De verbis latinis in uo divisas desinentibus

31쪽

φλεγ ω: λεγῆ-Vαι fulge-re, lacere non O88um, qui magnam partem verborum IIβ' coniugationis tu ortam existimem. Et hanc sententiam praeclare confirmat clueo, quod ex stirpeaoristi verbi luo profectum credo, D. r. Os ῆ-υαι. URE enim a principio erat differentia significationis inter tuo et clueo, ut illud transitivum, hoc intransitivam passivum haberet notionem, eandem in gr. δεῖ ol .αι κλυ , reperimus. At cum haec duo verba paulatim promiscue usurparentur, ut hoc ab illo non seiungerent, eadem vis addita utrique est. Et formae pn88iVae X8pectantur Otiu apud verbum tuo, cum clueo per se passivam vim habeat. Haud aliter variati nuo nue ex plicanda videtur, quamquam uo Otionem intransitivum iam habet. Sed cogitare licet, cum discrimen notionis inter verba primaria et Secundaria uulatim evanuisset, nova verba Secundaria formata esse eandem quam primaria significationem habenti R.

Iam restat quaestio, liceat ne per leges linguae latinae pl0v0, lovis, plovit pluo pluis pluit fieri diphthongo accentum Sustinente, id quod credit . LYΕR . Haud facil0re8ponSum dari potest, quoniam regula multis mutationibu8 admodum turbata est. Si vero numerum verborum o diphthongum ante ocules Servantium recensuerimus, quomodo re8ε habeat, clarius fortasse elucebit. Huc pertinenti bona vide

F0Γii, Iovis, moveo, novem, Ovu8, vi8, Ουοδ, Ουοδ, OUHO, d quae unum vel ulterum addi possit Exceptis autem ii vocabulis ubi on diphthongus a principio accentu eXper erat, quamquam ea quoque eandem quum cetera viam confeci8Seputandum St, cum accentus iam tempore prolatino ad initium voci regrederetur, velut ova gr. θογὶ bovis gr. 00ς, 0'

32쪽

0 ις, Ser cisiis. Quod ver nullum ex his nisi in compositionem ostendit, ut denuo de-novo, facere non OSSum, quin flexionem illam pluo pluis, pluit ex plovo, lovi8, lovit e- eundum leges linguae XStiti8Se prorsu negem. At contra inter illa verba, ubi diphthongus accentu antiquitus non feriebatur, nonnulla sunt, quae diphthongum in

vocalem attenuari patiuntur. Ita ovos, ovos, clovaca in uu8, titu8, cluaca mutata Sunt, quae mutati tum Sera est, ut RIT-sCHLLIo iudice apud Plautum ovos, ovo Scribi porteat. Atque formae illae tuus, suus in lege ulla anno XLV a Chr. n. primum emergentes ita mihi explicandae videntur, ut cum encliticorum modo antecedenti verbo adfigerentur, leviorem speciem induerent. In voce lovae quoque diphthongum, quod accentu non notaretur, in Onum quendam vocali similem abiisse credibile est. Si igitur iam constat vix ante imperium Augusti v diphthongum ante vocale imminutum 8Se, quae OS idem tem pus v eo Sonantis abiciendae in testimonia, quaeritur. Haecus sert SCHUCHARDT exempla nous man. r. Od. Pul ad

Verg. Aen. V 670. XI, 537. XII, 867 notion I. N. 6308, I Neap. 2 et 3. Puteol.), Cod Ambr. Plaut. seud. 434 et tribus vel quattuor aliis locis; mem C. I. L. I, 11 78 Arpini), uembris Garuce Gr. Pomp. XXVI, 25. Noem C. I. L. I 831 909. 24. Noemb. Grut 575, 3. 607, 1. Νοε ριος C. I. r. 8652. 258. 9366. 9475. 9637. 9670 bo Prob. Inst.

Ut volunt Bopus et MAR VICTOR. Vide p. 10, not. 1. Editionis lautinae Prol. p. 151. ΟΜΜSEN, an scriptura suum corrupta sit dubitare se dicit. D. FRoΕΗDE Begg. eitr. XIV, 7. STOL Lat Gramin. p. 262. V0kalismus II, 471 sq. III, 30 Sq.

33쪽

ari. 21, 38 sq. noicia C. . . I, 19; hoc ovuxn et non hoc um Prob. Inst. urt. 13, 17 q. Haec sunt omnia fere voeabula, ubi u litora o diphthon gum vocali sequente eiecta est. Sed Si ea quoque vocabulareSpexerimuS, quae v Consonantem inter quaslibet vocales expelli patiuntur, numerus quidem augebitur. Num SCHU-CHARD nos facit certiores v literam inter Ocales positam evanuisse ante u i 20, ante o in 7 ante a in , ante e in totidem ante i in I fere vocabulis. Quae tamen exempla quam nuca Sunt et quam incerta Nam quod multa horum verborum aliis locis aliter Scribuntur, cum Sermonem Vulgarem exhibere maximum partem videantur, et quod multa uno locor abiecerunt, alias semper i Servant, illum SCHUCHARDTII collectionem ad hunc rem diiudicandam nihil momenti afferre

existimo.

Quid tandem ex scriptura illa n literam praetermittentelieet concludere Si tradita sunt atronia C. I. L. I, 106 et Uaonius I. N. 2471 cet. Novios CIL I, 5 et olei ib. I, 819, Iuventius, ib. I, 60 et uentia ib. I, 885 cet. iud nihil aliud, quantum equidem intellego, mei videtur, quam ut

v inter vocale sonum quendam tenuiorem atque instabilem habuerit, qua re fiebat, ut v interdum exscriberetur, interdum non Neque inde ullo modo probatur u ante e i vocale Ser-Vatam, ante O u Ocule eXputSam 8SQ. Num igitur THURΝΕYSΕ et BERSU haec paradigmata nom. deinos deos deus, acu deum gen dein divi vov. dive et om ecus, nee ecum: gen equi, VOC eque StatuenteSerraverunt Minime vero Erat enim alia v iterae condicio,

cum OS CODSOnantem Sequeretur.

Ut ad flexionem orbi plo o revertar, nullam v literae abiciendae causam video neque enim nous, noum codicum manu scriptorum neque illud PROBI: hoc ovum et non hoc olim ad formam tuo legitimam faciendam satis habent aucto-

34쪽

ritatis. Attamen est O credamu v ante O Oealem evanui88e,

ut praesens ita aliquando flexum sit Sing. l. lovo pluo 2.3. plovis, plovit, plur. l. 'plovomu luomus, plovimus, . plovitis, 3. 'plovont pluon , pluunt, num credibile est, cum

in verbo coquere fleetendo coco, coqui8, coquit, coquimu8, O-quitis, cocunt v restitueretur, ut coquo coquunt analogiam ceterarum formarum Sequerentur, coniugationem Verbi lovere se aliter fuisse habituram 8 Quibus ego rebus confisus nullam aliam huius flexionis explicandae viam cernere O88um niSi eam, quam SecutuSomnia verba latina in uo exeuntia ti vocalem a compositis mutuata esse ad credendum ad dueor. Huc accedit, quod forma compositorum facilius potuit vulgari, cum multa verba simplicia essent obsoleta, ut nuO, ind-uo, in-gruo, im-bus, et alia saepiu8 8urparentur composita, ut mutuit, Ol-luo,

Neque tamen composita tantum valebant, ut Omne Simplicium verborum forma exStinguerent, SupereSi enim plovere

per plovere apud Festum et Petronium Vida Supra p. 6 sq.). In perplovere autem diphthongum iniuste retinuerunt, ut credit BRUGΜΛΝΝ', linguam priscorum hominum prave imitantes. Denique si quaeritur, ad utram formam Fluit an plovit)linguae recentiores referantur, Omne a lovit videntur pro seisei.

Existimat quidem . RYΕR' illud plovit, unde recentiora piove, lueve, pluet, hove et hausta Sunt, non idem e88 eatque id, quod apud Petronium et Festum reperimus. Nam postquam perfectum ut pluvit in vulg. pli vult mutatum 88et, hoc pluvult novum quoddam praesens plovit ad similitudinem pers. 'movult praes movet creavisse arbitratur. Denique adiungit Aus de romanischen Formen in uriateinische 'plo-

35쪽

Rectissime ille quidem monet e forma aliqua recentiorum linguarum vocem latinam temere concludere non licere; si qua vero forma literis tradita est sive latina sive vulgaris, et linguae recentiore eandem O8tulare videntur, causae nihil est, cur haec per analogiam novata existimanda sit. ΜΕYER autem ad hanc opinionem perductu e8t, quod falso opinatur simplex illud pluere formam esse e legibus linguae Rium. b Specimen rud- rud-e. suo fliesse propter cognata Voce confusae iv. Andi .

,walle aias, alle ubera, ἰυ0-φλυξ gen. φλυγος Weinuunt en , φλυκτις, φλυκται,α Bla8e , ρλῖψ, en φλεβος Velarem amisisse existimatur. Quod praesens suo verbi nuper commemoratissimile est, cogitari quidem pote8 non eundem Stirpem prae senti et perfecto temporibu Sube88e, cum prae8en ad Stirpem flen videatur redire, perfectum autem a Stirpe su-g repetatur; et duplicem illam stirpem nonnulli sumunt, ut fluo ex sevo'sono, perfectum suae autem X sug-8- formatum esse credant. Sed nulla iusta causa est, cur diversam tirpi figuram ponamus, quod perfecta in si exeuntia, ut infra apparebit, a stirpibus praesentium sunt profecta. Si autem prae8en suo et perfectum suae ex eadem stirpe ficta sunt, haec non poteSt

Existimat quidem BERSUM, quem alii sequuntur si suo ex seno sonoo velari in D literam mutata ortum esse, Sed Si 'ses principalis sit forma, quomodo res eo perduci OSSit, ut

36쪽

porfectum fluxi et vocabulum confugae cum ea con8entiant, non

video. Nihilo minus huic opinioni ubsidium praebent formae oonssovont C. I. L. I, 99, 14 et 5 576, 2 580, 2 cfr perplo vere), ovios C. I. L. I, 99 6 et , et r. pHφ φλεβος Sed

confovont et fovios non alio modo p088um explicare, quam ut ea ad similitudinem verbi plovo mota esse existimem iustio res formae traditae sunt confluont laut Epid. 28 et om

ortum habere. struo schielites pro 8trus4-o, esse. 8truini, tructu 3 quae

ceterarum linguarum Verba eandem tirpi figuram repraesentent, incertum quidem est, Sed vocabula velari carentia in lin guis germanici reperiuntur, ut Ot. trai an, et germ. tre-

Quamquam autem forma Originaria verbi struere cum hoc strusere mirum in modum consentit, tamen ex illis linguis nequaquam licet concludere, quae linguae latinae forma fuerit VulgariSβ. FICK struere ad stirpem trus, traugati Strei chen reiben, aulaeibens referens gr. στρευγῖσθαι stoli austeibens, et bulg.

37쪽

gere comparat. Dubitari quidem Vix pote8t, quin haec copulatio se recte habeat, quam vi magnum diverS horum verborum signis uti praebeat dissicultatem, Sed ad eandem figuram omnia

γον ore et trju a a forma streugo repetenda 88 videantur. fruor genie88es pro frug-0r, est fructu8, fruge8, frugi, got bruks brauchbars bru an brauehens, et germ brughan, Vet. Sept. ruha' Aliud tymon alii afferente S comparant r. Θυ ρδω, Ot drii an Kriegsiliens te thun e ad. hreiush deducta, quam opinionem ne veram habeamus, impedire videtur significatio. Activae formae sunt perfruo Geogr. Ravenna 4 2 p. III, 5; fruas Afran. Om. 288. Haec tria verba tuo, truo, fruor a formi 'sughq-0, 8trug=-o, frus=-or profecta es Se Scrip Si multarum rerum testimoni confisus R. Neque tumen deSunt, qui duas Stirpes

sens, has ad perfectum et supinum pertinente Sumunt. FICI suo, struo ex κρο-o, strev- derivat, fruor autem ex frυ-94-or, et BERSU, qui suo e Pleghj-o fruor ex frug=-or X-plicat, de struo tacet. Quam incerta hae Omnia sint, dissidentes doctissimorum sententiae indicant. Quapropter equidem fieri posse non negaverim, ut suo, struo lev-o, 8treυ-Oexstiterint. Cum autem sine dissicultate ad stirpes velari instructa referri possint, si omnia eandem fere viam secuta 88edem OnStrare potuero, optime mihi huic rei consultum videbitur.

Primum DO Opus est commemorare di et gh VelareSinter duas vocales collocatas in v literam mutatu eSSe, D. F1c Vergi. 0rterb. I, 703. II, 1ib. scoL Κ. Zeitschr. XVII, 33b.

Die Gutturalen p. 124 153, 154.

38쪽

ai-nu cet. y quam ob rem non XSpectantur confusae fruges, ubi g, inter duas vocale integra manet, Sed, consonanSServabatur ad Xemplum earum formarum, qua eam retinere oportebat .

Neque vero id certum est, quaenam velaris illa fuerit, utrum media an media aspirata, nec certius est, u vocalis stirpis qualem habuerit menSurum. Iam quaerendum videtur, quam haec verba principalem formam habuerint, utrum 'sethgh - an sugh,-o. Si esset 'seugh o, ad primam classem indicam pertinerent et velut duco, uro formata essent. Id autem fieri non potuisse paucis Ostendere Onabor. Iam nunc constat in linguis r. lat. hibern. germ Velare8, quae dicuntur, consonante labialem quendam sonum modo comitem habuisse, Od non habuisse. Cfr.

yah sor sth -a-mi, lit stog-a-8. Sed quae fuerint cau8ue, our labialis ille sonus interdum non exsisteret, plane incertum est. Unam autem cau8am coicere licet, quam BRUG- ΜΑΝ obscuro significavit. Comparati inter Se gr. Θευγ-O-lλαι, int. νυ-O, et germ ita-ruch-ian, ad reus4 gr. ζευγ-0ς, lnt.

jug-erum, ad jeug4 gr. φῖυγ- , , ut fug-is, Ol. ivg-an, nil. bheughq - D lat aug-eo got auk-an. lut rug-a lit rauh- ὰ, lat duc-o, Ol. iuh-an, et germ zioh-an cet audaciae et temeritatis esse non existimandum, si quis inde concludat, post ei diphthongum labialem illum sonum non adfuisse, ut duo soni, qui u scribuntur, una liter Seiunctae Vitarentur. Spreta igitur 'ereugu-o, eug)ι-erum formas arbitror iam tempore proitalico, ut OnSen8u earum, qua Supra attuli, lingua

rum ostendere videtur. BRUsΜΑN Grundris I p. 324 sq. ΤOL Lat Gramm. pp. 290, 29b. CD. BERsu Die Gutturale p. 154. AERUGΜΑN Grundris I, p. 13. Grundris I p. 343.

39쪽

Vocalem υ vero non impediment fuisse, quo minus Onus ille parasiticu gutturalem prOSequeretur, indicant uvidu8, υον:gr. γρος Sed Verisimile est in verbis ex eadem stirpe ori vatis velarem in qualibet condicione eundem Servasse naturum; ut eum in vocabulis ex radice eug, deductis iugis, iugerum)u non gigneretur, ea quoque Vocabula, quae a jus derivantur iungo, iugum, coniur), u non 88ump8isse credibile est. Cum igitur fluo, struo, fruor ad seiughq-O, 8treusq-O, fret/g4-or referri non pos8int, quaeritur, utrum ad sugh,- cet. , an ad sugh -o et regrediuntur. Ad eam rem diiudicandam, quae fuerit u Oculis mensura, Verba latinae linguae cognata aliquid videntur afferro testimonii. Propter unius verbum suo ad sugh, referri posset, nisi impedimento essent uvidus, uvida apud Lucret. ΙΙ, 464 466 Bernays). Itaque me rectius agere credo, Si unti quis illis formis Lucretii satis magnum vim tribuens suo ex sugh, explicem 'funere fluvidu cupere cupidu u

Et illud confusae uno loco occurrens Vide Supra), quod

omne excepto CURTIO confugae metiendum esse existimant, ver8u confugae esse bene patitur: conflugae cubi conventu Cumpiam totum numiganta Ribb.).V0ees illae unius suidus et ita facillimam habent explicationem, si eas brevitatem v vocalis a verbo uere vide infra mutuatas esse existimamus, ut fluvius fuere eandem habere rationem crederetur ac pluvius pluere. Cum enim influere nullum iterae gh ve8tigium remaneret, uere non aliter quam pluere formatum esse videbatur. Similiter fruor ex frugjor deducendum est comparantibus nobis fructus nox ital frutio, hisp. frut0 fruti), fruae, frugi8, frugali cet. et fruor fruges suo confugae.

Neque in verbo struere interpretando ad alium rei expediendae rationem confugere nos oportere orcdibile est minime

40쪽

vero negare voluerim aliquando accidere, ut praesenti tempori una stirps altera perfecto Sub8it, D prem-o pre8-8i , quod autem nulla id sumendi necessitate adstringimur, ubi de verbo δtruere agitur, unam per Omnia tempora Stirpem mansisse existimandum est. De hac re ToLZ prorsus aliter censet per strum formam esse ex analogia creatam opinatu8 neque tamen ipse admonet, unde haec analogia impulsu peri strum omn-xerit, neque credibile est pers suae ad formam struxi m ciendum quidquam valuisse, cum verba illa fluere et struere viet Si quam maxime differentia nulla inter se communitate

Quam ob causam formi struit, structus , ut decet, permotu struo ex strugdio derivandum arbitror. Et u literam Stirpi longam 88 Vocabula struma, instrumentum forta8Se in

dicant; nam Sicut flumen ς 'fugmen, frumen, frumentum

'frugmen facillime evaserunt', ita struma, instrumentum ad 8trugma '-8trugmen referri veri non est dissimile.

Quod originariae formae sughq-o 'δtrus4-o, frug=-Or in suu-o, strui -o 'fruv-or abiisse iam vidimus, reliquum est, ut de n litora abiecta aliquid loquamur. Hi ad eandem fere quae8tionem revolvimur, quam supra p. 3I leviter attigi. Cum autem ibi de B consonante inter vocales quaslibet collocata di88erebam, hic magis agitur, quomodo u literae ante OealeS

vi non Xscriptam esse pronuntiatam in iis verbis, quae Sunt duo, ut scis Ser. uva, uvis), uonoro eis. Ser. ύυ-α8-), ui8,δuinu8, Fatuus, mutuus eis. Ser. έ-tuva- cet. quod equidem vi pro explorato possum habere. tu est, eum in magna