De verbis latinis in uo divisas desinentibus

41쪽

copia Verborum pro u ante vocale u sola scribatur, facile ad credendum est in verbis suo fruor, struo u literam non exstinctam esse, sed exiliorem modo instabilioremque sonum habui88e, quo factum esse, ut Suo Signo non notaretur. Et quod u literam ita vocalis sequebatur, correptio illa admissae8t, quam vocali vocalem comitante saepius fuctam videmus', cfr. 8u-ὶ uo infra.

H. Verba thematica literae 1 alieotione formata. Ad hane classem IV' indicam ea verba pertinent, quae tirpem praesentis per i literam flectunt. Quorum alia

normalem, qui Vocatur, Statum Oeali servant, ut mek-go: Ved piis a-ti, Zend. pas-yei-ti Stellis, ut spec-io, alia levissimum exhibent, ut 'mν-io Scr. rivu-te Stirbis, ut mor-ior, prout stirpis syllaba aut vocalis thematica accentu notabatur. Ex verbis autem mihi tractandis ea, quae huic cla88 9088unt assignari, Oculi thematica accentu icta leviorem stirpis formam omnia Ostendunt. 8uo nahes quam Originariam formam habuerit, diversis ceterarum linguarum testimoniis diligenter consideratis facile apparebit. Ex eadem radie egreSS Sunt r. καί -GU- 0, Ser. 8u-c f. Nadeis, su-tra D. Garn, aden, Selinuro, et Sept. 8yba δ, et germ. 8u-la Seuela Ser. 8 Ῥα-mi Dahes vu- man D. Band stlemens, et bulg. ibase, et germ. iu- m. Nullis cet. CD. etiam sor si no-mi, et bulg. 8i-lo Vide infra). His vocibus etiam leviter spectis varia SumendaSe88 8tirpi figura cernimus su-, ἐ-, iu- 88u C et . quae eum Omne primigeniae esse non possint, iam in lingua indoeur. gemina istirpis exstitisse formas si et u ab eadem radice

42쪽

deductas idemque fere significante prorsus credibile videtur. At quoniam prae8en tempus in omnibus lingui 8, quod sciam, litora addita formatur, primaria praesenti figura 'δu-ro et si-ro fuisse pro certo ponere licet Quod si ita est, ut suo

vetustiore verbo su-go repetendum est, quod verbum cumgr. καG-GU- is et Vet. Sept. yba Xnequandum antiquissimae instar formationis est .

assentiuntur, de hac re disputans primarias horum verborum stirpe 'stu, 'γiu esse contendit qua stirpes vocabuli Scr. vu-t4- genalit , Ol. jubari, et germ. iut, lit. iu-ta-8 Ser. 8thyu-t4-m Spuckens, gr. πτυ- , -- cis. Κλέπτω 'χάλεπ- ) subesse Opinatur. Praesenti autem us, Puo, quae pro δ/u-go, γ/u-8o 8Sent, g tirpis pirantem, quae dicitur, ami8i88 Secundum legem quandam indoeur ad dissimilitudinem efficiendum constitutam, ut i spirans ad Stirpem pertinen8 ante et suffixum eiceretur Quam ob rem su-mo, Fu-8 prue -

43쪽

sentia facta esse, dum participia 88u-to , sp/u-to. Spirantem Servarent, et propter ambiguitatem illam qu- su multa ad versus legem OVutu SSe, ut lat. utu8, ubula, putum, puma analogiam praeSentium uo, pu Sequerentur, contra et bulg.

pro σπυ- , ad formas spirante carentes e upplicarenti.

Quam incerta sententia illa STHOFFII sit, Statim apparet, cum in plerisque verbis explicandi ad analogiam confugere cogatur quae tandem praeterea Xempla legem eius deo spi rant abicienda confirmant Nulla, ut Opinor, invenientur. HOFFΜΑΝ quoque existimat lat. 8uo pro 'stiu-lo dictume 88 vel bulg. sua et Ot. it a Subsidium suae afferens opinioni, in ea re autem ab OSTHΟFFI di Serepat, quod Oeu tem principalis formae iu-io brevem esse credit. Sed ut rem strictim attingens iam disserui, veri dissimile non est duas

λ8ionem tam maturam esse, ut ad aetatem indoeur reserenda videatur. Quaerenti tandem, cur 'su- o, 8u-ris, 'su lit in uo, uis,

sui mutata sint, haec mihi videtur fuisse causa. Vulgo re dunt rerum grammaticarum intellegentes viri et spirantem inter duas vocales collocatam legibus linguae congruenter eli Samesse'. Quod autem nonnulla verba restant, quae hanc regu-

44쪽

lam non equuntur eiu8, quoius, cui/ι8, huiu8, plebeius, Pom-Deius, Seia et perquam dubium est, rectumne viderint, qui sic expelli opinantur. Id vero pro explorato haberi potest Spirantem po8 vocalem Ositam, cum iboeuli Sequeretur, abiectam esse, quod ΒΟΕΗDE aliquot exemplis usus satis comprobasse nobis videtur. Hac lege ad flexionem verbi su-m adhibita praesens tempus ita fere coniugatum existimo: Sing. l. 8u-io 2. 8u-gis 8u-i hiis 3. su iit su-it suit et Et sicut in verbis coquere et fortasse pluere flectendis supra p. 32 coco, cocunt et luo pluunt analogiam ceterarum formarum Sequebantur, item su-io, su-ion ad similitudinem illarum suis, uitcet i amisisse credibile est.

ΙΙΙ. Verba non thematica instxi nctu niliteris

instruota. Haec lassis indica ea verba comprehendit, quae

omni solent a principali forma mi neu-o, quae verbi Ser et lat. Subesse potest At in lingua graeca, si θ literae rationem non habemus, gura ua - quae ad ingularem pertinet,

45쪽

neu- prodii88 supra scripsi. Id tamen in dubium vocari pote 8t, cum cogitare liceat haec verba eodem modo, quo

hsi-nδ-mi et formata existimantur. Utut re se habet untiquissima ratio admodum videtur turbata nec certi quidquamno patitur Oncludere. - amque verbum illud latinum

Si quam harum viarum ut minuo, ternuo ingreSS QSSent, propter penuriam verborum eodem modo formatorum pro certo non posset affirmari, quae in his verbis explicandis via esset

46쪽

υ μ. ιδ, - 'agh--οδ αλ-υυ-μαι et . qui e8t, qui credat formationem illum per neu u literas insertas factum in in gua latina plane interiisse Sed cum duo minuo, ternuo re fitent, qua de cau8 Se a ceteri SeparavisSe ea credendum est Reponsum facile inventu est. Ad comparativum minus est inuo denominativum', ut acu ad acus metuo ad metu8. Inter inuo et vocabulum minus proximum cognationem reditam esse ostendit etiam lingua graeca, quae cum Verbo ira vibin , adiectivum ιιυυς a soli grammatici nominatum coniungit. At minus a principi comparativum non fuisse, Sed substantivum per os e literas, ut lut voln-o8 gr. δαυ-0ς terminatum et Minderhoit, significans inter viros doctissimos iam pridem constat'. Quod autem illud substantivum minos ad verbum minuo Servandum conferre non potuit, arbitrandum potius est minuo ad minus eundem rationem habere ac gr. 9υθω adli ιυυς. Quoniam re eo perductu St, ut dii nomina min-os,Μinderhoit, et min-u- shlein Sumere cogamur, licent ne e minum illam formam statuere, iam videamus. Adiectiva inu desinentia et substantiva os es literis terminata quam proxima necessitudine cohaerere multa nobis exempla indicio sunt; uti autem Si pauca enumerare, ut Scr. prcitha8 gr. πλατος Scr. rthu8 gr. πλο τυς gr. αρ0ς βαρυς ξυρ0ς ξυρυς, Ser.

47쪽

postea obsoletum et cum adiectivo minus confusum cis vetus), unde inerrimus Fest. 22), minus ulus.

dum praesentis formandi retinui88et, ab terno gr. στ08 U plane non discerni potui88 apertum St. Cum autem alia verba, quae stirpem tempori praesentis 1 liter infixa amplificant, in ceteris temporibus obieiunt, ut lino, levi, litum, cerno, crevi, cretum, hae verba minuo et sternuo u per Omnia tempora pertrahi patiuntur, quam ob rem peciem praebent, quaSi denominativa sint. Et re verre nihil iam discriminis inter flexionem verborum inuo, ternuo

et flexionem denominativorum: ternuo, ternui, ternutum tribuo, tribui, tributum invenitur. Si ver graeca verba re-8picimuS 7 RIVυνα, πηξ 0, 7. ὀπηγα, GT08VUM GT8 HG0 , Gτῆ 0lI in ,

n nusquam nisi in stirpibus praesentium retinetur. Quod igitur

verba latina priscum rerum statum non OSSunt repra Sentare, ad similitudinem verborum denominativorum tran8figurata nesse existimandum.

IV. Forma ex noristo in praesen tranStatae.

Sub hoc titulo aliquot forma compo8ui, quae eum ad Stirpem tempori praesenti pertinere non possint, a viris doctis noristi esse existimantur. Reliquias oristi in lingua latina restare iam vidit G. CVRΤIUS', qui verba ago, agam, attulat, pacit et ab Oristo in praesens translata esse contendit Nee dubium est, quin verum viderit, id nodo addendum rem multo latius patere quam CVRΤ1US credidit, nam Verba quoque, quae Sunt do, to cum graecis os υ, ε γ' aequiperanda SS Vulgatis iam opinio est . Et eas formas, quas infra usseram, e noriSto

48쪽

suum fuαδ fuat, furent affert 1ΟΜΕDES : , antiqui dico bant suo sua8 fuat, unde et Terentius ait: fors fuat pol, et

Vergilius Tros Rutulusve funis. Neque tamen suam, sua Sunt coniunctivi praesentis verbi suo, quod aliquando fuisse in lingua italica se umbr. fui.

Just, umbr. Coni fui ostendere videntur, Sed formae iniunctivi, qui vocatur, Oristi habendae sunt auctore THURΝΕYSENOR, qui credit stirpem indoeur. oristi fuisse 'bhu-u-u- 'bhuu-, unde Sing. l. '-bhudi/m ante consonante et in ausa, '-bhuctum '-bhulim ante vocales prodiisse 2. -bhustus '-bhujs, 3. -bhudui '-bhii ut plur. I. -bhum 2. -bhute, . -bhuunt. Ex hoc paradigmate indoeur. Scr. Obhuvam, hu8, hut, gr. spuV, puc, ρυ facta esse vocali pluralis in singularem inducta Latinam autem linguam vocalem singularis vulgavisse, unde 'fulimus bum us), fustiis fuant ut etiam formas et hibern 'bam, bad, at exstitisse arbitratur. Equidem non negaverim hunc THURΝΕYSENI Odum explicandi nequaquam certum esse neque omnes tollere dissicultate8; unde enim v litora, qua stirpem terminari credit Quod autem formae latinae cum sor. obhuvam, hu8, hui, ' v, ρυc, p Sine dubio quodammodo cohaerent, THURNEYSΕΝUM equi Optimum duxi, cum ea, quae alii de hac re protulerunt, probabiliora mihi non videantur fuat, uet, faciat, faciet propter transitivam signis cationem cum radice heu, hu non videntur componenda. Existimat quidem sΤHos F his verbis radicem heu subesse et

notionem transitivam eodem modo atque in gr. ρυ , Ortame88e quam Sententiam improbans THURN RYSΕΝ' ΟΕVIIIII Secutus auctorem ad radicem he ea pertinere existimat.

49쪽

Sed si forma principales 'dheu-at, 'dheu - et sint λ, unde liter ad radicem he addita est Quod HoFFΜΛΝΝ sumitsoris tum quendam n liter Suffixa formatum 88e, non pOSSuma88entiri, quia opinio eius non satis firmis adminiculis niti videtur. In aliis quidem linguis nullum vocabulum stirpemdheu continen proferre possum, nisi forte gr. θεός est pro θε -ο-ς Sohasser, Soli Opfer, or iners significans, ut iam voluit

Quod autem illa explicatio valde incerta est neque alia

vocabula heu stirpem referentia inveniuntur, tutissimum Stviam BRUGΜΑΝΝΟ monstrante haec verba ad anulogiam formarum duam, duem ad ad dat et suam ad rad. heu pertinentium creata esse arbitrari. duas, eaedua85' duat', 'dues, addi es se addideris est. p.

27), uent, uim duis, duit, adduit Fest. p. 246), duint, ultor'.

Haec omnia vocabula ad verbum dare pertinere Romani vide bantur. Erat ne autem radici do etiam forma dou Fieri qui dem pote 8t, ut o dou gr. χγ - - χαυ- ός, α -0ς GTM- ἰ

autem OSTHOFFIU Sequitur.

50쪽

σταυ-ρος cet. Sed cum in multi lingui cognata inveniantur

vitu, puriuvetu, purdovitu, futur pupluvies , lyc. ob f. Gabe, 'tova, dona' cypr. δυ αυοι, lit da viai fgabs, ovans Gabes, Vel bulg. avsa gebes et . quae Omnia auctore OSTHOFFIO ad radicem au ehren, an erhennens, in Sbesondere dureli Ge8chenk ehren, uidigens, significantem referuntur, credibile e S lat. duam, uim et ad eandem Originem redire.

Quod do ut dati radices vim cognatam habebant, facile

accidit, ut cum formae utriusque verbi similes essent, fortasse iam tempore indoeur inter se confunderentur. Ex hac radie dat formata sunt duas, duat dou-Ω-8, dou-α-t Oristi temporis cis Ser. hclvati lat fuat. Ad praesens autem pertinet coniunctivia duet 'dou-e-t, D.

gr. ὀργὶ, et Optati Vu duit dou-Φ-t, D. r. ρεροι Vide infra). Hic etiam afferenda sunt 'creduo, concreduo Aul. III, 6, 9); creduam, a8, at, accredua8, creduis, it concredui et si qua alia sunt β.Lat credo idem verbum quod scr. cld-dadhstmi esse

Cum in lingua scr. duo illa membra verbo intermisso interdum disiungi possent, ut G. II, 12, 5 prd asmaidhatta ei credite, in lingua latina de coaluerunt, ut O Sten