Godofredi Hermanni Opvscvla

241쪽

EURIPIDES. 223 adiecta. At, inquia aliquis, ut ista corrigi possint, qui factum St, ut Si continuantur . 462- 68. 83- 89. hoc Stropharum par distraheretur, interponereturque ex aliis binis strophis antistropha, stropha ultimo loco reservata 'Videtur hoc sic explicari posse, ut quum cetera ordine per- Scripta SSent, altera antistropha in lacinia discerpti solii

SerVata, quoniam antistropha prima et quae eam Sequebatur stropha unam efficere Stropham videbantur, eo loco inSereretur, qu parem longitudine stropham praeberet. Confirmat hanc coniecturam primus utriumue harum Stropharum Ver-SuS. am quum recte cohaererent illa quae Supra posui, translata antistropha illa in alienum locum, non poterat poSt τὰς κλεινας Ἀρεθουσα inserri ' χαρων τε πλάτας ναυσι-πορους. Itaque neceSse erat ut interponeretur hic et Sus, Ἀτρειαν nam ' χαιων error scribae Videtur στρατιὰν ως κατιὴοίsιαν. Iam ver etiam strophae opus erat inutilem

VerSum addi, quod actum est his verbis, κατεido δε μ' At αντε συνέδρω. Sequebatur tertium par Stropharum, quod, quoniam Scriptura paucis in verbis turbata erat, interpolator pro epodo habitum stultissima equorum descriptione OneraVit. Ne longus sim in re aperta, ponam totum 3rmen, quale exclusis ineptiis ab Euripide prosectum credi possit.

νάμαθον πιλιας ἐναλίας Evρίπου διὰ χευμάτων

κελσασα, Πτενόπορθμον

λαλκιδα πουν ἐμὰν προυπου , ἀγχιάλων δάτων τροφον τὰς κλεινῶς Ἀρεθουσας' πολυ θυτον δε α ἄλσος Ἀρ- ντ α τεμιδος ήλυθον ρομενα, φοινίσσουσα παρνῆν μὰν αἰσχυνα νεο λειὰσπωος ερυμα καὶ κλισίας οπλοφορους αναῶν δ ελουόῖππων τ οχλον δε-αι, χαιων τε πλάτας ναυσιπορους, στρ. β άς επὶ Τροίαν Ἀγαμεμναον στελλει τιμιωρους Ἐλενας,

Πάρις- βουκολος ἄν λαβεν,

242쪽

224 EURIPIDES. ὁ ἐπὶ κρηναίαισι δροσοις

λαιψηροδρόμαν Ἀχιλῆ, τον, Θέτις τέκε καὶ Αείνων

ἐξεπονώσεν, δν εἶδον ἐπ αἰγιαλοῖς παιγά τε κροκάλαισιν ἁμιλλαν - χοντα δρόμου συν πλοισι ποδOiν περὶ νίκας προς τέτρωρον αρμα.

p. 9 ου καλώστους δόμαν πωλους πυρσότριχας, μονόχαλα δ' υπο σφυρὰ ποικιλοδέρμονας, οἷς παρεπάλλετο Πηλειδας συν-πλοισι παρ' ἄντυγα καὶ συ- ριγγας,οματείους.

Non opus erat ad haec, ἐπὶ κρηναίαισι δρόσοις, addi quod fama proditum constabat, ad Scamandri sontes convenisso deas, quas Paris iudicaret: v. Coluth. v. 70. Illud in oculos incurrit, his in strophis Scriptorem cerni, qui poetae esse sciat non ponere inertem enumerationem Ominum, Sed agentes aliquid et quasi vivos describere. Immane quantum distat ab hoc miser iste interpolator, qui solium in codice perisse intelligens, quum commemoratos vidisset aliquos clo Graecis ducibus, hanc ansam arripuit attexendi putidissimi eorum indicis. Nam sane non Videtur carmen his sex quas posui strophis absolutum esse, sed adiectam suisse praesagiationem exitii, quod Troiae a tanto exercitu tamque fortibus

viris immineret tum autem anapaesto aliquot acceSSisse, quibus non sine pavore dicere chorus quosdam altercantes advenire. Horum clamore quum Agamemn ex aedibus evocatus

243쪽

EURIPIDES. 225 quaesivisset quid istuc tumulti esset, libri Senem respondentem iaciunt. Quod qui probarunt, si e Suo loco Servantes Vereum, Sive OS Sequentem ponenteS, parum cognitaS habuerunt leges tragoediae, quae in duorum colloqui unum Versum proserenti tertio interlocutori non concedunt locum. Menelao eum versum iam in editione mea dedi, sed debebam ante eum notare unius Versus desectum Senem enim loqui eo versu qui excidit iusserat Agamemno sed occurrit enelaus dicenS,

Oυμος, υνο ουὁ μυθος κυριωτερος λεγειν. Aliter peccatum erat in his v. 346. ubi loco Suo pe mutaverant καὶ et του ανδρα δ' υ χρεων τον αγα νον πρασσοντα Mγάλα τους τροπους μεθισταναι, αλλα τοτε βέβαιον εἶναι καὶ Φάυστα τοi φιλοις, 3 νίκ εοφελεiν μάλιστα δυνατος ἐστιν ωφελῶν.

Versus 354-354. bene ab Hariungo in ordinem redactos sequuntur haec: ως δ' ἄνολβον εἶχες μμα συγχυσίν τε, μὴ νεῶν χιλίων ἄρχων Πριάμου τε πεδίον ἐμπλήσας δορός, quae interrumpunt tenorem orationis. Imitatus est inte p. οpolator versum 4434. me de proximis, κὰμλπαρεκαλεις, τί δράσω τινα δἐ πορον ευρω ποθεν sως- μὴ στερεντα, ρχῆς ὰπολεσαι καλον κλεος, contendam alterum versum non esse ab interpciatore factum. Merito etiam repudiatus est versus 365. Nec versus 367. seqq. Sic, ut Scripti Sunt aptam orationem praebent. Nam et δε τοι particulae excusando potius gamemnoni quam

ab interpolatore addita, qui ἐξεχώρησαν de abdicando nere dictum putaverit. on erat autem etiam qui sequitur Versus abiiciendus, sed potius sic Scribendum:

μυριοι δη τοι πεπονθα, αυτ προ τα πράη τα 'ἐνπονουά κοντες, ιτα δ' ἐξεχωρησαν κακῶς, ἀδυνατοι πωτες αυτοὶ διαφελάξασθαι πολιν.

V. 37ι perinepte scriptum est χρέους κατι, pro quo qui γενους Vel κήδους Ainet coniecerunt, posuerunt quo Menelanasse ipse vituperaret. Sic oportebat, quod in solum caderet Agamemnonem. Atqui is quod potentissimus haberetur, duae ΗΕ . p. VIII. P

244쪽

226 EURIPIDES. erat electus. Declaravit Thucydides . 9. Quare scribendum videtur,

ιι ηδε αν κράτους κατι προστατην θείριην χθονός.

Versum 376 iniuria abiecit Hartungus. In Agamemnonis oratione . 379. scribi debuit βουλομαί- ελεiν κακως ου, βραχέα.

V. 383. vidit quid dici deberet Hartungus, quum posuit λέκτρήρας χηρος λα is, Verum id arcessitum est. Usitata tragicis oratio postulabat λεκτρ ρας χρ=ὶζων λαβεῖν. V. 389. bene editor Britannus restituit μετε. μην εοβουλίαν. Gravi vitio

affecta sunt haec V. 392. ύμοσαν τον Τυνδαρειο ορκον κακοφρονες φιλογαμοι μνηστῆρες ν δ ἐλπὶς, οἶμαι μεν, θεός, καρέπραξεν αυτ μαλλον si συ καὶ τὼ σον σθενος.

Illud quidem dubitari non potest, quin Matthiae et Seyssertus recte iusserint in δ' ἐλπὶς scribi. Sed nihil est οἶμαιθών, in quibus verbis latet epitheton generis seminini. otio com

muni enim, quum in numen vertitur, sive semininum sive generis neutri nomen habet θεος dicitur genere seminino, mrma autem maSculina, quia θεα sexus diversitatem

dicatura esset, ubi sola divinitatis notione opus est, ut λήθη, p M ευκταία θεός in Hecuba 24ι λυπη, δεινὴ θεος ibidem V. 399. Ἀφροδίτη, κὶMi θεος in Phoenissis 402. unde apud Aeschylum Agam. 778. δαίμονα τε ταν αμαχον, πολεμον, ἀνίερον, θρασος Sic etiam Latini ut Calvus apud Macrobium Sat. III. 8 pollensemque deum Venerem. Nunc ad οἶμαι με litterarum similitudine proxime accedit in δ' ἐλπίς, λομενη θεός. ierat Vero etiam αθιυλη θεις dici et grammaticus in Bekkeri Anecd. p. 363, 2. υριπίδης δε καὶ ἐμυλη εἶπε θηλυκως. Deinde vero quid est αυτά Si verba spectamus, iurasSeir cos. At tum sequi debebat, , Τυνδαρεω σθενος, non ios καὶ τι ὀν σθενος praesertim quum quid sit Menelai σθενος non appareat. Ex quo consequitur Scribendum esse, κἀξεπραξεν αυτὸ μῶλλον et σε καὶ τὼ σιν σθένειν. Spes, inquit, procos adduxit, ut iurarent, atque effecit ut iusiurandum potius quam tu aut tua res polleret. Non dixit πλεον, Sed aἄλλον, quia non volebat intelligi iusiurandum plus Valuisse apud procos ad suscipiendam expeditionem Troianam, sed eos non tam Menelai precibus et adversa so tuna, quam fide iurando data esse permotos.

245쪽

EURIPIDES. 22 V. 395. veram Scripturam invenit editor Britannus, ους λαβων στράτευ' ἐτοιμοι δ' εισὶ μωρία φρενων. Tum v. 398 languide nectit sententias καί. Interrogare debebat Agamemno, et interrogasse teStatur EnniuS, cuiu Versus in adnotationibus meis ad . 383. attuli. Quare πως τὰ

σον μεν υ παρα δικης σται Scribendum.

V. 446. non cogitarunt qui totam nuntii orationem abiecerunt, non Solum Iphigeniae, sed etiam Clytaemnestrae adventum Orestisque nuntiari debere, nuntiatumque esse ab

ipso significari Agamemnone . 456 seqq. Videtur Euripides nuntium, qui de famulitio Clytaemnestrae est, de industria

stolidum et loquacitate importunum finxisse, ut, quo alacriuSeiu gaudium 8Set, eo maiore Agamemno maerore persunderetur. Eo multum conserunt illa, Ἀρτέμιδι προτελίζουσι την νεάνιδα, quae in Suspicione atrocissimi facinoris dicta quantopere conscium sibi impii consilii commovere debuerint apertum est. Itaque secit etiam hominem istum inverecu diu irrumpentem, interpellantemque colloquentes DatreS. Nec debuit expelli versus 468. nam quum plures essent filiae Agamemnonis, nominari illam quae advenisset oportebat. De Oreste autem quod a me restitutum eSt, si τι τερφθείης δών, si qui frigide dictum iudicarunt, nec Sententiam Viden

illud autem, ς συ τερφθεἱχὶς διον, quod editor Britannus posuit, ineptam distinctionem inseri Iustae vero dubitationi locum faciunt versus 437 seqq. am nimis profecto Stolidum p. 32 atque impudentem se praebet emus ille, Si, quoniam quia dam ad nubendum arcessitam esse Iphigeniam coniiciant, quasi in re certa sollemnia nuptialia instituere Agamemno nem et Menelaum iubet. Haec igitur ab interpolatoris ingenio

prosecta credam, Servumque satis habuisse has nonnullorum voces auditas dicere: Ἀρτεμιδι προτελίζουσι την νεάνιδα, υλίας ἀνάσση τίς νιν αξεταί ποτε iστεφανουσθε φυλλοις κρατα, καὶ κατὰ στεγας λωτος βοάσθω καὶ ποδων στω κτυπος' φως γαρ τοδ ῆκει μακάριον τῆ παρθενω. V. ιιι recte G. Burges αρξωμαι, et v. 453 DobraeuS- ομνε pro αιδουμι Versu 502-505. autem non abii-

246쪽

228 EURIPIDES.

ciendi erant, sed correcto errore scribae recte connectendicum praegressiS, H δ' ἐς μεταβολα ηλθον απὸ δεινων λόγων. V. 523 inepta continet. Scribendum: κουδεν γε χρηστο, ου δε χρήσιμον, πικρον. Omnium luculentissime hanc sententiam elocutus est Aeschrius Agam. 44 4 ὰπ δε θεσφάτων τίς ἀγαθὰ φάτις βροτοiς τελλεται κακῶν γὰρ διαὶ πολυεπεις τεχνα θεσπιωδοὶ φοβον

φερουσιν μαθεῖν.

V. 53 3 sqq. abSurde Agamemnonem metuere ne Achivis et enelaum intersecturi Versurique et vastaturi Argos sint, recte adnotavit G. indorfius. Videtur interpolator, quum Versus lacunoSOS inVeniSSet, atrocia pro Suo captu eSSe commentus. Euripidem Sic scripsisse credam ὁ ξυναρπάσας κόρην

V. 5ιι editor Britannus, qui ridicule negavit Graece dici σιγὴν φυλάσσειν, hoc tamen non male iudicavit, Ag memnonem, qui nusquam chorum alloqui dignetur, hic in

summo dolore non dicturum fuiSSe ριεῖς τε σιγὴν, ω ξεναι, φυλασσετε. Debebat Vero hoc addere, gravi aliquo dicto finiri scenam oportuisse, praesertim Sequente carmine chorico Sensit qui hunc versum addidit, mirum esse quod chori, qui et rixam Menelai cum servo, et altercationem D trum, et quid Iphigeniae pararetur audiverit, tam nulla ratio habetur, ut ne cogitare quidem Agamemno videatur prodi ab his virginibus rem posse Clytaemnestrae. Verum Euripides, quoniam choro tamen opus erat tragoediae, Virgines ex Chalcide introduxit, quae ut peregrinae non auSurae QSSen p. a rebus quae in illide agerentur se immiscere. Aulidenses enim aegrius tulissent sua in urbe innocentem virginem immolari. Propterea chorum ea tantum quae communia sunt comitatis officia praestare fecit. V. 548. non debebam quidem μελομενων iστρων Scribere, sed qui μαινομενων in diuinis scholasticis a. 4833. p. 635 firmasse quibusdam visus est, Mehthornius, perdidit operam. Gravioribus enim argumenti Opus esset, ut quis dactrium in hoc genere versuum tribracho respondere posse evinceret, postquam cognitum est multo maiore severitate quam olim credebatur exaequata esse pedum mensuras-

247쪽

EURIPIDES. 229 Videtur interpolator μαινομένων posuisse, quum legi quod in male habito codice scriptum fuerat non posset Euripidi non

deerant quae poneret alia Verba, ut παραφρονων, παρα- φόρων, παρακοπων. eSΥchiuS: παρακοπτει, μίνεται. Sic in Bacchis V. 33. παρακοποι φρενων et 998. παρακοπωληριατι

dixit. Alio modo pedum iusta comparatio restituenda v. 555. ubi apertum est quam non apto loco Venus καλλίστα appelletur. Quod vocabulum si erutum est ex obscuris pristinae scripturae reliquiis, proxime accedit recte formata VOX, cuius tamen aliud exemplum non habeo:

Aliquid ambiguitatis habent haec V. 565 το τε γὰρ

αἰδεῖσθαι σοφία, τάν τ ἐξαλλάσσουσαν χει χάριν υπο γνωμας icοραν το δέον ενθα δοξα φερε κλεος Θήρατον βιοτἄ, quia ἐςοραν et nominatiVu et accusativus esse potest. Si nominativus, Sententia haec est, o τε αἰδεισθαι σοφία ἐστί, τ τε

ἐςοραν το δέον ἔχει τὰν ἐξαλλάσσουσαν χάριν et sic sere haec accipiebantur Sin accusativus, hoc dicitur: τυ αίδεῖσθαι σοφία τέ ἐστι, θει τε χάριν τὰν ἐξαλλάσσουσαν ἐςοραν το/εον. Hoc Verum eSSe eo apparet, quod qui haec audiebant, iis non poterat non o αχεῖσθαι Videri χειν τι, etsi τε intereto et αἰδεισθαι positum erat: cuius generis exempla si quis requirit, videat Schaeserum in indice poesis gnomicae: Sic igitur ratiocinatur chorus multum educatio ad virtutem conseri nam verecundum esse qui est fructus bonae educati

nis et sapientia est, et gratiam habet mutuam hanc, ut quis prudenter videat quid oporteat, ubi existimatio hominum laudem non senescentem affert Vitae. Quae Statim Sequuntur, in iis quod arklandus proposuit, ἐν ἀνδράσι δ' αν κοσμος ἐνιδεν ὀ μυριοπληθης μείζω που αυξει, non est ab Euripidescriptum Genitivum sibi postula μυριοπληνης. Feminarum Virtutem cerni dicit fugiendis clandestinis amoribus, in Viris autem iustum modum innumerabilis laborum et molestiarum Varietatis augere robur et potentiam civitatis. Quare Scri- p. 4bendum: ἐν ἀνδράσι ν α κοσμος οτλων δ μυριοπληθὴς

μίζω πολιν αυξει.

Quae a V. 575. Scripta sunt versibus Glyconeis, quales etiam quae praecedunt strophae habent, ut vix dubitari p0ssit quin et ipsa suerint antistrophica praesertim quum

248쪽

230 EURIPIDES. V. 582-584 indicium praebeant haud ambiguum. Sunt illae reliquiae carminis, cuius aliquot Versus lacerato corruptove codicis solio perierunt. am et initium Strophae deest, et nimis nudum est illud ευθηλοι δε τρέφοντο βοες, quod cur esset adiectum indicari debebat, et ultima carminis Verba numero carentia discerptas soli lacinias produnt. Quare non Videor errare, si insertis ex coniectura aliquot Verbis, ubire ipsa sensum monstrabat, formam carminis hanc fuisse coniiciam: Ἀμη μοι φῶι πο ἐς μέρας στρ. β ἔμολες, ι Πάρι, μηδὲ si γε βουκολος γραυλοι ἐτράφης 'Idαίαις παρωριοποις, βαρβαρα συρίζων, Φρυγι υναυλ ν Ουλυμπου καλάμοις πολυπλόκον μίμημα πνέωνευθηλοι di πλανώριεναι ντ ι' κατα νάπας τρέφοντο βοες,

Ελλάδα συλαρι ναυσί, ἄγει προς πέργαμα ροίας. Pauca his defendendis addo. Initio strophae apertum Si optasse chorum, ut aut natus non esset Paris, ut non pa- p. 33Visset boves in monte Ida. de μηδὲ scribendum fuit: nam μητε-μ, τε ibi recte dicitur, ubi de duobus utrumque sactum eSt, non ubi Si alterum factum esset, fieri non potuisset alterum, ut hic, si non natus esset Paris, pascere bove non potuisset Verba quae in primo versu posui, sicut etiam quae in antistropha addidi, potuerint alia esse, senSum tamen

249쪽

EURIPIDES. meum quem dedi praebentia. Nam etiam Oves pastas esse inepte esset adiectum, nisi adderetur, non custoditas libere Vagata eSSe, dum pastor Securus fistula se oblectabat deas que iudicabat. ' ργενναῖς, quod vocabulum 3Su credo non esse in superstitibus tragoediis usurpatum, error Scribae est, qui ortasse in codice exaratum videbat Θρ. . . ις. Vium enim illud epitheton est, nec acile quis credat candidas suisse Paridis boves. Itaque γραυλοι Scripsi. Porro Sior λιπλοκον, ut conieci, Scriptum fuit, apparet cur πλεκων pro πνεων positum Sit in codicibus Antistrophae versu qui perierunt, haec sere videntur continuisse ibi formae pulcrit dine conspicuus barbaricoque Ornatu speciosus hospes in Menelai domum venisti, adstitistique hoc erat in primo versu ep0di qui et ipse deest ante splendidas ebore sedes. Nam quod scriptum est ἐλεφαντοδμων παροιθε do πιον, in eo ab surde μων interpolator pro evanid θρόνων posuit, idemque etiam o in Versu Sequente et ineptos articulos addidit. Ceterum quum in libris legatur βλεφαροισιν, falleretur, qui προπαροιθε scribens O tre Vel Su uno ex anapaeSti numero cum Ogaoedica catalexi putaret decurrere. Id enim prohibet spondeus, qui ab isto genere numeri alienus est v. Aeschyli Prom. 465. S. 484. S. Tum quod legebatur ρωτα δε/ωκας, ερωτι d apparet cur corrigendum fuerit. Denique quod in fine carminis habent libri ες Τροίας περγαμα, 3niummodo explendae sententiae caussa ab interpolatore additum, numerum quidem praebet iuStum, ut correxi, sed vereor ne aliquanto gravioribus verbi carmen fuerit con

clusum.

Quod in priore parte dissertationi dicebam, non esse pistatim abiicienda quae interpolator non integra in lacer codice inventa perperam constituisset, confirmant Systemata

Edita est a. 848.

250쪽

232 EURIPIDES. anapaeStorum, quibus a v. 593. hemichoria inter se colloquuntur. Comparanti inter se systemata illa patebit Euripiadem v 594. ScripSiSSe, τὴν του βασιλεως κουρην δε Ιφιγένειαν, τὴν 'υνδάρεω τε λυταιμνηστραν. V. 600. Ola ευδαίμοσι excidisse quum in adnotatione demonstraVerim, miror quod quibusdam non persuasi de re apertissima. Alterius hemichori versus, quos foede corrupit interpolator, non Omnes Suppositos esse . Seidlerus, qui quasdam mecum in hanc tragoediam adnotationes communicaVit, e Clytaemnestrae verbis quae sequuntur cognosci i tellexit. Quum prioris hemichorii virgines retro cessurae viderentur, alterae hortantur ut maneant, quarum Verba Sic serme scripta fuisse credibile est: στωμεν, λαλκίδος γονα θρε ιι ιιατα τ=ην βασίλειαν δεξωμεν χων, sui γῆ σφαλερον ποδ ερείση, συνεφαψάsιεναι μαλακῆ ρώμν,μi ταρβήσκ το νεωστὶ μολον κλεινον φίτυμι Ἀγαμεμνονιον, καὶ μὴ θορυβον μηδ' εκπλλὶξιν ταi Ἀργείαις ξε α ξείναις παρεχ09μεν. V. J6. Recte Barnesius επιλα υμεναι Chor enim haec dicit Clytaemnestra. V. 648. videtur Scriptum suiSSe,

ἁβρον τιθεισα κωλον σφαλως πιδω, vel πεδοι, vel χαμιαί. Relictum in codice ασ.... inepte ex-

p. plevit interpolator, qui de Suo addidit versus s9. 20. sumpto ex V 6 4 645. quod ibi ευλαβουμενοι legerat; νεάνιδες autem et δεκαλαι SumpSiSS Videtur X v. 626. in quo ante supplementum X V. 468 petitum Sic Scriptum fuerat, λάζυμ ορεστην γκάλαις νεάνιδες. Ceterum haec φοβερον γαρ παράμυθον ομμα ποθυσκον, male intelligi video. avidos equos aegre tranquillari dicit: φοβερον formidantem significat, ut in Prometheo et in ed. R. 453. Humi deposito a virginibus Oresti dicere Clytaemnestram quae . 634. leguntur vidit Seidlerus. In versu qui Se-

라틴어 텍스트