In rescriptum Benedicti 14. pont. max. ad postulata septem archiepiscopi Compostellae jejunii legem spectantia commentarius theologicus auctore F. Daniele Concina ..

151쪽

A Rescrept. Pontis ad Archi m. Composel. is sne agendi ratio, aleae 'plenissima est. Quandoquidem illi ipsi, qui tandem ab ovili Christi descivere, sub Initium non a

perta fronte Petri oracula spreverunt, sed cuniculis & Iatebris, modo distinguentes, modo explicationem postulantes, modo aut ad Pontificem melius. instructum, ut ad Tribunal futurum causam appellantes, Iarva tandem posita, Romanae Eeelesiae sanctionibus pugnacissime restitere. Summa itaque a. nimi demissione fuscipienda sunt Romani Pontificis Decreta, responsa, & sancti 'nes omnes. Cavendum summopere est, ne praestigiator ille propriae voluntatis amor nos fallat, approbetque in nobis quia iti aliis iusta severitate detestatur. Quid invehimur in eos, qui Romanae Ecclesiae Decreta humili su. stipere obsequio detreistant 3 Et nos in causa propria iisdem utimur artificii et, eisdem tecnis, in eisdem arti laus perfugium locabimus , ut quae nostris praeiudicatis opinionibus obsunt eis

Iudamus. Absit a nobis veI ipsa tanti criminis scandalique suis spicio. Quoniam nihil efficacius in Sanctam Petri Sedem finimicorum odium concitaret, quam tanta trutinarum diversitas. Abominatio m apud DTum pondur , di pondui: satera

dolosa non es bona. Proυ. O.

IV. Perspicua sunt, & cuique pervia recensita Pontificis Summi Responsa. Nihil oneris in eisdem imponitur, nisi quod& legis natura, ct iustae dispensationis Regulta requirunt,atisque Patres omnes , ct graviores Theologi docent et summae

propterea sunt, dc ineluctabilis authoritatis. verum enim vero nihil tam laniatum, nihil tam apertum, exploratumque , quod hominum cavillis, & sophisticis argutationibus obnoxium nota sit, nisi timor Dei, humilitas, & singularis erga coelestia a fleet o suppetias ferant. Qitae praeire debent, ut fidei donum ii, hominum mentibus: infundatur . eadem fere antecedant oportet , ut sana morum do Strina altius menti haereat.

Antequam habituatas fidei lumen animam illustret, piam praecedere a flectionem debere, quae in obsequium eiusdem mentem inficctat, docent communiter Theologi. Similis pius voluntatis impulsus atque propensio antecedat , ut ego quidem arbitror, necessum est, ut moralis Christianae Doctrina in cordibus

152쪽

rg Commentarius TheologiciMoralysdibus hominum altiores agat radicra. At inquis, pia voIunia. tis motio idcirco praeire fidei debet, quod . Mysteria credenda, obscura cum sint, movere intellectum nequeunt. Quam. obrem hunc defeci um suppleat pia cordis astectio fas est. Quae autem morum scientia agenda praescribit manifesta sunt, dementi consentanea . Ergo ratio dispar. Uerum habet, quoniam ex diversis principiis istius pii assectus necessitas oritur in fide, ac in morum scientia. Enim vero si fide divina credenda Arcana tenebris involuta sunt et quae exequenda iubet Scientia Moralis, hostiliter carni repugnant di sanguini, bellumque implacabile atque continuum appetitionibus indicunt . Ad hanc porro pugnam tollendam, non secus ac ad dispel.

Iendam credendorum obscuritatem, necessaria sane est praviluntatis aste Stio, ingenua simplicitas, mens docilis,humilis, atque acacohete rixandi & contendendi prorsus aliena. - Si hae dotes simplicitatis, timoris, atque docilitatis desint, vix, ac ne vicquidem fieri potest, ut Superiorum doctrinales sententiae absque

contentione, & murmure amplectamur, eorumque mandatis Religiosa obedientia Pareamus . . .

V. Hanc doctrinam altius ubique inculcant Scriptores Diis vini. Paulus: Apostolus Ephes. 6. Obedite in simplicitate cordii vesri , sicut Chriso, non ad oculum servienter, quasi bominibus placentet, sed ut servi Chris facientes voluntatem De

ex animo cum tona Doluntate. Et valde prius Salomon dixerat, Deum simplices alloqui , ct verborum venatores odio habere. Abominatio Domini es omniae illusio : ct cum simplicibus sermocinatio eius . Prov. g. Sanetus Jobus appellatur homo simplex, ct rectus, ae timens Deum e. r. Et Evangelista Mitthaeus. Si oculus tuus fuerit simplex, totum corpus tuum luridum erit. c. f. Haec animi simplicitas in obsequium imperantis,

mentem , & iudicium subiicit. Auro, cedroque digna sine monita tria, quae Sanctissimus Patriarcha Ignatius Loiora Ia- clytae Staietatis I ESU Institutor nobis hac de re suppeditatvis. r. de vi tui medientiae n. I 6.i p. 18. edit. Antue . an. 163s. Praeterea tria vobis nominatim propono, quae ad obedientiam iudicis comparandam multum tutiant. Primum i ud es ,

153쪽

ut . . . non intueamini in persona Superioris hominem obnoxium erroribui, atque miseriti, sed Chrisum .... Altera ratio es, ut quod Superior mandat , vel sentit, defendere semper apud ani. mo, oesros fudisse ni remini , improbare autem nequaquam. Atisque a2 eam ipsam rem proderit, bcne animator, assectosque esse Ad id omne quod ipse iusserit . . i. Postrema subiiciendi iudiei ratio m . . . . ut . . ad ea faciet a, quaecumque Superior dixe rit, caeco quodam impetu voluntatis parendi cupidae fine ULLArtorsu, DISwISITIONE 'ramini . Huc recidunt omnia , quae de sublimi obedieptiae virtute Patres scripsere. Christus Dominus in Superioris persona spectandus : Eiusdem iussa, di iudicia sine ut prorsus disquisitione suscipienda : Et tandem haec omnia accurato studio, & invicto conatu defendenda no . his sunt, atque adeo ab oppugnatoribus vindicanda . Quod sitam exacta obedientia parendum cuique vel inferiori Prae. lato est : quae profundiori animi demissione subiiciendus intellectus erit omni m Praelatorum Supremo Hierarchae, Christi stilicet vicari op Providit & hoe illuminatissimus Patriarcha.

Quamobrem, ne bene tantum assecti, animaliqud essemus ad . ea, quae nost arum sunt rationum, no stramque promovent

floriam, & splendorem, subdit, haec omnia praestanda esse, cum parendum fuerit Romano Pontifici Ghristi vi eatio. AT

que haee, quae de obedientia diximus, aeque privatis erga proximos Superiores, atque Rectoribus Praepositisque localibus petamneralem, Generali denique erga illum, quem Deus ipsi praefecit, nempe suum in terris ICARIUM, observanda sunt. Ci. ius obedientiae tributum ut alacrius, exactiusque praeclarissi. 'mi filii Romano Pon Afici pendant, singulari Sacramento sese devinciunt.. VI. .Qui vero praefatis obedientiae dotibus destituti sunt, super omni verbo vitilitigant, cavillantur, rixant, . disputant, contendunt. omnia in discrimen revocant, & pro ingenio quaeque interpretantur. Hi non simplices, sed versuti, non dociles, sed pugnaces, non humiles, sed arrogantes , super. bique--autem sminatur Deus Deut. I superbierit, norum lens obiacte Sacerdotis imperio, morte moriatur. Solum his Pon

154쪽

Iss Commentarsus Theolcgico. Morali, tificia responsa summae , ct ineluctabilis authoritatis non fune Caeterum qui mente praeiudiciorum vacua, animoque sincero,ae spiritu simplici Supremi Superioris iussa & leges expen.

dunt, tamquam certissimas morum regulas praetaca responsa amplectuntur. Sceleri sibi verterent' vel latum unguem eisdem reluctari & contradicere, immo non eas, ut admonet

Sanctissimus Patrarcha Ignatius, defendere, & propugnare. VII. Non defuturos tamen suspicor qui, quemadmodum adversus duo alia Apostolica Diplomata, ita & contra hoc , rescriptum sint opposituri. Rescriptum stud , mquient, Res .

ponsa privata continet ad unum Archiepiscopum directa, non sanctiones pro universa Ecclesia Iatas Sententiae sunt Pontificis Summi, ut Doctoris privati, non , ut Pastoris e cathedra loquentis. Non damnat contrarias Theologorum opiniones, sed tantum praefert sententias, . quae sibi probabilio. res videntur. At propterea ne sua destituentus probabilitate . opiniones, quibus tot docti Iuniores patrocinantur e Nonne alius Pontifex decernere obpositum poterit Licitum ergo erit nostras propugnare sententias, ut probabiles , donec scis Ieseni censura configantur. Ad summum illarum praxis suo . pendenda, donec faustior arrideat fortuna. obieeta narro,

quae lippis, ct tonsoribus comperta sunt. Huiusmodi quippe, re alia paululum acriora adversus primum Diploma opposuere adeo, ut opus fuerit alterum edere . Quid, quod, neque secundo lato destiterunt ab incoeptis : sed ne scholae splenudor tanti IIum innumbretur , atque ustema consistat probabi- limeum in hodiernum diem narrata commenta aurito gregi . iniussurant, atque in vulgus dissemina . Tantum valent pr*iudicate opiniones.. VIII. Reseripta Romanorum Pontificum ad consolentes Episcopos, de more data, semper suerunt penes Catholicos omnes summe aut horitatis, maximoque in pretio habita. S mul atque D. Augustinus Apostolicc Sedis Rescripta accepit, definitam, terminatamque causam pronunciavit. Iam enim de hac causa duo consilia missa sunt ad Sedem Apostolicam, inde etiam Rescripta oenerunt. Causa finita est : utinam aliquando

155쪽

In Rescript. Pontis ad Archi m. Compo et aegrfniatur error. Serm. a. de TerA Apost. Finitam habebat causam Augustinus post accepta Romana responsa, sed verebatur, ut omnes socii sibi assensuri serent, ideo subsunxit: Uti iam aliis quando finiatur error . Perspectum illi erat , plurimos Academico Probabilismo imbutos, eo facilius legem Ecclesiae suis appetitionibus detorquere, quo ipsim Dei legem vanis comis mentis eludere non reformidabant. Verum si Dei legem, non

sui se habet, sed sicut vosu placet , intelligitis, quid mirum ,

si es de lege Imperatoris hoc facitis . Lib. I. contra Iulia . c. g. Animos autem adiicit Sanetus Pater, hortatur, urgetque, ut

. eiusmodi hominum placita refellamus. Fratres mei compati mini mecum. Ubi tales inveneritit occultare nolite. Redarguite contradicente , ct re entei ad nos perducite. Sem. 2. do vers.

Ap . IX. Parendum ergo Augustino, & obiectum commentum totiei convulsum, iterum labefactandum. Et quoniam sophiasticam hanc argutationem : Opinio non es damnata, nititurisque gravium Iuniorum auctoritate , ergo probabiliae , atque adeo sectera , ad ravim usque obtrudunt, placet paulo fusius eam

expendere, potissimum, quod non ita pridem rogatus fui, ut, occa sone data, ineptum sophisma penitus contererem. Qitoniam eiusmodi cavillationem imperitis non levem fucum facete experientia didicimus; porro , ut essicacius hoc praestem , instauranda argutatio est sub validiore suo aspectu . Clamant ergo. opiniones, quas defendimus, ad Pontificium Tribunal delatae fuerunt. Qtiis dixerit, aut opinionem benignam seu minus probabilem , dc opiniones contrarias pra nunciatis Apostolicis Litteris non fuisse sub examen induillas, aut denuntiatas, aut de eisdem sermonem non incidi Ap Profecto, si contrarias sententias sequendas proponit Apostolica Sedes , fieri haud potuit quominus istarum quoque facta mentio fuerit. Ergo eo ipso, quod hanc, vel has opiniones Pontifices Summi expresse non damnarunt, tacite, ut minus, significare voluerunt, easdem sanam continere doctrinam. Non modo itaque ex Pontificiis Decretis opiniones nostrae laesae non fuerunt, quin ex iisdem novum recipiunt robur, dc a cuius

156쪽

is a Commentarius Theologico-Moralisque suspicionis nota liberae evadunt . Poterat ne effractus exaggerari commentum p

X. Nolo meis verbis illud refellere, sed P. Ignatii de C , margo sapientissimi Hispani Inclytae Soc. JESU Theologi responsum transcribam , ut discant minus periti, rancidulum valde esse parallogismum hunc. Sic autem P. Camargo respondet lib. I. controU. a. a. q. s. t. M vulgarem hunc distursum

,, millies audivi , sed ab hominibus levioris notae et & qui si vulgaria quaeque sine examine ullo & suscipiunt, & pro.

se ferunt pro sustinendo suo , quem amant, sed non cogno is scunt, Probabilismo .... Porro argumentum hoc nimis a ,, surdum videtur , cum iidem ipsi Pontifices per sua meri morata Decreta illud clare, di signanter reprobaverint, re

,, consequenter omnem occasionem, omnemque ipsis excusa.,, tionem praeciderint.. A Notorium est, Alexandrum VII. in suo priori Decretori damnavisse hunc articulum ordines Er. Si liber sit alieti ae,, iunioriae, O moderni, debet opinio censeri probabilii , dum A non constat reiectam esse a Sede fomlica tanquam improba.,, bilem. Insuper Innocentius XI. in ipsa praefatione Decreti si sui signanter, & expresse declarat, intentionis suae non H esse alius propositiones in ipso non expressat, di Sanctitati suaeri quomodolibet , ex quacumque parte exhibitas, vel exhibea H GI , ultat nus approbare. Quam igitur post haec excusa-- tionem habere poterit, qui benignam sententiam (ct alias,, quasque ex eo arguerit non esse damnabilem , immo ari Sede Apostolica tacite saltem esse approbatam, quod per

D memorata Decreta expresse reiecta non sit, aut cum aliis si damnatis opinionibus aliqua censura notatae H Caeterum praescindendo ab his expressis Summorum Pota si ii ficum protestationibus, aut declarationibus, quis Theol ,, gus cordatus serio arguere potest, aliquam opinionem mori ratem esse vere probabilem, tutam, ac sanam, ex eo s.- , tum, quod a Sede Apostolica patienter toleretur (etiami, per multum temporis 3 aut expresse non reiiciatur y Nemon Prosecto ignorat, pIurimas opiniones in materia fidei, &

157쪽

n Rescript. Pontis ad Archiepi . Compo et . II s,, morum , post diuturnam illarum tolerantiam damnatas si tandem esse; ct a fidelium praxi proscriptas tanquam do.

,,.ctrinas pravas, di noxas. Nemo item audebit assirmare,,, aliquas opiniones, etiam antiquas, quae modo permitium si tur, di tolerantur, non Posse tandem aliquando damna.

si ri, di a tota Ecclesia proscribi. Quid ergo p ct illae ante

A damnationem, & istae interim, dum non damnantur . hoc

,, ipso vere sanae, probabiles, ct tutae sunt Hoc ipso in is cite approbari censentur ab ipsa Apostolica Sede 3 Quia si dieat 3 Alioqui Summi Pontifices non nisi falso poteruntis assirmare, illas se ab Ecclesia proscribere, & a fidelium

,, praxi prohibere, eo quod pravae, ac noxiae moribus Chri-,, stianis sint, ct animarum saluti perniciosae,, . XI. Allegata satis essent, pauca tamen adiicere Iubet. o. piniones de non coniungendo ieiunio cum esu carnium ex dic pensatione, de epulis utriusque generis non permiscendis, proebabiles olim habebantur. Quisasseruerit probabiles nunc esse pNemo sane, nisi illi, qui manus victas dare recusant, nisi cum districto anathematis mucrone illorum iugulum petitur.

Sed nulla nobis cum istis docilitate, & simplicitate destitu. tis disputatio est, qui non rationi, sed vi tantum, gladi, que fasces submittunt. Ut imperitos, sed dociles', ingenuo que instruamus, iisdem recordamur, Romanos Pontifices Chri- si Domini, cuius vices gerunt, vestigia persequi, exempla,

que imitari. Porro Servator noster Divinus permittit Tiga-nia simul cum tritico crescere usque dum opportunum Q currerit tempus eradicandi illa, salvo tritico . Ne forte eo Agenter eieania eradicetis semul cum eis, ct triticum. Sinite utraque crescere usque ad messem ere. Matth. 23 Porro Ei Eania & triticum non tantum malos probosque homines, verum etiam malam quoque, ct Mnam doctrinam significare, per quam homines boni, malive fiunt, certum cinquit margo Ac. eit. es olorem es ex sacris Interpretibur : Unnionei minus probabiles di false tam simile, sunt probabilioribui et veris, ut discerni vix queant. Verum & inter truncum c inquit Hieronymus in Matth. c. II. ct acidania , quod

158쪽

appellatur lolium , qnamdiu herba est .... grandit similitudo est, ct in disternenA nulla aut di eius disantia . veruinquamvis opiniones falsae simillimae veris sint, non propterea. Deo, non Ecclesiae probantur , sed cum pravis hominibus in tempore prinscientur. Neque sibi indociles homines blan.diantur, illudantque, ignorantia excusandos esse usque dum opiniones non damnentur Quandoquidem, ubi bona fides, ubi sinceritas , cum audias supremum Pastorem contraria iubentem Quid de filiis diceres, qui Patrum consiliis, quia nec mandatis parere velint, nisi cum evaginato gladio te ra marique exterminare illos minantur 3 Plurima sileo in tempore dicturus. Audiant interim Augustinum Ii, deside, o oper. cap. I p. Retibus enim bonis capi possunt pisces ci boni , o mati . Retibus autem malis capi non pos sunt pisces bovi. Luoniam in doctrina bona es bonus potest esse, qui am it O facit , o malus, qui laudit non facit. In Doctri.

na vero. mala, ct qui eam veram futat, quamvis ei non obis

temperet malus est, ct qui obtemperat pejor est . Hanc Augustini Doctrinam amplectuntur Patres omnes, quoniam in acripturis millies inculcata . Audi nunc quae scribit P. Antonius Camedi tom. a. in dedicatione operis ad Christum Ita SUM. Cum Magister Oeritatis sit, isdeo humanae condescendit

Inscitiae, ut in tuo veritatis Tribunali error inculpatus Osam coaequat veritatem: eum enim non accusas, sed excusat ; non

flectis; sed praemiaru : ipsam Tuam Legem habendo pro Non. Ie r es Tuam Non Legem habendo pro Lege, si Lex, ut NON. LEX , ct NON.LEX , ut Lex invincibiliter proponatur. Audisti ny In vineibiliter forniearis, furaris, peieras. Praemium a Deo recipies, non secus ac si castus, si iustus, si verax

fuisses et Nuia error inculpatus ipsem coaequat veritatem. T coaequat uberrimam vim prodit. Haec obiter . Expedit enim, etiam per transennam errata, quae nobis videntur imperitis

nocere Lectoribtis, improbare, di eosdem admonere, ut sibi

caveant.

159쪽

I, Reserist. Pontis ad Archi m. Composel. et E

R E S .C R I P T. P O N T I F.,, Cavendum tamen est, ne in expendendis Apostolicae S si dis Constitutionibus pro nimia exhauriendi argumenti si solicitudine nullus fiat di sserendi, ambigendique Modus. H Sedula deinde opera conferenda, ut istiusmodi dubia , si quae facile pro ingeniorum varietate disputando emeriri gunt, penitus inter vos dirimantur , ne diuturna unis

si quam disceptatione fluctuent animi , praesertim cum ,, constitutiones ipsae Apostolicae scopum, quo tendunt, si aperte demostrent,& illuc prompte dirigi potest quie-- quid dubitando interturbare videatur. Id si animalis vertissene qui de praesenti negotio plura dubitarunt , is nodum sibi exolvissent. Patebat enim nihil aliud Nobis in animo fuisse, quam cohibere vivida nonnullorumis Theologorum ingenia, qui nimium Lacri ieiunii fines,, praetergressi, di non parum oblitit, illud ad retinendum si in officio corpus divinitus institutum hosti huic spiri-,, tus infensissimo blandiebantur. Statim siquidem eompe.,, rissent quid in propositis quaestionibus constituendum

,, esset, nec tibi molestiam exhibuissent, nec Nobis, quos,, gravissimae undique circumstant curae, non parum ten D poris occupassent M. s. I. Documenta falalerrima in ultimo Rescript Pontificii membro contenta explicantur. Consectaria ex nimia de jejunio

disputandi solicitudine.

c. i

I. D Ene se res habet, ut hoc ultimum caput aureis verbis Cardinalis Bona, sanctitate & doctrina non mumns quam purpura Eminentissimi, atque in scribendo coe

160쪽

Commentarius Theologico Moram

Iestis utustionis mirabili quadam suavitate perfusi, exordiar, ut sin meo arido, sterilique sermone, Divina saltem tanti Viri eloquentia lectorum corda valeam emollire. Porro haec . ille seribit Trasi. de Divin. Vasinoae cas. s. s. s. Hic liceat tandem sub ere, di deplorare . Heu quantum a prisco jejuniorum risu rece mus ' Tunc vera jejunia erant, dura, ctisu.

fera et nutu levia sunt, ct vix jejunii nomine digna , ludus , .ci umbra jejunii. Etiam re ipsis solemnioribu pervigiliis vix meridiem expectamus , statutar Nonae , ct Uesperarum horas

in solemni dumtaxat precum recitatione seroantes . Utinam quod dem abstinentia, Aliarum virtutum exercuist one farciamur .

Hic non vetustae aetatis scriptor quispiam est: sed Doctor, qui proximum elapsum saeculum illustravit. II. Itaque, ut hanc collapsam ieiuniorum disciplinam inustauraret Sanctissimus Pontifex BENEDICTUS XI v. seliuciter regnans duo edidit Diplomata. In praesenti vero Rescripto, postquam quaestiunculis super eisdem excitatis, sibique propositis, responsa praebuit, admonet, ut caveamus interpretamenta nimium subtilia, quae recidunt in quaesti nes inutiles, in contentiones, nullusque sit disceptandi modus. Sed eo diligentius in morum scientia abstinendum a controversandi studio, quod nimiae istius generis quaestiones illuc communiter tendunt , ut a legis obligatione homines eximant. Consuluntur Theologi plures, dubitationes, postulata proponuntur, ut experiamur, si via aliqua a legis onere liberi tandem evadere possimus. Perspicuae sunt communiter leges, manifesta Decreta, & praecepta omnibus, qui bene erga Iegum observantiam animati sunt, quique sincero propriae salutis desiderio flagrant : semper vero occasio

ni sunt ambigendi, disputandi, viti litigandi iis, qui moribus vivere suis vellent, suasque explere appetitiones. Quae omnia non aliis, quam iis, quae in manibus sunt , confirmare exemplis volo. Quid quaeso primo Pontificio Diplo, male Non Ambigimuae manifestius Et tamen secundum C de re ad maiorem explicationem necessum fuit Quia quoa secundo evulgato, non propterea cessarunt i Disputationes ,