres vestri hic in icinia Britonum sunt vos totos insimul adunate in una parte qua melior si quo facilius contra vitia insidias Haboli dimicetis, o quem tot elegeritis, interim obis praesit. X. Eumdem S. Columbanum imitati sunt ejusdem dis.cipuli, Si in eligendis Abbatibus eamdem S. Benedicti Regulam secuti. Ut vero id fiat manifestum, a Luxoviensibus Monachis ordiamur. Ipsi post obitum S. Eu Liasii Abbatis, sanctum Uvaldebertum in ejus succetarem elegerunt Quam electionem his verbis depinxit adsoLuxoviensis etiam Abbas , nec patitur Divina Providen sis a Beria sacrum ile Rectore demtu Nam in Eorum an 'tariorum Cosiegio, tam forent plurimi, quo es sapientia et, . . .
mita commendaratri tamen universi pari voto, parique consensu, Hebertum virum aeque sanctissimum loco Patris decedentis decernunt, ac sic Rectorem constituunt: Eadem habet Ionas de sancto Bertulla tertio Abbate Bobiensi. Cumque Repertor rerum, inquit, sepe fatum Patrem Atta- Iam ad coelesyia e 1 post aerumnas seculi evexit. Omnis
Concio Monachorum voce animoque unito, in paterno honore aiunt, Bertulfum sublimamus. In actis . Deicoli qui circa annum vigesimum supra sexcentesimum obiit. S. Columbini ejus succestaris electio his verbis describitur. Puemdam scipulum suum nomine Columbinum quem de sacro fonte Osanctus scilicet Deicolus levavit, sepe semeseipsum in tituit, de cujus es moribus valde erat securus; cum electione fratrum in locum sum Abbatem constituit a que regimen animarum commisit.