장음표시 사용
41쪽
PROLEGOMENA. CAP. II. Μanasse in patriam redux et serio ad deum convorsus, pristina vitae ratione commutata, ea quao antea Peccaverat, mrrigero atquo restituere studuit. Idolorum igitur altaria et simulacra removit, et superstitiones illas, quantum potuit, o civium animis evellere conatus est; at vero malum adeo investratum vix
iam exstirpari potuit, et tacilius ad omnia illa saeinora antea seducti erant, quam ab insita idololatriae cupiditato revocaba
tur. Legimus enim deorum aras a Manasse tantum remotas esse, a Iosia autem contusas atque disiectas , posteaquam ab Ammone rursum fuerunt instauratae; nec desiverunt in Oxcelsis locis immolare, licet Domino deo suo sacra sacere sibi viderentur. Ergo conversio seria et sincera solius fere regis erat, Populus externam tantam pietatis speciem vix ac ne vix quidem admiserunt, et mortuo Manassct, cum LV annos regnasset, impii filii Ammonis exemplum secuti pronis animis in pristina sacril gia reciderunt.
Huc reserendum est, quod in libris regum do calamitato Manassis ot conversione nihil omnino legitur, quippe quae ad ipsam regis personam Potius, quam ad universam gentia menrem pertinuerit . Quare, cum postea de exsilii Babylonici caussis quaereretur, cum omnia omnino peccata per tot secula ab Israelitis commissa, tum vero horrcnda Manassis facinora a prophetia exprobrabantur ; atque adeo septuaginta annos illos, quibus inde a primo Manassis ad tertium decimum Iosiae annum gravissima Perpetrarant peccata, septuaginta annorum servitus et exsilium Babylonicum subsecutum est . q. 5. DE REBUS ASSYRIORUM. Explicato Iudaeorum statu, a quo vaticinii edendi anga re petenda est, dicendum etiam est de rebus Assyriorum, ad quas, vatis oratio non minus pertinet. Est enim tenendum quidem,
et arbitrio iam videtur vacasse, atque adeo contra utriusque regni impetus sese tutum reddidisse, ne simili eoque graviore casu iterum vexaretur.
1 CD. 2 Paralip. XXXIII, 15; 2 Reg. XXIII, l2.2 Cis. mllux . Eini. II, R, p. 223. EWALD l. l. p. 378. 3 Cis. Ierem. II, 30. XV, 4. 2 Reg. XXIII, 6. XXIV, 3. 4 Ingeniose hane vieissitudinem exposuit CAsPARI liber den gyr. ephr. Krieg p. 24.
42쪽
I. 5. DE REBUS ASSYRIORUM. XXXI prophetas ad Israelem missos esse, atque in eius salute comparanda officium eorum totum versari, atque adeo de vaticiniis adversus peregrinas gentes prolatas probe statuisse MMCIHUM , cum diceret: sequaecunque contra gentes proserunt, ea propter Iudam dieunt. Primo enim loco, cum iis sero gentibus, a quibus graviter propter peccata sua V abantur, summae calamitates atque interitus praedicerentur, solatium inde et salutis certitudo Israelitis percipienda proponebatur, nec non misericordia dei et omnipotentia, cui soli confiderent neque ab hominibus peterent auxilium; tum vero gravis etiam exhibebatur commonitio, ut secum reputarent, eum tanta supplicia corum ingererentur capitibus, qui offenderunt Dominum vix aliqua sibi cognitum notitia, quidnam ipsis quos sacro sibi peculio elegerat deus, et quibus nomen suuri splendidissime deinceps cognoscendum atque percipiendum praebuerat, quid sibi videretur expectandum, cum gentium peccatis et superstitionibus imperatam a deo sanctitatem foedo inquinassent ly - At vero eiusmodi vaticinia latius patore videntur; nec permulta oracula illa, quae integras easquo maximas interdum librorum propheticorum conficiunt partes, gentibus tanquam meris exemplis atque instrumentis utuntur, quibus Iudaei educarentur explicatis; verum ipsas quoque mirifica verbi divinivis et efficacitas petit atque percellit. Intercedit enim mutua qua dam vicissitudo inter electum dei populum et reliquas gentes omnes; generis humani caussa Israel electa est, gentes autem in educanda Israele pro Suo modulo cooperant; ideo sedes earum secundum praestitutam Israelis rationem a deo distributae sunt, Dout. XXXII, 8. Act. XVII, 26. 27, et res earum sataque universa certa quadam cum sacro foederis populo continentur necessitate atque secundum eum gubernantur modulum, quo erga Israelem sese gesserint et statuta sibi munera exsecuti fuerint.
cis. Sach. Ι, 15. Ergo ea quoque vaticiniorum. de peregrinis gentibus editorum dignitas est, quod pro testimoniis habenda sunt atque sententiis edictis ab eo, qui Abrahamo olim et somini eius promisit: benedicam iis, qui tibi benedixerint, et qui tibi maledixerint, iis maledicam Gen. XII, 3, declaratis in medio illo
orbis terrarum loco, quo universae generis humani res undiquo omnes coguntur, Postremo enuntiatis ab eius populi ducibus, ad
43쪽
PROLEGOMENA. CAP. II. euius necessitatem omnium sata exiguntur. Quae vaticinia utrum gentibus innotuerint, nee ne, non multum refert; npe Ionae DX-plis atque Ieremiae magnopere insistendum ost, quae ab aliis insuper caussis suspendenda sunt. Ergo duplex nostri quoque vaticinii scopus est, quorum ulter in Israele, alter in Assyriis positus est; verum, licet horum nomen libro inscriptum sit, et Israelitarum salus interitu eorum comparanda paucis tantum ve his aperte declaretur, tamen Israelis respectus primo atque summo loco habendus est. - Iam vero quoniam Assyriorum flagitia non singula quaedam et certo quodam tempore erga sacram gentem perpetrata exprobrantur et destinatum pro iis supplicium dees ratur, verum omnia omnino facinora uno quasi conspectu comprehensa Proponuntur et diiudicantur, universa Assyriorum historia breviter videtur perstringenda esse, atque nd eam poti8Simum rationem revocanda, qua cum Israelitis continebantur. Prius vero quam res ipsas exponamus, paucis absolvenda est ea quaestio, quae est de sontibus, unde rerum Assyriarum notitiam hauriamus, praesertim eum paucis abhinc annis domestica potentissimae gentis monumenta reperiri coepta Rint, quorum
Summa Semper in concinnanda cuiusque populi historia dignitas est atque auctoritas. Nam eum plus M M annis Ninus, splendidissimi olim regni caput, vastis condita sepulcris latuisset, nostra memoria Anglorum et Francogallorum opera et industria sacrum est, ut inde ab anno 1843 e pulvere et sabulis surgeret atque
I Qui pmpheta gentibus constitutus declaratur I, 5. 10.2 CD. lacu. Narrative of a Residendo in Koordistan, Lond. 1836, 2 volt. AINswonis Traveis and Researches in Asia Minor, Mesopotamiaci. 1842. 2 volt. BONA et F κnis Monument de Ninive, Parisiis I 847- 50. b VOll. sol. A. H. LAx an Monuments of Niniveti, Londini 1849,
fol. Eiusdem Nineveh and iis remains, 2 volt. 8., tertio edita Lond. 8bo, nostro sermone reddita a Μκissono . Niniveh und seine Ueberreste, Lelpet. 1850. Primam operis huius partem GTARDus succinctam magis et communi legentium usui destinatam . edidit 1851, 12: .A Popular accountor disco vertes at Ninevehμ et. , ab eod. MEissNERO germanice translatam. FLErcnκn Notes Dom Ninevel, and Traveis in Mesopotamia, Assyria ci. Lond. 1850. 2 volt. Ex his quasi fontibus rerum alii iique minoris ambitus libri derivati sunt, quibus quae e ll. ss. veterumque scriptis et B monumenus de Assyria antiquitate cognoscuntur, brevius uberiasve explicantur; inter quos primo loco appellamus: Ios. Bononi, Niniveh and ita
Palaces, Lond. 18b2, 8, qui antea edidit: The bitri ed ciu of the Eas Nineveli, ibid. 1851. 8. Tum vero VAux Ninevsh and Perse iis, tertio
44쪽
imaginum et inscriptionum, in pnlatiorum muris eXpressarum. praeclaram silvam suppeditaret. Iam vero quaerendum est, num probe intelligantur, quae cuneatis titulis in monumentorum tabulis expre8sa reperiuntur, et qua ratione ad enucleandum sensum perventum sit . ut inde statuatur, quaenam iis in explicanda Λssyriorum historia tribuenda sit auctoritas. - Inveniuntur aliquot locis per vastos regni olim Persici fines inscriptiones tribus linguis exaratae, Persica, Medica et Assyria; signis cuneatis omnes constant, neque nisi cuneorum inter se compositione et collocatione disserunt; quorum
amplissima in monte Behistunensi Ῥαγίστανον ορος incisa est. Ac licet aliquot earum tituli dudum in patriam nostram allati
fuissent, nemo tamen aliquem ex iis sensum elicuerat, donec
altero huius seculi anno GnoTEFENDIUs qua ost ingenii sagacitate et felicitato, desideratam viam patefecit; is senim in titulo
editum Lond. I 851. 8, in nostrum sermonem translatum a ZE NERO LiPs. I 852. BLAcis η, Nineveh, iis rise and ruin, 18b2 III 12. Antiquitates Assyriorum, li. ss. ratione diligenter habita Oxposuit II. GnssE, Assyria, her manners and customs, aris and arma, Lond. 1852; do definitis earum partibus disputarunt Fgncussore the palaees ot Nineveli und Persepolis restored, Lond. 18b1. MouL-RocvETTR Memoir d'archeologie com-Paree asiatique ci. Sur Ι'Hercule Assyrien ei. Parisiis 1848. Journal des Savanis, 1849 m. Maio ss. QUATRRHERκ in iisdem actis m. Septembris fis.1849. GROTRνκm Antago und Zerstomng ster Gebaude gu Nimrud ei. Gotting. 1851. 4. - HOMER Chaldee, Assyrie, Μέdio ci. Paris. 1852. Succinctam quidem rerum enarrationem, at amplissimis annotationibus Ornatam concinnavit WEissEmonN Ninive und sein Gebiet, Ersord. 18b1, 4, quae maximi sutit momenti, congessit ΚiTTo Seripturo Lands 1851, 8; Ritins os sacred and historie Ianiis 1850. 12. - Annuntiata Sunt, quae mox prodeant in lucem: LATARD , Monuments of Niniveh, 2. series. Eiusdem: Niniveli and Babylon, the resulta os Desh discoveries made duringa second expedition in Assyria. - E quibus BONOMI liber ingeniosa rerum
tractatione maximeque eo, quod omnium Omnino monumentorum, quae in Museo Britannico exstant, et plurimorum ex iis, quae Parisiis invo-niuntur , expressas exhibet imagines, nec non liberali insuper pretio prae
ter ceteros magnopere commendatur.
45쪽
quodam Persepoli a NILBI HRIO descripto saepius repetitas sormulas, quibus de regibus dici videbatur, accurate inter ge contendit , eι persicas voces et nomina, a veteribus traditas, iis adaptare conatus, Zendicae et Sanscritae aliarumque dialectorum auxilio adhibito, eum clicuit sensum, qui postea amplioribus diseiplinae subsidiis splendide confirmatus est. Deseriptis enim compluribus paullatim eiusmodi tabulis BURNOUFICA quoque etBENFEIUs et Praeter ceteros LASSENIUS prospero gavisi eventu in hoc genere elaborarunt. Summae autem laudes RAUI INSONIO do-bentur, qui praestantissimam inscriptionem Beliis tunensem, quae quadringentas lineas complectitur, gravi labore descripsit et Persicum titulorum genus ita paullatim interpretatus est , ut non multum iam do QO dubitetur . Primo igitur genere enucleato ad alterum tertiumque, Medicum dico et Assyrium, accedere licebat. Atque ut alterum statim absolvamus, non multum adhuc in eo elaborarunt v v. dd. quid 3 quod ne de nomine quidem inter se consentiunt, qui suam ei impendunt operam, sed Modici sive Scythici generis appellatione utuntur, donec natura eius Certius definiretur. Laetior longe atque solicior opera in indagando Λssyrio s. tertio genere exstitit, praesertim ex quo amplissima eius exempla in ipsis Nini ruinis reperta sunt. Verum longo intricatior atquo difficilior pius in torpretatio est, quRm quis ΟPin tur forte, cum, Prima parte explicata, reliquae nullo sere negotio videnntur posse seni ro, cum eadem nomina et sententias alia lingua exarata exhibeant; nam cum Persica cuneatae Scriptionis species quadraginta sere signis constet, in Assyria plus
sexcontis iam inventu sunt, quae magis minusve inter se differunt; et quo plures Studium suum operamque in hanc quaestionem contulerunt, eo magis sententiae eorum et rationes inter se diversae sunt. Nam de natura linguao plurimis quidem
idem placuit, quod e I l. ss. patet Gen. X, 10 Semiticam esse;
1 Cis. Journal os the Royal Asiati e Society vol. XI. all. 2ὶ CD. Zeitfebrist der deuisellen morgentandi schen Geselischast, vol. V. 18b I, p. 447. 3 Varia vv. dd. in hoc genero studia recensuit HoLTEn s uber die gweite Art der Achaemenidi schen Keilschrist Zeitaehr. der d. -m Orgent. Geselisch. V. p. 145-1bI , brevi conspectu perstrinxit RoEDIGRR ibid. P. 450. M Quod Assyrius sermo a Iudaeis non intelligebatur Ies. XXVIII, II. XXXIII, 9, non prohibet, quin Semitieam teneamus naturam lais. TUCRII
46쪽
uni LUREATO de indoeuropaea indole persuasum est, etiamsi aramaicas aliquot voces deprehendi non negaverit; nec tamen defuit, qui e Chinensium sermone optime has literas illustrari
opinaretur . Discrepant autom vv. dd. eo, quod alii sinceram Semiticarum linguarum naturam in illa eXPressam esse tenent, DR SAULCY STERNIUA LoEWENSTERN LONGPERIER cum
RΑwLINSONiUs y alphaboti rationem et nonnulla alia Aegyptiacum aliquid olere contenderet; id quod non plane abnuit HINRSIUS', Λrianam tamen naturam Semiticae sortius commistam esse existimat. Semiticum autem genus RΑWLINSON cum aliis indiciis permultis , tum biliteris verborum radicibus ' et summa pronominum similitudine, quae cum Hebraeis intercedit, comprobare sibi videtur Quaro cum do capite rerum inter summos in hoc genere viros non permagnus sit dissensus, magis disserunt, ubi quaeritur, quidnam singulis signis atque figuris signifigetur; nam cuneatae scriptionis ratio maxime est composita atque intricata.
Genesis P. 253. WicuELHAus de N. Ti. versione Syriaca p. il , cum de Chaldaeorum lingua idem legamus dictum Ierem. V, b cis. Κ OBEMi Udl-kertasei p. 156 . De voce Ies. XXXVI, 12, eis. WicΗΕ . ib. P. 10. 1 PniL. LUχZATO Io Sanseritismo de Ia Iangue assyrienne etc. Patav. 1849. - Etudes sur Ies inscriptions Assyriennes, et. 1850. P. 208. 2 DR PARAvEY Ninive et Babylon, expliques dans letIrs ceritures et leur monumenta par les livres emportes en Chino. ei. Paris. 1845-6.
47쪽
PRO LEGOMENA . CAP. II. Prinium enim quinque Assyriae literaturAe species distinguuntur, cuneorum compositione diversae: assyria, simplicissima illa, medo Assyria, babylonica maxime impedita, achemaeniaco-babylonica, postremo elymaica; quibus tamen omnibus eandem exprimi linguam eXistimant, dialectorum tantummodo diversitate variatam Gravissima autem dissensio est de signorum potestate; quaeritur
enim, utrum suam quaeque exprimant notionem et cogitationem. an syllabas integras, an literas tantum, consonantes et vocat .
Atque aliquam quidem signorum partem esse ideographicam, ut aiunt, primus perspexit III NE RIUA ; simul autem permultis figuris syllabas contendit significari ; in utroque consentientem habet RAWMNS., qui tamen in eo non acquievit, Verum singulas etiam exprimi literas existimat, ita ut antiquissima cuneatae scriptionis Exempla notiones per figurarum similitudines videantur indicasse, deinde syllabas tantum et postremo primas quasque harum syllabarum litoras solas. Ad eandem sententiam pervenerunt DE SAUI.CYet GROTEFEND. ' , assentientibus BOTTA et L Ε ΕΝΝΤΕRΝIo. Disce
p. 5 fis., aliud Posteriore aetate invenitur cursivum, non, ut illud quidem, a sinistra ad de xteram, verum R dextera ad sinistram exaratum, quo privatim usi fuisse videntur, I licioniciis literis haud dissimile; cla. LAv. P. 275 ss. II, P. 164 ff. . Idem geniis in vasis quibusdam fictilibus inscriptum putRVerunt, quao reperta in Nini ruinis Londinum perlata in Museo Britannico exstant; at lieet vix aliqua verba plane sint enucleata, perspici tamen adhuc potuit, ad chaldaicum sermonem ea reserendR eSSE.cis. Athenaeum Lond. 1851, No. 1348.
I CD. BONONI l. l. p. 350-356. 2 CD. Athenaeum Lond. 1850. p. 555. qq. 37 CD. ibid. p. 908. Hi κs. nunquam singulas literas cuneis significari
a. d. VIII Cal. Octobr. anni praeteriti Nini perscripta cla. Athen. 1852, No. 13II. P. 1362 asseverat isthat the era os Nabonassar marks the in- . uoduction os Assyrian writing into Babylonia, Whero a vind of hieroglyphio only Was previousty in liso. Ho thought he had found evideneo, that tho hieroglyphic Writing had been earried in Assyria X or XII centuries besore the Christian era, improved, there made partialty Phonetic,
and reimported in iis altered inape at the epoch mentioned. Porro aliquot attulit exempla, quibus demonstraretur quomodo eunei paullatim unotionum significatu ad syllabas et literas transformati essent. - eis. οτη-ΝD. die Tributveraeichnisse ei. p. 14.
48쪽
dunt autem magnopere ab eorum consensu STERMUS et LUEZATO, cum singulis signis literas deinceps singulas semper indigitari asseverarent. Nos quidem, ab his studiis alieni, argumenta eorum et rationes diiudicare non valemus; plus tamen communi illorum sententiae tribuendum opinamur, quam horum ingenio, praesertim cum illorum agmen ducat RAULIN S., vir clarissimus, amplis- Simo exemplorum apparatu instructus, cui sumina in hac disciplina auctoritas ab Omnibus conceditur; reliqui autem, qui ei RSsentiunt, quorum nomina et ipsa magno cum honore appellantur, longe inter se diversi studiorum institutione, et domiciliis separati, ignari plerumque eorum, quae eodem sere tempore quisque elaboraverit, hi inquam ad eandem rationem adducti fuerint. Neque vero ideo de singularum figurarum vi et potestate
consentiunt; nam secundum vv. dd. sententiam cuneatorum titulorum explicatio gravissima difficultate premitur ea, quod non solum iidem soni variis signis exprimuntur, verum etiam eaedem figurae, ubi diversis modis cum aliis coniunctae et compositae exhibentur, longe diversos notare sonitus putantur', sicuti omnino Assyrii in inscribendis cuneis satis arbitraris versati essa Existimantur'; accedit ingens signorum multitudo , quam supra diximus; nec grammatices satis firmas ratasque adhuc regulas investigaverunt. Unde repetendum est, quod regum etiam nomina
vel eiusdem systematis patroni satis diversis modis legerint; veluti palatii Κhors adici conditorem RΑWLINA. antea docebat appellari Arkot- sin , postea Sargina', quem eundem etiam Sal-I Cis. das Austand 1852, No. 265.2 CD. RAwins Comment. l. I. Memoir p. 3. Gravissima deinceps signa quomodo usurpentur, in hoc libro explicare incepit v. d.; at duabus literis
ita tractatis sa et e , editio operis interrupta neque adhuc continuata est. - cli. GROTEF. I. I. p. 10 Ss. 3 CD. GROT . l. I. p. 18. Secundum eius v. d. sententiam inseribendorum titulorum magistri interdum, ne quid confunderetur, signis quibusdam cavisse videntur, cis. p. 26.4ὶ 246 diversa signa proposuit et partim interpretatus est -3Ns .r Indiscriminate list of Assyrian charactem; v. Joumal os tho Myal Asiatic Society vol. XIV, 1, in quo volumine si inni continetur Babylonicae inscriptionis Behistunensis interpretatio et saepius laudatum illud .Memoir. b Cis. Commentary p. 51 8s.
6 Cis. Athenaeum I 850, No. I 243, p. 903 a. Outtines p. 26.
49쪽
xXXVIII PROLEGOMENA . CAP. II.
manassarem nominari contendit, DE SAULCY autem Sardon vel Assarhaddonem, GROTEFEND. Nabopolassarem ne dicam LUZZAT interpretari Κyni ladanum; porro rex ille, qui celeberrimam statuam Nimrudensem inscripsit, a RΛWLINS. ferebatur appellari Temen-bay , cui nuperrime praetulit nomen Divanubara , a GROTLF. autem legitur Shalmaneser '; et Israelitarum, ut videtur, principem, qui donu regi Assyriorum afferens imaginibus ibi expressis inducitur, RAULINA. simul et IIINΚη. affirmant esse
Quae cum sit in eruendis inscriptionum sententiis discrepantia, tamen de universo earum argumento minus inter se dissident quam de regum nominibus, et in desesso illorum studio et opera factum est, ut alii aliorum argumentis et rationibus religiose perpensis modo haec, modo illa concesserint'; nec temere videmur sperare fore, ut quo amplior inscriptionum multitudo e monumentis, quae vel reperta duduin sunt vel summa Francogallorum
et Anglorum impensa opera indies effodiuntur, publici paullatim facta iuris et virorum doctorum examini fuerit subiecta, eo gravissima haec disciplina ad certiorem in dies rationem coniunctis viribus perducatur. Sic multa utique lux obscuris Assyriorum rebus debebit accedero, si quando probe suerint investigata, quae in publicis regum tabulis suo ordine dispositis, nuper a Gyardo repertis et quae in rogiis intacombis modo detoctis yy continentur
1ὶ Notos fur les nonas des rois Assyriens publies par Mr. LATARD. cla. Revue archeologi quo 1849 - 50, p. 773 ss. 2 CD. BOAoni p. 379; coli. GROTEF. Tributvergetelinisse p. 22.3 Eludos sur Ies inscriptions Assyriennes do Persepolis, Κhorsabadet. P. 184.
50쪽
Quae cum ita sint, vix iis, quae v v. dd. illi singuli sibi quisque videntur elaborasse, fides omnino erit permagna habenda; neque enim in tam incerto atque mutabili totius disciplinae statu quicquam Pro certo atque explorato potest accipi. At vero ubi de diverso fiduciae modulo, quae cuique largienda sit, quaeritur, nihil reliquorum dotractabimus auctoritati, cum plurimum tribuamus R. WLINSONIO, quippe qui non solum ditissima inseriptionum collectione sublevetur atque in Assyria antiquitate exploranda
totus versetur, verum etiam, cum alii de singulis tantum partibus suas declaraverint sententius, ipse solus sere universum rerum Assyriarum historium complexus idoneo conspectu Proposuerit; ac licet in nonnullis rebus sententiam suam immutaverit, tamE
maxime in animum fidemque legentium sese insinuare valet, quia certa ab incertis tam distinguit ipse quam perpetuo distinguenda monet. Non omnia tamen eius placitu eodem habebimus loco,
Sed ea Summo, quae aliorum consensu magis etiam commendantur. - Ergo eam auctoritatem, quam secundum ratas fidei historieae leges domesticis gentium monumentis tribuere debemus, nondum iis valemus largiri; ita autem utemur iis, ut indicia eorum grato animo accipiamus ad comprobanda et confirmanda ea, quae aliunde dudum fuerint domonstratu. Haec autem ratio nisi de inscriptionibus non valet; nam quae
ex ipsis tabularum imaginibus diligenter inter se collatis videantur patere, iis non est quominus liberius utamur, id quod in explicandis potissimum Nahumi verbis saepissimo admisimus.
Iam vero sicuti Omnino in incertis rebus librorum sacrorum lux certissima eo amplius solet splendere atquo obscura loca collustrare, ita etiamsi divina eorum indoles posthabentur, vel humano iure gravissima sunt, quae de Assyriorum rebus exhibent,
quoniam aut ab iis exarata sunt, qui quas describunt rebus ipsi interfuerint, aut ox eorum scriptis haud ita multo post ab aliis religiose delibata. Quae autem sic tradita accepimuη , eo Runt ampliore habenda loco, quod de Origine populi et primis regni initiis talia inde doeemur, qualia non mythicam indolem Prae Seserant, verum ad exploratae historiae dignitatem et rationem aΡ-
There they lio, it is said, in hugo stono sarkophagi, with ponderous lius decoratocl with the royat omamenta and costume, just as they were deposited more ilian 3000 years ago.