De excerptis et fragmentis aliquot Appiani commentatio critica et historia ...

31쪽

id quod gravius in imonisin est, lyrim M. l. 22, A sianas do euis ad v-- Rh-tosi, orieos, atasa, nullam ae apud eriptores mentionem inveniane seat, quae tamen, si Livium adimet, haud dubio ab eo didi- σὲ et v. Epito- Ia et I . Quae uni in sint, A planum a prodiet ab opaeria aut initio Livium consuloro

εoepit, eri consilio deinde mutain, quod in quadam historiae paris Dionysii libro eo pilare ommovit. --- et in reliquia rebo aliorum auctorum, quos Livio praeserret, notitiam sibi comparassost, ab Liviani operisua omnino reeeaaiane dicendu est nee quidquid praetor saum ab illi esset, ab Livio compertum iri sp xasae. Haec do Livio. Iam quod ad Plutare tum attinet, nucis .m absolvam. Vita illa Romuli, uinae,

Poplioolae, Camilli, Coriolani, Pyrrhi eum his Oxcerptis

fragmentiaque Appiani eoru parantem licet videro, quisis longe abait, ut Appianus quein modum Dionyalum, vite Pluta hum quoque in hi relina aquam ornpilnv rit. Num vero emel et iterum Plularet, Iibros volveri. hoe si illud iisdem olim lectis acceptum rotu esse, alia quaestio est. Rusmodi ex. - annt, reapo-Fabrieli, harratio de captiva veminata Pyris Cineas Demoatheni seq.iparatus ibid. 14 , eum rei mentions ad Plutaretium auetorem Dio Cassius refert E. V.

forinane possunt, quae a Plutaris de ore a 3'amnemur R. narrantur inum. 2M de Tarpeis Rom. I 3, 4 revorentia populi ad veraua Coranti tisi Cor. IM; - -- rebus Appianua Plutareho similior ab Dionysio videtur discedere, neque tamen quidquam obstat, suo minus Appianus ex eodem ciun Plutarcho fonta Maisa diei anit, nae motiis inaltithonio ribuendum

32쪽

tantum est, ut eo res riudicetur. Quae hic do Plutarcho dicta sunt, en in reliquam quoque Appiani historiam cadunt. φὶ. Iam ad illos scriptores ab ipso Appiano nomine laudatos transeundum rit. In libro GallieosVI), hi domorsonis acordotis audacia Θntio eat, noriptorEm Romanum testem advocavit quam rom Ab Dionysio fortasse praetermissRm, ceteroquin, ut videtur,

morarunt, Plutarchus praeteriit. omen autem eriptoris, quem Appianus itavit, dubitationem abst; Iogo-hatvr enim in S. Vales. αυσιος, quod Valesius in κασσιος transposito nocentu mutnuit, quam Emondationem editores oculi sunt. Qui a Cassius illo IIomina

Ν. A. VII, 21, a laudatus, qui in annRicta ab u. e. ad sua tempora ut saltem ad bellum Pun-m II do. duetos multa o sacris libris et traditionibus idoluetranstulisse, antis antiquum Rnnnlium scriptorem ad manum habuit Appianus. Vixit enim ire n. v. e. M. Νum vero aut nomine ναυσιος Κάσσιος lateat, non possum non adniodum dubitare nomen nim illud mondosum ex λαυδιος aeque corrumpi potuit, nee Cassius illorum scriptorum vidatur fuisse, quo in his robus congulere Appiani intorosset. o Livio videin placuit, qui nusquam toto opore Cassii nomen laudavErit vid. Laeli mann do soni Liv. I, 44 . Idem quoque in Dionysium valet Quisquis autom . citatua est,

33쪽

- eo Romanua fuit, quem in his Phua praeter mons ei. in Graeeum in usum te illi a mibuit Noe in nomine nudo posito 'P- aio haerendum, quod demh. L equo 'Pωμαικος - γραφεν uniet Praefat. AE; Iv. V, M. In En nrte rem ni Gallierer rin, vae a Caeaaria temporibus versatur 'pit. M, Me--ein ephemeridibus vel potius Asinii Potnioni opero

M annales provocat Claudii eorrupto praeno iiii no Pauli 3 33, quem in nuperioribus Gallicis rebus ducern ab eo adhi-hltum ense, inde olligere ieet uuin tu in autoni Clau-- n diei, eognomine uvndrigarium, quem Velleiua P. O , . Sisennae eum utilio et Valerio Antiat aeqiralem Reis, tiaribus addurius rationibus mihi perei auum habeo. - annales a bollo inde Gallico initium eo pisse, ad ip-ahaea tempor esse dedi et on, aritis constat Orosius 'm numeruin militum ad Sacriportum Besoruin R. u. c. ora ex qua historii citavit. Acilia non ut om annales partim ex Graeco in Latinurn Seruionem Verteriat, Rr

νη Core ecla an eis. Παυλον τέ neque enim Παυλος ὁ κώολ- eete dieitur, neque quisquam aeriptor eo nomine n this eat Puto autem in τψ' syllabam finalem oemptimo imis 'Issonis' latere nisi forte Παυλιν ex alio contextua

v. h. o eorruptum fit.

34쪽

Per omne opus Livianum, quod integrum eat, Claudis. hic illic nomino etiatum videmus. Ex riua libria Livius ea laudat ab alii non traditas VIII, Is, XXXVIII,

4I, LlV, hunc seriptorem numerum. RPtorum: egoriamque immodie augentem haud tertier inquandum

elogit XXX, si, sed pluribus auctoribus pollua fidam habuit VI, 2 IX, M. Eodem Senee unus eat dis Bonos. It, ra). Claudium Gellius per omne libron praecipuo laudavit idem in Oronium valet, qui eum saepius, in ollo needonico lV, s), Aehateo V, 10. Numantino V M in aliis, d manuni habilit. Neque vero Plutaretio incognitus suit, qui pugnam ad Anienem Coriol. 4l ab Claudio sumpsit eis. Liv. VI, 2, o Clodium ii ondam alio loco Nurn. I ei invit, quE idom atque Clavdiuamosior idotur Claudio deniquo

Claudium interpretem diversum a Quadrigario ptates. Λltero Ioeo enim Claudium Aellianos annales Latine vertisse Liviva dixit neque proseet eum ita distinxit ut de alti quodam cogitare laeeat altero non Claudius dieitur nisi aliquid tradidisse Aellianos libros seetatus; qui posterior oeua pro Claudio ab Livio alias laudato stare mihi videtur eteonte Laehmanni distinetionem prorsus re gnare, euietiam omnium aeriptorum silentium opponama neqtie alius quisquam Claudius, id quod haud levia momenti est, in universa historia belli Puniet secundi ab Livio eitatur. Et duo illi Ioe s. e. eiusdem plane itido is sunt, atque eteri omnes quos Ita Livitis hie illi laudavit a ter enim numerum ea sorum impudenter auget auer rem mirabilem ad irit ab alii omissam. Quibus Eonsiderati eouigi ieet. Clavd.um in belli saltem Puniei historia exponer.da Aellianos annales in Latinum sermonem translaton au opera inae isse eosdem etiam in reliquis dein us rebus ob oeulos illum habuisse, Ite loeus supe eitatus steridie.

35쪽

rvmui, Maeroiana, Nonius, Primianua ua identidematine. - Bro arreptum et copiosum opus fuisse, x librorum lana nihil numeroquo licet colligero; dompina fragnient testantur, quae orntorturn aera henda genua produnt; et quiden in rebus uniri iniri in quantum eolixum ruinae, alia apparet vid. Laeli in II, p. 22 . Claaediti ubiquo fabulatorern rerum qu e Xornatorem

agnoseoris licet eis hiatoriolas apud Geli. X , a domanti pugna ingulari eum Gallo; p. Oros V, 4, dor mirahil a Lunitano quodnin est R; p. Pnee. d. nos III. 23, do domina et nervis; ap. Liv. XXXV, 14, o Seipioni et Hannibalia colloquio . unc autem

auetorem, eradu in orntorturn seribendi gentia eum

quadam nermonia Latini sini plieitato conjunetiam Appianum adis allieer debebat, non in Gallicis solum robua, sed in magna etiam reliqui operia part in unum vidotur eonvertisse. In rebus Syriacis eo solo, It , ubi Polrbium dueein habuit, narrationern illam de Seipione Anienno lognto ejusquo olloquio uininnnibal ex Claudii historia in unan transtulit; Pqu enim eam

historiolam Polybio deberi, ex Liv. XXXV, I apparet,

qui in iis rebun Polybium maxime aeeutus ad Claudium eam refert, ne tie ex Livii narratione quidquam Appianum exseripsisse, qui praesertian anni multo uberiua xposuerit, utrius it Verba ompnranti perspicuum orit. In ei eris quoquat rebus, ubi Polybiunt aequitur, multa Polabianae narrationi aliena ira nataeuit, quorurn plura ad Claudium reserre non dubitaverim cis Appian Punie.

e. 4 - ad fin libr. Pol b. segm. l. XXXVI et XXXV uxJam in o libri Galliel parto, ubi Dionynio Appianua

36쪽

Dio MoΝ-- diameain, ab εω - eonautiu- --imini narrationem de ora- --doto ab Mando. --με- ae non possim non a-pinari. I. - γε. ineopa rebus alneis ad ea vis tomporR, - - anmatos Claudii salers, hujus auctoritatem Appianarin oeutum osse, ex Ioeo sum. e. Gall. I, 2 eonyaeis Maasai. Nonnulla denique s mers Appium vestigia, vallapud Liviam inveniri supra aisniamus, Claudi-- videatur originem prodoro cis Lav. xlli, πιλ noquo prorsu a vori similitudine beat, quin plura eo , quae ab ostro anni lie. e. - narrantur . e. -taminum singularaum miris la , e Claudiani fontis evia mala sint. In bello anniba leo α Q. Fabi in legatum Delphos missumosa 33 tradidit eundo γε illarum rerum seriptorem voeavit quae inmen Fabii commemorandi ratio jam ipsa per a nihil do risia annalibus ab Appiano adhibitis vidatur probare. Quidnae in Fabium, quum annuiss, non singularem Mum Punicarum historini consarapsisset, eodem modo, quo

Claudium, laudavit, quem in robus Gallinis l. o. toneomadvocatum non earum rerum scriptorem appo lavit, sod elaria verbis esus itavit annales 3 Potius crodam Appianum non Fabium nisi ex alto sontes sortam Claudio citatum haberε, quem praeelarum hiatorieum Dolphos Iogatum

37쪽

Ηve eeedit, quod in iis loeis Livianis, qui Appiavisontem nullo nomine adjecto indieant, no unum quidem ventigium inveni, quod cum aliqua veri poete ad Fa-hium referri posael. Quare, donec eontrarium e rtia

argumentia probatum videro, Niobuhrio P. IV, p. 4 ,2M non amentiar, qui Appiano, antequam Polybium a quondum elegisaei, Fabium ducem fuisso contendit, nulla

38쪽

alia ration ductus, nisi quod Fabium Appianua illo Deo nomine laudasset. Quod quum do Appiano alia

nataro Niobuhrius putaret, idem in Dionem quo quΘ, oui in parto rerum Puniearum similitudo eum Appiano intercederet, non minus valero eredidit noetamen illum fortasse ex aliis praetorEa fontibua hau- aias negat. Haec de abi. -- Non anto huic praefationi finem facturus sum, quam binis vel ternis vombis Polybium si Hieronymum commemorRVero, quoa

ab Appiano laudato esse supra indicavi. Polyhiua dodivorsis bellis, quae eum onianis Galli gesserunt l. I, s II, per tot lib. mentionem fecit; quos a Polybet Ioeos eum Gallio libri fragmentis omparaveris, o ita nihil Appianum in suam historiam transtulisse, faeile intellexeris. Hieronymum utam Cardianum in robua ab Aloxandrom gestis Mithridat. 8 teatom ita advo- eavit, ut vix dubitari possit, quin ejus historiam ad manum abusrit. Utrum vero in rebus quoquo a Pyrrho gestis scriptor Cardianus, quem Dionysius et Plutarehus plus minuave in usum adhibuerunt 3'γ, Appinno anto oculos uorit dijudieari nequit fieri autem potuit, ut eorum, in quibus Appianua ab Dionysio diversu eum Plutarcho consentit, unum, althrum originem illi acriptori debεret. . Cis. Dionys. I, 6 Plutaris. Pyrrh. II, 21 .

39쪽

Ex Appiani

manarum istoriarum Libro LSive me Regibus

Excerpta k Fragmenta. I. Excerptuin notii, in Bibliotheca, cod. VII. D.

I. Quae h. l. Appianus do agneae genere, de fugarius longiaque erroribus, de adventu iri littus Laurentinum , do Troiae noni in orae maritiniae dato, brevibua verbia omplexu eat, en Dionysii petorom prodere vi dentur, uiua ad sinii litudinent Noator, vivo res e m moria seripsit, si vo paginas oculis Ervolavit, multo Propius accedit, quam vi quam aliorutii η Idem quoquo in annum valet, martia filium ab utroque appel-

uni Photio testante i . . Aisianua re in Enea inde ad Romiatam usque non nisi ursam ἐν θυιν tractaverit, considerata etia inrevatate Nostri in aliis quorum aingula aeetarativa persequi nora sua inter se putaverit, mori possum mihi persuadere, revem modo epitomen libri l. Photium exhihuisse, neque narratiotiem, quam hie legumus, singulo verborum fortasse uno et altero es eo opto e transposito vel etiam praeterinlago, in una emuna magis ex Appianirathro exseriptam, quam eontreetaem es... Huc aeeedit, quod Photitia non am o uin diaerepantia de Aceani a Appiatio indieatam exhihuit, sed obliquae etiam orationis formam in Athatiis emthua Mensendi in eodem naumatam servavit.

40쪽

atvm 3. At postquam de adventu Troianorum in a Italiae partem, quae R Aboriginibus incolebatur, motationsm feeit, seu confres memorin actu eulorum error.

illussa a Neiorem auum Aborigiariam remis a iuria, quom in sabulis de adventu prinium vandri, sindo IIsreulis, copiis Troianis omitati, Dionysius au pra I, 1. 2. est commentoravit, Appianua ad haec Enε-

tempora non traduxit isti ais, sed undEm tiam eum Latino mae, mire avitiise, siti pera-uit, in o ηεμ- Vnto Errore, quae ejus incuria est, de illo adem omnia narravit, quae de Latino et eri; andom vero, ubi do nomine Latinoruin agitur Aboriginibus addito, quasi rea nullam dubitationent uberet, ex duabus personis una laeta in illum Latinum annum appellavit. Nequevsro an his rebus corruptelae nilius ostigia sunt aut librario aut ex eerptori tribuendae, nec si, quod pri in for-issse spectu placuerit, pro P ἄτινον Φαυνου h. l. Λατίνου του -υνου legas, ullo modo Appianus errore liberetur. De agro trium a. quadringentorum ' in cireuitu utadroriani nem attributo equo condito nuinio ab Dionrsio c. sis, nisi in umor stadiorum sortassis -- o, non dis-ntu To-pormae rinionem, unum Vulso situs mei ferrum eis. Vimii. n. VII, M. Dio Cassia

mere eonastas est.