장음표시 사용
61쪽
nem Indicare oluiisse quis tandem qua audacia illud in
se recipere velit, quod caput rei est, demonstra uirum scisto tam obscuris indiciis in clarissima luce collocaturum, qua tandem ratione nitatur iste ordo - rosecto quocunque vertimur tam altae premunt tenebrae, ut equidem non mirer magnopere, quod Fritaschius' corruptissimos pronuntiare grammaticorum locos, quorum unum saltem speciosa sano conjectura tentavit ), maluerit quam tenebras
dispellere allata sace quamquam mihi eorum industria magis probatur, qui sanos rati locos vel leviter tantum corruptos explicandi periculum secerunt. Horum alii temporis notationem in istis litteris deprehendisse sibi visi sunt i, qua sertur animus ad syllogei aliquam sabularum Aristophanis secundum temporis rationem dispositam qualem collectionem etsi non improbabile est olim extare potuisse, illic tamen indicari nolim credas itius, quandoquidem ita et alia essent mutanda - et mutata sunt a viris doctis 'D- , nec conciliari inter se posse at Νεφελαι- cum Avibus λες quippe quum Nubes priores commissae in Olymp. 89 I,
Aves autem Olymp. 1, 2 , intra novem annorum Spatium oporteret Aristophanem docuisse XXX alias comoedias, id quod idem omnem superat. Aliam autem rationem sive ipso invenit sive a Dindorso inventam repellit pluribusque Xornavit Rankius, vir aeutissimus, qui ita sibi persuasit ), indicasse grammaticos tabularum Omnium quota quo scripsit Aristophanes ordinem secundum nominum sive indicum initia concinnatum. At primum talis ordinis memoria uti iis tantummodo convenit quibus Omnium sabularum copia est; deperdita autem una alterave sabula qui praestabat ordinis memoriam propagare qui omnium sabu-I Ut Fritxsebe Quaest Aristoph. I, p. 177 seq.2 In argumento enim Avium pro οπι δὲ λ reponendum censuit εἰς Αὐαια, hisque addendum ex altera didascalia quod hic a librario. eadem bis scribere fastidienti, omissum sit: τον μειριαραον ἐδίδαξ διὰ Φιλωνίδου Sed digna ista quidem nota est quae leMtur tota. a Petitus aqud ekh. Comm. in Aristoph. . II. D. M. Suverniiber Aristotilianestram das Alter, p. 24. Dindors ad Frag. p. 37 et P. 104. 4 Debebat fortasse etiam mutare ritetsellius I. l. qnamdiu ita sibi persuasum tabuit, Photium . l. potuisse sine ulla mutation sic explicari in quinto dramate, quoniam si tempora sabularum sequare, Nubes Iomnino quinta rit fabula Aristophanis Ultima unde tam confidenter affirmari vir doctus nescio illud scio alios aliter judieare et inter Equites et Nubes I nam saltem subulam editam esse non sino justa causa credere; cs modo C. F. Hermann de Aristophan. quit schediasin Ip. I seq. Ita non quinta sed sexta sabula Nubes esssent.b Dindors Add. ad Arist. Frag. p. IV: λε in Avium argumento ne tum quidem verum est, si sabulas secundum litterarum ordἰnem nume
6 Ranhe de Aristoph. vit. I. p. CCCXIV, ubi Dindorsianae opinionis nulla iacta est Ineutio. Dissilia πιν Orale
62쪽
Iarum summa nitebatur, praesertim ubi non tam quaerebatur quot sabulas scripsisset Aristophanes quotaque quaeque esset, quam quid in una aliqua expositum a poeta dictum- ue esset, adeo ut Photium saltem et grammaticum ekkeri talom indicare voluisse ordinem vix ac ne vix quidem videatur probabile esse. Quod nolim ita infringas argumentum ut hic et grammaticum istum veteres suos quos sequebatur auctores nimia fide sequutum osse statuas, et
Photium ipsius Pausaniae aut Aelii Dionysii verba servass' ex quorum quidem exicographorum libris suum comportasse Photium, dudum ante Nitscholium' monuit Meine-kius ) - nam hosce seriorum hominum satis ceteroquin antiquos magistros qui credibile est omnes etiamtum tractasse Aristophanis tabulas, quum vel multo his antiquiores non jam omnium sibi esse copiam confiterentur, id quod ex Eratosthenis verbis in hypoth. ad acem perspicuum est. - Deinde etsi ορνιθες λε et γῆρας θ conveniunt sane cum sabularum indice ab ipso Ranki secundum eam rationem concinnato, quamquam alii tartasse unam altitoramve sabulam in isto die mallent omissas nescio tamen qua aut calliditate aut incuria factum sit, ut Pholium vir accuratissimus omiserit, quem in istis: Ἀριστοφάνης ἐν Θ si putavit ad Nubes respexisse i nisi violentissima mutatione non coget ut sibi aveat causamque suam defendat; sin vero incorruptum putavit apud holium Dumerum esse, ni τευρον vocem uti ubibus restitutum ivit, ita Acharnensibus quoque obtrudat oportet haec enim quinta
in ipsius indice sabula est. - Apparet igitur Baiahi quoque rationem parum esse probabilem nec fuisse cur gloriatus sit vir doctissimus, tandem aliquando sua ope perspici quod ad id temporis momentum prorsus incognitum uerit; immo confitendum est in posterum quoque tempus idemineosnitum mansurum esse, donec plura et certiora testimonia fuerint reperta. Quodsi istos grammaticorum locos tanta pressos vidimus caligino, ut vel doctissimorum virorum sedulo explicandi studio illuserint, qua temeritate quidpiam inde me collecturum putares quod ad rem meam magis firmandam pertineret immo praestitisset ortasse ne attingere quidem istos locos, nisi de certo aliquo exponens ordine, salva aceurationis fama non posse me quicquam omittere putas-I CL RitseM de Oro et Orion p. 34. 2 CL Meineh. ad Menandri p. 278.3 CL p. II. n. 3. Sed sortasse non putavit, idque, ni fallor, rectissime; nam Photium nihil impedit quin hoc sibi voluisse dicamus, πέτευρον lit
tera Ἀευ, non υ scribendum esse. Eoque sensu ista ceperunt et Do-braeus quantum ex ejus adnotatione colligi potest, in explicando isto
loquendi genere oecupata, et indorsius, ad Aristoph. Frag. num. 667.
63쪽
sem, quod licet hodie obscurum esset, olim tamen sortasse, pluribus repertis subsidiis, oporteret vel ad eundem vel ad alium referri ordinem.
q. 18. Nunc demum eo redire licet unde tota haec prosecta
est quaestio quaerebatur nitri quot quaeve sabulae inar-Pomnemate explanatae viderentur, cuius praecipuo auxilio tota nitebatur scholiastarum interpretatio. Ad quae respondere facile jam est et expeditum. Etenim tum alia nonnulla in Iongo isto disputationis cursu vidimus quae ad Oeconomiam πομνήματος pertinent quibusque utemur postea, tum illud quod cum maxime huc facit, ista προεiρητα πομεν, λεχνησεται, reliqua ab hypomnematista nostro esse excogitata litterisque consignata primo. Inde statim conse- uitur, eas omnes sabulas, quarum ad commentarios ipsis lis formulis remittimur, in illo hypomnemate esse explicatas i. e. non superstites solum sabulas omnes, sed e deperditis quoque plures, certe Danaides et Id Olcades. Atquod ceteris quidem omnibus quae supersunt sabulis certum jam et indubitatum hoc pulo ideri sed de Thesmophο-riagusis pauca video adjicienda esse quoniam nec in ipsius sabulae scholiis, quales hodie supersunt reperiuntur ejusdem prorsus generis formaeve indicia, quibus ceterarum commentarios vindicavimus hypomnematistae nostro, nec in ceterarum scholiis extant quaedam quasi alieni loci observationes, quas in hesmophoriagusarum scholiis vel diserto fretus indicio vel probabili conjectura nixus affirmare possis justum quendam et suum locum iii nactas esse. Idque
debebam jam supra lateri, quum e schol. hesin. 62 ς,
cio generis, certum hesmophoriagusis in tabula locum assignarem. Sed nec ibi me justo calidius gisse, et nune υπομνήματι hesmophoria Eusarum quoque interpretationem non sine causa me vindicasse, eadem Opera demonstrasse me putabo, ubi probavero, certissima extare in hesmophoria-χusarum scholiis indicia, quae haec quoque scholia magna ecparte aliunde manasse quam o scnoliastarum cerebellis evincant. Hoc enim si verum est, quidni nobis possimus PerSuadere, ut tum ex quo decem sabularum scitolia descripta sint opere idem undecima quoque sabulae scholia suppeditasse putemus, tum in schol. nesmoph. 162 eundem ut ita conjicere poterimus grammaticum undem plane orti inem atque in reliquis scholiis indicasse putemus, quum praesertim eo inqicio ceterarum in tabula sabularum ordo non turbetur neque hoc sortuito videri possit
64쪽
Atque non propriam aliquam et domi natam, sed aliunde
τριβειν ἀλλὰ τυπτειν ν σκωπτειν ως hoc de meo addidi et νωχειν ). Ubi infinitivi ει νω - ειρῆσθαι indicio sunt alius asserri sententiam, non ipsius qui haec consignavit litteris, plane ut in sequentibus is σωρος - ιν ειναι, nisi quod ni additum ejus qui istam proposuerat sententiam nomen est id autem quum supra sit missum, facillinio quidem suspicetur aliquis librariorum hoc actum incuria esse. At primum ut incorruptum defendent locum alii nonnulli, quibus item simpliciter positus est infinitivus, quales producemus infra g. 33; deinde etiamsi non adessent, tamen
ne sic quidem dicerem ad eam conjecturam suppetere Causam. Quod enim nostri homines solent sacere neque enim me solum ea uti consuetudine solere arbitror, ut, si quem in privatos usus excerpunt librum, non in cujusque excerptae observationis fronte ponant auctoris nomen, sed indirecta orationis usu significent ejusdem has qui queeSse observationes, cujus se excerpturos esse librum semel
indicaverint in totius operis initio, - idemne incredibilo est scholiastas graecos secisse, qui praesertim in scholiorum fine horum solebant sontem dicare Ergo in schol. Thesmoph. 389 quoque, ut in locis . 33 enumerandis, putabimus ejus allata verba esse, cujus ubique sere asserre scholiastae solebant, i. e. scholia ad Thesmophoriagusas ex majore opere excerpta a scholiastis suisse. - Sed eadem haec qua infinitivum in schol ad S modo defendimus observatio a nostris moribus repetita potest fortasse ad alium quoque in eis scholiis locum trahi, licet paululum immutata regitur is ad v. 840 itaque habet πολλακις ει - πεν, τι προβαλλει ὁμηγρικως ἐν τι προς Πολυβιον ποοτα-
scrib. Σενοφάνην ubi olim nihil mutandum arbitrabar, praeter ὁμηρικως, cui substituendum λιμηρικίς i. e. Seleucus, de quo s. infra g. 27), cetera autem putabam Sana
65쪽
esse nec conveniebat mihi neque eum Banhio ita scribentii πολλάκις ἐπεν ὁ Ἀριστοφάνης . τι πρ. . .'. ne rue cum FritZschio, qui ita putabat scribendum osse: πολλακις ὁ Σέλευκος εἶπεν, τι προβάλλει μηρικως, τ λ. unde rariti evadit parum apta, nec denique cum Berghio in ita corrigenti noλλiων vel Ιολυδευκχὶς ειπεν, τι προβάλλει
'Osιληρικος, τ λ. Assensus autem facile essem viris doctissimis, si unicus hic locus esset, quo ιπεν vel quod perinde est, φησὶ vel simile quid ita nudo positum invenitur in soboliis, ut ad Aristophanem tamen referri nequeat sed plures sunt eius generis loci quos corrigere omnes temerarii esset. Vide modo ut quod in propinquo est primum asseram hoc nov. 17 scholion: - ου πομεν ει io αίτου i. o. αορελειδου διὰ τῆς κωφ93ίας ει πειν μήποτε Ουν, φησί, κατὰ περιφρασι ειρηκεν f. e. Aristophanes Θαρρελεiδου κολοιον ἐνύσω τευ Θαρρελειδης cui adde schol.
2. ad Iut 1037 τηλία χει μέν τι καθ' ἐαυτο πορον. ἐὰν δ τὼ ἐν Μαρικα προσέλθη Ἀνθα εἰς τηλiαν φησὶ τὰ του ' Υπερβολου ὀστῶ βεβλῆσθαι, ἀπορωτερον σται, quae
quamvis facillimo ita possent corrigi, ut φασι scriberetur, quod sci quam saepe a scribis sit in φησι mutatum ), aut aliud quid - nam plures patent emendandi viae , tres tamen illi loci suam sibi integritatem testari videbantur invicem ni iti clamare, oculos ut intenderes prius ad
Verum inveniendum, quam ut primo obtutu corruptos pronuntiares testes. Et potuerunt profecto scholiastae eum significare voluisse ista tradontem, cui pleraque sua omnia debebant, i. e. auctorem ejus commentarii, quem in intemPretando Aristophane sequebantur maxime, Pluti saltem et Avium scholiasiae; eane in re mirum ulla ratione potuit videri quod nomen omiserint, quum ejus copiis usos se esSeindicarint fortasse vel in initio vel in sino scholiorum Quid Τnovimus Omnes pervulgatum istud αυτος FG, quamque Onsentaneum sit vel puerili aetati vel etiam aliquanto adultiori, sed ad verum proprio Marte iuveniendum non magis idoneae, id concedimus omnes; - cur igitur minus videatur credibile scholiastas, miserum plerumque gregem et ad credendum quam ad perspiciendum aptiorem, nypomnematistam suam respexisse tamquam quendam quasi Pythagο-ram Sed serio ut loquar, jure olim mihi videbar in istis πολλάκις ειπεν illam epitomantium brevitatem gnOScere qualem suora indicavimus postea tamen pupugit animum, in voco ιμηρικως corruptionem emi manifestam,
societat graec Lips. I. p. 135. Bergh. Coinmeiat. p. II. 2 s. quos Scit aeseras nominat, ad schol Parisin in Apoll. Rhod. p. 237 seq. et p. 280. Dissilia πιν Orale
66쪽
quam si concederem ut concedo sane, Iocum semel contaminasse statim videbam visum iri omnibus latius otiam serpsisse, adeo it rustra niterer meam illana opinionem pluribus persuadi re. Itaque in schol. v. I quidem et Ulut Ii 3 eam defendendi rationem admittendam arbitror, at in Thesmophoria2usarum loco non minus quam in schol. Λv. 574 cujus item in reliquis manifesta corrupti est, praestare corrigendi periculum, quod in eriore quidem loco ita velim subeas, ut scribas πολλάκις μορον, τι noοβάλλει
Contenti igitur simus portet solo scholi ad v. 389, unde quum ut dixi appareat, hesmophoriagusarum quoque scia alia ex integriore per descripta esse jam licebit eam sequi probabilitatem cui me dare constitueram, atque affirmare opus illud unde Thesmophoria Eusarum scholia manarint, idem esse atque quod reliquarum scholia sabularum suppeditavit. ' Itaque iure jam repetam illud, hypomnematis lae illius copias ad omnes quotquot supersunt sabulas pertinuisse praeterque eas ad aliquot quoque quae hodie sunt depertitae.
Sequitur deinceps, ut quem auctorem putem eius commentarii data opera exponam. Quod umim supra β. 4 monuimus non esse de Didymo cogitandum, sed de aliquo recentiore quam Didymus sui grammatico. Sed quum praeterea nihil ex ipsis scholiis nunc quidem videatur erui posse, quod hic certam aliquam vim habeat, placet ad illud recurrero quod in limine totius disputationis tamquam insigne adjumentum suturum indicavi magis quam pertractavi, illud dico, quod in codice Veneto 474 itemque ieidensi
subscriptum vidimus. Cujus solius fide si quaereretur, quem potissimum ducem sequuta scholia sint, statim ad Symmachum traheretur animus ut praecipuum scholiorum fontem; hunc enim quattuor celebrant testimonia, reliquos Heliodorum et Phainum non nisi duo. Itaque vel sola subscriptionum auctoritate possem sortasse affirmare, istud hypo-Innema, quo in explicando Aristophane utebantur antiqui scholiastae adjumento ejus generis unico et quod ad superstites omnes Aristophanis fabulas pertinebat undeque imprimis priorum interpretum placita scholiastis innotuerunt, a Symmacho esse conscriptum. Sed graviora etiam ad manus sunt argumenta quihus idem comprobem, ne quem-uam reluctaturum spero amplius, ubi demonstraver quae hypomnemate illo in antecedenti disputatione exposuerim ea in Symmachum, qualem e scholiis cognovimus, cadere Omnia.
67쪽
Ac primum quidem praeter nouνημα non suppetisse scholiastis docuimus librum ullum, qui ex instituto Aristophanis sabulas interpretatus sit, ut ceterorum interpretum placita ex ipso isto commentari scholiastis innotuisse statuendum uerit atqui Symmachi quoque librum non indicasse solum simpliciter aliorum sententias, sed ex instituto enumerasse et certa aliqua ratione disposuisse, atque aliquam suisse priussum interfretum collectionem, aperte docent quae deinceps descriuam scholia, pauca quidem illa numero sed unde certissime illud quod dixi colligi possit: schol. Avium ad v. 379 extr. Συμυαχος ουτως. υφρονιος ἐπειδὴ κυλλος ην ὁ Κιννησιας τουτο δ ου εστινοεῖν ἀλλ ἐπειδὴ πολυ παρ αυτοῖς i. e. dithyramborum
ἔστι, κατα-ὴν αραντίνων γλωττα βοειος σκος - καὶ Αριστοφήνης δὲ χρωσμον τινα παίζει, μή μοι 'χθηναίους rνει, τοὶ μολγοὶ ἔσονται' - απλη-οτον αυτῶν ὁπαινιgroit ενος. Unde sicile est ad suspicandum, in scholio vel eum vel similem versum excidisse; nam rue in vulgata scriptura sensu earet. Poterit igitur ita scribi: - εἰ - ως καὶ i, τουτω ' του - ακηκοας καὶ γαρ- τοῖς Γεωργοῖς ουτως ura μη μοι ' μηναὶους αἴνει- τ λ.
2 Fragmentum, quod apud indorsium estis. 157, ex Brunehi et Porson emendationibus apposui. 3 Hesiod Oper. 88.4 Pro Socrate Cratetis grammatici nomen ertatim restitutum ivero Valeven ad Phoeniss pag. 608. Geel bibi erit. nov. I, p. 62, et neve Quaest Scen. I, p. 28 not. AEgo assensum uensque cohibeo, qui et Irammaticum Socratem noverim, quamquam satis illum recentem cs. UmoL Iag. p. 389, 14, ubi oro oloquituri, et ita quoque videam explieari scholium posse: ita μολγῖς Socrates philosophus quosve audit apud comicos ' Atque de Socrate grammatico nune quidem video Mel- nevium quoquo olim cogitasse, de vii et scripti uphorionis Chalciud. p. 17 not.
68쪽
ταυτονὶ φησιν, ἐκ διηγηματίου τινὼ εἱλκυσθαι ). καὶ si δυαος, τι αίσχρος τις τὴν φιν συνεχως in γυναικὶ nλ σια αενος corrigend. πληκτιγυενος Suidas sub διαθήκην habet διαπληκτιγαενος quod ipsum hic restituere
voluit usterus συνέθετο ἐπὶ φίλων Πῆτε τυπτειν μνητε τυπτεσθαι, Mix δάκνειν φιλουντα μήτε δάκνεσθαι, ιον συμῖν οὐχ ελκυσεις τῶν πιπέδων Ουδ ἐγα τῶν τριχῶν.
Λιονυσιος ὁ ὁ Ζώπυρος η γραφει, α ρτυγοκοuπου κ. . . ' - Vides igitur, interpretum Aristophanis antiquiorum saltem nobilissimos a Symmacho esse usurpatos, Eratosthenem, Aristarchum, Callistratum, Didymum, u- ronium, praeterea alios quoque, tuorum num omnium
ibi os ipse inspexerit postea quaerendi Iocus erit, citemque vides ita usurpatos singulos, ut quid cuique placuisset breviter narraret, apposito unicuique interpretationi ejus qui exhibuisset nomine. IIaec, inquam, statim vides; neque enim est quod verear, ne diversi putes singulos hosce locos genetis esse, atque Euphronii quidem sententiam memoratam in Symmachi libro suisse mihi concedas, at ratosthenis, Aristarchi, Callistrati, Didymi, aliorum non item. Quid autem poteramne rectius agere certiusve verum invenire quam ubi codicibus, quorum plenam omnibusque numeris absolutam imaginem in his quoque quamvis minulis rebus referre editiones par est credere, mancipio me dare constitueram, ita ut putida quadam diligentia, quod quoque loco signum posuissent ad distinsuendum, accurate - contemplarer Atqui illi ubi habent: Δυμυαρος - apertum est indicari, quae sequantur ipsa esse Symmachi verba, quae temerarium esset interrupta redere his 'Αρισταρχος
non eodem insignita sint directae orationis signo exscriptorumque ex libro aliquo propriis oculis usurpato verborum indice, nec scripta in hunc modum Aetσταρχος δέ - sia
I Pindarimem. I, Initi, unde in schol corrigendum χλφεου. M 'Eλκυειν hie eodem sensu videtur positum, quo alibi in hisce scholii παραγειν vel παoα ρειν legitur i. e. traducere aliquid aliunde et in
Semel moneo, interpungendi rationem, qua tola mea nititur sententia, eandem ubique me retinere atque qualem apud Behherum invenerim, quamque revera in codicibus inventam, non ab editoribus demum Prosectam esse, cur negemus nulla justa causa excogitari Potest.
69쪽
dvuo δέ etc. immo, nisi inconstantia non exiguae sine ulla causa accusare velis scholiastas, ita statuendum est, omnia quae post illa Guu χος - sequantur, sive ipsius Symmachi sive aliorum tradunt interpretationem, ad eundem auctorem esse reserenda, Symmachum. Itaque illud tenebimus, scholiastas neque hic neque alibi 'ri ipsos usos esse antiquiorum illorum interpretum libris incloquo illa excerpsisse primos, sed inventa corum in Symmacni comis mentario placita cum ipsius Symmachi interpretationibus ita descripsisse, ut externa quoque forma Symmacho se omnia debere interdum saltem indicaverint. Quae si quis semel sibi persuaserit vere a me esse disputata, nolet, opinor, ab hac tam probabili sententia in alia omnia abire, locum contemplatus, qui nec probat aperte eandem sententiam nec vero etiam refellit, schol.
εἴ τι τοιουτον ορνεον δεξιὰ προς ρωτας φαiνεται, - quae si ita hodie scripta extarent Σιμu - , τ λ. - et diseriatius meam irmarent sententiam, et Ver ad codicum scripturam fortassis etiam propius accederent quis enim quovis pignore contendere velit non fugisse editorem principem istud signum quale hic desideramus, tam leve illud ut laleat facillime, haesertim si quis, quod in plurimos adit, tales minutias justo plus odit, sed in quibus majorum saepe rerum discrimina verti patet. Itaque o quidem loco non magna probabilitatis specie ea se tuebitur opinio, quae Didymi interpretationes aliundo atque X Symmachi commentario scholiastis innotuisse contendat; sed majore jure possit aliquis in eam sentontiam aliis quibusdam locis uti quos infra ponam non multum eis tribuuns ipse schol. Av. 12Mr σκυτάλη ἡτοι Λακωνικ1 ἐπιστολὴ et βακτηρὶα ἐφορουν γαρ βαρείας βακτηρίας οἱ ἄκωνες. os di σκυτ λιον τλα ἐκτει- νεται ιυς ἐν 'υλκάσιν, ενθα καὶ τι ικοφωντος ξ Ἀφροδιτης Γονιον παρετέθλη ἰου ἐς κύρακας τὰ χαρ ἀποiσεις ἐκποδων An του σκυταλio τε hoc add. Dindors. καὶ τῆς διφθερας. υτι Συuuctroo b M si δυαος σκυτάλια τὰς
βακτηρῶας, αἷς τὰ σκυταλα τυπτουσιν ἐστι τους τραχη-
I Nam si ipsi surpabant, cur interdum ex Symmachi uetoritate, Interdum ut a sei-iet ipsis adhibitos citabant Id hac quidem rationo explicari nullo modo potest, in scholiastis praesertim, qui nolunt plerumque ab aliorum sese pendero auctoritate videri, nedum voluerint tum ubi ne opus quidem erat allata auctoritate ista. 2 Recept Dindorsi emendationem παίσει. aulo aliter Hematertius. ad Lucian. I, p. 363. - Sed ue sic quidem persanatum isagmentum
70쪽
κάω νειθι μενος ἐν τοῖς ξῆς δραΩασι καὶ Γατος κ. . . Λiδυμος δέ φγησιν υποκοοισμα προς γυναικας His igitur locis erit sortasse qui ita utatur ut quam in superioribus exemplis sequuti sumus interpretandi legem, hic quoquo tenendam postulet, velitque hic quoque illud signum Aidvsιος ει' quo integrae ab ipsoque qui posuit excerplae
narrationis initium indicari diximus supra, in eundem sensum interpretari, eademque putare de φησὶ Aiδυμος in schol. Plut. l. i. statuenda esse, qua ratione esset sane judicandum, Didymum ipsis quoque scholiastis ad manus suisse. Sed ipse quid sentia inciam supra significavi: non tantum Ilisco locis tribuendum arbitror, ut a sententia proposita jure quis videri possit recessisse. Nam etsi concedo adeo, scholiastas in eum sensum ista posuisse, ut quodammodo ipsi id vini libro usi videantur, quid postea num inde jure colligi potest, revera istius intereretis celeberrimi commentarios eis in promptu suisse notior, opinor, ista recentiorum grammaticorum fraus est, qua sibi vindicare solent
1 Symmachum vereor ut hoc quidem loco recto intellexerit Ranis ius de Arist. vit. p. LXXV, qui, tantum abest,' inquit, ut Symma-cbus de homine quodam cogitaverit, ut Benileii sententi ne ror παρον scribentis explicantisque analiculam ' faveat multo magis quam adversetur etc. - Cogitavit profecto de homine Srmmaehus ni illa indicant rπολῖς eui anhius substituit πολυ ἐπὶ μαλακί ὀνειδιζομενος, uno non Dossunt commode nisi de homine intelligi. - Sed 3mmachum si Statuas perspexisse quod perspexisse eum credo, ipsum viri nomen legebat Butem ut ipse quoquo credo πτύοιον , non Ἀττυριον ab anaticula demum ESSe repetitum, i. o. non fuisse proprium nomen, sed adventicium et a comicorum cavillandi libidine nescio cui 3 αλακώ inditum cs. αιρεπῶν η υ-κνεοί Arist. Amra564, et reliqua apud eund ibid. 12 seqq. hoc igitur si statuis, aliqua opprobriorum quae in Symmachuin entlejus con-leeit pars statim evanescit. Et quidni potuerit verum viri nomen NYττα- eoosuisse, quod sono suo sponte ducebat comicos ad mi ταριον nomen ei