장음표시 사용
171쪽
sutione futurum, sed memoriae cauam ea ustaque re, hoc
homines usi, quo satissa re Promiaheo idmenrur, annudoglupide ferro concluso habere coeperunι. Repugnat enim V luntaria periculosae uxoris nominatio non civium inexorabili
animo Promothei, sed etiam ipsis eius in prione fabulis verbis ubi, quum quaesivisset I nullumne lavi effugium fatalis
Sorii 08set, V. 752. respondet, os δῆτα, πλην γω αν εχ δεσμων λυθείς. Neque isto solum versu, sed saepe et gravius etiam has minas
eloquitur, ut v 467- 77 486-192 503-547 887920 969-974. Quae dubitare non ianun quin per-Vem- Verit in proposito, nec prius quam soluta essent vinculari dicaverit quae illa esset coniux, a cuius filio exutum iri oporteret potestate sua Iovem. Quod si Prometho invicium cor sibi constitit, necessari cedere debuit Iuppiter. Atque hoc quoque illis quae dixi locis tum aperte tamque graVibus verbis significatum est, ut quin factum sit dubitari nequeat. Quae igitur tanta necessitas coegit Iovem missa superbia Seseroci submittere Prome ei pertinaciae Scite provisum est ut hoc quoque coniicere possimus. Nam si Prometheus simpliciter dixisset asciturum Iovi in uxore filium qui eum regno expelleres, contemnere eius mina potera Iuppiter, si nullum inire connubium Moeri-Manium coniugis filium meis ab eo voIuli, ut ex his versibus, ι6- 48, o
172쪽
IN. θέορτον ῆ βροτειον M 'τον, φράσον. IV. τί δ' οντιν ου γὰρ si τον αυδῶM- τάδε. Itaque quum illo amore ardens Thetin uxorem ducere peret, dubius haec an alia esset quam vitare deberet, opus habebat responso Promethei Quod quum impetrare ab illo p. anon posset, nisi eum prius Vinculis solvisset, curandum erat ut area tamen maiestate se victum praeberet am etsi Prometheus v. 488. dicit, ἁλὶ πια - κοροώριωνεσται - Ἀταν ταυτη ραισθῆ, τὴν δ' ἀτέραμνον στορεσας ργληνως -- ἐμοι καὶ φώοiητα σπευδων σπευδοντί παθ ήξει, et V 887. μην τι πιυς, -- αυέ ἡδρὶ φρενων,
tamen regem deorum non decebat suppliciter demisseque orare. Et res duobus modis cautum erat, uno, quod Iuppiter sine dubio, ut in Promethso vincto, non ipse, Sed perme curium re sua gerebat quo spectant haec verba Mercurii v. 930. μηδε μοι διπλῶς οδους, Προμηθευ, προσάλης' altero, quod non gratuito liberavit Prometheum, sed dato sibi piamenti l ο Chirone, qui illius solutionem immortalitatis suae iactura redimeret Hoc quoque indicatum est amem
χέδην κνεφαiά, ἀμφὶ ταρταρου βάθη. Quo modo haec acta sint latet nos, nisi quod vix dubitandum videtur quin Chironi quaedam partes datae fuerint. At is saucius iacebat in antro Peliaco, ut Apollodorus reser II 5,
davit elcherus in Trilogia p. 8 Non pugnat cum his,
173쪽
AESCHYLUS. 55 quod . 42. Hercules mortem Chironis obtulisse Iovi diciuar, siquidem id mandatu Promethei fecit: - των Προμηθέα διελυω, δεσμον ἐλορονον τον τῆς ἐλαίαc, καὶ παρέσχε
ut Schoemannus p. 348. mori debuisse Prometheum his verbis significari, sed mortem Chironis mercedem fuisse sol tionis e vinculis. Si tentanda coniectura est, quo modo rebus illis usus videatur Aeschylus, habemus quidem, quibus X lege ab Heerenio patefacta praeter Prometheum opus vi p. tribus personis, Herculem, Iovis vicarium Mercurium, Chironem, sed hunc procul a Caucas in antro montis Pelii iacentem, ut aut transferendus in Caucasum fuisse, aut pars tragoediae in Thessalia agi debere videatur. Utrumvis ita debuit comparatum esse, ut numquam tertio interlocutore Opus esset, quoniam haec trilogia duo tantum histriones habebat. Haud facile tamen credam aut unum in media tragoedia actum aut totam alteram partem tragoediae in Pelio monte agi, quia, ut alia incommoda praeteream, chorus Titanum nec transferri illuc neque commutari cum ali choro potuit qui enim potius quam Titanes liberationem cognati sui celebrent Quare veri similius est, ut Iuppiter Chironem immortalitatis pertaesum, quum de eo inter Prometheum et Herculem sermo suisset, aliquo mirabili modo ad Caucasiam rupem transportandum curaverit. Ita nec loci mutatione nec temporis intercapedine opus erat ad peragendam tragoediam. Ex his si summam colligimus, sic statuendum Videtur, voluisse Aeschylum in Prometheo exemplum proponere magni animi, qui recte facti sibi conscius ne atrocissimo quidem supplici se vinci pateretur, sed sortiter cruciatus illos perserret, donec necessitate coactus ei Iuppiter poenas
remisisset, qui ne prorsus impunitam esse sineret serocem eius et superbiae plenam pertinaciam, quam et chorus et Oceanus et Io, maxime autem Mercurius reprehenderant, hoc ei imposuerit, ut posthac conspiceretur ι--ι gerena veteris esιigia poenae, quum quondam silici resistem membra eatena persolvi pendens e serucibus praerupsis.
Fuit id signum annulus lapide incluso, ut supra ex Hygino relatum est, aliique scriptores unckero ad lab. ιι memorati testantur. Esse id autem etiam in Aeschyli tragoedia
174쪽
56 AESCHYLUS. narraivin fidem facit Athenaisus XV. p. 72. E. de Caribi vi
Nam Aeschylo haec tractata esse apparet ex iis quae idem p. Scripis p. 67. D. refert Ἀπέλος ' ἐν β λυομήν ' --
καιτοι ἐν τῆ ἐπιγραφομένι Σφητὶ εἰπών, ης ' δε ξένε γε στεινωνος, ἀρχαiον στεφος, δεώμῶν ἄριστος ἐκ Προριχὶ λεαλ λογου. Scilicet annuli imitatio est corona. Hinc Hyginus illis quae supra posuimus addit p. 457. non usi euum eo -- habuisse duae ι, in se violarem impune ps Mae diceret: ιι que homi ne in mo ma lasciuo ictoriisque corona habere inauruerum: id in e-ῶιationibu e convisus perviore licet ita debitus Promessie houos habitus, quod et ipsum indicatum videtur his chori verbis v. 500.
Ac prosecto Aeschylus suam ψε opus destruxisset, si secisset magnanimum Titanem, cuius sortitudinem triginia milia annorum frangere non potuissent, postre M Se turpi ignavia conteuinenduin praebere. Postquam et de Prometheo vincto et de soluto dixi, uon abs re videtur esse, ut etiam de ignisero pauca adiiciam. Communis opini est de cui veritate non videtur dubitandum esse trilogiam fuisse, quae uinei de Promethei rebus fabulam complexa fuerit misero Prometheo et vincto et soluto. Sed quum do igniωro, ex quo praeiter quoddam obscurim vocabulum hic unus versus Serv es σιγῶν ν που δει καλώνιον τα ψω, nihil memoriae proditum sit, quam quod scholiastes ad vincti
175쪽
αττον, vacuum campum halmerim coniectore9, quem commentis quum aliunde tum ex ea quam habemus tragoedia conquisitis implerent, neque Oceanides neque Cabiros neque Cyclopes adspernati qui lusus quam vani sint ostendit Schoemannus p. 72 seqq. Illud quidem recte iudicarunt, non negligendum esse, si quid indicii ex vincto Prometheo peti posset, modo ne ea re arripuissent, quae vel nullam ad probandum vim habent, vel aperte non erant adhibenda,
ut Oceanidum in nuptiis Promethei cantus, cuius ne mentionem quidem facerem, nisi monendum putarem, HeSionam, quae . 539. uxor Promethei dicitur, neque Oceani filiam Aeschylo esse alioqui posuisset ἐμαν sιοπάτριον neque nomen habere a navibus obsta enim contra legem inserta littera Pauca habemus similiter composita nomina: ησιεπής, p. 3de quo Elym . . p. 669 8. σημαίνει δε ον ευστοχον ἐν τῶ λεγειν, παρα τον ῆσω μέλλοντα ησιπεπον, apud Hesychium
quod sit ευτραφες ησέχειρ quod idem interpretatur δαφιλής; Ησίοδος, de quo in tym M. p. 38. una falsa explicatio
posita est, ὀ τ' αἰσίαν δον πορευομενος, alter Ver3, παρατον ῆσω ριελλοντα. Ex his lacile intelligitur Hoιονην ab iis dictam esse, quae usitatiore sorma ονησις est. Et prosectonum quod aptius dari nomen potuit vel Promethei coniugi, artium omnium repertoris, Vel Atlantis, perSeverantiae pra mi laturi, vel filiae Laomedontis, patriae servandae cauSSamonstro marino expositae Sed redeo in viam. Unum recte adhibitum si dictum ercuri v. ιι ut ad praegressam tragoediam reserendum
τοιοιςδε μεντοι καὶ πρὶν αυθαδίσμασιν ἐς τας Τε σαυτον πημονας καθωρμισας.
Attamen eo nihil aliud proficimus, quam ut in illa quoque
tragoedia superbius et serocius locutum esse Prometheum cognoScamus, relinquitur autem, in quo maxime haesitatum est, quo modo clam surreptus ignis argumentum praebere
potuerit dignum tragoedia. Non puto difficile esse ad hane
quaestionem respondere. Mirum est enim, quod quantum sciam non est animadversum, ipsum Prometheum gra issimis verbis extulisse lacinus, ad quod magna opus fuerit audacia, quodque maxime in caussa fuerit, ut rupi affixus excruciare tur, V. 228.
176쪽
Oπως τάχιστα τον πατρωον ἐς θρονον καθερετ, ευεν ἡ δαίμοσιν νεμε γερααλλοισιν αλλα, καὶ διεστοιχίζετο αρχην βροτῶν δὲ των ταλαιπώρων λογονου ἔσχεν ουδέν αλλ' αἷστωσας γένος το παν, ἐπηρεν αλλο φιτυσαι νεον. καὶ τοισιν Ουαὶ ἀντεβαινε πλην μου. ἐγω δ' ἐτολμησ' ἐξερυσάμην βροτους του μη διαρραισθεντας εἰς ωιδου μολ.ῖν. τέ τοι τοιαiae πημοναισι κάμπτομαι, πάσχειν πιν ἀλγειναισιν, οἰκτραῖσιν δ' δειν θνητους δ' ἐν ικτω προοεμενος, τουτου τυχεiνο- ῆξιώωὶν αυτος, ὰλλὰ νηλεῶς ι δ' ἐρρυθμισμαι Ζηνι δουςκλεης θέα. Quod si ex his recte videor coniicere, illam de perdendo aut servando genere humano controversiam in ignifero Pro . smethe agitatam SSe, non Solum argumentum habemus convenientissimum tragoediae, Sed apparet etiam omnes tres tragoedias hoc uno vinculo contineri atque ad hanc unam rem conspirare, ut virtus Promethei et de genere humano merita splendido ornentur praeconio Hoc, si eschylum novi, dignum eius ingenio fuit consilium.
h. 4 Ex quo Volgangus Oethius Euripidis Iphigeniam nostri aevi ingenio accommodatam in scenam emisit, ridericus autem Schillarus recentioris historiae argumentis imitari Gra corum tragoedias studuit, ex parte via videbatur monstrata esse quam ingrederentur qui posthac essent tragoedias scripturi. Non exstitit tamen qui rem inchoatum perficeret quippe nec satis cognitae erant leges Graecae tragoediae, et deterrebat chori usus, quem Oethius scite effugerat choricis partibus in Iphigeniam translatis. Nuper demum ipsa Graeca
in dita est a. 846. cf. Sommerhrodii Scaenica p. 34 sq. J
177쪽
AESCHYLUS. 459 tragoedia laudabili conatu in theatrum producta, quamquam in potissimis quibusdam rebus erratum erat, tamen ita hominibus ostendit quanta vis sit antiquae simplicitMis, ut etiam qui novitate primo stupuerant tardi Ues et hebetiores animi, mox incredibiliter se commotos se saterentur lam Vero audimus etiam integram illam trilogium, quas sola Semlata est, in brevius contractam thoatro traditum iri quam in patriam linguam transferre iussum Ioannis Frangium quum videam auctoritatem Mulieri et I Gust Droysonii permotum adscivisse quae hi viri incredibilia commenti sunt, operae pretium duxi de re scenica in istis tragoediis pauca disserere.
Accidit enim illis, ut, quum omnia quam accuratisiam Θ ornare cuperent, antiqua cum hodiemi commutarent, putarentque, quae nunc ortasse placeant, etiam Graecis ante plus quam duo annorum milia placuisse Verum in ea relevitas et cursim peragratae antiquitati Ostentatio, non peritia et studium veritatis cernitur. Facile est fingere quae facta esse potuerint et non haec tantum, Sed etiam quae nepotuerunt quidem fieri pro veris vendita videmus : verum qui non lusus luxuriantium ingeniorum, sed res testatas aut
iusta ratiocinatione inventas repraesentare volent, eo non decet proferre quae neque an suerint Sciunt, et, Si qu3 rerent, aut non ruisse, aut multo aliter comparata invenirent.
Ita quis credat Furias in Eumenidibus foeda illa specie intro- p. 4 ductas esse quam pictam dedit C. Bottigerus, neque intelligat resutari istud inventum multis illis antiquae artis operibus, in quibus Furiae Orestem persequentes conspiciuntur aut quis credat aram Delphicam in scena positam esse illis quas Euripides nominavit deorum imaginibus ornatam, quod Mulier visum est, quia deos Delphis cultos sacerdos Pythia invocet Naturam imitabantur Graeci, eoque in omne amum pr0 exemplis veri rectique erunt. Atqui naturae legem esse 00nstat, quod paucis fieri possit, non evicere per multa, hoc est, ut aliis verbis dicam, nihil instituere quod non sit nece sarium. Et quam in picturis Graecorum caelaturisque -- plicitatem cernimus, in quibus quae non necessaria Sunt Vel plane omittuntur, vel significantur magis quibusdam notisqv m contemplanda exhibentur, ita quis dubitet quin idem etiam factum sit in rebus scenicis Immo ne coniectura quidem opus est, quum apertissimum documentum praebeat
178쪽
6 AESCHYLUS. chorus, qui Urius ex duodecim, post ex quindecim hominibus
constans non solum ubique re pro multo maiore hominum
multitudinis est, sed etiam pro certo eoque maxime disparin uero, ut in Supplicibus Aeschyli et Danaidibus pro qui quaginta filiabus Danai istic inque earum ancillis. Hinc aestimari heet, splendidum et magnificum illum apparatum, quis isti quos dixi viri excogitarunt, relinquendum 8Sevana somnis simplici veritati praelarentibus, neque inmrenda in theatrum, quae Athenienses, qui Aeschyli tragoedias agi
videriant, non solum stupuissent, sed etiam risissent.
In Agamemnone conspici ait Frangius, ut omittam quae Droysenio ludere lacnit, regiam Argorum, cuius duarum alarum in doxtra domestici habitent, in sinistra autem hospites accipiantur. Rect hoc quidem, si dextrum sinistrumque dicis, quae spectatoribus ad dextram sinistramque sint. amveteres pugnantia inter se memorant, in iisque ni sua ex diversis scriptoribus exc0rpsit Pollux. Apud eum IV. 25 haec leguntur: ἐν M, er 'δίων μέν δεξια θυρα ξενών ἐσπιν,ει- δε α λαιά. Credet quis, quoniam dextra ubique ρο- tiora habentur, dextram dici quae exeunti ex regia ad d-tram sit. At β. 426. ita scriptum est: παρ' -τερα ει των
δυο θυρεον των περὶ τῆν ριεσην αλλαι δυο εὼν ἄν, μία ματερωθεν, τε δ α α πιρία τοι συμπιπι γασιν, ' μεν δεξια ταεξα πολεως δηλουσα, ὴ δ' ἐτερα τα ἐκ πολεωρ, μαυστα - ἐκλώμενος - - μεντοι παροδων η με δεξια ἀποθεν ἐκ λιμένος si εκ πόλεως πει, οὐδε α λαχωθεν πιγι ὰφικνουμενον-πὰ την ἐτεραμελῶσιν. Haec aperte diversorum Scriptorimi verba sunt: nam si dextra πιρίακτος quae exir urbem Sunt
p. s Sinistra utem quae ab urbe et Urtu appaiunt ostendit, non possunt, ut alter dicit, qui ex urbe aut rure aut a portu veniunt, quae pertinent ad urbem, e dextro aditu, peregi iniautem e sinistro prodire ex quo consequitur alterum ut in proSoenio, aliurum ut inter Spectatores fiant- esse locutum:
in hic quidem etiam illud recte scripsit, qui pedibus veniant,
eorum esse sinistrum aditum nam qui peregrini navi ampulerunt ox portu qui ad urbem est a qua ipsi cive via Ventum. Cum priore illorum scriptoriam consentit is qui
scripsit quae in vita Aristophanis p. XIV. h. in Κηsteri editione de choro dicta sunt: καὶ εὐμὸν ἡ ἀπο τῆς πολεως, ποντο επὶ το θέατρον, διὰ τῆς ἀριστεμ 4η χος εἰς ει, εἰ ὁ ως
179쪽
Eadem fuit scholiastae Amiaidis sententia p. 535 536. Nimiarum plerumque in civibus urbis constabat horus', quem consentaneum est, Si quando ex per rinis compositu erat, ut Titanum ille in Prometheo soluto, altero aditu in orchestram prodisse. Et Moeriindem quae o chor tradita sunt non sinunt dubitari quin dextra is sinistra in re Menica rectius ea dicantur, quae piscinioribus ad dΘxtram et sini-8iram sunt. De qua r non videtur aut Droysenio constitisse aut Fratiato, qui nusquam id Qxtrum sinistrumve dicant indiearunt, sed ubique iam civium B peregrinorum nomina-Verunt. Habemus vero etiam de ipso proscenio luculentum testimonium in principio Electrae Sophoclis, ubi paedagogus 0resti, Θniunt autem Mycenas ex Phocide, haec dicit: αύτη δ Ορέστα, τοτ λυκοκτόνου μου Θορα δείκειος οπι ἀριστερα δ' δε
φασκειν Mυκήνας τὰς πολυχρυσους δων. Nam peregre ab sinistra venienti ad sinisuam monstrariis ierat inmisum lunonis quod si ab dextra venirent, ad si nistram respicientibus non t6mplum aena ullum, sed consessus spectatorum. Recte igis. Fra ius, etsi haud scio an sinistra cum dextris ps axis , in sinistra regiae ala hospitalia collocavit convenitque cum ea re quod inholiastes Aristidis dicit p. 35 do solis ille quidem choris loquens: ἐν μεγ
Illud vero sine ulia caussa fictum est, excubitor- in incis illius alao, quam domestici teneant, ex imis e urgere. Nam neque indieatum est de ea re quidquam, et parum verisimile es , illius alae potius quam ipsius regiae tectum, ex quo u altissimo loe longissime prospectus pateret, prospecula suisse. am ne quis ris turriculam fingat obse Vando igni exstructam quia Pollux . 27. 29. φρυκτο-ων
180쪽
-2 AESCHYLUS. commemoret, cogitare debebit eo nomine potius harum si gnificari, in qua accensus ignis navibus uer monstret. Post v 30 adnotatum est via civium in orchestram prodire chorum et circum thymelen anu utare. At ambulatio illa orta est ex vano commento Mulieri, thymiaon in orchestra suisse putantis, quam tu lignea illa Orchestra, quae fabularum
agendarum causSa e tru atur, nec fuisse ullam, et in qui
busdam sabulis, ut in Prometheo in Philocteta, in Cyesope,
ne potuisse quidem Maan, ut in locis desertis, cogitari, alibi demonstratum est. Anapaesto chori Droysenius suopte arbitrio tribus quos finxit chori inicibus distribuit.
Post v 82. ex soribus regiis me sisse accipimus Ollemnem pompam famularum patera et urceos tenentium, quae in orchestram descendat saorificandi caussa in pro- scenio autem apparere Clytaemnestram cum comitatu, quae dum sacra faciat, pronuntiare chorum anapaestos. Haec
magnifica luxuriantis ingenii commenta, accepta illa a Droysenio, pariter ut ambulatio circa thymelen, alienissima sunt a Graecae tragoediae simplicitate nec si quis quaerat unde sumpta Sint, erit quod responderi possit Nemo nisi ipsa regina prodit, quam duae comitantur amulae, ut m AESt. Sicuti post v 345. numero Sequor quo in margine posuit Fran Zius editionis ellauerianae olpos V. 600. abitu Clytaemnestrae notatus est, Sic etiam post v 572 eam redire indicandum erat. Post v 756. narratur ex Droγsenii inventione in curru triumphali Agamemnonem advehi in orch tram praecon , milites hastatos, iumenta clitelaria spoliis onusta, vehicula cum captivis mulieribus Τroianis aliaque advenire in curru regis sedere Cassandram. Quis haec miracula tradidit nemo. Immo non solum tacet de his rebus poeta, Sed ex parte r futut etiam istum apparatum ipse. Nam istum triumphalem currum, quem choru v. d. 0 ancipiti Vocabulo ορον vocat, Clytaemestra v. 885. 009. πήνην et . 1029 μαρῆ θρονον dicit, ut commune vehiculum, quali iter facient utuntur, idque nescio an mulis iunctum intelligi d beat. p. Unde vero sumptum est illud in orchestram advectum AseMamomnonem Scilicet aliud ex alio commentum nascitur. Quia cum exercitu ingentiquΘ comitatu impedimentorum uo venisse rex Visus est, non satis spatii tot hominibu8, iumentis,