장음표시 사용
41쪽
T R ACcti factarunt ac laborarunt plurimum ; usque adeo, ut Iacobus C macius, nostri seculi JCtus acutissimus ac disertissimus , in haec tandem verba erumpat: Nullam hodie esse vel iudicem , vel patronum vel Ictum , qui non hareat maveatque Doensui quotiens hac de re tractatio incidat. in tractat ad Asticanum in l. hominem 32. E.
mandati.Quapropter quae sint de hac
controversia praecipuorum ac ce lebriorum Interpretum sententiae, tum quaenam caeteris anteferenda sit, ostendere operae precium ui
Opinio LEt primo, sit res pure sit debita, distinguit Hugo Donellus inco m.
sau species & inter res incertas, in genere,seu quantitate consistentes,
ut in harum quidem aestimatione praecise spectetur tempus litis contestatae. In illis vero aestimandis illud tempus, quo res linquam fuem rit plurimi post moram: Confirmant hanc suam opinionem, &quidem primo, quod rei certae, seu peciei aestimatio teducatur ad illud tempus, quo res utiquam fuem
Ulpianussi ex causa, inquit, furtia
ua res condicatur, cuius temporo a-
stimatio flat,quaritur: placet tamen id tempus stectandum, quo res umquam plurimi fuit,maxime cum deisteriorem re dando non uberetursem per enim moram fur facere videtur. proinde rei furtivae aestimatio ad illud te pus refertur quo post momtam res perempta unquam fuerit plurimi: Res autem futtiva est spem cies & res certa, cum genus furto
auferri non possit, sed quicquid
contrectatur & aufertur, id rem certam &certu corpus esse necesse
est. Speciei quocirca aestimatio ad id tempus reducitur, quo res urimquam fuerit post moram plurimi. a. Idem colligere promptum est
ex L ap. in verb. sed si pluris sectae
non restitutuatur, quae amotae sunt, crescit aestimatio, ut incondictione furtivast. Rerum amotar. At res incertae& genus non possunt amoveri, sed, quae amoventur, certae sunt: Mare specierum ac retum certarum aestimatio ex eo tempore
facienda est, quo res, post moram, unquam fuerit plurimi.3. In l. s.F. de condict.tritic.videtur quidem primis verbis quaestio
referri ad omnes res debitas, etiam quae generaliter debεtur, ut vinum oleum frumentum: Sic enim vehba sunt, in hac actiones quaratur. per actionem autem triticariam generaliter res omnes peti po ssunt,
si quae sunt praeter pecuuiam, sive, Pondere
42쪽
DE A sT IM A pondere sive mensura eonstent, ut traditur in I. t. eod. iij. Sed ex illa in-- finitate rerum, quae ea actione peti possunt aperte sequentibus
verbis revocatur res ad certam spem
ciem petitam, cum in definitioneqstimationis, quq subiicitur. adiicitur haec conditio si res petita perierit, aut si facta sit deteriore Horum enim utrumque solum de re certa dici potest; in eam quae generali ter debeatur eoque incerta sit non cadit L In ratione s. Incerta T. GL .falcid. o. Accedit insuper ad huius confirmatione& haec ratio,quod mora perpetuam faciat obligationem, quo autem rempore post moram res certa fuit plurimi, eo etiam tempore debebatur & uti fuit, i taedebebatur. Quod res talis debebatur facit ut necesse tum fuerit aut talem praestari, ast pro re, quae non praestaretur, saltem eius aestimationem. Quod debitor in mora tunc erat, ficit, ut quod tum
semel coepit deberi,id quandocunque res peti aut iudicari coeperit, praestari debeat creditori, quia, ut dixi, eius rei obligationem perpetuam fecerit.
Quod porro rei incertae si ve generis testimatio praeci e ad tempus litis contestatae referenda & redueenda sit, iude probant, qood int,aa.ssae Re redit. aperie Julianus latibar: In vini( quod est res incer ta, in genere & quantitate consistensi aestunatione post molam to NI Rgrtas M. nineunda spectari tempus litis eo n.
testatae. Verba JCti haec sunt: Vinum quod mutuse datum est, per iudicem petitum est, quasitum est, cu
sub temporis astimatio feret, utrum cum datum esset, an cum litem conmtestatusfusset, an cum res iudicaretur Sabinus respondit, si dictum ese set quo tempere redderetur, quanis tunc fuisset: si non,quanti tunc, cum petitum esset.
condis . tritic. in qua ita Gaius: Si merx aliqua, qua certo die dari debebat,petita sit , veluti vinum oleum frumentum tantilitem aestimandam
Casus ait, quanti fuisset eo die quo dari debuit; si de die nihil convenit,
quanti tunc sum iudicium acciperetur. Ex hisce duabus legibus ita infert Donellus: Quicunque duo
superiora tempora in mercis aestimatione spectanda dicit, tempus, inquam, in conventione expres se m & quo res petita ,seu lis contestata est, is caetera tempora omnia excludere intelligitur negatque spectandam esse aestimationem,
quae fuerit aut cum res contracta est, aut cum mora facta est,aut cum res iudicatui, aut ullo interme
dio tempore. Nam si quod ex his spectamus , non spectamus
diem constitutum , aut tempus litis contestatae. Haec autem spectanda s: sse superiores leges volunt: Caeterae igitur spectare non
43쪽
sc T R A e et 3. Sustragari videtur quoque h
s. b. . deact. empl. ubi in contra.ehu emptionis venditionis, qui bonae fidei est, astimatio rei petitae ad aliud tempus non refertur quam quo vel venit, hoc est solutioni destinato, vel quo lis in condemnam tionem deducta est. . Addunt his quoque hanc rationem , quod cum nullus dies.ss'. o merces seu res, in quantitate consistens , veluti vinum , Oleum , frumentum , &c. praestetur, conventione fuerit expres.siis, nullius certi temporis vinum debeatur,&consequenter nec aestimatio certi temporis . praeter
quam temporis litis contestatae, cum tale unumquodque praestari debeat, quale est, cum petitur I a. ssae Gur Ofructibus, quo esticitur, qualis aestimatio eo tempore fuerit, talem quoque esse praestandam ar. Idem plane haut parum coua firmare videtur & haec ratio, quod
quotiens veteres definierunt tempus morae, aut condemnationis
spectandum esse semper definitionem coceperint de te certa debita, quae post moram periisset aut dete-tiot secta fuisset. Cum autem in re aliqua dixerunt diem constitutum esset pectandum, aut tempus litis contestatae, constanter ubique quaestionem posuerint de vino, oleo aut frumento Laa. de Reb.- dit. l. s. S ult. f. de Conahct. tritic.
. quoties in diem f. de Verb. obli-
AT u sfat. Hoc autem temere ab illis tam constanter factum fuisse , putandum non est. s. Postremo diversiam esse rationem specierum & mercium, rerum certarum & incertarum hine quoque relucere videtur, quod cum species sive res certa post moram perierit, moraeontinuet obligationem faciatq8 ut extare etiam num videatur, cui sit consequens ut si post moram res pluris fuerit, . cum talis debeatur , aestimatio quoque eius temporis praestanda
sit, At si non species, sed genus, vel, quod idem est , res in quantitate
consistens,veluti vinum, Oleu,&c. debeatur, quia nullius certi temporis tunc vinum debetur nisi quod conventio, auesitis contestatio certum enecerit , ideo etiam
nulla obligatio huius vel illius
temporis subest quam mora permpetuet. Et consequenter circa prompositam quaestionem necessatio distinguendum inter res in specie,& res in genere, seu quantitaterensistentes.
Caeterum haee opinio, quamvis prima fronte alicui admodum
probabilis videri posset, displicet tamen Viris doctis & refellitur ex profesta a Johanne Godd. intractat. de contrah. ta commi sipulat. c. II. conch s. Johanne Borcholdo in tractat. de Reb. cremdit. cap. p. num. 3c Marco
44쪽
Lyclama in tractat. de ineunda rei quod de genere assirmatur, idem debita astimatione re. 6s ad . Vi- quoque de singulis speciebus, eo
num a a. de R. credit. Nee immeri- genere contentia, intelligi debeat. to. Et si enim Donello&eius asse- 2. Quia verba ista Cuod de cate-clis, quoad speciem debitam post rorebus iurum generalia sunt; igi- moram peremptam aut amissam, tur generaliter intelligenda, donec libenter assentiar, quod nem pe ae- restrictio talis liquido fuerit destimatio eius ex eo tempore sit fa- monstrata. 3. Quia vocabulum cienda, quo res unquam fuerit plu- Merces est interdum generale dcrimi; Qupad rem tamen incertam, quasvis res mercandi, negociandi seu mercem, quod scilicet aestima- nundinandi causa comparatastio eius ad tempus litis contestatae significat. praecise referenda sit illis assentiri a. Subvertit quoque superiorem nequeo. Interpp. distinctionem L 3 I. in Primo enim refutatur haec sen- verb. in his quae pondere numerotentia aperto textui. Dal. F. decon. mensurave constant modo ea ser-dQ. tritie. Ibi enim, cum JCtus de vantur quae in caeteris. Item: idem aestimatione mercis, veluti vini, o- iuris est quod in caeteris rebusJ. delet, frumenti , dce. disservisset ub- covtrah. empl. iicit in fine legis, Idem de CATERis 3. Quin etiam gravissime eidem rebis iuris esse. advertatur sententiae l. In re furtiva Et quanquam nonnulli haec ver- de condict. furtiva , in qua diserteba idem in cateris rebui iuris ect, se- Ulpianus rei peremptae post momcundum praecedentia, intelligant ramaestimationem ad tempus istud de rebus in suo genere functionem reduci iubet quo res unquam a recipientibus & in quantitate con, tempore morae fuerit plurimi.
sistentibus Id tamen duplici de Quam legem concedit Donellus causa admitti non potest et generalem esse atque ad quamvis r. Quia in principio legis non rem post moram peremptam, aut proposuerat JCtus de quibusdam amissam spectare, nec praecise ad saltem rebus fungibilibus; sed in rem furtivam restringendam.Qua- genere de merce; si merx aliqua,in- re iuxta eam,ut quae non distinguat quiens, quae certo die dari debebat inter speciem & rem fungibilem, petita sit. Ideo non opus est aliqua generaliter dicendum videtur, sive ampliatione & extensione qua id, metx fuerit, quae periit, sive species, quod de certis quibusdam rebus semper illius temporis, quo un- fungilibusdictum est; veluti de vi- quam res fuerit plurimi atque in o-neo, oleo,frumento, ad caeteras res ptimo statu, aestimationem prae-
eiusdem genetis extendatur, cum standam esse. Et quanquam ipse
45쪽
species ac res certas coarctari velit, quia iit de re furtiva; res autem inquantitate consistentes furto a ferti nequeant. Id tamen minime concedendum est: Si quidem plustatis constat res etiam in quantitate consistentes, veluti vinum, oleum, frumentum, pecuniam Numeratam & alias confimiles furto aufer
ri & contrectati posse; Idque non solum quotidiana confirmat experientia, sed aperte probat i.
Os. a I. f. de furt. In quibus tales res, quae in quantitate consistunt, furto ablatae proponuntur. . Praeterea praedictam distinuctionem evertit quoque lex.s f. de condict. triticar. quae de re petita
in genere loquitur nec per subiecta exempla restringitur, ut paulo post
s. Eodemq; facit quoq; ratio manifestissima quod scilicet mota sua
cuique moratori nocere, non sane
eidem prodesse debeat LI s. Sa. Fl. III. de R. Iur. Atqui, stante superiori distinctione, sequeretur
moram prodesse moratori, & creditori nocere, si scilicet merce debita aestimatio praecise ad tempus litis contestatae reducitur, nec ad illud tem pus refertur, quo res fuerit plurimi: Siquidem si moram non commisisset, sed rem suo tempora restituisset aestimationem fortassis
illam quanti plurimi res fuerit lia.
bitutus fuisset ereditor, & ut non
fuisset eam habituras, tamen non
spectandum, quid habiturus fulsisset, sed potius quid habere potuiniet, si per debitorem non stetisset, a primum autem fundamen tum Donelli ex L. Vinum Z t. petitum , respondeo committi fallaciam causae: Nam cur illic aestimatio referatur vini ad tempus litis comestatae non haec est ratio quia ibi non de rei certae seu speciei, sed de rei incertae ac generis testimatio ne tractetur: Verum haec potius gain casu illius L a a. nec ante litem
contestatam mora erat contracta,
Tametsi enim non facile felipossit ut, mora non praecedente , perveniatur ad iudicem ls. pr. de usur. sed id tamen aliquando eum nise probar b. appellam m l. de Act. nec per litis come statio nem arg.Lo. 22. 23. dc Z .ff. de usur l. o.ssis hared.petit.Quod a. hoc ita sit, probat. l. 3 .F. mand. inquaJCtus Africanus docet, quando aestimamtio praecise ad litis contestationem reducatur ; si scilicet per promissorem non stet it,quo minus sua die absque mora solveretur: Verba ICti haec sunt: e liter in stipulatione servatur: nam tunc id rempugssectatare, quo agitur et Nisei forte per promissoremsteterit, quominus,adie tot ret,aut per creditorem, quo minis acciperit et Etenim neutri
eorum sua mora proda se debet. Ex
46쪽
DE A seti MATIONE RE Ru M. 3yhac itaque lege omnes illi textus, ac definito, nullius certi temporis, in quibus dicitur, litis contestatae praetorquam litis conte statae, res tempus spectandum ex hae l. 3 . ad debeatur. I.'Quia alioquin vi- eum casum restringendi sunt quo num , quod ante litem contestares fine mora petiit: Nec refraga- tam extitit, & natum est, solvi nonitur quod si res siue mora petie, posset, cum aliud solveretur quam rit . ad aestimationem non perve- deberetur, contra regulam iuris niatur sed interitu rei debitor quod aliud pro alio invito credits Iiberetur l. et 3. de R. J. de l. s. C. ri solvi non possit. et Quia si nul- de pign. acE Ad hoc enim infra in lius altererius temporis vinum explicatione postremae opinionis quam litis contestatae deberetur, respondebitur. ne quidem ante litem comestatam sed Securedum quoque ex l. liceret vinum offerre, deponere,fin. E. de condict. tritiet petitum consignare & ita invito solvere; idem,quod ad praecedens, respon- sed semper debitor cogeretur ex-deri debet Et sane Donello l. ista pectare tempus litis contestatae, plane non suffragatur quia non so- ut ex eo intelligeret,utrum hoc, vel
lum in merce & re fungibili; sed illud vinum deb-ar. 3. Quia si ge-
in cateris quoque rebis aestimatio- nus promissum sit pure, obligationem ad litis contestatae tempus statim nascitur& quidem ita ut agi referri iubet, ut supra prolixius polri. s. omnu I. de Vobligat.Ulare dictum. de statim solvi potest creditori. Ad Tertium Resp. Indaegs 3ss. Ouintum respondetur; ex AAS .emptΛuo tempora designa, praediistis latis liquere quod nonti e quibus sit facienda aestimatio; solum cum species certa, sed ctempus Contractas seu quo res cum merces testimanda est tempus venit & tempus litis contestatae; morae, quo scilicet res unquam adeoque vel hoc textu praesentem fuerit plurimi. spectari debeat L8. Donelli & aliorum opinionem, s. de condisi furtiv. 1 ap.J. Rerum non tam confirmari, quam iub- amot. Nec in universis legibus, in verti. Nec dissentientibus con- quibus litis contestatae tempus spe- cedendia tempus quo res venit esse chari dicitur de merce agitur: Contempus solutioni a contrahentibus trarium enim dilucide probat L M. destinatum; siquidem plusquam in fines de condict. triticar.l Sp. g. . cetium est , tempus quo res venit, T. mandat. Quin etiam in mercis esse tempus initi contractus, illivi, aestimatione ineunda tempus litisque quo res vendita fuit. contestatae praecise spectandum
raseuartum RespFalsum esse non esse, arguit vel sola s S s j de
47쪽
o T R A e A. peteremum idem respondetur quoi ad quartum responsum fuit: Nam & ante litem contesta
tam,mercem promissam & in contractum deductam,debeti,rationinibus hautquaquam contemnendis docuimus. ocirca his remo iis ,relinquitur quoad rei peremptae aut amite aestimationem nihil penitus differre res in quantitate conis
sistentes il speciebus Opivio secunda.Secunda opinio, praecedenti proxima, est Francilci Duarent, qui in rebus, quae mutuo dantur, hoc est fungibilibus Ac in quantitate conmsistentibus ,praecise litis contestatae tempus spectanaum ait; In speciebus vero aestimandis tria tempora inspicienda diere, tempus condemnation vim ortis & morae: Huius
suae opinionis de distinctionis membri prioris eadem adducit fundamenta, quae supra Donellus: Nem l. vinum a a de rebus credit. Ulaal fis condict.tritic. quibussum pra satisfactum fuit: At posterius
membrum confirmati perumusessis condict. triciar. in qua praedicta ista tria tempora dengnari videntur et
verba illius legis haec lunti In haeactione, siquaratur res, qua petita, cutis temporie estimationem recipiat Veritu est quodServiis ait,condemnationis tempus/Fectandum. Si vero desierit esse in rebis humanu, mortis tempue; sed in nruetes secundum Celsum, erussectandumr Nec enim debet notissimum uita te me
astimari, ne ad exiguum precium a stimatio redigatur in servo mortifere bulnerato: In utrossi autem si post moram deterior res secta pit: Marcellis scribit ubro a o. habendam est mationem quanto deterior res facta sit,ins. Refutatio huis. opinioniae. Sed nec haec opinio lubsistere potest a praeterquam enim quod merces aspeciebus in praesenti conditroversia separari non debeant d. P.S de condiutrietis. Constat e iam ex T. F. de condio urtiv. es ex.Las fremamotar. quod re post moram perempta non praecise isthaec tria tempora spectari oporteat, nec ratio intermedii temporis, quod
scilicet inter tempus morae extram
iudicialis & condemnationis in tercedit. nulla haberi debeat ; sed potius, quod mota semel contracta, ad quod vis tempus , quo res fuerit plurimi aestimatio referatur, id quod infra in postrema opinione prolixius confirmabitur, ubi etiam quinam sit d. l. s. de condiae tritu sensus, explicabitur.
ipsum sequuntur, itidem , intecmercem & speciem distinguendum putant; sic ut in merce debita
aestimanda litis comestatae tempus spectetur; In specie vero tempus condemnationis: Fundamentum huius opinionis in eo constituunt,
quod in t aa.f. de Reb. credit. l. . de conium tritu. vinum & consi-
48쪽
D E A TIMATI imiles aliae res in quantitate consistentes, ex tempore litis contestatae aestimandae dicuntur. Merces ve ro debita ex tempore sententiae seu rei iudicandae: l. 38. commodat. l. --J de cond.trit.
Refutatio huius opinionis. Caeterum & haec opinio displicet Antonio Fabro ib. coniectur. . Nec lane iniuria: praeterquam enim
quod in merce aestimanda & alia tempora, quam litis contestatae. spectari debeant, ut in consideratione primae opinionis supra fuit probatum , satis etiam de specie
constat ex L penssis condict. triticae S., .in hacJcommodati .gi.s maudati l. at f. denotiat. in aestimatione illarum tempus etiam litis contestatae spectari. Nec contrarium e-
condict. tritic. Nam quaenam illarum legum vera sit sententia insta aperiam, Illud etiam consideran
de vini aestimatione diserte Pomponius scribit,quod si per venditorem vini mora fuerit, quominus traderet,condemnari eum oportere utro tempore pluris vinum fuerit,uel quo venit,vel quo lis in condemnationem deducitur: adeoq; in mercis quoque aestimatione non semper litis contestatae tempus attendi.
Opinio IV. Quarto Johannes Borcholt intractat. de Reb. credit. c. . u. Io . ita
statuit, ut sit ante litem contestatam 3NE RE Rum didebitor fecerit moram,tria tempora inspiciantur; & vel ad tempus morae aestimatio referatur, si post moram res depreciata dc deterior facta sit; vel ad tempus condemnationis, sive rei iudicatae, si post moram preciosior sit facta : Vel denique ad tempus mortis si preciosior facta post moram interierit anterem iudicatam: Ex hisce autem tribus temporibus unum tempus spectandum in re testimanda & quidem illud quo res pluris fuerit: Nam si pluris fuerit tempore morae, quam rei iudicatae, via mortis, morae tempus in re aestimanda spe .ctatur: Et contra,si pluris fuit rei iudicatae, vel mortis tempore, quam morae, rei iudicatae vel mortis tempus inspiciatur in ineunda rei aestimatione. Fundamentum huius opinionis constituit in l. pen. F. de condies tritic.in qua tria ista tempora testimationis ineundae expresse definiti videntur. Refutatio huius opinionis. Verum huic opinioni obstat l. r. S de condict furtiue l. as J.rer.amoth in quibus legibus non refertur aestimatio rei interemptae ad aliquod praecise tempus. sed ad quodvis, quo res unquam fuerit plurimia tempore morae contractae,adeoq; temporis intermedii quoque ratio habetur:5Non obstante d.lpenuit. f. de condict. tritic. quae proculdubio tempus intermedium inter tempus moiae & condemnationis atque inter hoc & tempus mortis G non
49쪽
at T R A cnori excludit, ut si tum pluris res fuerit, quam tempore morae, vel condemnationis, vel mortis, illud non spectetur, ut Ireo tempore clare ad oeulum demonstrabitur. Quin & ratio satis evidens idem o, stendit quia nempe non debet moratori prodesse mora, nec dommino nocere: At noceret mora
domino , si aestimationem intermedii temporis, quo res fuit plurimi, non cogeretur praestare, quam tamen habete potuisset, si tum sine ulteriori mora res fui stet testi
inio V. Quinto Iacobus Culaeius in
tractat. F. ad Asticanum in l. 3 .fmandat. & Julius Pacius 3. Antin. a. de Phili pus Matth. in c. a a. de Re credit ita distinguendum censent, ut si mora nulla commissa sit, in strictis iudiciis spectetur tempus litis contostatae l. a a. de Reb. credit. . .f. de condis . tritic. l. s.s commmodat. In bonq autem fidei iudiciis aestimatio reducatur ad tempus condemnationis seu rei iudicatae d.l .commod. Sin vero mora fuerit extraiudicialis congracta, tum aestimatio ad quodvis tempus reducatur , quo res unquam a tem pore morae fuerit plurimi l. yss de cov-dictfurt. Lapss rei amot. Cuius distinctionis hanc ratione adducunt, priori casu quo mora contracta non fuit, in iudiciis sit icti iuris ceris
tu actor in iudicio petit, secundum
si eam veritate niti ac naturae actio. nis institutae congruere viderit, praecise pronunciare adstrictus est, per ea quae mesenbec. in. S.
Actionum a. nu. a. I. de ali. tradit
Ideoque in stricti tutis iudieiis li-
rem contestatam, quippe ex qua quid petitum demum elucet, in aestimatione ineunda observare convenit: In bonae vero fidei iudiciis actor certum non petit, verum petitionem suam in arbitrio
iudicis ponit, ut scilicet ipse per
sententiam enuntiet, quantum ex
bono Sc aequo aestimari debeat; proinde hoc casu aestimatio ad . tempus rei iudiciatae refertur, cum, fieri possit, ut iudex etiam plus amctori per sententia atribuat, quan
is postulaverit arg. S. so. L de ae P. Idque ipsum Gaius in l. a. s. ulta de O. S A. hauti obscure innuit: Aein posteriora casu, quo mora extra iudicialis contracta fuit, ideo tem- pu quodvis,quo res plurimi fuerit 'spectari volunt, quia culpa & mora unius non debet ipsi prodesse nec alii nocere. l. III. e
Equidem quoad posterius hoc ipsis plane assentior, quod nempe
res post moram debitoris peremmpta , quocunque in iudicio, ex eo tempore, quo fuerit unquam pla-rimi , aestimanda sit. Sed in eo ab illis dissentio, quod ante moram
50쪽
extra iudicialem re perempta institisti iuris iudiciis testimationem praecise ad litis contestatae tempus; in bonae a. fidei iudiciis ad tempus
rei iudicandae reducendam putant. Hinc enim sequetetur Moram iudicialem, quae litis contesta tione contrahitur,non eiusdem e se potestatis, cuius mora extraludicialis; Itemque sequeretur moram iudicialem prodeste moratori, &nocere creditori contra l. II. &Li g. g. .ss de Reg. r. LS . S. I. insuess mandat. ubi dicitur unicuiq;
suam, moram nocere non alteri:
Ut proinde non existimarim distinguendum esse utrum mora ex traiudicialis , an iudicialis fuerit contracta, sed in utraque idem omnino obtinere , quod nempe a tempore morae contractae tam iudicialis quam extra iudicialis res ex eo tempore aestimetur quo unquam fuit plurimi.
inio V. Quinto Marcus Lyciam a s a. tuit, tam in bonae fidei, quam stri, sti iuris actionibus prae tale tem pus litis contestatae spectari: Morae vero extraiudicialis rationem penitus nullam haberi in d.tractat. de ineundarei debitae astim. n. so. sequent. ubi id multis fundamentis stabilire conatur quae mox insequentibus considerabimus. Refutatio huim opinionig. Verum in utroque, tam bonae
fidei,quam stricti tutis iudicio morae extra iudicialis rationem habet explorati iuris videtur & confirmant textus imis expressi in Lysde condicti furtiva Laps Rer.amoriis F. de Condio tritic.quae expresse de strictis iudiciis agunt, , tamen nihilominus aestimationem ad illud tempus quo res a tempore mo rete extraiudicialis unquam fuerit
plurimi, redigi & reduci volunt. De bonae fidei iudiciis est l. a .f. de agi empl. eli in utroque rudicio tam bonae fidei quam stricti iuris morae
etiam extraiudicialis in aestimatione re ineunda rationem haberi
evidens ratio suadet; haec scilicet, quod alias mora debitoris noceret creditori, quia si suo tempore sine mora seu siet restituta cre-d tori, habiturus is se isset ar stimationem istam qua plurimi post
moram comi actam fuit. At neutri mora & frustratio alterius nocere
debet i is s. de R. turis. I I. st commmo aequq regula non solum de mora indiciali , sed de extra iudiciali quoque accipienda est. Verum hac de re insequemibus plura.
Sexto Antonius Faber Icl. coniecturarum c. S. o. I. b. Et in Erroribus pragm. Acad. Ib Error. . a. oes.
Et hunc secutus Caspar Schi for-decker ad Antonium Fabrum lib. primo, tractat. a . ad propositam quaestionem respondent, si res pure debeatur, in stricti iuris iudiciis nullam omnino rationem