장음표시 사용
111쪽
noscebatur eligus . . . Gregorius ergo, qui canonice a ' nodice depositus , anatbemotietatus erat, quemadmodum posset quemquam provebere, vel benedicere, ratio nulla docet. Igitur nihil botius a Gregorio percepit , misquantum Gregorius abuit. ibi autem babuit nihiι dedit. At certuna est Gregorium Dracusanum minime misisse eharacterem Episcopalem, cum exauctoratus est, sed solum honorem Sacerdotii, & potestatis in Conis secratione sibi ollatae legitimum usum atque dandi Epiritus Sancti essi eae iam De his itaque duntaxat intelligendum it, quod nihil dare potuerit. Unde post verba mox laudata subdit idem Pontifex: Per i Drum, quippe manu impo=itionem V invocationem da
hatur Spiritus Sanctus, qui noverant mundas ad Dominum manus evare. Caeterum Gregorius, qui transgres.
sis factus est egis ad iracundiam sui, magis quam
ad Conisecrationem alicujus, uiritum Sanctum per impositionem suae manus fine dubio provocavit, etiamsi is , qui ordinandus erat, nuιιas alias baberet sibi ReguIas obviantes. Hinc enim scriptum est: Qui obturat aures suas, ne audiat egem, oratio ejus erit execrabilis. Si execrabitis, utique V non audibilis si non audibilis,
ergo inefficax si inefficax, profecto botio nibi pr. lanis
nimirum, qui vuιneratum caput per illam manus impositionem potius abere dignoscitur. Denique oannes VIII. botium repituit absque nova Consecratione quod argumento est, ipsius Ordiaationem validam fuisse, quamvis non legitimam. Mophyti Canon quintus, Leges ab Apostolis, Wa Patribus σd Pi statutas onsirmat , quae vetant ne ad Piscopatum, promoveantur Neophyti, sive secundum idem, sivem endi secundum Sacerdotalem sortem. Eos, qui ex Senatoria dignitate , vel mundana conversatione nuper in Clerieos, vel Μonachos attonsi fuerint, consilio, aut spe apessendi Episcopatus, aut Patriarchatus ad Meros illos Principatus evehi prohibet, ac inauguraris etiavisi diu in stogulis ordinibus inruiitraverint mulis
112쪽
to magi, Episcopo fiet vetat, a Bregulares deelarat , qui Principum promissis illecti, aut mandatis eompulsi, eum in nem Cleri ea limilitiae nomen deis derint. Itatuit autem Ecclesiasticorum ordinum in 1- terstitia, de quibus in gratiam alatinorum hominum tia in Sa dispensetur nusquam licet in gratiam aliorum, qui in Clero, vel Μonasteriis se divinitus ad Sacerdotium is vocatos, religiosa vita probaverint, illa contrahere,anda. possit Episcopus Statuit, inquam, ut in Lectoris gradu anno salido probentur in Subdiaconatu, duobus; in Diaconatu, tribuc in Presbyteratus inisterio,
Canon sextus, nov. anathemate consedit borium , , id est, ab ipsa Corfimunione Lai ea segregat, ob sub-Brnatos orientalium Sedium falsos vicarios , conliis Baque contra icoιaum I. Romanum Pontificem is
Ba Synodica: milemque poeηam decernit in eos, qui simile erimen deinceps perpetraverint. Qua in re sequitur Decretum Sanctussimi Pontisteis Martini L in Ro-Tana Synodo. Cano septimus, ad pingendas sacras imagines, vel divinas, aut humanas etiam scientias doCendas, Os admitti vetat , qui ab hae Sancta Synodo anathemate percussi fuerint qui ipsos ad has actiones admi erit, Clericus proprii gradus periculum incurrito Laiseus Divinorum Mysteriorum Communione privator Canon octavus, prohibet Constantinopolitanis Patriarchia, ne a Sacerdotibust subscriptiones exigant, quibus idem obstringant suam ad eorum tuteIam favo aerem , stabilitatem quod non solum Phoriur, tyrannus sed legitimus Patriarcha Ignatius secerat, cum a Basiti Augusto restitutus est Rem a Canonibus alienam, ad factiones, a Schismata viam aperientem Syno-αμε, sub honoris periculo vetat, a Patriarchas P
113쪽
fessione Pidei, quae ab Episcopis in eorum consecra. tione exigebatur, contentos esse iubet.
Nonus Canon, extorta per botium chirographa neminem obligare declarat eos, qui se ad ineautae subscriptionis, promissi , a juramenti idem serva dam teneri existimaverint, ob idque Photio adhaeselini, Clericos gradu, Laicos omni unione privat, utpote late qui non credant Dominie verbo: uodcunque Ggaveris super terram , erit fatum V in celis; quodcunque soιveri super terram, erit solutum V in
' Prohibet Cano decimus, ne quis a suo Patriarcha, Metropolita , aut Episcopo , sub causae cujuscunque criminalis fuco se segreget, aut nomen ipsius inter Μysteria Divina, vel ossi ei recitare praetermittat, ante Synodi examen, & Iudicium. Qui secus secerit, Episcop,s, vel CIericus, honore, & omni saero ministerio excidit Laieus a Communione removetur. Γννον de Canon undecimus, anathemate percellit pravam opi- ab . , si0Πςm d duabus hominis animabus, quam Photius Ah ahu, docuerat, teire Anastasi Bibliothecari in Praefatione damnatur. 8. Synodi, tanquam Veterio Novo Testamento, &omnibus DeiIo quis Patribus, magistris Ecelesiae re- Pugnantem. . eis ibis Conon duodecimur, reprobat promotiones, Conse-XII S, crationes Episcoporum potentia, mandatis Prineipum nodi Uur factas , seu Apostolieis, Gynodicis contrarias Cansni- tibii. a bus ἈζPQnendumquς decernit, qui per versutiam, id piseopo est malas artes, vel tyraηnidem Principum hujusmodirum Re digaitatis conseerationem susceperit inpote, qui non ea ch μὰ voluntate Dei, ritu, ac Decreto Ecclesiastico, sed ex nissimis voluntate carnaιis sensus ex hominibus , per omines fgu , domum possiidere voluit, me consensit. Necessitati
putriaut assensus Regii in Galliis ab ipsius Monarehiae Christia-
114쪽
vissima exordio institutae,is Synodi Aurelianensis. V.
cauone confiimatae vel Regiae Nominationi, quam plerumque in Gallicana celesia obtinuiste Historiae Praneorum Monumenta testantur, & cujus tandem jus perpetuum Christianissimis Regibus per Concordata coblatum est, Cano iste Synodi Octavae non repugnat. Neque enim mali unquam artibus, neque tyrannide, Principes nostri Episcopos nominarunt, sed patrocinii, tuuionis Ecelesie jure crius filios primogenitos, &deunt illimos se exhibuere, & eadem Ecclesia permittente, ob Ecclesiae ipsius bonum vel tandem jus illud ipsis conseiente scripto, solemni ritu promu, ' rato Privilegio QContractu, seu Concordatu Quae cum Regiam ominationem Summi Pontificis Iudicio subjiciant, ejusque Conmmationem, de Diploma statuant necessaria, ut nominatus a Rege consecrari posis Episcopus, Octava Synodo non adversantur so . Iam intrusionem per tyrannidem, aut versutiam Primu uin damnanti. canon decimus tertius, ad Magnae eclesiae Constantinopolitanae ignitates assumi neminem jubet, visi ex ejusdem Ecclesiae Clero ad quem admitti vetat domesticos Virorum Principum Clericos, aut qui Nobilium bona curant ne stilicet eorum favore, potestate ad Ecclesiasticas lenitates, aut Patriarchatum ipsum obtinendum, vel usurpandum, eorum juvetur ambitio.
Canon decimus quartus, ignavam humilitatem quo reis. rumdam Episcoporum arguit qui sui g adus, & hono quorum is
, obliti saeram dignitatem dehonestabant, Palatinis,u'm l . ut quibuslibet Principibus Viris, procul ab Ecclesiis 2 ntii:
suis obviam euntes aut ex equo, vel mulo silien-arguitur. te reverentiae illis exhi henda eausa, aut ad mensam, Prineipum in Palatinos adstantes. Iubet autem eost debita Regibus 4 Principibus Viris reverentiae, Mur'
i mitatii mei ohibere, quae spiritualem sua digni-
115쪽
tatem in honorem non deprimant, aut obnoxiam eon temptui laetanta minuantque Auctoritatem arguendi, emendandi strategos quoslibet in dignitate sae eulari constitutos, ipsosque Principes , prout ex om-icio tenentur Episcopum vero, qui Proprium honorem contempserit, ac praeter istum Can0nem egerit, anno uno Principς duobus, a Communione segregat Synodus. Nonorum non decimus quintus , vasa aera vetat alienari , . . .. . nisi ob redemptionem captivorum vetat etiam Eecle. Metitu sae praedia, & quascunque possessiones in emphyleusim
tradi. Omnem Ecclesiasticarum rarum administianda.
Tum potestatem permittit Episcopo , qui illas augere curet. Exauctorationis poenam in eos, qui Decretum istud violaverint, decernit Sancta synodus. Venis ditionem, emphyleuticam traditionem, quamvis alia. nationem bonorum Ecclesiasticorum ab Episcopo in Seriptis, aut sine scriptis a tam in irritum mittiti Anathemate ferit eos , qui aliquid ex vasis, praediis , aut quibusvis bonis Ecclesiae emerint, aut percepe- rint, donee illud restituerint .venditionis, aut emisphyleutica traditionis contractum rescindendum reddiderint. Iubet praeterea, ut Episcopusmonasterium quod ex Ecclesiae bonis exstruxerit, eidem Ecclesiis tradat. Si vero ex propriis facultatibus, illud habeati propria potestate, quamdiu vixerit: moriturus,
euicunque voluerit, conferat, aut dimittat modo in saeculare diversorium non mutetur Ex hoe per spicuum est,monasteriorum Fundatores, non solum Jus Patronatus in illis obtinuisse, sed veram proprietatem, quam transmittere poteraB ad haeredes. Qui tamen Ioea se me Deo dicata in profanos usus converistere non poterant. Canon decimus sextus, eos, qui rebus sacris illudunt, pereellit anathemate. Huic Canoni condendo Michaeι
temulentus Imperator occasionem dedit qui WEophirum
116쪽
ιum Proto- spatharium, scurram insignem, atriarcham per ludum agere Chomines sui similes, profanos iampuros sacrilegos, veluti eonsecrare .sanctissima Religionis Mysteria, & ritus, velut in scena imitari,is exhibere jussit, voluptatem ex hujusmodi sacrilegiis captans singularem, de quibus palam his verbis gloria-hatur: ibi Theophilus, Bardi Caesari botius, bri islianis Ignatius 1 Patriarcha. ad refert Nicetas in Vita β. Ignatii. Canis decimus septimus, asserit Patriarchis Ius con--νον vocandi etropolitanos nivei sis , qui ab ipsis sve ' P ux- per manus impositionem, sive per dationem Pallii,npricopaus dignitatis firmitatem accipiunt Posse au vocati. te Vocari duabus de causis declarat, vel ad νn6d t tig
Iem Conventum vel ad emendationem, eum liq . U
nus eraminibus accusantur. Quorumdem vero Metro. Purere
Politanorum inanem excusationem repelliti qui ab A - postolico Praesule vocati a saeculi rincipibus desitietis PI Causabantur, ne ad ejus mandata occurrerent. Hane . nullius esse ponderis declarat ry duc cuin hiis ti Princeps I ro his caus convemus requem e astat vi pium hi, ut Summos Prasut Synodis pro hel ullicis negotiis celebrandis impediant , via pucopos ab εο-rum Concrup robibeant. Alteram excusationem re iicit nihil meliorem, Concilia se his in anno celebra
ctava Synodi Patres, Concitia Patriarchaliario ge uti-ur: eis: Pr, vinoialibus, proinde Metropolitanos istis Mnosia adesse debere de illa non negligere. Oro, quod non με que nulli rerum Ecclesiasticarum ignari effutiebant. Vno
dum absqua praesentia Principis celebris non ta es I
rnicit, ceu damnandum errorem Cum nus uum aeri s canones convenire saeculares Principes in Conciliis sanxerint, sed Jοιο an hiites Unde nec intorsutis illos nodis, exceptis Conciliis inisersalibus invenimus. Eu enim sor es saeculorei Principes spectatores feri
117쪽
i erum, quae Sacerdotibus Dei nonnunquam eveniunti De. nique Metropolitanum, qui a Patriareha suo de ari tus, non paruerit, nisi gravi infirmitate aut Barhaarorum incursu detineatur, a Communione removet S. Synodus si vero per annum contumax permans
xit, dignitate statuit exuendum. Itis moribus in GaIIta receptis, Canon iste in duobus Og reapitibus videtur adversari. mamis Synodis Nation co um Issius, aut Provincialibus olim Christianissimi Retes nequis E aderant: apiscopi a Romano Pontifice vocati, di- his ues scedere n0 Poterant a Regno absque consensu Prinei. v. it..h pis. Ius illud Regibus nostris quaesitum acriter propolia exeat gnant doctissimi Antistites, Petrus de Marca Parisieno h 'sum Archiprε, l. Lib. a. de Concordia Sacerdotii, Utam gnatur, perit, c. 7. U Franciscus Bosquetrus Montis Pessulacum o ni Episcopus, in sui Notis ad pisoια Innocenti III.
e... 'D Epistolam . ibriis aliique Gallicani Seriptores.
eoueilia Eum consensum necessarium agnovisse Pontifices Μatur ximos asserit Bosquetius, idque probat ex Epistola Meolaio ad Rotbadum Suessionensem Episcopum seri-hentis Stude quantum poteris, cum tibi Rex, -pψεοpi quemadmodum saluimus , licentiam dederint
Romam properandi, mox utcunque venire non disse-
eas. Testem illius moris Iaudat Hin arum emensem Arctipraesulem in Epistola ad Hadrianum II. Romanum Pontificem, in qua eminemuro Laudunensi Episcopo, nepote suo, quem Pontifex Romam voca. verat , ita scribit: Vestra scis Auctoritas , qui nee
Hinemarum, ne etiam quemlibet Episcoporum Diores sev Remorum, minime autem aliarum Prouinciarum is piscopos, nisi Dominus ex illis praeceperit, Romam veni aliquam partem mea commendatione mittendi ha
keo potestatem. me ipse ego ιtra ne Regni sui abseque illius licentia egredi vaιeo. Quae de hoe Disciplina capite Uuvettus , is arca Praesules scripsere, Christisnus Lupus , in Scholiis ad hune monem, v sebi Nisomediensi, aut acaci constantinopοιitano pr-.
118쪽
posio, quam Orabodoris Eccles mallicariae Anti tinus aptiora se ait. mincmari, utpote secundi Dioscora , . Novi baraonis ab hac Synodo damirati , Auctoritatem nullius esse ponderis. Idem semin mari Re ch υἱ-ρ ensis adversus praesentem Canonem, a Martini Lu-Lvpi ad-εberi adversus Sacrosanctα Θnodum Tridentinam Au- Horitatem adducere, e Sed acerbiori stylo doctissi cisti Ezrnos Antistites, 'incmarum, cuius nituntur testim , Eeeu
nio, proseindit Vir Icruditus. Non negarunt illi summam ' Σ
esse Romani Pontificis, ut totius ecidentis Patriar eis repe cha est,is multo magis ut Pontifex est, potestatem voeandi Gallicanos metropolitanos ad ynodalem Conventum. Sed propugnarunt necessariam esse Iicenistiam Regis, secundum Regni mores, Gallicanae Reelesiae Diseiplinam , ut Episeopi e Regno discedant, sive Romam, sive alio ituri, etiam a Romano Ponti ite vocentur. suo casu Principitandata Pontilicis Xponere debent, Vocationis ausas Quae si eanonicae fuerint, ne aliae obsint eausae egitimae , maxime si Reipublicae paci nuIIum inde perieuIum immineat , integrum non erit Principi ipsos detinere, eisque licentiam recusare. Quamquam si retuset, a
ius Majestati parere debeant Antistites, cimpossibi-
Iitatem prosectionis su εὐ eum ea, qua par est reverentia, Summo Pontifici excusare Nunquam sane Christianissimi Reges Episcopis Regni sui prohibuere, ne Romano Pontifiei ad Synodum pro bono Ecclesiae Iegitime congregatam vocanti parerent, sed pro votis Vieati Christi ipsos misere, cum id res celesaeis stularunt. Si Pippinus ex Christianissimus duodecim piseopos ad Romanam Synodum misit Stephano IV. postulante. Concesserunt pariter Ileentiam Episcopis ad Romanam Sedem appellantibus adeundi Apostolorum limina. Sie Gunibramnus Solonio, e Sagitta- eis Episcopis in Synodo Gallicana depostis permisit apopellationem suam ad Romanum Pontificem persequi Romam se conserra, ut testatur Gregorius Turonen. fis lib. V. Historiae Ecclesiastico Francorum , eap. XX.
119쪽
st IIi, Inquit, eum adhuc propitium bi Regem esse
nossent, ad eum accedunt, impιorantes se injuste remotos, Abigue tribui stentiam, ut ad Papam urbis Romae
accedere debeant. Rex vero annuens petitionibus eorum,
datis epistoιis eos abire permisit. Eps.ss. Si de Gallicanae Ecclesiae moribus testis non est ae. Cod. eeptus Patri Lupo incmarus Archiepiscopus eme is u/ sic erit furia Hadrianus I ad Carolum Magnum seriisvnondum ens se Sicut enim vestra Regalis Exeellentia in suis obhb j si apicibus, minime ei contrarium videretur,
cis i quicunque de Episcopis aut Comitibus, seu taeteris, hominibus, partibus vestris, aut vestram jussionem, complendi, sive propria voluntate, ad vos venue, voluerint sed ne nostrae Paternitati displicere rectum qualiscunque ex noliris, aut pro salutationis, causa, aut quaerendi justitiam, ad vos properaveserit. Nihil durius vobis exinde apparet Sed si, ut vestri homines, sine vestra absolutione ad i- , mina Aposto orum, neque ad nos conjungunt ita nostri homines, qui ad vos venire cupiunt, cum, nostia absolutione, rapistola veniant. Quia si- ut nos semper vestros homines suscipientes com-s monemus, ut in vera fide, atque puritate cordis, is totis eorum viribus in vestro maneant servitio ita ,, simili nodo, quicunque ex nostris hominibus ad vos venet int, eos omnino obtesta i atque coines monere vestram Regalem rudentiam quaesumus, ut sicut Genitor vester sanctae recordationis Dominus, Pippinus agnus Rex, eos . Petro, ejusque vicario concessit, demum Excellentia vestra conis sirmavit, sic admonere, atque obtestari jubeamini, ut nullo modo audeant se in superbiam elationis, efferre, quando ad vos properarunt; sed potius, subjecti, atque humiles in servitio . Petri ,
is nostrae praeceptionis maneant subjecti , Quod Hine-marus se ipsit, antea scripserat Hadrianus I. Pontifex
Maximus. Non sua igitur illa foeda, Catholieq
120쪽
Episcopo indigna, ut Lupus ait GaIlieanis Praesulibus doctissimis insultans; non Eusebii Nicomediens , aut
. scaci Constantinopoιitani perduellium Episcoporum spirant contumaciam, sed Μagni Pontificis prudentiam. Ejusdem moris testis est Rotbadus Suessionensis Epi seopus in Libello Appellationis ad Summum Pontificem Nicolaum L in quo de Rege Christianissimo Ca- τοι Caιvo ita scribit obnixis precibus Uuιαvi per Leudonem Diaconum, ut Dominus ex ocum ibi in dulgeret secum oquendi. Qui mox pro sua pietate ad me indignum enire dignatus est meque benigne audivit, sed exaudire non est permissus Nam, eum illum valde suppliciter, anxieque rogarem, ut ibi Romam eundi ubertatem, sicut ipse eoncesserat, non tolIeret, Sanctamque pololicam Sedem in suis privilegis bonoraret respondit. Hoc ad meum Decialiter Metropolitanum, an . tamque pertinere Conventum se tantum sacris Episcoporum monitis ae dissipositionibus humiliter obediturum profitebatur Nusquam rescripsi Nicolaus I. Rogis consensum non esse necessarium, aut olbaldum licen 'tiam exeundi e Regno Romam petendi, ab ipse pollulare non debere, sed solum ipsi injuste negari malis artibus ineviari, qui Regis animum occupabat Canonesque, Privilegia Sedis Aposto i lieae violari, per vim detinendo Episcopum, qui a
Synodi Sententia ad Romanum Pontificem appellaverat. Id ex epistolis icolai L ad Carolum Calvum,4 ad Hincmarum ea in causa datis compertum est. 28.
Nee immerito succensebat eam ob rem Carolo Catav Reti, minemur Archiepiscopo Nicolaus Papa, eum ipsis Capitularibus sancitum sit, ut in similibuseausis Ileentia petendi Romam Episcopis concedatur Lib. H. Cap. LXIV. Si item babuerit Episcopus, cum Iio Episcopo, non alterius, sed suae Provincire u- dices quaerat. Et ut judicato in aliqua causa piscopo