장음표시 사용
51쪽
nobialis nullatenus diceretur , nec a prima apud Bobienses, alibi sejuncta maneret: at si quis attente eamdem primam consideret , eamque conserat cum variis illis sermonibus S. Columbari decim principalibus militis desectando Mundi contemptu es Calestium bonorum amore; es de dilectione Dei es proximi. Qui sermones in Florinensi codice inscribuntur. Ordo S. Columbani Abbaiis de ita
es actione Monachorum Inveniet certe varia , immo cuncta prima Regulae capita si septimum de cursu exceperiso nihil aliud esse quam ad virtutem adhortationes,, ejusdem esse naturae cum instriactionibus illis , quae ordo S. Columbani nominatae fuerunt , quaeque eadem rati ne S. Columbani Regula nomen poterant induere Et ea sorte de causa S. Benedictus Indensis in codice Regularum primam Regulam posteriori conjunxit , ut eam Regulae monastica vocabulo ornare posset , quod nomen nullis Patrum adhortationibus , sed solum Columbanicis dedit. III. Quantum vero ad Regulam Coenobialem attinet,
Regula proprie dicta vocari potest , non quidem primaria: Sed secundaria alterius quae sit ipsi superiori Benedictinae sciliceto appendix Hanc in nobis notionem impressit ea Praefatio quae in codice Augustano eidem Coenobiali Regulae praeponitur , dc his concipitur verbis. Incipit Praesulio Reouia Coenobialis rutrum de Hibernia μι- sequentis Equiae S. Fenedictus in hanc e lam , qualitate ordinis, paenitentiae modos instituit; si unde de qui-ι tam causis intimavit dicens , se quis hoc ci illa peripetraverit , dis linae Regulari se accat s Vsius quippe di iplinae mensuram in arbitrium Abbatis judicandam e
misit, quia dum qualitatis morum me paenitentiarum innumerabilis eis diversitas, potuit ei feri in arbitrium onerosa prolixitas , etiam ipsi per humilitatem piritus praecedemittim Patrum disiplinae auctoritatem accepit quia, ut si tu , omnium uiuorum sipiritu plenus fuit G iuris eadem timendatione disciplinae quibusdam verbis instituta sive inserta nectuntur. Ex qua Praefatione perspicuum est Regulam Coenobialem S. Columbani eo fine editam , ut disciplina
52쪽
plina regularis in Benedictina Regula indefinite praescripta , statueretur ac de miretur aperte , ut scirent Monachi
qua poena pro sungulis erratis plecti deberent IV. Hanc Praefationem ex diversis codicibus veterrima manu descriptis, in quibus S. Columbani leges scriptae legebantur , Stengelius Antius anus Abbas eruit , eaque se, aliosque permultos adductos affirmavit , ut a priore sententia de Beati Columbani instituto concepta decederet. Ne autem quis putet, inquit in corona lucida cap. 8. Regulam ill.im Columbani sp. cialem fuisse , es diversum a S. Benedicti , quod quidam magni nominis viri dicere non dubitarunt, quibus se nos aliquando assens sumus: Ecce verba Praefationis , illis Regulis prae ixae, quibus es nos onali viri clarissimi , qui eadem nobiscum legerunt, persuasi sumus sententiam mutare se Regulas illas nihil aliud credere quam congitutiones qua a particulares quae in illa Congregatione praeter Regulam sancti medie obsiemarentur ut Cassnensium, Cluniacensium Cisseresensium, Hi saviensium , Bur cidensum , se aliarum plurium Congregationum natura , qu. propterea diversum ordinem , licet aliquando ita ocentur, non esticiunt. Qua Praefatione posita haec Stengelius subjungit. Ecce isti Patres se a sancti Benedicti Regula non eximunt quos alii tanta contentione subtrahere nituntur quidem his inserere necessarium δε-ximus ne aliqui sibi stoli nos peregrinis indumentis abui velle frugra calumnientur. V. Superiora non hic reponenda volui ut Stengelii aliorumque doctissimorum virorum exemplo dc auctoritate Adversarios premam sed ut discant aut saltem videant doctissimi viri, contra quos ago, quid S. Columbanus , seu quid ipsius socii qui ipsum in Gallias comitati
fuerunt , de ipso sancti Columbani instituto senserint, ea enim simplicitate Praefationem scripsere quae omne doli
dissidii id dissimulationis , quae suboriri de huiusmodi quaestione posset , dubium excludat quin immo id ipsum quod ipsi dixere ex ipsa Coenobiali Regula abunde probari potest si quidem poenas singulas iis omnibus Mor 'chorum erroribus Columbanus distinxit, de quibus sGp D
53쪽
plicium sumendum esse S. Benedictus indefinite manda
B eap. i. correptioni se accat, B ae murmur res dis, mori disi-G. v. 3 pli, subdantur C. Vt qui armcturnas vigilias tardius m nerit, ut omnium altimus aut in loco negligentibus constituto , usique dum completo opere Dei publica tisfactione
D. v εβ paeniteat. D. Frater actiosus qui vacat ino aut fabulis, ta non est intentus tictioni , correptioni regulari abjaceat 't is sene jussione Abbatis foras manducaverit excom-F. v i municetur. F. Vt qui litteras aut Eulogia vel quaelibet mu-
... la H pr cepto Abbatis receperit disciplinae regularisubjaccat. G. Vt sapud aliquem opus p uliare inveniaturg H. cs visim disiiplina subjaceat. H. Vt qui Regulam a Decanis vclpraepostis conisi tam nonservaverit,ut rebellisjudicetur. δ' p Vt . . Hiis referre praesumpserit quae foras Monasteriν L. cap. n. iderit aut audierit, vindictae regulari subjaceat L. Vt squis ab Abbate vel seniore suopro quavis minima causa comreptus , prostratus in terra ante pedes Iacens non satisfecerit aut corporali vindicZe subjaceat auris contumax fuerit de Mona ferio expellatur. VII. Atri Columbanus in Regula Coenobiali quae in Codice Regularum habetur pag. 8 his singulis erratis P . v. s. constituta poena decernit A. Vt qui dixerit suamproprium aliquid, sex percusionibus plecZitur. Et V Io . Meum
me tuum dixisse . plagis, o possessio alicujus rei quam
necessitas generaliter Fratribus non om sit, amissione ejus p 'i dem es centum p is coerceatur. B. Vt tepidus qui audie rit aliquem marmuranum es consens a confessione unδdie paximatium sese vel leviter murmuraveris,suppositio-ς ρεί- ne Cini qui uis ad orationem tar us venerit , cuinis in Synax Fratribus congregatis , tamdiu prostratus in terram veniam postulet, donec orationum consummetur stimnitas, impetratum eam cum usus fuerit Abbatis arbitrio de susurgere. Et pag. ros. Vt, quis tardius venerit ad orario- D. Ps. yy nem qui qua into verbera , velplagis quinquaginta. D. Vt subulas oti a proferens ad alienum uatim seme ipsam reprehendens venia tantum; A autem se non reprehendent......
54쪽
s positione silentii aut quinquagirit percessioni f. E. Si E. patio . quis manducaverit in domo aliena sne jussu es venerisDο-mui siuae uno die unum paximatium. F. Vt qui epistolam . . .
cujusiumque si tribuere praesumpserit Hesio Abbate , s-
postione G. Vt operis peculiaris p sumptio centum plagis .iarro emendetur. H. Vt quiseum Praepositum despexerit aut e riu's gulam iasphemaverit, foras expellatur. I. Vt qui ambuti I. Oa.
merit in secul es dicit de seculi peccato, uno die in pane se
aqua. L. Vt excusationem proferens cum simplicitate quan- .pag. ρα
do in aliqao scutitur, o non dicit flatim, veniam petens, mea culpa, paenitet me quinquaginta percussionibus. Item ibidem Caeterum qui se excusaverit non fluus Dei Diritualis , sed Adam Carnalis judicetur quous non cito ad
portam requiei humilitatis Dominicae confugerit, nimiarum contradictionum aditum aliis aperiens in superliapes ns; de libertate sanctae Ecclesiae in cellula ob poenitentiam agendum separetur , usique dum bona ejus voluntas cognoscatur, atque per humilitatem denuo sanctae Congregationi insieratur. VIlI. Plura referre poteram ut ostenderem omnia sere quae S. Benedictus disciplina regulari sub)icienda mand verat certis ac definitis poenis a S. Columbano astricta fuisse i sed superiora ad id probandum sussiciant. Fateor tamen pluribus aliis Monachorum erratis de quibus sanctus Benedictus non egit , sanctum Columbanum poenas imposuisse, sed id videtur ex S. Benedicti mente praesta1- seri qui capitibus de excommunicatione culparum I Ealis debeat esse modus excommunicationisci de gravioribus culpis ualiter Lbeat esse sollicitus Abbas circa excommunicatos Debis qui sepius correcti non emendantur Generalia tantum errorum generarii eorumdem errorum generalia quoque supplicia commemorat Caricrum eorumdem modum, destinitionem singulis Abbatibus permittit his verbis Secundum modum excommunicationis vel f Η ' ciplinae debet extendi mensurari qui culparum modus in Abbatis pendeat judicio Qua concessione contigit ut Benedictinorum varia fuerit disciplina regularis pro varietate Monasteriorum aut Congregationum. Alio enim modo plectuntur Cluniacenses errantes, Cisterciens altero, te
55쪽
sic de a. qui variis diversisque constitutionibus reguntur. IX. Quapropter minime mirum videri debet quod . Columbanus aut ejus discipuli praeter communem caeter rum Benedictiorum morem , in peccantes animadverterinici Immo minime mirum quod etiam aliquando a specialibus sancti Benedicti legibus deflexerint , cum aut pauci aut nulli Benedictini obates reperti fuerint , qui sui Legislatoris Regulam ad litteram servasse dicantur. Idque dicere videntur variae diversorum ordinum, Congregationum, Monasteriorum declarationes , Constitutiones , decreta consuetudines, quae jam olim diversis temporibtis Benedictinis fuerunt impositae. Quam in rem admodum praeclare S. Petrus venerabilis Epistola Σ19. inter Bernardinas abillonii, qui ex his Benedictinae Regulae verbis. Abbas sic omnia temperet atque disponat ut animae salventur, es quod faciunt Fratres absique murmuritione faciant. Sic infert contra Cistercienses qui Regulam ad litteram servare videbantur. Habes tu inquit Cisterciensem alloquens. Propos es isti S. Benedictum Authorim , cujus licet Fripti, ubi charitus abct, ipso esse, minime sequi
cogarii sequi tamen quia tanto viro congrua vis sium δε- motione laudabili Hiacturis. Habes es tu , Cluniacensis, In titutionum tuarum enedictum Authorem , qui ad xem Charitatis universa Fripia siua redigi praecepit , es animarum saluti quo quo modo bis τι illo infruire. Habes es Maurum praecipuum inter ejus di pulos di putam, Mi ab eo missus ad Gallias, aliqua vel multa de Uus Regula eo
quo supra ' si oculo legitur immutasse iubes, plurimos pos nummo steriorum Patres , quos spiritu Dei pro temporibus , pro locis, pro personis , ad moderanda spe dicta Regulae scripta actos esse se vita praecellens es innumera tam in vita quam post mortem adeo per ipsos facta miracula , luce clarius manifessunt. X. At si quaesieris quinam sint illi Patres qui Regulam
sancti Benedicti variis privatisque consuettidinibus temperaverint. Respondeo sanctum Columbanum unum ex pra cipuis esse. Et inter eos jam a sexcentis annis Lamplius repositum. Id testatur Robertus de monte in tractatu de
56쪽
immutatione ordinis Monachorum cap. primo. In Shrgundia , inquit, eis locus qua dicitur Molumus, ibi tempore Philippi Regis nuncorum , Robertus Abbas Carnobium condidit, or mago religionis discipulos aggregavit post aliquot annos Regulam S. benedicti perscrutatus ad litteram , voluit persuadere discipulis suis , ut labore manuamsuarum τiverent i decimas o oblationes Clericis qui in Dioeces deservirent, relinquerent; fcmoralibus, flaminiis pelliciis e abstinerent: at illi e contra nitentes consuetudinibus quae in occidui orbis Mona feriis obse abantur , quas constat esse institutas a B Mauro discipulo sancti Benedic se a Beato Columbano , se ut ad morimos eniam a ncto done Albat Cluniacens dicebant se ab eis non recedere. Quae Roberti de monte Authoritas, d Molismensium Monach rum opinio , qui Regulas sancti Columbani , consuetu dinibus in Regulam S. Benedicti constare dixerunt, mirum in modum laudatam modo Praefationem c ab Adversariis pulsatam sultiunt. Nam undecimo saeculo videmus tria , immo plura Benedicti norum genera floruisse, quorum alii . Mauri consuetudines in Galliam ab ipso-
me invectas , servavere Quidam S. Columbani statuta cum Benedictina Regula coluerunt multi v. C Ci- stercienses sub sola Benedictina paucissimis , aut ut alii volunt, nullis legibus addicti vixeres Caeteri vero variis diversorum Patrum moribus imbuti diversimode conversati sucre. XI. Sed ut ad eam unde digressa est, tota revertatur oratio ' ad exitum perducatur Ordericus Vitalis non
modo cum Cisteretensibus d cum S. Petro Venerabili tenet, primos . Columbani discipulos specialia ipsius instituta , Benedictinis legibus addidisses; sed M. insuper narrat ineunte saeculo in Ceo scilicet tempore, quo Ci- sterclan si Ordo initium accepit, 3 quo Ordericus suam scribebat historiam, Monachos Luxovienses, Remacenses , Meldenses, Audomarenses, Gemeticenses SS Benedicti, Columbani Regulis addictos, easdem a Fundatoribus suis sanctis scilicet Eustas , Agilo , Farone Atidomaro, de Philiberto continua serie receptas servasse.
57쪽
Ipsi reor, inquit lib. 8 Eccles Historiae , normam δε per Benedicti Scilicet Eustasius , Agilus aeta Ita ut non abhorrerent sui natura Magi bi , almi scilicet Columbari, ab ipso siquissim modum dimi servituris o ordinem didi. cerunt o formam orationum pro cunctis Ordinibus qui in Eccles Dei sunt, nigredinem emum , aliasque obsimationes sumpserunt; Puas pro religione or honestate assus
renuerunt Et sequaces eorum usique in hodiernum diem reverentero ervare appetunt. Quibus verbis innotescitRegulam sancti Columbani cum Benedictina, tamquam cum principali conjiuictam, in his omnibus Monasteriis a temporibus sancti Columbani ad Orderici Vitalis aetatem e severasses non enim ex aequo utraque dominabatur , AD cetasque regebat. Qua ratione , Regulae S. Columbani Praefatio , de cujus veritate dubitant aliqui, omnem salsitatis notam excludit i si quidem Ordericus reipsa nobis exhibet S. Columbani statuta per modum consuetudinum Regularium , quae majoribus Regulis addi consuevere , ad duodecimum saeculum fuisse conservatari laudata vero Praefatio denotat Regulam Coenobialem, qua de agitur , per modum accessionis ad Benedictinam tutia se compositam , ut servandae illius modus definiretur, eidemque subesset, adeo ut stare non possit istius Authoris positio de Regula S. Columbani duodecimo saeculo serva ta , qui maximum, summum Praefationi pondus accedat. Neque dictis obesi , quod a me laudatus Author meae
sententiae aliquatenus contrarius extiterit M sanctum Columbanum numquam alienis legibus vixisse crediderit id enim ex eo processit erroris, quod Ordericus Chronologiae fuerit penitus expers , per errorem lapsus, opinatus fuerit quod B. Pater Columbanus sancto Benediciti con- temporaneus fuerit. Et S. Mauro antiquior multum. Cum re ipsa non nisi post utriusque decesium venerit in Gallias , ut supra vidit mas. Quid ergo mirum quod Vitalis iis ventus erroribus crediderit non sanctum Columbanumi ipsius discipulos . S. Mauro disciplinam Benedictinam mutuatos esse: magistri sui instituta palam Benedictinis subjecta voluisse. Id enim ab ipso Columbano praesti-
58쪽
ium ratio docet, ipsa Coenobialis Regulo constitutio, quae secundariam resolet Regulam , alterique subjectam, hoc etiam suadet ratio temporis quo ipsa Coenobialis Regula lucem accepit quinquaginta scilicet aut circiter annis ab obitu S. Benedicti , c totidem ab illustrata per sanctum Maurum Gallia Quapropter si temporis habeatur ratio: nullatenus S. Eustasio aut aliis qui lem condisci pulis,sed eorumdem Magistro tribuenda videbitur earum
dem Regularum unio Seu earum potius consuetudinum compositio , quae S. Columbani Monasteria ab aliis Benedictinis aliquatenus diviserunt. Rem canadem penitus iterum persuadet Cisterciensium, Roberti de Monte, de S. Petri venerabilis auctoritas , qui dixerunt s. aurum Sc Odonem non veras Regulas , sed Regulae Ben dictinae diversos modos Sc consuetudines varias scripsisse. Illi Dcontra nitentes , inquit Robertus de Monte, consuetudines is in occidui Orbis Monaseriis observabantur, et eio asιιιι esse inmtutas a B Mauro sipulo S. Benedicti , o a B Columbano Et ut ad Morimos veniam a S.Crine Abbate es c. Quid vero idem Authores per . Columbani consuetudines , intelligant , discendum ab Orderico, qui eisdem loco supra citato nomen concedit Regulae seu statutorum S. Columbani, quae isdem temporibus Luxovienses de alii, servare appetebant, quaeque vigebant ibidem. Cumque eadem praefatio innuat Regulam Coeno
bialam S. Cosumbani , Benedictinae Regulae modum imponires, necesse est ut tamdiu habeatur pro Vera, quamdiu stabit S. Petri venerabilis , Roberti de Montes, e Cisterciensium auctoritas. Accedit eodem quod . Columbari consuetudines qui duodecimo saeculo tenebantur , eaedem sunt quae ab Agrestio in Concilio Matist nens impetitae, Wari Eustas deffensae, quaeque Re gula . Columbani continebantur , se ire, inquiebat Agrestius , Columbanum a caeterorum more dessere sipse Missurum flemnia multiplicatione orationum vel collectarum celebrare es multa alia super a. Ordericus vero satetur Luxovienses a discipulis sancti Columbani didicisse modum Divinae servitutis se ordinem es formam orationum
59쪽
, ORDINI S. BENEDICTIor cuinis Ordinibus , aliasique obsereationes auas usioue in hodiernum diem obser are appetunt. Ea ut viaeas institutas S. Columbano , in Regulam S. Benedicti consuetudines , eodem modo apud Luxovium duodecimo viguisse quo sexto saeculo M ad suturum Adversariorum nostrorum errorem vitandum Praefationem uicte necessariam.
I. Argumenta proponuntur dissoletuntur. II. Ce lularum dimisi a S. Columbano discibulispermissa, eis prohibetur a Concilio anni Is Vt secundum Regulam S. Benedicti ivant jubetur. III Sensus Concilii Venetensis de solitariis Cellulis exponitur. IV. Cursus Divinus peragitur a discipulis S Columbani secundum Regulam sancti Benedicti. V.
Omissa Praefatio in quibusdam Regulae Coenobialis
codicibus opinioni Benedictinorum non obest VI. Regula Coenobialis Hetersis temporibus oe S. Gregorii Dialogi posterioribus a diversiis Authoriabus scripta probatur.
I. Ri praecipue nobis opponunt Adversarii, ut Co- I lumbani Regulam a Benedictina totam, ex t to sejungant Primum quod ex Regula Coenobiali , bis tantum in unaquaque hebdomada Monachi jejunium servaverint , nempe seriis quartara sexta. Secundum quod Ascetae S. Columbani solitari quodammodo vixerint Cellulas ab invicem separatas habentes Tertium quod cursum id est ossicium Divinum a Benedictino diversum habuerint. Quae argumenta non pluribus quam proponun
60쪽
tur verbis di luam Nam quantum ad primum in illo celebri Monachorum coetu Aqui ranensi anni 8i . citi S. Benedictus Anianensis c ipse Benedictinus praefuisse refertur, totidem tantum non plura e)unia Monachis Benedictinis imperantur. Quantum ad secundum M nachi Camaldulenses Benedictini mellulas singulas a caeteris separatas habitant. Tertium tandem argumentum nullum est. Nam per B Benedictiun cap. 18. Reg. Abbatibus licitima fuit cursum in eadem Regula imperatum mutare. Attamen in gratiam lectorum duo posteriora dubia pluribus exponam. II. Cellularum divisio tum primum in Benedictinum, ordinem per S. Columbanum inducta, damnata, & ad usum Benedictinae Regulae revocata sui per Conciliunx Gallicanum incerti loci ad annum is coactum, alter scilicet anno ab obitu S. Columbani. Vt Monachi, inquiunt Patres sic vadam Regulam vivant, or non equos truti per eritis habitent, or convivant. Quo Canone discimus eos Monachos qui sequestrati per cellas habitabant , id est discipulos . Columbani, habuisse principalem Regulam , quae laudatam Cellularum separationem vetabat alias Synodus nullatenus eis imperasset ut secundit in Regulam viverent : Si enim eam tantum, quae
sertur, Columbani Regulam habui ent, nonnisi in diversas Cellas divisi, secundum eam vivere dicendi so-rent, non vero ad commune dormitorium adigendi. III. Hic tamen obiter dicendum, non eumdem esse sensum hu)us canonis, ac ejus qui septimo loco ponitur in Concilio venetensi ad annum 6s ubi habetur quod firmandum quoque de Monachis ne eis adsol turias cestatus liceat a Congregatione discedere, si forte probatis post
emeritos labores, aut propter infirmitatis necessitatem, aciperior ab Abbatibus Regula remittatur, quod ita demum et ut intra Monaseri septa manentes, tamen Ab Abbatis potestas siparatas Libere celtatas permittuntur. Nam in Ca- non Concilii is agitur contra a Congregationes , quarum Monachi separatim vivebant, de sequestrati per