장음표시 사용
111쪽
QUAEST vn. CAPUT II. Daut emphuleuta non possit se eximere a solvendo cano e ratione alicuius casus fortuiti. Calde r. resol. 6c. n. 3 . Cum igitur posset non attendi quod dieebatur dispositum in praefata auth. . omnino non attendendum dicebam . quia alias grave praejudicium piae causae inserebatur . Q. IV. Quae sit obligatio emphuleutae, si res emphyteum taea pereat, sive propter sterilitatem modicos ferat fructus. R. I. Si incendio, alluvione . sive alia causa res emPhyleutica totaliter pereat, ita ut nulla sit spes amplius illam
reparandi. nullus canon est solvendus. Ratio est . quia ca- non solvitur primario in recognitionem dominii directi, unde eum tale dominium corruat, si res emphuleutica totaliter Pereat. Nullum manet fundamentum canonem solvendi. Ita
erimmuniter DD. . et deducitur eae g. I. instit. de jur. emphit. et Ieg. g. C. de ivr. emph. R. II. Si res emphyteutica non pereat in totum. sed ex
Parte, canon solvendus est. si fuerit exiguus . Ratio est. quia canon exiguus censetur solvi non ratione fructuum, sed in
recognitionem dominii directi: si proinde perseveret tale dominium directum , quia res non tota pereat. perseverabit etiam obligatio solvendi canonem, ut etiam habetur ex juribus supra citatis. Quod dicturn est, si res pereat tantum in parte, valet etiam propter eamdem rationem, si nulli aut modici colligantur fructus. ' Abb. in cap. sn. de locat.
et conduci. Molin. disp. .S . Agor. Ioc. cit. cv. 6. q. a. qui asserit in hoc convenire omnes. Gloss. in Q cop. ν.
n. III. Si solvendus sit canon magnus . non tenetur emphyleuta illum integre solvere, quoties ob sterilitatem. aliosque casus ipsi non imputabiles . modicos percipiat fructus. Id aperte constabit, si consideretur magnum canonem non solum solvi in recognitionem dominii directi, pro quo antiquitus minimae exigebantur pensiones. sed quatenus magnus est, solvitur intuitu fructuum, et in recompensationem ipsorum. Causa igitur solvendi magnum canonem . sunt magni fructus. qui creduntur colligendi ex re emphyleuiicat a proinde quoties fructus sint nulli, vel modici. magnus canon non est soluendus. Attendenda igitur hic doctrina, quam supra dedi de localione, ubi ratione sterilitatis . alteriusque casus fortuiti minuitur annua pensio: et id quia datur intuitu fruetuum. Neque difficultatem faciat quod asserunt plures auctores, hoc Ponentes discrimen inter emphyteusim et locationem, quod scilicet in hac ratione flerilitatis minuatur annua
112쪽
et i TRACT. XIV. DE CONTRACTIBUS
Pensio: secus vero in illa. Non, inquam, hoc faciat difficultatem, nam omnes, vel fere omnes BD. qui ita loquuntur,suPPonunt, canonem . ut antiquitus sebat, non solvi nisi inmodica quantitate intuitu dominii directi. Quoties vero canon Sit magnus, et solvatur etiam intuitu fructuum, theologi, et canonistae ratiocinantur de emphyte usi eodem modo ac de locatione, ut pluribus citatis observat Mansi de empht. con
a . n. s. Laym. I. a. tr. c. a a. n. p. ' Et probat Fagna n. in cu. Potuit de loc. et con. n. at . et seq. Iloe idem tenuit Rot. Acis. 3 c. num. XI. et i a. Recent. P. S. Leur. q. 323. num. 3. et pro nostra Republ. adest disposilio statui.
Q. V. Quale jus habeat emphyleuta ulendi re emphyteu-tiea: et percipiendi ex ea fructus.. n. Cum emphyleuta acquirat dominium utile rei emphy- euticae, constat primo posse sibi vindicare fructus ejusdem rei etiam adversus dominium directum: id enim importat habere dominium utile. Secundo certum est non posse distrahere rem emphyleutieam, sed debere semper ipsius su flantiam Salvam servaret cum non habeat ipsius dominium
Disputant nihilominus DD. ad quem pertinere debeant
fructus si res emphyleutica augeatur v. g. per alluvionem, seu alium casum. Et quidem si incrementum sit latens. videtur communis sententia fructus incrementi ad usu fructuarium. Seu emphyleutam pertinere: cum enim ad ipsum pertineat incommodum decrementi: Ieg. g. C. de jur. . emphri. aequum est . ut et habeat commodum incrementi: Ieg. llo.
g. de reg. jur. Si vero incrementum sit patensi videtur sun- dari in jure opinio asserentium ad dominum directum pertinere: Ieg. Item fundi s. In de usur. Et ratio esse Potest, quia, cum hoc incrementum statim appareat. potest dominus directos statim illud sibi vindicare, tanquam extra rem em mphyleuticam, ut si in flumine prope tandum emphyleuticum insula appareret. Clarus D. Emphtelisis q. . i. n. g. Ilanc tamen Clari limitationem incrementi patentis alii rejiciunt in additionibus ad eumdem Clarum I. c. eo quod in c. leg. agatur de ususructuario, et non de emphite uia et plus juris emphyleutae quam usu fructuario concedatur. Ve-xum satis solide in iure fundari demonstrat Reiff. l. c. n. 36 . Certius videtur. quod idem Clarus notat g. nudum D. 88. N. Item quaero, hujusmodi nimirum incrementum nun-
113쪽
QUAEST. VII. CAPUT II ii Squam quoad proprietatem sed tantum quoad dominium utile. quandiu nempe durat emphyleusis, accedere. Id lac. cit. Leu-re n. q. 32s.' , Q. V l. Quid dicendum de melioramentis factis in re em- Phyleutica . si elapsum sit tempus quo durare debebat em- Phyleusis: vel si emphyleuta ex sua culpa incidat in commissum.
R. I. Si haec melioramenta talis erant naturae. ut ea deberet facere emphvteula, puta reddendo fertilem terram. quam sterilem accepit , restaurando stabula pro armentis . horrea Pro frumento recondendo etc. ista, inquam . melioramenta nullatenus praetendere potest emphyleuia i cum illa ex vi contractus empyleutici teneretur facere. ut lucrifaceret ex suo dominio utili. Ilinc I. a. de jur. empht. et No eli. fillo. cOP. S. interdicitur emphyleutae ex sua culpa amittente emphyleusim emonemiatia exposcere: nam hoc verbum Proprie meliora menta ordinaria importat . ea nempe, quibus res sterilis
in emphyteusim tradita, fertilis reddita est. Molina disp. .S6.
n. g. Alvar. Valase . de jum embi. q. IS. α n. E.' Iason in I. i. C. de jur. emphi. Reiff. L c. n. ESS. et Leur I. c. n. I. allegantes communem et certami licet Pal. div. io.
P. S. D. I. videatur contrarium sentire. 'R. II. Si meliora menta talia sint, ut ea non leneatur sacere emphyleuta, illi refundenda sunt, si adhuc extem sinita emphyleusi. Id autem communiter asseritur a DD. iam. lv.
Eum ad quem C. de us ruci. iuncta lege Fructus D. Papinionias p. solvis motrim. Ratio ea esse potest quia, ut habetur Ieg. Nom hoc. Ic. an de condici. indeb. et eα rv. ao6. IV. de reg. jur. iure naturae aequum non est aliquem, cum aDterius detrimento fieri locupletiorem. Alvar. valasc. q. a S.'
vertere est post factum contractum dominum directum non
posse prohibere quin emphyleuta faciat quascumque meliorationes utiles in re emphyleuticat nam id jure ei competit
ni saceret excessivas meliorationes in fraudem, ut ita dominus directus. qui eas ex sua paupertate refundere non potest. non valeat sibi tempore debito rem emphyleuticam recuperare. Neque etiam dominus directus eas refundere teneretur. quando in contractu expresse cautum suisset, ne sine ipsius consensu faceret non debitas meliorationes: Ieg. a. C. de jum emph. et D D. communiter. Puto tamen iustitiam exposcere ut hoc Paclum aliquo modo . compensetur, puta diminutione
114쪽
D6 TRACT. XIV. DE CONTRACTIBUS ouod dietum est de refundendis meliorationibus indebitis
empli te utae tempore finitae emphyteusis, puto valere etiamsi emphyteula sua culpa emphyleusim amittat. Scio quamplures DD. eontradicere, ' uti videre est a P. Clarum I. c. Molin. d. cS3. et alios. ' nihilominus saltem pro foro conscientiae id sustineri posse credorum nam semper jus naturae dictat neminem debere fieri locupletiorem cum alterius detrimento. alasc. q. a S. n. 3. Molin. d. cS3. Et quid ein cum theologi eoncedant etiam possessori malae fidei repetere sumptus utiles, quos fecit in re aliena. multo minus id negandum non est emphyleulae . qui pleno iure sarere potuit eas meliorationes in re emphyleutica. ' Ita Farhin. lib. I. conimo. so. Pineli. in leg. 2. C. de rescind. νίndit. P. a. cv. 3. n. s. Molin. d. cSS. cm. I. Pliane 38. p. de petit. haeredis. dieque leges in contrarium adductae obstant. praecipue l. a. c. de jur. emphi. nam istae loquuntur de meliorationibus, quae ex natura emphyteusis facere tenebatur emphyleuta , ut cum Faehin. l. e. et aliis tradit Reiff. I. c. n. 2Ia.'Q. VII. An emphyleutae competat alienare, oppignorare,
locare etc. rem emphyleuticam.
R. I. Si emphyteula velit vendere ius emphyleuticum eum suis meliora mentis, debet primo significare domino directo quo pretio velit illud vendere, et si dederit licentiam , vel
nolit ipse emere . potest vendere e v. sin. do emphi. Si vero dominus velit ipse emere eodem pretio, caeteris est praeserendus. Si vero taceat. expectandi sunt duo menses, ut deliberet: et post ipsos, etiam ipso renuente, potest emphyleuta meliorationes, et jus sibi competens vendere: cit. cv. sn. et
Secundo emphyte uia in venditione tenetur observare . neeonditio domini directi sat delerior, ut innuitur in Ieg. Fn. eis. ut si venderet polenti a quo dissiciliter posset exigere pensionem, vel pauperi, vel valde tenaci et dissicili in solvendo etc. vel mulieri. quae ob non solutum canonem non potest incareerari. Eadem ratione sine e sensu domini diis recti non potest vendere rem emphyleuticam ecclesiis. aliisque locis privilegiatis. eo quod eum haec loca fidem die de
venditione saeia communitatibus i non moriantur, dissicilius dominus directus poterit acquirere novum laudem iuin, iterum in emphyleusim tradendo. Molin. disp. So. num. c.' Iason. in I. 2. C. de jur. emphi I. ct nv. so. Gongat . in . v. Potuit de Ioc. et cond. n. 8. Barbos. in d. crap. num. II. et alii multi ab eo relati.
115쪽
QUA EST. VII. CAPUT II. it R. II. Si emphyleuia velit alteri legare, donare, vel etiam
in dotem dare rem emphuleuticam quoad dominium utile . Non necesse habet exposcere consensum dominii nam dum leges hunc consensum exigunt. loquuntur de venditione. Et de saeio est dispar ration nam dum agitur de vendenda re emphyleutica, ideo exposcitur domini consensus, ut possit deliberare. an eodem pretio velit emere: quod non habet locum, dum res emphyleutica legatur. donatur. in dolem traditur. Gloss. in I. sin. ν. Vendere C. de jum emph. Agor. p. 3. I. io. c. 8. q. a.' aul. Clar. q. I S. Abb. in Q cop. Potuit n. s. 'Oportet tamen . ut non transferatur in talem Personam, quae reddat deteriorem conditionem domini directi, ut dictum est. Ut fiat sine fraude, ut eveniret si tantum apparenter donaretur, et vere venderetur. Ut novus emphyleuta possessionem non capiat sine consensu domini directi, ut valeat considerare . si ex novo emphyleuta delerior reddatur sua conditio. Quod si emphyleusis donetur . seu legetur ecclesiae : debet haec intra annum eam vendere. et acquirit Pretium correspondens aestimationi ipsius emphyleusis: Grg.
Ieg. Filius Din. ii c. g. s. p. de legetl. i. ' Iason. in Q I.
2. n. s I. Reiff. I. c. n. IBI. 'R. III. Ex ratione supra allata potest emphyte uta, irrequisito domino, rem emphyleulicam permutare, servatis tamen conditionibus antea explicatis. Si tamen potest permutare cum aequali emolumento cum domino directo, iste semper Praeferendus est: civ. Iv. sin. cod. de jur. emphi. I inc siquis velit e. g. permutare rem emphyteuticam pro oleo. frumento et similibus, quae aeque tribui possunt a domino directo . cum eodem facienda est permulatio. Agor. Ioc. cit. q. S. Laym. I. a. tr. c. c. 23. n. s. ' Molin. d. (So. et alii apud Iason. n. io T. Clar. q. lli. O . Ut I. sn. cod. de jur. emphi. Pol est pariter emphyleuta rem emphvteuticam oppignorare domino irrequisito: nam hoc non est eam alienare: cum Pi gnus permaneat sub potestate oppignorantis. Mol. disp. c61. n. s. Demum potest emphyleuta ad breve tempus rem emphyieulicam locare: nam localio modici temporis non est alienatio. Secus ad longum tempus. quia tunc intelligitur veluti alienari dominium utile. Porro tempus decennio minus intelligitur modirum, decennium vero dicitur tempus longum: Ieg. Super longi ix. C. de praescript. longi temp.' Iul. Clar. I. c. n. s. Alexand . consil. ris. circia sn. lib. 3. Mol. I. c. Allogr.
ConS. S. n. g. 8. et I s. et teste Claro communis aliorum. 'De laudeinio agam capite sequenti.
116쪽
riS TRACT. XIV. DE CONTRACTIBUS
Reguliae in praxi observiandiae I. obervet consessarius emphyte utam. si prope sit tempus, quo vel relinquere vult, vel debet rem emphyteuticam, multoties permittere, ut valde deterior fiat, eam non excolendour par est. vel non reparando domum, etc. cum illi salis sit percipere quos potest fructus: eo tempore quo ea frui vult. vel debet. In hoc igitur emphyleuta graviter onerare potest
suam conscientiam, cum teneatur agros, vineas, domus saltem in sua bonitate conservare, ut supra dictum est: adeoque si, ut moris est, rem emphyteuticam deteriorem relinquat, obliget ad restitutionem. II. Notet secundo confessarius etiam in annis sterilibus integrum canonem exigi a dominis directis, quod ex dieiis facere non Possunt tuta conscientia . Neque domini directi satis nostris hisce temporibus possunt se defendere, quia emphyte uta annis ubertatis potest damnum, quod passus est compensare; nam annuus canon multoties solet esse gravis valde. ac proinde etiam annis ubertatis, si computentur labores et impensae emphyteutae, quae pro eo remanere debent, non satis reputabunt ad compensanda, quae passus est damna annis sterilitatis. Secus dicendum esset, si canon esset moderatus. Videat ergo, ne domini directi, qui solent esse valde potentiores emphyleutis . nimis exigant contra justitiam. III. In praxi etiam advertendum dominos directos, dum
emphyte uta ex canone non soluto cadit in commissum, nil curare de melioramentis factis in re emphyleutica, quae Cogitur deperdere emphyleuta ob suam paupertatem. Moneat igitur confessarius divites, ut juxta conscientiam meliora menta indebita compensent, ne ex aliorum labore et impensis locupletiores fiant; cum maxime agatur de damno pauperum avertendo.
Solent e contra maxime rustici ad finem emphyleusis, vel eum a dominis directis removentur. praelendere illas expensas. quas fecerunt pro conservandis et colendis honis emphyleuticis, v. gr. Pro reficiendis aggeribus. pro fossatis purgandis etc. et ob id etiam litem intentare, sed hoc perperam agunt. eo quod haec ex contractus natura praestare teneatitur. immo omittentes ad restitutionem et compensationem cogi possint. Reiff. I. c. n. I 66. 'IV. Magnum demum est inconveniens in eo, quod emphyleutae, maxime si sint rustici, rem emphyleuticam ad
alios distrahant, vel oppignorando, vel in dotem aliquam
117쪽
partem tradendo etc. Quamvis enim haec fieri possint irre quisito domino, iuxta doctrinam supra explicatam: nihilominus semper fieri debent sine ipsius damno. In praxi autem compertum est , quod ita distrahendo partem rei emphyteu ticae, successu temporis veluti propria ab his, quibus traditur, et praecipue ab eorum Successoribus praetenditur: ac ita Confunduntur res emphyleuticae, et omnia iurgiis ei litibus involvuntur. Debet ergo curare confessarius, ut hujusmodi taliter fiant. quod semper constet quae sint res emphyte uticae . qui earum sines etc. ' Ditiores quandoque emphyleutae solent locare hona emphyteutica pauperibus rusticis hoc Pacio. ut solvant de cumulo fructuum domino directo canonem, et reliqui qui supersunt. inter se dividantur. Animadvertat ergo consessarius quod in hac divisione aequalitas adeoque justitia servetur: multoties enim accidit non respondere justum stipendium pro laboribus et expensis in agris colendis a conductoribus Praestitis, praesertim si spectentur nostris temporis emphy-teuSes, quae Anient esse ita graves, ut parum supersit lucri soluto canone. Ilaec ex doctrina De Lugo disp. 3s. sui. S.
' Adnectere hic liceat regulam ad statuendam iustitiam ab emphyleuiis in suis iuribus alteri vendendis servandam
depromptam ex instructione ab Auctore nostro tradita , quam manu scriptam in nostris Pluteis inveni. quamquam apud iurisperitos nostros magno in pretio habitam audio. '' Animadvertendum igitur primo est an emphyteusis sit Perpetua et haereditaria: familiaris aut in tertiam et quartam generationem. Secundo quid annui lucri iuxta peritorum iudicium soluto canone . detractis expensis, ac Parte colonica superesse possit. Tertio denique a quo vendantur emphyteusis jura, an scilicet, qui ea vendit. Possit in emptorem nedum ius proprium . sed et aliorum vocatorum transferre: cum enim haereditaria est, non acquirens tantum . Sed quisque ex haeredibus utile dominium vendere potest: cum sa- miliaris, aut in tertiam et quartam generationem acquirens ex titulo oneroso in investitura comprehensis praejudicium
afferre potest, non ita acquirens ex titulo lucrativo; succes- Sores autem acquirentis tam ex titulo oneroso, quam lucrativo emphyteusis jura alienare nequeunt, nisi eorum vita durante. '' Ilis igitur pensatis, si emphyleusis haereditaria sit, singula frumenti sextaria . quae remanent soluto canone, et de-
118쪽
iuo TRACT. XIV. DE CONTRACTillus
ductis ut supra expensis, solvi possunt quatuordecim nummis aureis. Si pretium istud ex re sumatur . excedens fortasse videri poteriti emptor enim in hoc casu ex sua pecunia pro quolibet aureorum centenario quatuor reciperet cum
duabus tertiis partibus. quod exorbitans videtur. Sed hujus pretii iustitia facile patebit. si advertatur. quod ea in Pr
portione quadam sita est rem emptam inter et pretium. Ηhec autem proportio bene in Aoc casu reperitur. dummodo uticlitas ista una cum obligationibus. et periculis accipiatur. quae in se transfert emptori non enim emphyteusis emptio tanti aestimari debet, quanti aliorum bonorum allodi alium emptio, sed minuitur in tertia Parte . Prnut communiter traditur a nota Romana eor. Coccin. decis. S s. n. c. et Cor. Cerr. decis. Soc. n. 3. et c. Fulgi n. de emphi. tit. de soluto can. q. t. n. Io I. g. Ouinimmo, et alii apud Bursati. consiI. gr. n. 23. qui de hac consuetudine per totam Italiam vigente testanturi licet enim ex hoc pretio multo plus utilitatis recipiat emptor emphyleusis, quam alioru in bonorum emplor . attamen ob obligationes, et pericula in se suscepta ad aequalitatem reducitur . '' Si emphyteusis sit familiaris bene aestimari potest duodecim aureis pro quolibet frumenti sextario remanente . et hic minuitur pretium, quia ultra circumstantias supradictas. in hac considerandum est iurium, et pecuniae amittendae
periculum, dum venditoris familia extingui contigerit, quod pretio dignum est. Iloc magis patebit, si advertatur. quod emptor iste unum quidem aureum percipit prae emptore emisphyteusis haereditariae, sed lucrum istud ad hoc deservit . ut pecuniam in iurium emptionem insumptam paulatim recuperet . alias omnino amittendam, quando venditoris familia deficiat, quae licet possit dju durare . potest etiam brevi extingui, et haec ratio facit, quod si venditoris familia
brevi esset extinguenda, etiam minori pretio vendenda sit emphyteusis. '' Pro emphyleusi in quartam generationem empta ab ipso acquirente optimo iure solvuntur novem aurei circiter pro quolibet tritici sextario remanente. Quam justum hoc pretium sit ex eo constat. quod in ista emptione nedum supra.diciae inveniuntur circumstantiae . sed alia etiam notatu diis gnior, amissio scilicet pecuniae erogatae post determinatum tempus quatuor generationum. et etiam fortasse ante.
Si agatur de emphyleusi in tertiam generationem ab ipso aequirente vendita, solvi possunt octo aurei pro uno frumen-
119쪽
QUAEST. VII. CAPUT II. getiti sextario. Rationes superius allatae caeteris paribus huius pretii iustitiam probant. '' Restat ut videamus quid pretii dandum si haec jura emantur ab ultimo in linea comprehenso, sed quia pretii
huius aequilas a minori. vel majori emphyleusis duratione Pendet. ceria assignari regula nequit. Haec prae oculis habenda . Si pensatis pensandis, et moraliter loquendo venditor e. g. viginti aunos victurus creditur. quia lamen hoc cerium non est, intermedium tempus computetur, decem scilicet anni sumantur: in quolibet eorum emptor quatuor-deeim aureos lucrari debet. decem pro recuperanda pecunia: et quatuor ob obligationes . et pericula quae in se suscipit . unde solvere poterit quinque nummos aureos pro
' Advertendum quod emptor integre compensandus non est ob onera et pericula in se sumpta, quia aliunde pro aliqua parte salis bene illum indemnem servat novae investiturae Spes, quae eommuniter prelio digna reputatur. Quod si spes haec non adsit. prout accidit. cum quis emphyleusis iura vendit propria vita durante. deinde . ad quos spectat
reverSura. tunc pretium adhuc minuendum est.'' Minuendum quoque est pretium in aliis circumstantiis iuxta peritorum iudicium . Et r. cum canon directo domino
Solvendus magnus est. et lucrum exuberans modicum. I.
Cum evictionis periculum subest, nec venditor bona propria habeat. ad quae regressus detur emptori. vel idoneam fide-jussionem praestare queat . 3. Cum haec iura venduntur cum pacto retrovenditionis intra rertum temporis spatium, quod possit esse brevius, vel longius . iuxta illud regulandum est prelium. ut notant DD. apud Caad de Lugo de just. disp. 26. Sect 33. g. g. n. g8s. N. Ovontrem νero. c. Denique cum agri steriles . vel aquarum alluvionibus subjacent . In his et similibus casibus minuendum est pretium. ut debita servetur justitia, et ne venditor . aut emptor injuste gravetur . quod nisi perili melius praestare non possunt. 'CAPUT III.
De obligationibus et juribus domini directi: et quando Noticit evellere emphtevtiam.
O. I. Quae sunt obligationes domini directi. R. obligationes dotnini directi sunt, ut permittat emphy-teutae frui omnibus juribus. quae ipsi competunt. Qualia
autem sint ista jura . explicatum est capite superiori.
120쪽
diu TRACT. XIV. DE CONTRACTIBUS 3. II. Quando dominus directus valeat praetendere laudem ium .
R. I. Quamvis apud nos in usu sit laudemium tradi . quando primo res conceditur in emphyleusim . et id licitum
sit. ita convenientibus ipsis contrahentibus. Rosigri. contr. . Praen. 3. n. a. Pluribus citatis: nihilominus ex communi DD. pro ingressu nil esset solvendum, dumtaxat vi contractus teneretur emphyleuia conventas pensiones solverei' ita
tradit Abh. in cap. Potuit de lac. n. 6. dason. in I. g. r. de Nere. Ohl. n. c. Clar. q. 3. 'R. II. Adest obligatio, ordinarie loquendo. solvendi laudemium . quando res emphyleutica quocumque titulo ad alium emphyleutam transit. Ratio est, quia quamvis ex vi contractus dominus directus teneatur tradere immissionem et possessionem primo emphyteutae . adeoque propter hoc . seclusa particulari conventione . nihil ipsi debitum siti nihilominus non tenetur possessionem et investituram dare secundo emphyleulae: cum ergo concedere huic investituram
sit quid prelio aestimabile . ut habetur etiam leg. 3. C. de jum emph. consequens est propter hoc exigi posse laudemium. Less. lib. I S. c. ac. n. ST. Molin. d. Ss. n. II. ' Iason. in I. a. C. de jur. emphi. ' Porro laudemium hoc de iure communi esset quinquagesima pars rei emphyleulicae, ex Ieg. 3. cv. at universaliter attenditur consuetudo locorum . Dixi in responsione , ordinarie loquendo et nam plures dantur casus , in quibus non est solvendum hoc novum laudemium . Primo si novus emphyleuta habeat rem emphyteuticam iure haereditariae successionis. ad disserentiam illius, qui non succederet ab intestato. Iste igitur quia indigeret nova investitura . solvere deberet laudemium et non vero primmus . qui sine nova investitura . cum sit haeres necessarius. adit auctoritate propria haereditatem: Mol. d. c6 i. n. 8. Bon. de confr. d. 3. q. R. p. a. n. II. ' ValaSc. de jur. em- P t. q. I S. n. 28. Sylvester M. Empht. q. a I. ' Idem dicendum , si sint plures haeredes . qui iure haereditario adeantem Phyleusim, cum omnes inclusi sint in prima: ' Iason. in I. sin. C. de jur. emphi. num. cet. Barbos. et alii ab eo relati in cop. Potuit de locot. et cond. n. 36. Org. l. Fieri C. de litigiosis. ' Quinimmo docent DD. ante divisionem unum Posse alleri cohaeredi partem sibi correspondentem vendere , non vero extraneo. Bon. cit. Mol. dispiat. cfo. n. T. Secundo non debetur laudemium . quando alienatio non est voluntaria, sed necessaria : ut si pater, qui tenetur filiam