Justi Fontanini ... De antiquitatibus Hortae coloniae Etruscorum libri tres ubi praeter historiam Hortanam alia non pauca res Romanas, Italicasque illustrantia proferuntur, cum figuris aeri incisis et gemina appendice monumentorum ex codicibus potiss

221쪽

OB. I, , C ΑΡ. IX. 2 stium Graecorum pronunciationi, qui diphthong rum literas non separant, sed quasi in unicam sono vocis contrahunt, ex majorum, ut ajunt consuetudine: quam tamen viri docti nullam esse contendunt , inter quos eminet homo de me maxime meri tus Dominicus LaZZarinus ex Nobilibus de Murro, Graecae S latinae elegantiae peritissimus, cui quum legenda tradidissem erudita ea de re opuscula Johannis Rudolphi Neistenti Henrici Christiani Henninii, ipse in epistola mihi nuncupata contrariae partis rationes eloquentia, qua pollet, atque argumentorum pondere propugnavit.

RUFO. TUCIO. FRATRIO FILLI A. COLA. UXOR C. TUCCIUS. TL FILIUS V. AR N. SCAEVA FECIT SIBI. ET . SUIS PRO . SV A. COPIA

Hortae in domo Francisii Plani. . . '

- VI. Hanc inscriptionem quum olim vidisset Johannes Zaratinus Castellinius, cujus imme mi

studium in prisci aevi reliquiis undique colligendis - Z ij dc

222쪽

ias M. ANTIQUITATIBUS. HORTAE

& interpretandis mire laudatur a Iano Nicio Erythraeo in Pinacotheca I. num. CCLxxI. in epistola NS. ad Landum Leoncinum canonicum Hortensem eam esse antiquissimam assirmavit, quod gentes Tucia & Catia nonnisi priscis illis temporibus memorentur. Ex gente Tucia fuit virgo Vestalis , quae ex Tiberi in templum tulit aquam in cribro, ut a se incestus calumniam repelleret anno U. C. DCIx. ut narrat Plinius libro duodetricesimo capite altero. Illam autem Tυκίαν Tuciam, non Tu clam , ut Plinius aliique, appellat Dionysius Halicarnasseus libro altero Antiquitatum Romanarum capite sexagesimo nono ubi hoc ipsum refert, quod Plinius. Johannes Harduinus in Emendationibus Plinianis tomo quarto pag. 6 2. num. 3. alia fuisse putat a Tutia virgine item Vestali, quae incestus damnata est, ut legitur in Epitome Liviana libro vicesimo. Certe Tuciam, non Tutiam legi debere Zaratinus quoque assirmat in laudata epistola, quemadmodum gens Marcia, Sulpiciata,

Mucia: quanuis tamen apud Gruterum etiam C. Tuccius legatur pag. LIX. num. 8. DCXCVI. s. MLxxVII. 3c alibi, necnon TUCCIA Athenais, MXV CCIA Cleopatra : sicque TUCCIVS prostat

in quarta linea nostri epigrammatis: a qua gente Tuccia, sive Tiacia fortasse nomen accepit Tu cianus vicus prope Hortam non longe a villa Nuptiana. MATERI nusquam se legisse testatur

223쪽

L I B. L C A P. IX. I 8 IZaratinus, idque Graecorum more scriptum existimat, apud quos πατηρ &ιαστηρ in tertio casia abs. que syncope esseruntur μώρι, πατερι . Vel MATERI est Brian a , quod est mater prudens et quo nomine appellatur Julia Maesa in nummo aereo mediae se ae perquam raro apud amicum nostrum M.Antonium Sabatinum. ibi enim

sic legitur in antica parte ΙΟΥ. MAICA. CEB.MHTEIRA, in postica visitur Serapis. Idem Zaratinus in linea quincta OFILLIAE. COLAE putabat legendum: at etiam sine tali lectione id esse poDset in dandi casu, Graeca scilicet inflexione, ac si diceretur OFILLIAE. COLAE . UXORi. In linea septima Vir ARN iense, nempe Tribu, quam ex Arno fluvio appellatam, a nemine dubitari merito posse scribit Sigonius de Antiquo jure civium Romanorum libro primo capite tertio. At nihilominus Cluverius in Italia antiqua libro altero pag. O. negat, eam ab Arno fluvio deductam, eo quod

memorata Occurrat antequam Romani in Etruria

dominarentur: quod verissimum est. Ager Romanus primum divisus in parteis treis, a quo Tribus appellatae, Tatiensium, Ramnium, Luc rum nominatae, ut ait Ennius. Tatienses a tio, Ramnenses a Romulo, Luceres, ut ait funius, a Lucumone. Sed omnia baec voeabula Tusca,

ut Volumnius , qui tragoedias Tuscas seriest, dicebat, verba sunt Varronis libro quarto de Lim

224쪽

DE. ANTIQUITATὶBUS. HORTAEgua latina . Lucumonem a Tuscis Regem dictum alibi adnotavi: quare nihil implicat, Tribum Arniensem ab Arno fluvio denominatam antequam Etruria in Romanorum ditionem pervenisset. Id firmat quoque Ciceronis auctoritas, qui in Agraria , a Suburana, inquit, ad Amiensem nomina vestra proponat: quod nihil aliud est, quam a prima

Tribu usque ad remotissimam, locorum, unde sumptae erant Tribus, intervalla notando, ut animadvertit Sigonius. Haec Tribus Arniensis fuit ordine vicesima quincta secundum Panvinium de Civitate Romana pag. 23 3. eademque ex rusticis, quae urbanis praestantiores habebantur, ut olim monui . Patet ergo ex hoc lapide, Hortanos in Tribu Arniensi fuisse aliquando descriptos, priusquam scilicet coloni militares ab Augusto deducerentur : de quo initio operis satis superque disserui. Ex hoc autem nostro epigrammate inepta illorum sententia refellitur, qui arniensem, non Arnien- sem Tribum scribendum esse contendunt. hujus enim alia exempla suppeditat Index Gruterianus capite duodecimo. Sane antiquitus ea Umbriae urbs,

quae postea a proximo flumine appellata fuit, non Narnia, sed Nequinum dicebatur, unde Plinius libro tertio capite decimo quarto, Narnienses, inquit, quod vidum Nequinum antea vocatum es. PRO. SVA. COPIA. hoc est pro sua familia & comitatu: haec formula nusquam Occurrit apud

225쪽

L I B. I. C A P. IX. - I 83 apud antiquorum lapidum collectores. In eo tamen sensu puto loquutum Cn Magnum apud Ciceronem ad Atticum libro octavo post epistolam duodecimam his verbis: aae L. Domitium literas misi primum, ut jse cum COPIA ad nos veniret . Et inserius video censeri AE arcet ' ceteris nostri ordianis, qui biciunt, ut Trundusium ducerem hane COPIAM , quam mecum babeo.

D. M C. MUNATIUS. POLYBIANUS ET . C. MUNATIUS. POLYBIUS C. MUNATIO. HERMETIET. NUMISIAE. TYCHENI PARENTIBUS PIENTISSIMIS. FECERUNT

In fovea castitionis juxta ruinas sancti Angeli.

i XIII.

. . . CASSIAE . UENER . . . DORIS. LIB. FEC . . .

BENE MERENTI

IN. AGRO. P. XXX. IN. F . . . . .

In Turri Orisiani is praedio dominorum de Sauartis.

226쪽

184 DE. ANTIQUITATIBUS. HORTAE

COCCEI . . . LOLIAE . . . . . .pECIT. ET . . . .

COCCEIAE. L. L. AMMIAE L. COCCEIO. L. L. NICEPHORO . . -

- gradus ecelsae eathedralis Hortanae.

L. FUFICI US OPTATUS. FECIT L. F U F I C I OCOMMUNI. PATRONO. ET FUFICIAE. MVSAE. LIBSIBI. SUISQUE. LIBERTIS LIBERTABVS QVE . QUOS TESTAMENTO. HONORAVERIT

UII. De hereditariis hujusmodi sepulcris, a quibus liberti, nisi heredes fuissent, arcebantur, fit mentio in aliis epitaphiis, quae recensentur a Fabretto capite tertio num. 22 o. qui & hoc n strum vulgavit dapite decimo num.q27. non enim omnes liberti jus sepulcri habebant, sed ii tantum, qui testamento fuerant honorati, ut docet Gutherius de Iure manium libro tertio capite nono, idque ex lapide Gruteriano. Ιχ. DCCCxvII. in quo Pompo

227쪽

L I B. I. CAP. IX. I 8s libertabusque, quos testamento bonoravit, post risque eorum : quod recte interpretiatur Gutherius rquibus testamento jus sepulcri concessi, licet heredes seripti non essent. nam si heredes existerent, frustra jus illud sepulcri exprimeretur, quum familiare sepulcrum, tanquam hereditarium, libertos hereiades sequatur et vel, ut Franciscus Iuretus animadvertit in Symmachum libro decimo epistola quinquagesima quincta, bonor significat munus & do num: quod frequens est apud veteres, quare olim legatarii appellabantur honorarii, ut in Justiniani Novella prima, te bonorari dicebantur, quibus aliquid relinquebatur.

. . FECIT

Onesimus idem est ac Chresimus : quae cognomina servis tributa frequentissime occurrunt, ut notavit Valerius Chimentellius de Honore Bisellii capite A a Octa-

228쪽

modum significant: hinc liberti patronis rem gratam facturi talia cognomina non abdicabant.

ORFITIANUS PATER. FECIT FILI Bθ. Q U I R I A C E N IANNI CL E'. ET . ME SERUM

Annicis pro anniculae, Sc meserum pro mensium scriptum est barbaro loquendi modo . . Huiusmodi incomptas & rudes inscriptiones nonnullas adducit Celsus Cittadinus in Tractatu de vera origine Nprocessu linguae vulgaris Italicae, ut ostendat ejus ortum deberi corruptioni linguae latinae. Ex eadem voce Meserum pro mensium, explosa litera 'facta est vox Italica mes. Meses etiam pro men ses legitur apud Fabretium capite Octavo num.

LOCv S. D A. AB. IV . . . CVM. I TV. AMB . . . .

229쪽

. x IX. . . M A

. . STO. QVI. EST. HIC . . . . . V S. PHILOSTOR GUS .

. . UIA. PHILETE. MAT .

. . ERICHO. OBER . . . . ULIO. GALATA . . . . . TVATA. TA

D. M M. P O B L Ι C Ι Ο. M. FIANUARIO. MAIΤ V R I A. L. FCRISPINA . CONIUGI. BENE MERENTI. DES U O. F E C I T

-d januam viridarii Sebastis Alberti.

illustris Cuperus ad calcem Apotheosis Homeri

pag. 2TI. erudite agit de mensium nominibus, quae veteres viris de feminis tribuere consueverunt et quem morem haec postrema inscriptio confirmat .

230쪽

188 DE. ANTIQUITATIBUS. HORTAE

Inscriptiones Christianae.

. . ATOR. V N A. C . . . . . ABB. GERMANO . . .

. . . . . NB N T A . . . . . . I ENDO. GRATIA . . . . . Ad scalas cellae Cinariae Episcopatus. x XII.

Q VIRI AC O. IN. PACE VI. BIXIT . AN. P.M. X. D. P. VII. KAL. OCT. IN. PA

D. P. nempe depositus: quae formula denotans diem, quo mortuus terrae mandatur, passim Occurrit in epitaphiis Christianorum, sicut etiam altera in pace. In primo versu supplendum quiescat vel dormiat ex aliis eiusmodi inscriptionibus apud Fabretium capite octavo num. 3 q. siquidem Christianis ex certa resurrectionis spe mors non est mors, sed requies & temporaeria dormitio.

Finis Libri Primi. JUSTI