De veterum in Aristophanem scholiorum fontibus Commentatio

51쪽

rospici hypothesin aliquam Nubium restat igitur, ut non

cinsolitam eius in Odi provocationem in nostris esse scholiis doceam. Habemus autem linile exemplum in schol. v. 997 καθεῖται, o Μονοτροπος ἐπὶ το αυτου Λαβniου, ως ειρηται quibus ad hypothesin Aviuin provocari certum est; et hodieque ista ibi servata sunt. Sed similius etiam alterum os exemplum in scholio codicis Veneti ad Pac. 252, si quidem mendo ibi libera ista sunt: μόωσαι δ τι - παρα-τηos σααεν ἐν τοῖς προλαβουσι τὴν ἐξήγησιν, et honein modum explicanda se in eis, quibus accuratior interpretationi praelusimus, ad sabulae oeconomiam explicanda in in universum, quod sane fieri non potuit nisi in hypothosi aliqua, quae tamen plenior oportet uerit quam quales eae sunt quae in nostris extant exemplaribus Qua si vera sunt totus quo tabulae Aristophanis superstites expli. eata sint ordo tuli tabula describi potest, in qua quas regione stare sibi volui tabulae de principatu inter se cori. lendunt: Plutus. - Nubes.

Ranaea

Verum duo insuper de illo indiculo monenda identur.

Primum enim tenendum est, enumeratas in tabula eas tantum sabulas esse quae superSunt, quas continua nec interrupta serie ses excePisse nolim putes immo probabile est. iiii orpositas his in pleniore quam qualem nunc habemus collectione plures fuisse tabulas quae hodie desiderantur; quarui tamen locus accuratius indicari nunc nequit. D inde non celabo esse a me in conficienda tabula aliquot indicia plane neglecta, quae si sequi voluissem singula, unam alteramve sabulam in alio debuissem loco collocare, quam quo nunc in tabula comparent; sed ea indicia si jure a me

-I Poterat de schol. Ran. 29 etiam ita statui, respexisse interpretem ad coinmentarium uliquem in Pelargos aut reliquas duas tabulas. Sed quod posui Deilius probatum iri puto. 2 Ita enim verissi in correxit Meinevius, Quaest Scen. I. p. 34 not. a Fuerunt igitur iam antiquis temporibus hypotheses eum coriam 'utariis Aristophaneis conjunctae item quod obiter addo, personarui indiculi, id quod colligo ex schol. Equit. I extr.

52쪽

neglecta demonstravero, res erit milii integra. ac primum quidem ad mutandum indicem inritabat schol Plut TS2: ιστι δἐ o MX ς κορακας παρ' υπονοιαν παραποDisti ἐκ του βαια ἐς μακαDιαν. εο ου αλλαχου δεδνὶλωται videabam enim de ista formula eXpositum esse a scholiast Equitum 114 nec alium praeterea in superstitibus Aristophanis sabulis extare locum, qui ad explicandam formulam comis mode praebere ansam potuisset quod si sequutus essem vestigium piis Equites suisset mihi Plutus collocanda. Sed huic tam parum diserto testimonio non tantam debebam auctoritatem tribuere, quam scholio ad quit. 1011 quod supra jam opposuimus quodque lutum ante Equites collocatam fuisse ita mirmat, ut stulti sit non obsequi. Quocirca de luti scholio aut ita statuendum, praecessisse sabulam hodie deperditam cujus respiciatur commentarius, aut, quod equidem sacilius crediderim scholias tam librum designare voluisse, ab Aristophanc ejusque commentariis toto coelo diversum, fortasse aliquam aDοιμιῶν collectionem, quarum si ulla hic revera respicitur, nullam majore

probabilitatis specie respici crediderim quam Didymi.

Non plus deinde apud animum meum valere potuit schol. Vesp. 22: λεωνυμος ρρυθμος καὶ μακρος προειρηταο

rao τι φαυλος mi τλην φιν καὶ κοκοσυνθετος το σωμα Κλεωνυμος - quae si revera ad commentarii superstitis locum aliquem reserenda sunt, non possunt sane meliua

hodie cum ullo scholiorum loco comparari quam cum schol. Av. 1473 ut facile esset ad suspicandum Vesparum commentarium non praecessisse Avibus, ut ipsi affirmavimus, sed aliquo eas intervallo excepisse Verum hoc quoque nimis incertum testimonium visum est, quam ut quae e elarioribus vestigiis supra eruta est utriusque sabulae collocatio inde mutari queat 3. Idem plano statuo de schol. Vesp. 18: θεωρου καὶ Γοργio ἐν τοῖς προ τουτουειρηται. nam etsi de Gorgia neque in Aristophane ipso neque in scholiis praeter Vesparum versum exlat hodie ulla memoria nisi in v I 699 cum schol. multo tam ei probabilius mihi visum est videbiturque, opinor, omnibus Schο-liasiain respici voluisse ad aliquam quae interierit fabulam, non ad Aves, quibus posteriorem quam Vespis locum ο-stra assignavit computatio, disertis illa sulcita testimoniis.

Omnium autem minimam vim habere oportebat eos scholiorum locos, nec multos numero nec ad res admodum

obscuras pertinentes, qui quum alibi jam esse exposita ansirment quae saepius redire apud Aristophanem solent, pro sus incertum est, ad quamnam potissimum id genus rerum

1 Credam igitur potius senoliastam respexisse ad schol. Aeliarn. m. quain tuain ei non insunt omnia, quoruin schol Vesn. l. l. meminit. Duilias by O le

53쪽

interpretationem respici iubeant ut nihil coinmodi locis

colligi possit, quod ad ordinem a nobis propositum mutandum quicquam valeat est autem inter eos locos etiam schol. Vese. 386: πωπια τὰ εἰς ομνι πληγματα ειρηται di ἐναλλοις ἀκοι στερον, ubi quum aut schol Acb. 25 aut Achol. ac 533 aut utrumque innui putare possis, nihil im- ediebat, quominus ad solum schol Ach. 525 respici cre-erem, quo ordo non invertitur. Alia id genus supra attigi 3. In universum autem nunc intelligitur quam pauca sint, quae tabulae nostrae tarmam immutatura videantur, interque ea tam pauca nullum Sse testimonium, quod, si quis accurate agere velit, revera eam vim habere possit; contrario autem multa sunt scholia, quae vel diserto testimonio vel tacite tabulam recte a nobis esse constitutam evincant quibus scholiis quum tabulum constituerem ipse Supra non usu Sum poterit autem uti, qui sublegere velit ex superiore corum scholiorum indice quae ad alios commentarii locos lectores amandant j. II), in quo quae huc Pertinentis an inisi. Ouae quum ita sint, non mirabitur quisquam, si ita perorabo, fuisse aliquando aliquam Aristophanearum sabularum syllogen, a non ignobili prosectam Grammatico, in qua singula sabulae eo quem indicavi ordine positae suerint, ad eam tu syllogenrita sese applicasse, quicunque in scholiis nostris ista scripsit A ταμ προεὶρητα , Eos λιυται, reliqua, ut nunquam ab eo ordine recederet.

f. 15.

Iam vero utile erit considerare Iste Ordo quatenus antiquae illi syllogae cum eis conveniat collectionibus, quas vel in Codd. ss vel in editionibus a recentioribus procuratis hodieque inspicere licet Alcme in usteri quidem oditione nam Bekkorus cum Dindyrii temporis rationem Aequutus est, certe sequi voluit, runckius limino nullam ita ses ' excipiunt singulae comoediae Plutus, di es, Ra-Nae, quites, Acharnenses Vespae, aX, Aves, EcclesiaZusae, Thesmoeboriagusae, Lysistrata, quem ordinem eum antiquo in prioribus consentire apparet in posterioribus non itein Sed eum ordinem cur posuerit usterus nihil ipse monuit, ut quum praesertim nullo uteretur codice, qui omnes sabulas contineret, Macile sit ad suspicandum, u- Sistrum quem ab aliquot superioribus Aristophanis editori-1 CL supra D. 37 not. I, 2, 3.

2 Nisi quod hi rectius quam Behherua lutula ultituam volui sabulam

54쪽

bus por manus traditum acceperit editionis principIs N

dinem idoliter servasse ea enii si a Thesmophoriagusis et Lysistrata recesseris, tenet sane eundem sere atque u- steriana ordinem, nisi quod Pacem post Aves posuit, quem cur usi erus locum mutaverit, non sacile dixerim. Verumno Aldum Manutium quidem vel Marcum usurum quicquam monuisse invenio, quo fabularum Ordinem quem admiserint aliqua certe ratione se non temere ac fortuito posuisse docuerint. Hinc equidem lim e confugiebam, ut putarem, editores principes in hac quoque e codicum manu scriptorum auctoritatem sequutos esse. Sed huic opinioni mox disiidere coepi quamquam enim, quae erat Oininum ejus temporis socordia, qua laeti inventis non duxerunt operae pretium simul inVentorum sontem indicare, quamquam igitur de codicibus, quibus utebantur illi, quidpiam suspicari velle dissicile sit et errori obnoxium, habet iamen

aliquam vim eorum quos Ovimus codicum contemplatio. quorum nullus, quatenus aic quoque per editorum accurationem ertum serri potest judicium j, cum tono fabulam Ordinem, quem e commentariis eruimus, quemque cum sequentibus aliquot editoribus Aldus sequutus est diamque tametsi qui tres notiores tantummodo comoedias, lutum, ubes, anas, contisent codices plures inventi sunt qui istarum fabularum convenientem tabulae nostrae ordinem servant, tametsi unus alterve etiam repertus est qui quattuor priores tabulae nostra comoedias eodem atque tabula

ordine continet tamen, si quando pliares unus codex servat fabulas, repente antiquum illum ordinem mutatum videmus; maximam autem hac in re vim habet liber Ravennas, quos non antiquior quod facile crediderim, certo integriore nemo dum usus est Aristophanis codice eum Inver-nizetius memoriae prodidit hoc ordine scriptas exhibero comoedias: lutum, ubes, anas, ves, quites, Pacem, Lysistratam, Acharnenses Vespas, ThesmophoriaZusas, Ecclesiazusas, cui ille ordini in edito quoque Aristophane

I Juntin II et ortasse etiam aliarum editoribus; a Juntin I et III longe alia ratione sabulas disposuerunt, hac quidein Plutuin, Ranas,

Actiarn. Aves, Eccles. Nubes, quites Vespas, Pacem. 2 Nondum enim habemus criticani aliquam Codicum Aristophane rum descriptionem et historiam in qua quis studuerit ex uiritum codicum indole singulorum assinitatem demonstrare qua in re collocationetusabularuin rem esse rui minima in facile apparet. Talem autem operatu jam licet a doctissimo ritetschio exspectare uua si go uti potuissem, non onus fortasse sitisset multa me et grandia perlustrare volumina, quae Codd. ss in singulis bibliothecis asservatos enumerant et deseribunt, parum plerumque ad nostram quidem rem accurate. Borum fido dicta sunt, quae mox de ordine sabularui affirmavi in quo negotio si

errasse deprehendar, erravi invitus.

55쪽

obsequutus est, DIndorsus autem etIam scholla Ald In spolicavit. Indo ausurari licet, quam antiquis temporibus

veterem illum ordinem deserere cooperint librarii, ut non jam videatur magnopere verisimile Aldum codicum suorum ordinem retinuisse; sed licebit cluae Musurus in sine scho

κείμενα διαφοροι καὶ πεφυυμενως συνείλεκται - παρα moκου Μουσουρου, - in eum quoqne sensum interpretari,

singularum sabularum, quas quidem habuit, scholia omnia

Cretensem ad eum ordinem revocasse et disposuisse, quem ipsa istis προειρηται, λεχθησεται etc. indicabant, ad eumque ipsas quoque fabulas, omissa codicum suorum auctoritate, accommodasse ). - Simul autem illud audeo ob eandem causam pronuntiare, ne scholiastas quidem qui contextu interpretationem scripsere vel antiquissimos suis in libris servatum illum ordinem invenisse, praesertim quum huic opinioni idem ille codex Ravennas non leve momentum adjiciat in cujus codicis margine quae leguntur scholia a tali scripta sunt antiquo grammatico, qui alium plane in suis libris invenit sabularum ordirier atque quem aut liber Ravennas aut alius quispiam codex hucusque repertus monstrat; ita enim loquitur ad Thesmoph. 162 qu saepius jam usi sumus scholio καὶ ἐν τω πο τουτου δράματι, OQ'υρνισι, παρωδγηται, 6Ἀλκαίου), - καὶ ἐν Σφηξὶν quae apparo ad libri Ravennalis ordinem reserri non posse, quippe qui non solum Aves et Vespas ante hesmophoria Eusas col. locet ut si ad librum Ravennalem sua accommodasset scholiasta, Vespas quoque oppellare debuisset το πρ τουτου δραμα), sed hesmophoriarusis Vespas quam Aves propius admoveat, ut Vespae injore de jure quam Aves το προτουτου δρα tu appellandae fuissent, si codicis Ravennatis ordinem sequutus esset grammaticus ) Quodsi vel in codice aliquo, qui quantum quidem conjectura assequimur

Musuri codicibus sui antiquior, commenlandi ordo non conspirat cum sabularum ordine, multo etiam minus veri vide-

2 Interim mirum est, Musurumiacem post Aves collocasse, non ante eas, contra disertum in schol. AI 857 testimonium quamquam hoc si fugisse statuis hominem minus mira ista videbitur collocatio Rusterum autem si non alnit, consilio sortasse ab Aldino ordine recedere potuit. 3 Non potuit ex Ravennatis libri scholiis aliud proferri exemplum, quo quod volui probetur clarius iste enim Odex ea re sere ejusmodi Provocationibus. Inde tamen nolim suspiceris, ab antiquioribus scholiis

Iu universum eam consuetudinem alienam esse, provocationesque illas deberi recentioribus. - qua ratione tota mea caseret argum 'ntatio-;

nam et em tu eodo servat consuetudinem et in Ravennate libro hah - nus unum saltem quantum nunc quidem memini exemplum, odia c. 973 - Tom. I p. 7 Inverniget.): ελάνθιος , - τραγουοίας πο- τῆς Dissilia my

56쪽

bitur simile sua scholia usurum invenisse talibns codicibus scripta, quorum ordo sabularum indicato in scholiis

ordini aequaverit.

At, inquit, quemadmodum schesiasta Ravennas ), lareliqui quoque scholiastae potuerunt ex antiquioribus libris,

qui unde in atque scholia servabant sabularum ordinem in tales transcribi codices, qui alium sequebantur. - Audio; sed illud si verum videbitur, quo malum, casu factum est, ut qui transcribebant, scholia quidem accurate transcribere voluerint ipsas fabulas non voluerint ut has certo quodam ordin aliunde transcripserint, aliunde illa sumpserint nisi sorte statuis librarios ad unt uti omnes ei mirabili satis casui obnoxios fuisse, ut postquam ipsum sabularum contextum in suos libros transtulerint, tum demum nacti codicem aliquom, in quo sabularum ordini scholiorum illa ordinis indicia respondebant, eo in scholiis transcribendis usi sint. Itaque redeundum ad ea erit, quae Supra POSVeram, ne OS quidem, qui antiquissimi aetate interpretationem sabularum contextui ascribere primi coeperint Ordinem illum, qui scholiis elucescit, in exemplaribus ristophanes servatum invenisse. Iam ver vide, quid inde ODSequatur necessario si in suis codicibus scholiastae alium sabularum ordinem reperiebant, quemcunque Vi a tabula nostra alienum fingere non poterant ipsi ea omnia scholia vel excogitaro vel litteris primi consignare, quibus et nititur tabula et potest magis etiam irmari. At alios quosdam audio vociferantes, qui quidvis libentius quam creduli audire malunt. Hi nimis me egisse cupide clamitant, nimiumque tribuisse Ravennati eo dici, nimium reliquis quos a curatius novimus codicibus , hos Norieam apud me debuisse vim habere, ut quemadmodum horum ordini sabularum non respondeat ordo in scholiis in dicatus, ita eandem diversitate in inde colligerem in eis jam codicibus deprehendi potuisse, quibus rimis scholia scriberentur. Verum his quoque satis sacturum me spero; namque etsi illud nimis me cupide ex eis quos novimus codicibus collegisse arbitrantur, hoc Saltem concedere debebunt inde concludi jure posse tabularum ordinem valde fuisse mutabilem, singulosque illos codices e quibus iAldina

scholia manarunt non eundem prorsus tabularum ordinem Sequutias esse omnes sed alios tabulas dispositos tenuisse

aliter. Atqui eum, qui in scholiis indicatus ordo est, nunquam mutari, sed constantem esse et ubique inviolatum

I). CL Invernigetium. Prooem I p. XI praeter Aristophanis versus extat in Ravonnato codice antiquissiina certe, at recentiore nanu scriptus rarimnaticus ille, qui omnibus est vetustior' etc. scholiastam iti-telligit. Dissilia my

57쪽

supra monuimus, extr. Essetno Igitur multo etiam magis creduli, si quis sibi vellet persuadere, scholiastas istos, numero plures locique et temporis longo intervallo disjunctos, sabulas Aristophaneas, quas alii alio ordine scriptas invenerint, ita esse interpretatos, ut eundem Omnes in provocando ordinem constantem servarent Hoc persuadeat sibi qui poterit; ipse nec hunc morabor amplius no qui aliud respiciunt refugium, ab uno non pluribus .scholiastis illum in provocando Ordinem prosectum esse; aut ex uno aliquo codice, in quo fabulae convenienter scholiorum ordini scripta suerint, omnia scholia manas.e, aut si quid simile hariolantur alii ego novis me puto argumentis comprobasse, quod supra g. 12 ex sola scholiastarum commentandi ratione collegeram non scholiastas esse revera, qui ad aliam alibi propositam Observationem remittant scholiorum lectores.

9. 16. ., Sed nondum navigamus in portu Iam enim illud quaeritur, si non sua quasi voluntate, sed personati tantummodo ista posuerint scholiastae προειργὶται, ειρηὶτω vel εἴποs νvol Edi Dura εν τοῖς προ του, vel λεχθησεται ἐν τοῖς εμ προσθεν, aut si qua alia ejusdem generis supra attigimus, quis tandem ille fuerit, qui κατὰ τον Ἀριστοφάνην sum)σάμενος την Evρυκλεους ριαντείαν καὶ διὰνοιανεὶς λλοτριας γαστερα ἐνδυς ista omnia scripserit ut primus et verus auctor Ad quod respondere et ipsum est non levis res negotii; etsi enim jam in promptu est ita essari, ex hypomnemate illo, quo plures eosque antiquos usos esse in explicando Aristophane scholiastas vidimus ut unico ejus generis auxilio, ista quoque cum aliis fluxisse, indeque ab enarratoribus Osiris, salva verborum formula, ascripta esse, tamen in ea Sentenotia non facile quisquam acquiescat, nisi prius omni pealiam opinionem convellam, cui itidem aliquis indulgere possit. Neque enim de re arbitror qui ita suspicentur, ista omnia, quae plerumque magnam aliquam doctrinae copiam redolent cum dispensandi voluntate liberali conjunctam, ascribenda esse ipsis illis doctissimis grammaticis, ruorum eruditionem et optima quaeque ex reeonditae suae Octrinae thesauro proserendi studium non pauci tostantur in hisce scholiis loci egregii despicioni sortasse multi ignotum hucusque πομνηMατος auctorem nec proderabunt magnopere, claram industriae multaeque lectionis laudem ci1 Aristoph. Vesp. 101 seq. Bevh.

58쪽

concedere quam Ipse consuetudinem illam citandi suos in alias sabulas commentarios ei vindicans, conciliare homini cupio. - Qua in re ne causa excidat cujus patrocinium suscepi, non utar sallaci suspicandi periculo aut ex occultis remotisque litterarum latebris sedulo conquiram quibus exornem speciose excogitata δε modo 'alia excogitare potuerim unquam, nec testes Subornabo, sed veritatem sequar tarque concessis. Vidimu enim Supra concessumque credo mihi ab omnibus est, praetor πομνημα illud, cujus vestigia hucusque in occulto antebant, plures eosque antiquissimos scholiastas alium non usurpasse in explicando Aristophane commentarium; et tametsi tartasse alia quoque nonnulla adjumenta ipsis suppetebant, quibus uti cum fructu possent, tamen librum, qui ut 'ποι νημα illud do industria Aristophanem et ordine ac ratione omnia explicaret, alium praeter istud frustra quaesivisse censendi sunt. Quodsi lamen scholiastae aliorum quoque eorumque antiquissimorum Aristophanis interpretum placita reserunt, ea consentaneum est invenisse scholiastas in ipso illo hypomnemale exposita, id quod alter certe locorum, quibus ejus libri memoria ad nos propagata est schol Plut Iu373, itemque alia nonnulla indicia, quae . 5 vindicavimus hypomne- malistae, externa quoque aliqua auctoritate domonstrant verum esse. Potuit autem istius libri scriptor priorum in. terpretum ' sententias diversa ratione cum posteris communicare, ut ut sedula transcriberet quid quisque interpretum quoque in loco exposuerat ne levioribus quidem omisissis et iis quoque quae ad totius sententiae vim percipiendam minus quam ad gratam aliquam orationi conciliandam sormam vel ad aliud, quodcunque vis, pertinebant appositis integris aut longioris disputationis brevem tantummodo summam ex superioribus commentariis in suum transferret, et tantummodo hinc inde observationem aliquam quae in rerum obscuritate utilis fore videbatur decerperet, omissis quae oneri potius quam honori et utilitati soro viderentur' eroprio commentario. Sed illa ratione si usus essetvnομνηματος auctor, immensam oporteret conscripsisse eum diversorum commentariorum molem, quali nostra Sane aetate ornatumne dicam an oneratum Videmus Aristophanem,

sed qualem illa aetate congestam suisse vel propterea minimo credibilo est quod tum nimis pauca prae tant th sauro hodie in scholiis invenimus quae Aristarchi, Callistrati, Didymi, Euphronii ueterorum esse vel testantur ipsa diserte re quodam quasi antiquae eruditionis sapore indi- eant tacite; - tum etiam nimis multa prae tanta collectione hodie supersunt quippe quo quis erat majori mole Iiber, eo citius per partes singulas vel adeo totus interiro solebat Accedit quod qua servatae sunt in scholiis anti-

59쪽

quiorum illorum interpretum sententiae Ita ubique sunt positae, ut epitomantis manum redoleant, non eum, qui quicquid invenit curiosa sedulitate servare studet integrum; quod argumentum tametsi ita extorqueri mihi de manthus

posse video, ut non tam πομνηματιστο illius quam scho. Ii astarum, qui commentario integris veterum grammaticorum observationibus reserto usi sint, manus illas epito- mantes agnoscere SeSe dicat quispiam, - tamen non dubito quin mecum plerique meam rationem veriorem arbitrentur quippe quum plures sine dubio scholiasta eodem

commentario uterentur, Dirum esset ad unum omnes ita

ruasi conspirasse ad delendam clariorem omnem uberrimae octrina laudem eorum grammaticorum, quos et ipsi magni aestimare didicerant, ut nem usquam talem locum integrum relinquere Voluisset quo quod saepissime, ut in Aristophane factum esse ultro apparet, largum tudiorum suorum fructum demetere oculisque exponere brorum tractandarum difficultatem cogebantur. Quamquam negare interim ne ipse quidem ausim, recentiores saltem scholiastas singulis quibusdam locis ea, quae in re .vius contracta ex hypomnemate acceperint, et ipsos denuo

Sed quid ego captandis quae probabiles videantur coniecturis probare studeo, hypomnematistam epitomasse priorum interpretum sententias, quum ident non Obscure dicent ipsi iis πομνωατος loci, quos β. 5 pertractavimus, quibus jure addi in candem rem schol. I ad Plut 1037 o.

terit, unde primum profecti sumus. Nam quae ibi extant duae priorum interpretum interpretationes, quis ea propositas a grammaticis antiquis putet sine aliquo non exiguo doctrinae apparatu, ad irmandam sententiam ex occultis sortasse latebris accersito ΤQuocirca tale nobis ingere πομνημα cogimur, quale altero loco descripsi quod dissicilioribus tantum in locis superiorum interpretum libros consuleret inventasque ea ratione interpretationes plures non apposuit integras, nisi

sorte perraro, sed in revem summaui contractaS, nec tam

quo modo quibusve verbis quidque expositum esset curabat, Vm in quem sensum quidque explicatum esset. Iam croca excerpendi ratione manifestum est abhorrere, si quis libris quos excerpit tales loco ubique velit integros c- scribere quibus ii quorum excerpit libros observationes alibi

propositas ad explendam unius loci interpretationem advocant quibus observationibus talis qualoria descripsimus epitomator uti solo tacite. Unde consequitur necessario, illa nos εiρλὶται, λειμωται, λεχθησεται, reliqua non posse nisi ab hypomnematista monte prosecta esse. - Ιnterim tamen largimur ultro, paucissima quaedam posse a scholia-

60쪽

stis prosecta esse, pauciora etiam laut nulla is antia quioribus interpretibus. Atque hac quidem argumeni ndi ratione salis mihi via

deor πορινηματος auctori quod suum erat vindicasse idem autem liceret sortasse aut magis etiam corroborare, aut

ne quid dissimulem convellere, si de ordine aliquo sabularum Aristophanearum, cujus pauca hodie eaque perobscura vestigia supersunt, certius aliquid erui posset. Vam quum et auctor argumenti quod Αvibus praefixum est et grammaticus ekkeri in Anecdot. I, p. 430 16, sive Bachmanni in Anecd. Ι, p. 127, IS ), et Photius id salatem quod certum sit indicent, sequutos se esse syllogam aliquam in qua suus cuique sabulae certus locus assignatus fuerit hoc ordine, si probabiliter demonstrari posset certis quibusdam rationibus eisque ex ipsa fabularum natura petitis eum niti satisque esse antiquum, ita possemus uti, ut ei Obsequutos in interpretando esse antiquiores grammaticos multo affirmaremus probabilius esse, quam si quis contendere vellet, eosdem eum sequuto Ordinem es, quem ipsi e scholiis eruimus, eosque scripsisse e quibus elucescit ordo iste, illa die προειρητο , λεχθησετα , reli ak quippe probabilius est, doctos grammaticos talem ordinem tenuisse,

qui ratione aliqua quod principium hodie dicere solent nititur, quam qui nulla re nititur nisi libera nullisque legi.

bus coercita voluntate; quorum hoc in nostram cadere ais bulam cogimur sane concedere. - Verum enim ver ingenue confitendum, nihil ex tribus istis grammaticorum locis extricari posse, quod illum quem indicavi usum videatur habiturum esse; nam si vel maxime concedimus, inuod tamen et ipsum incertum est nec ulla ratione potest prο-hari, sed si concedimus, trium grammaticorum illorum unummiemque respexisse ordinem eadem ratione nixum, tum si vel illud ultro largimur, eundem plane omnes ordi-1 Dindors Aristoph. Comoed. 1830 m p. a ἐδιδαχθη γ των ὀρ

tavit A. ἐν ταῖς εφέλαις quum nimis cito sibi persuasisset, Pollucem πότευρον quoque egisse se in Nubibus significare voluisse; et in hac quidem re assentientem sibi nactus est Rankium de vii Aristi . DL Seu qui ulterius Drogressus nostris Nubibus restitutum vocem ivit v. 227lιehh. ita scribenuo is duo τευρου . e. λ. Sed de his ninthus uberius disputare et longum est ne hujus locLDisjlias by Oo le