장음표시 사용
131쪽
rediit ; mortuusque est Bambergae anno rasa. Imperil I4. aeta
Libera electione laceest Rideritus L. Corra 'i ex fratr in epos; rideri a I. Germanicis statim lacessiius hellis, ad I alica gradum socii. Uix ullus Principum majore conatu impugnavit Ecclesiam : vix de ullo Ecclesia triumphavit magnificentius. Quatuor expeditiones in Italiam suscepit. Mediolanum bis. expugnavit, semel d ria it. Unus sex Pontifices potestatis annis aequavit. Tres Pseudo Pontifices fovit. Bis diris devotus. Toties victor Victus pacem petiit V netiis,' & obtinuit: meliusque finiens quam coeperat, sacram in Palaestin Lm expeditionem suscepit. At rebus in itinere contra Tur. cas praeclare gestis in Cidno Ciliciae amne oecubuit. Anno Christi II9o. Imperii 38. aetatis 69. vide pari. 3. cap. S. o. Successorem habuit filium risum n. qui vires suas maxime eulleus VI. impendit vindicandae utrique Siciliae, uxorio nomine sibi debitae. Cum Richardum Λngliae Regem , ab expeditione sacra reducem, teneret captivum, nec sine magna pecuniae summa vellet dimittere, communione Fidelium motus est: at poenitens obiit Messanae anno Ii 98. Imperii p. aetatis 37.
Coneilia celebrata in controversia de Investituris.
L;, in re p.. Initium hujus saeculi plurimum turbavit Investitura controversia; hilhm α δ praesertim in Germania ae Anglia. In illa quidem sub Henrieo Henricum. V. Imperatore: in hac vero sub Henrico I. Rege. Cum enim Gregorius VII. Uictor III. Urbanus II. & Paschalis 1l. in pluribus Synodis prohibuisIent, ne laici Investituras beneficiorum Ecclesiasti eorum conserant, Henricus U. Romam profectus ad accipiendam coronam Imperialem, investituras a Pontifice Paschali II. extorquere statuerat. Quare eundem cum ι 6. Cardinalibus captum conjecit in vincula : vinetosque per duos & amplius mentes deti. nuit mortis etiam minis, ut quidam scribunt, intentatis his in angustiis constitutus Paschalis, ut schisina evitetur, seque cum Carisdinalibus tantae calamitati eripiat, negatas hactenus Imperatori In. vestituras adjecto juramento concessit, eumque solenni ritu coro.
132쪽
DE CONCILIIS SAECULI XII. I 33
Tum vero, solatus captivitate, Cardinalium aliorumque in s. se concitavit opprobria. Quare convocato i primum Capuano Cim. -'pu Rm cilis concessionem Investiturarum, licet jurato a se & Cardinalibus raptivis factam, irritam declaravit camo I m. a m pastum meis ex
torium declaratur irritum I . . ' . '
Sequenti dein anno celebratum est Concilium Romanum eentum Rom)RRRN circiter Episcoporum. In quo Paschalis Papa narravit, quomodo captus & coactus fuerit cum Ia. Cardinalibus sub juramento peris mittere Regi Teutonum Investituras. Igitur prohibere se quidem , quae ab Anteeessoribus suis Gregorio & Urbano sint prohibita, nunquam tamen in F enricum anathema dicturum, nec propter Investi
Patres vero reliqui in Synodo congregati conelamabant, pru . vilegium illud esse praestigium, pro liberationo captivorum S E elesiae, per violentiam Henrici Regis extortum ἔ adeoque omnino irritum a se judicari. Paschalis dein seripsit Imperatori, quod jam ante volebat ut Episcopi dominia illa bonorum temporalium, quae ad Imperium certo antea pertinebant, Imperatori & Imperio restituant; ut haeratione Investiturae latealis occasio praecidatur. At hoc Episcopia aliisque Praelatis, qui pinguia Imperii lauda obtinuerant, perlavderi nu latenus poterat. Eodem anno irret. eoacta est synodus Vimninis in Gallia. In Tenamta qua Investitura Episcopatuum & Abbatiarum, atque omnium Ecelesiasticarum rerum de manu latea, appellatur barinis. Privilegium extortum irritum declaratur. Henricus Uero Imperator excommunieatur. Verum eum haee Synodus a Papa non merit approbata, adversus Imperatorem parum valuit, qui utique non fuit subdutus Episcoporum Galliae. Quod idem dicendum de Synodis, quae Conon Cardinalis, Episeopus Praenestinus, Pontificius per Orientem legatus instituit Hierosolymis, in Graecia, Hungaria &C. contra eundem Imperatorem, eum excommunicando. Nam Germania non erat ei assignata legationis provincia. Caeterum lieet memorata Θnodus Gallica opinionem illam, quae Investituras approbat, appellarit haereticam, Irao tamen Carnotensis, vir sanctissimus atque doctissimus, constanter negaVit, eam esse . . haereticam , licet Investitura fieret eum baculo & annulo. Addidit
que, Episcopos non debere judicare de Papa cepist. 234. Quarto' post anno, videlicet iii 6. mortuus est sanctissime Iis, carnoten-
133쪽
sis Episcopus; postquam per et . annos Ecelesam Camotensem
pientissime administrara . raus collectione SS. Canonum usa est Leclesia usque ad Gra ianum Per 6o. annos. Lateranense. Anno II i 6. Paschalis rursus Roma in Laterano habuit Synodum. In qua rursus dicebat, se Investituras concessi sse ad evitanda majora mala, rapinas, incendia, eaedes, carceres cte. Scriptum vero, in tentoriis factum, quo privilegium Imperatori dederat, condem. navit. Cum autem Bruno , Cassinensis ante Αbbas, tum vero Εpl.
seopus Signinus, vir sanctus, sed vehemens, diceret, privilegium illud continere haeresin, quidam indignati ex eo quaerebant, an ergo Papam, qui scriptum illud consecerit, habeat pro haeretico 3 Papa silentio indicto reposuit: Ecclesia ista nunquam habuit heresin: imo hic omnes barectes conlpιassata sunt. Pro hae Ecclesia filius Dei in passione orivit , cum dixit: ego rogavi pro ra Petre, ut non deficiat mes tua. s. Certe mirum est, potuisse tune aliquos praesules in eam deve. An sit quae. nire opinionem, ut dicerent, concedere laico Principi divelliturassio dogma Episcoporum, prout Paschalis Papa concessit Henrico V. esse haereticum. Nam, ut Trevirensis Archiepiscopus. ejusdem Henriei ad Paschalem legatus, ordinem electionis Ecclesiasti eae tune vigentem exposuit , , antequam electio publicetur, de ea resertur ad Imperatorem; qui, si perQna digna suerit, det assensum: dein-M de in conventu secundum canones, populi petitione , electione se Cleri, assensu honoratorum profertur , I consecratus libere, nee is smoniaee , ad Dominum Imperatorem pro regalibus, ut annulo,, ct virga investiatur, redit; fideIitatem & hominium facit: nee si mirum; et vitates enim & castella, & marchias, telonia, & quae- ., que Imperatoriae dignitatis sunt, aliter non debet occupare. Si se haee Dominus Papa sustineat, prospere & hona pace Regnum &Εeclesia ad honorem Dei inhaerebunt. Ita ille. Quid autem in his, recto sensu intellectis, haeretieum' haee postea Paschalis, ut dictum, Romae Imperatori concessit. Profecto
in nullam propterea incidit haeresin, pax inter Sacerdotium S Imperium his conditionibus postea facta est sub successore Pasthalis, mutatis tantum instrumentis Investiturae pedo & annulo in sceptrum. Sed neque per annulum & pedum Imperatores conserre Voluerant electo spiritualem potestatem , sed solum jus in lauda Imperialia. Ad diseiplinam igitur, non ad dogmata haec res spectabat. Interea vero, postquam auditum est in Germania, IIenrieum V. in Romano In illa esse excommunicatum, plures ab eo Principes dein
134쪽
neerant: quos inter praecipui erant Adelbertus Moguntinus Arehiea
pilaopus, & Saxones. Unde rursus tetrum schisma, bella civilia, rapinae, caedes innumerae, Vastationes Ecclesiarum, dc calamitosa : universim per multos annos Germaniae facies.
Sed nec melior Italiae ; ubi mortuo Paschali II. Imperator in tr si Antipapam Burdimm contra Gelasium II. qui in Galliam sugere compulsus, ibidem est mortuus. Sueeessor ejus talistus II. tentatis frustra paeis remediis, Rhe--sem Synodum indixit; in qua a Is. Archiepiscopis, ct plus quam Rhς ςM
a . Episeopis ex diversis Nationibus magna solennitate rursus ex , communicatus est Henricus V. Imperator, perseverante diro Ecclesiae schismate, donec tandem anno Ira a. pax est eomposita, iis utrinque conditionibus, quas alias diximus. Peregrinum omnino in historia reque notissima hie se ostendit 11. Hottingerus Hist. Helvcl. ad arm. II 22. scribens, Henrico Imperatori Hottingeria legato Pontificio ad Wormatiam concessum esse, ut electis Prae-isPsua. latis in Germania annulus de pedum possit tradere. Hoe plane est contra notoriam dc apertam veritatem. Dimitto omnemi Investituram per amulum-baculum, jurabat Henricus. Electus autem Regalia per
sceptrinae a te recipiat, dicebat Paschalis Papa. At, non tantum Germaniam Italiamque amixit infelix de Immessituris controversia, sed etiam Angliam, pluribusque in ea con-eiliis occasionem dedit dc eausam, morbo lam inveterato mederi
Nam Henrleus l. Roberto fratri majori natu, Normanniae Duci, in Palaestina absenti, coronam Angliae praeripiens, ab eodem reduc hello appetitus, atque a proceribus suis desertus , in Anselmo, Cantuariensi Archiepiscopo, auxilium invenit. Is enim pro authom tale sua, qua apud utrumque Principem pollebat, pacem conelliavit, Henrico in throno conservato. anno IIo At vix Robertus cum exercitu suo in Normanniam redierat, grumetu dispulso, infregit promissa Henricus, quae Anselmo laeerat, Anglieae atque Invellituras Episcoporum, quas abdicare a Paschali Papa fuerat tu b monitus, retinere omni ope allaboravit. Quare Anselmum jussit,ant in suas partes atque consilia concedere, aut ocius Regno excedere. Religione se prohiberi, reposuit Anselmus, quo minus alterutrum sae eret siquidem Investituras sub excommunicatione a Papa esse prohibitas, neque Ecclesiam suam se posse deserere. Congregata itaque anno IIo I. I toniensis Synodus. In qua ieonclusum, ut utraque pars suos Romam legator ad Papam mittat. Ninioni.
135쪽
At Pontifex negavit Regi investituras. Qui tamen eas eonferrepeirexit, obsistente licet Anselmo, Romam propterea prosecto, dc diu exulante e certantibus interim Pontifiee & Rege tum per liti ras tum per legatos. l. Lexoviense. Tandem anno tro6. postquam Henricus fratrem Robertum acie victum, captumque transmisit in Angliam, atque hac ratione Normanniam rursus cum Angliae Regno univisset, celebrari voluit Synodum Lexoviensem, in qua Ecclesiis abrepta restituturum se promisit, secumque S. Anselmum in Archiepiscopatum Cantuariensem Minense. reduxit: ae anno sequenti in Concilio Lindirans Investituras per aeuium S annulum conserendi consuetudinem abrogavit. Anselmus
vero instituta altera Londinens Synodo in eliminanda Simonia, θClericorum incontinentia corrigenda sedulo laboravit. I III.
Status Ecclesiasticus per alia Concilia ordinatus in
Germania. , . oenrieo IV. Imperatore Ecclesiae censuris ins descente, fili Northu. ' ejus Henricus V. Imperium aut invasit aut acceptavit, Fran-Rnse. cia Orientali, Alemannia, Bojaria, & Saxonia in partea suas pedi tractis, multisque Episcopis ad eum confluentibus. Qui praesente hoe novo Germaniae Rege cimilitim Noribus e in Saxonia cele- .hrarunt, Praesidibus Rothardo Mogutitino, & Gebhardo Constan. tiensi anno I 'S. Tractatum de Leelesiastici disciplina, per illos bellorum tumultus , de discordias cum Romanis Praesulibus ferme collapsa. Pro. scripta, quae inveteraverat, Simonia; eliminatus concubinatus ;reducta Ecclesiae jejunia. Hildesheimensis Episcopus , Padorbornensis, Halbersta densis, reconciliati cum Sede Apostolica. Eodem anno Moguntiae in frequentissimo Episcoporum Procorumque Teutonicorum conventu Henricus 1 V. Imperio se abdic vit, filiusque ejus ab omnibus ordinibus est electus. Coloniense. Anno Iri 6. Concilium Coloniam convocatum fuerat a Theodo. rieo S. R. L. Cardinale, & legato sacrae Sedis, ad promulgandam . excommunicationem Henrici R Romae factam. At Theoderico in itinere mortuo, nihil admodum actum est : Henrico Synodum disturbante, & Episcopum Herbipolitanum cogente icoram se Missam celebrare.
136쪽
In L Riensi cinciri agnitus logitimus sex Imozontius II. Leodiens anno I I3 I. cumque Lothetrius Imperator a Pontifico praesente ib8dem peteret, sibi jus concedi, more veteri per annulum & baculum Investituras eonserendi saeris Praestilibus, Daque res magnopere terreret Romanos, S. Bernardus, pariter praesen , magna auctori tate Caesarem ab eo postulato est dehortatus.
Eodem anno in Concilio Moguntino, praesente Lot hario, Athainnensi Cardinale sanctae Sedis legato, Moguntino Archiepiscopo, Augustano, Eustettens, Bambergens, Herbipolitano, Spirens, ad Hormatiensi, Episcopis, Bruno, de Variis criminibus accusatus, drgentinensem Episcopatum resignavit. Anno II 43. Eugenius III. Papa, eum 38. Cardinalibus, muliniisque Episcopis, aliisque Praelatis, quo3 mtor S. Bernardus, Treυμ ιris Coneillum habuit: de quo nil aliud annales reserunt, nisi quod S. Hildegardis vita & miracula fuerint explorata. Anno II 66. Fridericus I. Imperator Conciliabulum Herbipolim convocavit, in quo Guidonem, Antipapam suum, sub nomine Paschalis III. promulgavit, adversus Alexandrum III. legitimum Pontificem.
Concilium Hohenauiense anno II 78. celebratum a Conrado Salis-hurgensi Archiepiscopo, ejusque suctraganeis; in quo, ut tollantur Adlgreiterus in Annalibus Boicis, & Hansigius noster in Germ. sacri Huratus est Callistus Pseudo- Papa, abjectuae schisma; actum de reis parandis templis, aris, sacrisque, de Canonicis Institutia , & juribus, sartis tectis habendis, de pace denique & tranquillitate pu-
Habita etiam sub finem hujus saeculi duo Incilia in Polonia, alterum Lanciciense, alterum Cra Pien', in quibus praeter reformationem Cleri, decretae sunt deciaeae, solvendae pro recuperatione terrae sanctae.
Concilia Polonica. Bohemlam, Russam, de Poloniam a tribus fratribus, Zeeho, Rupso, & Lecho, Principibus Sclavonicis, circa medium sexti Ἀ-Poloniaculi fuisse occupatas, antiqua est persuasio. Et quidem Lethum Sintus. eas regiones, quae circum Vistulam sitae sunt, ae Sarmatia olim sunt
dictae, subegisse, atque Gnem ensem urbem condidisse. Post Le-ehum duodecim Palatinos seu satrapas prae sui ste gentie atque hine unam divisione: Poloniae io Palatinatur.
137쪽
Iacus, Crae viae eonditor, Dux fuit polon e sub initium se
euli Vli I. alternantibus deinde saeculo 8. tum Ducibus, tum Pala tinis , Interregnum tandem intercessit, donee sub medium saeculi IX. Hassus Agri eo la, propter muniscentiam erga suos populares, electus est Dux. Cujus posteri per plura secula aut Duces aut Reges suerunt Polon lae,' ut adeo hueledum, si Polonus ex alia licet familiab eligitur, Rex Planus vociterur. Piam abnepos Misistras L saeculo X. primus suscepto baptita Christianam fidem amplexus est. Atque exemplo suo traxit subditos. Subin Gne ensem di Craeo utensem Epilaopatum fundavit. Filius ejus B eslaus L. ab Ottone III. Imperatore primus Polonis
Rex creatus, &a Gnesnensi Episcopo coronatus dicitur, anno io .
Is corpus S. Adalberti, a Prussis occisi, solenni pompa Gnesnam deserri curavit, puhlicae venerationi exponeudum, Pragam postmoduni translatum. Boles laum insupcr victriccs in Silesiam, Lusatiam, Moraviam, &Bohemiam irruptiones celebrem faciunt. Casimirus L ejus filius Monasterium Cluniacenso in Burgundia ingressus, novemque annos Monasticam vitam ibidem professus, rogatu Polonorum, ae Pontis eis Benedicti IX. dispensatione, uxorem & Regnum acceptavit canna Io4 I. Boleslaus II. Casi miri filius a patro degener, cum a S. Stanislao Craeo utensi Episcopo ad vitae emendationem urgeretur, tundem agri necdum soluti postulavit, & contempto surgentis mortui testiis monio, S. Praesulem, sacram ad Aram Divinis operantem, propria manu interemit. Ex communicatus propterea a Gregorio Uli. &Regia dignitate exutus canno IOSI. qua iptas successores ultra ducentos annos caruerunt, Dueali solum titulo ornati.
Succossit ei in Ducatu Poloniae frater tauriri us I. huiusque fi lius Bolestetus III. qui Henricum V. Imperatorem in silesia praelio vicit, Pomeranos subegit, atque inter quatuor filios Provincias di visit; Ladislao II. Primogenito obtigit Cracoria cum Suessa , cujus Duces omnes ab hoc Vladis lao descendunt.
Porro Silesia jam taculo VI. juncta Poloniae, hacte s eosdem eum Polonia Principes habuit. Cum MiecisIao Ι. Duce Poloniae& Silesiae, pariter ad fidem conversa; fundante eodem Principe tu
Silesia Episcopatum, anno Ioga. Uratis laviam translatum. Seri. ptores aliqui, praesertim Germani, volunt, Poloniam olim ad R
manum Imperium pertinuisse; Miceislaum I. Ottoni M. so subj cisse, eique tributum pendisse, uti etiam Ottoni III. Bolestam
138쪽
fendalem nostituram aerepisse. Conradum II. divisisse in plures 'Principes Poloniam. Casimirum pariter Caesaribus pendisse tributum. Boles lauin III. idem praestitisse Henrieo V. Lothario II. & Conrado III. Polonos Friderieo I. praestitisse juramentum si delutatis ob nexum laudatem cum Imperio. Eosdem ab odione IV.Friderleo II. ad Comitia Imperii vocatos comparuisse. Verum Poloni hare negant, tanquam nullis idoneis testibus probata, aut aliter interpretantur, atque Poloniam semper fuisse independentem filique juris contendunt. Sub Caleniro II. Bolestat III. filio duo in Poloniaeelebrata sunt 16. Concilia: primum Lanuieme anno II 88. in quo Pontifex Romanus Laneicient.. Per legatum suum proposuit miserum statum terrae sanctae, ae decimas colligi curavit ab Episcopis 6c Sacerdotibus pro expeditione
contra Saladinum, Saracenorum Principem . . .
Alterum fuit Cracmiense, sequento anno celebratum, quod a Ciaca vita se, Matthia Michoviensi I Iist. Polon. lib. 3. cap. 27. sic describitur: Anno Domini r 18'. Ioannes Cardinalis, cognomento Malabra nca, a Clemente Papa III. missus, in Poloniam venit, &sacta Synodo in Cra- Covia pro reformatione Cleri, tam Episcopis, quam universo Ciero pro recuperatione terrae sanctae decimam imposuit.
Tempore Lechi V. Casi iri II. filii anno Ii 97. habitum est alterum Concilium Lanckiesse, Praeside Cardinale Capuano, legato Apostolico, qui singulas dioeceses visitans tit scribit Stravolsivi in tam
τι um epitome ad annum II 97. cum alia quaedam, quae adversa religioni Christianae, & Constitutionibus Ecclesiasticis, in sacro pariter ac profano Ordine inoleverant, correxit: tum saeta Synodo Provinciali Sacerdotibus imperaVit, ut concubinas & uΣores, qui-hu tune passim libere utebantur, a se abdicarent. Ac illud praeterea constituit, ut pro sani homines publice in templis matrim nlo jungerentLr. ta. In Casmiro I. habemus rursus exemplum dispensationis 3 Pontificiae in voto solenni Religionis. Neque obstat cap. cum Mobis inrumma terium 6. de statu Monach. ubi Innoeentius IlI. ait, quod abdi-eolio proprietatis, Rut S custodia castitaeis, adeo sit annexa regula men εbsili, ut eontra em nee Summus Anzifexpossit luentiam indulgere. Nam hoc intelligendum est in siensu compinuo, quod scilicet Monachus Pr fesus stante isto solenni non possis bonorum proprietatem habere. aut uxorem ducere, & cum ea actus conjugales exercere. Potest tamen Papa ex justa & necessaria causa relaxare Votum solenne, &se sacere, ut nou amplius sit religiosus proseuci. Ouo lactu,
139쪽
potest perso habere proprietatem & uxorem dueere. Potest Pomtifex etiam faeere, ut quis sit vere Religiosus Inon prosesius θ qui
proprietatem & dominium bonorum retineat: prout aliquando tem
pore retinent Scholasti ei societatis Jesu, qui tamen juxta Bullas Pontificias sunt vero Religiosi, quamvis non professi. Imo pos et Pontifex aliud Religiosi Status genus inducere , in quo etiam Ι'r sesi essent capaces proprietatis. Nam haec ad disciplinam spectant, suntque subjecta dispositioni Eeclefiae. Et de facto magna est diis versitas in servando voto paupertatis. Sic aliter illud observat Ordo S. Francisci. & multo aliter ordines Equestres. Imo milites ordinis Calatravae&S. Jacobi etiam uxores ducebant in Hispania eum Magistri veni a. 3. U.
rr. Dalmatia conjunctim eum Croatia antiquitus proprios Reges habuit; donec anno Io 87. mortuo ultimo Rego 2 Homero S. I Ddis laus utrumque Regnum univit IIungariae. Habuit videlicet Zolomerus, Dalmatiae & Croatiar Rex, Ladisiai Hungariae Regis soro. rem in matrimonio: hanc moriens initituit haeredem: illa vero jussuum fratri cessit. Quae tamen rsa non ita quiete sunt peraditae, ut non Croatae ae Dalmatae quin & Veneti su opponerent. Cum autem tum populi tum cleri mores reformatione indigeorent , misit anno II 99. Innocentius III. legatos suos in Dalmatiam: qui convocato Dalmatiae Episcoporum Concilio, pro restauranda disciplina ret. Canones constituerunt. I. Vetatur, ne Episcopi ab ordinandis pecunias accipiant. a. Statuitur caelibatus Sacerdotum. Vetatur, ne Episcopi extra quatuor tempora sacros Ordines conserant: nec plures simul. Praescribuntur interstitia unius anni. 3. Oblationes Fidelium in quatuor partes dividantur: quarum una sit Episcopi, altera Ecclesiarum, sub custodia Archipresbyteri, tertia pauperum , quam Episcopus administret, quarta clericorum. 4. Sigillum consessionis graviter praecipitur. S. Sub excommunicationa prohibetur, ne quis Clerico violemtas manus injiciat, vel ad saecularia judicia trahat. 6. Prohibentur matrimonia inter consanguineoo, uaque ad is
Ptimum gradum pro disciplina nempe illius uitiis.
140쪽
eriei tonsuram clericalem gestent. 8. Sub excommunicatione prohibetur, ne Clerieus a Ialeo M. Cesiam vel Ecclesiasticum Beneficium recipiat c nempe absque instu tum eanoniea Episcopi M. J Q. Excommunieantur, qui thesauros Eeriosastleos injustetinent. aut Latinos capti UO . Io. Excommunicantur , qui fine judicio Ecclesiae eum uxori. hus divortium iaciunt. x1. Filii Presbyterorum, aliique illegitimi ad saeros ordines non admittantur. 12. Nullus ordinetur Saeerdos, nisi trige mum aetatis annum implevarit cilla enim tum vigebat severior disiciplim De caetero notant scriptores, multo latius patuisse olim Da, matus nomen, Croatiae, Stavoniae. Serviae, Rasciae, ae Boseiae Regna sub se complexum. Pertinuisse illam primum ad Orientale Graecorum Imperium, tum vero a Caro o M. subactam , a Lud vico Pio, & Lothario I. pol scitam, ad Ludovicum Germanicum fuisse devolutam. Ex eo jus et log mperio in Dalmatiam , praese tim postquam Orientale Graecorum linpertum fuit extinctum: tune enim hoc aliaque jura Graeci Imperii cum Romano Imperto rursus fuisse conjuncta.
ARTICULUS II. De Conciliis Gallicanis Saeculo XII.
Praenotanda de Statu Galliae. Philippo I. Galliae Regi anno mo8. successit Ludovicus n. ob 1ν.
- molem eorporis οὐ cognomen adeptus. Aureliae is inaugu-Ludovicus ratus & consecratus suit, protestante Rhemensi Archiepiscopo. vLCum Henrico I. Angliae Rege bellum variante fortuna gessit in No mannia propter castrum. Conciliata pax mediatore Callisto II. Pontifiee. Bellum quoque ipsi minitatus fuerat Henricus V. Imperator, quod Rhemis ipsum damnari fuisset passus. At eum Lu. covicus ingentem exercitum comparasset, recessit Henricus. Eo ciesiarum initio patronus, persequi deinde illas coepit, praesertim
Archiepiscopum Senonensem, & Episcopum Parisiensem. Cui S a cum