장음표시 사용
291쪽
stia suum X equatur munus , Cavens, ne sonus sit lascivus, aut profanus, aut ludicrus, nulla alia instrumenta profana admittens. Quodsi organista bonis sit moribus, ut decet hominem celebrando publico Dei cultui addictum consecratumque, modestia praeterea ac gravitate praeditus,
nihil in se desiderari sinet, quo minus, qua decet reverentia, modestia suum Xequatur munus. Dum vero id semper ibique sperandum haud est de organistis, sive laici, sive clerici, aut etiam religiosi sint, ut sicut ingenio ad musicam praestant, ita moribus ac vita sint compositi a superioribus saltem , quos modestia & gravitate praestare oportet, in ordinem redigendi sunt, in officio continendi ne rem divinam inhonorent, ac contaminent, fideliumque mentem mattentionem potius ab eo, quod in ecclesia agitur in divino officio , avertantis distrahant, offendiculoque sint quam ut ad devotionem .affectum, proposito convenientem, X citent animentque, pios animo instillando motus placido suavique organorum Ono ac idoneis modulis, ad fovendam pietatem insinuandamque reverentiam, przesenti Deo eucharistico debitam. Hos fines sibi propositos habere debent organistae, non vero delecta Ab ipsi, stationem aut gloriolam illudque lucrum praecipuum reputare prae stipendio m*R 'pivi suo ac sportulis quibus si priventur etiam, tum hoc suo primario de 'sint muneri, facile ad os scium revocabuntur a ludicro profano in ecclesia organi ludendi more, semper magis magisque ingruente dum, nulla loci reique sacrae habita ratione, nullo facto actionis divinae aut Xercitationis ludicrae discrimine . quidquid phantasia, seu habitus ec usu ad fallendum tempus animumque delectandum comparatu S. suggerit, profunditur, imo, quod peius, dum cantiunculam insuper triviales. ioculares, rasiticas aut impudicas etiam , qua forte memoriae affert Odulantur. Ut adeo haud abs re tanto consensu altores ecclesiae in suis synodis posterioris huius aevi cavendum duXerint, ne quid lascivum aut impurum immisceatur quod quidem etiam ludendi quodam modo salacia lascivente fieri potest: quocumque autem modo contingat, sacrilegii quoddam genus est ad conspurcandum sanctissimum religionis cultum, ludibrioque exponendum .delpicatui. Id etiam malo huius temporis grandique piaculo fit, ut quae innumera circumseruntur opera ad clavi hordia , quae vocant, aliaque eiusmodi enchorda instrumenta ad omnem potius alium quam sacrum usum composita, promiscue ecclesiae inserantur, profani moduli ludicrique ad ostentandum artificium, promtitudinemque digitorum potissimum facti in officio divino producantur. Quae notiora sunt, quam ut illis explicandis diutius immorari opus sit.
292쪽
Canii6ne XIII. Inter caeteros concilium Basilaei e hunc etiam reprobavit alta vulgRrς , se usum , tum in ecclesiis cantilana faculares voce admiscentur. Sess. XXI khii c. . Quod in aliis conciliis Germaniae iisdem verbis repetitur statutum. quomodo Aliud vero sunt cantilenae saeculares, aliud vulgare ac vernaculae nihilo-
minus Π sinus ATRlcIUS in historia huius concilii vetitas ab illo
a gish5. inter missarum solennia cantilenas vulgari sermone conditas scribit. Vos sq. T. ATII cem suam aliquando universum populum miscuisse cantu cleri, discimus )' B Uscu1o, ubi singularem aliquam celebritatem in campo celebrari s
T N. Idyμι litam de qua alibi etiam acta in die Ascensionis Domini alia exempla su-rer bronos pra lib. II. dedi describens ubi inquit tunc tota civitas in campum illum occurrit, fratribus .clericis Salve festa dies , victimae paschali, umilibus concinentibus, populusque Omnis utriusque seXUS Cantilena8, tali cantico convenientes, ad singulos versus cantando respondet; donec Praepositus surgens sequitur processionem, Omnis populus eum sequitur usque in ecclesiam. Ibi enim circa fontem iterum se ponit super sedem priorem, omni clerois populo astante, Sedit alveius cum ver- g sii. sibus suis ibidem devote .clamos decantante c. Dum eadem infra repetuntur, cantilenae, Cantica teutonicalia nominantur. Nihil vero Opponit Buscuius reformandi alias studiosissimus. Nihilominus aliquid ad explicationem decreti LasDensis confert hic Usc Hi locus. Voces hi-bridas, ut ita dicam, vetat concilium iasilaense, dum commiscentur Vo-T. - 'ς ces, cantiones. Quod edisserit synodus' Aperinensis an I 92. item ii statuimus minandamus, ut quilibet sacerdos nostrae dioecesis, cum gratia Dei dispositus missarum solemnia decantaverit , Gllaria in excedis, Cred0, offertorium, Praefationem cum Pater noter, iuXta sacrorum canonum sanctiones a principio usque ad finem decantet, nullo abstracto, iiDinuto, vel resecto aut aliud responsorium , vel Carmen Vulgare loco praemissorum, in organis, aut chor , qui praesentes fuerint clerici , resonent. Et in Credo tracti r cantetur MARI Vir in .Homo factus es, genibus flexis. Vetat hic canon Gloria in excess, Cred , offertorium , Praefationem decurtare , ut tamen concedat aliud responsorium vel Parmen vulgure loco praemissurum in si Panis, aut θυr ref0Hare. Ab haei etiei poterat quidem hic diversis modis excedi, Vel loco, temporeque noti W0mpsti t debito vel ipso etiam cantionum genere in statutis ii Cece sanis Pra-
T. VII. cive. D is CCCleux an I 6 s. Cuntllen δ VulgureS, UT On sunt cat Olice con- Germ. p. 9 fecide , reiiciuntur plane. Cuius rei causas aperiemus capite sequenti
Ihid 1, 16. Si etiam incitat uti S synodalibus Aletu fauis an I 67. cavetur A nostris
293쪽
stris ecclesiis arcere volumus, nullumque illic locum habere, cantiones haereticorum , quantalibet modulationis pietatis specie vulgo blandiantur. Antiquas vero, catholica cantilenas, praesertim quas pii maiores nostri Germani maioribus ecclesiae festis adhibuerunt, vulgo permittimus. in ecclesiis, vel in processionibus retineri probamus. Id etiam carpit Card. CAIEI ANUS, eo ANNE RU si Addo inquit cum sonus inter divina pars sit divini cultus, ut recte ibidem dixit CAIET A Nus, valde absurdum videri, in ecclesia cantare, aut sonare cantiones seu modulos, ab haereticis auctoribus compositos, etiamsi per se nil indecens contineant non secus fere ab omnibus absurdum iudicaretur, si haeretici hominis scripta qualiacunque in ecclesia velut ad divinum cultum spectantia praelegerentur ' Aliud cantus cantionumque genus ab ecclesia merito excludit concilium Burdigalans an . Ι 83. Ab organis, omni
ecclesiastico cantu, quaevis musica , lascivum quippiam, Vulgare cantiones, aut levitatem, similesque ineptia referens, omnino arceatur. Et Biturioense anni sequentis c. 3. Vernacula ling ua publice fallere aut A. p. toro. orare, nemini, nisi conci0nat0ri, populum ad devotionem excitanti, liceat,
ne inde temere iudicandi de sacris nosteriis, S sensu scripturae, cuiquam
detur occasio. Et mox an . . Non cantentur in ecclesia cantica absurda , nova nun probata, si qua ni consuetudines in contrarium pra- Sue , qua p0tius c0rruptelae dicendo sunt, penitus aboleantur. Agitur de publico ossicio chori, quod ad clerum pertinet ut itaque publica 'com-χnuuis oratio rite V solemniter sat, fallant omnes clerici uno ore, comcentu cum choro, ut habet canon secundus. Alioquin non omnem o Dino cantum Vernaculum tunc in Galliis vetitum fuisse , sed probatum examinatumque esse debuisse, e concilio venionens an IS94. constat: , Quodsi carmina quaedam vernacula lingua in natali Domini permittenda sint in ecclesia concini, ea primum ab episcopo legantur, ac Xaminentur, nec nisi probata, cum subscriptione canantur.
Difficiliores reddiderint astores MAROΤI, aliaque Hild 0nottorum Carmina. Nihilominus apud nos, ubi promiscui sunt catholici, cantiones Vernacula etiam ordinarie pro minoribus saltem ecclesiis , perna ista leguntur veluti in constitutionibus dioecesis ratistu viensis in Silo a anno as 9 a. sic ista publica agenda ordinatur Ut schola vel ministro ecclesiae Introitum Missae arie elei sis Gloria concinente , his finitis, epistola iam lecta , praecentor cum tota communitate aliquem sacrum hymnum in vernacula lingua , ipsis familiarem , loco Gradualis decantet post Evangelium & Symbolum decantatum , sacerdos casulam ante altare deponat
Vernaculae iii Germaniali initate Permissae,
294쪽
ao l. 1V. DISCIPLINA MUSICAE ECCLESIAST.
deponat, suggestum ascendat, ilebem Dei praedicatione reficiat. Abia soluta conciones precibus de more dictis, ad altare iterum accedat, Masia sumta casula Sacrum continuet. Post elevationem S. Eucharistiae, quam populus IleXis genibus adorare debet, alius hymnus in lingua vulgari decantetur Sacro finito, populum, data benedictione, in pace dimitatat. In aliis vero ecclesiis ruralibus, in quibus hyna nos vulgari lingua decantari consuetum non fuit, sed ubi totum officium latine canitur, nihil immutandum est: quin imo parochos hortamur, ut in ecclesiis ruralibus, ubi scribaeis scholares sunt, omissis germanicis hymnis, dum celebrant, consuetudinem latine cantandi totum officium Missis introducant. Curabimus autem eorum , qui a Xime huic mysterio id ei catholicae integritati c6ngruunt , delectum fieri, quemadmodum secundum Missae partes M . . 33 festi solemnitatem decantari debeant, typis excudi. In statutis synodi archidioeces anae Prag en sis an . 6O . it. XXlV. haec in eam rem leguntur si Spirituale cantatione , quae a pueris, adultisque in aliquibus ecclesiis intra Missae summae , divinorumque officiorum celebrationem, atque antes post sacram concionem , seu in processionibus, ad fidelium devotionem Xcitandam , pie decantari consueverunt , permittendas duximus; dummodo prius a nobis officialique nostro recognita sint, scripto comprobatae, ne aliquid contineant, quod profanum sit, vel apocryphum, quod sanaeis catholicae doctrinae repugnat. At huiusmodi cantionum causa nihil intermittatur ex iis , quae in Missis, ac divinis officiis e sacris ritibus recitari debent. In synodo si uisaria an I 6 IO. post repetitam T 'ς cautionem synodalium an Iss . circa cantiones haereticas, additur . I.
canendi ratio furpetur; sed iis cantus X soni graves , pii, distincti, domui Dei ac divinis laudibus accommodati, tit mi verba intellian-
n. . 82s tur, F ad pietatem auditures incitentur. Synodus Mnaserienses n. 16SS. habita cantiones germanicas, si eXtra collegiatas, in civitatibus erectas ecclesias propter cantorum raritatem interponi posse iudicabuntur, non alias esse vult, nisi quae continent adorationem Chroti in altari elevatione , vel quibus ad devtitionem erχ hoc tum didinum disterium cau-N . p. 897 . tantes aut ducuntur. Et in synodo eiusdem dioecesis an . 662. ubi ger- mahicae canti0nes propter sacerdotum , aut perstinorum qualis Patarum raritatem cum timerentia sunt admittendae, nihil canatur , quod supiat Luthe- rarisnum, sed quae sacrimis et sucri ei conveniunt, S impli iures ad orthodoxae de inistrautionem mani duc aut
295쪽
XIV. Vides, semper ossici chori rationem haberi quod constan Monisses' ter latine celebratum fuit, liturgia sacrificii Missῖ imprimis, ac horae a ' . .
nonicae, etiam a sanctimonialibus; quae propterea linguδ latinae haud segniter fati, linguae incumbebant. Cuius rei Xemplum Tici THRMi Us in chronico Hirs iugi ad myx iisp. an. IO87 affert coenobium monialium, institutum a B THEOGERO, monacho Hirsat Bien ii, abbate monasterii S. Geor ii in silva tra, ac postea Metensi episcopo , cuius etiam opusculum de musiica in collectione scriptorum de re musica edemus lori canonici inquit ad tersolVendum T. I. p. 1s si divinae laudis officium pariter in ecclesia confluebant , mei operi nisi hi praeponebant. ullam esse licebat in monasterio , quae non de sauis is, aut aliis scripturis quotidie aliquis disceret Inde omnes sene, latini sermonis habebant notitiam , quidquid legebatur, intelligebant;
si quod non parum ad intern 3 compunctionis gratiam Videtur conducere.
Servantur adhuc alicubi in monasteriis monialium libri latini pro lectione mensali notat , aliique, quos non solum latine scites descripserunt, sed etiam elucubrarunt, ut mepistolas latine scripserunt I saepe laudato Uscuro de reformatione monasteriorum discimus, eas in tantum gnara fuisse faeculo XV sermonis latini, ut ea lingua confessonem sacramentalem facerent, ita ut alicubi ceu singulare suo ordini reserat, quod in reutoni x confiterentur Confessionem , inquit, dicunt in Teu apud Zei latonico, quamvis interit; sint bona latini' propter maiorem erubescen 'ββ' tiam , o confessionis expressionem. Narrat postea accita aliunde pro in post. 11. formatione monialium in scientiis grammaticalibus seque puellas de arcu Jo ad eas venientes per tempus in scientiis scholasticis, in bonis O 6. ἡ ἡό.ribus, in firmo proposito in Dei servitio perpetuo permanendi, bene probatas, saepius investivisse, Manno finito ad professionem suscepisse. Et
postea se rogatum memorat, quatenus duas aut tres moniale bene resor Pet. 89 i.
matas in solentiis scholasticalibus eruditas, eis procuraret. Quales vero se fuerint scientiae, paullo post Odem C. S. Xponit: si Soror inquit TAEc L Α, in Grammatica competenter docta iuvenes instruXit uel Pet. 89α. las, moniales, in cantu, in scientiis scholasticalibus unacum Subpriorissa quae in tantum in eis profecerunt , ut scripturas divinas clare intelligerent , exponere scirent, litteras sive missivas in bono latino a gistraliter dictarent, sicut ad oculum ipse vidi .examinavi. Haec ille. In statutis synodi dioecesiana, Urkentinensis an . Sq9. c. s. de Vita biod sciri moribus monialium id saltem praescribitur, Ut in emendis vel dea XVI. Ἀδ , cantandis psalmis, aliisque ecclesiae cantionibus in hynrnis. id in corde ο - ' Versetur quod vel vocis gutturis modulatione profertur canitur: MART GERBERT DE MUSIcΑEcc L. T. II. L. IV. non
296쪽
non eni in vocis, sed cordis auditor est Deus: psallendum est spiritu sensu. Et quamquam hoc tempore in decantandis psalmis, ossiciisque divinis peragendis, ignota tantur lingua tamen ea diligentia adhibenda
est ut si non omnium, certe praecipuarum rerum Videlicet psalmorum, epistolarum, evangeliorum, communiumque precum ac hymnorum, qui
in sacro celebrando proferuntur, aliisque ossiciis absolvendis adhibentur intellectum habeant , quem e privata, domestica lectione facile consequentur sorores. eque enim a quotidiano legendi discendi studio immunes liberae esse debent. Quid vero ad aliquam saltem intelligentiam eorum, quae in divin Ossicio agant canantque moniales, desideraverit in institutione Monialium synodus Glanienses dioecesiana an Isso. ex his formulae inquirendi in monasteriis monialium, visitatoribus praescrii id. p. M ptae , quaestionibus colligitur: si An sit in monasterio ludi magistra, seu scholae praesecta, quae latine norit 7 Et an haec diligenter .sedulo instituat in rudimentis Grammatices Virgunculas iuniores formet eas ad pietatem religionem 7 Et quaenam rudimenta tradat, & quos libellos, ad pietatem pertinentes, rudioribus virgunculis praelegat, exponat 3 An etiam in vigiliis dierum festorum in ipsis diebus festi , exponat suis scholasticis virginibus hymnos, sequentias, epistolam, evangelium diei. Intelligi hinc datur, iam aliquid remissum fuisse saec. XVI. studio illo monialium ad comparandam latina linguae notitiam, qua adhuc saeculo XV. fuisse imbutas, ex BUS CHIO ostendimus. Tandem in Dolendum vero est, illud deinceps penitus celsasse studium, ita ut
,ἡ ,h h hodie moniale nec quidquam intelligant, qui psallant, contra Apostolieessavit monitumis adhortationem , doctrinamque toto capite decimo quarto epistolae primae ad Corinthios explicatam. Quam ut, quantum liceret, sequerer, in coenobio Onialium Berau congregationis monasticae Sau-Blasianae, cui indignus praesum , instituta an . 7TO. perpetua adoratione S. Altaris 'Sacramenti, quam per turma diu noctuque moniales obeunt, ossicium de Venerabili Sacramento loco breviarii in eum usum cum permistione Superiorum imprimi curavi, cum adiecta ad latus paraphrasi vernaculari ut sic saltem aliqualem intellectum assequantur eorum, quae psallunt publice una congregatae in ecclesia. Simile quid alii eiusdem instituti coetus virginum apud nos paullatim magis magisque frequentes faciunt, dum die noctuque alta voce vernacula e cdnunt, vel Orant, aut etiam pias praelegunt meditationes.
297쪽
XV. passim equidem tum libro primo , cum secundo mentem O Miit:. inmc3orum pastorumque ecclesiae primae mediae aetatis X plicavimus de O is ecialia cibus uia uti bribus in actis christianis quas pii quique etiarn a theatris, Vnuvi xMβ nedum ecclesiis X turbata cuperent. Tractat hoc argumentum Christ.
Lupus in schol ad TERTULLiANUM de Prajcriptionibus locum inter alia D. CARYsos TOMi versanc de Tauperibus ecclesiasticae matticulae viduis: quod nempe etiam hae simul cum viris psallerent in ecclesia. Olim addit forsan is allerunt Omnes, etiam inulieres sit hinc ista rurn viduarum non praerogativam aliquam, sed solum in ista pietate diligentium videtur laudare sanctus luάNsgs. EXainina deinde, quod libro prum, de Au Lo Samosaten retulimus, a synodo Antiochena accusatum. Non, inquit quod mulieres cantur iis ecclesia , sed quod una per ipsas
tantari tu pis et Et omnino loquitur de lateis mulieribus. Tum ad locum
Isino K Pelusiuiae Alexam Dinae ecclesiae presbyteri, a nobis etiam allatum, haec ad rem annotat si Assirmat varia primo , quod Apostoli istum in ecclesia conventum mulieribus permiserint. Secundo, quod permiserint ad compescendas loquacis sexus in ecclesia fabulas, ac ipsis conciliandam modestiam. Tertio, quod illae licentia pedetentim abusae per vocis suavitatem studuerint placere hominibus, atque ita sacram psalmodiam aequarint sic nicis cantilenis Et quod exinde sint cauponatae ac venata quaestum. Hinc ISIDORU suadet, istum concentum circumscribi ac aboleri. Proinde tunc vigebat adhuc in optraca ecclesia. Nec enim iste mos fuit universalis. lost haec locum S. Hi ERONYMI profert LUPUD, e quo palam fit, tunc sacras etiam virgines ac viduas non fuisse solitas publice psallere; quin in eo ELAGIUM vituperat ac incessit Nec sufficit inquit tibi ς dedisse tu, Amazonum agmini scientiam scripturarum, nisi earum voce canticis delecteris Iungis enim .ponis in titulo, quod foeminae Deo psallere debeant. Quis enim ignorat, foeminis esse fallendum in cubiculis suis is absque virorum frequentiais congregatione turbarum Τ Quae verba innuere videntur morem illum , quo mulieres in choro cum viris, veluti presbyterae cum episcopo presbyterio considentes intra sacrum tribunal, quod LUP est indubitatum, concinerent. Alius est, qui semper in ecclesia obtinuit a nobis libro I. explicatus promiscus totius populi atque adeo etiam mulierum concentus; laudatque GREGO-R1us Naa in epitaphio patris sui oNNAM matrem, quae diurnis noctu
nisque sulmodus columnae insa se ipsam a it Idemque ora II in IVLiANUM, qui, inquit, cum vetulis sedemus S multimus quod de privato etiam more intelligi potest , uti de THEODosio iuniore Soc RATES, VII testatur, primo diluculo illum ipsum cum sororibus suis hymnos alternatim , Cc a decarm
298쪽
2O i. IV. DISCIPLINA MUSICAE ECCLESIAs T.
decantasse. IXempla quaedam . I. p. 3I8. cantus alterni seXus promiscui dedimus. Factum id etiam ad nostram usque aetatem, ut in quihusdam celebritatibus moniales cum monachis choro adessent ac canerent; quod tamen merito antiquatum.
Euhuelii XVI. Opportune hic laudati Chrisi Lup sententiam adscribimus consanturψ rq tra illud imonstri genus , sui seXui dedecus, sequioris cludibrium, eunu-R ' μ' chos , quam , qui se non castraverunt propter regnum Dei, sed plerumque a saevientibus sic in propriam prolem parentibus hanc ideo sunt passi iniuriam , ut mollem effeminatam , non theatro solum, sed etiam ecclesiae servent vocen) quive mimis , inquit, ezirandi sunt pueri, tmimio in eccloia cantent , ς' extra illam agitiosis e vivant. Evirationis apinus, ut verum homicidium damnant Romunae ges, adeoque talis in eoples cantus quid aliud est, nis barbar0 quodam entilium m0re pr0Schq f prios L eo Sos immolare Haec ille in canonem LXXV. Trudunum,
oreta T. m. punctione psalmodias Deo offerendas praescribit. Nihil vero de eunuchis' μ' habet, etsi e Graecorum imperatorum aula , non obstantibus severissimis antiquiorum canonum legibus, ut iam supra libro II. notavi, ad nos haec labes venerit, ipsamque imprimis Italiam, atque adeo Romam invaserit. Auctoritati tamen LUPI adstipulatur Pet. Pompilius RoDΟΤΑ , ipse Graecus natione , mihi, dum ante undecim quod Xcedit, annos, si0ma degebam , familiaris , in epistolam encyclicam , a BENEDIcΤ XIV. an. I 9. editam de anno iubilaeo , hanc instituens quaestionem de eunuchis spontaneis, qui ad suavissimum vocis lenocinium aut comparandum , aut retinendum is ob necessitatem vocis acutae ad musicos concentus, sive ad lucrum inde captandum , audaciores evadunt sui homicidae, phrasi S. AUGUSTINI tr. I. in I an in propria membra saeviunt.
E ii, atque hos quidem eunuchos eum in finem factos, irregularium classi conribus adden- Cilia adscribunt, quamvis laXiores Casuistae pro more, ut alia, sic cistud sentur humanae maturae opprobrium eXcusare mitantur Sunt enim , additu' ' Lupus , ex Casui sis , qui tradunt, licitam esse exectionem , si ita seriaculum absit si pueri sui iuris sint, polleantque usu rationis , atque in Gectionem consentiant. Ipse nihilominus recte Theophilo ΑYNALDO accedit, qui in tractatu de triplici eunuchismo, gravibus rationibus contrariam sententiana propugnat. Subdit demum , quod detestandum hunc abusum planes solide refutat Si enim ad servandum continentiam , O ad damnum spirituale itandum exectio improbatur potiori iure illicita censetia
299쪽
da est ob inopiam vitandam, mobratorum temporale captandum , sive ob
diuturnius vocis acum s ad musicos concentus necessarium, retinendum.
Quaestionem hanc ipse BENEDic Τus XIV. in insigni opere de Modo diue-cesana lib. XI. . . pluribus discutit, primum testatus : Tum ante epistolae encyclicae mox laudatae editionem, tum etiam deinceps nonnullos fuisse , qui pietatis studio incensi, summo conatu , licet hucusque irrito, episcopis suadere curarunt , ut synodalibus constitutionibus novam ins rerent sanctionem , qua eunuchi cantores ab ecclesiasticis concentibus excluderentur : quod irregulares plerumque sint huiusmodi homines, cum nemo fere eunuchus hiat absque peccato; ex tali prohibitione facile eventurum esset, ut tolleretur abusus evirandi pueros; cumque praeterea dicerent, molles eunuchorum voces plurimum in causa esse, ut ecclesiarum cantus ad theatrales modulos maXime accedat; neque vero impossi-hile esse, eorum vocibus alias , puerorum praesertim, voces ecclesiasticis choris magis aptas subrogare. Affert deinde canones ac leges, Citatque theologos, qui plerique cire eos, rem improbant, perinde ac e X empla , quae profert e antiquitate ecclesia m*dζr ti
stica. Nihilominus perpensis omnibus, definitoque hoc statu quaestionis se An in praesentibus rerum ac temporum circumstantiis , Cum nempe secularis potestas, quidquid civiles leges contra statuerint, haud instequente puerorum evirationes impune fieri, saltem dissimulando permittit, nec amplius ad id episcoporum licentia postulatur cum in ecclesiis iam pridem invecta est musicae ratio , quae ViX, ut ne i quidem, ab Sque Unuchorum vocibus sustineri valet; cumque istorum voces in ecclesiarum concentibus, 'uidem in ipsa R0mani Pontificis capella, a multo iam tempore audiri consueverunt; auctor tandem est episcopis, non ut synodali decreto a choris musicis ecclesiarum suarum eunuchos cantores eliminent, sed ut potius caveant, si ne theatrales modi ad ecclesiasticos concentus transferantur, neve theatralibus instrumentis ecclesiae personent. Contra vero, si qui ex ecclesiae cantoribus Clerici sunt, ne hi a scenam ascendant; quod religiosissime observatur a musicis pontificiae capella. Utrumque quivis largietur prudens, nec consultum fore , ut episcopus decreto synodali importune quid statuat, sed praeprimis curet, ut musica sacra recte sit constituta. Conditionem acciperet, puto, etiam ID. Bapt.
CAsALIU R0manus, eunuchorum Cantu infensus, de cantu in ecclesia Ve- De eteribus
iustissi in agens, locumque auctoris Comment in epist ad Ephes sub no- h s mine S. HIERONYMI afferens, quem libro primo adduXimus, sic loquutus: si Si adolescentulos, qui dulci medicamine fauces collinire solebant, non tulit vir sanc imus ferretne illos, qui, ut hominum aure permulceant,
300쪽
ao 6 i. IV. DISCIPLINA MUSICAE ECCLESIAST.
vocesque suas carius locent , divino humanoque iure neglecto, sese exsecati patiuntur 3 ut prohibent Can. 22. apoli Ol. &. lib. I. C. de Et Anchis, lib. . . ad egem Comet de Sicariis ferretne illos, qui adeo spiritum malum canendo non abigunt , ut eum de industria suis auditoribus insinuare videantur Quorsur enim modulationes istae in lupanari natae, ac non iam timide in sacras aedes irrepentes, sed procaciter irrumpentes, iacchantium in morem lascivientes tendunt; ut qui audiunt, lymphatici efficiantur 3 Adde MURAΤORIUM, VOce evirata ac molleS, femineas prsesertim , etiam in scena musica , seu ludis, qui opera vocana tur , ubi de his ex instituto tractat, improbantem. a D si1set XVI l. De cantu illo quo Viri contracto gutture vocem muliebrem Diso sti imitantur, ac falsetum vocari solet, ViX Operae pretium est, menti Onena, bis r 'b, halicere. Videri queat BUS CHIO memorari, dum loco iam allato narrat, Lhibuit T. II. Te Deum solemniter altissmis Vocibus in organis decantatum, cum p QR ipse raepositus monasterii Novi operis esset proclamatus Sed idem et- B. 1, s sy iam de monialibus alibi dicit eas in suo adventu altissimis vocibus an-863. tiphonam media vita in morte sumus per totum Xclamat me. Et postea ,, Quando ab ei recesiimus, in choro incipientes antiphonam: media vita , super nos altissimis vocibus decantaverunt c. luto autem, genus aliquod discantus designario quem ipse monasteria reformando abrogarit, dum subinde dicit, cantum ordinarium esse susceptum. Notan-τ. IV. D. du hi est D GERSONIS JOcti e libro seu Doctrina pro pueris ec- p. 18. cIoiae Pari siensis si Magister cantus statutis horis doceat pueros lanum cantum principaliter, contrapunctum, aliquos discantus lonestos, non cantilenas dissolutas, impudicas queri nec faciat eos tantum insistere in talibus, quod perdant in Grammatica profectum attento maxime, quod in ecclesia nostra discantus non est in usu, sed per statuta prohibitus, fal-m h st ij, tem quoad OceS, quae mutatae dicuntur. TEBE Upius hunc locum cum istudiique is aliis pluribus eiusdem saeculi XV in quibus de hoc genere music9e, discantu, P hqη discantando fit mentio, reserens addit se studiose inquirentem statuta ec-' clesiae Paris in codice bibl. reg. 883. haec ad rem invenisse Non debet
in cantu notulato regulariter immisceri discantus , pueris exceptis propter exercitationem suam. Facit hoc ad Ius cui I explicationem, dum etiam Io GERso NI locum in tractatu secundo de cantichordo in novisti-dinis, m emtione, um IOCO VOCi arsis vocabulum phruilis positum est Ha- , όό6 bet hoc inquit musica oris, quod potest secundum phrasim, secundum thesina, secundum proportionabilem insuper continuationem cum aliis,
- Quam Italas inus saevi facinoris inleat, in te in Bolonienses, ab istis vero in Florentinos, ab patet, quod D. BURNE in Diario itin. Mus his in Romanis , a Romanis autem in Neapolia ecl. Germ. p. 226 227. Narrat, cum in auctores' tanos culpam este coniectam, ubi tamen subindagaret a Mediolanensbus in Venetos, ab his poena mortis vetitum est.