장음표시 사용
161쪽
s. Exeommunieati non debeant praestare vadimonium, anti.
6. Laici non debent aecusari, nisi per legitimos actores ditestes, in praesentia Episeopi.
m. Ministri Regis non exeommunirentur, nee terrae eorum interdicto subjiciantur, nisi prius conveniatur Rex. g. Appellationes debent fieri gradatim, ab Archidiaeono ad Episeopum, ab hoc ad Archiepiscopum, a quo, si defuerit in adinministranda justitia, ad Regem perveniendum, a quo causa termi netur. Neque ulterius procedendum sine consensu Regis. s. Lis inter Cleri eum & laleum de re quapiam sibi vindiean da, per recognitionem Ia. legalium hominum, juxta Capitalis I stitiarii Regis considerationem terminabitur. Io. Si Clericus ab Episcopo citatus noluerit obedire, potest eum sub interdicto ponere, sed non excummunicare, priusquam Capitalis Minister Regis conveniatur. 1 r. Episcopi aliique ratione laudorum, quae habent a Rege,
respondere debent Iudicibus & Ministris regiis, & intereste judiciis euriae, sicut alii Vastili. ta. Vacantis Episcopatus & Abbatiae reditus pertinent ad Regem. Electus vero faciat homagium, & fidelitatem Regi , prius
13. Si proceres Regni nolint Episcopis &α justitiam administrare, id Regi faetendum.14. Bona mobilia eorum, qui sunt in servitio Regis, non detineantur ab Ecclesia vel caemetorio. licet ibi fuerint inventa. is. Placita de debitis pertinent ad forum Regis.16. Filii glebariorum non debent ordinari absque consensii sui domini. Ex his Angliemis Capitulis Conciliabuli Clarendonensis Ponti xi
secundum, sextum, undecimum, decimum tertium , decimum quartum, decimum sextum toleravit, reliqua Uero reprobavit.
Praeter haee petiit Rex, ut Clericos publici flagitii eos victos exauctorarent Episcopi, praesente Iudice Regio, ac postmodum curiae seculari puniendos tradant: prout iam in Coneilio Londinens postulaverat. Thomar autem putabat, non esse bis puniendum in id ipsum.
162쪽
q. In si tua Eeelesiasticus Ordinatus per Concilia i i
Draeter ea Concilia , . quae in controversia eum s. Anselmo de fia Thoma celebrata memoravimus, adduci etiam merentur st- Londinis. quentia. Londine e , anno Iiou. celebratum, Praeside S. Anselmo, sin i oro resormanda disciplina. Statutum siquidem in eo est, ne Episscopi ossicium placitorum, seu iudiciorum, tacularium suseipianti Ne Clericus uxorem ducat, aut ductam retineat. Concubinarη vero Missam nemo audiat. Nullus ordinetur Subdiaconus, nisi castitatem profiteatur. clerici non sint procuratores uecularium , aes iudices sanguinis. i Vestes eorum sint unius coloria. Coronas pae tentes habeant. Decimae non nisi Ecclesiis dentur. Novae . capellae non fiant sine consensu Episcopi. Ecclefia non eon secretur, donec provideantur neees ita Ee-Hesae fit Presbytero. Monachi ne fiant compatres. Cognati v que ad septimam generationem non eopulentur. Desunsii in parochia sepeliantur. Deiunctis nemo sanctiatis reverentiam exhibeat sine consensu Episcopi. Ne deinceps homines vendantur. Ex communieantur Sodomitae. Irismonasteriense anno rias. Praeside cardinale Cremensi, Ap stolica Sedis Legato, decrevit; ut pro chrismate, Oleo, baptim O, M. Poenitentia, unctione infirmorum, communione corporis Christi, Westmon sepultura, nullum omnino pretium exigatur. Boneficium nemo a. ex φm laico accipiat, sine eonsensu Episcopi. Beneficia ne sint haereditaria. Nullus ordinetur, nisi ad certum titulum. Nullus ordinatum ex Ecclesia sua ejiciat, sine consonsu Episcopi. Nullus alterius Parochianum ordinet, aut judicet. Neque ab terius excommuni tum suscipiat. Prohibetur clericis, etiam Su diaconis, cohabitatio cum steminis: item usura, sortilegium, Pluinralitas Beneficiorum. Porro Cardinali Cremensi impacta fuit gravis calumina, quam refutat Baronius r eum videlicet cadem die . qua in concilio Cano. Bem contra Cleri s eoncubinarios sancivisset, post vesperam cum meretrice esse deprehensum.
163쪽
M. Biennio post In cinesiis ivin I lidem seruie repetuntur Cano. inio si. nes, de Simonia, concubinatu, decimis cte. & quadriennio post rursus aliud Londini est eelebratum contra Clericos uxoratos, α
In Londinenti vero alio Nationali anno M 38. praeter jam mem rata. plaeuit, ut ultra octo dies eorpus si non asservetur, nequa ad infirmum, nisi per Saeerdotem aut Diaconum portetur. Ut ni. hil exigatur pro consecratione Episcopi, Melesiae, Benedictione Abbatum, Investitura Episeopali. Ut nullus absque licentia Epistopi Ecclesiam, vel oratorium erigat. Ne clerici de manu latea Benefieta acet piant. interfuere huic Syneia Anglicam ex Duersis provinciis Episcopi rg, Abbaees 3o. Praside Alberies tardinale . Apostolica Sedis legato. Anno M 39. celebratum est Concilium Immo uenfle, pro immunitate Ecclesiastica . eontra Regem Stepharum, qui Ecclesiastica. bona invaserat, & Episcopos aliquot in earcerem duci manda erat. Concilium Londinense quintum hujus saeculi, anno II s. praeside Cantuariensi, statuit, clericos, qui pellices nolunt dimittere, Oimeto & Benefieto spoliandos. Pro ingressu in Religionem nihil exigendum. Neque pro praesentatione ad Beneficium. Uictum v1ctori condemnandum in expensas. Consecrandum in ealice argen leo Vel aureo. Prohibemur clandestina matrimonia. m. ' Eborace e anno II 94. sancivit, ne confessirius Iaico confitenti recense, pro paenitentia injungat, ut Missas euret celebrari. Ne Sacerdos de pretio paciscatur pro Missa celebranda, sed illud tantum, quod in Missa ultro offertur, recipiat. Ne in baptismo plures quam tres puerum suscipiant, duo mares, ει una scemina. Foeaeellam duae Reminae, & unius mas. Insantem expositum esse baptigandum : eum non censtatur iteratum, quod ignoratur collatum. Non nisi urgente neeessitate a Diaeon haptismum conserendum, corpus Christi distribuendum , aut paenitentiam confitenti imponendam: quia thaec Sacerdotum sunt munera. Canonem Missae ordinarium integre observandum. Fals ot pessuros in iudicio testes soleant ritu exeommunicandos.
I. IV. Concilia Scottae & Hiberniae. st, IIonaldus Rex Seotia jam tertio saeculo sertur religionem Christia. aam esse prolestus. Λt semen bonum in terris illis rursus suG
164쪽
meatim fuit. Kennet a Rex saeculo nono Pictos eiecit. Proprioa enim Reges Seotia habuit, nulli servituti obnoxios usque ad Wiuhelmum Conquaestorem , cui Maleolmus Rex Seotiae fidem jurare
debuit. m,emia quinto laeulo a S. Patritio , quem s. Coelestinus illis in terras misit, conversa, proprios pariter Reges habuit, donectaeulo I a. anno videlicet a III. Henrie IL Rex Angliae totam Insulam Oeeupavit, ac Angliae Regno conjunxit, non quidem Rex sed Dominus Hiberniae volens appellari. Causa vel praetextua Hiberinnia bellum inserendi fuit, quod gens praedis assueta Anglicanas navigationes turbaret, simulque maria & littora infesta redderet. Sub finem ineuii Xl. Muehertaeus, Hiberniae Rex, & Episcopi Hiberniae in Synodo eongregati, ad Anselmum Cantuariensem Archie. piscopum. Primatem tuum, miserunt epistolam, qua rogabant, ut Waltersordenis oppidum in Episcopatum erigat et praesentaruntque Malchum quemdam, iis, quas Apostolus in Episcopo requirit, d tibus praeditum ; quem Anselmus, preeibus Concilii Hiberaici deserens , consecravit primum Nattersordensem Episcopum. Concilium Hiberatium anno ii s et. Praeside legato Apostolieo quatuor in Hibernia Archiepiscopatus constituit, firmanaeum, Dubliniensem, Calleliensem, &Toamensem. - m anno ii I. Henricua II. Angliae Rex Hiberniam invadeuret, Hiberni in ConeiIio AEdmacinensi decreverunt, ut Angli ubique
Per Insulam, servitutia vinculo mancipati, pristinae restituantur libertati. . Nune enim, dicebant Hiberni, .nos ab finglis servituti subjicimur, quia nos prius eos servos fecimns. . Postquam autem Henrieus totam Insulam occupaverat, veneo runt omnes Hibarniae Reguli & Archiepiscopi ad eum, ut Regemae Dominum suum salutarent, anno Irra. Henricus vero celebrari voluit ancilium Cassilienste, in quo conditi sunt octo canones. I. Extra gradus consanguinitatis & assinitatis, legitima mau,
a. Infantes in Melesia baptiZgnior. g. Omnes Fideles de proventibus suis, Eeelesiae, cujus Par chlam suerint, deeimas persolvunto. 4. Terrae Ecclesiasticae ab omni laeuIarium exactione immunes sunto.
r. Quando homicida eum cognatis occisi transiit, cleriel, domicidae eognati, nihil contribuunto.
165쪽
ε. Dee dentes bona sea in tres partes dividunto, quatim ulla relinquatur liberis, altera uxori, tertia propriis exequiis. r. Defunctis Misis & Vigiliae habεn or. g. Hiberni Divina ossicia ritu. Anglicano celebranto. Hos canones ab Episcopis subscriptos misit Rinnbnrleus ad Alexandrum Papam, qui authoritate Apostolica eos confirmavit ἡsimulque Henrico& haeredibus eius Regnum Hiberniae I ut testatue Rogerjus de Hoveden pari. I. annal. Erant autem tune tempbrii in Hibernia 4. Archiepiseopi, & 28. Epistopi. Primas a Diem to,tlus Hiberniae erat Archiepiscopus Arinacensis, seu Ardmathiensis ;qui tamen &ipse cant riens Archiepiscopo subjectus erit. In Consilio Scotita anno ri77. Utvianus Apopolicae sedis Legatu. suspendit ab ossicio Episcopum candidae eata, quia ad concilium venire noluit. Idem Legatus ex seotii in Hiberniam prosectus, ubi pariter anno II 83. Synodum Dublini em habuit. In qua actum, ut Hiberni ritus suos Romanis consormarent. Quae res di cultate non caruit ; cum populi passim eonsuetudinum suarum sint tenacissi dii: licet minus sint rationibiles. cincilium Hibernicam, Praeside Dubliniensi, anno II 86. clericos, qui eon binas aut uxores duxerant, ab ossicio & Benefieto su
Sub finem laeuit XII. dicuntur duo esse habita in scotia conteilia. alterum de reformanda Ecclesial lea disciplina, alterum de observatio ne dici Dominicae. Verum illa, saltem posterius, non videntur suisse Concilia. Collectores Coneiliorum in hoc minusaeeurati suisse videntur, quod absque eris & selectu obvia quaequo ex scriptore quocunque compilarint, ut multos & spissos Conciti rum tomo. impleant.
Cimoniam labes medici aevo nimium quantum invaluerat, ut Sa cerdotia pecuniae passim praestarent venalia. Opposuerunt sasterilegae nundinationi, quantum poterant, sacra Coneilia. ' Unis de importunum non erit pauca hoc de argumento disserere. Siae Disiligod by Corale
166쪽
SimonIae pravita eonsistit in aequiparatione rei spirimalis eum emporali. Quae res cum in vilipensionem sacrorum ipsiusque Delsontemptum cedat, grave semper est flagitium, nec materiae par
si prava intentio lateat, mentalem, si pacto se prodat, eonvena ventionalem, si traditione consummetur, realem appellamus. Habotaque in omnibus tribus spirituale rationem. rcis, temporale radi
tionem pretii. . ri . . . ' - -
Neque tamen ad incurrendam hanc labem neceue en, ut reainst ipsa sit spiritualis, sed sufficit esse spirituali annexum. Sic Iieet beneficium Ecclesiastieum, seu ius percipiendi fructus , auxjus deeimandi in se no sit spirituale, quia tamen annexum est ossi-ἔio spirituali, simoniani ommittit, quisquis Beneficium, aut jus ecimandi pecunia aut alia re temporali sibi aut aliis comparat, vel comparare intendit: quamdiu scilicet ejusmodi ius officio spirituali manet annexum, a quo per solum summum Pontificem separari
Rationem dat Paschalis Papa cap. 7. catis r. q. 3. ibi: Quisquis harum averum vendit, fra quo nec viserum provenit, neutrumlinveniatum dein relinquit. Qui ergo jus decimndi, ossicio spirituali annexum venis dit, neque ipsum ossicium spirituale invenditum derelinquit. Et paulo ante eodem emone idem Pontifex dixit r Si quis Objecerit, non eoGecrationes emi, fila res i as, qua ex consecratione proinnium, penitus desipere probatur. Re denique concludit; Nullus igitur emas Etalesia vel praebendam vel aliquid Ecclesia risum. Ubi tamen bene notanda sunt verba illa: Sine quo nec alterum provenit: item: Qua ex consecratione proveniunt. Hinc emi non potest Episcopalis vel Abbatialis dignitas, quia haec ex consecratione proinvenit, & sine ea subsistere non potest. Neque emi potest Beneiacium Ecclesiastieum, aut jus decimandi: quia haec jura proveniunt ex ossicio Ecelesiastico, tanquam fine suo unico: neque pollunt subinsistere sine hoe fine suo, ossicio videlicet saero; nam Beneficium
Contra vero castrum, cui annexum est Ius Patronatus, occalix aureus, cui annexa est consecratio, potest emi; na castrum non provenit ex Iure Patronatus, & potest sine isto consistere : n que materia aut forma culcis aurei provenit ex consecratione,
Potestque pariter sine ista consistere. PQ vat proin castrum α. - calix
167쪽
exlix emi vendique seeundum valorem suum Intrinseeum, quem
sm antecedenter ad tua patronatus aut con erationem habuerunt i hine steri canones diserte asserunt, pro redemptione captivorum vasa sacra posse vendi. In eundem sensum loquuntur, qui dicunt, rem secundum V orem temporalem pssse emi, si aliquid sterum ei tantum aecessoris is erassequenter fit unitum. Hi ne emi posse calicem consecratum, stera numismata &e. secundum valorem materiae & formae, quia eonsecratio eis tantum aceessorie & consequenter e st annexat dicastrum posse emi, quia ius patronatus tantum accessorie ipsi fuit conjunctum. Non tamen posse emi rem temporalem, si haee se haheat permodum accessorii, ita, ut aeeedat rei sacrae tanquam principali, atque in ea landetur. Hine emi non posse Beneficium Leelesiast, eum, jus Patronatus, Ius decimandi Sc. quia haec jura sunt accesso. ria ossieto saero tanquam principali, ae fini suo, propter quem con-eedantur. Unde, quia non proveniunt sine altero, ministerio vudelicet sacro, qui illa emeret, etiam hoe emere censeretur. Caeterum utique emi non potest calix aut Eccles a ut consecra. ta, eoneretive nempe, seu indivisim, ita ut tam Ecelesia quam consecratio ematur, & propter consecrationem maju3 pretium pedilalvatur. Et in hoe sensu potest intelligi canon si quis 7. cu. cum dicit, nullus emat Ecclesiam. Eodem etiam sensu intelligi possunt
plures Conciliorum canones, quibus vetatur, ne vendatur chrysma aut sacrum oleum. Et hine ubi materia est vilis atque vix ullius pretii, e. g. in cera benedieta, si venderentur carius, Censerenis tur propter benedictionem carius vendi. Et haee quidem circa ea, quae de se non sunt sacra, steris sta. men connexa. Sed non minor dissieultas videtur circa ipsas unctiones saeras. Videmus enim passim, quod Clerici pecunia naeeipiant pro administratione sacramentorum, pro sacria sepultu. eis, pro celebratione Missae, praedicatione, henedictione nuptiali, exereitio lurisdictionis Leelasiasticae, pro praesentia in choro, a n, Versariis cte.
Uerum hi aliique pro Ventus, quos reditus stola appellant, non aecipiuntur a clericis tanquam pretium sunmonum spiritualium, sed titu o sustentviumst, sacro operario debitae, ut, qui servit altaride altari vivat; cum dignua si operarius mercede sua , hoe est, Eongrua sustentatione, di nemo teneatur militare suis stipendiis.
Ediloaelaus tmea Sacerdor grauis operatur, sicut gratis pingit,
168쪽
DE CONCILIIS SAECULI XII. t Iis
qui nihil aliud exigit, quam ea quae ad pingendum sunt neeessaria. Haec igitur sustentatio non habet rationem pretii, pro ministerio sacro persoluti, sed ipso jure Divino ae naturali operario saero est debita. Unde quam parum decimae, licet titulo justitiae Parocho debitae, sunt simoniacae, tam parum reditus stolae. Et diei potest, hos substitutos esse decimis personalibus, quae olim clerjcia solum
Potest etiam post acceptum obsequium spirituale aliquid offerari titulo gratitudinis, utpote quae jure naturali est debita, modo
non velit spirituale compensare: &hine plures docent, non coinmitti smoniam, si temporale offeratur cum pacto gratitudinis in genere, eum here jam aliunde sit debita. Modo tamen abst antismus obligandi alterum ad exhibendam gratitudinem per spirituale , nee adsint cireumstantiae, quae sgnificent hane determinatam o ligationem , aut quod per spirituale velit compensare temporiae. Unde merito dicit suareetius, hanc rem esse periculosam. Praecipua autem quaestio in hac re esse videtur, an saeoniaeam labem redoIeat, si temporale non detur tanquam pretium rei spiritualis, sed tanquam motivum, quo videlicet alter moveatur ad danis
dum spirituale, hoe est, si temporale detur, uti obtineatur spiriis tuale, seque spirituale se habeat per modum finis, temporale vero per modum medii ae motivl item vicissim si temporale est μι dandi rem spiritualem: hoe est, si detur spirituale, ut obtineatur temporale, & vieism Dissieultatem movent duae propositiones prohibitae ab Innoeentio xl. quarum prima ordine s. se habet φ μσι temporale prost in
rutiali non est simonia, quando temporale non datur tanquam pretium, Ad dum taxar tanquam motivum conferendi, vel esticiendi st rituale, uel etiam quando temporate sis bolum emissis e pensatio pro θpirituali, aut emera. Quae
propositio eum sit prohibita, videtur defendi amplius non posse , quod possit quis aliquid temporale dare, ut per illud alterum moriveat ad conserendum sbi aliquid spirituale. Altera proposito damnata est haec, ordine 46 : n id νο alarum babes, et si temporale sit principata motivum dandi spiruuiae, iris uiam, A sis finis ipsius rei I inualis, B, uis uias Furis ast esur suam res stiritualis. His propositiones Montaltius in samosis suis lutaris provInis elatibus assingit Gregorio de Valentis: quae tamen in elut operibus maspiam exstant. ιd soluta ab hoe auctore doeetur, quod s.
169쪽
mas doeult a. l. quis roo. & cum eo alii DD. videlicet in iis tandeum casibus licitum esse ad obtinendum spirituale conferre tempo, rate tanqum motivum cnon tanquam pretium) in quibust tempo me nullatenus eensetur habere rationem pretii, ut in easibus ad. ductis ab eodem S. Thoma: puta quando dantur Heemosynae pau. peribus , ut orationum suffragia ab ipsis impelleneut . non inten. dendo eorum orationes emere : aut quando Praedicatoribus dantur temporalia ad sustentationem.
Hoz autem longe est aliud, quam id, quod in duabus IIsis pro. licisti l bus damnatur. Nam prima dieit, non eommitti simo illam, quando temporis tu stolum grandro compensialis pro dirituuli, auseretra spirituale sit compensatio pro temporali. Quod est salsis. mim. Nam omnis compensatio rei temporalis pro spirituali esta pretiatio & aequiparatio rei temporalis eum spirituali ; hoe autem est ipsum jus simoniacum ; cum sit vjlipensio ct irreverentia ergarem sacram.
Deinde propositio illa merito damnari etiam potuit propter iam illimitatam universalitatem , non distinguentem inter moti vum purum, & motivum, quod involvit tacitum pactum cum antiacio obligandi. Sequeretur enim , quod fi Clericus ab Episcopo peteret, conferri sibi Beneficium Melesiasticum, simulque promitteret aut daret et notabilem pecuniae summam, & Episcopus propterea et conferret Beneficium , neuter committeret c ne quidem pro soro externo smoniam cum tamen praesumatur ex iis ci eumstantiis tacitum pactum, quo offerens pecuniam censetur velle Episeopum obligare sicut pars litigans offerens Iudici pecunias
censetur enndem Velle corrumpere & obligare. Propter eandem rationem damnari meruit altera etiam propositio ; quia nimium est universalis, & non distinguit inter motivumant finem purum, & inter motivum aut finem, qui tacitum pactum ct obligationem involvit. Deinde propositio illa habet adjunctam hane clausulam ; Imo etiamsi temporale fit finis principalis rei stiritualis , si , in illud pluris instimetur, suam res spiritualis. Quod merito damna tur tanquam simoniacum ἰ eum non tantum sit aequiparatio, sed praelatio & appretiatio rei temporalis supra diritualem, & eons, quenter magna irreverentia & vilipensio sacrorum; in qua praecipue consistit malignitas smoniae. Lleet autem Pro foro externo ex circumstantiis praesumatur prctum tacitum ν adeoque animus fimoniacur, e. s. si si eligendus - - ' Dilati
170쪽
Episeopus, & unus ante electionem canonicis promittat aut det pecunias notabiles, quae sint natae eorum animum inflectere ; aut si offerenti pecuniam detur res spiritualis permanens, e. g. saerae rein liquiae Si tamen temporale preesse detur ut motivum, seu ut movea alterum ad dandum spirituale, absque omni pacto, & animo obligandi alterum, neque ullo modo temporale detur ut pretium res spiritualis, neque tanquam compensatio qualiscunque, ita, ut nullo modo detur appretiatio aut aequiparatio inter temporale & spirituale
sed spirituale detur graua, non committitur a simonia Iuris naturalis & Divini pro soro interno.
Cum enim simonia juxta definitionem S. Thomae a. 2. q. T O. a. I. sit studiosa voluntas emendi uri vendendi aliquid spirituale vel Jsturuis annexum, ad omnem simoniam, quae sit juris Divini aut naturalis, requiruntur tria , nempe merx, pretium, & pactum. Atqui horum nullum datur in casu, iis terminis, quos posui, circumscripto. Non etenim datur merx: quia nihil venditur, neque per alium eontractum aut paetum commutatur. Neque datur pretium, quia nullo modo vult pretium solvere, aut compensare, aut aequiparare,
ut ponitur. Neque datur pastum, etiam tacitum tantum & implioeitum e quia nullo modo vult oblig3re ut rursus supponitur. Deinde si semper esset smonia, quando datur aliquid temporale, ut moveatur alter ad conferendum aliquid spirituale, omnia plena ement simoniis, etiam in iis, quae fideles timorati licite se s cere passim existimant. Afferamus aliqua exempla. Esset simoniae, si Praereptor instrueret Patroni filios, vel allud Quodcunque obsequium illi praestaret, ex spe praesentationis aliquanodo future. Item, si quis Episcopo praestaret obsequium, ex me ordinationis Sc. quia est impossibile, ut obsequium praestet ex spe impetrandi spirituale, nisi intendat movere Patronum aut Episco. pum ad dandum spirituale. Atqui communis est sententia, etiam
post propositiones illas damnatas, quod possit temporale dari ex spe obtinendi .irituale. Certe DEus ipse tape proposuit bona temporalia, tanquam motivum ad ipsi serviendum. Erit simonia, si darem pauperi eleemosynam, ut pro me ciret. SI Sacerdoti offeram peeuniam, ut pro me Missam applicet; quia per pecuniam volo ipsum movere, ut pro me applicet. Et, si etiam haee pMunia e sideretur ut stipendium & iustentatio, tamen
est aliquid mere temporale, quo oblato ipsum moveo, ut sacrum Y a pro