장음표시 사용
181쪽
Et tamen subdit haec verba: Sic enim duobus aut pluribus in unum eanenti modesta dumtaxatis concordi onorositate, quod suum egi huius meli, videbis nasci suavem ex hac sonurum commixtitine concentum. A risu vero quis se contineat, dum artificiuni pandentem intelligit, qua ratione duplicando has consonantias in octava subito ad quatuor aptetur Ο-ces: Si inquit ambas per diapason duplicaveris , senties huiusmodi proportionum Voces suaviter ad invicem resonare ad subiectam descriptionem: S
182쪽
Εxhibito postea cap. XV. huiusmodi auctioris diaphoniae exemplo etiam Indiapente, iam liberalior deincepsqn principiois fine coire facit principalem vocem organum ad unisonum, in hunc modum:
Quin plus veluti ausus peculiari capite 8 id agit quomodo altiora, m0d,sithmi mra luea Ganum petat, quod eo redit, ut subinde, una VOCein eodem liberente tono, altera discurrat: Tea
184쪽
Tractu non. nullorum saeculorum.
re In secunda scholiorum parte eadem simplicitate res retractatur, conveniuntque codices omnes T quos plures contuli, X cepto uno regio Parisensi, ubi res admodum obscure sine exemplis agitur, primis forte curis .conatibus qualibuscunque demum, saeculo illo decimo dignis; nihilominus videtur Huc BALDO diaphonia haec seu organum in ecclesasticis cantiois honotissme assumi. VI. Mirum est, aliquamdiu ingratam hanc ac insulsam, auribus saltem, non fuis se animadversam symphoniam. Haud videtur abludere saeculo adhuc XIV. IOANNE .XXll. ab eo musicae genere, quod Fulf hordonum dicimus, in decretali octa S. Patrum, in qua multa vitia musicae illius aevi damnat, subque gravibus poenis vetat ut per hoc tamen non intendat prohibere, si quin interdum , diebus festis praecipue sive solemnibus, in missis praefatis divinis ossiciis aliquae consonantiae, quae melodiam sapiunt, puta octavae, quintae, quartae huiusmodi supra cantum ecclesiasticum simplicem proserantur. Ipsissima vi Vc BALDI methodus est, quam
185쪽
quam N GELBERTus Admontensis scriptor saeculi XIII ad finem peris sui de musica probatam habet is Quoniam inquit omnes discantus bene ordinati taliter se habent, quod cantu directo respondent consonando, vel in diapason , vel ad medium diapason, scilicet ubi latcssaron diapente coniunguntur in una Oce. VII. Nihilominus Gui Do retinus iam speculo undecimo, etsi e com GUIP0NT muni usu opinione fateatur cap. 6. micrologi diapente miliatessaron idiophoniae, id est, org an iura pulsidere capite deinde decimo Octavo X usum agnois prosesi de diaph0nia agens, postquam absurdam auribus priorem illam ra-stente diutionem explicatset per diapenteis diatessaron, hic etiam , quod res est, quoad ditonum consonantiam primus agnovit, ut tamen quartae, seu diatessaron principatum relinquat per motum, quem vocant, rectum in ea cons nantia libere progrediendo Superior nempe inquit diaphoniae modus durus est, noster vero mollis, ad quem semitonium diapente non admitti.mus tonum vero .ditonum semidi tonum cum diatessaron recipimus. sed semidi tonum in his infimatum, diatessaron vero obtinet principatum ' Operae pretium ducimus, ut quibus Xemplis utatur regulisque , hic X- scribamus, quae quidem cruda adhuc sunt, atque id etiam paradoxum produnt, quod quartae servans principatum, diapente seu quintam nostram studiose refugiat praeter bicinia vero nihil in exemplis habetiractae diaphoniae per exempla Probatio. Igitur a trito non deponimus organum, sive in eo, sive in sequent hus finiatur, hoc modo:
186쪽
Ecce alia distinctio in proto D in qua 'oni occursus ad finem patet.
Ecce distinctio in de utero . in qua ditoni occursus vel simple vel per
Distinctio in proto A. In hac distinctione in inseriore trito C, qui fini proxime subest , voces admissae sunt, .locus prior finita gravitate repetitus est, ubi di X imus viam prudent Et in hac similiter:
187쪽
Ecce ut ad G in fine subsequitur . Idem in plagali trito invenies usurpatum, ut ad C . ita E subsequatur , sicut ad G siue quitur . hoc modo:
VIII. Hucusque GUIDO. Dum ergo rem omnem colligimus, palam est Rrdiu ex fieri non potuisse, ut veteres hi ad agnitionem triadis nostrae harmonicae per tingerent: unde iudicium ferri potest, quam incondit illi cantus fuerint, perfectis in quos haud raro in triplo vel quadruplo organis asse se decantasse leguntur. yy IJ disim- uti videre est apud LEAEUFIUM DUCANGIUM V or anum. Regulae, sed ad esu, ἡ 'modum imperfectae, de triplo, quadruplo , imo quintuplo speraVil aste ctis regulam runtur a magistro FRANCON Parisiens in arte cantus mensurabilis, etsi ad rq M.
set uni sonum octavam, imperfectarum, quas facit ditonum, in emi Uciditonum Mediae eidem sunt diapentes diatessaron quod mirum audi est, cum etiam ad nostram aetatem de hac re, sc diatessaron consonantia, disputatum sciamus ex praeiudici veteris theori3 consonantiarum , quae haud rectius ad praxin nostra musicae pertinet, quam Consonantia di tonus ad veterem musicam uam in rem recte WALLIsIUs quod autem Cin an ii. ἡ sequit tertia .seXtas pro consonantiis habeant, . cum bona quidem ra Metione factum censeo sed praeter omnium Veterum auctoritatem hi de si quarta quidem dubitarunt recentiores aliqui contra quos Andreas Α, Pius Gandensis ante centum annos peculiari tractatu disputavit sed con-
,,tra omnium Veterum sententiam. Recte vero mutato musicae genere, etiam sententia veterum hic immutata est unde in opusculo Ioannis de MURIs, quod S teneo, ubi de discantu agitur, quarta inter consonantias mittitur, etsi RoussEAU, qui maiora Parisiis huius auctoris opera SS. evolvit, in suo exico musico vocem barbaram diatessaronare illi usitatam testetur. lures autem Ioannes de MURI , quam FRANC , ac ea Omnes agnoscit Consonantias, quas hodierna recipit musica e regulis etiam principaliores, primam imprimis, quam in veteribus hactenus a Xime desideravimus, ut nempe duae perfectae consonantiae immediate se se consequantur. Persectam inquit uni sonus, diapentes diapason faciunt consonantiam, &41iae species videlicet semiditonias dito hus, Clonus cum diapente, faciunt consonantiam imperfectam , quia tendunt ascendere vel descendere tu speciebus praedictis periectis , scilicet semidi tonus in uni sono, di tonus in
188쪽
in diapente tonus cum diapente in diapason , ascendendo vel descentadendo seriatim. Et quod ordinavi de semidi tono, di tono diapente super uni sonum, sic supra diapason intendatis. Sciendum est etiam, quod discantus debet habere principium & finem per consonantiam perfectarii
Debemus etiam binas consonantias perfectas seriatim counitas ascendendo vel descendendo , prout possumus, evitare. Sciendum est notabiliter, quod non possumus duas notas ponere in rota, videlicet in una linea, vel iri uno spatio is eodem modo duas Octavas. Item dua se X tas Odem modo , si octava sequatur ultimam. Item sciendum est, quod sexta
nullo modo potest poni in discantu simplici, nisi quod octava sequatur
immediate. Item sciendum est, quod nos possumus ascendere per unam tertiam , vel per duas , vel per tres sicut placet Cum tenore. Et etiam possumus licentialiter ponere duas tertias in rota , id est in una linea vel in uno spatio. Item possumus ponere duas quintas cum una tertia in rota is duas octavas simili modo, duas quintas cum octava, tertia; duas Octavas cum quinta tertia per ascensum vel descensum tenoris. Et istud supra dictum non debet poni in discantu, nisi dum evitari non potest. Item sciendum , quod nos optime possumus ascendere cum tenore de tertia in quintam is sic de omni imperfecta specie in speciem perfectam, . contrario eodem modo descendere cum tenore, est valde pulcrum in discantu. Item sciendum est, quod mi contra a non concordat ira speciebus perfectis, utpote in quinta octava decima duodecima, ac in unisono, sed in speciebus imperfectis stat in tertia sexta , in decima unum licentialiter potest poni contra aliud. Item notandum est diligenter, quod quando simple cantus sive tenor, quod idem est , vadit in summo passu , utpote in passum tertii, si velimus discantare illum simplicem cantum , fingimus voces ipsi concordabiles in exteriori
parte manus, utpote quintas i clavas, sic de aliis speciebus, secundum quod bene licitum est. Item sciendum , quod quando velimus Cantare per falsum musicam , Oportet, quod di cantando accipiamus istam vo
heiae possumus per totam manum discantare per falsam musicam , dum tenor non sit concordabilis verae musicae sed quando per veram discantare possumus, per falsam illicitum est discantare. Musica falsa hic nihil aliud est quam scala nostra dura a u. c. ut re mi loco Dorii diato
189쪽
De Musica mensurata, seu rigurata medio EPOinventa.
IAliud novum muscae genus, quod mensuratum, seu figuratum dicitur, vergente demum modio hoc aevo sic recens invectum, confirmatumque est ut tamen semper in suis principiis ab antiquissimis temporibus quodam Obtinuerit usu, alteram modulandi partem Constituens quae , ut loquitur Martianus
est harmoniis cum rhythmis. Hinc inter pri-n a seni per musicae species post harmonicam , rhythmica metrica v nit Rhythmus , iuxta Suin ΑΜ in lex. h. v. ordo metri partu epy, arm0nig 0mes, cantus suavis commixtio. Pater metri es rhythmus , atque antiqua est metrorum ac rothmorum 6ctrina.
Antiquissimo iam abhinc tempore sociata erat utraque disciplina, Oe- si musica. Nam hae duo , iuxta CicERONEM , uilici, qui erunta IN Mqyr0πdam Uetae, machinati ad voluptatem sunt tersum G cantum tit 'i' verborum numero, ' vocum modo , delectatione vincerent ar ream sati tutem. Constat, Hon ER , Es1o Di, aliorumque celebrium Grac0ΥΠm poetarum carmina cantata fuisse. Facit huc suae Vossci liber de poem ttim cantu F viribus Rothmi, quo in libro nihil non in musicae effe-eribus rhythmo tribuit si Nam certe inquit pag. r. cum tota musisim, potestas in rhythmo consistat, absque eo omnis cantus sit incondi tus, illud omnino demonstrandum erat , non in simplici sono sitam esse se vim istam, quae animos affectus moveat sed soli propemodum Arhythmo hanc inesse efficaciam mverum esse, quod iam superius moin, nulmu , rhythmum esse το τῶν παρά μουσικῆς , nec posse musicum di- Dei, qui rhythmum ignoret. passim libro primo prodidimus, quod O-
190쪽
stratium in prima Ecclesiae aetate fuerit studium & contentio in sacris pangendis hymnis , qui ut potissimum metrici generis erant rhythmicique
μελωδῶ τι άσματα ac ρυθ μίγον in , ut in AMBONI Gerontico res exprimitur. Nostrum Vero, In quo Versamur, medium aevum attingunt, quae in
Syymbussi invita . THEODORI Studitae leguntur Alii rursus hymnis ecclesiasticis, per is canticis, psal imis, caeterisque id genus dabant operam, qua licebat; quod ex his quoque magnam percipi utilitatem compertum sit siquidem rhythmo, ordine , concinna Voce is modulatione Omnis prope coetuum in ecclesia dignitas constat. Quocirca non tantum ibi ipsis utiles fuerunt, sed, alios omnes utilitatis eiusdem participes secere. Admodum quidem elanguit hoc medio aevo sacrae poeseos metrique studium, atque genuina etiam rhythmi notio evanuisse visa est apud nostros , alioquin multo opere .labore detentos in sequentiis, quas vocarunt, prosis stilo quodam poetico componendis, iam antequam musica figurata obtineret.
Factum id proesertim in monasterio S. Gadi ex disciplina . OTRER 1 de quo tamen suisque syncellitis sic KEHARD Us in eius vita, o TRER scilicet
P. I. Rer A Balbuli, apud OLDASTUM narrat NICOLAVM non solum ea, quae sem P I beatus vir ΝΟΤRER Us dictaverat verum etiam ea, quae socii fratres, eius in eodem monasteri Sancti Galli composuerant, omnia Canoniast isse:
si videlicet hymnos, sequentias tropos, letanias, omnesque cantilenas rhythis mice, metrice, prosaice, qua fecerant, ii sciplinas, quas docuerant. De altero vero OT ERO, eiusdem coenobii monacho, qui Medicus dictus fuerat, id singulare humilitatis Xemplum profert CKEHARD Us iu-B. P. I. p. sq. nior in libro de casibus monasterii S. Galli quod, cum in pangendo hymno de quodam uno Terh0, quod metro con rueret, diutius habitaret, ΕcoHARD Decano, ut id de suo adderet, supplicaverit. Eiiij tenui, II. Opus vero haud fuit in poetica, ut ita dicam, musica tarditatem vestigi i0 aut velocitatem cantus signorum seu notarum varietate designare ac disce z .hzi , ne re cum X letricis pedibus Colligerent, quantum temporis in quali- medii Vi bet syllabi impendendum esset id quod in musica αρσει- θέσει, elationep - ' o miliastum .positione fiebat, veluti apud MEI BOMIUM in notis ad Astis ΤΙ-DEM QUINTI LlANUM . sedes distinctos definitosque videre licet. Iluribus etiam singulorum proprietates Xposuit T. 0. Lapt. IARΤi Ni in Tu dijLII historia musca quam amice inter nos ita divisimus, ut mihi sacra haec elaboranda relinqueretur; in qua, cum plerisque e psalmi aliisque divinis canticis sacrae scripturae desumtis cantus hic metricus locum non
habeat, alia quadam arte succurrendum fuit, ne musica nostra omninoeXpers