장음표시 사용
151쪽
Didonis sororem Annam eandem in Aeneide personam agere, nec magi neceSSariam, liquet quam in tragoediis nutrices aut ancillae solent. Xeque, si quidem externa inn-lum adspicias, a se aenicis illis quibus libo Phaedimis aut Cophisis aut Doridibus disserre eam dicas quae apud Veteres recentesque se Aenicos poetas ad id tantum inductae sunt ut rarius illi uterentur solito qui nihil enim aliud Anna quoque quam responsa roseri, et illa approbantia Didonique placitura ei, quod attinet ad acta, nihil nisi paret ac famul fui'. itamen inius orspicienti satis Cnge abesse apparet ut revera inanibus illis et ignavis personis similis ejus indoles sit. Jbi enim primum re soror compellata Anna Didonem hortatur ut nascenti amori indulgeas ita loquentem adit Vergilius ut perspicuum nobis fiat non solum eam dilectae
sorori, cujus ob aestitiam maeret, benigne morem gerere, sed et ipsam sibi, eadem Occasione data, suturam fuisse indulgentissimam. Cum enim mortuis promissa fides Didonem amaturam moretur, Anna contra minini persuasum habet subl0rraneam defunctis ultra sepulcrum Vitam usque Produci. Utrum re manes , an re cinerem is appellet, nescit priusque Verbum si cinis occurrit' Quod si sorte superesse verum Si mortuorum animas,
numquid eas terrestribus rebus semper tangi putandum est
Id cinerem aut Manes credi curare epultos 1 Aen. IV, 34 Id cinerem aut Manes...
152쪽
Servo fur sane aliquandiu viduitas P sic decet, servavitque Dido. Doleat prorsus aliquandiu vidua conjux naturale est, et ipsa Dido longum per tempus ne gra ciuit Aeternum ero lugere, aeternamque Observare viduitatem,
quid refert Quod quidem neminem, neque defunctos, neque SuperStites, quicquam juvet. Respuantur qui dis pliceant proci u esto tametsi e petitoribus illis
quo Silam reges fuisse, et illos Olentes, non sine desiderio quodam meminisse Anna videtur Nunc autem adest, qui placet quanquam exsul et Omnibus egenus lactione etiam umor D pugnare rationi consentaneum est
Neque ab alter conjugi non abstinendum propterea tantummodo conset Anna, quod malerna Didoni soliditas jure exoptari possit Sed et alia quoque vitae gaudia non dedignanda arbitratur
Ne dulces natos, Veneris nec paraemia noris
Pyrrhoni ganii de anima immortalitate virgini sube picureum quoddam ut ita dicam, inesse quoque voluit Vergiliu S.
Non tamen adeo ut omnem superstitionem X cusserit.
Inseris Diis usi a solito de more utique persolvenda SSecens et Sufficit nimirum istud ui eos poscere Veniam , ne praecavere ui lucentur. Si quil,u eorum fortasse viduarum constantia cordi sit. Postquam vero Didonis animum Anna si diciis incendii nu labantemque solvit pudorem, , ratione quoque modosque ei subministrat quibus malum heroem in amorem sui inducat Paucis itaque verbis sorori demonstrat et quasi delineat quibus utatur sermones. Unicum quidem ei suppeditat Anna argumentum. Sed ireviter ostendit
153쪽
quomodo exaggerari et muliebri repetiit oue amplificari queat
Causas innecte morundi dum pelago desaevit hiems t et aquosus Orion quasSataeque rates, i dum non tractabile coelum .
Vergilianae enim Annae, sicut mens acuta neque in Ops consilii, ita lingua sollers et facunda. Quolisens enim discordia exoriebatur inter Aeneam, cui indoles, - ut opinor, asperio ac nimis Orosa fuit ,- Didonemque nimium ejus amantem quam ut ab eo si Oleretur , totiens Anna Se aci interpretem ac seque Siram, nec infeliciter, inter
sola viri molles aditus et tempora norat,
i arcanosque is etiam illi u sensus credere is solitus erat Aenea S, cum nempe tu quam semineam inesse Annae
Sapientiam per Spe XiSSet, luri Sque reginae Sororem quam reginam ipsam saceret. Quando igitur ille in eo est ut proficiscatur, it ac redit Anna, Didonis preces, en eae repul Sas serens aere serens . Nec taedet eam re superbum is et u in iraei abiloni hostem is adire et supplicationibus aggredi, quarum Dido ei iunc materiam, ut ita dicam, praestat; pS Vero argumentorum dispositionem et locutionem assert.
Etenim sororem amat Anna quanquan hunc amorem, licet verum non tamen exquisitissimum S Se nec Persec
tissimum subtilius indicari a poeta mihi videtur.
1. IV, 2-53. - Hic deesse aliqua puta RiusEcκ, velut si Dido Aeneam hortaretur, Ut nause reliceret, hieme usus. - Quo Supplemento opus e Sse non arbitror qua Ssataeque rates, nci. e. dum quassuri Solent rate fluetibus commissa'. Idem propter hunc causam versus hujus finem interpolata in Opi-n itur PLERi ΚΑu totum versum dei se ij. Quod si quis ali serutri lii lologorum ist0rum adsentiatur, propter quod si iam non tractabile coelum , atque etiam si quaSSalae a te is nultu in lium revera contineant quam praecedenti versu S Sensum, neque ea mihi satis probabili ratio videretur. Num si Omnes Sententiarum, jam Sem set expressarum, repetitiones ex Aeneide detrahendae Sint tertiam, credo, poematis partem deleas. Amat enim et crebro usurpat Vergilius varia illas et iteratas unius cogitationis formas, sicuti rectissime paSSim Stendit . EX RY. liquid rhetoricum, ciceroni auum, vel etiam, si vis, Socrateum Vergilii stilo inesse, nemini dubium est.2. s. de sti su V, 438 Supi A P. 69, . .
154쪽
si uis is ut ait ipse Vergilius,
. . . fallere OSSit amantem' omnia tuta timet. . .
Fallitur aut senisacillimo Anna a moritura Didone seque tum praebet minime perspicacem Didoni enim tranquillioris et pacatioris animi speciem prae e serenti credula soror non dissidit. Quietem illam, quae paulo ante provideri nullo modo prosecto potuit illamque facilem ac subitam nuper adeo surentis seminae conversionem, non miratur Anna neu suspectam habet Didonem
non intellegit. Postquam igitur regina ei magicas aries XPOSuit, quibus ore ut vel sibi reddatur eneas, vel ipsa ab illo
quasi Solvatur, Sperare uit, alii uehaec et Tata silet pallor simul occupat ora,
non aliorum istum arcani cujusdam se funesti consilii quasi proditorem, satis animadvertit Anna , nec sororem senti ultimo illo intentissimoque in dissimulandis cogitationibus suis nisu velut exhau,tam saliscere. Qua Vero de causa, ni Si quia revera non mente ad Sequitur tantum dolorem cui praematura adhiberi solacia Subitumque me in imponi posse existimet Quod ceterum
Non tantos mente dolores concipit, aut graviora timet quam morte Sychaei .
1. Quanquam videt hunc pallorem, sicuti v. 500 ostentii tur i. Non tamen Anna navis praetexere su nera sacris, etc. BENOIST. 2. Aen. IV, 502. - Dissimilem in modum hunc versum explicavere critici. Perperam RIBBECK, EXOIST, ADEWia-S ΗΑPER quain quae in morte Sycliaei timuerat D. Rect SERvu A0XER ... quam quae neciderunt morte Srchaei , vel ΚΑΡΗΕ u ... quam quae id orat morte Sychaei , Vel EXRY. Aeneide quam quae morte Sychaei vel egit, vel bassa est Dido. - id , de hoc ei Su, apiid HENRY Aeneid. ad V, 02 notabilem acobi Fox ad WAΚΕΚiEL epistolam ibritannum textum in promptu non jam habeo, neque in latinum trans sero ne minus boue sententiam reddam cro is que a choSela Plus groSsiere dans e iure, non ussuremen au sint de Due de inde-cetice, hai uti marique de sentiment, est te Der 502. ii Anna pensait que
155쪽
Conjux olim mortuus est; nunc fugit amicus I ut illius, ita hujus abolitum iri memoriam non dubitat. Adeoque sibi porsuasit placidissima scilicet indole semina, amulOrias sacile dissipari curas, ut ne parumper quidem cogitet
Quamobrem paulo post exclamantem, cum Dido seipsam interemit, unam
Eadem me ad sata vocassest Idem ambas serro dolor atque eadem hora tulisset inulla profecto causa est cur mentiri suspicemur ud tamen conjicere licet. - nec Vergilii verba vetant - Αnnam libenter, sed rigide mortem una eum Didone Oppeti- iuram suisse morientemque forsitan secum suis Se reputa
u nanimam ' is Didonis sororem Annam Vergilius appellat, quod quidem verbum quid valeat grammatici
non OnSeu Sere. Utrum enim Setistis est, unum scilicet et eundem, ut vulgo dicimus, ambabus animum esse, ita ut quod sentiat una, sentiat et illa pariter nec minus vivides An hoc tantummodo significat u unanima, nonnae Sem- Per probari quaecumque Soror cupit se censet mihimet posterior hic sensus videtur, multo melius quam ille, Vergilianae Annae ingenio convenire. Non errat Anna queren S, quod Soror eam Orien comitem spreuerit Optime quidem sunt inter se concordes longe autem abest ut sint animo ac mente pare.
Didon prendi ait cela comme elle a Dait ait te passe , volt qui est furement vulga ire et grossierisu supreme destre. Cf. eueae ad Didonem in Insetis obviam euutis verba, haud dissimilem mentis habitum testantia
... Nec credere quivi hi in tantum tibi me discessu serre dolorem. Aen. VI, 463.
1. Aen. IV, 78. 2. Aen. IV, 6II. 3. Non igitur illud acutissimi uter Gallos critici probo, si modo ad indolem
Annae SA INTE BRUv his verbis respexerit nua soror a beau faire ellen'est qui ne rρ nobi confluente et ' pas 'aut e role que elui es une magnisique utilite n Portr. contemp. t. V, P. I9. Partium, lati Or, earum quas agit minimum momentum esto morum vero quos exhibet, satis vividam eSSe Speciem ego qui leni opinor.
156쪽
DE CREUS, Creusa non solun ad utilitatem totius poematis mulio etiam minus quam Anna confert, sed et haud imm0rito possit aliquis inquirere cur eam in eneidis sabulam introducere Vergilio placuerit. Neque equidem aliam illi suisse causam existimo suam idelem illam, Vergilio peculiarem ira dilarum sibi ab antiquis rerum Observantiam. Cum enim apud Osi homericos plerosque dirutae Trojae narratore S Trojanam eneae Xorem, sicuti conjicere licet, inveniret, eam mittere priscarum religiosissimus historiarum poeta, quanquam nihil ad propositum suum profutura erat, noluit. Variae autem Cyclicorum serebantur, ut supra vidimus, de Creusa fabulae. Quippe hiam nonnulli in exsilium cum Aenea prosectam dixissent. Sed Vergilio magno impedimento fuisset superstes rojani ducis XOr. Ceterorum quidem Trojanorum Aeneae comitum conjuges' cum iis usi lue in Siciliam navigare apsus est, quia nuda istius Sine nomine turbae cura agenda suit; sed de nobili profugilieroi conjuge Semper silere non decuisset Adde quod diutius servari Creusa manifesto non potui S Set, qua quidem Paesente pio Aenea Didonis amori indulgere non suisset liberum. Cum igitur breve post tempus utique
amittenda Creusa esset, non meliorem occasionem S Semelioremve locum ejus millendae quam captum et incensum Ilium Vergilius sapientissime censuit.
157쪽
malim exponere contentus suit Minimo quidem sed ita Creta Sum agentem loquentemque sedit ut plane nobis liqueat quo gerere eneam erga Creusam Sen SUS, quo Serga Aeneam Creusam Vergilius cogitatione sibi finxerit. Illud autem primum patet Veneris filium pietate esse erga Patrem con Spicua, erga conjugem dubia. Quem quidem fateor multis et magnis querelis et u insano Olori , se dedero, postquam Creusam sibi sublatam com peruit' Num vero lania desperationi respondere ea Observamus, quae illum in hac occasione secisse Vergilius, Seu in Scienter, seu consulto, excogitavit Cum enim sene Anchises deprecantibus Suismo abire nolens, se ipsum illosque simul omnes perdat, perii naciter abnegat ,
inceptoque et sedibus haeret in iisdem, tum si rursus in arma sertur is Aeneas,
Scilicet igitur censet ille, quoniam Anchises servari abnuit, nihil sibi amplius domi supere S se agendum, utS-que iterum relictis do quibus quid futurum sit, occi
1 Aen. II, 76. 2. Aen. II, 45 Quem non incusavi amens hominumque Deorumque Aut q/tiu in Dersa vidi crudelius urbe Euvius ipse subridet ioc loco et non uillit aetantiae ibi odoratur Bene se suturus comimendat maritus , scilicet Didoni audienti. - Cf. 69-T 5 790-I95. - id quoque v. 738 : Heu misero
conjuu latone erepta Creusa, etc... Misero cum mihi subaudito conjungendum arbitror, sicut HEYNR, UNDER OCH, EXOIST, AGIER, DRBIGER, CONIXGTON. - s. Optimam in hunc locum notulam apud E. EXoIST. 3. Aen. It 650 sqq. 4. Minime enim estinasse Aeneam videmus ad suos defendendo redeuntem; nam . 62, u Subit mentem n Hu u cari genitoris imago. . . deserta Creusa, et direpta domus, et parvi casus Iuli tunc vero adspicit Helenam, quam inter ficere vult nec sine causa Venus, quae sese ei videndam opori, monet in v. 96 sq. ut de patre, uxore et filio potius cogitet. In versu 34 si ad limina sedis , tandem pervenit. - De quo loco vide EIDNER, p. 40l SCRUELER, Qua est. Verg. p. 22. - Etsi vero tollenda sit e sincero Vergilii textu narratio de Helena II, 547-588), quam quidem interpolatam fuisse multa indicant cf. NETTLES RIP, apud COXINGTON), nostra tamen remanet de Aeneae iii ditate observatio. 10
158쪽
facit certum ad exitium proficiscitur. Non ita prorsus Hectori placuisset, qui praelia instauraturus, de casibus uxorem et silium, si perierit ipse, manentibus, tantopere angitur . . Non ille profecto incensa Troja procul a relictis suis u extrema Sequi , maluisset. - Dissert in hoc ab Homerico Andromachae conjuge Vergilianus Creusae
Neque Andromachae Creusam ipsam esse similem, sive potius, ut ita dicam, parem, vel prima ju verba mire detegunt. Quantum enim dissonae sunt ab Andromachae in sexto Iliadis libro adhortationibus Creusae in secundo Aeneidis ad maritum supplicatione. Scio quidem in illa Aeneae narrationis parte essus in longas querelas maerori non es Se locum neque tempus, quanquam paulo ante idem Aeneas verbosius narravit quas ipse de Anchisa querelas suderit, cum tamen cuivis dissicilius sit minusque decens verba reserre Sua quam aliena. Non igitur possum non existimare a peritissimo poeta, per istius Oratiunculae quattuor Versibus contentae, Xquisite delecta verba, quasi oblique significari quantulum Creusa in mariti sui domo honorem, quantulum in ejusdem amore locum obtineat . .
Si periturus abis, et nos rapis in Omnia tecum sin aliquam expertus Sumpti Spem ponis in armiS, hanc primam tui Are domum.
Nonne habet quandam siccitatem hoc argumentum biceps, s quod ceterum Aeneas redarguere non posset Τ1 Iliad. VI, 440 450 sq.
159쪽
Cui parvu Iulii S cui pater et conjunx, quondam tua dicta, relinquor'
Ea sunt quae profecto sidenti parum animo neque a Udae voce proserat, quasi certo praesagia fore ut paulo post de Seratur ita ut jam nunc eneae ViX OSSit Ominari XOP. Longe hercle secus Andromacha ad ectorem Tu mihi et paler es, Hector, et Veneranda mater, et frater, forensque conjuX. . . O miranda Profecto,
sed nimia et imprudenti sortitudine vir me tua perdet
virtus, nec te miseret insaniisque tui, mi Seraeque mei, cui ipsi te deperdilo melius sit sub terram descendere. Haec est firma amantis et a malae conjugis fiducia rae bile vero nescio quid demissumque et pavidum Creusae que
Iuli interea re summo de vertice flammeus emicata peX. D Tum demum mirabili victum omine Anchisam cumque Sui abire jam annuentem, sublevat humeris Aeneas cum his verbis '
1. Aen. I, 78. De hujus verbi u quondam n en Su non satis constat. SER-mi ilondam aut aliq/lando significat, quaSi nunc UXO non it quae relinquitur aut certe quondam semper significat ut in Georgicis, III, 99 u ut quondam in stipulis magnus sine tribu ignis, γ, et est si quam semper conjugem nominasti is aberi enim quaevi poterat, Dominari non nisi nobilis. HEYNE, CHIRACH LERSCH, COM NGTOX, Sic interpretantur Ego quae lim dicta fuero tua conjunc Illi once enjoved allis ci ''s hono urs, CONINGT0Ν , postea vero a mula captiva appellabor Cf. LERScu, Antiq. Vergil. 23 . Ego vero interpretationi quam priorem subindicaverat SERVIUS , X plicat autem AG XER, potius adsentiar Quondam aceribo cum dolore et die tum , quasi jam desierit esse ejus conjunx, et quasi ille pristini amoris oblitus sit uis. TIAUs L. IlI, i, 23 u Haec tibi vir quondam, ni ne frater, cara Neaera Mittit. ORBIGER idem censet. BURMAN recti Ssime comparaverat Aen. IV, 323-324 ... Cui me moribundam deseris hospes Hoc solum nomen qu0niam de conjuge restat. Quod ceterum jam optime intellexerat .XOXY MUS apud Servium Quod eventurum timet, quasi jam contigerit, deflet u
3. Hi videtur esse multiplex verbi αι 116υιε sensu. v. Sch0l. i. h. l. et EBELIN G, Lexicon homericum . Lentus increpat virum Andromacha. 4. Aen. II, 706 sqq. 709- 10.
160쪽
Quo res cumque Cadent. Unum et commune periclum, una alia ambobu erit. . .
Cur autem dicit u ambobus D neque uxorem quoque ibi, aut evasuro, aut perituro, Ore socium declarat Proximus deinde in edit patri scanius Creusa vero euntium re longe servatura est vestigia . , Si quis autem reputat fugientibus iter esse faciendum inter tenebrarum spissas caligine S, si propiusque D iis si aestus volvere incendia i , ita ut persaepe seu territi deerrare, Seu Obs-1. Aeli. II, Il0-Ill Mihi parvus Iulus Sit comes et lo=ige servet vestigia conjunx n Deio verbo lo iste multum dissensere et adhuc dissontiunt interpro te s. SERVIUS u Longe, i valde, ut ς I, 13 Tiberinaque longe ostia. Sed in hoc quoque loco dissentiunt recentiores vide Fou AlsRR, in h. l.)- SERvius igitur intellegit valde, i. e. bene servo custodiat vestigia conjuc additque tbeno singulos ire sucit, scit enim multitudinem acile posse deprehendi , Qu0dprobare videtur . Ex Ru Aeneidea, I, p. 332 The e s enis to e nostro und whale et for the charye hicis has o frequently been roughtoo ainst Aeneas that he desertere, or at east, neglected his Dife Cf. OvID., Ne old. VlI, quaeras ubi sit formosi mater Iuli, edidit a duro sola
Non tamen solus est apud antiquos vi DIVA, quem hic locus offenderit. No-NYMUS enim apud SERVIUM : ... Vel longe deo, ut sit prooeconomia quod errare potuerit is secentiores autem plerique critici longe aliter quam Envius explicant HEYN onue, e longinquo. ExoIS uelque distance. FORBIGER, EID XER On statim post me, sed ex aliquo intervallo. LADE NIG-SCHA PER ... Dasinas de l0nge dari natu lic ni hi grosser, at tu dem Zwecie es. SERvIUM, Supra citatum notis, angen Ommen eriten. Alii textum mutandum conjiciunt ita ut ii haud lon9 1 legatur, vel si legenS, vel si lente is vide GijTu LlΝ0 p. ni sed nulla causa sest cur mutemus es. RIBAEQK, qui lio in loco variantes lectiones nullas citat, et SCHA PER Anhayig, p. 262ὶ - neque ceterum haud longo, cum . 39 quadraret, sicuti bene ObServat Kv10ΑLA ED lis , p. 11j. Idem, cum Ei DNpn Commenta , p. 432), SINE DY, Iut r. p. XI.l, - Anonymo, cujus apud Servium opinio supra citata legitur, adsentitur, artificiumque illud sergilii parum bone X cogitatum censet Aeneam mini lite uxorem Curare ei videtur, illudque in angenehm. Quod quidem et ipse senti O dam enim prius, sive in Didone, sive in Amata, animadvertimus eam esse Vergilio divitiae opera adhibendae rationem : scilicet divinis humanas commiscere causa s0let, ita ut illae sibi auxilientur invicem neque laedat intellectum Deorum interventus. Hic quoque eandem rationsem adhibuit, minuS, ut Opinor, feliciter, meroque miraculo tolli Creusam potius fuit, neque aderri naturales hujus rei causas, si quid om ad Aeneae utilitatem respicimus. Sed hoc quoque in loco Vergilium collibuit fingρre eos sensus quos erga priorem conjugem geSSiSSe Triuii num heroem verisimile est, quos item erga virum Creusa, Otu Sque in illam antiquartim personarum νυχολυγια interdum enseae oblitus e St. - R-bula quaedam fuit, apud veteres, qua Creusam narrabatur u ab ipso Aenea, X pactione cum Graecis acta, Occisam ... ne quis ex semine Priami SupereSSet u D VIT, Onomasticon, v. Creusa . Quam quidem non secutus est Vergilius nonne autem si seri possit ut aliquantulum meminerit 2. . Vil. II, 06. - s. 728-729.