De verbis latinis in uo divisas desinentibus

21쪽

Id certe verbum ruo, quod transitivam vim praebet, a rev-o, po0- deducendum Videtur fieri autem potest, ut inde intransitivum 'ru-m formatum Sit, utrumque postea in unum coaluerit. Si tu Sit, 'reo-o: ru-m - Κλέ - ω κλ -ω- υ-ω δυ- is vide infra) In lingua Ov. itat vox quaedam ovina reperitur, quam Vocem n et lut 'rovina repetere non licet, quod i in lingua

illa post v ad hiatum tollendum inserebatur Τ.tuor XStat apud Catuli XX, 4. Enn. r. 352 Ribb.)Stat Theb. III, 152. - tueris laut trin. 708 Br.). - tuimur Lucret. 1, 300. IV, 447. VI, 930. - iamur uor. IV, 359.

tuantur uer. IV, 997. - tuere uer V, 318. In Ompositi tuor non ita insolitum est .

Si iam constat simplex tuor satis magnam fidem habere, quaeritur, quaenam huius verbi sit Origo. De stirpe tu cogi tari non potest, quod si literae incipientes in latina lingua inte

pro τα υς Starh, aclitigo, ταυ, o muche Sturha. Quae prae terea ex lingui germ affert verba vix huc pertinent. Quorum omnium verborum radix est eu tu Starii, ras tig8ein, β, unde in lingua latina 'tev-o-ν tov-o- tuor bin8tarha, quae verbi notio primaria in monumenti ad nostrum tempta Servatis oculorum vim significat: bin stari in denAugens Sehes CD acies Soharses Sohars de Augess, Sol krasis. Cum hoc verbo tuor aliud recentius ortum tueor de principatu contendit. D. uo: nueo, tuo clueo. Neque tamen

illud, ut iam vidimus, plane evanuit At a videtur anti-

tueor, Obtueor.

22쪽

quitus fuisse differentia inter tuor et tueor, ut illud significaret videre, conspicere, hoc et videre et tutari. Cfr. Festus p. 355 tuor video tueor defendo in usu olim fuit, sed iam

promiscue utuntur et ponitur tueor pro vide et contueo= pro conspicio. Verisimile autem est tueor, cum a principi activum Ormam habuisset, similitudine verbi tuo labefactatum, passivum formam adeptum esse. Reliquiae flexionis antiquioris servatae sunt, ut Cio de legg. III, 7 censores vectigalia tuento Orelli inscr. 4788 mea ossa tueatis, et notione passiva Varro r. r. III, 1, 4 in bello ab his tuebantur cet. Eiusdom ro id fortasse indicio est, quod tuor, contuor contuo Enn. r. 95 Vahl. λ, contuit Pacuv. r. 6. Ribb. ), intuor intuit Commodi an I, I l. I, 9, 5. in tuis C BLANT Insor Chret tom. I, p. l), obtuor non usurpantur nisi in forma passiva excepti iis locis, supra allatis, ubi ut lectio non

constat aut vestigia latent barbarismi, Sed tueor, contueor, in tueor, obtueor uetivus forma Saepe ostendunt. congruo ingruo quibu ceterarum linguarum verbis cognata sint, nondum uti expeditum est. Ibit gricli u hZertrum meres, riuu seinSturges Omne fere huc trahere videntur δ, quae autem graecae linguae verba cum latinis copulanda sint, in controverSin St.

OSTHOFF lat. gruo pro '-gru-m haben gr. βρύ- ω bin Schwer und volt, trotete, prie88 uppi hervors, huc pertinere putat Quae comparatio an probari posset, et ToLZ eam recipit, nisi diversa verborum vis eam excludere videretur,

Ita eum tuo libri Conicit RIBBEC Fragm. v. 58 ita . . . cum tuo.

Alii aliter. Locus insanabilis videtur. Ita ossius, habent libri contulit.' ΟΤΤ. b. I, 744. Et Forsch. Ι b. 2, p. 744. Ic Vgl. b. I, 567. II, 352. Q. ScΗΜΙD Vocalismus II, 262. OsΤΗoF Morph. Unters. IV, 20 VANICE El. b. d. lat. pr. p. 81. . ScΗULg Κ. ZeitSchr. XXIX, 241. Morph. Unters. IV, 15. Lat Gramm. p. 259.

23쪽

Dum lat. gruo Schwer Sein fere Significans et r. φρυω her vors pros sens e eodem lante fluxisse vix credibit vid0tur. Cognatum affert FΙCK ut groma Feldmes Sinstruments. Hoc autem vocabulum Romanos a Graecis mutuato esse Ivωμ α IV 0 λ ων nobi per8uadet . EISΕΤ. At praetereundum non est adiectivum gravis, quod vim Verbi gruere pro pinquum exhibet. Nam si statuimus gruere valuisse fere,schwer uberes teliens, eadem ratio gruere gravis, ne pendere:

pondus est. Et saepissime accidit, ut ingruere et impendepe paene promiscue O88int Surpari. h. periculum, bellum ingruit Liv. Verg.) terror bellum impendet Cloe); ab uniculo ingruens periculum Liv.) magnum etiam bellum impendet a Parthis Cie ); Aeneas ingruit Italis Verg.) saxum impendet Tantalo Cie ) morbi ingruunt in remiges Liv.): in me ter

rore impendent Cic. cet. Cum igitur vix dubium sit, qui in verbo gruere igni scutio gravitatis insit, cum adiectivo gravis coniunctio facilis

est et paene dixerim prorsus nec OSSuri R.

24쪽

Ab eadem stirpe grav- , quae in adiectivo gravis latet, Verbum gruere formatum esse credo. Quae forma verbi sim plicis fuerit, dici non pote 8t, quod nu8quam reperitur, Sed si verum est, quod credunt OSTHOFF, RUGΜΑΝΝ, ΤΟΙ Ζ, avdiphthongum in syllaba accentu experte po8itam in v abiisse, facile fieri potest, ut in-gruo ex in-grav- exortum Sit. Quod si ita est, ingruo 'gravo se abluo lavo Antiquius autem 'gravo, gravere paulatim evanuit, cum ad adiectivum grasis

novum verbum formatum es Set gravo graviare se lavo lavstre; eis tenuis tenuiare, levis levare cet. Gr. χρα0 cum Veroo gruere ΟΕDERLΙΝΙΟ auctore con

Verg. cet ad id probandum usus. Neque tamen ita se rem habere mihi persuasit, quamquam non nego, hac similitudine sententiam SCHULZII Optime commendari. Sed quia in animum inducere non potui, ut verbum gruere ab adiectivo gravis Segregarem gr. χραο huc pertinere negandum mihi erat. Namque gruo gravis a radice qjer repetuntur, Πα0 autem a radice ghjer profectum Videtur. imbuo pro im-bes o 'im bov- multis sententiis iisque dis simillimis dedit materiam. CURTIUS existimat imbuo cum imbibo quodam modo cohaerere, quod vix licet. FROEHDΕ hoc

verbum denominativum et ad Ser. umbu sWa88ers, ut imber,

25쪽

comparat imbuere seintauchen G-δυω, cui FICK us sentitur. Aliter autem sentiens STHOFF lat imbus cum gr. I. - ob equi

His verbis tu quidem assentior, ut eadem qua UGGEcausa perductu lat imbuo et r. μ. ρυ , nulli inter Se Ommunitate iuneta esse existimem, sed mihi non ita persuasum est UGGIUM ad hanc quaestionem difficillimam extricandum viam nobis patefecisse. Namque liter ' verbi M-βδυ , exi eXplicari potest, cum g ante On8onante in lingua graeca ad transierit, D. λυπι area d. δέλλ6 ad y et sed b verbi buo non item, quoniam Velari s ante eonSOnante posita in lingua latina integra servabatur'; D. glans 'χλχυος, gravis βαρυς cr. gurii et . Verbum imbuo significationem benet gen Duelitens a principio habuisse in dubium vix potest vocari. Et si Omparu-Verimus au .ατα 'χιε δακρυσι δευεσκου Od. VII, 60) vestem sanguine imbuere OV. - ωρη SV ιαρ η, τε τε λαγ0ς Πῖχδευει Il. 2 47 l): phialam nectare imbuere Mart.), Odore imbuta testu Hor. cet. horum verborum cognata significatio

26쪽

apparebit. Itaque credo auctore ΕΟΝΕ ΕYΕRo' im)bito ex ' im,ev- ortum esse et simplex beo-o, bov- idem esse ne gr. δευ o. Negant quidem nonnullio in lingua lat. b fieri potuisse, quod alii acriter Ontendunt', atque de equidem rem

Admodum mihi verisimile est inter gr. δευω et δυω, cum summa necessitudine iuncta esse vide utitur, eandem rationem intercedere, quum inter acta tu et Huco intuimu8, quapropter exempla, quae cognationem verborum imbuo et gr. δυω confirment, eadem ostendere existimo ut imbuo graeco ευ is esse finitimum. Attulit qui dein STHoF aliquot exempla, quibus fretu lat imbuere et r. μ ρυ o inter e congruere Volebat, Sed possunt alia afferri, quae meum opinionem tueantur. Cum locutione latina pectora religione, pietate imbuere comparat STHOF ερ ωτα τω εμ ρυει Xen.), meliu forta88e Compurandum Uuot Ξυδυῖται 2:cαστο My si, cis Lex apii); imbuere aliquem crudelitate ερω c ιυγ ευδε Plat Theae t.

J69, b sim. Et optime inter se con inunt illud vidi opus

imbuere et Aristophani τυλμ ημ α ΞυδUSI M. Ambures sive iburae quae ebiberunt quasi potnes eum hoc verbo cohaerere nonnulli putant'. Sed quoniam incertum est, u oculi longa an brevis sit, dissicile dictu est, quem admodum haec verba intellegenda sint. Vocabulum ua β, cuius ad similitudinem Lucilius inibita ipse finxit, a bu', sono illo infantium potum appetentium, derivatum, cum Vocibus iburae,

Vgi Graium I , 57. De ευ diplitongo graeca non mutata ch. qu0 scripsi de ευ ο . . CORAAE Aussprach Iη, 88. AscOL Vortesiangen p. 102. L. MEYER l. l. FROΕΗDE Berg. eitr. VIII, 16 sq. XIV, 92. D. W. MEYER K. Zuitschr. XXVIII, 169. PAUL. p. 79 D. ' ΑΝ1CE El. b. d. lat. pr. , p. 178. CORASEN rit Nachir p. 176. CD. NoN1us 81, 3: cum cibum ac potionem uas ac pappa vocent et matrem mammam et patrem latum . Cfr. PAUL. p. 109: unde infantibus an velint bibore dicentes usyllaba contenti sumus, . AEROEΗDE Begg. eitr. II, 335.

27쪽

exbures necesSitudinem habere credibile sest, quam ob rem hae omnia vocabula a verbo intuo seiungenda esse opinor. gluo συστυ ρ 0 GlO88. Lubb. Zu Sammen giehens ad parti cipium glutu sZah, usum menti ultend ut O r. r. 45, , unde

Plinius 7, 25 lutius in fictum videtur. Hoc verbum, quod ad radicem bel, Ser gillati traiiset herub, falli ubs gr. φαλλ 0,lat volo vide supra p. 2l pertinere credibile est , ei diphthongo determinante instructum ex 'glevo, 'glovo prodiisse existimo. uni variis litoris determinantibus adiectis, variae stirpes exstiterunt: si ei 'gl-ι 'gl-eu, 'gl-u se uelitig olebi igSein significantes, unde et germ chleben, et . NX cleo an, gr. λοιος γλισοῦ ρ0ς, λιττ0 cet. lat. ylis', en gliti shumus tenax Gloss. Isid. 797), littus, it glitus cet. Sunt qui credant ut glutus, gluten ex gloi-to- gloi-ten ortu esse', Sed quoniam voces quaedam non solum latinae sed etiam germanicae ad stirpem gle/ 'gl rovocari non OSSunt, Stirpem 'gleu, 'glu parem habeamus nece SSE Sth. Est igitur gluttis nullo modo pro 'gloitus, ut voluit ORS-SEN, Sed glutus 'glevo, floro fluo, nutus unde utor) nus

plutus unde lutor) pluo et Quam ob rem GEORGΕ quod scrip 8it lutus pro glutitus esse, maiorem nobis fidem facere

non potuit. In iis, quae tum commemorata sunt, verbi u vocalem ab eo D diphthongis profectum statui. Interdum quidem haec derivati certa videtur, ut pluo, pleno, plovo, interdum autem haud sine dubitatione quadam eam admisi. Certa enim St, eum ceterae linguae, quae quidem idem verbum Servant, cum latina congruunt, Velut nus gr. ὀυω Scr. uvate difficilius autem

28쪽

iudicium est, cum aliae linguae alia formatione commendant, ut luo heisses gr. λυ 'κλυ-lti, Vel bulg. lova . Si vero lat.

-ev- ab aliqua quidem lingua fulcitur, ad hanc explicationem confugi. Atque ex unimi sententia PAULI, assentior ita optime disserenti: Di bildun au -uj finde sicli meis bHi

PAULII exemplum secutu8, ubi in una modo lingua indoeiar. Stirpem prae8enti diphthongo terminatam reperi, eandem formationem linguae latinae adiudicundam credidi. Cum autom nihil eiusmodi praesto erat, propter alia indicia ev-overbis latinis attribui, nisi ceterae linguae aliud flagitabant

ut suo, su-go Sim. Hi ea verba, quorum graeca cognata -υυ interiectis literis Ornatu Sunt hue numeravi, quod na8ali, quae Oeatur, abiecta eandem Stirpem utaeaque Stendunt. Nam

gr. ρυυ , quod ex ὀρυε - profectum esse existimatur vide

i Verba au uo p. 19 Sq.

29쪽

plenioris sunt tirpi reliquiae eleu, 'ereu, sive per liquidam

sonantem, quae dicitur, Creata sunt, et graeca et latina verbua radices eleu, leu, ereu, reu referuntur, unde latina levo,

revo statim, reec o υ ρυυ liter interposita figurata sunt. Plerumque quidem accidit, ut in lingua ut n litera, stirpis illud praesenti augmentum, Servaretur, ut jungo sun mi fndo: hin idni cet. 80 fieri etiam potuit, ut ea verba, quae in aliis lingui sis interponerent, in lingua latina sine ullo

augmento Ormarentur, ut Ser. in δmi: ut cio et Itaque lubricum non esse existimavi ut luo, ru e 'lev-o, rev-o X-plicare, quamquam et Sept. Ha cum tuo collatum alium ori ginem praebet. Sed verbis germanicis i liter suffixa instructis non ita multum tribuendum est, se quod scripsi . 5. Magnam partem verborum primariorum in tempore rue senti per et exiisse iam vidimus p. 3). Quae verba cum a principio notionem intransitivam haberent, inde fiebat, ut haec figura in novis verbis formandis latius serperet et tandem ad verba denominativa terminanda praeter ceteras una adhibe

retur .

Praecipue in lingua graeca literari adfigenda multa no-

κλε 0 λαι κλυ , - πυῖ O: lI.zzVUS et . CD quae scribit JoΗΑΝsso De deriv verbis p. 11 sq.: Noti88imum est suffixum quoddam io, io a ad tempus praesens fingendum iu linguis eu latissime patuisse. quidoni verisimile puto, hanc figuram cum Stirpibu nominalibus o- , θ-i- ι-, io, io, ε et OrtRSSe cum formiSoptativis δ- - -i - necessitudine quadam primaria cohaerere Equidem Sum .... plerasque linguarum leu propria verborum figuras - re vera eiusdem originis As i. o. suffixum illud o et ab o0dem laute primo singulari quadam forma fluxisse, e gr. να- claSSi S tae IV. quae dicitur, cum ya coniugationis passivae vel α)-ya denominativorum c0haerere. Modo non putandum est, omne c0niugandi species fere eodem tempore natas esse. Ε contrario primum singula coniugationis ad longe diversa tempora referri oportet .

30쪽

dem Oriste u botrachien solii fit welche er8eheinun es an parallele nichi fellit, Immo vero usitatissima est illa novorum verborum a tempore OriSi derivatio, quae nova verba a primariis tu dissere bunt, ut notionem intransitivum acciperent. Et quod lingua graec a verbis isto modo novandis non abhorrebat, nec res ad praecavendum hortatur, ne temere utina et graeca verba

Specie Similia prorsu paria putemus. Itaque Verbi graeci 8, qualia Sunt λυω κλυco, in latinis lim, tuo explicandis non ita multum tribuendum videtur, quod verba latin antiquiorem

rerum intum OSSunt repra Sentare.

Reperiuntur iuxta verba III' lat coniugationis alia II4''coniugationis, ut luo clueo, uo: nue cet. Sicut in lingua graeca ex stirpe Oristi nova ficta sunt Verba, ut δεέ -ω . κλυ- ω, eodem modo multa ut verba ad II 6' coniugationem perti nentia Orta esse existimantur. BRUGΜANNO quidem assentior, a OriStum gr. 9SSivum M linguae graecae 88 propriam fi glarum, Scilicet uSSivam, . . tantum quod attinet ad notionis mututionem, non formam ipsum, novum. Forma ipsa autem et ei adhaerens significatio intransitiva linguae eu adiudicanda sunt. Non solum autem in lingua graeca, sed etiam in ceteris praesentia derivata notione intransitiva inveniri On- Stat . . . Suadeo igitur, ut verba aco notione intransitiva vel passiva aliqua quidem ex parte, e stirpe Oristi Deutrali passiva profecta esse habeantur . Iam cum eadem ratio in lingua latina esse videatur, cfr.