장음표시 사용
121쪽
QUA EST VII. CAPUT III. ivs dolare . tradat illi pro dote rem emphyleuticam . eo quod
non habeat alia bona. Bon. Ioc. cit. ' Barbos. I. c. n. . . ex eo Principio, quia necessitas legem non habet. Dec. in
I. Ovae propter st. de reg. ivr. 'Tertio non debetur laudem tum , quando sine Novo convtractu res emphyleutica ad priorem redit dominum: ut siquis vendidisset rem emphyleuticam cum pacto retrove uditionis. vi cujus rem a se alienatam iterum sibi redimeret. Mol. d. . Ss. Solvendum vero est laudemium . quando nom a requiritur investitura, ut si quis rem emphyteuticam Sine Paeto Praesalo alienasset . unde necessarius esset novus contractus ad eam sibi comparanda mi nec satis esset re
Scissio Prioris contractus, ut evenit, quando praedictum Pa clum intercedit. ' Videantur DD. cc. 'Q. Ill. Quibus ex causis possit dominus directus emphyleutam expellere .l . l. De iure communi, si emphyleusis sit laica, et em-Phyieuia cesset per triennium a solutione. cedit in commis Sum et iv. a. C. de jur. emphi. si vero sit ecclesiastica . si cesset per biennium: c. sn. de locat. oportet tamen dominum directum velle emphyteusim ademptam esse non Solvventi. et sibi applicari et Ieg. a. C. de jum emphi. Bonacei Da de contr. d. a. q. 8. p. a. n. g. quia facta declaratione. etiam non expectata sententia iudicis, emphyleuia eadit in commissum . Molin. d. cS3. Rosign. praen. 2. n. io. ' Abb. in cit. GOP. Poluit Iul. Clar. I. c. q. s. Agor. p. 3. lib. o. cv. s. q. a. '. quamvis ad tollenda jurgia, et ex consuetudine expulsio emphyleutae sine auctoritate judicis non fiat.'Rixas enim et iurgia evitare leges ubique student: I. IEquis- almum T de vati'. Nec obstat I. u. C. de jur. emphi. ibi enim conceditur domino emphyte uiam expellere si velit interveniente tamen judicis auctoritate. Reiff. I. c. n. iss. 'Conceditur tamen in praelato eapite finali emphyleutae ecclesiastico ut possit celeri satisfactione moram purgare: quae autem dicenda sit celeris satisfactio. pendet vel ab arbitrio judicis. vel a particularibus legibus, seu consuetudinibus
locorum: ' Abb. in Q cop. Potuit n. II. Clar. I. c. n. I S.
AZor. I. c. ' Ilaec purgatio morae de iure communi non conceditur in emphyleusi laicali, quamvis ex aequitate et in ea esse admittendam doceant quam plures DD. ' Clar. I. c. n. I S. Bald. in I. Si pacto quo poeniam C. de Piactis, Ias. O . I. Si Seroum S. Sequitur 3. q. de ruere. obligol. I. Placuit S. C. de judixtis, Reiff. I. c. n. 2D2. '
122쪽
Liberatur nihilominus emphyleuta a poena caducitatis ob. canonem rion solutum ob plures causas. Si v. g. canonem retineat in compensationem, quia tantumdem ipsi debet dominus directus. Navarr. in mon. c. II. n. Ist. Molin. d.
S3. n. llo. Agor. P. S. I. io. c. f. q. c. ' Abb. in cu Bono siles n. II. de deposito, cita. I. Si conficit. C. de compensat. ' Si non stetit per ipsum, quin canonem Solveret. sed per dominum directum, qui non curavit. vel renuit illum recipere. Layman Ioc. cit. Mol. n. s. Si canonem non solum obtulit . sed etiam deposuit. Si ob gravem necessitatem , vel ob magnam flerilitatem non potuit illum solvere juxta dicta capite superiori. Si ignorabat i ut evenire potest in aliquo haerede rudi et extraneoi rem esse emphyleuticam . vel solvendum esse canonem eic. Laym. I. 3. tr. c.
c. 23. n. S. Mol. d. cS3. ' Et quamvis de rigore juris poe-Dam caducitatis incurreret ob ignorantiam . nihilominus de aequitate restitueretur in integrum, etiamsi esset maior et S. annis . ut cc. DD. bene advertunt ex illa regula universali:
si qua mihi iusta causa videbitur: l. i. in sn. st. Ex quibus cousis mctior . 'Ilic etiam advertere est, quod si plures succedant in remem phyleuticam, uno non solvente. omnes cadunt in commissum . iuxta Glossam in I. Communi di identa I. a. ν. confundentur st. de communi dioidendo: quam sequuntur communiter D D. Et re vera . ultra quamquod omnes in s lidum repraesentent personam de iuncti, qui si desecisset a solutione. cecidisset in commissum . non est aequum dominum pati damnum ex tali divisione, ut eveniret. si deberet contra omnes divisim agere et Mol. d. cS3. Rosign. ymen.
. D. X a. Bonac. de contr. d. 3. q. 8. P. a. n. Ic. Secus
dicendum in casibus superioribus. si dominus directus convenisset, ut singuli contraherent cum ipso partialem obligationem. eximendo singulos ab obligatione aliorum et ' aul. Clar. I. c. q. 8. n. 33. et alii multi ap. ipsum . De Amici. c. ISI. n. c. Leur. in I. decret. fit. I S. q. 3yc. n. a. 'R. II. Si res emphyleuitea notabiliter deteriore tur in suiu stantia culpa emptivi eutae, iste cadit in commissum . seu ex pelli potest ab emphyleusi. Id expresse habetur ex textu olim O. Oui rem C. de M. eccl. qui textus quamvis loquatur de emphyteusi ecclesiastica . extenditur tamen etiam ad latealem: cum etenim in quacumque emphyleusi res concedantur ad meliorandum . conveniens est . ut is gravetur, qui eas ex sua culpa notabiliter deteriores reddit in substantia.
123쪽
QUAEST. VII. CAPUT m. 32SUt innui tamen . debet id evenire culpa emphyleutae . alias
locum non haberet poenai et deterioratio debet esse in substantia . quia emphyleuta habet fructuum perfectum dominium . et potest illos ad sui libitum distrahere. Denique debet esse notabilis , et non modica i judicis arbitrio declaranda . alias non daretur gravis culpa, ratione cuius res em- Phyleutica esset auferenda e civ. leg. Scio c. p. de in infe- gr. reat. Mol. d. cST. Agor. p. a. I. Io. c. s. Laym. IM. 3.
Ilic etiam obiter advertere placet ex communiori DD. emphyleutam cadere in commissum, si res emphyteutica destruatur etiam ut melior reddatur: ut si loco vineae parum utilis subrogetur in eodem loco olivetum magis utile. Ratio ipsorum est, quia si praecise data fuit vinea in em- Phyleusim . semper cum destruatur, perit res emphyleutica, adeoque et emphyleusis: sicut si data esset domus in emphyleusim . et haec destrueretur ut ibi plantaretur vinea . omnino prima emphyleusis periret. Posset ergo dominus directus sibi vindicare rem emphyleuticam ita variatam . vel velle ab emphyleuta novam celebrari emphyleusim et ' ita Clar. I. c. q. 26. Mol. disp. St. Rosignol. conir. S. disqui- ait. a. S. S. Leur. I. c. n. c. IIoc autem negat Valas . conavit. So. ap. Giribald . de just. tr. S. ccp. 6. n. 32. Molin. vero dicto disp. n. i. ita distinguit. aut enim res in emphv-teusim accepta fuit vinea, olivetum etc. aut fuit solum in quo plantata erat vinea etc. Si a principio datum suit solum . in quo tamquam pars totius rei emphyleuticae erat vinea vel olivetum . tunc mulatione partis non censetur destructa res emphyte utica . vel finitus contractus emphyte uticus: in aliis vero eventibus locum habet supradicla doctrina . Nerum et in hoc attendenda consuetudo et pacta inita. 'R. III. Emphyte uia cadit in commissum, si vendat rem emphyleuticam irrequisito domino, et non servatis aliis conditionibus juris . de quibus cap. superiori: l. 3. C. de jur.
emph. et cv. Potuit de loculo . oportet tamen non solum rem emphyleuticam vendi, sed etiam tradii nam ante traditionem nondum est perfecte completa venditio: I. Alienatum 6J. st. de v. sign. Less. I. a. c. ac. d. s. n. Sa. Clarus q. a 3. g. t. n. 3. dion desunt tamen qui liberent emphyte uiam a caducitate, quoties vendiderit rem cum expressa conditione, ut proprietarius possit sibi eam redimere eodem pretio. vel eum conditione ut non intelligatur subsistere venditionem: quoties proprietarius non consenserit. Rosign. Praen. I.
124쪽
n. S. Barbos. in d. cv. Potuit n. 6S. Tiraq. de retraetligni g. g. gloss. a. n. 23. et aa. Contrarium docet Clar. I. o. n. S. Mol. disp. css. n. 8. Pirhing. de emphi. n. o. Iason.
est, quia talis Protestatio est contraria facio. et solum eam approbat Clarus in casu, quo res esset facilis recuperationis et parva. secus si Sit magna et dissicilis recuperationis. et in hoc sensu explicat nosignotum l. c. Giribald. l. c. n. Ac.
Recent. p. g. praecipue si venditiunt accedat traditio. p. IV. An renuente domino possit ipse emphyleuia ad sui libitum emphyleusim dimittere. R. Ille potest habere locum, quod dicitur lv. metit C. de aet et Oblig. nempe ouod G Prilisbio est Noluntiatis, em post fiagio est necessitiatia . don potest ergo ad sui libitum emphyieuia dimittere em Phyleusimi et si dimittat. adhuc obligatur ad canonem et pensionem . nam haec obligatio est
personalis . l. g. et 2. C. de Iur. emph. et obligationes personales , ut dici solet, affixae sunt uostris ossibus : lv. Ouia ergo F de Peculis, Bonac. d. a. q. d. n. II. Solum ergo ius expellendi emphyleutam iutroductum est in favorem pro-Priel arti . Regulae in praeti obseraiandiae I. Solent multoties emphyleutae maxime idiotae alteri tra.dere sive lolam. Sive Partem rei emphyteuticae sine solutione laudem ii domino directo. Hoc omnino repugnat juslitiae: sicut enim alia debita solvenda sunt. etiamsi non petantur, ita et laudemtumi nam facta alienatione rei emphvie uileae statim consurgit obligatio Solvendi a novo emphyieuia laudemium. Et id verum est. etiamsi in primo contractu roncessum suiSSet jus transferendi in quemcumque rem emphyleutica mi nam Semper intelligitur id conressum fuisse salvo jure domini directi. Notet id confessarius maxime ruralis: nam tacite rustici ab uno ad alium transferunt
l. Notet secundo confessarius multoties dominos direeios agere ad expulsionem emPhyleulae Propter canonem non solutum . absque eo quod considerent an emphyleuta cessaverit a solutione propter sterilitatem , aliasque graves neces.stiales. Monere ergo debet dominum directum, quod si non adsuit culpa emphyleutae, neque locum habet ipsius expulsio, sed expectare debet, ut emPhyleuta Possit satisfacere.
125쪽
QUAEST. VII. CAPUT III. III. Emphyleutae, quasi essent plenissime domini rei emphvreui leae, illam non raro deleriorem reddunt in substantia. succidendo e. g. arbores seu cliseras . extirpando sylvas. negligendo debitas reparationes . permittendo ab aquis nota.biliter damnificari etc. Moneat ergo illos consessarius teneri in conscientia ad omnia haec damna reparanda, immo ad dimittendam emphyteusim, si ita se velle dominus declaret. Perperam proinde se gererent, si vellent litibus se tueri, et tenerentur ad reficiendas omnes expensas, quas dominus directus sacere cogeretur.
IV. Solent etiam emphyieulae . nolentes in emphyleusi Perseverare, Permittere ut res emphyleutica deterioretur. atque ita dominus directus adigatur ad eos liberandos ab emphyleusi. Sicut ergo consessarius graviter debet increpare dominos directos. qui propter modicam deleriorationem agunt in iudicio contra pauperes emphyleutas ad eos expellendos i et ita saepe evenit . quia non habent pecuniam, qua se defendant: ita graviter objurgare debet emphyleutas, qui Praedicto modo se gerunt, illosque monere, quod non est illis liberum ab emphyleusi recedere. et quod non solum Perseverat in illis obligatio annui canonis solvendi, sed etiam resarciendi damna ob deleriorationem. Suadeat ergo illis amicabiliter agere cum dominis directis.' Quandoque dominos directos maxime potentiores videntes bona emphyteutica valde maliorata et fructus multum
auctos. Poenitet se contractum celebrasse, et variis modis Pauperes emphyleutas ad augendum annuum canonem cogunt . vel ad bona dimittenda . Notet ergo consessarius, hos non esse tutos in conscientia, nec posse canonem augere.
nec molestiis et litibus emphyleutas adigere, ut dimittant. 'CAPUT IN.
De Successione in emphteusi: et specialiter de emphyleusi ecclesiiasticia.
Q I. Quando emphyieusis iudicanda sit perpetua i et qui
II. I. Emphyleusis laicalis concessa absque ulla limitatio-
De tem Poris, et personarum, ut si dicatur: concedo tibi hoc praedium in emphyleusim etc. ex communiori DD. censetur Perpetua, et transire ad omnes haeredes, etiam extraneos. Ratio ipsorum est, quia emphyteusis de natura sua potest esse Perpetua: Org. l. i. in Princ. r. si ver Nect. cum de
126쪽
idis TRACT. XIV. DE CONTRACTIBUS facto translatio dominii de se nullam importet limitationem
temporis: leg. sn. cod. de Ieg. et non exigat. ut potius in unum, quam in alterum iransferatur. Semper igitur ac inemptivi eusi, in qua transfertur dominium utile . nulla apponatur limilatio, vel temporis . vel personarum, dicendum est esse perpetuam, et ad quoscumque haeredes etiam extraneos. vel ei iam ab intestato transire: aul. Clar. g. -- p vleusis quia est. 28. n. g. Menoch. de praesumpt. lib. c. Proesiampl. XoI. n. I. ' civ. I. Oblia citionem sere g. Placet p. de obligett. et oct. Limitant plures praefatam doctrinam in emphyleusi ecclesiastica , quae si simpliciter concedatur. die uni non transire tertiam generationem ex noveII. i. g. a
Iason. in I. I. C. de jur. emphvt. n. ISO. aul. Clar. I. c. 'R. II. Emphyteusis tam laicalii, quam ecclesiastica concessa in perpetuum emphyteulae, et ipsius haeredibus, transit ad omnes haeredes etiam extraneos. Sive succedant ex testamento . Sive ab intestato. De emphyleusi autem laicali nullum dubium est . quia nomen haeredis simpliciter prolatum comprehendit haeredes tum necessarios. tum extraneos.
ut Palet eae princ. inst. de hoem quot. et dister. ' et in hoc
omnes conveniunt teste Mol. d. cfis. n. 3. 'Controversia est quoad emphuleusim ecclesiasticam , si in investitura non nominati sint haeredes ei iam extranei, Nel omnes hiaeredes. sed dumtaxat concessa sit emphyleutae . et suis haeredibus. Nihilominus verior sententia est. quod sironeessa fuit etiam pro haeredibus emphyleutae, transeat ebiam ad extraneos. Ratio est primo. quia . ut dictum est, in jure sub nomine haeredum etiam extranei eomprehenduntur, ut palet etiam eα lv. Si Piactum s. r. de probos. Secundo. jure canonico id non improbatur. sed bene admittitur . et approbatur emphyleusis Perpetua : cian. 2. g. Pe
non alien. juncta Glossa: et solum prohibetur, ne omittantur solemni lates iuris: cia'. Nulli eodem fit. in 6.: non est ergo quare excludendi sint haeredes extranei. Neque obstat quod dicitur novella supra cilala i narra leges civiles disponentes de rebus , et personis ecclesiae etiam in ipsius favorem non altenduntur: COP. H. I. io . de eonst.: et ulterius praefata novella revocata fuit per novellam tuo. ciap. 6. g. r. Iul. Clar. cit. n. T. et 8. Covarr. lib. la. ναr. cv. XI.
n. S. Reiff. lib. I. decretGI. fit. a 8. v n. a 38. ' Lenr. ibi q. 3Jo. n. t. et tenet not. in plures deeis.'et praecipue dacis. Sc. n. as. P. I S. et dec. Sa. n. c. P. is. tam . t. Recent.'
127쪽
R. III. Quando emphyleusis concessa est. Ut transeat ad quoscumque haeredes, si in contractu foeminae non fuerunt Exclusae, et ipsae in emphyleusi succedunt. Ratio est . quia
Nullo iure reperiuntur exclusae ab emphyleusi: et aliunde ipsae etiam veniunt nomine haeredis . Quod si, ordinarie loquendo . excluduntur a laudis, id provenit quia lauda da hantur pro servitio personali in bello. quod praestare haud
in . . . . n. s. contra Bald. Alexand. et alios a Couarr. adductos l. c. Reiff. l. c. n. a. . 'Idem dicendum si emphyleusis concessa sit his verbis: concedo emphteusim pro te et sitis tuis; nam non solum per exiensionem . sed proprie in Sensu iuris nomine filiorum veniunt etiam filiae : Ieg. Prontinctiatio ass. in princ. F. de Nero. sig. junctia leg. Si quis itia 26. in Prisc. p. de testam. utet. Alvar. Nalasc. de jur. emph. quoest. cI. Num. 3. Pa laus tr. 3I. dist. Io. Piart. I S. D. c. n. Molin. disp. cic.
num. Io. Id autem non veri sicaretur. Si emphyleusis conces.sa esset emphyleutae, ei sitis mctsculis. Videtur tamen exprobabiliori sententia etiam in tali casu admittendus ad sue- cessionem filius masculus ex filia: et hic non succederet jure materno, Sed iure Proprio, tanquam descenderis a primo instituente. Multo magis id veri sicaretur. si concessio facta esset emphyleutae . et ejus descendentibus masculis inam etiam masculi ex foemina essent descendentes a primo emphyleuta et Anton. a SP. S. div. 22. Niam. io . Valas . de jur. emphyt. quoest. . s. num. s. ' et tradit Molin. d. dia
Iaeur. l. c. 'R. IV. Filii illegitimi, et naturales possunt succedere in emphyleusi saeculari, non vero ecclesiastica. Ratio primae Partis est . quia eodem iure quo possunt succedere in alia hona desuncti, ita et in emphyteusim . si non fuerunt in concessione exclusi.' Molin. d. cys. aul. Clar. q. So. n. r.
cum communi aliorum .' Ratio secundae partis est . quia ecclesia illos abhorret lanquam conceptos ex Peccato; unde semper PraeSumuntur ab ea exclusi. quamvis ex rescripto principis saecularis fuissent legitimari: aul. Clar. quctest. Io. et 31. Molin. disp. Bene vero sunt Capaces talis successionis. si legitimentur per subsequens matrimonium: nam tunc favore matrimonii illos ecclesia ut legitimos in omnibus . et Per omnia considerat: cop. Tanta est qui siti sint T. III. μ
128쪽
i3o TRACT. XI v. DE CONTRACTIBUS
Iegit. Idem dicendum quoad successionem . si nati sint ex matrimonio valido in lacie ecclesiae, sed nullo ob occultum impedimentum . si saltem unus bona fide contraxerit: cv. a. qui siti sint legitimi . ' id. Reiff. l. c. n. et s. et Leur l. c. n. c. 'R. V. Monasterium etiam, quod sit capax bonorum si hilium , succedit in emphyleusim et neque enim est potior ratio cur succedere possit in alia bona stabilia . et non ii, emphyleusim. Laym. lib. I. fr. . . cop. 23. niam. S. Molin. disp. .ga. nu. 3. ' Clar. q. 33. cum communi. ' Advertendum tamen, quod si emphyleusis non sit haereditaria, sed familiaris. seu transiens tantum ad descendentes. monasterium frui potest fructibus, vivente religioso talis sa- miliae, eoque mortuo transit ad quos de iure spectat. Si vero monasterium sit incapax honorum stabilium transit ad Praefatos statim ac profitetur; nam Prosessio morti aequiparatur. Si vero emphyleusis sit haereditaria, monasterium saltem post mortem religiosi tenetur intra annum eam vendere, ex dictis supra: ' et docet Laym. I. c. Clar. q. 33.
Q. II. An pater possit alicui ex liberis . vel extraneo emphyleusim praelegare . aut donare . n. I. Si emphyleusis sit haereditaria. hoc est. transiens etiam ad haeredes extraneos. constat liberum esse e byleutae do ea pro libito disponere. Mol. d. cy8. n. I. La-
R. II. Si emphyleusis sit non haereditaria, sed familiaris, hoc est, acquisita a patre pro se, et filiis, tunc primus em- Phyleuta , qui propriis impensis eam acquisivit, potest de ea disponere magis ad favorem unius filii, quam alterius; nam ius emphyleuticum aere proprio acquisivit , et aliunde stipulando pro se et filiis, non censetur voluisse ligare sibi manus. Stante autem quod primus emphyteula. Cuius intuitu emphyleusis stipulata est, vel propriis impensis sibi acquisivit . de ea disponat in favorem unius Prae alio: tunc et ipse . eum ex vi talis dispositionis habeat plenum jus in emphyleusim . Potest de ea pro libito disponere . Si vero primus acquirens nihil disposuit, non possunt successores Praeiudicare vocatis ad emphyleusim: nam omnes beneficio primi acquirentis, aequale jus sortiti sunt. Iul. Clar. S. Em-
129쪽
P. III. An succedens in emphyteusim teneatur de emphuleusi satisfacere creditoribus defuncti. R. I. Si emphyteusis sit haereditaria. haeres tenetur ex ea satisfacere creditoribus defunctii nam tenetur satisfacere de quibuscumque honii haereditatis. R. II. Si emphyteusis non sit haereditaria. successor non tenetur de emphyte usi solvere debita defuncti i nam emphy-teusis non reputatur inter hona haereditaria, ex quibus teneatur haeres satisfacere debitis defuncti, sed in eam succedit vi investiturae, ratione cuius vocatur ad successionem
in eamdem emphyteusim . aul. Clar. S. Husim q. cI. 'Hoc etiam admittit Reiff. n. 2S8. dummodo cum inventarii heneficio adierit haereditatem , secus de emphyte usi; quin et de propriis bonis debet defuncti debita solvere, ut Propter clara et vulgaria iura tenet communis DD. 'An vero bona ecclesiae possint in emphyleusim dari, et quibus solemnitatibus, explicabitur in ultima quaestione .
DE PRECARIO, COMκODATO , ET DEPOSITO CAPUT I.
d. I. Quid sit precarium: et in quo disserat a commodato.
n. I. Precarium, ut in praesenti sumitur, recte definitur. Preciarium eεt, quod precibus petenti utendum conceditur fiamdiu, quiamdiu is, qui conceSSit, piatitur. Ieg. X. V de precor.et c. I. de preciam Nomen ergo precarii desumptum est, quia aliquid ad alterius preces conceditur. ut eodem utatur. Plene ejus natura intelligetur sequenti responsione. R. II. Precarium quamvis conveniat cum commodato, in eo, quod sicut qui commodat rem suam non facit recipientis
ita neque qui precarip traditi nihilominus dissert in pluribus.
Primo differt, quia commodatum datur solum in gratiam recipientis, unde tenetur etiam de culpa levi, et levissima: prout dicetur infra .' et notat Ahh. cv. Preciarium n. E . tit. de precoriis. ' Precarium vero non solum datur in gratiam recipientis, sed et ipse dans gratum habet posse ita exercere suam liberalitatem et Ieg. g. cit. J. de Prec. unde qui rem Precario accepit, non tenetur de culpa saltem le-
130쪽
i Iu TRACT. XIV. DE CONTRACTIntis
vissima: Ieg. Ouaesitum est S. Eum quoque F de Prec., ef
Ieg. Confractus T de reg. jur. Securado, Commodatum conceditur ad usum. et tempus determinatum, quae vero Precario dantur, non conceduntur ad usum et tempus deterini. natum . sed liberum est concedenti rem precario traditam ad sui libitum repetere e cv. uv. de Prec. et ' juncla gloss.ν. Per conoentionem, et Abh. ibid. n. II . et sit. aliisque passim: ' et quamvis etiam ad certum tempus concedatur. Adhuc tamen si precario tantum fuit tradita. potest etiam ante finitum tempus revocari; nam Pacta contra substantiam contractus non valent: lv. Cum preciario st. de precor. Verumtamen est, quod si res precario tradita statim repetatur sine necessitate, qui eam habuit, non teneretur restituere, sed bene exceptionem doIi posset opponere; nam Precarium continere debet liberalitatem, et beneficium concedentis, quod nullatenus verificatur, si statim res precario tradita absque necessitate exposcatur. Reiff. in I. decret. fit. I. . n. I. Leur. ibid.
modar. T commost Extra hunc casum res precario tradita ad instantiam concedentis est restituenda . Item si moriatur ille, cui eoncessa
est: nam ejus morte expirat beneficium personale ipsi factum 'iuxta reg. I. iur. in G. Personetle Peraoniam sequitur, et cum eo ratinguitur. AZor. p. 3. lib. I. cop. I. ' vel si res precario tradita a domino alienetur: nam tunc fit, alterius domini, et ab ipsius proinde pendet voluntate. obiter autem hic adnotare volo ad tollendam omnem aequivocationem in iure canonico haberi quemdam contractum. qui precorio, seu Preciarici dicitur. Hujusmodi autem contraetus tunc celebrari dicitur . quando ad preces alicujus, et praecipue causa remunerationis . ipsi conceditur fruendum aliquod praedium, sive alia res immobilis ecclesiastiea. ad
dies vitae, sive ad certum tempus: ea tamen lege. ut singulis quinquenniis petatur renovatio hujus contractus: cop. I. et seq. de precor. ' et cctra. Preciaricto de viainquennio Xo. q. a.' In hoc autem Contractu non imponitur annua pensio solvenda, ut in emphyleusi. et locatione. sed res gratis huenda conceditur. Demum non potest fieri iste contractus sine solemnitatibus requisitis ad alienationem rerum ecclesiasticarum, ut de se Patet: extravag. Ambitiosiae de reb. eccl. non
alien . Engel in fit. de Prec. n. c. Multae aliae fieri possent quaestiones circa hunc contractum, Sed quia ad iurisperitos