장음표시 사용
81쪽
tam personam neque quolibet modo, ei aliquando aliquid dent, aut tribuant occasionem habendi vel certes hoc δε-c re noluerint, ct aliquid offerre voluerint in Eleemosnam Monasterio pro mercede sua, sciant de rebus, quas dare voluerint, Monasterio donationem. S. Columbanus non modo nihil dixit in suis Regulis de puerorum oblatione Monastica Sed prorsus in eorum susceptione ea omnia praestitit quae hic a B. Benedicto jubentur. Nam Jonas in vit. S. Columbani S. Donatum a S. Columbano a tene rima aetate susceptum in Monachum reseri, quo vero
modo id factum fuerit narrat in vita . Agili nonymus ille, quem ipsi coaetaneum scribit Cointius ad annum 34. Optata dehinc dies a merat, inquit, in qua
pius Pater ra. Agili voti completo fide sideri possessor
applicans sacris altaribus carum sobolem devotissime Deo offerret in jam dicto Monasterio Luxoviensi sub S. Columbano, ditans eumdem locum vesicctilis mariae muneribus,
quin etiam largiens per ritu missumenti ex propria ditione numerosam copiam fundi ac familiae it sicque ingrediens laudabilis Agilus aevum pueritiae committitur astasio probatae Religionis viro sacris litteris erudiendus cum aliis Drorum nobilium suis Qv loci omnia a S. Benedicto imperata , facta noscuntur ab ipso S. Columbano, quem non Trino Benedictamum eo quod pueros ad habitum susceperit,quoduc alii Abbates ante S. Benedictum fecere, sed quod eo ipso modo quem B. Benedictus praescripsit , eam fecerit oblationem, involvendo scilicet manum pueri in palla altaris. Qua de causa Pater Agili eum sacris altaribus applicavit, ne tribueret ei aliquam occasionem habendi divitias i ea praedia eamque suppelle . tilem quae eidem sancto ex Parentum haereditate contingere poterat, per titulum testamenti in iis c possessi nem Luxoviensis Monasterii transtulit, quam cautionen, in admittendis ad professionem pueris ante sanctum Benedictiim Legislatorum nullus adhibuit.
82쪽
DE DISCIPLINA SUSCIPIENDORUM FRATRUM. p. 1δ. Tenedictinae Regulae. XXV. A Nae T in Columbanus nihil de fratribus ad id habitum aut professionem Monasticam admittendis, neque de eorum animi aut corporis affectionibus habet. Haec vero S. Benedictus rite describit quae S. Columbani discipulos fecisse scimus. Res squas habet, inquit S. Benedictus, aut roget prius Pauperibus, aut se ta solemniter donatione conferat Monasieri nihil fibi res mans ex omnibus. in qui μὴ die, Professionis. nec proprii corporis potesatem habiturum e sciat. xi omnia Agrestius praestitit, cum a sancto Eustasio in Monachum sui attonsus ut discimus in vita ipsius sancti a
Jona compossit n. . excitat diabolus, inquit, unum ex
bubditis Agrestium nomine, qui quondam Theodorici Regis Notarius fuerat, o quadam credis compunctione tactus --nia quae possederat relinquens es ad Luxovium veniens sese sua omnia si radicto Patri unas tradiderat. Eadem S. Uvalbertus sub eodem S. Eustasio, sed meliori sorte praeiatitit. ui Dei nutu, inquit Adso loco supra laudato, aes patris Eustas consultu Luxoviens Monasterium devotus expetiit ac truditis rerum suarum illic quae per diωersa loca amplissime possederat praediis armi que depositis Servorum Dei numero adiit sociandus.
XXVI. Hoc ipsum Benedictimae Regulae caput in epitomen redactum sextum S. Donati Regulae caput constituit quo praecipua receptionis S Monasticae professionis capita ab eodem S. Benedicto mandata explicantur, ejubetur ut si ea quae ad professionem venit mulier promiserit desubilitate siua perseverantiam tanc demum post anni
circulum in carnobium ingrediatur, o obedientia se flabilitate promisia in Congregatione orietur. Haec autem verba desumpta fuisse ex Benedictina norma Adversarius ultro satetur Sic enim loquitur Occidentalium Monachorum
83쪽
Patriarcha Si promiserit desubilitates perseverentiam.... Susicipiendus autem in oratorio coram omnibus promittat de
biliote sua es conversione morum suorum o obedientia coram Deo inctis uos obum ex ista die in Congrcguione reputetur. Quae professionis forma a sancto Columbano uuirpata videtur,' ejusdem discipulis praescripta. Id certum evadit ex eadem Regula a sancto Don to pro Monialibus edita , vir enim sanctus, precibus S. Columbani a Deo impetratus, ab eodem sancto baptizatus in Monachum attonsus, nunquam sorori sine alitique Monialibus quae sancti Columbant normam voverant
aliam professionis formam, diversamque ab ea qua vitam Monasticam promiserant usu recipiendam iussisset. XXVII. At ea quae capite sexto Regulae Donati praescribitur profitendi serina, nulla Orientalium, nulla Occidentalium Regula continetur, in solo sancto Benedicto fuit inventa ab eoque solo Lab ejus discipulis pluribus saeculis servata Neque iterum dicant S. Donatum hoc ipsum sua Regula caput ex Benedictitas quidem mandatis hausisse, ut Cointius fatetur, sed de novo Monialibus per eumdem Episcopum imperatum. Nam ex primis ejusdem capitis verbis apparet easdem Moniales quibus Regulam scribebat Benedictinis verbis sua vota dixisse. Haec igitur, inquit, imprimis me o ncZo Carnobio conservanda eis norma, ni quaecunque Deo in pirante converti Euerit, non ei liceat patim habitum Religionis assumere, nisian ea in multis experimentis fuerit voluntas istius approba ut ait Aponolus, probate sipiritus, ex Deo . . Sc. Quae ex capite 38. Benedictinae Regulae desumpta fuerunt; quae proinde a Jussariis Monialibus jam ab initio fundat ipsarum sceleri servabantur , antequam S. Donati Regula conderetur quae jubet ut norma eisdem prirno imposita, semper conservetur intemerata. XXVIII. Ipsemet S. Columbanus eodem stabilitatis voto se suosque discipulos teneri, dicere videtur in Epistola s. ad . Gregorium Papam, qua cum interrogat.
Quid faciendum si de Monachis suis procul-dubio, quipro Dei intuitu O vi persectioris desiderio accensi cinna si
84쪽
ra venientes, primae conversionis loca relinquunt, o invitis Abbatibus feruore Monachorum cogente, aut laxantur aula deserta fugiunt meque sanctus Columbanus de alie-n s Monachis, quorum nulla ipsi commissa cura fuerat
quid agendum esset inquireret. Neque etiam de suis Moanachis sanctum Gregorium consuluisset nisi iidem ipsi editato voto stabilitatem promisissent. Quod si illa est cujus que loci principalis Regula, ut vult doctissimus Flemmin-gus , in dissertat de S. Columbani professione Monastiaca plerique omnes alii , ex qua serma substantiaque votorum desumiturri certe leges Benedictinorum in Lu-xoviens Monasterio ab ipsius constructione principem locum semper habuisse fatendundi cum S. Columbanus ejusque discipuli secundum Regulam S. Benedicti vota Moianastica Deo dixisse videamus XXIX. Immo cum S. Donatus amantissimus S. Columbani discipulus praecipua totius Regulae sua capitula quaeque ad Monasticam Regulam instilliendam accommodatissima, absolute necessaria videbantur, ex Benedic- tina descripserit, nemo, ut quidem opinor, inficiari poterit eadem ipsa capitulari Columbanum ad informandum Luxoviens Monasterium a prima conditione ipsius adhibuisse si enim aliam ipse condidisset aut ab aliis accepisset Regulam ex cujus praescripto Monasticam instituita
se conversationem, eamdem sanctus Donatus ad suam
ipsius condendam Regulam adhibuisset nec potuisset ad alienum ab eo quod promisisset institutum deficere,ut sorori suae ejusdem instituti cultricem statuta conderet. XXX. Eadem quam statuo veritas, melius elucescet, si ea quae fassitavit S. Columbanus aut ipsus discipuli quaeque his novem paragraphis continentur, inter ea capita quae ex Benedictio Regillari Donatus asscimpsit dinumeraVerimus; hae autem sunt rauallis debeat esse Abbatissa ;de adhibendis ad consilium sororibui de instrumentis bonorum operu- s de praeposita Monauerit , de disciplina si cipiendarum sororum i ut nulli liceat rem propriam possidere ir Sualiter ac cum Diminum curratur de si cundarbors operis D eis de Oratorio Monauerit a de discip6na si
85쪽
lendi in oratori de Reverentia orationis LGualiter Intentio fudere debeant sorores is omnes debeant aequaliter ne- necessaria accipereis de quadragesimae observatione; degradibus humilitariis de tacisurnitate; ut nulla a Parentibus suis
si necisione aliquid accipiat de salaria, de Ceueraria
Morauerito de ferramentis Monasteriri; quomodo dormire debeant f de Ordine Congregationisci de septimanarii.
quin is sorori impos bilia funguntum qualis debeat esse
modus excommunicationisci de gravioribus culpisci de his quae junguntur,ne jusione excommunicatis ualis δε beat esse sollicitudo circa excommunicatas de his quae s- pius correctae non emendantur ut non praesiumat altera aliam defendere. Nihil autem ex his omnibus modo laudatis habet sanctus Columbanus in suis Regulis munique exactis ejus superius laudatis videamus eum plura ex allatis capitibus servasse ii Idem dicendum esse de caeteris videtur. At enim si in his omnibus agendis idem S aliam sequutus fuisset Regulam eadem ex Benedictina mutuatus non esset S. Donatus S. Columbani tot rationibus filius, nempe ratione conceptionis miraculosae, Baptismi 8 professionis Monasticae, quae regeneratio altera vocatur. Qui bus positis videat lector utrum S. Columbanus Benedic- tinus dici non possit. XXXI. Aliquori dubia, in hanc qua deffendo propositionem opposita,hic palam referre simul, refellere juvat.Nobis ergo opponunt tres Anglorum Episcopos apud Bedam lib. a. cap. 4 dicentes S. Columbanum in Gaviis venienum nihil discrepare a Britonibus in oram conversatione co novimus. Ex quibus evidens esse volunt, S. Colum banum in Galliis morantem puriim putum Britonem fui se statutaque Britonum Monastica, a Benedictin. legiabus aliena, servasse. Sed pudet virum doctissimum ambigua voce deceptum, eadem caeteros decipere voluisse: non enim eo loci agitur de conversatione Monastica qua Monachi in suis moribus a caeteris hominibus differrent: sed de conversatione qua Scoti Britones, aliaeque gentes Christianae ab Ecclesia Romana in celebratione Pas inaes aliisque ritibus distabant, tibi, inquit Beda S. Lau
86쪽
rentius Archiepiscopus Scotorum in praefata ipsorum Patria, quomodo se Britonum in ipsa Britania vitam ac professι-nim minus caesiasticum in multis esse cognovit maxime quod Pasib stimnitalcm non suo tempore celebrarent, sed ut supra docuimus a decima quarta luna usque ad in mum Dominicae Resurrectionis diem observandum esse putarent, siripsit cum Coepsopis suis exhortatoriam ad eos Epistolam obsecrans eos, contestans unitatem P cis es Catholicae observationis cum ea quae toto orbe diu is eis christi Ecclesia tenere. Huc usque Beda, qui superioribus Epistolam qua de agitur u ungit in haec Verba Dominis charissmi fratribus pisivi vel Abbatibus per unimersum Moriam, Laurentius, Mellitus, o Iustui pisopi servi,
morum Dei. Dum nos sis Apodolica more suo, An in universo orbe terrarum in his occiduis partibus ad praedi cundum gentibus paganis dirigeret atque in hanc insulam
quae Sritannia nuncupatur, contigit introrsse, antequam cognseremus, credentes quod juxta morem universalis Eeclesiae ingrederentur, in magnu reverentia sanctitatis tam Eritones quam cous venerati sumus , sed cog sentes Britones, Scotos meliores putavimus Scotos vero per Da mum Episcopum, in hanc, quam supra memoravimus insilum ι es Columbanum Abbatem in Gassiis venientem Hahil disrepare a Britonibus in eorum conversatione didicimus. Nam Dagamus psopus ad nos veniens, non olum
cibum nobiscum, sed nec in eodem hospitio in quo vescebamur, sumere voluit. Quibus omnibus verbis nulla move tu quaestio de professione Regulari, sed de sola conversatione Scotica de Britannica, quari Pascha non eodem tempore quo Eccles Romana celebrabant. Quam con- vetiationem Britannicam S. Columbanum in Galliis tenui e fatemur. Nam iisdem ipsis temporibus quibus Laurentius aliique sancti Scotos de Britannos schismaticos insectabantur, Galliarum etiam Episcopi in Synodum coacti S Columbanum eadem de causa persequebantur. Cui Synodo cum adesse noluisset neque decretis ipsius
obtemperare, tandem solum vertere coactus fuit. Id omne sanctus Columbanus testatur Epistolis ad Bonifacium
87쪽
Papam , ad Patres Synodi cujusdam Gallicanae super quaestione Paschae congregatae ad discipulos Monachosque suos , in quarum secunda fuse de Paschate in
favorem colorum contra Romanos disputat minuiti ma inter suas, etiam discipulos discordiam de eadem quaeiatione movendam diffitetur. Quapropter eumdem S. Purum Putum Britonem, quantum ad Ritus ab Ecclesia damnatos fateri debemus, nullo modo vero quantum ad vitam Monasticam attinet.
XXXII. Patricius Fleminingus simili lusit verborum
ambiguitate cum nobis . Columbanum apposuit dicentem Epistola ad Bonifacium se Nulgas Gaturam Regulasse Mutum es. Nam ibi agitur de Regulis quas Galli in
Paschatis die definienda sequebantur, non de ulla vitae Monasticae norma , Id observare licet ex omnium C lumbani Epistolarum contextu, quae omnes de sola Paschali quaestione disputant. Id etiam videre est in eo textu ex quo verba nobis opposita descripta fuere Preces ad te fundimus, inquit S. Columbanus, ut nobis peregrinis laborantibus to piae sententiae practes solatium I ris non contra dem es , nostrorum traditionem robore seniorum,gi bisitum Pasia sicut accepimus a Mavoribus, obser reper tuum possimus Iudicium in nostrη peregrinatione , conflat enim nos in nostra esse. Patria, dum usias soram suscipimus Regulus Gallorum sed in desertis frinus, nulli molesi , cum nostrorum Regulis manemus seniorum, pro quibos demendendis, sive ad vos, ut dixi, poliacos Patreset e Lissos vicinos nonros fratres, Uros in Chri ua- tres ripsimus Uus quas haec cartula commendat Epimias Ubi certum est Columbanum de his Regulis loquutum fuisses, pro quibus dessendendis scripsit ad Bonifacium,
etiam ad Patres Synodi Gallicanae, ad quos antea de eadem Paschae quaestione scripserat. Quarum litterarum exemplar miserat ad Bonifacium. In iis autem, sic C lumbanus loquitur Epistola a Guaeramur itaque simuIquae vos amantissimi Patres ac fratres es videamus aualis erior sit raditio, vestra an fratrum messifrorum in Oc- ridente. Omnes enim Eccles totius Occidentis nun respia
88쪽
eiunt feri debere Resurrectionem ante Pasionim, id elicinieaei uinoritium Paschae, es vigesimam lunam non excedunt, ne sine aut horitate veteris Testamenti Sacramentum novi Tenamenti agunt . . . 6 infra confiteor conscientiae meae δε- creta, quod plus credo truditioni Patriae meae juxta δε o calculum s . annorum se Anatolium ab Eusebio Ecclesiastina soriae Othore Episcopo, sincto Catalogi scriptore
Hieronymo laudatum Pascha celebrare, quam juxta Victorium nuper dubie scribentem, o ubi necesse erat nihil δε- Anientem, ut ipse in suo rei latus es Prol '. Varias ergo Regulas sequebantur, ii Galli, tum Britanni de Scoti, quos sub nomine Occidentalium Patrum S. Columbanus designat. Galli iisdem Regulis quibus Ecdlesiaruo mana tenebantur: S. vero Columbanus Scoticis ab Ecclesia Romana damnatis a quibus discedere tigiebat ne Romanorum, Gallorumque Regulis de Paschate es hrando editis adhaereret. De Regularibus vero seu Monasticis colorum Regulis ne unum quidem verbum in Epistola supra laudata trium Episcoporum, neque in C lumbanicis habetur. Uno verbo S. Columbanus eas Regulas servare se dicit quas tuebatur contra Galliarum Episcopos. Nusias Forum, inquit, fusicipimus Regulas sed
iis desinis sidentes nulli molesti cum nostrorum elidis manemus seniarum, pro quibus demendendis sive ad os . ead Uos Galliarum piscopos si ipsimus. Ex quibus constat hie de Regulis Paschalibus a sanctis Patribus editis non de Monasticis Regulis agi. Tandem harum responsio-inim omnium in hoc tota summa consistit, quod vivente S. Columbano nullas ipsius, nullas colorum Hibernensium, Britonumque asteticas Regulas impugnatas a
quoquam fuisse legamusa eorumdem vero Regulas quibus diem Paschae singulis Sennire voluerunt, sanctillimi Praesulis Laurentius Messiius es usus in Anglia , SP nodus Gallicana apud Gallos ut schismaticas rejecere, ut patet ex Beda Epistola supra laudata me ipsemet sancto Columbano Epistolis ad ipsam Synodum Sc ad summos Pontifices directis, quas supra laudavimus, pro quibus defendendis Regulis, eas omnes Epistolas se scripsisse
89쪽
S. Columbanus testatur, c iisdem Regulis ab Episcopis Anglorum, a Gallicana Synodo, 3 a Romanis Ponti L. cibus damnatis se adiuerere gloriatur Indesertis sedentes, si molesti cum nonroram Regulis manemus seniorum pro quibus defendendis si ad vos, ut dixi, Apostolicos Patres, si v ad istos Galgos Ucinos nostros fratres nostros iu Chrso Patres, scri mus fias quas haec cantula commen
ex cap. F. S. S. P. Benedicti. SUFFic ER credimus Monachis persimulos cucullamor unicam, Ciuulgam in hyeme istosam, in aestate puram aut vetustam ct apulare propter opera de quarum rerum omnium colore aut grestudine non causentur Monachi. S. Columbanus nullibi Monasticas vestes conia tituisse legitur. Rem ex aliorum usu aut ex aliis Regulis declarandam permittens ex Regula scilicet S. Benedicti, ex qua peculiarem Benedicti norum vestem, Cucullamassiimpsit cum enim S. Columbani discipulis peculiarem fuisse Anonymus in vita sancti Amati, S. Eustasii discipuli denotat, cum trientem jam ante furatum, in Monachi Cuculla latentem repertum fuisse meminit. S. Vir, inquit Anonymus , orum uoti tenens 'utroque digito hinc inde complexus consulum infra trientem reperit Aesanctus Columbanus cucullini nequidem in utraque Regula nominat, sicut nec alia plura quae suis legibus S. Benedictus definiverat: c ex orderico Vitali discimus S. Columbani discipulos non quidem vestium nomina, numerum, formam, sed solummodo nigrum eorumdem
colorem usu coepisse, ab ipso siquidem inquit ordericus
modum Divinae simitutis .... nigredinem vestium aliasque observationes sumpserunt. Praeterea ex eadem duplici authoritate duplex etiam veritas innotescit Primo scilicet Cucussam vestem, inter Benedictinorum vestes, ut
90쪽
ita dicam, essentiales, praecipuam esses id enim quam plurimi hactenus docuere,, posterioribus tantum tem poribus, iis potissimum quibus mendicantium ordines invaluere, scapulareCuculi e vicem habuisse dixerunt,quem Monachorum usum ab ipso-met Legislatore, a primis ipsius discipulis ortum habuisse videmus mam S. Benedictus scapulare propter manualia tantum opera in usum concedit, ut videre est in laudata Regulae aut horitat Cucullam vero tanquam proprium discipulorum suorum indumentum quo ab omnibus aliis Monachis distinguerentur. Quam ob causam, ut Caesarius habet lib., cap.
36. Cisterciensis ille Monachus,de quo idem Author ibidem mortem occubuit quod infirmitatis etiam levandae causa, dimissa Cuculla Scapulare de infirmarii consensu vestiverat. Quapropter a S. Benedicto in aliorum testimonio objurgatus haec ab eodem accepit. Si Monachus es, utique Benedictinus, ubi est halitus tuus ' Unde minime mirum quod Haepthenus notaverit Benedictina Caputia Cucullis infra collum assiit Benedictinos ab omnibus aliorum ordinum prolataribus separavisse, idque
jam ante tempora Bonifacii Papa quait in consuetudinem abiisse. Hic enim Summus Pontifex ad annum sexcentesimum decimum in Concilio Romano Monacho rum Romanorum seu Benedictinorum illustrans Cucullam a sancto Benedicto ad aliorum Monachorum distinctionem concessa , praeclara comparatione ab Angei rem alis deductam voluit interpretari cujus sensum deinceps S. Petrus Damiani, Rupertus, Honorius Augustodunensis,i alii secundum Harpthenum fuerimi affecta. Ultimo loco Ordericus Uitalis effatum quo dixit nigredinem vestium a B Columbano deductam praestat attingere. Id enim verosimile nullatenus apparet. Si quidem licet S. Benedictus colorem vestium praecepto definire noluerit, sed ultro concesserit ut quisque Abbas vestes albas aut nigras , aut alterius coloris in operimentum assumeret Attamen ipse-met exemplo suo discipulos suos in nigrum colorem ultro propensos ad imitationem rapuit , quam rationem jam olim Cassinenses Imperatori