Petri Costalii Pegma, Cum narrationibus philosophicis

발행: 1555년

분량: 366페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

71쪽

MIH i olim temporum nostrorum reputationem facienti quaeredum visum est,quae duae res in hominum vita essent, quae animos nostros maiori voluptate incensos ad se prolectarent. Ini quo etsi difficile factu sit aestimantem non offendere,non tamen procul a vero discessionem fecisse iudicetur,qui de libertate & auaritia ita statuerit,ut nulla re magis homines in vita retineri pos se arbitretur. Nam ut auaritiam quae quantum pud multos authoritate valeat satis perspectum est relinquamus, tantu semper ponderis omnium concessu libertas habuit,ut nemini parere animus bene a natura informatus velit. Quo in genere

principes illi philosophi fuerunt, quibus cu idem propositum fuisset quod regibus,ut nemini pare

rent,libertate uterentur, facile eam sententiam a-.αν nimo sunt complexi, quae imperia & dominatus,, externaque subsidia insta hominem posita esse iu,, bet,& otiu rebus omnibus anteponit. Quid enim ,, est tam elatum & magnificum, quam id ipsum cu,, ius habendi cupiditas,& seruandi metus reliquos ,, homines misere cruciat,fortiter aspernari, ea ari- ,, tem in summis bonis ponere,ex quibus animus sari pientis vere diues appellaturZIam igitur in eo hominum genere non nisi incredibilis virtutis significatio esse potest, qui ita sunt affecti ut magistr . rus contemnant,gloriam negligant, popularibus sudiis nihilo capiantur,in domestica autem liber

tate & quiete mirifice sibi placeant. Et ex homi- nibus quidem nostris vehementer laudo eos, qui- ba

nisi iratio

72쪽

bus quanquam vocis suauitatem, firmissima latera,aequabile dicendi gemis & profluens natura cocessistet,vereque tales effecisset, qui in foro siumma cum gloria, & ampliss imis commodis versarentur,tamen semetipsos a subselliis illis & iudiciorum strepitu voluntate remouerunt:nihil pro

pius homini Christiano iudicantes , quam fructu otij ad rerum magnarum cognitione traducere, aut saltem no iis ipsis delectari,quar homines imperiti,vel qui suo magis quam alieno iudicio sapiunt, pro bonis & valde appetendis ducunt. Et Opinor valde gloriosito est,res angustas si modo )ν adsit otium & quies, clientelis potentium antepo

here,vereque regium & liberalitatis plenum do- mesticam tenuitatem quiete & tranquillitate ita ri. quae tam nonnullos voluptate incendit sui, ut plerunque magnorum hominum liberalitatem Mbeneficia non inuiti defugerent dum impendio verebantur,ne ex tali meritorum ratione illis aliqua imminutae libertatis labes inuri posses.Omnino autem misera est eorum conditio, qui se ad a- horum nutum & voluntatem conferunt. Neque

enim illis ex animi sententia vivere integrum est, raneque plant laudabile eorum vultum non diligenter Obseruare , quorum authoritati & mancipio seipsos dediderunt. Iam vero Ut caetera incommoda omittamus, quid tam parum liberale est, quam ita ex aliorum assectibus pendere,ut neque ridere,neq; tecum meditari, neque lugere, nisi ex inius perturbationibus queas: & velut priuata a

nimi incitatione deposita,nisi illius sensu nuquam

73쪽

s . PEGMA moueare:eius olfactu,gustatu, oculis, solum odoreris,gustes & videas. Quod vero omnium longe turpissimum est,eiusmodi homines saepissime ne-l fariorum scelerum non testes tantum, sed & participes adhibentur, & plerunque aut verecundia, aut animo fracto ea coguntur approbare quae immanissima esse semper iudicarunt. Ego quaquam ab hoc seruitutis genere vel natura longissime abi, sim tamen tam me ipsa vitae species offendit, ut neque eius probitate cui sit inseruiendum, neque

commodorum magnitudine,Vteam rem comprobem,adduci possim. Atque; ut breui dicam,is mihi videbitur sapere,qui,ut dicebat Plato,no aliunde pendebit,neque extrinsecus bene aut male vivendi suspensas habebit rationes . Nam & quialterius causa male & contra leges egerit, . id assequitur , ut etiam eum cui hoc praestitum voluerit, facti derisorem habeat.

74쪽

hitquii es in scapino qui sesta obsonia codis, Non eΗ hac nolyra commoda men sagulae. uos habet attonitos vitiis mesi proba , tanus

Indignos aditu iudicat esse suo. D iiij

75쪽

PY THAO ORAM summae authoritatis philosophum seuerissima sententia suis edixisse ferunt,ne omnino in scaphio ederent, neue ea obsonia quae summa sua benignitate natura nobis c cessisset,pgrum honesto vase deturparent. Quo dicendi genere homo prudentissimus alumnos disciplinae suae, a nefariorum hominum cogressu Mamicitia reuocare nitebatur. Vt enim praeter dignitate paterfamilias facere existimetur, si extat to instruinento ea vascula in usum mense dedicet, quorum aspectus animos hominum ad turpem cogitationem sit deducturus: ita is optimam sibi naturai sinuidisse sit iudicandus,qui perditos ciues cogressu,suffragio & aditu dignos putauerit. Quid enim tam moribus inculpatis inimicu est, quam cum iis ipsis coniunctissime viuere, quorunon solum dicta,sed &facta,praestantissim virtutis actiones conantur euertere,& honesti speciem imitatione boni ad impurissimas voluptates traducere. Iam vero tales a natura creati sumus , ut

nobis illius adiumentis si tamen ab ea non discedimus satis esse possit ad bene beataeque vivendia. Sed plerunq; accidit,ut praeclara illa omnia virtutum seminaria sceleratorum colloquio de usu obruantur , neque amplius naturae lumen queescat.

Itaque rempublicam gerentibus id primu enitendum esse scribit Plato, ut sceleratos homines e finibus expellant, neue eos diutius in ciuitate essesnant, quibus stantibus in republica splendor &quies retineri non potest. Quid enim nouaru m

76쪽

I uptatum artificibus quibus tamen Xerces praemia lege constituit quid nouorum portoriorum de tributorum inuentoribus quos Dionysius tyrannus mercede honorauit in bene morata esuitate negotij est,ut eodem iure cum reliquis bonis censeri debeant Qu id enim aliud aguim qum ut publicum otium cosiliis perturbet suis, summoruvii oru principatu penitus de republica deleatit,&tenuiores in discrimen fortunarum di capitis vo- cent Quod hominum genus &nostra aetate aliquando, & etiam patrum memoria multas ciuit res lacerauit: digni opinor quisus decernatur in foro statua, in senatu locus:adde etiam si placet, victum in Prytaneo:vt ab ea republica pro qua tam bene & nauiter I borauerint, summis benefi

77쪽

Ad stat iram Cassandrae. In consuetudinem fori' Concinit infelix casus Cassandra Iuturos, pergam 'ue Argolicis depopulata rogis, Sed frustra eximiae pro Iaut oracula vatis, Formineis , fides non ratur auguriis.

Sili quibus est Piliae prae ius faci dia linguae. quosque iuuat Saliui clara subis henis.

Nec Lugdunensis metuunt certamina caestus, His tamen ab no irι non fauet aura fori: Hos infausa premut quintae praesagia luna, i Et fure exiguo istortula curta fioco.

78쪽

As s ANDRAE Priam1 regis filiae insertu-ιnium iusta miseratione prosecuti sunt non-i,quod cum ab Apolline diuinandi scientiam:pisset,lamen tam obscure in illo munere Ver- est, ut futura quidem longe ante praediceret, ex omnibus ad quos ea res pertinebat, fidem rei nemini.Nam& flagrante bello Troiano, Helena restituta cum Gnecis reditus in gra-a intercederet, excidium celeberrimae urbis cinata est: neque tamen praesensionibus suiscquam profecit .Praeterea cum capta & incen- Troia, eadem Vates Agamemnoni sorte obti-et,multa amplissimi regis euenta praesagitio romplexa est: praeviditi futurum aliquando, ite at, uxore ia extrema pateretur: quae diui-iones cum nihil ponderis apud eos quoru ma-γpere intererat,habuissent,etiam in ipse tristisi casus acerbitate, homines illos vel ipsa meria perculerunt.Non omnino Cassandrae, meodem iudicio,dissimiles videri possint,ij qui ino togati volitant, & in centumuiralibus pu- isque iudiciis vicariam litigantibus operam in praebent: inter quos innumerabiles repe- iis artibus quae libero homine dignae sunt,mire instructos,quique ad ea humanioru literarusidia incredibile iuris & legu scietia adluxerui: tamen nescio quo illorum fato ab omnibus itemnuntur,& plerunque iis fama concςdunt, Is omnibus sesentiarum ornamentis facile sitabant. In quo etsi graue est iis principem lo-

79쪽

cum cedere,qui tecum magnarum rerum cnitione non sint comparandi ferendum est tame

N in quadam oratione L.Crassiis grauissime pri cauit in iis ipsis te vinci quae labore & indulυ homines sibi parare nequeunt .at in his glorio

est multis antecellere, quae neque fortunae, npotentium gratiae accepta referre debeamus D enim fortuita plerunque mirationem & clinores faciunt in populo, ea tamen s0la vere laudantur,quae cum Virtute & priuata cuiusique animi incitatione coniuncta

80쪽

In periuria fori.

SEARCH

MENU NAVIGATION