Corpus scriptorum historiae byzantinae

391쪽

DE ANDRONICO OMNENO LIB. I. 365

ει κατασκευαῖς πυρειο- τέλεον τὰ των πετρων ἀσσηρια,5ωπερ δε βαθυνους Ἀνδρονικος ἐτεκταίνετο, τειχομάχει Ἀστων βελοστάσιά τε και ὀρυκτῆρας ἐπιτεχνωιιενος, καὶ ε τι λε eo διαλυειν εχε περιβολον πολεως ἐργαζοuενος , κα φιλο-Mu--νος ρος τους παροντας, ὁ nia το κατἁ τὼς των

πολεων ἁλωσεις δίζιον ηυχησεν. su γαρ ἐπήγνυε τὼς io ελεπόλεις, καὶ τὴν σφενδόνην περιειργάζετο, τὰν λυγον τε κώτον στροφαλον κα τον τειχεσιπλῆτην κριον σιδηρω ἐφρα-Bγνυεν οἱ δὲ ικαεῖς τοτὲ ἐν ἀπο πυλίδων ἀδηλων ἐκθρώσκοντες τῆς πολεως πυρι παρεδιδοσαν καὐχμρσ κατέσπων τὰ

dronicus diebus compluribus frustra obequitasset, non aliter quam a praerupta rupes et Arbela aut moenia Babylonis oppugnaret, aut sagittas in caelum eiacularetur, obsessis sortiter repugnantihus , et arma armis, machinas machinis, quae varia ab Andronico solertiam suam urbes oppugnandi ostentanto excogitabantur. Propulsantibus. occultis enim portis eumpentes arietes dis: rbabant et incendebant; et cum moenilius admoverentur, similibus naachinis, ut araneae telas, perrumpebant quare Andronicus, cum sua consilia successu rarere videret, inhumanum facinus molitur, a paucis ante usurpatum. matrem Isaaei Angeli Euphrosynam, Bytantio aecersitam, nune ut propugnaculum machinis apponit, nunc ea arieti imposita moenia serit, ut eodem teinpore et spectaculi novitas et iracundiae immanita a nullo Melere abhorrens miserationern et mulierculae toleran-Diyiligo b Cooste

392쪽

στων καὶ τῆς ανθρωπίνης φυσεως αλλοτρίων ποσrελλομενον πραξιν , ἐκπληττεσθαι δ' πως ουκλεθνήκει - δέει το γο- ναιον αν-των μηχανηΠάτων καθήμενον mi τοῖς τείχεσι τῆς πολεως προσαγοMενον, τε κα πρωτως τεθέανται ανθρωποιοαρκίον απαλὸν καὶ τουτο γυναικεῖον εἰς ουιια σιδηρου no riβεβλη/ιένον, κα τῆν ἀδιν ἐνηλλαγμένον κα μεταπηλασαν ἐς Dr ἀνόμοιον, ς θιας με ευπαθες καὶ ἀνθρωπινον τῶν um- τυπων προεκκεισθαι μηχανη/ιάτων εἰς ποσυβησιν του χαλκον ἐγχριπτειν χαλκῆ, σι δηρον δε περιστελλομενον ἀνθρωποπμιατι τοῖς δ' ἐκ των τειχων ουτως τεχνως τὰ uinio ἔνρενωτο ς ἀφίεσθαι ριεν καθὰ κα προτερον καὶ ληττειντους ἐπιοντας καὶ καταπλοττειν αυτην do τὴν ογενῆ 'M-

ριασιν ξ εαυτῆς μετῆγε τὰ βέλει να, εἰς δε τὰ των αντιθέτων καρδίας αυτὰ κατέπησσεν. οὐ ριονον τοίνυν ἐς οὐδεν i5 χρησιριον τὴν πάνθρωπον ταυτην ἐπίνοιαν καταλῆξασα ειδεν 'Aνδρονικος, ἀλλὰ καὶ νυκτος ἐξιοντες οἱ Νικαεῖς τάς τε ιηχανῶς πυρὶ παρέδοσαν καὶ την γυναῖκα διὰ μηρίνθοοἀνιμήσαντο η υς 'Αρπυιαι ἀνηρεωαντο, Ἀνδρόνικον διως ωι νέα αλλον παρῆκαν χθεσθαι μὴ χοντα ο πεινωντ οτεοῦ θυμω παραθησεται. καὶ κλέος ἐντευθεν μέγα ἐμ ἀνδρεία παρα τοῖς ἐναντίοις κτησάMενοι οἱ ικαεῖς ετ ιμαλλον ηερμνωθοσαν τὰ φρονήματα αὐτῆς, ης ῆπτοντο ευθαρσέστε

tia non ipso inetia exanimatae in tanto tamque periculoso impetu. tal miratiouem haberet ac tum Primum videro mortales teneram nis-lierculam defensionis ergo erro praepositam, ac mirabiliter inverso ordine, Dagile corpus holninis firmissiιnis macti inis adiunctuin tit u ex iis pugnabant incolumes manerent tota vero e moenibus aeque e prius, ea tanta cautione iactehantur, ut illaesa nobili muli re, quasi illa nutibus et manibus iacula a se aversa in hostium corda desigeret hostes et serirent et terrerent immane istud facinus adeo nihil Andronico profuit, ut Nicaeenses acta noctu eruptione et naehinas incenderent, et muliere uno in trbein attracta eram tanqua in Phinemnati Harpyis spoliatum Plorare sinerent, non lintientem quo iamrm ira.

393쪽

DE ANDRONICO OMNENO LIB. I. 367

ναῖα ἐπεδείκνυντο, καῖ 'Eod θονικον σκώuμασιν πλυνον, μα- κελλαοιον αὐτον ἀποκαλουντες καὶ κυνα φιλαιματον καὶ σα-

πεπορον καὶ κακὸν ἀθάνατον καὶ ἀνθρωπων ' ι- καί φιλογυνον καὶ Πρίηπον ιθωνου τε κα προνου-ολυετεστ θρον , καὶ ε τι αἴσχιστον αλλο πραγα καὶ νοαα, ἀλλἀ κώ P. 183των ἐπάλξεων, ω ειροκε το λέγειν, καταπηδωντες διεξεχέοντο

ριεκυκλου τὴν πολιν τῆς hi ἐρας πολλάκις καλως in ορ uἐνο

α κμα σκυλον Λ. 4. Id Dino, lis δονον A. s. πεοιεur- et ειν nεριειλε i A. robat ακεχυμένον et κεκλωμένον γένειον αυτου ir. ιιέχει - αιθαδε om A. 5. Eo-κroe πιnορευομενος καr. A. r; 4νrέrati A. dinis onsecuti maiores animos conceperunt atque audacius pugnaverunt, non moenia tantum strenue defendendo et Andronicum dicteriis intessendo ut lanium, canem sanguinarium, putre si licernium, malii mimmortale, hominum Furiam , mulierosum , Priapum Tithono et Saturno annosiorem, denique nullo turpissimae rei vocabulo abstinendo, sed etiam relictis propugnaculis ortis erumpendo. Andronicum vero pallor vultus et oculorum distorta acies et crebra promissae ac in incinnos distinctae barbae implexio ira esse percitum et dolos struere Nicaoensibus manifesto declarabant sed quia amem crudelitatis sua saturare non poterat, Hrbem saepius eodem die coronaeingebat; et ut ursa catulis suis spoliata huc atque illuc transeundo legiones suspiriis, tribunos verbis castigabat, quod bellum segnius administrarent, hostium congressunt reformidantes. 3 At Cantacuaenus Theodorus , aetate atque audacia servi diis, cum Andronicum cum multis cohortibus et equitii ni turmis urbem circumire vidisset, quasi numine asstatus Orientali Porta cum paucis erum- Dissilireum Cooste

394쪽

ἐπὶ βρεχμον κατωκαρα πεσών, κα των μNων των νωτιαίων παθοντων κακῶς μειτο ὀλιγοδρανέων, σκοτοδινης non1 - Q.

καντευθεν ἐπιδραμῶντες ξιφηρεις τῶν ἔξ Ἀνδρονικου συνώ

οδειροτομουσι τον Θεοδωρον, εἰσι δ' risci et o λοιπον id ἐκρεανομουν εοδωρον, Ἀνδρονικω δρωντες τὰ καταλma. ut μικρον δὲ καὶ τοῖς οἰκοτορσι τῆς Κωνσταντινοο η του Λαντακου 'νου προσάγεται κεφαλῆ. κοντω μετέωρος ταῖς ἀγυιαι τῆς πολεως ἐριπομπευουσα. - Νικαεις τοι ν τον θαρσαλέον πολεμιστὴν καὶ μαχαν προ/ιαχον ἀποβαλόντες os i μικρως, ως εἰκος, ἐπωδυραντο τουτον πεσοντα, καλαθυμοτε- προν διετέθησαν βλέφαντες da προ τον Ισαάκιον υγγελον ἐθελον πεικειν τουτω καὶ ως σφων ἀρχηγῆ προσφέρεσ nu. Ουτος δὲ την γνωμην uno νωθρος ἄν κα κα Αἰνείαν τουμίχεσθαι ἀφιστάμενος, ω εοικε, τυ μέλλον εἰδως καὶ τ ννγἀποκειμένην υτευ βασιλειαν ιος ἐκεινος τὴν του γένους ει- κλειαν φαντα μενος, ο περ πολλο τον ξγεμον ἐτιθετο. ἀμέλει τοι το στρατιωτικον πεκλυόμενον κατα βραχυ του

προθυμο ἐς ἔνι βάσεις ἐθελε χωρεῖν, καὐτο γενναῖον ἐκεῖνο

niatore impetu sertur et calcaribus sui, litia equitii tantur non volare cogit, in exitium ruit nam cum equus impegisset et ex vulnere in on concidisset, sella excressus et in caput Praecipitatus musculis dorsi graviter collisis oborta vertigine sentiantiuis iacui An-deonici vero milites ei caput alii putant, alii etiam triincum in Andronici gratiam tu frusta dissecant caput eius conto Praefixum per vicos polis circumlatum est. Nicaeenses sortis bellatoris et invicti propugnatoris interitu tristes et consternat Isaacio Parore voluerunt. sed is segnior . ingenio praeditus, evitata Pugna ut Aeneas , o fortasso suturorum Praescius, ac in debitum sibi uiperi ut iit ille in posteritatis suae nobilitatem intentus, ducatum non magni secit m lites quoque alacritate animorum paulatiin exolescent transactionem

395쪽

DE ANDRONICO OMNENO LIB. i. 369

καὶ τὴν Ἀνδροκκου δε κατα νουν ἀπ νειαν φέρον- Irες, α τα παντοδαπῶς κακώσεις ἀναπεριπάζοντες ταῖς gutri οσας πείσονται πολμου νοum λούσης τῆς πολεως,

κατέπτησσον αδ λαγωδια, ἀπεναντια τυ Καινεῖ πεπονθυτες

ο uis γαρ ἐκ γυναικος εἰς ἄνδρα , ως ὁ ρινθος βουλεται, in-

so φασιν ἡ παναζευζοντα χερσίν, τι μηδ' πωενα εἰσιν αυ-xorsi τα ἀνθέλκοντα καὶ αντιπερισπωντα Λέρωθι, καὶ αυτους

δε κατα-ικρον κα τῆ φυλακῆς ἀφισται ἐνους τῆς πολεως sita προς το τῆς εἰρήνης οἰκουρον ἀπονενοντας καλῶς ευρεπάντας ἀγαθον τὴν παραίφασιν οἰηιένους καλduτοτέραις του

καιρον A. De per eontubernia eonventiis gitari, obsidionis aerumnae velut oculis subiici, Andronte erii telitas animis obversari, varia lormenta in conspectu ease, si urbs vi expugnata suerit trepidari omnes vel uti lepusculi aliter quam Caeneus is enim, ut est in ahialis , ex muliere vir laetus est illi a virili robore ad muliWbrem mollitiem degenerarunt, eum nemo superesset qui servore suo frigiis eorum foveret, una exim morte Cantaeugeni omni sortitudine, omni Pugnanili alacritate emortua quibus rebus leaenus pontifex Nicolaus Perspectis, necessitato in liberalitatem conversa popillum monet ut rebus . tempori serviens ebem, priusquam Delli procellis mergatur, Andronico ultro dedat videre se non commisstirum

Andronicum ut aeuis manibus discedat, praesertim cum nihil si quod eum ab obsidione abstrahat, et ipsi ivps urbis rust dia paulati in deserta ad rem domesticam, rat tempore pacis, uran dam deelinoni eo consilio ab omnibus approbato, et commoda pacis utraquΘ manu amplexis, saera veste indutus, et divinis, raculis in Nieeta monialeo.

396쪽

. τὸν Deerri την αρχιερατικον στολην ἐκδυθεὶς καὶ το θεῖον καιἄνιον ευαγγέλιον εἰς χειρας λαβων ἀκολουθεω προσέταξεν πυτντους τε διακονους καὶ κινρικους παντας B. 4. παντες πασσοι καὶ ἀνυπόδετοι, δεδεμένοι τὰς χεwας, κλάδους και puto κατέχοντες, και παρακλητικαις φωναὶ έλεεινῶς ἀνακράγmui

manus sumptis , saeerdotes et omnem urbanam multitudin m se 1

qui iussit, ne mulieribus quidem et pueris exceptis, sine ullis armis, supplices frondes manibus gestantes, aperti eapitibiis, nudis pedibus et manibus, nullo vere supplicum miserabili gesti praetermisso, submiDa voce misericordiam flagitantes qui cum hoc modo urbe essund rentur, Andronicus imperator inexspectato spectaculo attonitus sub inde hue atquo illuc deflexit eulos ut certius perspiceret quid rei esset: nam plane somnium videre sibi videbatur ubi vero animai vertit se absque errore rem veram cernere, repudiata liberalitate et candore digno regibus clementiam adulterat et qilia pellem leoninam tiri proferre alid licebat, vulpinam induit, seque non modo libenter recipere supplices fingit sed vix a lacrimis teinperat, qui hus iam olim veritatem iuvolvere atque animum suum dissimulareeonsuevera ι. enimvero fabula illa non diu acta, aliquanto post si-Dj9iligo b Cooste

397쪽

DE ANDRONICO COMMNO LIB. i. 321

ἔλαιον λεῖα ρηματα, ιιφαγως τοῖς ικαευσιν nέδειξε, καὶ tiάλιστα τοῖς κατ αβιωσιν καὶ γένους εανοτοτα περθουσιν, οιαν ὁ γέρων ἐπιγουνίδα τρέφει ἀργῆς in οσον τον-ετοπωθεν ποτυφων κοτον καὐτο ἐχθραντικον καὶ σησικακον 5 εἰς καιρον δε ιιο ει τὴν ἄνταποδοσιν πολλους τοιον ιετέπειτα τῆς πατριδος πανάστας ἰογάσατο, τινες v no τῶν τειχῶν κυμβαχοι καταρριφέντες οἰκτροτατον πέυειναν θανατον τοτε δὲ τους Πέρσας ἀνασκολοπίσας κυκλω τῆς noλεως, καὐτον Anno 1σαάκιον ἐπαινέσας ob εδρασε καὶ to G ειρηκε, αξ ονον τους δοντας εἰς πλα καὶ βέλη ου ε-ταποιησας ἐπ σης ρ αντακουζην fi εοδωρω, ἀλλα κἀκείνω ἐπιπληξας πολλάκις κατὰ χοιστοῖ κυριου θρασυστο- tioυντι καὶ ως ἐκ κουλεου του στοαατος ααχαιραν ζειαν την γλῶτταν λκοντι, καὐχοοστῶν ἐαπλήσας προσδοκιῶν, το δ' P. 135 5 ἀληθέστερον εἰπεῖν τον αυτου φονέα καὶ τῆς αρχῆς παραλυ- σοντα τρέφων κατα θεῖον καὶ περιθάλπων εἰς τον τῆ προνο'Mκουκτα καιρον ἐκεῖνον εὐοπίσω ἀποπέuπει προς το

et Mi hi κατα- προς αεσπιιβριαν ἐρος τῆς πολεως βαλων χαραχα, καθ δὴ καὶ προσιτον ἐδοκει το τειχος δια

τ του χώρου οπεδον, μὴ eo χ λοιπὴ πολις εἰς πετρῆεν

mulations deposita et mollibus oleoque enioribus vertiis omissIs. Nieaeensibus, nobilitate praesertim et dignitate praestantibus, ostendit quantum irae aestum animo celasset, dum se ultionis offerret occasio multos enim in exilium egit, nonnullos de moenibus miserabiliter praecipitavit, et Persas circum urbem palis astixit Isaacium vero Angelum ob dicta et laeta eius ollaudavit, quod Theodori Cantacuzeni maledicentiam non modo non imitatus esset, sed otiam eastigasset ac spe bona implevit, aut veritis ut dicam, percussoromanum et imperii eversorem fato quodain et providentia numinis aluit.

4 Ae illo Bytantium misso Prusam transiit munitoquo versus meridiem vallo, qua ob planitiem adiri posse moenia videbantur nam alia partes urbis rotundae et praeruptae rupi impositae sunt , P stridie oppugnationem orditur. Μaeninis et viris operi intentia, ipse plurimas litteras sagittis annexa in urbem iaculatur, quarum uae aententia erat, ae eis desecti Diyitia i Cooste

398쪽

τουτο ἐφ' ἱκαναῖς ἐποιει ἡ μέραις. -υδε γαρ ο κατὰ Προυσαν

Iiis et circuius Oraneus aclianas et temerarius Synesius his enim tulis eos ornabat eorumque coniurati sibi traderentur idque diebus compluribus repetitum est. nain Prusaense bellum icae nec forti- tintino militum imperatorio iuvadentium, nec odiis in Andronicum, quae et belli causa erant, quicquam concedebat et ipsa Drbs undique pulchris turribus adornata et robustis moenibus, iisque versus Austrum conduplicatis , firmata est unde eum excursioue serent, inulti utrinque cadebant sed cum hane quoque urbem Androni dedi oporteret, et multos qui in ea erant subacto in cruciatum agi, Pars muri quaedam crebris arietum ictibus labefactata, et muro v teri adiuncta crepido rostrata , opinionem Ohsossis attulit murum universum, quem machina seriebat, corruisse rumor igitur eous 3

399쪽

DE ANDRONICO OMNENO LlB. I. 373

ηλαθησαν, ως χοιεν Ἀραφοσονται οἱ ἐντος ἐπιτεινομένης Isrῆς πολιορκιας καὶ τοτε μιν ἐν τοιουτοις ἰσαν δεινοῖς τἀτελουιιενα με δὲ καὶ ὁ βασιλιὐς Ἀνδρονικος εἰσεληλυθειτο πολισμα καὶ ἐννυχ σατ ενδοθεν, οιθ' ὁ βασιλευς πραις

isIlitur, omnibus territis nee matum datum accuratius explorantibus, sed ad sonitum untaxat excussorum saxorum metu Pene exanimalis. moenia destituta sunt a defensoribus , et vici urbis trepidis eorum diseumationibus repleti inde scalis appositis muroque superato, portis apertis liber urbis ingressus hosti patuit Prusaenses direptis aedibus crudeliter interfecti, et pecudes mactatae, quarum greges et armenta in urbem coacta erant, ut ducta obsidione haberent unde viverent quas dum fiebant, urbem ingressus Andronicus, non ut clemens imperato et eorum qui et olim subditi fuerant et rursus futuri erant, quamvis ad tempus defecissent, conservator, Prusaenses tractavit, ne ut hominum qui iisdem elementis onstent rationem habuit sed ut camelictis leo incustoditos greges a fortus aliis colla frangit, aliarum viscera devorat, alias aliter miserrime conficit, reliquas in montes et praeeipitia agit, ita tum Andronicus, quod Prusa non dediti Dissilireum Cooste

400쪽

οιιολογίας τε καὶ σπονδῆς ετ του τιον Προυσαέων πλη- ριοι ατος ἡ κουσίας προβάσος παραδοχῆς, Ἀλλα πολέμου B; λωκυίας τῆς πολεως, πλείστους τι άλιστα διέφθειρεκα ἐφάνισεν, εἰς πολυειδεῖς καὶ πολυτροπους κολάσεις τοτο λμου καταuερισας αλλοκοτον Θεοδωρον ἀν γαρ τυνυπελον νοεον οντα καὶ τον ουλον πραπως χνοάζον

καλταχ αν θηρίοις γεγονε καταβρωμα, ο καὶ ὁ την τιμω-Hρίαν ταυτην ἐκείνιν ἐπιθεὶς Ἀνδρονικος προεσκέφατο, εἰ μὴ Cπουρκοι ἐγκυρσαντες εγκτειράν τε οὐ μειρακα καὶ εἰς ας αυτων σκηνας ἀπαγαγοντες θεραπείας ηνωσαν τον δε ει- νέσιον ἐοντα κα τον πανδε Μανουῆ καὶ συχνους ab λους τοῖς τρον παραπεφυκοτων τῆ Προυσα δένδρων κρέα si σιν ἀπεκρέμασε, τον δέκατον τετραπλως ἀποσωζοντας αριθμον πολλαπλασίονας ς ετέραις ποβεβληκε ποιναῖς Am γαρ χεῖρας ἀπέτεμεν, οὐδε δακτυλους eo ἀμπέλ- πι- ριέκειρε κλάδους τινων δε ποδα ἀφ ρηκε πολλο δὲ ε ρων καὶ φθαλμων πέστησαν στέρησιπι ἰσαν δ or καιροοφθαλμον δευον καὶ ποδα ευω-μον ἐζηmωντο, καὶ α τον-

Dριυμ 3 σωαατος καὶ πευον καὶ στρατιωτικῆ ἐξαίρετον ἐμπει- ρια τὴν οἰκείαν ζηριιώσας βασιλείαν Ἀνδρονικος εταίρει προς το οπαδιον κώεντα ὁμοια δράσας καλτιον ἐπι- ,

cruciatus et varia tormenta commentus. Angelum Theodorum, ad Iescentem pene adhuc imberbem, effossis oculis asino impositum et ultra limites Romanorum eductum dimitti iubet, ut quocunque in Peius iumentum tulisset, ibi solus herearet ac forsitan a seris voratus esset, quod Andronici consilium suit, nisi Turci viatores ei miserti essent et in tabernacula sua abductum eurassent Leonem Synesium et Manuelem Mehanam et alios complures, XL numero,

de summis arboribus iuxta Prusa moenia suspendit et longe plure aliis suppliciis associi, aliorum manibus, aliorum digitis, quorundam Pedibus amputatis mulli et manibus et oculis privati sunt, nonnuli oculo dextro et Pede sinistro mutilati, alii contra robustissimi ex Diyitia i Cooste