장음표시 사용
321쪽
πρωτον ευκυκλην χορειας ετ νυ στῆσαι μώσιν.
322쪽
Warum in V. 1047. 4048 die orte πελθοιμι καὶ τὸν
323쪽
325쪽
τρεχε νυν κατα τους κορακας πουρίσας.
327쪽
Proverbia saepenumero ex tempore naScuntur, duran p.ra
que quamdiu res in recenti memoria est. Eiusmodi proverbium latuit interpretes ristophanis in exordio avium. biduo viri sunt, alter cornicem, alter graculum in Sinu gerentes, quae aves iis indicent ubi in upupam mutatum Tereum sint inventuri De ea re alter eorum V. 13. haec dicit: δεινα νω δεδρακεν ουκ των ρνέων. πινακοπώλης Φιλοκρατη μελαγχολων,5 τών φασκε φν φρασειν τον Τηρεατον εποφ.ος ορνις πένε ἐκ τῶν ρνέων. postrema horum ut explicarent iam vetere grammatici multa moliti sunt, neque ex recentioribus novi qui rem expedi- verit. Nec mirum in Verbi enim haerentes, non ad rem quae ageretur animum attenderunt. Duo illi viri pertaesivitam, qualem Athenis trahebant, aliam meliorem quaerere constituerunt civitatem. Eam in terra inveniri posse non erantes, aviculas sibi emerunt, quarum ductu adaereumpe eniant, quem sciant in upupam mutatum longe ab Athenis Volasse putentque maxime idoneum eSSe, qui quo Se Onsere debeant indicet. Id ipsi dicunt . 46. λει στολος νων ἐστι προς το Τηρέατον ἔποπα, παρ κεινου πυθέσθαι διομένω, εiπου τοιαυτην εἶδε πολιν,4 'πέπτετο.
Stultissimi nim suissent, si temere in auras abiissent plane non habentes quo iter dirigerent. tro consilio, quo poeta sabulam illam composuit, opus erat loco, in quo nova civitas Philolog. II. 3847 p. 33s .
328쪽
3 0 ΟΝΙΕCΤΑΝ. CRITIC. conderetur, eoque non in Vicinia Athenarum, non in Thracia, omnino non in terra, sed alicubi in plagis aetheriis sito Eum ergo ignotum locum verbi illis, 3 ορνις γενετ ε τῶν ρ- νεων designari necesse est. Atque ita esse intelligere potuerat Didymus, si uti scivisset iis quae ipse adis 43 adnotavit. Ibi scholiastes: λδυμος δε, δεινα πχσκειν αυτους
ε των ρνεων πεπονθεναι, 1τε υρνεα τῆς Λακωνι si ς μέ προ δε των δ' - M. περὶ Μαντίνει ν -'λλαξαν, ως καὶ τους στρατηγους ὰποβαλεῖν uni τα και Νικοστρατον, καθὰ
p. a καὶ Ἀνδρηίων φησίν. Quae ad Aristophanem pertinent, narrat hucydides VI. 7 his verbis: Λακεδαιμονιο δε τουαυτου χειμῶνος καὶ ο ξυμμαχοι πλην Κορινθίων στρατευ- σαντες ε τὴν θροίαν τῆς τε ri ετεμον πολλὴν καὶ σιτον ὰνεκομίσαντο τινα γυρο κομίσαντες, καὶ ε υρνεὰ κατοικέ- σαντες τους Ἀργείων φυγάδας καὶ τῆς ἄλλης στρατιῶς παρακαταλιποντες αυτοῖς λέγους, καὶ σπεισάμενοί τινα χρονονωστε μη μειν υρνεατας καὶ Ἀργείους την ἀλλήλων, ἀππω- ρζσαν τε στρατ ' π οἰκ- ελθοντων δὲ Ἀθηναίων of πολλε υστερον ναυσὶ τριάκοντα καὶ ξακοσίοις πλίταις, οἱ Ἀργεῖοι μετὰ των - ναίων πανστρατια ξελθ'ο-ες τους ἐν υρνεαῖς μίαν ημεραν επολιορκουν υπο δε νυκτα αυλισαμενου του στρατευματος ἄπο ν κδιδρασκουσιν οἱ εκ των υρνεων. καὶ τῆ στεραία οἱ Ἀργεῖοι εώ ς ῆσθοντο, κατασκάψαντες τὰς υρνεὰς ἀνεχωρουν, καὶ οἱ Αθηναῖοι στερον ταῖς ναυσὶν πολου. Ex his apertum est, nomen oppidi, ex quo illi sic praeter exspectationem evaserant, opportunitatem lusui ve borum praebuisse, ut qui se ex loco in quo commorabatur subit ita proripuisset, ut quo confugisset nesciretur, ορνις ἐκ τω υρνεων diceretur evasisse. Hinc patet Aristophanini scripsisse δ ορνις ἐννε ἐκ των υρνεων, h. e. qui quo V larit nescimus. Similiter nos dicimus Ves evolasse, quum sero quaeritur, quod paullo ante inveniri potuerat. Legenti emendationes per saturum I. . advigii, quae in primo volumine Philologi a. p. 670 edita sunt, ut qua dam non possunt non statim Verissimae atque elegantissimae
videri, ita aliae, ut fit in hoc genere, aliquid dubitationis r linquunt. Se his dicam, quid mihi in mentem venerit. P. 672 non est Verisimile ut ei, qui in Euripidis Aegeo D. XI. Dind. r. 273 volucrem spem persequi dicitur,
329쪽
CONIECTAN.AEMIM. 34 non de ipso, sed de alio quopiam dicatur in s τυχηκε, τῆς τυχης δ' - εἷς τροπος Quare sic potius credam Euripidem
Scripsisse: πτηνας διωκεις ώ--ον, τα ἐλπιδας. ει τυχη σε τῆς τύχης δ' ' εὐτροπος.
Eadem pagina in Bellerophontae se XX. Dind. r. 287
V. T. quod pro his, αλγει φν ὰλγει, παροιάλως δ' ὰλγυνεται, Scribendum putat advigius, ψεῖ μεν ὰλγει, παγκάλως δ' ὀβρυνεται, non contendam quidem Scribi non potuisse, sed tamen ut scriptum a poeta credam non adducor. Nam et iteratum ianna tranquilla oratione alienum ost, et παγκάλως haud satis aptum reique conveniens vocabulum videtur, ubi sufficisbat μως dicero. Confirmari putabat advigius suam Coniecturam his eiusdem fragmenti versibus, quos sine vitii auspicione assert:
At hos quoque aliquid vitii contraxisse arbitror. am et αυνία δ' ἐλάσσων στὶν non est aliud quam quod modo p. 33 dictum rat Moo σπανίζε , et ν δ ὰλγυνεται ineptissime ita coniunctum es cum Verbis praecedentibus, ut cur iste doleat nesciamus. Praeterea qui totius fragmenti duo ultimi versus Sunt, tam male sunt adnexi, ut aut deesse aliquid, aut non recte scripti esse videantur. Sermo illo, quo dives ignobilis et nobilis pauper cum homine simul et paupere et ignobili comparatur, Viginti Versibus constat, quos ego quidem sic sero scriptos suisse existimem: πώ το μώ - πανταχου θρυλουμενον κρατιστον εἶναι φημι μη γυναι βροτώ. τρισσῶν ὁλμωρων ἐγκρινῶ νικῶν μίαν,
πλουτου τε μ ' σπερμα γενναιον προ- , πενίας, Ἀριθμόν γὰρ τοσονδε προμεμην ὁ μεν ζάπλουτος ες γενος δ' - ευτυχής,
εξω δε βαίνων τουδε, τον παρος χρονον
10 πλουτῶν, - ἄτης ζευγλαν ὰπάλλει πεσών.
330쪽
τερπνον το φως μοι τὸ δ' πο γῆν Ἀδου σκοτος ουν εἰς νειρον οἶδεν νθρωποι μολεῖν, id ut sit ,ne per somnium quidem Orci tenebrae animo in-sormari inque eum insinuari possunt ita sunt a nostro sensu alienae et remotaeu, nec Sententiae satis convenire et longius repetitum videtur. Distincte enim dici debebat malam esse mortem. Id sic restituendum puto: τὐδ' π γῆς πιδου σκοτος Ουδ' εἰς νειρον ευκτονἈνθρώποις μολεiis.
P. 67ι vereor ne confidentius de scriptura in Oenei D. lV. Dind. r. 563 iudicaverit. Quid enim, si καὶ quod apud Erotianum post φηβήσασι legitur, loco suo motum
Herodotus Ι 83. o misi σαν- των πολομενων παiδες- Eadem pagina non videtur dubitari posse quin recte Madvigius stagmentum Philoctetae XIII. Dind. D. 795 emen- p. 3 daverit, nam υςτυχουντα in alter versu per errorem relictum esse patet , sed prima vox, quae apud Stobaeum πατρὶς St, non conVenit Sententiae ad Omnes civitates pertinenti immo hoc dici debebat: πους καλως πρασσουσα τι κρατουντ εὶ μείζω τί Hrσι, υςτυχουσα δ' ἁσθενῆ.Phoenicis fragmentum l. Dind. r. 803 ego quidem sic corrigendum puto: