De Sophocleae dictionis proprietate cum Aeschyli Euripidisque, dicendi genere comparata

31쪽

επει παρεοπ μευ Τευκρος παρ' 'ημ ιυ. Ed Col. v. 449: παρος του μου πόθου προυθεντο την τυραννίδα, quae tamen

Non tam pleonasmi, quam cujusdam ana coluitii speciem pro se serunt. Frequentissima autem apud tragicos, maximeque apud Sophoclem exempla sunt articuli δεικτικως adhibiti, ut vim exprimat paene pronominis demonstra lixi': Tra Ch. V. 438 του λογους, ea verba, quae a Cies. OEd. R. v. 380 572, 45. Trach. V. 598 τω μακρω χρου '. Aj. v. 305 τα θειν επηπεδησ επη. l. V. 294 ὁ συ γυ-

ματα Venti, qui flare solen 6. Soepissime a Sophocle articulus insiti itivo praeponitur aut appositionis loco, velut, j. v. 444 επειθ ἡ τέρψις ηθε σοι τὸ θραν, s. Antiq. v. 79. Ed Col. V. 444 hoc scilicet θραν, sacere ουκ ἡλλ αυ. Antig. 707 sqq. Phil. v. 244 Oe

θραυ. Phil. v. 48, v. 252. Aj. 443. In omnibus his exemplis exquisitam quamdam significationem habet articulus et doctem Sophoclem OVatam. Accedit particularum Donnullarum velut γέ et diu his positariana abundantia , Sophocli non iam cum Eschylo litani cum Euripide communis. Non verus his est pleonasmus, Sed orationis cum arte actae subtilitas P P-ticulae υ et γέ enim omni voci addi possunt, de qua

mermanni nota ad Αj. V. 114.

32쪽

maxime instare velis'. Attamen γέ bis, vel etiam terpositum, requentius apud Sophoclem invenitur, Phil. v. 439. Ed Col. v. 947. OEd. R. v. 050 et v. 4397.

Trach. v. 335, Cum UOtula nostra.

ΙΙ. Quum a pleonasmo qui veribo, ad eum, qui integro propositionis membro esticitur, procedimus, obviam sit ille, quem tantopere amabant Graeci, Parallelis Ditis antitheticus, isque etiam Sophocli consuetissimus. Quae figura quum nativam quamdam gratiam habere videre tur, multumque ea Ophocles esset usus, aliqui hac re Homerum ab eo exprimi censuerunt Attamen et caeteri tragici et omnino omnes poetae hoc pleonasmi genus frequentarunt. Sophoclis exempla quaedam luculentis

alia. Aliquatenus etiam huc spectant exempla vere Ophoclea, in quibus studium an nominationis conspicuum est, Aj. V. 292 ει η ξ υα φων α .λα ουὰχ υ 76M 'αρει CLAntig. V. 40 λυου τ' α ἡ 'odi'τουσα). Ib. 49 ουτοι συνέχθε tu, αλλα συρ ξtλει ερυυ. Tum antithesis soli Sophocli propria est, quum propositionis per ου interrogantis membrum alterum per 'ni inducitur, velut j. v. 75 ου ἀνέξει μηθε δειλια ὰρ Ξῖς, quorum sensus hic est: tace, HEU teri Gren concipe Nempe negatio prior ου)

Porro Sophoclea videtur esse abundantia, quum pa- illiner. 458 , sqq. Hermann. ad Phil. v. 439.

33쪽

- 23 rallelismo antithetico absoluto, prior pars, quae stirmativa est, aliis verbis repetitur; quod diceti l genus potest inter attractiones Numerari, quoniam Seeundaras firmatio accitur quasi praegressa Degatione, quum Poeta affirmationis prioris oblitus esse videatur:

ubi verbis ταυτης ποθω et ὁ τησθ' ερως bis idem exprimitu Γ.

Ιnde sit transitus ad protas in inter duas apodoses O- Sitam, qualis haec est Aj. v. 946-947y:

De hoc propositionum genere saepius disputavit Her mannus, Ed Col. v. 89 279 4450 4 243 Philoct. v. 464 v. 269. Postremum exemplum hic apponam

Cui loco quum negligentiam eXprobrasset Butimatinus, gratam eam Negligentiam esse contendit Hermannus: t quam VenuStatem orationis potius dici conveniebat, quum posita esset in apta imitatione sermonis amiliari S. Pleonasmus cum constructionis consusione invenitur il Col. v. 543 : υεγκου κακοτατ', αξυst, πνῖγκ .9 Vl ζεν. . . , τουτων θ' αυθαίρετον ουθέν, quae sic debent expli-

34쪽

Asyndet similiter atque pleonasmi requentissima in auctoribus ac poetis austera dictione insignibus exempla inveniuntur. Quare lubentissime ab Eschylo usui

patur, sive gradationi in Servit, si V Concitatae rei iam enumeratio Di rarius eo utitur, sed utitur tamen Sophocles. In gradatione praesertim imperativorum, ut Trach. V. 250: γ' ἐγκονSῖτ', αιρεσθε. M. V. 798: 63ρωμεν, ἐγκονωμεν, οὐχ ἔθρας ἀκμ. n. Antig. V. 764 θρατω, ο νειτω μειζου τὶ κατ' αυθρ' ων Phil. V. 44 βοωυ, ἐυζωυ. . 59-60 γεγὼ δε ροιτωυτ αυδρα χανιασιν G Oici τρυνον, εἰς ε εαλλον εἰς ρκη κακα. l. V. 45 VPριζον, εἰς ε εαλ- λον latπικαὶ πνοαι Abrupte dictum, Phil. V. 120 DF ουθευειμι. Asyndeton in antithesi negativa habetur, Ed Col. V. 4538 στείχω αε ηδη , μυχθ' ετ ευτρεπω αεθα. ASytidet in enumeratione hae sere Sunt Antig. V. 4066ci ρανει γάρ,

Saepe in constructionibus participialibus occurritasTrideton, quum apud Esch Ilum et Euripidem, tum etiam apud Sophoclem', Ed Col. V. 453 τοὐτ' εγωθα

chylo est dicendi genus, quum aput ii Cipio repente transitus sit ad verbum finitum. Nec apud Sophoclem quidem exempla desunt, Ed Bi. V. 4984 κατα μευ θίσας,

35쪽

- 25 -

Quum nihil in Eschyli poesi an a colutho frequentius

sit, Don ita certe evanuit apud Sophoclem , ut exempla ejus invenire non possis. Sed et Tariora Sunt, maXimeque in melicis partibus occurrunt, et a verbis aut praegressis aut sequentibus poetaeque ConSili excusationem habent. Denique hoc tenendum est, apud Sophoclem ana coluthon, quod duarum structurarum diversitate Cotistat, minus requenter usurpari, quam id, quod inconcinna quadam propositionum junctura ess-

Ana cohithon est, quum in allocutione vocativum singulari numero positum Sequitur pluralis umerus verbi, velut Ed Col. V. 1402 ω τεκυου, ἡ παρεστου; Ib. V. 104 προσέλθῆτ', dici, quod hominis est de duobus cogitantis, sed cum uno tantum verba a Cientis. Frequentissime apud Eschylum, aliquando etiam apud Sophoclem, singuliaris ac pluralis Numerus mi- ScentUΓ, quum Chorus Cenam tenet. Prout etaim de uno coryphaeo , vel de omnibus choreulis cogitabit poeta singularem Vel pluralem numerum reponet, ut Ed.

Vulgare an a coluthon est, quum alio casu incipitur

36쪽

- 26 κεκλο αενος et Seq. s. Pach. v. 96 Phil. v. 863 864, El. v. 466, tum notulis Ia Ostris. Mutatur interdum tota constructionis ratio

ἐστί exspectes. Sic futurum in eadem enuntiatione juxta subjunctivum oristi invenitur, Trach. V. Ti, Cujus exempla plurima apud Euripidem habentur. Minus accurate junguntur propositiones, ut Ed.

ἐγυῖ κατέστεις α πεθου. f., d. Ol. v. 260; Phil. v. 268 Trach. v. 358; Ed Col. v. 721. Familiarissimum Sophocli lana collathon est, quod per particulas inducitur; sic

37쪽

4. DE ALIIS CERBE VEL ANTIQUE DICTIONIS PUDIΟΡΗ CLEM VESTIGIIS.

I. Aposiopesis. Inter idiomata ab EschIlo frequentata etiam aposiopesis refertur'. Cujus aliqua apud

Euripidem et Sophoclem exempli exstant, sed ion lana euphemis mi causa abruptae, ii de modo inchoata erat, Orationis, quam propter aliquem animi motum ellipsi assectae . Hujus generis sunt Anti g. v. 44sci σε θη, σε Γυουσαν ἐς πέθου καρα, sc λέγω, et familiares illo in vetando locutiones, Antig. V. 577 μ η τρι εα λι, C. nothir vel τρίεετε. Ed Col. V. 444 uiolyn. ι χρη,

II. articipium substanti vi vi res gerens. Aliud austerae dictionis indicium paulicipia sunt substantivorum vices gerentia, qualia multa apud Antiphontem et hucydidem inveniuntur' nec desunt apud Sophoclem, Trach. v. 496 το γαρ ποθου desiderium). I h. v. 144 τὸ γαρ εαζου juxeiaeS, puellae . Ed Col. v. 12l τὸ θέλου,

cupiditas th. v. 4600 πα θρω πι πασα π ηρέτησι ς. llodmullo ervosius est dicendi genus, quam si substantixum verbale vel adjectivum reposuisseS. III. Substantivum verbale, cum constructione Verbi. Tum notanda est ea significationis celeritas ταυ της σηματιας qua auSterae dictionis auctores ' vel a ljectivis vel substantivis verbalibus easdem atque ipsis verbis structuras imperti uiat. Sic apud Sophoclem, Trach. v. 553 λυτηριον λυπημα res Icc SODi dolore n. Ib. v. 872 δῶρου Ηρακλει τὸ πομπιμου. rati g. v. 783 : Κα ο ' υτ α θανατω ρύξιμος χυθεις. Substantivorum exempla

Berni ardy, Geschialae de griech Poesie, p. 57. Mulier, II, p. 330. Mulier, ib. II, p. 363.

38쪽

substantivis non apposito articulo ungendi, velut hoc est Trach. V. 380 Ἀθλη υρυτο ποτέ, Ettr Vi qui olimitii bilia. Ib. V. 554 αρχαίου ποτε ρις, em steli, qui olim erat. Ib. V. 4436, Νέοσος πάλαι Κέυταυροc, ubi adVeP-bium παδα non pertinere potest ad verbum ἐξέπει σε anglice mi Gibboni lato). IV. Oxymoron Ex subtilitate et acum irae, quo rerum similitudines et discrepantias acerrime videbatit veteres illi poetae, nata sunt oxymora, quae tam frequenter apud Eschylum et Pindarum occurrunt . Ab Eschylo umis mutus agminis Duntius appellatur. Ρindarus de uyris i a flamma, de judicio laseide Dθιυ φοξ ρος loquitu P. Sed sunt etiam oxymora vulgari,Si trita ut σκοτος βλέπειν luce privatum esse . Sophoclea haec sere sunt.

σων ἐξ- κιν του ποθορ, iam iniit postremam inmoto pede. Quippe unusquisque quum e vita decedit, iter sacere dici potest pede immoto Simile Dii phraseos genus, Phil. V. 49 Ἀγ.λ ως τις Αιυα παρακείαενος ὁρα sc te non videt . Ed Col. V. 437 Φωw γαρ ὁρωτο ατιζό μευου. Ed Col. V. TM: τ α λέγω uευ, πανθ' ὁρωυτα λέξο αευ, ubi ΟXJmoron praeparatum erat versuPΓdecedeni : Και τίς πρὸς ἀυθρο clai βλέποντος αρκεσις; Ed. Col. V. 680 κηρατω συυ αεριο, ubi de pura Cephisi aqua agit poeta; quam quum propter secunditatem cum mulier, II, p. 107.

39쪽

- 29 imbre Comparasset, quem et turbidum et lutulentum esse ScimuS, α κηρατος siti corruptus, limpidus adjecit, De quis de vero imbre cogitare posset. De notissimo loco El. V. 4389 εακουητου αελα χεροι ελ ων Ubi Commmentatores tu inepte gladium Verteruiat, adeas Idotulam nostram. Mal oxymoron deprehendere sibi visi sunt viiii docti in lillo utelae loco v. 49 ριμασιανοίσχροις ταυθ' αιγλαν, ubi de caligine cogitarunt. Immo de salutavi Ditore loquitur poeta, quo dormientis os suffunditur. V. Videtur etiam antiquioris magis quam recentioris

tragoediae illa locutio esse Sophocli familiarissima, qua

longiorem orationem concludere Solet : παυτ απεκοας

λόγου Phil. v. 224 Aj. v. 480 Trach. v. 876), et οἶσθα θ ἡ τ παυ Phil. v. 24 l). Si veteres Romani, orationem verbo dixi finire solebant.

D 5. DE ANNOMI ATIONE. An nominationem, alliterationem, quam Cutique Vocis adsimilationem ὀυοιοτέλευ-ου, Παρ εχη dic, Παίονομασια etiam antiquissimi poetae, praesertim Romani, ama Verunt . Ac plus semel iis usus est Eschylus Sept. c.

Theb. v. 893 sqq. Ρevs. 542-544 552-554, 680-68s, 686 68T; rom. 866-86T nec abhorruit Sophocles;

qui, quo recentior quaeque ejus eSt fabula, eo frequentius eas usurpavit vid. Pleonasmum , sed, si una Sarachinias excipias, ita ut ne esse tu Carerent, nec ad inanem lusum degenerarent. Quis enim quum vituperarit in Euripidis versu sigmatismum i Ied. v. 476 : σωσασ' ως ισασι Eλλέυωυ σοι, non laudet apud optio clem

40쪽

- 30 quo commoti spectatores, de nefasto indipi matrimo-itio cogitati tes homore tremere debebant; quis non gaudeat repetita consonante ib. v. 374h: τυολὸς τα et τατον τε οὐ et τ' lut ματ' εἰ, qua Tiresiae ira depingitii radmirabiliter Ac si comicae levitatis esse videri potest verborum lusus in Philocteta, V 4248, 249 χρημα ... κεχρημ ένοι, Probabitur Certe an nominatio v. 429

qua bene, quam moleste inimicorum superstitiam mentionem serat, significatur nec ejicietur ilia haud dubie piro verbialis locutio Αj x. 237 ποῖ βαντος, η ποὐ σταντος ουπερ υ; εγώ cs Phil. v. 813 . quin laudabis fortasse versus 294-298 qusdem sabulae

ubi lapidum fricationem et vehementes ignis eliciendi conatus sub oculos tibi subjici putares.

D 6 DU BRACHYLOGIA. Brachylogiae quaedam quum universae linguae tum tragi Cis nostris communes sunt. Sic Saepe particula

negativa in enuntiationis hi membris parte priore omittitur Aj. v. 239 6l6); quod item praepositioni

accidere solet Trach. v. 974), et cuivis particulae disjunctivae, ut αλλοτε missum est, Trach. V. 44. Frequentissima certe omissio est participii υ, quae etiam post Verbum τυZχάνει locum habet El. v. 46 M. v. 9 et . . De locutione o mi υούτου ποτε in ante Ce dentibus dictum est. Sed potest usu enire ut verbum

eundi subaudiri oporteat. Trach. v. 567 διερροιζησε