장음표시 사용
201쪽
haiten, de dies Aegypter mussten nach de Ermordungde Aegyptiaden in die Stelle de Chors ingetreten Sein. p. 27 Dagmen lassi sicli,ede etwas einwenden, noch hani man
203쪽
Quum Sophoclis Philoctetam iterum ederem, fieri non po3 iuit quin brevi ad eam operam tempore concesso, alia meritia laterent, alia minus eliciter tollerem, aliquando autenietiam quae sana sunt pro corruptis haberem. Ea igitur, qu niam muneris officium aliquid a me scribi postulat, retractare
Ulixes postquam loci naturam descripsit, in quo habitaret Philoctetes, eoptolemum accedere illuc iubet et videre sintne ea quae enumeravit isto in loco, an non sint. Id quibus verbis dicit, ea in libris sic scripta leguntur V 22.4 μοι
προ λθων σιγα σήμαιν iis ενι χῶρον προ αντον τονδε γ ει αλλη κυρεῖ. Illud εχει glossator interpretatus est κατοικei. At tam insolens est ista locutio, ενι προς --, ut non videatur serenda esse. Neque Ver coniungi possunt προς- uθων χῶρον προς-vτον τονδε γε, quae Verba si coniungenda essent, non debebant alia quae eorum coniunctionem impedirent, interponi Latuit unius litterae levis corruptio, qua sublata resuinitur verbis suus nitor: ριοι προ λθών σιγα mi μαιν, εἴ ἐκειχοδρον πρὸς αντον τήνδε , ε.τMar a M. Simul patet non opus iiss ut Elmsinins scriber- -ον ος αυτον ὁ ' Choro quaerenti quid se lacere velit ΝΗΟptolems, tam accommodat ille . 44. respondet se Versnuni anapaesti nomm Vsismate, ut nuta appareat suspicio vitii. At mirum ' Edita est a. 8. .
204쪽
386 SOPHOCLES. tamen est, quod non eadem est illorum ratio anapaestorum, qui antistropham sequuntur. Est quidem ibi quoque sex versuum, quos Neoptolemus dicit, Systema eiecto monometro, quem et propter Verba et auctoritate codicis, quamquam unius delendum iudicavi, sed praecedunt tre VerSuS, quorum unus et dimidiatus eoptolemi tertius chori est. Quid igitur, si totidem versus, qui illis responderint, post Stropham ciderimi' d si actum eri lactis quomodo ne igi , p. tuerint explicari potest. Nam quum νυν sis prima sint illius Systematis verba, idem duorum eoptolemi dictorum initium
caussa suisse Videatur, ut scribae oculi a priore ad alterum aberraverint. Consentaneum erat enim, ut ad ea, quae chorus quaerebat, responderet Neoptolemus, nunc quidem e Spectandum esse usque dum adveniret Philoctetes, chorus autem porro quaereret, quid se inierea a re oporteret. Apparet, recte tum Neoptolemum dicere: si μἐν - ναρτοπον odomi προςHeis muις ον τινα Miται, δε--τ
V. 204 et 240. numeros habent plane inusitatos, quales non est credibile ab Sophocle se prolacios: H, ευ- μ εχε, - - τι τοδε - προτέραννὶ
Videtur uterque versus trimeter fuisse iambicus:
V. 214. Audacius sompositum vocabulum mi ἄγροβώτιας, in agris pascentem significans. Eo usus est etiam Euripides in Cyclopeo. 55. nisi ibi opter adiecium μηλωμα scribendum est Φρο τα. Eiusdem generis in Phil ista v. 148.es χωρος ουρεσοώτος. Ceterum admirabili arte Sophocles, quoniam parum tragico habitu proditurus erat Philoctetes, primo Neoptolemum fecit inopem eius habitationem .
plorant , deinde eam choro m-stra item, tum autem ch rum miseram viri vitam describΘntem, quo, si tandem ipse appareret, non tam specie, quam malis quae toleraret mis rabilis eSSet.
205쪽
τοτ α ιιενο si ς εἶδον έκ λλου σάλου ευδον - ακτῆς ἐν κορορε pia πέτρωIncrediiale enim putabam, haec Verba εκ πολλον σάλου, cuiquam visum iri de maris iactatione ei rum de dolorum exulcere violentia dicta esse, corrigendumqus esse scholiastam, qui rectissime crimi κινημwνος, πονου. Exempla translati
ad alia significat is vel ipsis Sophocles praebet in ed. R. i. Antig. 463.
Non sui est ut . 305 Philoctetes tamquam ex mente N0optolemi dicere putetur . -
Valde alienum a tragico sermone illud acumen est, quo pueBulimannia v. 344. dici putabat haec: τοιαυτ Ἀτρειδα - ν τ υμσσεως βία,
Neque hec nec . 593. ωtismis. n. aliterquam βιη υρααλ είη atque alia huiuscemodi dictum est, minimo ut de vi abib aliis fieri solita cogitet Philoctetes. Illud vero non debebam vituperare, quod idem ut annus αυτως uterpretatus est ipsis Habet enim sane hoc pronomen, quod ei oppositum sit, quoniam optat .Philoctetes, ut illi, qualia sibi mala par verint, talia ipsi experiuntur. Itaque non opus, Porsoniconisetur OP ω -ιοι θεοί quam si cui firmare videntur hae v. 2 4. ρώα προθέντες βαια in τι καὶ βορῶς
non siis convoniunt illa in Odyss. XXIL 348. λικα δέ, ' παρ- - ἄπε θεῶ, in quibus latet haec sententia ridem mi, - esset apud tragi eos primae illius verbi personae exempla exstant in ed. . . . . in Aeschyli promothsov. 4006. in Agam. 470 in boeph. 46 in Euripidis Hecuba v. 8 3 in Cyclope V. 99. Recte legitur . 349.
206쪽
88 SOPHOCLES. ἐν δὲ καυτος τοῖςδε μάρτως ἐν λογομ
nec quidquam in his soloecismi est. Iostem se in his rebus osse dicit Neoptolemus. Multum differt, si quid video, ab illis, do quibusliodoad v. 24ι dicebam hoc . 343.
Nam quum omnino rarum apud raginos vocabulium est Oisc, tum neque Ulixem usquam ita appellatum memini, et, qui δῖοι Vocantur, sere proprio significatu Iovo primati intelli p. 6 guntur. Quare hic quidem cum ironia quadam Neoptolsmus, quo similiora veris loqui videatur, ili-m isto Homerico
praedicato notare putandus erit.
V. ι47. underus, quum ubique in hac fabula Ulixem non Sisyphi, sed Laertae filium dici scriberest, non meminerat
eorum, quae Philoctetes dicit v. 625. e 4344. 'Certissimum esse puto, non scripsisse Sophoclem V 424. τί δ' ἡ παλαιος Μαγαθος, φίλος Ἀμος. Rutionem reddidi in ad latione sed non bene cessit mihi emsn istio Scribendi sunt hi versus hoc modo: τί ὁ ο παλαιοc, αγαθος φίλος τ μος, Νέστωρ δ Πυλιος, ἐστιν , οντος γαρ παχ νκείνων κα ἐξήρυκε βουλευων σοφά. Quum scriptum fuisset, ut solet, hoεθος, imperitus cori Breor, ut metrum sulciret, pervertit sententiam. Recte auism apinque dicit Philoctetes ὁ παλαιος. am quum alios stomnii aetate viros non amplius in vivis ess accepisset, Veretur ne, qui multis illos annis antecederet Nestor nisi bello, certe senio
obierit Respondet ad ea Bopissemus:
lium enim Estoris esse Antiloehum satis. comperium his at Philoctetes, ut quem in exsircitu viderat ante quam erat Lemni relictus. Nihilo melius est, ad pene sterius, quod quibusdam placuit: ο πα-ῆν, γονος Nam nec tollit, quod absurdum est, et dictionem reddit etiam languidiorem Apei
207쪽
SOPHOCLES: 48stum est, eiusmodi quid illis verbis significatum esse, quod
cauSSam contineret, O quam acerbior esset huius filii mors Nestori. Animadverteram hoc, sed quum quam minimum ab antiqua scriptura recedere Vellem, non posui eam Ocem, quam a poeta prosectam esse Verisimile sit. Nunc scribendum puto ος- ῆν μελων. Nam, ut Seni, opus erat Nestori qui eiu curam gereret propugnaretque pro eo in proeliis Id autem Antilocho potissimum conveniebat, qui et natu maiore sortior ratre Thrasymede erat Testatusque est pietatem suam pSa morte, quum defendens patrem in pugna occubuit. V. 426. non intercedam ne δυ et τονδ' ἐξεδειξας Scri- p. 7batur, modo ne vitiosissimum esse censeatur quod in libris est, δν αυτως δε- ελεξας. am αυτως recte Sic Surpari ostendunt haec Iliad. XXIII, 268 de lebete λευκον ετ αυτως, et Sophoclis in ed. R. 931. αντ- δε καὶ τ γ ολβιος Πνοιο .Philoctetes quum orans eoptolemum ut se domum de ducat v. 475 dicit:
το τ αλχιγον ἐχθρόν, καὶ το χρηστον - εές, patet, ut αἰσχρον et χρηστὼν opponi inter Se potuerint, non recte tamen Opposita Sse ἐχθρον et ευκλεες SpecioSa est 90braei coniectura ευχερες pro et κλεες Scribendum SSQ. Verum tamen ne sic quidem quae ex omni parte iusta sit distinctio restituitur Exspectatur enim et φιλες. Quod quum nulla cum probabilitate reponi possit, adsciscendum puto, tuo in adnotatione OSui,
το τ ἐχθρον αἰσχρον, καὶ τὼ χρηστον ευκλεες. uuae et lacissima est correctio, praesertim quum αἰσχρον et iiθρον saepissime a scribis permutata sint, et commendatur e0, quod hanc sententiam declarat Philoctetes iis, quae statim subiicit: σοι ὁ ἐκλιποντι τουτ ονειδος ου καλόν δρασαντι δ δε παῖ, πλειστον ευκλείας γερας, ἐαν μόλω cis ζῶν προς Οιταίαν χθονα. In eadem oratione . 486. haec dicit Philoctetos:
208쪽
Non est veri simile ut in Scyrum potius, quam Suam in patriam asportari cupiat Philoctetes. Quare Sophoclem scripsisse credo προς-Lον τον ἐμον In iisdem versibus quod ex oupi coniectura recepi δεράδα, nec temere damnandum arbitror, nec tamen quo exemplo defendam habeo, quum et hic et ubicumque illud vocabulum invenitur libri δειράδα p. s praebeant. Quod si non serendum videatur δεράδα, certe quod'underus ponere auSu est ραχίνιον τε τρωνα, non puto cuiquam probatum iri, sed rectius ortasse scribetur Τραχινίαν τε δειραδ επὶ τον ευροον Σπερχειον. Homo quem naucleri habitu Ulixes ad eoptolemum misit, v 5 2 sic illum alloquitur
' χάλλεως παi, τονδε τον ξυνέμπορον 5 ην νεως σῆς συν δυοi ἄλλοι φυλαξεκελευ ἐμοί σε που κυρων ινὶς φράσαι. Non putaVeram quemquam, qui non argutia quaereret τονορτον ξυνέμπορον aliter intellecturum esse, quam ut esset hune
qui meeum huc renit Et tamen uti mannus quibusdum per suasit, ut eoptolemi socium navalem dici crederent. Est ille quidem unus ex illis, sed hic come vocatur simula linaucleri.
Paullo post nauclerus iste dicit v. 5 9.
Ita libri: quae scriptura tantum abest ut vitiosa sit, ut Do-braeus, quamvis acuti Vir iudicii, perversissime iudicaverit
scribendum esse οτι σοὶ πάντες εἱεν συννεναυστοληκοτες.
Prorsus enim nihil ad rem attinebat omnes cum eoptolemo navigasse sive Myrmidones sive Scyrios, sed hoc erat dicendum, eoptolemi milites esse omnes qui cum eo navigaSsent, neque inter eos esse ullo ex ceterorum ducum popularibus. Nam sic demum nauclerus tuto reserre poterat, quae erat narraturus. Aliter Verendum erat, ne proditis Achivorum consiliis poenas daret.
209쪽
SOPHOCLES. s V. 553. legitur ex Io Aurati emendatione:
τοισιν Ἀργειοισιν supi σου νεαβουλευμα εστι, μυ μονον βουλευματα, I εργα δρωμν, - τ αργυμνα .in libris est ιι piis υνεκα Id quamquam et facillime et elegantissime correxit Auratus, non ausim tamen nihil verius ista emendatione esse contendere. Apparet enim non minus recte scribi potuisse: ἐν τοῖσιν ' μοι σιν-μφὶ ο ουνεκα
Poenitet me quod versus 637. 638. Philoctetae esse SiVi, neque, ut in prima editione seceram choro dedi:
viξαντος, πνον κἀνάπαυλαν ναρον. Vellem underus gravissima illa argumenta, quibus id non recte factum esse contendit, protulisSet potius, quam tum se prolaturum dixisset, ubi ego, cur ab librorum auctoritate discessissem, exposuerim. Duae cauSSae Sunt, quae chori, non Philoctetae esse hos versu postulent, una, quod nihil aliud continent, quam quod modo dixerat Philoctetes altera, quod istiusmodi sententiosa dictio, quae propria est chori tragici ubique inseri solet, ubi quae inter Scenicas personas acta sunt ad mutandum rei statum inclinant. Non recte procedunt haec . 6. .
Itaque Doedei lini coniecturam οἶδ' in locum negativae particula intulit underus. Nihil opus erat Sta mutatione, coniunctis verbis in unam sententiam interrogativam: ουκἈλλὰ κἀκείνοισι ταs ἐναντία; Quod saepennumero fit, ut, dum non videmus quod ante pedes est, longinqua quaeramus, id accidit in initio camminis chorici, quod est v 676. Id sic est scribendum: λογω μι- ἐξήκου οπωπα δ' ου μάλατον πελατα λεκτρων ποτε τῶν ιος
'Iξωνα δ δρομάδ' ἄφιπυκα δεσμιον εο εβαλεν παγκρατη Κρονου πῶς. Finis quoque strophae corruptus est. libri praebent: τυδε
θαυμ εχει με, πῶς ποτε, πως ποτ' Ἀριφιπκκτων ροθίων μιονος λυων, πῶς ἄρα πανδάκρυτον ουτω βιοταν κατεσχεν.
210쪽
492 SOPHOcLES. In quibus haec, τοδε θατι ἔχει με, aliquid vitii per inte pretes videntur contraxisse. Ποδ αρα autem qui non radigresso duplici πως ποτε languide adiectum censeat Vitilis spicionem lacit codex Biccardianus, in qu est πως ἐωνἄρα Credo ego quidem fin- strophae hos versus habuisse: HI σος εν γ σοι ἀνηρ
Ita in ed. Col. 74ι μογος εχει. Gravioribus vitiis plena est antistropha. In qua primum illa, ουδέ τι ἐγχώρων, κακογείτονα παρ ὁ στονον φιτυπον βαρυβρωτ ὰποκλαυσειεν αιματηρον, non modo pedis unius iacturam secerunt, Sed etiam omnem modum excedent a dacia, qua στονος dictus HS βαρυβρως et αιματηρος, 0rruptionem produnt. Restitui hi et metra sua et iusta sententia potest invento quod excidit apto vocabulo: ι, αυτος ἐν προς-ρος ου εχων βάσιν, ουδέ τι ἐγχωρέον, κακογειτονα πω εό στονον ἀντίτυπον σφάκελον βαρυβρῶτ ἀποκλαυ-
Non indiget exemplis usitatissimum tragicis genus loquendi,
quo verbum accusativo iunctum alium regit accusativum, ut hic, quod dici poterat παρ ε κακογείτονι στόν ' ἀντιτυπωσφάκελον βαρυβρωτα αιματηρὴν ἀποκλαυσειεν In primo VereuBothius inventum suum, προςουρον ου εχων βάσιν, quod Sensu cassum St, ipse postea reiecisse Videtur. Sunt illa ipuυτος ήν προςουρος ad ροθι reserenda, quibus ipse solus vicinus erat Philoctetes. Neque - ἐχων βάσιν corruptum putasses underus, si cogitasset, aliud esse rectis pedibus utentem longius progredi usque dum habitata hominibus loca inveniat, aliud aegre et maximo cum tabescentis pediscruciatu provolvi. Multo magis deproata sunt quae sequuntur: ουδ' τὰν θερμοτάταν θιάδα κηκιομέναν ἐλκέων ἐνθήρ- ποδος ηπίοισι φυHοις κατευνάσειεν, εἰ τους ἐμπισοι, φορβάδος Α τεγῶς ἐλεῖν ἀρπει γαρ ἄλλο αλλα τοτ ἄν ειλυο3μενος, παις.ἄτερ ως φίλας τι νας, θεν σμαρεί πάρχοι πορον, νώ.