장음표시 사용
31쪽
ram: Nee nos viri licet sanctis, exempla, bistorias hujusmodi ridere ae hemas. Id scilicet minus reverenter dictum criminantur nonnulli reprehensores. Age itaque videamus, a quibus, & per quos, ad nos usque ea traditio manarit , quo a Divo Hieronymo irrisa est; Ut hinc judicari merito possit, an irrisionem moleste tulerit Canus noster. Certe vix ulla cie pia quadam , ac religiosa historia , traditio ferri potest , quae adstipulatoribus & antiquitate, .& auctoritate
Horum agmen, ut par est, duceret Tertullianus lib. 2. contra Marcionem metrice scripto, si ipsius re vera opus esset, ut a mutitis creditum est. Ita quippe ibi legere est. Golgotha locus es, capitis cal ria quondam, . Lingua paterea prior sic illum inmine dixit. Hic medium terrae est, bis est victoria sign- .
Os magnum bis isteres nostri docuere reperium:
Hie hominem primum suscepimus esse sepultum Hic pariter Cissi pio sanguine terra madescis.. PHυis Adae, ur post veteris cum sanguine Cissi
Commixtus, stillantis aquae virtute sanari.
Verum spurium Tertulliani partum rejiciunt quotquot extant criticae scientiae periti; Quibus persuasum est, tantum virum, tam iratas musas non habuisse. Quare meliori titulo chorum ducet S. Cyprianus tractatu de Reis surrectione Christi: Nos ad Christum pertinentes , cujus sanguim coπ-spersa creditur Adam Caisaria, qui sub loco, quo ero Domini fixa vi humatus dicitur ab antiquis , ejusdem sanguinis sanctificati elapsu istemur sdelectemur in Domino.
Sequitur Origenes tractatu 3 s. in Matthaeum. Venis ad me re ditio quaedam talis; quod corpus Adae primi bominis ibi sepultum est , ubi crucifixus est Cissus e in hem in Adam omnes moriamin, sic is Christo omnes vis centur: in in illa Deo, qui dicitur Camariae Deus, ides Iocus capisis, eaput humani generis resurre Iionem imeniat, eum popula inmers per Uesurrectionem Domini Sal toris, qui ibi passus est, S resurrexit. Succedit Basilius magnus enarratione in cap. s. Isaiae . Obtinuit fama quaedam in Ecclesia memoriam conse ans, non quidem scripto prodi ἔ- , quae ct rasis est. suod prima utique Pudaea hominem habebat inis colam, nimirum Adam, smia atque excidit deliciis Paradisi, in bac terra
collocarum, ad misigandam jacturam bonorum , quibus fuerat exutus . Priama igitur etiam moranum bominem excepit, qui ρο illic eam sentemiam condemnationis plane est executus. Itaque insolens esse, ac novum via Mintur illius aetatis riminibus spectaculum, os capitis defluente carne nudum. At illi recondentes eranium, loco illi indidere κρανίον, ides Caeυariam. Probabili ratione potuit Noe non ignorasse se labrum principis hujus, in ta lium omnium primigesii. Siquidem hac de re fama a dilucio mox per orbem
prodigata es ab ipso , dim-acit . Eoque Dominus excussa cirigine Le.
32쪽
manae moriis, in Ioco, qui α dicitur , Mest Camaria, passus est: in
quo in loco eorruptio, ut me moris bominum initium accepit, illis cita regni suum μmeret excitatum . Et quemadmodum imaluit in Adam, ita S in Christi morte iseseo redderetur, Npessum iret. S. Athanasius, aut quisquis alius auctor pervetustus homiliae de passione, seu de cruce Domini , apud eumdem . Ubi eremptum ess genus humanum, ibi Christus proprium corpus exposuit: in ubi seminata esscorruptio, ibidem incorruptio oriatur 2 Propter quod in loco Caisari e erucia figitur: Dicit enim, D postquam υenerum is secum, qui υocatur Caiariae, ibi erucifixerunt eum: suem locum Doctores Iu romm πι-ι esse sepulabrum
Chrysostomus homilia 84. In Ioannem : S exiuit in eum , qui diaritin Calaariae loeus. Ubi quidam dicunt , Adam di mortuum , ct sepulistum esse: Et Iesum, ubi mors dominata est, ibidem Iropbaeum erexisse, boues crucem , quam tulit contra mortis Urannidem.
Ambrosius lib. 4. in Lucam : Ipse autem crucis Ioeus, wI in medio , ut conspisuis omribus, vel supra Adae, ut Hebraei disputant, sepHebrum . Congruebat quippe , ut ibi υθα ηostrae primitiae Iocarentur , ubi fuerunt moristis exordia.
Theophylaetus in caput 27. Matthaei: GIυaria marib Iocus dictus est, eo quod dicunt , quod traditiones Patrum tenent, quod Auam illic sepultus sit. Idem in cap. 19. Ioannis r Porro Cal riae lacum dicebant, sicut naris rario prodit, quod illic sepultus sit A lam ; ut ubi principium mortis, illis Scasus ejus fieret. Traditio enim ecclesiastica est; quia prior Dura, postquam ejectus fuit homo de Paradiso, domicilium ibi habuit , in solatium bonorum
quae in Paradiso perdiderat, data est ei terra illa , quae omnium Aiarum optima esset, oe pingui a. Propterea b prima omnium suscepit hominem . Homines igitur, qui tunc erant, habuerunt pro miraculo mortui Calυariam deis pilatam; in illo Deo babitantes , inde eum nominaυerunt , S post dilκυium fama bo in omnes divuliata est. S. Epiphanius lib. I. adversus Haereses tom. 3. versus finem: mpinfecto , quod intelligenti nurum Udeatur id quod e librorum monimentis deis ducimus : Dominum nostrum Pesum Christum in Golgoiba esse crucifixum, niis mirum in eo potissimum loco, in quo Adami corpus jaceret. Hic enim e mis disio digrediens diu ex a res illius babitatat. Deinde Iongo postea tem- pcire in illum, quem dixi Hierosolue morum locum secessi, ubi oe vita finctus , in Golgotha sepultus es . Qua ex re merito Iocus ipse nomen accepit , ut CaI-riae interpretando diceretur. Tum quorumdam opinationem confutat, qui locum illum Gilvariam dictumajunt, quod in Calvariae similitudinem aptatus sit: ac demum subdit: Unde igitur Cia riae nomen obtinuit δ quod nimirum primi bominis illis eae ria reperta sit, ejusquo reliquiae defessae, ob id Glυαriae Iocus appellatus est: In quo Dominus noster Iesus Christus sublatus in cruce, per aquam illam, S sanguinem , ex ejus perforaro latere profluentem , istuti imaginem quamdam totum salutis
33쪽
-strae uegotium Mambramis: Dam primi hominis reliquias ab ipso maf intae ro rigare cπis, m ad derogeηdam tabem, stilaremque πostram, ae pe- istentis animae repurgationem , saei sanguinis aspersionem ostenderer.
Paula, & Eustochium , doctae Virgines , in epistola ad Μarcellam, inter Hieronymianas I 7. in bac Wbe Ieroso6 9 imo ix hoc toro loco, , habitasse dicitur, re mortuus esse Adam . Unde di locus, iis quo crucifixus est Dominus noster, Calvaria a peluetur, scilicer, quod ibi sit antiqui bominis calvaria conita . in secindi Adami, ius Cisisti, Detris in cruce stillans, primi Adam , S jacemis protoplasi peccata dilueret , cte ne sermo ille Amsoli compleretur, Excisare qui Granis, b resurge a mo tuis , oe illuminabis te Cissus. Eos inter antiquae traditionis suffragatores, ac testes annumeratu ab aliquibus August. sermone 7 I. de tempore, ubi ita legimus t Hoc MIiquorum reliniora resera. , quod re Adam primas homo , in ipso Des , ubi crux fixa est, fueris aliquando sepultus. D ideo GIυπriae loeum dicium esse, quia ea ι humani generis ibi dicitur esse sepuliam . Et vere, fraIres, non incongrue creditar , quod ibi erectus sit medicus , ubi jacebar aegro s ris dignum erat, ut ubi occiderat humana superbia, ibi se inclisarer Druina misericordia ; S sanguis ille pretiosus etiam carporaliter pulverem antigia peccararis, dum dignatur stillando contingere , redemisse credatur. Verum sermo ille in novissima Benedictinorum editione velut apocryphus in appendicem rejectus est. Imo, quod notandum magis, tota illa de Calvariae loco narratio a manuscriptis codicibus abest
Laudat Cardinalis Baronius eundem Augustinum quςst. I 6 I. in Genesim: At non de Adam , sed de Abrahamo . cςterisque Patriarchis dumtaxat agit, dum inquit: Ubi ergo sepelienda erant ca --ra metria barum, nisi in ea terra , ubi ille crucifixus est , cfus famniso faeta es remissio pereatorum ἶ Eumdem illum Doctorem sanctissimum lib. I 6. de civit. Dei cap. 32. laudat Μaldonatus , sed aberrat: Ni hil quippe de ea , quam movemus quaestione , eo loci legere est ia are frustra inter hujus traditionis testes producitur . Iis longe verius certiusque adiungendi veniunt A nastasius Sinaita . Cyrillus Monachus, Nonnus Panopolitanus , S. Germanus , Euthimius , Honorius Augustodunensis , quorum testimonia recenset Malvenda noster, de Paradiso voluptatis cap. 33.
Primus omnium adversus traditionem tot testibus quavis eX ptione majoribus assertam calamum acuit S. Hieronymus , ac Veluti anilem fabellam exsufflavit lib. commentariorum in Matthaeum, ad cap. 27. quasi a privato quodam , vacuoque cerebellis eXcogitatam. dici quemdam, inquit ille, exposuissι Cal riae locum.
- o sepiso est Adam, oe ideo M appellatum esse , qaia ibi antiqui bo minis sit conditum esui ; Ο hoe esse , quod Apost 1 dicat , Surge , q id mis, o exurge a mortuis, s illuminabit te Cissus . Gis bilis m-
re ret is , S miacens amem populi, nec Iamen vera. Extra urbem enim .
34쪽
GI riae, ides decollatorum, sumpsere nomen. Propterea autem ibi emcifixis es Dominus, ut ubi priss erat area damnarorum, ibi erigerentur υexilla ma tyrii: Et gnomodo pro nobis maledictum crucis factus est ,'flagellatus , Nemei us , sic pro omnium sature quasi noxius , iπιεν noxios crucifigerrain. Sin autem quispiam coaetradere volueris, ideo ibi Dominum crucifixum , ursaQuis ipsius super A tuminum disillaret; interrogemus eum, quare salii latrones in eodem Ioco erucifixi set y Ex quo apparet, CalUariam, nosse debriam primi bominis, sed lacamsignificare decollatorum; tit ubi abundaviepπerium, superabundaret gratia. Adam ista sepultum juxta Hebron , is
Arbee , is Iesu flii Noe wlumine legimus . Iosue 34. Quibus similia
habet lib. g. commentariorum in epist. ad Ephesios ad caput 3. Hieronymum secutus est Isidorus tib I s. originum cap. I. Hebroseisitas Tu aee Ipsa est mise , a numero ita vocata, quod ibi tres Histriarchae sepiari sint, ρο quarius Adam. Subscripsit venerabilis Beda in caput 27. Matthaei e Golgotha, misque,inquit ille, Synum nomen est, S interpretatum Calvariae. m autem ipse
Deus in Helia, tunc extra urbem au se emcrionalem plagam montis Sion , o Calυariae, non ob calcitium primi bominis, quem ibi quidam errantes sepultum frustra suspicamur: sed ob decollationem re um, atque damam Cum dieitur. Et propterea ibi crucifixus es Dominus , in ubi prius area damna, rorum erat , erigerentW wxilla martyrib . Lege eumdem in cap. 2D
Adstipulati sunt Paschasius Ratbertus lib. I a. in Evang. Matthaei.& Doctor Angelicus 3. p. quaest. 47. art. Io. ad 3. ubi Divi Hie.
ronymi verba excribit, eorumque rationem istam profert. quia magis Iesu eme genias eraι in loco communi damnatorum . quam juna semiachrum Adae in ostenderetur, quod crux Cissi non solum eras in reme- in m contrAE peccarum personale ipsius Adae , sed etiam contra peccatum
Porso nemo erit, opinor, qui si rem paulo penitius introspiciat, traditionem ab Hieronymo irrisam, leuibus longe pluribus. iisque gravioribus confirmatam non agnoscat. Atque ita Canum nostrum ex historiae legibus egisse, dum pro defendendis tot reliquis Patriis bus , a ne paulo ante laudatis, ab Hieronymo in re praesertim ad
fidem minime spectante, quaeque facti duntaxat est. discessit. Quinimo nil dubitandum, Cypriani, inigenis, Basilii, Athanasii, Chrysostumi, Ambrosii , Epiphanii testimonia Hieronymum latuisse; quibus si prohatam de Adami calvaria traditionem novisset, non ita libenter irrisisset, tamquam ab obscuri nominis homunculo exincogitatam.
Μelchioris Cani de contraria Hieronymi opinione iudicium probat annalium parens ad annum 34. - , inquit ille, rami Patris Fuprimis roga a venia . bis nequaquam Auriri possumus, in quia nou abu , vel Aio , seu ab omnibus Fere astiquis Priribas . Me res quid amracens excollisarum , sed a m oritas traditum, o scriptum es , sam se cile
35쪽
cile contemnamus: cum praesertim ea, quae ad haec impugnanda inducit .
non Udeantin esse hujusmodi, quae nos ab illis pgnitus di sentire compellant Quod idem habent Pamelius in notis ad sermonem S. Cypriani det resurrectione , Perrerius lib. 7. in Genesim, Toletus in cap. 19. Ioannis annotatione IE. Bellarminus lib. 3. de statu peccati cap. I 2. Fevardentius in notis ad caput 34. libri 3. S. Irenci , & alii
Et vero duo duntaxat in oppositum adducit Hieronymus . Primum, quod Calvariae locus non a primi Parentis cranio, seu calis raria nomen traxerit, sed a capitibus decollatorum; quia illic truncabantur capita damnatorum : secundum quod Iosue . I 4. Adam
sepultus dicatur in Cariatharbe, versu Is . nomen Hebron ante vocaba tur, Cariarba e Adam maximus ibi inter e cim situs est. Utrumque vero elumbe est . Ac primum quidem nihil conficit . Esto quippe a Capitibus truncatorum Calvariae locus appellatus esset ; quid tamen vetat, ne & locus ille , ubi primus n omo sepultus asseritur. postmodum si electus ad supplicia damnatorum; quod in edito situs esset , & Hierosolymis proximus λ Nos locum publicum damnatorum fuisse non ambigimus: fuerunt enim ibi, cum Christo,& alii crucifixi latrones : Sed unde Calvariae nomen obtinuerit . certo nescimus . Nam quod de truncatis ibi reorum capitibus dicitur , Vix credi potest: Cum ejusmodi supplicium apud Hebraeos nec lege sancitum esset, nec consuetudine comprobatum . Unicum enim ante Christi passionem , Ioannis Baptistae capite minuti eXemplum Occurrit apud Hebraeos; Cςtera inde secuta, quae vel inscripturis, vel in antiquae memoriae instrumentis occurrunt, a Romanis tunc imperitantibus, apud quos haec supplicia in usu erant, ad Iudetos sibi subditos derivata sunt . Quare nihil ex ea nuncupatione certo colligi potest . Quin & Cyrillus Hierosolymitanus Catechesi I 3. locum nunc, nec ex Adami cranio, nec ex capiti bus damnatorum , sed a Christo capite nostro ibidem aliquando
Passuro, Calvariam prophetice nuncupatum assirmat. Redde Uurum illi, qui propter te hoc sacro Golgotia crucifixus es . Golgotha vero interpre-ratur Camariae Iocus . Aliqui ego prophetice locum hune Golgotham unci laverunt , in quo υerum caput Christus crucem sustinuit . Secundum ex Iosue I . petitum argumentum eruditissime πCano nostro confutatum est; cui hac in parte consentiunt Critici sacri Baronius, Maldonatus, Serrarius, Estius, & alii pene omnes adversus Hieronymi opinationem . Μinus etiam iis interpretibus Probatur, quod S. Doctor in epist. ad Eustochium de Paulae epitaphio scripserat e Me est Cariatharbe, id est oppidum virorum quarκor , Abrabam, Isaac, Iacob, S Auam magni, quem ibi conditum, juxta Ita,um Pesu Nais Hebraei aut ant. Licet plerique Caleb , quartum putent, cujus ex latere memoria monstratur. Observant scilicet laudati Bibliorum
interpretes, Cariatharbe fgnificare potius ciritatem Arbeς, Iaritio
36쪽
di Arbea, qui & magnitudine , & robore celebris erat, nec non Enaci Pater; unde & Enacitae dicti sunt gigantes illi praegrandes ,
quorum comparatione Israelitς quasi locustae videbantur . Numerorum Cap. 13. Vertu 34. Is enim ciVitati nomen dederat, ibique demum sepultus est : quod scriptura iis verbis significat: Adam maxis sibi inter Enacis situs est . Iolue I . versu Is. Quasi diceret, homo maximas inter gigantes Enacitas ibi sepultus est. Adam enim quandoque commune nomen est, hominem quemcumque significans. Merito itaque Canus noster veterum traditionem ab Hieronymo irrideri moleste tulit, cui leves dumtaxat rationes Sanctus Doctor opposuit, & ab omnibus pene interpretibus impugnatas. Ratio vero Doctoris Angelici in contrarium excogitata , conis
grua quidem est, & ingeniosa, posita facti veritate , sed factum non evincit : cum & rerum contingentium , quςque meri facti sunt , nulla dari ratio possit . Aut certe si quid haec mystica ratio valet, ea certe quadrabit longe felicius in hypothesi traditionis a Divo Hieronymo rejectς . Si enim crucifixus est Christus eo in loco, ubi & sepultus est Adam , & rei communiter plectebantur ; hinc colligere erit , Christum , & in remedium contra peccatum personale ipsius Λdς, & contra peccatum totius mundi, mortem sultinuisse .
De actis sexis Synodi oecumeniet ostitanter lectis, ac temera usurpatis , querimonis diluuntur.
Possevinus in apparatu sacro Canum male. habet , quod eX
aliis minus fidis scriptoribus nonnulla narravit. In qua tanta segete rerum, inquit , o bistoriarum , si quid irrepsit ex aliis minur dis scriptoribus, id jam ab aliis es indicatum . Exemplum poris ro minus fidorum scriptorum , quorum narrationibus plus aequo tribuerit Canus, mox subjicit: Sane , inquit, auctor summae concilio rum contra fidem episto rum Agarboris Pontificis maximi scripsit cujus tmmen rei mentis nulla fit 9 scriptam fuisse epistolam illam ad concilium sextaem;
cum ad Imperatorem utraque fuerit scripta . Extant ista iliae secundo conciliorem tomo. Cςterum corrigendi quicumque audiores tum Graeci, tum Latini , qui Honario Pontimi Maximo notam inurere baereseos alicujus ausi sunt, ex Gnodi actionibus a Theodoro depravatis . Haec ille e ad marginem
vero librum 4. indigitat de locis communibus cap. 3. Quasi ibi Canus noster hac in parte lapsus sit; cum nihil ea de re eo loci habeat , sed verius lib. 6. cap. ultimo , in responsione ad ultimum
37쪽
Baronius non abs militer in Annalibus ad annum 68 r. n. 3 hac ipsa de causa eidem insultat; suem, inquit, Minimem secta in potius Canum, quam nomine . Hoc idem in Cano carpit Bellarminus libro 4. de Romano Pontifice cap. II. Verum quo titulo , per
Ita igitur Canus noster lib. 6. cap. ultimo , in responsione ad
ultimum argumentum: Sementiam in Honarium Iatam ex Romani Pontificis consensu fuisse , exploratum est , in sexta Iγηodo generali , a tione
quarta , ubi A Ibo in epist. ad concilium , Honorium ipsum anaIM-
tietat . Utrumque illud , si Possevino, Baronio , Bellarmino cred iis mus. falsum est: Nam & epistola , inquiunt illi , ad Imperatorem directa est, & nulla in ea legitur Honorii mentio, sed aliorum tantummodo; quorum auctores , Agathonis Verba sunt , extiteritu eo. rus Pharanitanus, serus Alexandrinus, Sergius, 'rebus, Pamlus ,-Petrus Constantinopolitani, wl quitas ei consentanei ivsque in finem demonstrati sunt. .
Sed etsi venialis esse posset Cani culpa, siquid sorte hac in re ab
illo aberratum esset; quia , ut ipsi fatentur reprehensores , auctor summae conciliorum, quae illius aetate circumferebatur, contra fidem epistolarum Agathonis, Honorii nomen addiderat , nihil tamen ab ipso erratum evinco . Nam & epistola illa ad concilium uodam sensu scripta dici poterat, etsi ad Imperatorem directa eLet : quia nihil aliud erat , quam Legatorum , quos ad Synodum Agatho dirigebat, sest diis uotiri lis. unde & illam actione quarta in Synodo legi necesse fuit, & in octava confirmari : Et ad illam rescripto responderunt Synodi Patres. Quare ad Imperatorem pro Synodi Patribus scripta erat. Honorium etiam serit, & anathematirat ea in epistola Agatho Pontifex , sin minus distincto nomine, at saltem generali sententia, ob doctrinae scilicet communionem. Unde & ait, vel quivis ei consentanei que in finem demoxstrati sunt: Quos inter profecto fuit Honorius. Nec vana illa conjectatio est, sedi plius sextae synodi auctoritate confirmata, in epistola synodica ad Agathonem Romanum Pontificem; ubi Honorium cum ceteris Monothelitis anathematizare se profitentur Episcopi , ob sententiam jam in ips, ab
ipsomet Agathone in datis epistolis pronunciatam . A tbemacibus interficimus ex sententia per sacras υUras litteras de iis prius Iara, Tisc. rum Episcopum Pharam, Sergium, Honrerum, serum , Paulum, ' Vrbum , ct Petrum. Quae res argumento est, vel Honorium distincto nomine cum cςteris anathemate percussism fuisse , in ea Agath nis epistola; quod subinde nescio quo pietatis ossicio a quopiam ex punctum sit: vel quod certius longe est, Honorium eX communione causae, generali cum cςteris damnatione petitum fuisse.
Id etiam ex actione 13. ejusdem seXtae Synodi compertum est :Ubi cum sententiain in Sergium, Cyrum, Pyrrhum , Paulum, Pe-
38쪽
trum, & Τheodorum ab Agathone ea in epistola latam, mem rassent synodi Patres, suoque calculo comprobassent, Honorium consequenter eodem telo petitum colligunt. Cum ijs vero , inquiunt , simia projiei a Gη ia Dei Catholica Ecclesia , simiaque anatbematizari praeiadimus Honorium, qui fuerat Episcopus antiquae Romae, eo quod inυenimus per scripta , quae ab eo facta sunt ad Sergium . quia in omnibus
ejus mentem secutus est, impia dogmata confirmatat.
Adstipulatur Adrianus II. Romanus Pontifex in epistola lecta .& approbata in octava synodo : Ubi postquam Honorium a sexta
synodo damnatum memoravit , ob injecta in haereseos accusationem , subjungit quamuis nec ibi , nec Patriarcharum , nec e terorum
Aulistissim cuipiam de eo fas fuerit proferendi sententiam , nisi ejusdem priasiae sedis Pontificis consensus praecessiset auctαritas. Quibus verbis signi. ficat, Honorium ab Agathone primam sedem obtinente fuisse praeis
. C erum , an Honorius, uti privata persona , re ipsa de fide duplicis in Christo voluntatis male senserit ; atque idcirco Haereticus fuerit, quod Canus existimat: an oeconomia , & conniventia in Μonothelitas dumtaxat peccaverit, atque idcirco uti fautor err risanathemate petitus sit, quod alii plerique sentiunt; opinionis est , Bellarmino teste lib. 4. de Romano Pontifice cap. II. in responsione ad 4. nullaque idcirco lis in virum eruditum movenda est . . Quod vero suffugium quaerunt laudati censores , Baronius scilicet, Bellarminus, & Possevinus, ut Honorium quacumque Vel asserti erroris , vel favoris errantibus impensi labe liberent , vitiata scilicet esse sextae synodi acta a Theodoro viro het rei ico; pie quidem excogitatum est, at non ita certo. Quamquam hic instituti nostri non est, illud expendere . Hoc dicam unum si sexto synodi acta, ubi inter Monothelitas notatur Honorius, ab aliquo nebulone, qui venerandum Pontificis nomen intulerit, vitiata sunt; vitiata quoque dicenda sunt acta synodi septimae , & octavae; ubi ejusdem Honorii nomen caeteris Monothelitis annumeratur I vitiata quoque epistola Leonis secundi ad Constantinum Imperatorem, qua sextae synodi acta confirmavit. Nam & illic perinde Honorius anathemate petitur. Sed ab invidiosa, nostroque instituto inutili quaestione temperandum.
39쪽
Cani sententia de Sacramenti Matrimonii administro, ab
aemulorum cenoris eximitur. Isplicet non paucis Melchioris Cani sententia de sacramenti matrimonii administro , quem usque adeo presbyterum- esse docet lib. 8. de locis cap. s. ut matrimonium stare quidem velit ratum, ac firmum titulo contractus, non tamen titulo sacramenti, dum a Ministro ecclesastico sacris, ac solemnibus verbis minime celebratur. Similiter & verba , quibus consensum mutuum conjuges eXprimunt , formam esse vult conistractus conjugalis , non itidem sacramenti '; personasque contrahentes , ministros esse fatetur contractus civilis, non sacramenti
conjugii. Hanc opinionem uti ησυam S singularem sugillat Bellarminus lib.
I. de matrimonio cap. 6. &sequentibus; quin etiam addit, Canum dum totis viribus probare conatur , Matrimonium sine forma veris horum a ministro ecclesiastico prolata celebratum, non esse Sacra. mentum , illud etiam evincere , quantum in se est, nullum revera esse in ecclesia matrimonii sacramentum . Non desunt & alii , qui suis praejudiciis occupati in eamdem eruditi viri sententiam liberius obloquantur ; variisque pro arbitrio censuris assiciant. Non est hic instituti nostri theologicas quaestiones integras teis Xere, dum observationes dumtaxat apologeticas damus. Nec idcirco ossicii ratio postulat, ut quo pro tuenda illa Cani sententia ferri possunt, summo studio congeramus. Id nobis ad praesens satis est, si hanc eruditi viri doctrinam, nec singularem, nec novam probemus; & cum novatorum errore , qui matrimonii sacramentum ab ecclesia pellunt , nihil habere commune demonstre
Novam esse profecto non dicet, quisquis eam a Guillelmo Pariis sensi traditam noverit , lib. de sacramentis , tractatu de Matrimonio cap. o. quaest. I. & cap. I. de Baptismo : a Petro Paludano in o. senten. dist. s. quae ih. 2. a Simone Vigorio Theologo Parisiensi . in Magio Tridenti dato, cujus meminit Cardinalis Pallavicinus lib. 2 2. historiae cap. q. n. s. Addam etiam a Divo Thoma etsi illum suas in partes vel invitum cς teri trahant γ in 4. senten. dist x, quςst. Σ. art. 3. ad s. , ubi inquit et Matrimonium secundum quod est in ossiciam, N pς nitentia secundum quod est tartus , non babent aliquam fremam verborum ; sed secundum quod utrumque es sacramentum , is dispensatisne ministrarum Ecclesiae consistens , utremque babet aliqua verba , sicut
40쪽
is matrimonio sunt verba exprimentia consens , ct iterum benedictisnes ab EeeIesia institutae ; In paenitentia autem est absoluris Sacerdotis, verbo tennfacta . Ac tandem a synodi Coloniensis anno Is 36. celebratae Patribus, in Enchiridio Christianae institutionis : Videmus, inquiunt, Nin isteri lege quosdam fuisse, qui Dei vice conjuges jungerent. Quanto erga
magis putandum est , is nova lege Sacerdotes, qui Iegatione pro Deo funis Iuniur , Iegitimos hujus Sacramenti ministros esse e In lege quidem isteri . Pater , aut de sincto patre, proλimus puella agnaraes , seu tutor , Dei Ioeo conjuges jungebat ad eumdem modum ab Apostolorum tempσribus , matrimonij saeramentum in facis Ecclesiae celebratum est , ministris faceta
Quae omnia, ut a reliquis temperem , nec novam , nec singui
rem in Melchiore Cano doctrinam illam suisse , plus satis ostenisdunt. Sed& qui patronos prςeuntes habuit, sequaces, eosque main gni nominis adstipulatores invenit' Dominicum Bannes in I. parte Divi Thomae quaest. r. art. 8. ubi contrariam magistro suo Melis
chiori Cano sententiam a multis improbari ait ; illiusque opini
nem a mulιis jam absque ulla temeritate defendi. Franciscum Cardinais lem Toletum lib. 7. Instit. cap. a. diserte statuentem , escientem causam matrimonii esse ipsos contrahentes, in quantum est contractus quidam ἰat wro, ut sacramentum, Deum esse eausam principalem, S mistrum esse
eausam instrumentalem ,sicut in aliis saeramentis . Guillelmum Estium in o. sent. dist. 26.F. Io. , & sequentib Franciscum Sylvium in supplemenisto quaest. 42. art. I. quaesito I. Io an nem Marium Scribonium disipui. q. de matrimonio. Vincentium Contensonium lib. H. Theol giae mentis , & cordis parte 4. dist. c. I. de sacramento matrimonii ; Conbefisium ad orationem Damasceni in Constantinum Cais ballinum n. 8. Gasparem Ιveninum in commentario historico dogmatico de sacramentis dissert. Ιχ. de matrimonio quςst. 3. Claudium Frassevium in Scoto academico tractatu 3. de matrimonio disin Put. ultima artic. I. quaest. 3. Natalem Alexandrum in Theologia dogmatica , & morali lib. 2. de sacramento Matrimonii art. s. gr. a. Apud quos quidem magni nominis Theologos , quisquis Melchioris Cani, quam tuentur, sententiae sundamenta, ex Patribus, atque Conciliis petita legere voluerit, nimiam profecto in ea vel
licanda Bellarmini, aliorumque licentiam deprehendet. Sed & Gaspar Iveninus supra laudatus dissertationem gallicam edidit, in hujus Melchioris Cani sententiae defensionem ; ubi permultos hujus
aevi, qui eam tuentur, scriptores percenset; ut obviam iret obtrectationibus nonnullorum, qui singularitatis insimulabant propositionem , in suo oratorii collegio Bilantino-Granuelano , de hac materia, publicis thesibus propugnatam. Illud etiam notissimum, sententiam hanc frequentius in academia Parisiensi defendi , nec ab ea abhorrere Romanos publicarum illic conclusionum cens
res; Quibus probantibus, Cani sententiam defendi, quandoque Pu-