De Sophocleae dictionis proprietate cum Aeschyli Euripidisque, dicendi genere comparata

41쪽

Voces semel positae interdum apud Sophoclem dupli

citer erunt construendae ut, P. 45, 3θαλελ δε εαων ad ουρος et ad απωθεν reserendum est; ib. v. 29, ταοε adi ραζω et τεχυο αενης , j. V. 430, αριστευσας et πρωτα

Sophocleus idiotismus in his exemplis conspicuus est.

42쪽

Sicut in his exemplis assivinativa orationis Par at trahitur a quasi absorbetur a negativa, ita Xstant etiam, in quibus ad sensum recte intelligendum opus sit aliquo verbo significationis negativae, quod subaudias. Talia Sunt ac, si verum videmus, soli Sophocli propria M. V. 655 ειυω τ' ηεμα SC. παυσαμενου

palam sit, frustra et pro ειυωυ, λείων et ΓΟ Οἰστρη- θείς, Z Vel tiam αυ τρωθείς a viris doctis conjectum sui SSO.

In exemplis illis quum , Di fallimur, brachylogia ex antithesi mana erit Stυωυ, κοίμισε τρηθεις, ἐξέλυσε), idem in his factum esse putamus. Trach. V. 95 υυξ

nec Don in longioribus periodi membris, Ed. R.

43쪽

- 33 -

Iιbi , si mi iliam infleres, si lectio hujus loci sincera.

Ita terdum ex voce vel praegressa vel subsequente eruenda est alia vox ex eadem Stirpe repetenda, sed poterit esse pars orationis diversa El. v. 4075: λέ- κτρα του αεὶ Πατρος SC. στονον Hermatinus ultra χρονον στεναχουσα. Ed. Ol. V. 552: χροι δέ μοι προς δίκας τι se.

Omittitur substantivum πληγη post verba seriendi vel pungendi, Antig. V. 292 τι μ' υκ υταίαν παισί τtς; El. V. 1407 παισου, ει σθένεις, διπληυ. Sed audacissima ellipsis verbi σκοπεῖυ, El. V. 295 σκόπει ουτως θ' οπως IVM K σε in πιγνωσεται ραιθρῶ προσωπω, qua ratio redditur consti uctionis insolentioris θεῖ, οπως - δε σε σκοπεῖν,οπως qua hi terve usus est Sophocles.

Brachylogia cernitur in pronomine interrogati O τις, saepissime duas sententias, vel etiam duas interrogationes in unam contrahente xi de exempla apud Ellendi. ΙΙ, p. 24 et in dicendi genere, quod confusum appellare placuit viris doctis. Sed hoc quum magis ad attractionem pertinere Videatur, quando ad hanc ventum erit, tractabitu P. Brachylogiae species quaedam Notissima Zeugma est, cujus exempla habes apud Sophoclem haec orach.

44쪽

Quum syntaX grammaticae grae de maxime sit peculiaris attractio, quid mirum, poetam, qui ut quis maxime nationis suae indolem refert, saepi Ssime ea esse usum Dissicilior autem hujus diomatis tractatio ea de causa vi levi potest, quod re silentissime aliis idiomatis, velut bracliylogiae confusioni cuidam Structu rarum, hyperbato admixtum invenitur. At quoties unque Non ambitiosius a poeta quaesitum est, quod hic illi in nostri fabulis accidit, lio agere videtuΓ, ut ex uia pluribusve propositionibus velut totum unumque efficiat, quod undequaque simile sibi ne par sit. Quum ab omnibus scriptoribus maXime usurpetui'PPO- nominis relativi attractio Plii l. v. 94M θανων παρεζω

έμου), a Sophocle amatur e , quam alti a Clio Rem et e matri appellant grammatici. Ed. Col. V. H50 λογος

45쪽

- 35 Casuum attractionis stitit quaedam exempla apud Soplioclem Aj. V. 570 ητρ τ' Eριόοια γέγω, ubi paene adverbii vices agit verbum λεγω, velut apud Eschulum in Armorum judicio is a Ἀντικλεια ασσου ηχθε Σισυ ρος,

Notabilis maxime est attractio apud vocativum, J.

Quum in eadem propositione verbum sinitum juxta verbum in sinitum positum invenitur, inter omnes Graecos maxime Sophocles subStanti Vum Non , ut putaveris, ex verbo infinito, sed ex verbo sinito pendere sucit . Hujus structurae exempla haec sunt:

4. Exempla verbi sinit cum participio uncti, El.

2. Exempla verbi niti cum in sinitivo uncti, El.

Attractio est, quum adjectivo res essecta pro re essicienda denotatur, unde nascitur prolepsis omnibus poetis, at maxime certe Sophocli frequentata. Ut ex sexcentis Donnulla exempla proferamus, Ed. Ol.

46쪽

θεξιον ἰοπε ... αμ ριδεξιό ελοι γιγνεσθαι, Ed Col. 4494).Eυαγρου τελειῶσαι λοχου b. V. 40 9 . Sed sit interdi im, ut quum impersonalem in perSODalem Constructionem converterit poeta, Non adjectivum verbo, Sed verbum adjectivo attrahatur . Ed. R. V. 673 στυγυος μὰν εἴκω θηλος i. Aj. V. 326 θῆλός

47쪽

- 37 tur, quod sic fieri potest, ut in enuntiationem principalem, aut pars accidentis transgrediatur, Trach. v. 97

Sed potest etiam propositione incidente absorberi propositio principalis aut in legra, aut certe Par ejuS. Pars ejus absorbetur in attractione pronomini relativi,

48쪽

- 38 SI DE HYPERBATO. Nulla orationis figura tantopere a Sophocle requentata est, quam hJperbaton, quo nihil potest efficacius inveniri addictionem ornandam et a vulgari hominum sermone discriminandam. Multum vero ponderis additur VOCi, quae Sic ex Verborum ordine exemta in illustriore enuntiationis loco ponitur, j. v. 48T: λχ

esse transpositio in his, El. V. 405ω βουλης γαρ οὐδένωτι εχθιον κακης PΓΟ οπι ουθεν), lenisSima autem, quum enuntiationis ultera par post commune utrique parti membrum insertur, J. V. 654 οικτείρω νιν 'ραν παρἐχθροῖς παῖδα τ ορ ρανὸν πεῖν pro νινο εραν αἰθά τε ὀρ- ῆαυο λιπει πλεχθ. . ΓὼCh. V. 80, Τοιαυτα πατρι βουλευσας εριω καὶ θρωτ ελέ ρθης Ιb. V. 4143 και ζω κακους γε καὶ θανω ἐτι τὰ Γου. Inter hyperbata reserenda est positio, Cui Nomen est θια μεσου, Antig. V. 53, Και ξυμ ριετι σοῦ ω ... καὶ Τερω ... ταῖς αιτιας . Ed Col. V. 432, ος χ' ξεωσεν. .. καπεσυλησεν. . . πάτρας. Tum figura, quam στερου πρότερον grammatici Vocant, cujus illustrissimum exemplum si appeditant, Trach. V. 23M Eγωγε τοι σῆ λειπου ἰσχυον τά τε καιζωντα και θαλλουτα Nimirum Lichas, ut gaudium de prospera Herculis ortuna declaret, effusius ac minus accurate loquitu P. Dubia auctoritate nititur alterum prothysteron , Ed. R. v. 827 ερυσε κα εθρεψε simillimum homerico, Odyss M' V. 434 τὰς ριεν ἄρα θρεψασα

τε κουσά τε Ποτνια μήτηρ, etC.

Violentiora hyperbata in duobus Trachiniarum lo-

49쪽

νοσουντι, de quibus lectorem benevolum notula meas ut adeat Te Co T. Sed violentissimum est idque valde frequens hyperbaton, quod an nominatione adducitur, maxime in pro- Domine αυτός, Ed. Ol. V. 20 ία ουκ ουσαν αἰσχρογεις πολn τη αυτὸς αυτ οὐ Ct C. Ib. V. 4346 του αυ- τὸ γαυτου πατερα ὀυὰ α'έλασας, Sed etiam in aliis vocibus, OEd. R. v. TM: λλου θ' α αλλω προσίδοις pro Που πρὸς ι Ura ἴθοις. i. V. 447, κα κως κακως θαΠτος ἐκπέσοι χθονος, ac fortasse in Pronomine παυ, El. v. 4009 αλλ'

γiνος. At requentissima certe est transpositio particularum. Praepositionum quidem in interrogatione postpositarum, Di allor, duo tantummodo exstant exempla apud Sophoclem, Trach. V. 46 του παρ' υθρ orco μαθων ἰ d. R. v. 52, του πρὸς θ ε ραυθη. Si που in interrogatione postponitur, El. V. 425 is ορατε Που του Gρα; At notabilis particulae ετ positus iam Negali orae Cori

junctae apud Sophoclem hyperbaton es iciens, Phil.

Tun infinitus numerus est hJperbatorum, quae ceΓ-tiunt uir in positione particularum θέ Tr. V. 80, ἐπευχο- μα θε, ubi V. Noto in NoSli Im ADti C. V. 99 ανους εμεν ερχει,τοις εἱλοις θ' ὀρθως ωιλη. Aj. V. 6l3, elin, etc. , γέ im-PΓirmi τε uiu, καί, α c, de qua re lectorem ad Ellondit ilexi con ablegare satis Sit Sophocleus usus esse videtur particulae αρα, quae Secundum propositionis locum ob

tinere Solet longius ab initio positae, Ed. R. v. 4099,

50쪽

- 40 Aj. v. 25, Phil. v. 975 Aj. V. 4005 El. v. 935, 4485. Sic γάρ quintum locum tenet, Phil. v. 443T:

v. 403, 407, 4001, Ed Col. v. 278. Saepius etiam

ριο υου construitur apud Sophoclem, Ed Col. v. 80:

Trajectio adverbii Ggi imprimis Sophoclea est Trach.

Articuli vel pronominis demonstrativi longius a substantivo, cui junguntur, remotorum X empla sunt haec : Phil. v. 3T ' tri' θυσσευς Aj. V. 767:

Tum notandum, quamvis hoc non in hyperbati provinciam veniat, etiam in sine interdum versus articulum poni, sed ita, ut vel sequente vel praecedente distin otione ultima priori Versus pars et in Sequens Sensu et recitatione proxime colligentur Articuli sic positi

tria apud Sophoclem exempla leguntur d. Ol. ,