장음표시 사용
31쪽
-ερβολικῶς vel mortuos tyrannos urgendos esse cecin Isse putarent sed bi decepti sunt ambiguitate verborum
τυραννων τινα των τεθνVκοτων, quae hic quidem non tam
Valent: aliquem e tyrannis mortuis quod illi sibi persuaserunt), sed ., cognatum aliquem vel amicum tyrannorum. Quae quin ab eodem accurato et sobrio interprete scripta sint quem ex scholi Vesp. 44 968, v. 281 et 556 modo cognovimus, nemo, opinor, serio dubitabit; ojusdem igitur in percensendis aliorum interpretum sententiis roitatem, qua pluriuiti simul commentariorum interpretamenta sub unius produxit verbis, hic quoque debemus
At iam illud quaeritur, iste tam accuratus interpres fueritne ab eo, qui in schol Plut Iu37 citavit O πομνquα, Plane diversus, an ipse in eo scholio το πύμνηγιια ad partes vocaverit; quod ut recte decernatur summa cura i- tendum est. Nam quum postea g. 7 probaturus sim, τουπομνημα in schol. lut a scholiastis citatum esse demiorum sontibus quaesituros nosi omisimus) sponte patet inde istam quam movimus quaestionem in hanc continuo mutatum iri, scholiastae num plures an unum tantum adhibuerint commentarium. Sed sunt prosecto inter se diversi plano homines primum enim non potest modo τουπίμνη αα modo τινὰ ποMνηματα promiscue idem homo citare, nisi sorte vecors aliquis et male sanus; - nam qui ita hariolatur, in Plutum lanulam istum solum aut extitisse
omnino aut ervatum tum suisse commentarium, pleris sabulis multo beatioribus, qui igitur ita hariolatur, quorum
se putet assenSum nacturuin esse tum modo verum sit, quod postea me probaturum dixi, το ποMνηu adhibilum a scholiastis esse si non essent diversi, et instructiores commentariis et accuratiores atque cautiores in interpretando haberemus scholiastas quam quales extiterunt unquam postrem autem, id quod Onanium maximum est, ei cujus ex του ποανηματος in schol Plut asseruntur verba,
tanta cum eo qui in scholi Vesp. 514 968 A v. 281, 556, I 075 loquitur similitudo in intercedit, ut vel hoc solum satis sit argumenti ad affirmandum, eum quem in scholi Vesp.
1 inoe enim apud recentiores interdum valo πλαγιαῖεσθαι Vide modo schol Venet ad Iliad. δ, b ed. Behh. πρ σβυ χυτηνὶ τιαι-rάτην νῖν. πλαγιααθεὶς δὲ ἐντευθεν δείοδος νεωτερον pησι ὀ Λία - ubi errarunt sine dubio et Villoisonus qui πλανηθεὶς edidit, et Mu 'tχρli de emendat. Theogon Hesiod pag. 477 not. inconsideratius ille de Behheri fide iudicans aB Cernitur ea similitudo in magna illa aecuratione et animi sobrietate quae quo magis solebat a multis aliena osse grammaticis, eo majorem ad eam quam dixi rem demonstrandam vi in ab at necesse est. Accedit quod utrinque habemus hominem aliorum opiniones pereen
32쪽
et Av. ll. li disserentem legimus e dem esse liominem non cum eo qui το πύμνηα citavit, sed cum ipso του υπOMνηματος auctore. - Quod si ita est, ista υπομνήματα, morum in hac β menti iacta est, non possunt inter eos Ontes referri, quos ipsi tractarunt scholiastae. Nec reluctabitur, opinor, quisquam, Si etiam illos interpretes nonnullos in schol Vesp. 34M et 352 citatos non a scholiastis, sed ab eodem illo accurato interprete usurpatos esse dicam.
His expositis reliquos locos tractabo brevius sunt enim ad unum omnes ita comparati, ut ne tantillum quidem dubitare quemquam posse credam, quin longe vetustiorum interpretum commentarii intelligendi sint, non eum quem
manu sua tractasse scholiastam agnovimus, aut quales omnino usurpare scholiastae recentiori omnes aetate nati, potuerunt. Statim in schol. ΡIut 385-ώαν ἐπιτετηδευμέναυπομνίiMατα non possunt ipsa a scholiasta inspecta et usurpata esse, quum et nimis instructum commentariis eum qui ista usurpavit suisse indicent, et simul cum istis provocentur Callistratus, Euphronius, ιδασκαλιῶν auctor i. e. Aristoteles, quos si illos praecipua cura elaboratos commentarios suis scholiastam manibu usurpaSSe concederemus, et ipsos suis oculis perlustrasse eum necessario esset, vel ad tutandam constantiae famam, concedendum quod tamen
nemo unquam sibi persuadebit Item in schol. Av I 242 quum interposita inter Callimachi et Apollonii sententias haec legantur: ἐν di ἐνιοι τῶν πολικων ποuνηματων sic enim legendum; ad vulgo που νήγριατα Φ ταυτὶ γέγραπταικ. . . - si nihil aliud, certo ipsa illa conjunctio certis.
sime demonstrat , de antiquioribus cogitandum esse commentariis, ' quam quos scholiastae adire licuerit. Omnium autem maxime dubitation carent quae in schol. v. 283 de ποsιν Iuασι traduntur: λέγεται κατα Ρευοεσθαι τοὐνυπομνnuατων Or ODYππυνικοι καὶ οἱ Καμιαι ανωθεν ἐκ διαδοχῆς πο πατέρων ἐπὶ παιδας καθήκουσιν. περ ἐστὶ
φειδος. ὁ πρῶτος γουν Καλλιας Φανιππου flegendum '
I 'Pro ινψιατα Di de na aliqua sontentia dixerit nondum In veni; χολικα autem nolit 3 υτ i. e. discipulorum in sum conscripta nec in doctorum virorum oculo prodire destinata aliunde quoque nota sunt; es Lehrs de Aristarch. Mud Hoin p. 2 et 25. Ceterum Raven
2 Intelligit των πο/ενημάτων τινά ultimum hoc ut addatur non est necessarium es modo, ut brevis sim, Aristoph. Nub. IIII κεν γαμῆ ποτ' vet4ςῆ τῶν ξυγγενων τῶν φίλων, et Apita ad Sophocl. Trachin P. 3.3 Vide uno de nobili ista familia egisse memorat Mei laus uaeat. Seentc. I, p. 2 not. Dissilia πιν Orale
33쪽
- -- πατρος ἐστιν x. . . ubi Illud λέγεται Iare
demonstrat, aliorum auctoritatem in istorum commentariorum producenda sententia sequutum scholiastam, non ipsum
Sed unus adhuc locus restat, quem quum beatiorem veteribus commentariis scholiastam reddere videatur quam
equidem omnia momenta, minima maxima, accurate On-
templatus suisse eum judicaverim, non debebo celare, ne cupide magis quam sobrie agere videar. Servatum enim est inter observationes ad illustrandum Nubium versum 50u Acriptas scholium quoddam satis longum, quod ab hisce incipit verbis: ἐν μεν τοις παλαιοῖς ἀντιγραφοις Ουτιυς ευρον,
quibus post expositam de rophonio ejusque oraculo hist
mam haec subiecta sunt ἐν di τοι νεωτεροις Obτως,
addita eadem historia, sed paululum Variata. Quae, qua
sunt externa sorma proposita, facile possent minus cautum in eum errorem abripere, ut eadem haec ratione posita esse crederet, qua illud quod e scholl. Plut et Pac supra produximus: υτιυς ευρον ἐν υπομνήMατι. Id si verum esset, Iiaberemus sane scholias tam Aristophaneum ab antiquis commentariis non mediocriter instructum eumque ita vel doctum vel accuratum, ut quae antiquiore eoque majore fide digni, quaeque recentiores minusque ab idonea
aliqua auctoritate probati commentarii referrent, sedulo distinguere examinando vel potuisset vel voluisset. Verumtamen nostrum quidem assensum cohibet Nubium nomen,
monetque ne minus caute agendo vere ubem pro Iove ampleX errorem procreemus. Salis enim constat, inter omnes
Aristophanis sa hulas nullam sere Nubibus frequentius esse antiquitus lectitatam, quo oportebat evenire ut scholiorum quoque iajor quam ad alias comoediali moles ad Nubes explicandas pangeretur. Quorum si non minimum numerum non tam ex antiquis commentariis, quam ex ipsis scholiis pridem contextui jam scriptis haustum esse affirmavero, nihil fortasse aut novi dixisse videbor aut quod Oncedere mihi vel sine accuratiore demonstratione quisquam dubitaverit. Idem autem in eo de quo cum maxime agitur scholi laclum esse, certissimo documento illud est quod hic comparet ἀντιγρα pom nomen. oc qui de ποMνηφιατι, quale hic quaerimus, dixerit simpliciter, nec alibi quemquam inveni nec quod maximi est momenti, in his ipsis. Aristophaneis scholus idque eis de quorum antiquo et sincero minimeque aliorum mala sedulitate turbato fonte nulla potest esse justa dubitatio immo omnia in eo consentiunt, ut ντιγρασα vel ἀντιγραφα si non accuratius insigniuntur, non dixisse quemquam certe inter veteres Aristophanis scholiastas, putandum sit, nisi ipsarum sabularum Ontextum, nou commentarios separatim in eas conscriptos;
34쪽
vide, ut ex maiore copia certiora tantum exempla expro-imam, schol Thesmoph. I 62, schol Pac. 180, ibid. 2I et etsi ibid. 1309 schol Εquit. 4 schol Vesp. 676; quorum cum loquendi consuetudine conspirant quae in ipsis illis ubium scholiis cum ad . 33 scripta sunt: ω μέ i J κατὰ
ἐπικυπνην του Ἀττικως. iis ἐν τοι παλαιοῖς τῶν ἀντιγράφων υυηται Πασομενον tum quae ad v. 976 is Mτοῖς παλαιοῖς των ἀντιγραφων A ME ET TH TUTU-TENEI- ευρηται, - ubi ipsius sabulae conteXtum, non commentarios seorsim in eam editos intelligi patet. Ergo igitur in terti quoque eorum loco, qui nobis primus suit, intelligamus oportet non puros puto commentarios, Sed codices ipsius sabulae, eosque in si quidem loco tales, quibus jam tum excerptae ex veterum libris Observationes ap- pictae essent ). - Ita apparet, alius generis atque ceteros quos tractabamus eum locum esse, quem jure poterimus ab nostra hac disputatione secludere, ut qui hic quidem non de secundariorum epitomalorum vel, ut hoc utar vocabulo, antiquiorum excerptorum ιασκευαστων sontibus quaerimus, sed de eis, quorum qui primi excerpendi et allinendi negotium sustinuerunt copia suppetebat.
Iam possemus remis, ut junt, velisque ad alia festinare, nisi utile videretur ad emensum modo spatium paululum respicere, et quae uberius pertractari oportebat in brevem aliquam summam contrahere, quo iacilius certiusque rescinum disputationis cameum percurrere meamus, remotis in tempore quae viae impediment esse videri possint. Vidimus autem in tota ipsorum scholiorum Aristophaneorum congerie, qualis hodie in Bekheri editione comparet, duos tantummodo esse locos, quibus certius aliquod indicium de cis sontibus contineri videatur quos ipsis scholiastis adire licuerit eum sontem fuisse Πομ λὶμ quoddam, scholiastis non accuratius quidem descriptum et significatum, at ita tamen significatum, ut plura ejus generis scripta ipsis ad manus non fuisse vel sic certissime possit alsirmari ), praesertim quum reliqui loci, unde plura eis ejus-I Sed Stoeeherum si audias, de Sophoclis et Aristopli interpretibus graecis, p. I seq. iam tum quum ederentur primum Aristophanis comoediis scholia piaedam scripta suerunt. Ioc si verum esset, antiquissiiniciam scholiastas ubi nanciscebantur Aristophaneos codicea α , τέγραφα siniui cum his portore etiam ποριν-ατα nacti essent, adeo ut et reliqua disputassem frustra, et illud infirmum esset argumentum, ἀντιγρι ιπων nomine in schol. Nub. I. l. cognosci novitium scholiastam. At quae asser Stoecherus opinionis sine argumenta et levia sunt, et ita Comparata, ut in contrariam quoque partem uti eis possis eodem iure.
35쪽
modi scripta suppetisse probatum ire possit aliquis, nihil
in contrariam partem aleant, dummodo ne temere quis omnia conturbare, sed, quo omnium maxime opus est, caute et accurate agere velit. - Verum hoc ipsum nostrum ossicium severe admonet, ut ne alias quaestiones duas, non minutas illas nec minimi in rem noStram momenti, cupidius praetermittamus. Quid enim idemne possit de uno illo υπομνήματι statui, quod de ceteris υπομνχήμασιν ita simpliciter, nec additis auctorum nominibus, citatis statuendum vidimus antiquiores intelligendos esse libros, quam quos scholiastas suis. ipsos manibus tractasse verisimile sit, adeo ut hunc commentarium tantum absit ut ipsi inspexerint, ut nihil nisi observationes quasdam a nescio quo inde excerptas habuerint, quas iisdem quibus invenerint verbis scriptas exemplaribus Aristophaneis addiderint. - Verum ejus pinionis qui patrociniui suscipere velit, ei quid respondeam habe vel potius de quo responderi mihi ab ipso velim. Perlibenter enim equidem Scire cupiam, qui commentarius quomodo non a scholiast aliquo, sed ab an liquo aliquo interprete ita simpliciter potuerit in testimonium vocari, quem Satis magnam commentariorum copiam in explicando Aristophane adhibuisse cum ex parte jam vidimus, tum postea etiam clarius apparebit cujus tandem inter
priores interpretes πομνημα tantam potuisset saniam nactum esse tamque clara et omnium consensu celebrata eruditionis specie excellere, ut nihil timendum esset posteriori interpreti ut Vel omisso auctoris nomine Omnium tamen uno consensu opinio ad Verum ποανήυατος auctorem serretur Ad quae si responderi mihi velim non credo me Graecorum instar male feriatorum de Sirenum cantu quaerere, aut si qua alia quaesti excogitari potest aeque inepta; neque enim cum prorsus ignoto homine nobis res est; nam vixit του πομνήματος auctor Didymo et ceteris plerisque omnibus Aristophanis interpretibus recentior ); ipseque indicat, se antiquiorum Observationibus debere. multum. Inepti ne igitur est et male seriati ita quaerere, qui talis interpres potuerit ea, qua dixi, honorifica mentione ab
aliqvis aut ipso scholiasta malo omiserit id ut statuam illud me novet, quod articulus in eo loco cui in ista mea disputatione tribuo minimum, nedum pro praecipuo eum undamento habeam adjectus egregie mea firmat, omissus autem omnibus argumentis eisque aliunde firmissimis
1 Namque ipsum Didymum itari in πηινγματι isto, probabiliter, opinor, libra statui. Ergo non potuit eius aucto Did1m reliquisque interpretibus plurimis, quos Didymus excepit demum ut infra ex eorum catalogo apparebit , antiquior esse. Dissilia πιν Orale
36쪽
alio quodam interprete citari, praesertim ubi hunc statuas et ipsum doctos illos et antiquos interpretes consuluisse. Quodsi tamen ad haec, ut non tam auguror, quam certo scio, responderi nequit, non liberam judicandi facultatem per tenebras, quibus hic tegantur omnia, nobis ereptam clamitare possumus, sed libere confitendum erit, remita fuisse comparatam, ut ne potuerit quidem ita quaeri, i. e. το πομνημα non ab aliquo antiquo interprete, sed a scholiasia recentiore citatum esse Pales autem homines si de τε πομνήματι loquutos esse dicimus, simili quaestione non iam possvinus torqueri; nam per e non est vero dissimile, non plura eis nos νγ ματ suppetisse, sed unicum tantum istud autem unicum certumque recte potuerunt si quis hoc sorte nesciat το πομνημα appellare. q. . . Alterum quod priusquam cetera persequar convenire mihi cum lectoribus oportere innui, ad eam quae neminem fugit scholiastarum multitudinem pertinet, quorum conjunctae industriae copias nostras servatas debemus. Qui quum numero plures sint, docti indocti, antiqui recentiores, accurati et prudentes vani et stulti, - illud quaeri potest, Omnibusne istius πομνηματος copiam fuisse judicem, an unitantummodo et alteri tum, si illud, quale suisse judicaverim πομνημα quod et prudentibus et stultis aeque conveniret; sin alterum, quem potissimum ex tanta multitudine hac parte beatum fortunatumque suisse putem. Ad quae et si qua similiter quaeri possunt, quamquam satis certo ut in tanta rerum obscuritate respondere posse mihi videor est tamen res majoris moliminis longioremque sibi
disputationem postulat, quam qualem hic capiat locus, quo
in transcursu paululum subsistentes nonnulla contemplamur obiter; nunc illud tanturn moneo quod et facilius est ad demonstrandum et vero etiam brevius doceri potest: πομνημα illud antiquioribus certe o doctioribus inter scholia-8las Aristophaneos ad manus suisse, nec uni alicui, sed pluribus numero. Etenim si unquam certi quidquam ab externa observationum forma de aetate, non dico suspieari,
sed a Tirmare potuerunt docti, qua illas qui scripserint inter vivos degerint hic omnia praesto sunt argumenta, quibus dilucide appareat, antiquos suisse scholiastas, qui πύμνημια istud usurpaverint vel soli vel una cum reliquis illa dico argumenta, quae petuntur ex callido isto studio, doctrinae alicujus fonte celato, omnem eruditionis laudem sibi vindicandi soli, a quo antiquissimi qui e grammatici longissime
abhorrebant; tum quae ex nimia ista ducuntur dicamne suspicandi an hariolandi libidine, qua eas πορῖας, quarum
37쪽
λυσεις vel doctissimis grammaticis anxiequo omnia antiquitatis monumenta rimantibu tam parum proSpere cesserant
ut suam ipsi inscitiam ingenue confiterentur, - nonnulli liquo nec docti nec accurati quasi quidam vates solius ingenii vanis viribus leviter et arroganter solvere conabantur;
cui quidem libidini, quo quis erat recentior aetate itaque minus solida doctrina adjutus, e saepius et libentius indulgere solebat. Jam contende mihi illud ad Plut 1037
scholium, unde primum hanc commentarii Aristophanei memoriam instauravimus, cum duobus reliquis quae ad eun- detri explicandum Versum seripta sunt horum prius ipsum quoque ut in re obscura longe ab omni satis certae sapientia nimisque sibi ob veritatem inventam plaudentis superbiae specie remotum est; nec qui hoc scripsit priori scholio sua debet, sed eundem potius atque illi id tantem usurpavit in . a secundum scholiastam non exscripsisse priorem illud idem facit, quod quae de Hyperboli apud Eupolidem matre tradit, paulo sunt a priore scholio diversa. Tota autem secundi scholii consorinatio prioris ita est similis, ut non possit utrumque non ex eodem libro depromptum videri cui ne eam, quam modo attigi, diversitatem opponas utriusque scholiastae narrationem lepidissimo inavento nec indigno illo Eupolide Musa inter se conciliavit Frit1schius in cujus ipsa placet Verba apponere se recte et prior grammaticus prodit, Marieantis parentem cum τηλία
comparatam esse, et magis enucleate alter docet, Maricantis ossa in τηλῖαν injecta suisse dici diam Eupolis Doeo pistrinam cum τηλi sic comparaverat ob pinguitudinem, ut ossa Hyperboli in hanc tabulam r)ηλῖαν injecta suisse
ostenderet, eo videlicet tempore, quo illa laetum conceptum in utero gestasset. in apparet sua utrumque schOItastam scribstre potuisse, si eundem uterque lantem usurpabat, non item si posterior priorem exscripsit - Jam vero vide tertium scholiastam, qui doctum antiquiorum grammaticorum de significatione vocis titi certamen breviter leviterque ita dirimit, ut τηλίαν hic pro καρδomis accipiendum esse dicat admistis alienis nonnullis, quae ad ostentandam doctrinam magis quam ad explicandum Aristophanem scripta sunt ut appareat ultimum scholiastam novitium esse auctorem, reliquos autem duo, qui πομνημα istud usurpabant, ultimo antiquiores. - Similiter de altero
I Itenuiue alium se quam Hoprium ingenium dueem sequi indicat.
quamquam paululum obscurius ita enim loquitur τηλια χει μέν τι καθ' εαυτ' ἄπορον, ἐὰν τ ii Μαοικα προσδεθη, δα εἰς τηλίαν φησὶ τατου περβολου στα βεβλησθαι, ἀπορωτερον ἔσται, pr έον ουν . M'. ubi cur ne φασὶ corrigere nec τις tuam. π αν, ιιατος auctorem a scholiasta indicari, postea apparebit . IS.
2 CL Fritzscho in Acti societat graec. I. p. 34.
38쪽
loco, ubi πύμνημα illud Aristophaneum non adhibitum so
lum sed etiam indicatum tamquam stans esse videtur schol. Pac 742, judicandum esse manifestum sit, si quis quae doeadem re in schol Vesp. I 035 narrantur in comparationem vocare velit namque quum duae imprimis ejus versus olim
interpretationes increbuisse Videamus, alteram nescio nunc quidem cujus, quem tamen ab πομνηMατος auctore non
diversum esse judico, Didymi alteram, qui suam illam interpretationem doctissime illustraverat scholiasta Vesp. I 035, quem probabilius saltem est diversum quam non diversum a scholiasta ac 742 esse, utramque interpretationem in unam conjunxit et pro suis vendidit, item quam sine dubio
Didymo debebat depromptam, Duridis Samii libris, ab ipso
scholiasi numquam mihi crede, usurpatis, de Lamia narrationem ita in rem suam convertit, ut unde ipsi Duridis ejus- quo historiarum memoria innotuerit studiose celaret, ne quis scilicet dubitaret lectorum, qui cum docto sibi multaequo lectionis viro res esset. - Quae quum ita sint, iure inihi videor offirmare posse, commentarium Aristophaneum toties commemoratum ab eis jam suisse usurpatum', qui, plures numero, primi et antiquissimi e majoribus et integris copiis decerptas quasdam particulas contextui Aristophaneo
ascripserunt, Scholiorumque nostrorum auctores extitere principes. - is autem quum unum tantum suppeteret
υπουνηυρο, nae illi, qui post hosce recentiori tempore idem stibibant negotium, gratulari sibi poterant, si et ipsi unicum istud πόμνημα nacti erant nec omni ejusmodi carebant
auxilio ne dum plura sibi quam antiquioribus illis adjumenta
parata lare perare unquam OSSent. Priusquam aulem totum hunc Iocum missum faciam,
pauca lubet adjicere, quae egregie meum illud judicium
firmare video, quod ipsorum vestigiis scholiorum insistens de που νηαατι isto Aristophaneo tuli. Extat enim in uastathii theologorum doctissimi, commentariis ad Homeri Iliadem scriptis haec quantivis pretii observatio D. 746 B. ed. Oman. - . 254, 30 Lips. το δ χαίρετον παιο- τατη φιλιακῆ προςφώνησις πιστολιααχ τε κει τερο- ως κει ὁ κωμικος καὶ ὁ κατ αυτ ον υ πομνηματισμος ἐντα Πλουτω δηλοι quae non est obscurum quin ad schol Plut 322 pertineant, ubi tametsi non placuit scholiastae fontem eruditionis suae indicare, non videtur tamen dubitari posse, quin idem illud πομνημα quod abunde jam disputavimus cum scholiast hic quoque excerpserit, tum Eustathius innuerit; nequc aliter judico de ejusdem Eustathii observatione in Iliad. s. 44 . o. 722 Rom. - 22I, 3I
39쪽
Lips quae ita habet: - καταπότασμα, περ ὁ κωμικος πα-ραπἐτασμα ) ἐγει, δυνάμενον ως κοὐρνηθῆναι καὶ περι-niτασuα ως ηὐλοῖ ὁ εηγησάμενος παρ' υτω o. νouατι περιπέττουσι τὴν μοχθηριαν - ubi respicit ad schol Plui. IS9, ex quo quae huc pertinent apponam: του περιπεττειν οῦτοι πο ου παραπετάσματος ιρχηται, ἡ ἀπο τῶν γυητ αλφιτα περιλαμβανοντων, - quae ut cum ustathioeonciliaret Hemsterhusius ), tantum huic tribuit, ut in scho-Itasta ἀπ του περιπετὰσιιατος corrigendum censeret, quod vereor ut satis recte secerit namque ne hoc opponam, ne si quidem tradere scholiastam, quod demonstratum se invenisse testatur Eustathius παραπετασμα δυνασθαι, ρηθῆναι καὶ περιπέτασμα, - άhil enim ex Hemsterhusi quidem mendatione tradit scholiast nisi hoc περιπiττειν hic esse quasi πεοιπετάσματι περικαλυπτειν aut quasi ζυμη πε
ριλαμβάνειν ωὐαλφιτά τινα - , id quod in vulgata quoque
scriptura tradit, hoc igitur ne opponam, - quae malum, audacia est ita statuere, Eustathium ipsum nostrum scholiastam legisse, ut alter ex altero certissima ratione emendari possit immo si verum saleri volumus quodque ab omni nimia et negligentia et cupiditate aeque abhorreat unice sectamur, non poterit aliter statui nisi ii utrumque dicaae ex eodem flante sua hausisse ), i. e. ex hypomnemate Aristophaneo, Eustathium autem integrius quae in illo invenerit rettulisse, scholiastam contra aliquam tantum totius interpretalionis summam inde sumpsisse, de singulis quibus firmata erat interpretatio paullulum securiorem. Ne
que enim quisquam sibi persuadebit acile, alium hic, in
I Aristoph. Ran. 936 ehh. 2 Hemsterii ad Plut p. 49 Lips. 3 Noli enim putare, scholiastam voluisse originationem aliquam sormae Vocabulique non significationis proponere id refelleret quod statim Sequitur: cirro των ζυμα - περιλ. Ergo hoc dicit: das Hild se ih erge nomine vom Schleier de vom Blicher, non hoc das ori περιπεττειν se abzuleiten etα4 Non dissimulabo tamen ab eodem Eustathio ad Od δ 73 p. 1483 Rom. citari του του κωμικου σχολιαστυς, ubi aperte respicit ad schol. Equit. 30. Sed eo ne quis propositam supra sententiam propulsaro velit, quasi Eustathius illis quoque in locis scholiastas intellexerit ab eis qui in nostris libris suu cliversos, primum illud moneo, non videri unquam Eustathiunt πομνηματιομου et πομνη/ιατι στου honorifico nomino scholiastas aut scholiastarum curas insignivisse tum quidni possit Eustathius et exceretas ex eo πολιν. m observationes i. e. schona , et ipsum illud πομνηu trivisse, quemadmodum simile quid in Homero quoque ei accidit, ad quem explicandum Lehrsio teste, de Arist. p. 40 et scholior in volumine eorum usus est, quae codex Venetus Ahabet et qui eosdem cum isto volumine sontes sequebatur Apionis et Herodori coinmentari uni. - Plerumque igitur incortum manebit, ipsumne Veterem interpretem an ejus sectatores, scholiastas sequutus ustathius sit, ubi eadem soro cum scholiis Aristophaneis tradit quales locos indicavit Hemster, ad lut p. 53, 87, 88, 340 etc.
40쪽
superiore Ioeo alium ab Eustasti significatum commontatorem esse hunc autem quum in schol Plut 322 agno vimus a scholiasta usurpatum, quidni eundem jure putabimus etiam a scholiasia ad Plut IS adhibitum esse quodsi tamen hic scholiasta paululum ab ustathii narratione recedit, id non poterit alia nisi qua dixi ratione explicari.
In universum autem, ut eur ustathii memoriam ad omnem disputationem nostram utilissimam judicaverim landem aliquando exponam, - ex utroque Eustathii loco illud apparere credo, Eustathium quoque trivisSe commentarium
aliquem Aristophaneum, qui sua se indole ita habuerit, ut λυπομνηματισuo simpliciter vocari potuerit; sed hoc fieri potuit ob duplicem causam, aut quod ita clarus erat itaque
per omnium ora manusque commentarius serebatur, ut vel celato auctoris nomine omnes tamen possent quem inter aliquam commentatorum turbam indicare ustathius vellet intelligere; - aut quod unicus tum iste commentarius Superstes erat, reliquis temporum decursu ex hontinum manibus animisque elapsis, isque satis tritus et Eustathio certe
ut unicus in suo genere notus. Harum autem denominationis istius causarum quum ultrina procul dubio sit probabilior, Eustathii memoria haud levem iis addit vim, quae supra explanavi scholiastis Aristophaneis unum tantum in interpretando commentarium suppetisse, eumque a pluribus comici scholiastis adhibitum videri.
Redeo in viam, ubi statim nova animum advertit quaestio perquam illa difficilis quid de amplitudine πηιινῆμα- τος judicandum sit quotque in eo sabulae explanatae videantur; mode plene apteque ad persuadendum disputari nequit, nisi prius ex parto saltem in scholibrum Aristophaneorum hodie superstitum naturam rationemque altius a nobis inquisitum erit; aperta enim quaeque in medio posita sunt si rimare sola, non liceret quicquam affirmare, nisi ad Plulum Pacemque ad summum etiam ad Vespas et Aves sabulas propter scholia . . numerata, istud πο- μνηφι pertinuisse. - Sed si quis accuratius et ad talia intentus scholiorum congeriem pertractaverit, hoc non fugiet opinor quemquam quod satis est memorabile saepissime lectores in scholiis ad alias in aliarum Aristophanis sabularum interpretatione propositas observatione rein illi ad eaque vel rectractanda animo vel ante uberiorem expositionem aequi bonique consulenda tenendaque invitari, quae vel antea exposita sint vel postilla tractentur accuratiuS. Quae quidem interpretandi ratio quamquam non ab omnibus quae aetatem tulerunt scholiorum collectionibus prorsus