Flavii Iosephi opera omnia

171쪽

T Παραδόξου δε τοι Ἐβραίοις της σωτηρίας οἱ τω 1

γενομένης, δεινος ἐλύπει πάλιν αυτούς, γομενους ἐπιτ Σιναῖον ρος, χώρα τελέως Θσα ρημος καὶ των τε Ἀρος τροφὴν αὐτοῖς πιπορος, σπανίζουσα δε καὶ 5 δατος εἰς τουσχατον, καὶ μὴ μόνον ἀνθρώποις τι παρασχεῖν ενδεής, ἀλλα καὶ μηδ' λλο τι των ζώωνικανὴ βόσκειν ψαφαρὰ γάρ ἐστι, καὶ νοτερ0ν ἐξ αὐτῆς οὐδεν ο τι καὶ Oσαι καρπον δύναιτο τοιαύτην δ' Οὐσαν τὴν χώραν - ανάγκης δευον, Ἀτερα ἀπ- 10 ελθεῖν υ εχοντες. 2 ἐπεφέροντο δ' ε της προωδοιπ0ρημένης δωρ του στρατηγο κεκελευκότος, και τούτου δαπανηθέντος κ φρεάτων ἐποιοῖντο τὴν δρείαν ἐπιπόνως δια σκληρότητα της γης καὶ το εὐρισκόμενον δε πικριν ἀλλ' - πότιμον ν καὶ τουτ δε σπάνιον 15 3 ἀφικνοονται ὁ τουτον ὁδεύοντες τον τρόπον περὶ δείλην ὀψίαν εἰς Μάρ, τον τύπον ἴτω δια τὴν του δατος κακίαν ὀνομάσαντες μὰ γὰρ ἡ πικρία λεγε-

ται), καὶ αυτόθι τεταλαιπωρημενοι τω τε συνεχει της

ὁδοιπορίας καὶ τη της τροφῆς ἀπορία καὶ γὰρ τότ20χυτοὐς τελέως πιλελοίπει κατάγονται 4 , φρεαρ γὰρ ν δι καὶ μαλλον μειναν οὐδ' υτ μεν ξαρκεῖν δυνάμενον τοσούτω στρατω βραχεῖαν μεντοι παρεχον αὐτοῖς εὐθυμίαν εν ἐκείνοις εὐρεθεν τοι χωρίοις κα γὰο κουον παρὰ των ξερευνώντων μηδεν εμ- 1 - Exod. XV 22.

172쪽

140 APXΑΙΟΛΟΓΙΑΣ προσθεν βαδίζουσιν ἐναι. πικρον δε κεῖνο o δωρ καὶ Ἀποτον ην Ῥυκ ἀνθρώποις μύνον ἀλλὰ καὶ τοίς υποζυγίοις ἀφύρητον. b 0ρον δ' ὁ Μωυσῆ. ἀθυ- μως διακειμένους καὶ του πράγματος το ἀναντίλεκτον οὐ γαρ καθαρ0 ην στρατύς, στε τω βιαζομένω της ανάγκης ἀντιτάξαι' ἀνδρεῖον, ἀλλα διέφθειρε το κατεκείνους γενναῖον παίδων τε και γυναικον χλος ἀσθε νέστερος της εκ λύγων διδασκαλίας, εν χαλεπωτέροις ην την συμφορὰν την τον πάντων δίαν αυτο ποιμούμενος. 6 , καὶ γαρ οὐδ' ἡ ἁλλον τινὰ συνέτρεχον 10 αλλ' π αυτόν, ἀντιβολοοντες, γύναια μεν περ νηπίων οἱ δ' Ἀνδρες περ κείνων, μη περιορὰν ἀλλ' ἐκπορίζειν αὐτοῖς ἀφορμὴν τινα σωτηρίας. ἱκετεύειν οὐν τρέπεται τον θεόν, μεταβαλεῖν το δωρ ε της παρούσης κακία και πότιμον αὐτοῖς παρασχεῖν. T ,αι 15 κατανεύσαντος του θεο την χάριν, λαβδεν ὐτοτομωος το ἄκρον εν ποσὶν ἐρριμμένης dicαρει μέσην καὶ κατὰ το μηκος την τομην ποιησάμενος, πειτα μεθεὶς ει τοφρέαρ ἔπειθε του Ἐβραίους o θεον ἐπηκοον αὐτοῖτον εὐχον γεγονέναι, καὶ πεσχησθαι το δωρ αὐτοῖς 20 παρέξειν Ῥιον ἈπιθυμοOσιν αν Ἀροὴ τὶ π τoi, κελευόμενα μη δκνηρος αλλὰ προθύμως πουργοσιν. 8 , ερομένων Q αὐτον τί κα ποιούντων αν μεταβαλ o δωρ επὶ το κρεῖττον, κελεύει τους εν ἀκμηπεριστάντας ξαντλεῖν, λέγων το πολειπόμενον ἔσεσθαι 25 πότιμον αυτοις προεκκενωθέντος το πλείονος. καὶ οἶμεν πόνουν, ora' π τῖν συνεχον πληγον γεγυμνασμένον καὶ κεκαθαρμένον ηδ πύτιμον ην.

3 9 ἄραντες δ' ἐκεῖθεν εις δελιν ἀφικνοονται, πύρρωθεν με- ἀγαθὴν ὁραθῆναι και γαρ φοινικύφυτος 30

173쪽

ην , πλησιάζουσι δ' ἀπηλεγχετο πονηρά. καὶ γαρ ι φοίνικες, ντες ου πλείους ἐβδομήκοντα, δυσαυξεῖς τ' ησαν καὶ χαμαίζηλοι δι δατος ἀπορίαν ψαφαρο του παντ0ς ἰντος χωρί0w l f ουτε γαρ εκ των πηγον, δώδεκα οὐσον τον ἀριθμόν, νοτερόν τι καὶ προς αρδευσιν αυτοῖς δ επίδυε χρήσιμον, ἀλλα μη δυναμενωνεκβλυσαι μηδ' ἀνασχεῖν ἰκμάδες σαν λίγαι, καὶ διαμμωμένοις την ψάμμον ουδεν ἀπήντα καν εἴ τι δε τά- ζον ελαβον εἰς χεῖρας. ἄχρηστον ευρίσκετο π του 10 θολερ0ν ἐναι. 11 , καρπόν τε φερειν ν ἀσθενῆ ταδενδρα δια σπάνιν της ξ δατος ι του ἀφορμης

καὶ παρακλήσεως εἶχον Ουν εν αιτία τον στρατηγον καὶ κατεβόων αυτου, την ταλαιπωρίαν και την πεῖραν των κακον δι αυτιν πάσχειν λεγοντες. τριακοστὴν

15 γαρ ἐκείνην ὁδευοντες μεραν, οσα μεν ἐπεφεροντο πάντ ησαν ἀνηλωκότες, μηδεν δε περιτυγχάνοντες δυσέλπιδες σαν περὶ τον λων. 12 γ προ δε τωπ ύντι κακω την διάνοιαν ὁντες, καὶ ε μνήμη εἰναιτο υπηργμενων αυτοῖς ἔκ τε του θεο καὶ της Μωυ-20 σεος ἀρετῆς καὶ συνεσεως κωλυόμενοι, δι οργη τον στρατηγ0ν εἰχον, καὶ βάλλειν αυτον δερμήκεσαν ως αἰτιώτατον της αν ποσὶ συμφορῆς. 13 γ δ δ' , Ῥυτως ἀνηρεθισμένου του πλήθους καὶ πικρος Ἀπ' αυτ0ν κεκινημενου τω θεῶ θαρρον καὶ - συνειδότι της ab περὶ τους ὁμοφύλους προνοίας, πάρεισιν εἰς μεσους καὶ καταβοώντων καὶ τὰς χεῖρας επὶ τοι λίθοις χύν- των , οραθηναί τε κεχαρισμένος ων καὶ πλήθεσιν μιλεῖν πιθανώτατος καταπαυειν ρξατο της ργῆς, μητον παρηντων Ἀωτους δυσκύλων μεμνημενους λήθην δ' χειν Ἀον Ἀμπροσθεν ευεργεσιον παρακαλον, id

174쪽

142 ΑΡXAIΟΛΟΓΙΑΣιιοὶδ' τι νυν πονουσι, της διανοίας εκβάλλειν τὰς του θεου χάριτας καὶ δωρεάς, ων μεγάλων καὶ κ παραδόξου τυχον γενομενων, προσδοκα δε καὶ της παρούσης ἀπαλλαγὴν μηχανίας - της του θεου κηδεμονίας. 5 , ον εικος δοκιμάζοντα τὴν ἀρετὴν αυτον, πῖς τε καρτερίας χουσι καὶ μνήμης των προ0πηργμε-

νων, ει μη πρ0ς κεῖνα γίνοιντο δια τα εν ποσι κακά, γυμνάζειν αυτους τοι ἄρτι χαλεποῖς 16 , ελεγχεσθαι δ' αυτους υκ γαθοὐς υτε περὶ την πομονὴν ουτεπερ ι την μνήμην πων ευ γεγονότων, Ῥυτω με του 10 θεου καὶ της κείνου γνώμης, καθ' ην ἐκλελοίπασι την Αἴγυπτον, καταφρονουντας, ουτω δε προ αυτον τονυπηρετην αυτου διατεθεντας, καὶ ταυτα μηδεν τους διαψευσάμενον περὶ ἐν εἴποι 'ει και πράττειν κατεντολὴν του θεου κελεύσειε 17 γ καταριθμει ουν 15 πάντα, moi τὶ φθαρεῖεν Λιγύπτιοι κατεχειν αυτους

παρὰ την του θεο γνώμην βιαζόμενοι, και τίνα τρύπον λαυτις ποταμ0ς ἐκείνοις μεν αἷμα ν καὶ ἄποτος, αυτοῖς δε πότιμος καὶ γλυκύς, 18 γ πῖς τε δια της θαλάττης . ἀναφευγούσης αυτους πορρωτάτω, καινὴν 20 ὁδιν απελθόντες αὐτη ταύτη σωθείησαν φεν αὐτοί, τους δ' εχθροψ ἐπίδοιεν ἀπολωλότας, ὁτι τε σπανίζοντας ὁπλων εις ευπορίαν i θεος καὶ τούτων καταστήσειεν, τά H ἄλλα ὁσα προ αυτετ διαφθαρήσεσθαι δόξαντας γεγονεναι και σώσειεν ὁ θεις εκ παραλογου 25 καὶ ως δύναμις αυτ . . . 19 γ ἀπογινώσκειν δη μηδενυν αὐτου την πρόνοιαν, αλλ' ἀοργήτως περιμενειν, λογιζομενους μεν τὴν πικουρίαν μηδε βραδεῖαν γενέσθαι, ει μη παραυτίκα, πρίν τινος πειραθῆναι δυσκύλου, πάρεστιν, γουμενους δ' - κατ ὀλιγωρίαν μελ- 30

175쪽

ρον ποτε καὶ τροφης ἀπορίαν καὶ σπάνιν δατος περ αυτῆς στε ἐνεγκεῖν γενναῖοι, η δουλεέειν μὰλλον ἀγα- πῆτε καθάπερ τα βοσκήματα τοι κρατοOσι καὶ τοις προς τὰς κείνων πηρεσίας ἀφθόνως τρεφομένοις ' 2Γ δεδιέναι δ' isti οὐχ υτως περ της ἐαυτου σωτηρίας πείσεσθαι γαρ οὐδεν κακιν αδίκως ποθανών . ἀλλ' υπερ αυτον, Ῥη δι ἰν Ἀπι αυτιν βάλ- ί λουσι λίθων του θεοῖ καταφρονεῖν νομισθοσιν 22 ἐπράυνεν αυτους καὶ Ἀης φεν του βάλλειν iρμης επεσχε, καὶ 4ιοῦ μετάνοιαν ἰν Ἀμελλον ἰρὰν τρεψε παθεῖν δ' ου ἀλύγως αυτ0ἰς δια την νάγκην τουτονομίσας γνω δεῖν φ' ἱκετείαν του θεο καὶ παράκλησινί ἐλθεῖν, καὶ ἀναβὰς επί τινα σκοπὴν ψηλὴν τε πύ- ρον τινα τω λα καὶ τῆς ἐνδεια ἀπαλλαγήν εν αυτωγα εἰναι την σωτηρίαν αὐτο καὶ ου εν ἄλλω), 23 , συγγινώσκειν τε τοι νυν πο τῆς νάγκης ποτου λαο πραττομένοις, φύσει δυσαρέστου καὶ φιλαι- ὸ τίου του του ανθρώπων ν οἱ αν ἀτυχη γένους ὁντος ὁ δε εο ποονοθειν τ' ἐπαγγέλλεται καιπαρεξειν ἀφορμὴν ν ποθοῖσι 24 , Μωυσῆς ὁ τουθ εο ταυ ἀκούσας καταβαίνει προς το πληθος. Oῖδ' ω εώρων και ταῖς ἐπαγγελίαις ταῖς παρὰ του θεοs γεγηθότα, μετέβαλον ἐκ τῆς κατηφείας ἐπι το ἱλαρώτερον καὶ στὰς ἐκεῖνος ἐν έ ις κειν λεγε φέρων αὐτοῖς παρὰ του θεο την περι τον ἐνεστηκότων ἀπόρων ἀπαλλαγήν. 25 , και με ολιγο ορτυγων πλη- θ0ς τρέφει ὰ OOτω τουρνεον ἰς οὐδεν Ἀτερον Ἀ ' Ἀράβιος κόλπος ἐφίσταται την μεταξ θάλατταν περ-

176쪽

Eβραχυς. i δε συλλαμβάνοντες, - τροφην αὐτοῖς του θεον ταύτην μηχανησαμένου, τὴν ἔνδειαν οντο. καὶ Μωυσης ἐπι εὐχὰς τρεπεται του quos, ταχεῖαν καὶ βπαρὰ την πύσχεσιν ποιησαμένου την ἐπικουρίαν. 26 , εὐθὐ δε μετὰ την πρώτην ἀφορμην της τροθφης καὶ δευτερα αὐτοῖς κατέπεμπεν ὁ θεύς. ἀνέχον τος γαρ του Μωυσεος τὰς χεῖρας επὶ ταῖς εὐχαῖς δρύσος κατηνέχθη καὶ περιπηγνυμένης ταῖς χερσὶ Μωυσῆς, 0ὐπονοησας καὶ ταύτην εις τροφην κειν αὐτοῖς παρὰ του θεο0 γεύεται καὶ 4σθείς, 27 γ του πλήθους ἀγνοοοντος καὶ νομίζοντος νίφεσθαι καὶ της δερας εἰ ναι του ἔτους τ γινόμενον, ἀνεδίδασκεν ου κατὰ τηνεκείνων πύληψιν ἀπ οὐρανου καταφέρε-αι την δρύ- 156ον, ἀλλ' εH σωτηρία αὐτον καὶ diατροφη. και

λιτι γὰρ ην την γλυκέτητα καὶ την δονην ἐμφερές, ομοιον δε τη των αρωμάτων βδέλλη . , δε μέγεθος οτω κοριάνδρου σπέρματι. καὶ περὶ την συλλογὴν λίαν

ημέραν συλλέγειν , - οὐκ ἐπιλείψοντος αὐτοῖς του βρώματος , άνα μη τοῖς ἀδυνάτοις απορον τω λαμ- 25βάνειν ἰύ έλκην Ἀων δυνατωτέρων πλεονεκτούντων περ την ἀναίρεσιν. 30 οἱ μέντοι πλέον του προστεταγμένου μέτρου συναγαγόντες iὐδεν περιττύτερον Eiχον του κακοπαθῆσαι ἀσσάρων0ς γὰρ οὐδεν πλέον εἴρισκον τον δ' ἰπολειφθέντος τη- ἐπιουσαν 30

177쪽

6νησις υδ' τις ην, διεφθαρμενου πύ τε σκωλήκων και πικρίας. υτω θεῖον ν τ βρομα καὶ παράδοξον. 31 , αμυνε δε τοι ταύτην νεμομενοι την κ τωναλλων ἀπορίαν. ετ δε καὶ νυν υεται πὰς κεῖνος ὁ τύπος, καθάπερ καὶ τότε Μωυσεῖ χαριζόμενον το θεῖον κατέπεμψε την διατροφην. 32 καλουσι δ' Ἐβραῖοι τοβρομα τουτο μάννα το γαρ μάν ἐπερώτησις κατὰ τηνὴμετερα διάλεκτον τι τουτ εστὶν ἀνακρίνουσα. καὶ ο μεν χαίροντες επὶ τοῖς α Ουρανου καταπεμφθεῖσιν 10 αυτοῖς διετέλουν, τη δε τροφη ταύτli τετταράκοντ ετε- σιν ἐχρήσαντο, φ Gσον χρόνον ησαν ν 3 ερημω. 33 ως δ' κεῖθεν ἄραντες ει Ῥαφιδιν κον, τα τλαιπωρηθέντες π του δίψους εἰς σχατον εν τε ταῖς πρότερον ημέραις πίδαξιν ὀλίγαις εντυγχάνοντες καὶ

15 τότε παντάπασι νυδρον ευρύντες την γῆν - κακοῖς

επὶ λιτὰς τρεπεται του θεοΘ, παρακαλον, πις τροφὴναυτοῖς Ἀδωκεν ἀπορουμένοις, Ῥυτω καὶ ποτιν παρα-

20 σχεῖν, διαφθειρομένης καὶ της επὶ Γ τροφη χάριτ0ς ποτου μη παρόντος. 35 δ' ουπι ει μακρὰν την δωρεὰν ἀνεβάλλετο τ δε Μωυσεῖ παρέξειν υπισχνε

τω πηγὴν και πληθος δατος, θεν ου προσδοκησειαν. καὶ κελεύει τω βάκτρω πληξαντα την πετραν η εώρων 25 αὐτόθι παρακειμενην, παρ' αὐτῆς λαμβάνειν την ευ ποοιον οὐ δεονται φροντίζειν γὰρ και του μη συνπύνω μηδ' ἐργασία τω ποτbν αυτοῖς φανηναι. 36 καὶ Μωυσῆς ταυτα λαβων παρὰ του θεου παραγίνεται πρ0ς τον λαον περιμενοντα καὶ 4ις υτιν ἀφ0ροντα

178쪽

46 ΑΡXΑΙΟΛ ΙΑΣ ὁρμώμενον. Mi δ' ηκεν, ἀπολυσειν αυτους καὶ ταύτης της ανάγκης λεγε τον θεύν, καὶ κεχαρίσθαι σωτηρία ουδ' ἐλπισθεῖσαν, ε της πέτρας ποταμο αυ- τοῖς ρυήσεσθαι λέγων. 37 των δε προς την ἀκοὴν καταπλαγέντων, χι υπύ τε του δίψους καὶ της ὁδοιποριας τεταλαιπωρημένοις νάγκη γένοιτο κύπτειν την πέτραν, ὁ Μωυσῆς πληττε τη βακτηρία, καὶ χανουσης ἐξέβλυσεν δωρ πολυ καὶ διαυγέστατον. 38 , ο δετω παραδόξω του γεγονότος κατεπλάγησαν, και προς την iψιν Αδη 'M δίψος - τοῖς ἔληγεν καὶ πίνουσιν 10 ηδ καὶ γλυκυ ο νῆμα, και io αν εἴη θεο τ δο- ρον δόντος, ἐφαίνετο τύν τ Ῥυν Μωυσῆν ἐθαυμαζον ουτως π του θεου τετιμημένον, καὶ θυσίαις Ἀμείβοντο την του θεου περ αυτους πρόνοιαν. δηλοῖ δ' εν ω ερ ἀνακειμένη γραφὴ τον θε0ν Μωυσεῖ προ- 15ειπεῖν ουτως εκ της πέτρας ἀναδοθήσεσθαι δωρ.

κατὰ πάντας διαβοωμένου , καὶ του περι αυτον λύγου φοιτοντος, χν φόβα συνέβαινεν ου Ῥικρω του ἐπιχωρίους εινω, καὶ πρεσβευόμενοι πρις ἀλλήλους παρ- 20εκάλουν ἀμυνειν και πειρῆσθαι τους ἁνδρας διαφθείρειν. 40 , ἐτυγχανον δ' οἱ προς τουτ Ἀνάγοντες oi τε την Γοβολῖτιν καὶ οἱ την Πέτραν κατοικουντες Oῖ καλουνται μεν Ἀμαληκῖται, μαχιμώτατοι δε των ἐκεῖσε ἐθνον πηρχον. o πέμποντες οἱ βασιλεῖς ἀλλήλους 25 τε και τους περιοίκους επι τον πρ0ς βραχυς πόλεμμον παρεκάλουν. στρατιν ἀλλόφυλον καὶ της θυμπτίων ἀποδράντα δουλειας ἐφεδρευειν αυτοῖς λέγοντες,

41 o ου καλος εχει περιορῆν, ἀλλα πρὶν ὴ λαβεῖν

ἰσχυν καὶ παρελθεῖν εις ευπορίαν καὶ αυτους της πρ0 30 37 AExod. XVII 6.

179쪽

ημῆς κατάρξαι μάχης θαρρήσαντα τω μηδεν αὐτοῖς παρ' μῖν ἀπαντῆν, καταλέειν ἀσφαλε καὶ σοφρον, δίκην αυτοὐς καὶ περὶ της ρήμου καὶ των ν αὐτη πραχθέντων ἀπαιτοῖντας, ἀλλ' υχ ταν ταῖς πόλεμ σιν μον καὶ τοῖς ἀγαθοῖς ἐπιβάλωσι τὰς χεῖρας. 42 , οι δ' ἀρχομενην δύναμιν εχθρον πειρώμενοι

καταλυειν Ἀγαθοι συνιέναι μῆλλον η οι προκύψασαν μείζω κωλυοντες γενέσθαι οῖ με γαρ του περιττOBJοκοῖσι νεμεσῆν, o δ' υδειμι- αὐτοῖς ἀφορμὴν καθ' 10 αυτον εῖσι γενέσθαι. τοιαῖτα τοῖς τε πλησιοχώροις καὶ προς αλλήλους πρεσβευόμενοι χωρειν τοις Ἐβραίοις γνώκεσαν εις μάχην. 43 , Μωυσε δ' οὐδε προσδοκοντι πολέμιον ἀπορίαν καὶ ταραχὴν ἐνεποίει τα 'O- ἐπιχωρίων. καὶ 15 παρόντων ἐπὶ την μάχην δη και κινδυνεύειν δεον,εθορύβει χαλεπος τ τον ' ραίων πλῆθος εν πορίαμεν ν απάντων, μέλλον δε πολεμεῖν προ ανθρώπους τοις πασι καλος ξηρτυμένους. 44 γ παραμυθίας ουν ὁ Μωυσῆς ῆρχετο, και θαρρεῖν παρεκάλει τη το θεos 20 ψήφω πεπιστευκότας, φ' ς εις την λευθερίαν ηρμένοι κατανικήσειαν του περὶ αυτης εις μάχην αὐτοῖς καθισταμένοιυς 45 γ πολαμβάνειν δε τυ μεν αυτον στράτευμα ἐναι πολ- καὶ πάντων προσδεές, οπλων χρημάτων τρ0φης, τον ἄλλων ων παρόντων ε πεποι- 25 θήσεως πολεμοοσιν ἄνθρωποι, κρίνοντας εν τη παρὰ το θεο συμμαχία ταO αὐτοῖς παρεῖναι ' ὁ τῖνεναντίων Ἀλθον αοπλον ἀσθενές, οἱον καὶ η υπb τοιούτων, χις αυτοῖς σύνοιδεν οὐσι, νικῆσθαι βουλομένου το θεοO 46 , εἰδέναι δ io οὐτος πίκου-

180쪽

148 ΑΡXΑΙΟΛΟΓΙΑΣ πολέμου. 00τον μεν γὰρ εἰ - πρ0ς r/θρώ του : α δ' ἡ αὐτοῖς προ λιμ0ν καὶ δίψος απορα καὶ πρ0ς ρη καὶ θάλατταν δον υ εχουσι φυγῆς, ταο αὐτοῖς διατην εὐμένειαν την παρὰ του θεοῖ νενικῆσθαι νυν δεγενέσθω παρεκάλει προθυμοτάτους ως της πάντων εὐπορίας αὐτοῖς τω κρατῆσαι των χθρον κειμενης. 47 , καὶ Μωυσῆς μεν τοιουτοις παρεθάρρυνε τοπλῆθος λύγοις, καὶ συγκαλον του τε φυλάρχους καὶ των ε τελει καθ' κάστους τε καὶ ὐν ἀλλήλοις, τους μεν νεωτέρους παρεκάλει πείθεσθαι τοῖς πρεσβυτέροις, 'τους δε ἀκροῆσθαι του στρατηγof 48 , o δ' ησαν ἐπὶ τ0ν κίνδυνον τὰς ψυχὰς ηρμένοι και πρ0 το δεινον τοίμως χοντες, λπιζον ἀπαλλαγήσεσθαί ποτε των κακον, καὶ τον Μωυσῆν κέλευον γειν αυτοὐς επὶ

τους πολεμίους δ καὶ μη μέλλειν ως της ναβολὴ io ἐμποδιζούσης την προθυμίαν αὐτον. 49 δ δε της πληθύος ἀποκρίνας παν το μάχιμον ησ00 ἐφίστησιν αὐτω, Ναυήνου μεν υἱόν, φυλὴ τῆς φραὶ μίτιδος,

ἀνδρειότατον δε και πόνους ποστῆναι γεννικον καὶ νοῆσαί τε καὶ εἰπεῖν ἱκανώτατον, καὶ θρησκεύοντα τον 20θεον ἐκπρεπος, καὶ Μωυσῆν διδάσκαλον της προ αυ-τ0ν εὐσεβείας πεποιημένον, τιμώμενόν τε παρὰ τοῖς

οπλιτον ἐπὶ φυλακὴ παίδων καὶ γυναlκον του τε προ- παντος στρατοπέδου καὶ νύκτα με πῆσαν εν παρα- 25 σκευαῖς ησαν, τον θ' πλων εἴ τι πεπονηκος ην ἀναλαμβάνοντες καὶ τοις στρατηγοῖς προσέχοντες, ως ὁρμήσ0ντες επὶ την μάχην πότε κελεύσειεν αυτοὐς Μωυσῆς. διηγρύπνει δε καὶ Μωυσῆς, ἀναδιδάσκων τ0 γησοῖν ον τρόπον ἐκτάξει το στρατόπεδον. 51 0