Historia critica tragicorum graecorum

61쪽

Παιάνες, καὶ τραγαθίαι καὶ ἄλλα Eudoc. p. 383. Schol ad Aristoph. Vesp. 1402 λ). Pindarum Vero, cujus tragica indoles praeprimis propria fuit, Hermog de Orm. Orat. I. p. 68 ed.

eorum os sciunt, qui de lyricis tragoediis cogitarunt. Nam exemplum Scholiastae ad Aristoph. lut 296, qui δρα/t dithyrambum Philoxeni vocat, vim ejus nomini apud grammaticos olim latius patuisse demonstrat. Cf. Plat Apolog. p. 35 B. Theodoret Vol. 1. p. 425. 30. Jacob s. ad Achill Tat. p. 414. 436. Nec vero de lyrica tragoedia cum nobilissimis viris

pugnamus, hoc maXime quaerente8, utrum ea, quae de Pindaro narrantur, ad eum necessari referri, an aliter debeant explicari. Atque alio loco, cum in Aristeam sermo inciderit, Oscommemorabimus, qui comici hoc en Si nominati sunt, ut nullas unquam Scripserint comoedias. Eandem denique podsi divisionem erin Og de Gravit. p. 69, Plutarch de Vit et Ous. Hom. 213 Euseb. Praep. Evang. XII, 9 attingiuat. Nec alia fuit, quam Ptolemaeus Philadelphii Secutu8, cum negotium libro Graecorum Oeticos colligendi atque in ordinem redigondi illustrissimis viris daret, Alexandrum tragoedias, Lycophronem comoedias, Zenodotum vero poemata Homeri dinumerare jussit, tripartito labore, quod tot tantaque carmina Homeri in enerat,1 Quanquam hoc eliam in Simonide sui illustre, quod res, quas descripsit, partim rhythmis, partim verbis verissime expressit. s. iii ter Ilisl. . . . l. p. 380. Ouaeri potest, Dum dithyrambi, an alia CBrmina ejus hoc nomine appellata fuerint. Et Simonidi quidem, qui

dithyrambos fecit, Suida s. v. 60 ἐνους, εγκώμια επιγρ φιμ ατα, Παι ην ς καὶ ραγωδίας καὶ αλλα vindicat dithyrambos non lem, nisi Verbis καὶαλλα eos significat. Unde colligas fortasse dithyrambos a Suida ragoedia esse vocatos. Sed hoc non salis in Pindarum convenit , Cui Praeter dithyrambos δραμ ατα τραγικα tribuuntur.

62쪽

ut ea, quanquam in tragico genere erant ponenda, digna tamen judicaret, quae singularem ordinem conficerent. Sed quaenam est tragica indoles Homeri, quam lato agnovit Hinc saepe multumque doctorum Xsistit dissensio, ali placitum veteris philosophi aliter ad suam rationem evocante. Onnulli enim Homerum fontem tragicorum fuisse arbitrantur, propterea quod hi pulcherrima argumenta e carminibus ejus desumpserint; hinc originem nominis videri ducendam esse. Vide Cuperum Apoth. Hom. p. 77. Quam opinionem e Ickerus, Trag. Gr. . . P. 4, eum bene rejiciat, ipse principium cau88amque nominis non tam dictionem Platoni, quam scenicum vigorem et grande Per8Onarum, quas finxit, ingenium et poeticam indolem censet artemque fuisse, in quo quidem magnam cum tragicis omnino similitudinem habeat. Verum enim cogitatione8,

quae nostrum de ea re animum ubeunt, nec vetere haberi,

nec temere debent philosopho vindicari; sed eos potius audia-mu Oportet, qui, cum auditores essent Ialonis, aut doctrinam ejus compertam haberent, eam divisionem, Vel appellationem eXplicuerunt Hermogenes igitur, qui, quanquam Platonis non fuit discipulus, antiquus tamen, nec leviter philosophia imbu

των λογων μεγεθος Πρ0sλαι βάνει ταυτα Ποιε Λημι00θενης και Uzo Τραγένδε Φωκεων χωοιν. Hanc igitur et Homeriacam habet et tragicam indolem. Ubi sententia latonis luculente declarata est, de qua paullo supra P. 66 υτι ιἐν γαρ τραγωδος καὶ Πατηρ τραγωδ ας Os M sος, Γλατ- μαρτυρεἶ. At haec dixerit fortasse quispiam, cum recentiori magistri e8Sevideantur, ad illam divisionem non satis pertinere, nec Platoni8 aperire sententiam posse. Sed quam indolem demum Homericam Aristoteles in Empedocle invenit, quem praeter metriam eum ill poetarum principe quidquam commune habere negat, nisi eam in dictionis similitudine sitam fuisse censemus Ac Diogenes L. I. I. Ἀριστοτελνγ . . . . , in εο Ποιλὶτωνφλ Πιν, τι και 'OJιλ ρικος ὁ 'mi πεδοκλῆς και δεινος Περιτην φρασιν γεγονε, μεταφορικος ε ων και si αλλοις τοὶς Περι NOUI GY ν Πι2ευγμα o χρω/ιενος. Ubi quis est, quin dictionem Homeri spectari viderit, quoniam cetera, Uae

63쪽

laudantur, ad dictionem cuncta pertinent/, Quodsi automomnes poetae eadem norma diviSi unt, Alcaeus quoque sine dubio in tragicis habebatur. Nam Dionys. alicar. I. I. Ἀλκαίου δὲ κοπει et ιιεγαλοφυὲς και βρα υ ci ηδυ ρει ἀδεινοτητος. Quint. Inst. Orat. X, 1, 3 is eois et magnificus et Drumque Homero similis V Cf. Wolf. raelect demist Lit. Gr. p. 218. Quae cum ita sint, error uidae, qui multos decepit, sic mihi explicandus Videtur. Alcaeum Mitylenaeum

nescio qui vetus interpres, cum illam grammaticorum divisionem Probasset, poetam tragicum appellaverat. Tum recentior Scholiasta, qui parum perspiceret, qui ille tragicus esset, Optime vero tam Mitylenaeum, quam Athenien8em comicum nosset, de tribus Alcaeis somniavit, quorum primu tragoedia S, alter Omoedias, tertius melica carmina fecisset. Eundem Athenas repetiit, quia tragoediam ab Atheniensibus inVentam et excultam credebat. Qui autem Alcaeum principem tragicorum fecerunt, hi, tragoediam e melica potius, quam epica OeSi censentes effloruisse, grandiloquum genus, in quo Vis tragoediae consistit, apud Alcaeum, nec Vero apud Arionem Primum invenerant. Itaque Mettie kio assentior, Alcaeum tragicum fui8se neganti, Hist Crit p. 247. Quanquam fuerunt, qui alia ambigui nominis indicia sibi reperisse viderentur. Quorum quod primum maXimeque Praecipuum est, apud Macrob. in Saturnal V, 20 legimus: Gargara tanta frugum costia erant, ut, qui magnum cujusque rei numerum ellet e rimere, Pro multitudine immensa γαρ rao nominaret Testis Alcaeus, qui in Coela tragoedia sic ait: ειυγχανον Lia ἀγροθεν πλείοτους τερων

Sed Fabricius pro Coelo tragoedia Optime Comoed Otragoedia, hoc est, nomen resecit, ab Alcaeo comico sabulae datum,

1 Videntur ab his disserre, quae Aristol. Poet. 1 Ουδεν δε ἐσει 'Oμγγρφ καὶ 'Eριπεδοκλεῖ πλήν Ο μετρον. Sed his materiam atque compositionem poesis significavit, dictionem non lem. - Celerum Cicero similiter indolem tragoediae intellexit, Brul. 55: Fuit enim Sulpiciu vel maxime omnium, quo quidera ego audioerim, grandis et, tot issicam, tragicus orator' de Orol. II, 55 Sed haec tragica . 2 vi

64쪽

Harpocrat. 8. V. ἀδηφάγους τριχὶρεις, uid. s. v. δνηφαγία quod Oupius pu8c Crit T. II p. 63, Mei ne hicis l. l. , alii probarunt. Vehementiu errarunt Gyra Idus Dialog. 1. p. 247, qui ei Propter tituli naturam Endymionem tribuit, Grotius, cum 'Oδελφὰς Mosi ευο ειενα pro ejus tragoedia habuerit, Xc e Trag. et Com. r. p. 439, Baylius exici, quod Endymionρm et Pasiphaen in tragici fabulis numeravit.

Sed de manifesto ac reprobato errore plura disputare mittimus, propterea quod haec sufficit diXi88e, ut doctrinam grain malicorum a mendi discernere possimus, quae librarii olim

Ad ea, quae Blepsidemus Aristophanis in Iut 3S ait:

γωδιων ποι γzγην φαοι καὶ διδάξαι 'Hρακλείδας . . . εν ιεν- τοι αις διδασκαλίαις προ τουτων των soνων Πάμφιλος Ουδεις φερεται ραγικος. Unde de tragico hujus nominis nec vorsus comici ab antiquioribus Scholiastis intellectos, nec quidquam in publicis tabulis apparet esse relatum, in quibus Omina tragicorum vel publica auctoritate, vel computatione doctorum perscripta erant. A tantum abest, ut ea, quae persona comici loquitur, ad poetam tragicum debeant referri, ut Palinurius Optime in Xercit. P. 787 isi in comicus de iis Heraclidis laquitur, tanquam de re isibili, cui con arari ossis alia res, quas Metur, dum ait: sis ιν Πι Ου 17 3ιαtος Quar si Callistratus et Euphronius de tragico poeta ceperunt, qua aliis iisque veterrimis ac nobilissimis grammaticis ad pictorem, Mulier Archae Ol. Art. p. 123, attinere Videbantur, haec ententia de amphilo, a salsa interpretationis necessitate profecta, eo magi eXplodatur Oportet, quo minus certi historiae monumentis potest defendi. am recentior Scholiasta non solum ad vetustiorem illam interpretum Sententiam confugit, qui Picturam quandam Ollatam esse docuerant, sed iam phi-

65쪽

lum quoque, ut tragicum, in ida8calii nusquam commemoratum lestatur, qui Aristophani aetate an lecessisset. Quamobrem huic interpreti, qui, quanquam non vetus , tamen doctissimu8 fuit, ignotum fuisse tragicum sequitur, de quo hic menti fieri potuit, nec eum Astitisse ab Euphronio, aut Callistrat probabilibus argumentis osso demonstratum. Sed id momenti vel maximi habeo, quod nomen ejus ante comici aetatem Du8quam ii didascaliis legebatur. Palmerius enim Sententiam eorum, quae vetus Scholiasta vidit, pervertit omnino dicens: Sed tibialter reprehenditur eo, quod Pamphilus ille tragicus offerior fuit Aristophane.' Ι enim, cum amphilum, Oetam tragicum, ante Aristophanis vixisse aetatem negaret, quod explicationem aliorum tali argument refellere poterat, nec eum fuisse aliquando. nec temporis rationes a Callistrato atque Euphroni confusas hominisque aetatem in alia tempora translatam docuit, a quibus procul abfuisset.

Omittamus alios, de quibus quid sibi judicandum esset, eruditi pridem consenserunt. Neque enim Anaximander tragoedias scripsit, ut Deirius opinatur, cum locus Diogenis L. VIII, 2, 1 longe aliter, atque ille fecit, debeat explicari. Nec

ea multum no movent, quae grammaticus ramerione cd Ol.

Ep. 8 commemoratum nunquam exstitisset Aristophanes autem in tragicis certe numerandia non St, quanquam Scholiasta ad Stat Theb. 11: Oedipus e uisus Creontis in eri confugis Et Polano, in quo locus erat Furiis consecratus. Sed misericordia illa sede est erutus hospitaliterque fractatus. Hanc fragoediam Ar stophanes scripsit.' de eo tradit λ). Fortasse Callias comicus

suit, qui scis /ιατικνην τραγωδιαν fertiar Scrip8isSe Athen. VII. p. 276 A. X. p. 453. Quae fabula, qualiscunque fuit, quamque vim in tragoediam studium tabuit, Deiri in ac

quo Perspici potest, errorum caussam dissicilius periri Nam medicinam

posse afferri.

66쪽

VOssio p. 86 inter tragoedias reserri non debuit. Nescio quid caussae Lil. Gyra Idus p. 271 et ossius . 40 habuerint, quare Chaerephontem, amicum Socratis, in ordine tragicorum Osuerint. Apud Polluc in Onomast. II, 8 p. 10 legitur Παρὰ 1 νι δὲ τω oαγικω, ἐν et ἐπιγραφο-

in mendat. II, 20. Item quis tragoedias Hipparchiae commemoret, Ostquam Fabrici US, . . p. 307, ad eam a De Irio vidit relata esse, quae de Cratetis tragoediis intelligi obentap. Diogenem L. VI, 2 socrati, nobilissimo rhetori, Li 1. Gyra Idus de Poet. Hist. p. 284 tragoedias tribuit. De quo

errore vide os s. p. 44. Pari modo et Ephorum Cumaeum et alterum Isocratem, et Theopompum ex hac historia tollamus, propterea quod non tragoediis, sed rationibus adversus

Theodectem videntur dimicasse ). Num idem doniquo ei ha-horo licet, qui Euripidia scripsit epistolas, quique in p. V. v orba Scholiastae ad Aristoph. Vesp. 493 tam prave accepit, ut Mosatum sibi finxerit tragicum Benile j. Opusc. p. 64. Quod autem Ili Regia Societas cientiarum, cui morem gerere animus est, de iis poetis jussit disputari, qui ante Alexandrum Macedonem floruissent, nec Alexandrum Aetolum, nec eantidem, nec Dionysiadem, neque alios attingemU8, quos Alexandrini in alterum canonis ordinem ὁ υτ εραν ταξιν vetulerunt Apollodorus Tarsum habuit atriam , quo recentissimis temporibus et artes et literae migrare coeperunt. Suid. s. v. Eudoc. p. 64 Crates, cynicus philo8Ophus, circa Ol. 1131 De opera, quam Dio tragoediis scribendis dedit, nihil constat, etsi is et docili et comi et apto ad aries optimas ingenio excelluit. Corn.

satis convenit. Sed in libris Ionis tragici unus commemoratur, qui Diμίω, Athen. III p. 93 A. p. 10 A., alter, qui Πρεομυτικος, Schol ad Aristoph. Pac. 835, inscriptus fuit. Quibuscum is forte, quem Pollux laudat, si sorte diversus fuit, conjunctus duntaxat poles fuisse.

2 Opinionem Gyraldi Diomedes Scholiasia p. Bebb. necdot T.

IlI. p. 1162 confirmare videtur Ποι α μεν μDρος, Ἀριστοφάνvς, Θεο- κριτος, Ἀλκμαιος, Πίνδαρος, 'Hσίοδος, ἰσοκράτζς Eυριπίδζς, Θουκυδίδος, ΦωκυLM7ς. Al socrates eodem jure hoc ex numero expungendus, quo Thucydides, historiarum scriptor .

67쪽

soruit. Quare tametsi is tragoedias scripsit, Diogen L. VI, 7,

silenti nobis praetereundus est. Alexandriam in agro Trojano sero conditam ferunt. Quamobrem Nicomachum, civem hujus urbis, mittere licet Pari modo nos aetas aliorum adducit, Ut eos ne Verbo quidem commemoremus. Sed aes multumque mecum Ogitavi, a quonam Principi mihi res maxime es-Sent repetendae, quo rectius et iterarum acturae consuleretur et desiderio ac sententiae Ill. Ocietatis satisfieret. Quae cum de incunabulis primisque judicaverit incrementis satis dispotatum esse, non dithyrambum, e quo tragoediam Sensim Succre-Vi88 existimant, nec merita Thespidis cognosci voluit. Sed cum eorum re jusserit indagari, qui Aeschyli aetati suppares fuissent, quaeri potest, an non quaestio ad Choerilum, Pratinam, Phrynichumque pertinere debeat, qui cum AeschyΙo vixerunt fabulasque docuerunt. am cum Aeschylus cum duobus illis certaret, tantam multitudinem hominum confluxisse narrant, ut tabulata corruerent, in quibus spectatore constiterant. Suid.

Τhesm. 402. Eustath ad Om. p. 1472. Liban Argument. ad Demosth. Olynth. I. Hesych Phot. S. V. κρέα. ZOnaΓ. p. 65 et 1101. Item Phrynichus haud raro cum Choeril O On-jungitur et ab Hieron in Chron. Euseb ad Ol. 74 2 refertur. Phoenissas l. 75, 4 docuit Plutarch. Them. 5. Benile j. Opu8c. p. 293. Verum enim ut genus, quod hi poetae coluisse dicuntur, then. 1. P. 22 A ad incunabula artis rectius retuleris, quod illi demum veram tabularum compositionem esse cerunt, qui binos histriones post Aeschylum adhibere coeperunt; sic illo tempore non dici possunt floruisse, cum admodum senes cum juvenili Oela contenderent, idque gloriae, quod sibi per

omne Vitae patium comparaverant, aegre obtinerent. Qua u-

quam scriptio Schneideri, qui hoc loco laudari solet, vix cuiquam nostrum Suffciet. Quae cum ita sint, quaestioni demeritis eorum facillime supersedimus, quamvis multa, quae ad eam pertinerent, haberemus eaque a Schneidero non satis recte intellecta. Neque haec est nova, aut a uobis inventa hi-8toriae divisio, qua genus ab Aeschylo cultum a vetustior illo plane ejunximus. Nam qui eschylum patrem tragoediae Oeant, Jacob s. Anthol. I. p. 248. Orat. ADt. O0t. 274. Philost. Vit Apollon. VII. p. 245 non praeclara eju laude in-

68쪽

telligere, quam nobis ustragari videntur, tragicorum, qui uocerto ac proprio vocabulo nominentur, Ordinum ab Aeschylo demum proscisci judicantes, cum Vetustiores e nomine non satis digni fuerint. Atque hoc unum ex illis abomus iudiciis. quibus veteres, cum naturam fabulae actione contineri cen Serent, primordia tragoediae desinierant. Nam plurimi originem ejus a Thespide duxerunt,morat Art. Oet. 276 c. ot Cruq. Plut Solon 29. Clem. 10X. Strona. I. p. 308, Dioscorid. P. Bentlej. Opusc. p. 325. Sed Al0Xis apud Athenaeum VI P. 164 D. Choerilum, velut primum tragoediarum Scriptorem, Ominat. s. aeli Choeril. p. 5. Hanc vero Iaudem alii Phrynicho tribuerunt, sive ratinam satyricam indolem, quae inveteri tragoedia inerat, peculiaribus inclusam fabulis e tragico genere removisse, Sive Phrynichum, qui severum, tristem, lamentabilemque fingendi res modum invenisset amoenissimaque chori carmina adjunXi88et, longe majorem miserationem, quam Superiore8, commovisse judicarunt. Vide lutarch. Conv Ι,

i. Aristoph. Vesp. 219 c. Schol. Dionys. Longin de Subl. 2 seqq. Ad quas quidem sententias lato in P. 320 E. :

69쪽

Quemadmodum in epico Oesis genere plurimi, vel omnes quotquot apud Graecos dicuntur hoc olim coluisse, Xemplarii Obilissimorum poetarum sibi ob oculos posuerunt idque scholis addicti, quibus nomen a ducibus inditum erat, utque lana in philosophia, quaestionibusque grammaticis, quam in artium et liberalium o sordidarum studio homines minus ingeniosi ad imitationem quorundam principum e contulerunt, quod quidem ipsi professi sunt scholarum Dominibus ita Oeckhius familiam Aeschyli docuit fuisse, quae scenicam laudem a8Seeitta, non peculiares modo fabulas scripsisset, in quibus multa Aeschyliam indolem haberent, sed etiam fabula mortui Oetae correcta in scena saepius edidisset. Oeckh. r. r. r. p. 3 λ). Atque haec sententia De nova POPSUS, Neque in ah

dita fuit. Nam cum Me Dagius ad Diog. L. II, 4 de amilia Aeschyli dixerit, qualemcunque eam intellexit, luna OΙfius

sabulas ejus et retracta las et ab actoribus vidit corrupta esse ). Hoc autem Hermannus, Dissert de Chor Eumenid. I. p. l7, negavit, miratu omnino, quid esset, quod is in re tam ancipitit se Nunc quoniam multi Quintiliano teste interpoliatores Aesch)lEorum dramatum coronati sunt, quinam ii fuerint, indagare animus esse in quibus fortasse unus et alter fuit tragico huic genere non ConjunctuS, sed ii potissimum identur in censum senire , d quo ea Oem Gla quodam eluti heredelario jure ertinebant, ejus fili et nepotes aliique pro pinqui ' Mox p. 33 Ergo non solum genti scribendi Aesculeiam Expressisse, Sed et fabula ejus noνa fecisse Astydamantem, dum licebat, existimo V

70쪽

tamque infirmis argumentis sibi talia persuasisset. Contra Boeckhius sententiam pugnacissime adversus Hermannum dolandit o Discrim Len et Anthester. p. 53, ut eam, tamet8i haud salis illi videretur confirmavisse, plerisque tamen Per8Uaserit, a quibus haec quaestio suscepta est. Vide Grysar de Graee Trag. q. circ. temp. . . Langium de Aesch. Oes.

quaestionem inter tanto viros ancipitem partim erecundia nobilissimorum hominum, partim Ob ipsam rei obscuritatem aegre susciperem, id negotium esse putavi, ut, momenta rei diligenter perPendens, et nova adderem rationes, et ingenue profiterer, utrius sententia mihi probabilior videretur. In quo neque illud curo, si quis me parum ovi attulisse mihi objiciat, neque crime arrogantiae Vereor, Propterea quod auctoritate aliorum

non impedimur, quominus ipsi nos nostra pro Veri habeamu8, sed ad inquisitionem rerum quam maxime industriosam impellim VP. E familia eschyli soptem prodiisse tragico conStat, quorum duos ipse reliquit ceteri ex ejus sorore nati Sunt. Quocirca Hermannus, cum Aeschyli negavit familiam fuisse, non tam illud negare potuit, tragoedias a progenie hujus principis scripta fuisse, sed alteram improbavit opinionem, qua B Oech hius

eam prolem, cum sabulas mortui Aeschyli mutatas doceret Suasque Tur8u ad patris, vel avunculi similitudinem effingeret, peculiarem quandam communemque poesis rationem habuisse et contra aemulos affirmaverat tenuisse. Nam hoc dubium est; illud certum atque illustre videtur. Itaque duple hinc quae-8tio oritur, ut disceptemus, hominesne fuerint, qui fabulas Aeschyli ad suum arbitrium mutatas agerent, UtqUe appaΓeat, num iidem genus ab Aeschylo duxerint. Tum addentur, quae ad peculiarem fabularum, quas Scripserunt, indolem cogno8cendam pertinent. Jam fabulas eschyli post ejus mortem non solum plurimi factas, sed in scenam quoque delata e88e, Cum rationibus non dubiis, tum certis veterum testimoniis patet. Nam Aristophanes modo versus ejus vel leviter mutatos, vel integros in comoedias includit, Av. 808, 247. Lysist. 188 889.

Ran. 942. Wisso wa De Aristoph. Jud. etc. P. 15, modo Sententia morales Ran. 1058: