장음표시 사용
31쪽
hominum; sed ειcut est pera, perbum Dei I. Thessal. II. 15. Nos autem non spiritum huius mundi accepimus, sed spiritum, qui ex Deo eSi, ut Sciamus quas a Deo donata sunt nobis: quae et loquimur, non in doctis humanas acipientiae sectis, sed in doctriana Spiritus , spiritualibus spiritualia com- Parcirites . Spiritualis autem iudicar omnia Quis enim como Mit sensum Domini, qui instruat eum Z Nos autem sensum Christi habemus. I. Corinth. ΙΙ. 12. et Seqq.
Prob. II. ox Patribus, qui quum de Sacra Scriptura loquuntur , nunquam inter hunCvel illum librum, hanc vel illam libri par
tem distinguunt; sed eam, quanta quanta est, Deo inspirante conscriptam omnino assirmant. Sic enim loquitur S. Ircnaeus: Scripturae quia dem perfectas Sunt, qui e a Vrebo Dei, et Spiritu eius dictae. Lib. II. coni. haereses cap. XXVIII. n. a. S. Augustinus vero : illa Cloitate, undo peregrinamur, litem nobιs senorunt, ipsas sunt Scripturae, quas nos hortantur, ut bene Misamus. Serm. II. iu
32쪽
Psab XC. n. I. Porro Chrysostomus: Quasi Ion-ςs Obsentibus literas Sacrana Scripturam mittit, conciliaturus sibi unios am hominum, naturam. Et has quidem litoras dedit Deus, cittulit autem Moses. Hom. II. in GeneS. n. s. Magnus deniquo Gregorius: Quid est autem Sacra Scriptura, nisi quaedam epistola Omnipotentis Dei ad creaturam suam 2
Probatur III. ratione Τheologica. Si qua ex parte Sacra Scriptura , non Deo inspirante , sed Proprio marte ab homino scripta. fuerit, nulla tunc crit Scripturae Pars, de qua hoc dici nequeat; quapropter tota Scripturae divina auctoritas vacillabit. At misso namque, apposite Augustinus, semel in tantum auctoritatis fastigium in Sacram nempe Scripturam osscisso aliquo mendacio
si Alia Patrum testimonia non pauca , ubi etiam Sacrae Scripturae verba a Deo inspirata suisse Uemonstrabimus , asseremus. γ
33쪽
nulla illorum librorum particula reman bit , quas non , ulcumgus Oidebitur, DEI
ad mores dissoliis , pel ad suom incredi
bilis, ea lom perniciosissima re M ad mera- uentis auctoris consilium, o iumque res, ratum Epist. VIII. n. Probatur. IV. Catholicae Ecclesiae aucto ritato. Sic enim catholicam doctrinam definivit Tridentina Sunodus : Si quis autem libros ipsos inlogros cum Omnibus suis Pamtibus , prout in Ecclosia Catholica IoniconSueverunt, et in feteri pupata latincteditione habentur, pro sacris, et canoniciS
non Summerit. ....... anathema Sit. Ses.
IV. De Canonicis Scripturis. Obiecta diluuntur. Obiic. I. Ploraque in Scriptura OCCurrunt. quae ob eorum inutilitatem , vel levitatem Spirita S licho auctore 'indigna Omnino videntur , ut exempli causa illud Tobiao :Tunc praecucurrit canis, qui simul fuerat in via , et quasi nuti ius adpeniens blan-
34쪽
ctimento suas caudae murabat, XI. 9. Et illud Apostoli ' Penulam, quam reliqui
Troads apud CarFum, Oeniens a re tecum, et libros , maximo autρm membraucis. II. Tina.' IV. 15. aliaque liuiusmodi.
Itesp. Quod nos praecipuam, ac Pro Priam rationem , ob quam aliquid ab auctore , praesertim Deo , scriptum sit , ignoremus ; ex eo illud Deo indignum esse perperam concludimus : nihil enim sacilius, quam quod profundissima Dei con silia nos non intilligamus. Ea ergo , quae primo intuitu inutilia, ac Iovia nobis videntur, talia in Dei mente non Sunt. Haeterea quae in obiectione citantur circumstantiae , nec inutiles , nec leves omnino recte conSi
deranti videbuntur; nam practerquam quod illae ad historiae integritatem , et Styli Sim plicitatem Scripturae propriam , allegoricas quoque, et morales Siguificationes minime Spernendas continent. Nimirum canis Tc-biae praecurrens, et gaudens sidei ergci d minum , et grati animi erga heuomerentem morale documentum est i allegorice autem
35쪽
Ecclesiac, Pastores et doctores significat, qui Angelo Testamenti adhaerentes , lupos ab eius Ox ili arccnt. Vide Isai. LVI. u. et Hi - ronymuin in hunc locum. Quod vero ad Pauli penulain , et libros attinet, Ecclesiae mi nistris , ct Apostolicae paDPerlatis , et aS-sidui laboris legendo speciatim, et scribendo impensi opportunissimum exemplum ProPo
Obiic. II. Se multa proprio marte , non Spiritu Sancto inspirati to scripsisse ipsi sacri Auctores testantur : Ceteris Go dico, non Domintis. I. Corinth. VII. 12. Quod loquor non secundum Deum loquor In quo quis audet, in insipientia dico, audeo est ego. II. Corinth. XI. 17. v I. Resp. Locutione illa APQstolus , celeris ego dico , non Dominus, consilium a prae cepto discernere voluit; at consilium ipsum Dei inspirantis erat. Quod vero dicit, nimsecundum Deum, et insipienter loqui , se insipientium. more , sed necesSitate coactum ad cocrcendos salsos Apostolos, non sino Dei
inspiratione , aerinonem instituisse signifi-
36쪽
eat; ac propterea id quod nulla necessitate cogente, nec Deo inspirante , insipienter, et
non secundum Deum dictum seret, sapienter, et secundum Deum. locutus est Apostolus : illis autem vorbis rem, prout exterius
apparebat, indicare solum voluit. Obiic. III. Auctor secundi Libri Machabaeorum se multa proprio ingenio, non Deo inspirante , scripsisso ostendit , quum ait: Lι nobis Vtiidem ipsis, qui hoc παε Iasonis Cyrenaei ) bre piandi causa su3ce imMS, non facilem laborem, immo υem negotium plenum sigiliarum , et Sudoris assumpsi mus. II. Machab. II. u . Et alibi: Ego quoque in his faciam Inem 4ermonis ; etsi Vtiidem bene , et ut historiae compelli , hoe et ipso pelim: sin autem minus digne, concedendum est mihi. Ibidem cap. XV. ,
58. 59. Resp. Ex eiusmodi Scriptoris sacri dictis
non recte concludit adversarius, quaedam illum per se, Deo non inspirante, Scripsisse. Sicut enim gratia , quamvis essicax, voluntatis operam hau4 excludit, sic nec inspiratio
37쪽
Iaborem intellectus: et quemadmodum voluntatis studio sese accommodare solet gratia ,
ita et ingonii viribus, ac motibus inspiratio. Igitur noc labor, nec vcniae petitio Scriptoris illius divinam inspirationem impediunt. Ad rom Lovanienses Theologi: Inspiratio Spiritus Sancti non excludit quaerendu , legendi , meditandi , aut ordinandi se
monis curam, ac studiiam , non m is
quam precationis , atque ieiunii. Quom- admodum enim post Orationem , ac Pm missum ieiunitim , ita os Post meditationis Ialorem, siquo industriam potest Spiritus Sanctus et rem quam scribi pelit , etiam
ram , ac ordinem ενς rere. Id quod non historicis tantum sacris, sed Pro hetis etiamo penire tuterdum potuit. Nequo enim isti inter scribendum func demum mysteriorum, ac futurorum se or repelationem accipiebant : cum de multis certum , ac epidens sit, anteriorem in eis fuissct reMelalianom, Posteriorem Scriptionem. Certe in exstasi ,
et raptu Positi non εimul ea, quae videbant,
38쪽
in litteras mitiore poterant. In his ergo postea describendis, cur non, uι in ceteris rebus Sensu , experientia, acti lectione cO- mitis , humanao industriae relictus locua aliquis cogitari queat: postea tamen intEr Scribendum s orento post meditationis laborem Spiritu Sancto , quaenam horum,ot quomodo scribi vellet ......... Porro,
quod idem Auctor Meniam petere so dicat, εi minus conUenientor historiast scripsstrie, nequaquam id in 'nritus Sancti iniuriam
redunciat. Neque enim falsitatis, aut erroris, sed minus accurati tantum Ssermoni Moniae politio est: cuiusmodi et apud Paulum II. Cor. XI. reperatur, qui dum Semmonis constetur imperitiam , quid aliud , quam eius Usniam quodammodo poscit Vertim ibi non aliud, quam tacita quaedam, sed mira dignationes ad humanas imbeci litatis accommodata ingenium, intelligenda
est admonitis , ne quis verborum, et Om-tionis Rumilitato D onsus a sacra lections rosiliat. Unde nec stFli inter Scriptores m-cros clipei itas obstat, quo minus et Oss
39쪽
. a Spiritu Sancto profescius ait. EloquQntius naias aulicus scrotii, g tam PGStor, et rusticus Amos: et tamen Eorum ν Masingula , totusqus sermo a S iritu Sancto inspiratus non dubitatur. Nimirum utebatur his organis Deus , scroata cratusque - qualitates iac conditione, quando haec ipsas a Getas sapientiae etiam ipsius consilio SubsorMiebat. Cap. I. num. 15. et Seqq.
Ceteras dissicultates , quas ex Scripturis nobis obiiciunt Advorsarii , brevitatis causa
Practermittimus i eas autem omneS c ertere
poterit, quisquis Bibliorum in torpretes consulero velit. In torca illud animadvertendum tum haereticos , tum incredulos a primis usque Ecclesiae saoculis dissicultates exquisitas undique, et collectas Vel quorumdam,
vel omnium sacrorum librorum θροπνευστια
obiecisse; quibus dissicultatibus singulis Catholici adeo plene responderunt, ut recentioribus haereticis , atque incredulis nihil aliud reliquum sucrit, nisi eamdem crambem omnino recoquere. Illud insuper memoria nunquam excidere patiatur Theologus, quod
40쪽
scripsit Augustinus : Excellentia canonicas auctoritatis sesteris , et nOpi Testamenti , quas Apostolorum confirmata temporibus Per successiones Episco oriam, et ProPa 'tiones Ecclesiarum, tanquam in Sede qua dam sublimiter constituta est, cui germiat
Omnis Melis, ol pitis intellectus. Ibi siquid solui absurdum moUerit, non licet dicere: Auctor huius libri non tentiit Oeritatem ; sed aut coGx mendosus est, aut interPros erravit, aut tu nou intelligis. Lib. XI. coni. Faust. CaP. V. PROPOSITIO II.
Vt Sacra Scriptura recipiandi sunt omnes libri, quos Catholica Ecclesia in suo nono exhibet. . Ι. Antequam propositionem hanc demonstrandam aggrediamur ; quid Canonis no- minc Veniat, explicandum est. Canonem huic
appellamus catalogum librorum , qui , Deo inspirante, conscripti sunt: qui vero in hoc