장음표시 사용
31쪽
TRACTAT ustum singularum legum paragra-pliorum non ducatur sumum aliquod argumentum.
Quarto Anton. Faber Iterror. pragmatia. Io. Respondet is d. l. I ... S. I. depos aut saltem referri sententiam Sabini& Cassii, nec ab Imperatore Justiniano eandem probari, aut quod verisimilius sit, locum
istu a Triboniano esse corruptum. Resp. Caeterum praeterquam quod ea responsio violenta est atq;in meris coniecturis consistit, non
facile dicendum est aliquid in libris nostris referri, quod non probetur: Cum Justinianus omnia, quae in ius nostrum relata sunt, sive prudentum responsa, si ve Impera,
torum rescripta, sua fecerit atque sua ex persona valere dc Authoritatem capere iusserit. Et quanquam T ribonianus textus iuris interdum interpolarit atque ad sua tempora veterum scripta & responsa aceo m. modarit,quia tamen hoc ei a Justiniano iniunctum & mandatum fuit, ideo non minus publicam authoritatem obtinebunt. a.'Confirmatur praeterea senten.
tia nostra aequissima iuxta& verissima ratione,quod nempe creditor nec possit,nec debeat amplius quidil debito te exigere,quam habiturus fuisset, si tes ei restituta esset Donet.
3. Accedit quod creditor,re post moram debitoris perempta, id solum petere & a debitore exigere
possit quod ipsi per moram debi-
totis damni est datum,aut ei interversum fuit. Atqui re post moram debitoris ita perempta, ut eodem modo apud creditorem quoque peritura fuisset, nihil lucri per moram debitoris creditori interversum est quod alias habiturus fuisset, nec quicquam ei damni datum est. Quare hoc casu nihil exigere poterit a debitore. . Postremo non parum roboris addit sententiae nostrae quod Ulpianus in I. Cum res .s in F de legat. I. tradit, aestimationem fundino deberi, si fundus chasmate mora perierit,si non post mora factam id evenerit: quia potuerit fundum
acceptum vendere legatarius: quib. postremis verbis satis innuit,fundo legato, post moram extincto, ita demum aestimationem fundi deberi , si legatarius potuerit fundum vendere. Ex contrario itaque non
debebitur aestimatio fundi, quam mvis fundus post moram ab herede factam perierit, si legatarius tam
dum vendere non potuit. Solutio contrariorum.
Huic sententiae omnium verissimae non obstat. i. Quod si dolo aut facto debitoris res debita interierit,aut si hominem debitum occiderit, tunc debitor ind istincte teneatur l. p . de Verbi obligat. b. si res legata. Ade legat. Resp. Hic enim distinguendum est inter rem casu fortuito post moram peremptam& inter rem facto ipsius debitoris tuteremptim seu inter versam. Et sane
32쪽
ssane mora a facto seu occisione in mucte , sed interdum quoque plurimu disteri: Mora est dilatio de idem quod totum , integrum &c.
itustiatio se lutionis: At vero occi- denotat, ut m l. II.de legat. . misio tet debitae nihil tale: Mora pur- hi pure de litat. a.Denique etsi pargari & eme dari potest: occisio ser- ticula ista omnimodo idem hoc lo- vi vel animalis non item; Ut pro- co denotaret quod indistincte einde a facto debitoris rem debi- Non tamen hic articulus iste extam perimentis & intervertentis, cluderet omnem omnino distin- ad moram eiusdem,tanquam a di- ctionem ted eam solum, de qua versis d. separatis, male sat illatio. ibi agitur, sive scilicet dolus, sive Nec puto etiam quenquam esse, culpa absit. quia non animadvertat circa quae- Non adversatur praeterea quod stionem propositam diversium in is, qui metu aut vi aliquid extorsit utroque constituendum: Siqui- vel occupavit, aut:furto abstulit, dem cu in facto debithris res periit, non liberetur, si res ita ablata pe- ut si servum vel animal debitum rierit,etsi apud dominum, vel eum occidit, utroque casu, sive res do- cui ablata est, itidem peritura fuissmino periturasterit, sive non,cul- seth σύ. pr. defurt. l. I . s. quatenus
pa debitori imputari potest quod T. quod met. caus T. i. f. recti metes debita periit: At si non facto's . l. pen F de Vi O marmatam debitoris sed catafortuito, quem D J. de Condict. furtiva. Resp. Ad
praecavere di praevidere debitor hoc enim recte Cuiacius, Insuri- non potuit res debita interiit, non bus, ait, abactoribus,praedonibus potest quicquam imputari debi- &iis, qui metum intulerunt, hoc tori, nisi res , confestim creditori speciale esse, ut re perempta non restituta,non fuisset creditori peri- absolvantur; sed indistincte te-tura. neamur , eo quod plus sint, quam Non restagatur etiam imi am. moratores d. l. pen. F. de B Ovias. S. si post. divor T. solui.matrim. arm .ut qui non tantum sint in mo- Ubi verbum omnimodo significare ta, sed etiam in dolo & maleficio. videtur, quod re,casu fortuito per- : Inde etiam, licet alii debitores re opta, indistincte teneatur debi- ante moram interempta liberentor Resp. Nam ut & supra ad hanc tur indistincte, sive ea apud credi-l as.responsium memini; si haec est torem interitura fuisset, sive non rillius verbi significatio,tum singu- Odio tamen eorum qui metu alilari dotis favore contra tutis com- quid extorsit, aut furto abstulit sic
munis regulas id constitutum vi- comparatum est, ut non liberet detur a. Deinde hoc verbum re etiam ante moram perempta,
omnimodo non semper dem quod si metu non illato petitura res non
33쪽
iuisset. l. I ... s D. . quod met.causa. His exceptis verum est, quod hactenus contendimus non indistincte, sed eo solum casu debitorem, de re perempta obligatum mavere, si res fuisset aeque apud credito rem peritura. Duo tamen hie probe observanda sunt, I. Illud, quod hucusque de re perempta dilium est, etiam ad rem, post moram deteriorem factam, pertinere et Nam deterio ratio pars quaedam est interitus: Cum quanto res deterior facta est, tantum de re, quae prius erat integra, decessisse intelligatur. Proinde ut interitu rei debitae, qui sine culpa , dolo & mora debitoris accidit, debitor in totum liberatur: lia&rei deteriorati me eatenus liberatur, quatenus il re ista decessit, ut postea rem, qualis est hoc est deteriorem praestando liberetur. a . l. qua de toto F. de R. l .las .eod tuae quasortuitis C. de pigu act. Sin debitor in re debita praestanda moram fecerit & post moram res deterior facta fuerit, non liberatur debitor l. s. f. de covdict. tritic. Nec videtur tes restituta, quae deterior reddita est leg. s. Commoa. l. F. f. de condict furt. Nisi etiam confestim& absque mora reddita fuisset, deterior futura . Secundo notandum etiam,quod inem, quod de re post moram perempta dictum est,etiam in re,culpa debitoris perempta obtineat, Quo
ties enim de periculo agitur eade mest eulpae & morae ratio, L p .F. DWrbor. obligat. Quare sicut post moram re perempta distinguendum est, utrum eodem modo fuerit apud creditorem peritura; an vero non; ita quoque re, culpa debitoris perempta, distingui oportet Culae in tractat de Asticas. I. in L Io8. s. sisertim D J. delegat. F.
Hoc tamen tum demum locum habet, cum agitur ex eo contra
eiu , qui culpam recipit, seu in quinculpa praestanda est. Quod si contractus dolum tantum recipiat, ut depositum, debitor casum fortuitam non praestat, etiam si eius culpa acciderit, ted indistinc e liberatus est, Donelius 36. Comm. F. S.,-nali. Satie si res dolo debitoris
periit,indistincte tenebitur: Tum quod nemini dolus ac maleficium suum prodesse debeat; Tum e iam quia, qui rem d olo malo possidere desiit, pro possessore habetur, v. qm petitorio S de R. vin
suando res casu perempta aque creditori peritura fuerit I
quando res perempta aeque creditori peritura sit dicenda3Coti. tiariae extant atque diversiae It ter p. opiniones. Nam Jacobus Culacius in d. L D. de verb. obligat. Jul. Pacius iv cent. s. quast. tam
34쪽
DE AESTIMATI han. Borcholt in tractat de Wrb. Obligat. cap. F. tunc aiunt rem peremptam apud creditorem perituram dici, si & corpore penes eum peritura fuerit, & ita petitura, ut nec receptum fuerit di strae imis,etsi eam distrahere potuerit. Moventui hil. I s.f. de Rei vindicat. in qua Ulpianus in haec verba scribit: Si servus petitis, vel animal aliud demoris
tuum sit sine dolo malo oe culpa possessoris; precium non esse praestan dum pleris aiunt. Sed est verim si forte distracturis erat petitor, si accepi set,moram passo debere praestari:
Nam si ei restituisset, distraxisset ta
d. l. a d. de berb. obhetat. O in tractat.
de mora cap. I. Giphan. in ea d. l. as. Godd. de contrah. et committ. stipulat. cap. II. conclus. s. Tunc demum alunt rem apud actorem
eodem modo perituram fuisse, cum is potuerit rem distrahere, etiamsi fortastis distracturus non fuisset. Quae sententia & mihi videtur esse veri lii ma. Et confirmatur dilucidissimo textu seg. q. .
paragraph. lin .sf. de legat. I. In qua idem Ulpianus ita scribit : Item si fundis Chasemate perierit, Labeo
ait utique aestimationem non deberi,
quod ita verum ect, si non poct moram actam id evenerit, potuit enim eum acceptum legatarim vendere. Ecce hic non attenditur an venis
dilutus fuerit fundum legata ONE RE Ru M. ,'rius ; sed an potuerit vendere FQuod ipsum quoque per omnia rationi juris convenit: Quoniam non spectari debet qia id non babeat creditor, sed quid haberet, si
Non obstat d.lex. s. de R.vindicat. Nam ibi verbum distraxi susic accipiendum, quod distraxisset si voluisset, sic enim Vlpianum ex Ulpiano in d. l . . . paretraph.
sin. de legat. I. interpretandum, ut
precium extincta re debeatur, si petitor eam disti acturus fuerit, hoc est, si distrahere potuerit, vel distracturus fuerit, si modo etiam voluerit: Et sane si haec non esset Ulpiani mens de sententia, non ita quasi explorata ratione is biiceret,
illum fuisse distracturum, quGd la'. ne non simpliciter accidit, sed potius ut plurimum contra fit. Neque etiam adversetur, quod ex hoc principio sequeretur nunquam rem eodem modo apud creditorem perituram , ac consequenter periculum, sive interitum temper ad debitorem spectare, cum creditor semper possit rem distrahere. Responsio: Nam multis modis fieri potest,ut etiamsi an iste moram res debita creditori fuisset testituta, tamen eam non pomtuerit distrahere, ut in praeced. quaestione ad secundam Anton. Fabriopinionem annotavi.
35쪽
Et TR Ac DeniqRe non restagatur quod . stante nostra sententia, creditor semper dicturus sit se venditurum Lisse rem debitam nunc perem piam,aut se eam vendere potuisset Resp. Id enim facile per i uilicem aestimabitur, considerata & tem
di res,salao corpore, fuerit amissa cui ipsa amplius praestari nequeat, an uberetur debitor Z
ET hae quidem ita, si res post
vel deterior facta fuerit: Quid auitem si salvo corpoream insit, sicut amplius ipsa praestari nequeat 3
Hugo Donellus lib. I b. comm. c. b. dishmguit inter contractus bona
fidei & stricti tutis, ut in illis, sicut etiam in legatis & fidei commissis, idem obtineat, quod modo de re perempta dictum est: In his vero
teneatur debitor indistincte, e iam si res sine mora & culpa eius fuerit amissa; Hoc autem sequentibus argumentis confirmari
r. Quia debitor re perempta extincta casu fortuito , praestatio eius debitori plane est impossibilis: At rei, salvo & integro corpore amissae, praestatio non est impossi, bilis, nec ullum naturale impedimentum obstat , quo minus res praestari queati in proinde plurimum intersit, an res plane sit casu
A T v s fortuito perempta, in vero sit. in Wtegro corpore, amissa. t. Accedit quod obligatio noni recidat in eum casum, a quo incipere non potest, quando res amissa est salvo eius corpore,cum d res aliena ab initio promitti possit. 3. Quin etiam sententiam hanc
confirmat exprc ssus textus in L I p. s. . . de 'ob igat. In qua ita V enuleius: Illud infriendum est,an qui centum daripromisit, confestim te meatur , an vero cesset oblieatio , donec pecuniam conferre possit. Cuid ergo si neque domi habeat, neque inveniat creditorem ' Sed hac rece dunt ab impedimento naturali ct re
Desunt ad facultatem dandi Est autem facultarpersona commodum iu commodumque,non rerum que pro
mittuntur. E quibus luculenter patescere videtur, difficultatem praemstationis non liberare debitorem ;Et ideo licet praestatio rei salvo corpore amissae , dimicilis sit. non tamen dissicultate ista debitorem vel ab ipsius rei vetaestimationis praestatione liberari. Caeterum verior est contraria opinio quod scilicet, re debita sine culpae & mora debitoris amissa, liberetur debitor, perinde ut de te: debita, sine culpa & mora debitoris perempta . dictum est supra, eamque sententiam defendit Hubertus Giphanius in L as, de verbi. obligat
36쪽
T.. Quia in t y I S. de verb. obligat. Pantus de re debita, quae non fuit ipsius debitoris, perem pia expresse asserit,quod si quidem in rebus humanis fit, sed dari non possit, ut fundus religiosus, vel sacer factus, vel manumissus vel etiam ab hostibus captus, non teneatur debitor,
quia nihil fecerit, adeoque nulla culpa ei imputati possit, praeterquasi moratus fuerit. E. Quia ide m suadet regula iuris. quod casus fortinius a nemine prae stetur l. as FG R. D r. inqua, quod probe observandam, de contracti-hus non solum bonae fidei, sed etiam stricti iuris agitur. Eademque regula repetitur & inculcatur in Lb et pign. act. ibi Alexander Imperator r Quae fortuito inquit cassibis accidunt, cum pramder non potuerint,nudo honesides iudicio praestarum-
praedictam regulam de contractibus solum bonae fidei esse accipiendam; id quod etiam nominatim sit additum in d. l. 6. C. de gu.act. ubi cum regula istaed. l. as. expresse ad iudicia bonae fidei restringatur, non potest illa ut generalis ad quosvis, etiam stri cti iuris
contractus, accommodari. Resp. Verum haec responsio vim argu menti nostri minime enervat. r.
Quia regula ista casus fortuitos emine pressari in d las ad quosvis contractus resertur. E. Quia ra .cio illius regulae, quod nempe casusIONE RE Ru M. tyhuiusmodi a nemine praevideri repraecaveri possit, aeque in strictis atque in bonae fidei iudiciis obtinet. . Quia expressis textibus supra ostensium est, in stricti quoque iuris
contractibus re casu fortuito, absq; mora debitoris, antissa liberari debitorem
Nec obstat quod ael. 6. Cis pigis. act. sit nominatim atq; in specie de bonae fidei contractibus concepta, Nam ipse Donellus sibi contrarius in d. t s. n. go. respondet,idcirco ibi expressam bonae fidei iudiciorum mentionem fieri, quia sint quidam contractus in quibus, cum lolius debitoris utilitas versetur, aequum prope videatur, ad ipsum casus fortuiti damnum potius,quam ad creditorem spectare: Idcirco ut intelligeretur nec illos contractus excipi regula d.l. 6. addita e Se illa verba in nudo bona fidei. Siquidem contractus illi, in quibus solius debitotisco m m odia m vertitur, pleriq; sunt bonae fidei. Cui adde & hanc rationem, quod nem pem sit reis
scripta dc accommodata ad couissultationem Trophinae, quae cum
de bonae fidei iudicio fuerit concepta, ideo ad illam lata accommodans Imperator Alexander, de bonae fidei etiam iudicio resiponditidem procul dubio responsurus de stlictis iudiciis, si aut de illis in specie, aut de contractibus in genere contuitus & quaesitus fuisset. A
gumentum proinde a contrario, sensu,&ad inclusionem unius, ad
37쪽
3o T a. A C exclusionem alterius exae l. b. deductum, non procedit. 3. Quia cum in stricti iuris iudiciis saepe culpa non praestetur, quae in bonae fidei iudicio prestanda venit , multo minus calus fortuitus in
strictis iudiciis praetari debeat, qui in bonae fidei iudiciis non praest,
tura Solutio contrariorum. His minime refragantur argum
menta Donelli. Quod enim ad primum Resip. Fieri posse ut praesta tio rei debitae amissae aeque sit debitori impossibilis atque rei debitae peremptae; ut si ab hoste fuerit occupata, si lervus aut animal aufugerit, quo casu, si debitoris absit culpa aut mota,eum liberari aequisse
simum est . Cum impossibilium nulla sit obligatio l. Impossibilium
e R. Iur. Quod si vero non ampolisibilis , sed difficilis sit rei amissae praestatio . ad difficultatem istam non obligari debitorem itidem aequum videtur, cum talis dissicultas rei praestandae sine ulla ipsius debitoris culpa acciderit : Quae a. sine culpa & mora debitoris, casu fortuito accidunt ab illo non praestantur d. L as. de R. I. l. pr. s. r. de mobligar.e secundum Resp. Rem alienam quidem promitti posse , verum ita demum si constet cuius sitae ubi sit et Athoedere casu amissa non semper contare potest: Praeterea etsi res cata amissa non recident fortassis in eum casum a quo: A et u sincipere non potest ; alia tamen ratio, quam paulo ante indigitavimus, facit ut nihilo micius debitora rei praestitione liberetur. G Tertium Resp. In casu d. Lit . b. ..dissicultatem praetationis debitorem non liberare, quia ibidem agitur non de illis rebus, quae fuerunt initio obligationis in potetate debitoris , postea vero casu sunt a mime; sed de iis, quae nec initio obligationis contractae in pote. state deditoris fuerunti Tales siquis promittat, merito ob d Isticultatem praestandi non liberatur, quoniam si ba imputare debet quod res eiusmodi promiserit. Idem respondendum etiam ae l. Dnal. F.A. act empl.
Sires nostra, ab alio possessa, pos maram possessoru fuerit perempta,
utrum adhuc possessor teneatur. , coveniriposit actionein rem
post moram debitoris,quando & quatenus debitor teneatur vel liberetur hactenus dictum plus satis: Videamus nunc de reno stra ab alio possessa, casu post moram possessoris perempta, vel amissa, quid iuris sit; utrum liberetur; an vero adhuc teneatur possessor 3 De quo & ipso diversiae sunt Interpretum opiniones: Sunt
nim qui statuant . idem plane& hic quod in re debita ca- .su fortuito interempta , vel hinissa , observandum diximus. ut fi
38쪽
DR asTIMATIONE RhRuM stlit si tes eodem fato fuerit peritura apud petitorem . sive dominum, tum possessor absolvatur; Sin veto non fuisset aeque peritura apud pe litorem, tum demum Rei vindicatione ad aestimationem agi possit. Ita Jacobus Cui acius in L ag. de V
obligat.'in tractat ad se frican. . in I S. di Io S., I .de legat. I. re is l. o. de petit. hered Ab.ao. ad Edict. Pauli. Giphanius in d. l. as Menochius
. . praesumpt. Is p. n. a. Iohann. Robert. Aurelianens. lib. I. sentent. 23.
Fr. Hotto mannus in b. ccitas disecretis l. de Act. Andi. Fachinis .controtem p . Udallicus Zasius in I. I. n. ab . de Reb. credit. Quorum fundamenta haec sunt.
I. In l. rs. b. ista f. de R. Vindicat. Ita Vlpianus Si sertim petitus belanimal aliud demortuum sit sine dolo malo S culpa possessoris precium non esse prastandum plerique aiunt, sed est tierius si forte distracturis fuerit creditor sis accepisset morum passio , debere praestari: Nam si ei repituisset, distraxisset. 2. In l. o. de hereditat. petit, A lud quos quod in oratione divi Hadriam est, ut posi acceptum iudicium id actori protetur, quod habiturus esset,lieo tempore, quo petit rem situta esset hereditas , interdum durum est. Puid enim si post litem
eontestatam mancipia, aut iumenta aut pecora deperierint, damnari debebit secundum verba rationis, quia potuit petitor remtuta hereditate di
straxisse ea. Et hoc iustum esse
in fleetatibua petitionibuet Proculo placet a Cassim contra sensit. In prae donis persona Proculus recte existi
mat: In bona fidei possessoribus Cas
sius. Nec enim debet possessor aut mortalitatem prastare aut propter metum huius periculi temere indeinfensum imbuum relinquere. In l. iE. b. Ead exhib. Spost iudicium acceptum homo mortuus sit quamvis sine dolo malo S culpa pose sessoris: Tamen interdum damnane dis e si, quanti actoris interfuerit, per eum non effectum , quo minis tunc, cum iudicium acciperetur ho mo exhiberetur; tanto magis si apparebit eo casu mortuum esse , qui non accidisseis tu exhibitu uisset. Caeterum quod distinctio haec, utrum eodem modo res fuisset actori peritura, an vero non, in re nostra ab alio possessa & casu foris tuito post moram extraiudicialem. perempta recipi non possit, exinde liqueat quod in actionibus in tempossessot absolvi debeat si res sino dolo, quantumvis post motam e ius,perierit: Sic enim in L Ib. s. J J de pignor. Marcianus; si vindica tione piguoris quaritur , an rem, de
qua actum est, possideat is cum quo actum est. Nam se non possideat, nec dolo fecerit quominus possideat, ab solvi debet, Et Gaius in l. qui petitolio ff.de Rei vindicat. sui petitorio
iudicio experitur , ne flustra emperiatur , requirere debet an se,
cum quo instituat actionem pGsessae sit, an dolo malo desierit possidere.
39쪽
tis manifesta, quod actio in rem post moram indistincte teneanturi non detur, nisi adversus possesso, sive eodem modo res petitori rest, rem , aut eum, qui pro possessore tuta peritura fuisset,sive non: Bonae
habet ut et qui petitorio 33 FG R. si dei autem possessor, qui putat se
vine s. i. I. Lact. Is vero, apud iustam habete contradicendi cau- quem res post moram periit, nec lam, ita demum post moram tene- posse tarsit, ne iure&loco posse; atur, si res consimili fato creditorisoris habeatur. Cui Sc haec addi po- non fui siet peritura: Non vero temtest ratio,quod actiones personales neatur, si fuerit apud ipsum aeque idcirco dentur post moram, quia peritura. Ita Godd.Det tra.S.I.de U. hae ex obligatione nascantur,quam Sign. Anton. Matthaei in ta .de Reb mora perpetuat, sic ut res, quae in- credit. Saporta de Mora c . n. Iv. terii dhue extate videatur. Las. l. Hieronymus Trelati. p. I. aioui. ap. 3 i. de V. obligat. Actiones vero in thesit . rem ex nulla proficiscantur obliga- verum hane opinionem supratione, , . abunde refutavimus.
Nec fragantur l. II. S. fingis Tertio Hugo Donestus distiti-R.vindicat. l. osde petit. hered. de guit inter moram extraiudicialem I a. s. o. g. ad exhib. pro superiori & iudicialem; quae per litis come- opinione adductae: Siquidem istae stationem contrahitur, sic,,ut si tesnon tractant de re post moram exrum post moram extruindicialem periem ita iudicialem perempta; sed de re tierit,sine facto & dolo possessoris; post litem contestatam seu moram Aut vero amissa fuerit, possessoriis iudicialem interempta; Id quod ex betetur indistincte. si ve bona fided L o. dc LII. F. .satis perspicuere- possederit, sive mala, quantumvis lucet Idemque exetis.hauidissi- culpa ipsius intervenerit Hl quip euiter colligitur . ea quippe nomi- litorio 35J. de R.vindicat.Ob .sse. natim & expresse loquitur de seris depigvor. Sin vero post litem comvo,vel alio ani mali PE TiTo; petita testatam, seu moram iudicialem, autem res proprie dicitur, quae in quae litis contestatione contrahi- iudicio petita est.taa.deSeb.credit. tur, malae fidei posse stor quique ab L .F. de condict.tot. Aliam porro initio bona fide possedit,post vero esse rationem morae extraiudicia- improbe ad iudicium provocavitalis & iudicialis, quoad propositam non liberentur, nisi res consimiliis quaestionem. mox ostendemus. ter fuerit apud dominum peritura:
Secundo itaque alii distinguunt. Bonae fidei autem possetat iustam m. malae fidei possessor, sicut & is, ob causam litigans liberetur indis
40쪽
tissima videtiit: Nam primo quod, re post motam extraiudicialem perempta, posse stor, loli & i audis expers, indistincte liberetur, probant ex prcsse textus supra adducti in i qui petitorio 3b st de R. Vindic. del. b. b. 3 j. de pignoribus. Tum etiam rationibus paulo supra proposuis setis dilucide confirmatu L. Nec refragatur huic quod in e . qui petitorio de R. Vindic. Gaius
lati bit: seni in rem conden itur emtiam culpa nomine condemnatur ;Culpa augem rem est , pessessor, qui per insidiosa loca servum misit, si is periit S qui servum .se petitum in harena e se concessit O is mortuus
sit; sed es quifugitivum a se petitum
nou custodit.ete et Unde colligitur quod si res culpa aut post moram, quae culpae species est, post: ssoris interierit,adhuc teneatur possessor& rei vindicatione conve iri queat, nec rei post . ssae interitu libere. tur. Hoc, inquam, non refragatur: si quidem legem 36.de culpa, post litem contestatam commissa, exaudiendam, evincit verbum petitum quod ibidem aliquoties repetitur & interpellationem iudicialem, quae litis contestatione fit, denotat, uti probat L aa.ssis R. Vindicat. 3c L. F. A Condict. triti Cur autem post litem contesta- tam , adeoque moram iudicialem, quae litis contestatione contrahitur, resublata& perempta,non li-heretur possessor, nisi res eodemiato petitori quoque peritura fu-
isset ratio haec est quod litis contestatione obligatio contrahetur l. s. s. idemscribit. FG pecuiquae obligatio mora perpetuatur postquam
res petita interiit, ut etiamnum extate videatur is . oe as. de V oblis gat. eoque casu locum sibi vindi- dicat regula ista etiam in realibus actionibus culpa S mora debitori perpetuant obligationem. Hoc a. de male fidei solum possessore admittendum, si res fuisset eodem modo petitori peritura, quia aequum non est plus petere dc exigere petitorem, quam habitu ius fuisset, si absque mora confestim ei res restituta fuisset, qua de re supra, cum de re debita post moram casu perempta ageretur, pluribus dictum
fuit. Caetetum bonae fidei posse osorem , qui aut iustam habet litigandi & adversario contradicendi
causam, aut se habere putat,liberati casu fortuito, aequissimum est, quia nulla penitus mora committit L ao. Fl a .Jde usur. S mora.
Ad quodnam tempus reducendasse astimatio rei, post moram prere debita, rempta I
aut culpa debitoris vel possese soris perempta, amissa aut deteriorata ad aestimationem faciendam pervenitur, quaestio suboritur, ex quonam tempore facienda sit aestimatiot Quae quaestio sane ardua de intricatissima est, in qua en danda omnis prope aetatis viri dom