장음표시 사용
121쪽
scopum adis Romanum. Potest itaque Romann Pontifex vocare Gallieanos Episcopos Romam, sive ob Synodum, sive ob alias ausas canonieas non tamen possunt Romam profieisti absque licentia Regis, cum snt ejus subditi, eiqua fidelitatem juraverint .sicut Summus Pontifex ipsos vocat pro jure suo, curni Ecclesiae res postulant, ita Rex ipsos retinet pro jure suo, cum id Regni bonum, pax exigit, rationesque suas cum reverentia exponit Pontifici Maximo, qui eas gratas habet. maee eerte nequa quam pugnant, nequaquam edis Apostolicae juraeonVellunt, nemiaquam ex Eusebii, aut scaci Constantinopolitani omina proseiscuntur, ut ait Pater Lupus Unde Hin maris, ille, qui Gallicanos Episcopos absque Regis licentia Romam, vel alio proficisci non posse propugnavit Hincmarus, Jus nihiloia minus Vocandorum secundum Canones Episcoporum
x Summo Pontifice agnoscit, in Epistola ad Nicola
Romana. um . quam resert Hodoardus lib. III. cap. XIII.
ζ;ὶ bis 'ia, inquis, omnes senes cum iunioribus stimus, D. 'eovi, nostras celesias subdita esse Romanae Eeelesiae, perante se, nos Episcopos in Primatu . Petri subjectos esses' ebit mano Pontifiαδε ob id salva fide, quae in illa, Ecclesia semper viguit, momino cooperante sto rebit, nobis est vestra Apostoli eae Auctoritati heia Porit hi, di ndum . . . . Propterea oeutus cum fidelissimoati Iosita- , filio Vestio, Domino meo ego glorioso, illi re-' - - , plicavi, quod saepe incuIcavi, quodque libentissi- aeeepit, v adimplere cupit quia sicut Domi-- ni est terra is plenitudo ejus orbis terrarum, , .universi, qui habitant in oris ipsius est Re- num , cui voluerit, dabit illud ita ipse suo pra undamentum Apostolicae Petrae suam land is it Ecclesiam, quam ante Passionem .post Resurrectionem suam speciali ura singulariis Privilegio . Petro, incino suis commisit Vi, is cariis euius Sedem, suaeque edis Pontifieem
, qui honorat, illum honorat, qui dixit: Qui aeeus pii
122쪽
Muit, si quem misero, me aeeipit . . . . Idcirco., quia multi sciunt, quidam inde aliter dicunt,
ἡ omnes generaliter sciunt quoniam vestra uin, ctoritas illum cum . nostris Vicariis ad suum praeis
se cepit destinari Iudicium, dignum, Gustum est,
is ut quemcunque Episcopum Romanus Pontifex ad se Romam venire mandaverit, si infirmitas, vel, graVior quaesunque neeestitas, vel impossibilitas, se scut sacri praefigunt Canones di eum non detinue-o rit, ad ilIud venire studeat multo magis etiam is, quem pro tali querela ad se, quocunque modo, clamantem, praesentiae sue judicat exhibendum.
Et quicunque viderit, vel audierit, quod Rex, leri Episcopi Apostoliear Sed is Summum Pontificeimis Prompte obaudiunt Chonorant, promptiui,
is humilius eis subjecti mi obedient se In hae pia
Epistola testatur Hincmarus, se Iieentiam a Rege obtunuisse, ut Rotbadus Romam libere profieistatur Nune
quiem, cui Wyllis, ad vestram praesentiam, es dispo-
'ionem ιιum perduei, apud Dominum nostrum Regem, filium vestrum Denique, si incinar Archiepiscopo Remensi de Gallicanae Ecclesiae, Regnique moribus testimonium dieenti majorem fidem adhibere nolit P. Lupus, quam Luthero, de Sacra Synodo ridentina loquenti quod an prudenter dictum sit, cordatus Lecto judicet quid opponet adversus Auctoritatem Rodoardi, qui eam non semel asserit consuetudinem Regni, jusque Regum Christianissimorum in reportae celefae Remeniis, lib. I. cap. IO. Temporibus, inquit, Chilperici Francorum Regis extitisse fertur Moderamnur RedoneVν Eccles. Priesuι, qui per licentiam praedicti Regis limina Sancti Petri adire disponens, divertit in onasterium-B. Remigii. Et iri II cap. XVIII. Uiuia fario Episcopo emens, qui Carοι Magno imperant illam Ecelesiam rexit, ita scribit Eundi denigue Ro
123쪽
sed utrum ierit, certum non babemus. Et Iib. IV cap. IV. Fulconem Remensem Archiepiscopum a Stepbano VIII. Romam vocatum ad Synodum, respondisse resertis pariturum, Si aliqua Regno quier concessa fuerist, sub Odone Rege Iicentiam impetrare voluerit.
Rusdem testis est disciplinae biιippus Augustus ex
Franeorum in Epistola ad Lucium III. Pontifidem imum quam ejus nomine scripsit Stepbanus abbas Sunctae GenουU Tornaeensis postea piseopus. Concurrant, inquit, respondeant priscis diebus bo-dierna tempora, Pater, ut nec Regnum Sacerἀotio, nec Sacerdotium defit Regno. Impugnant adolescentiam n strum. Visuspicia Regni nostri perturbare eontendunt tentes, e qui multiplici ex causa dem nobis debuerant, infideles adversarii, quorum improbitate compellimur, sconsilia nova quaerere , es auxilia corrogare Adsi ii no- his super omnes amicos, ae deιes nostros barissimus Ovunculus noster uilletinus emensis Archiepiscopus, in consiliis nostris oculus vigilans , in egotiis dextera mainus, AEum e ad tempus recedere a nobis , succedere es hostibus nostris. Focasti eum, Pater, sicut auddiimus V, ut praesenbiam suam obis exhibeat, sacris vicibus
iesris invitastis. Paratus erat parere, S apparere V his, peccato ariolandi fmulacrum inobedientiae comparans, wυοIuntatem non aequiescendi vobis tanquam scelus ido- Iolatriae detestans. In articulo summae necessitatis nostrae, confidentes de praecipua dilectione fra, retinuimus eum, evavum in oculis ossium cs in lateribus eorum anceam,
In ipso feri ibi aesimantes, ve de pace, sive de
bello cum hostibus fit agendum . . . . Gratum fit Vobis, Pater, quod in tanto discrimine Regni, tantum micum nostrum retineamus, cujus praesentio nobis est necessaris, U Uenti perdamnosa es quoniam magnum, V cordi nostro profunde Utum es negotium, mittimus ad vos familiarem nostrum tubanum Abbatem Sanctae Genoves
di pretuin infdelem Regno, quem inuoco nostro senigne
124쪽
suscipite, Z es, tanquam nobis in is, quae ex parte
nosra vobis dixerit, indubitanter sdem adhibete. Ex
quibus constat I. Iuris esse Romani Pontificis, Gaulicanos , ut quosvis aliarum Ecclesiarum Episcopos Romam vocare, cum id postuIant Ecclesiae negotia, Wipsos ad parendum edis Apostolicae mandatis paratissimos esse debere. Secundo, mei ipse. rum esse, ut rem cum Rege Christianissimo communicent, . ab eius Majestate, cui fidelitatis Sacramento sunt adstititi, ieentiam exeundi e Regno postulent. Tertio Regem ipsos ure detinere non posse, ac prohibere, ne Summo Pontifici pareant, nisi gravissima Regni neeotia, necessitas, aut utilitasi Regia ipsos in Regno retinere eompellant. Quarto, eo in casu pietatis esse Regiae, ut rationes illas Eummo Pontifici generatim saltem exponat, quas Vi- earius Christi aequi bonique dueet. Eodem modo se gessit idem Rex bilippus ad eundem Pontificem scribens pro Turonensi Archiepiscopo, quem ille Romam vocaVerat, de causa olensis Archiepiscopatus noviter erecti, seu potius confirmati responsurum. Charissimum, inquit, ac delem nostrum Turonensem archiepiscopum suggestione quorumdam, favore infra brevissmi temporis angustor, vocastis, ut de causa, qui magis nostra est, quum sua respondeat, flatum Coronae nostrae in ancipii satera ponat periculosum sane V ignominiosum nobis, ου posteris,
qui succedent. Proinde Sanctitati vesti re preces ex toto corde prodeuntes fundimur, ut intuitu Dei V pacis Regni Francorum, quae in hoc articulo, si proce serit, pe-Witum es, a causa ista penitus efflatis suo
pi forte, quod non credimus, inexorabilem Vos inveneri mus , usque ad congruum tempus, quo Dominus pacem,
Es quietem Regno nostro dare voluerit, Arcbiepiscopo nostro I uronensi dilationes indulgeat Benignitas vestra, quoniam propter necessarius Regno nostro causa eum retinuGmuso Prims, propter disscillimam, quam cum Comite a Dan.
125쪽
Flandriae guerram babemus. Secundo, propter motus piusquam iviles, qui in provincia Britanniae insurgunt inister Principes ejusdem Provinciae, es Regis Angιorum f-ιios Tertio , propter proximum colloquii terminum, quod eum Imperatore post Poscha Deo vesente, sumus habituri, in quibus omnibus, ipsius rabiepiscopi industria praesentia, cott*io, V auxitio indigemus. Sciae
autem Paternitas fro, quoniam in generαι Conventu
nostro, quem in initio suadragesimae propter bane auia savi, es alias Regni necessime Pari iis convocavimus eonsilio Archiepiscoporum. U Episcoporum ac Saronum nostrorum, praedictum 'Archiepiscopum ab incepto itinere retinuimus, utpote necessarium nobis, Mutiιem rebus vi-eaeptis is per Dei gratiam ad bonorem Regni οφνῆ peragendis. Ex quibus rursus patet jus Romani Ponti si is, Regis Christianissimi illius quidem, ut Episcopos Romam vocet pro Ecclesiasti eis negotiis thujus vero, ut illos retineat, si necessariae Regni ausae id postulent, rationes suas eum reverentia debita Romano Pontifici exponendo, WEpiscoporum moram apud eius Sanctitatem excusando. Quas rationes, eum justae sint, gratas habet Christi vicarius, eo aegre fert suis mandatis non fuisse obtemperatum , quia dilata est potius obedientia, quam negata: ut diiserretur, contumacia non fecit, sed necessitas compulit. Eiusdem sunt testes Disciplina Gallieani Episeopi ad Bonifacium VIII scribentes, a quo Romam vocati suerant: idem, inquiunt, Domino nostro Regi humiliter suppιicantes, ut eum postolicae Sanctitati ad obedientiam teneamur, ad Beatitudinis vestrae pedes, juxta praemissae vocationis vestrae remorem, permi teret nos transfer . Ex parte eujus, U Saronum essecuta responso quod nos nuιι modo abire permitterent:
Regnum se pericuisse, sic deformiter se irreparabiliter
vacuari, quin potiu exbauriri totaliter , nullatenus I
126쪽
Gano porro synodi octavae, cuius oceasione haee adversus P. Lutum obserVaVimus, non morem Iegitimum pol tutandi licentiam a Principe, cum ad Apostolicum Praesulem ire necesse est, improbat; sed inanes Metropolitanorum quorundam excusationes, qui auctoritate, gratia, qua alebant apud Regem abutebantur, ut suae prosectioni Regiis mandatis opponii ,edimentum obtinerent, cum a suo Patriarcha vocabantur, vel se detineri meatiebantur , ut inobedientiam excusarent. Sed quoniam, inquit, sunt quidam metropolitanorum, qui ne secundum vocationem Apostolici Praesulis occurrant, a mundi Principibus sedetineri fine ratione causantur, Iacuit talem excusationem omnimodis esse invalidam . . Licet taIe impedimentum, V Actam probibitionem intropoιitanorum suggestione diversis modis feri didicerimus Concilium uiciem solam aegrotationem alidam, aut aganorum incursum admittit velut legitimas excusationis causas, quominus vocati a Patriarcha proficiscantur Episcopi sed aliam quoque habuit pro legitima, habetquo etiamnum Gallicana Ecclesia, Sed etiam Apostoli- ea probante, scilicet detentionem Regis; erius licentia necessaria est Quoad hoc itaque, similia disciplinae, Politiae Ecclesiasticae capita Synodi Eph
sinae regula observatur in decreto de Ecclesia Cyprio. xum Placuit Sanme U Oecumenicae SDodo, ut unicuique Provinciae pura, is inviolata, quae iam inde ab initio habuit, sua jura serventur, juxta veterem consuetudinem . . . ne Patrum Canones praetereantur, neve sub Sacerdotii praetextu mundanae Potestatis fastus irrepat, ne elum paulatim ibertas mitratur, quam nobis donavit
Sanguine suo Dominus noster Iesu Christis omnium bominum liberatori Sed hac de re impraesentiarum plusquam satis ad repellendos P. Lupi, viri alioquin eruditi, in doctissimos Gallicanae Ecelesiae Praesules insultus Nunc eo , unde digressa est, revertatur
127쪽
canori decimus Acr-s Synodi VIII res, Privi-2o et levia celesiae triginta annorum possessione adversus e.uhaIi quosvis impugnatores secura lare Constituit. Eosque, pr eri ut sacrilago percellit anathemate donee se emen- ά ..hu, Morint, uos, Vel privilegia hujusmodi restituerint.
Canis decimus nonus prohibet, emetropolitani sub visitationis suco Suffraganeorum suorum Ecclesias adeant, ipsisque sint oneri. Si enim unumquemque Episcopum Ecclesiis propriae rebus cum multa parcitate uti, nullatenus in proprias utiιitates importune, ac fineratione dispendere, vel consumere reditus Ecclesiasticos saeri Canones decernunt: Multo majoris impietatis reus est, qui ἰiis Episcopis commissus Ecclesias gravare, stercto in sacriιegii crimen incidere non formidat. ILIam autem avaritiam sacrilegam vocant octavae Synodi Patres , quia reditus Ecclesiarum sunt timenta pauperum. Qui hunc violaverit Canonem, secundum
avaritiae, Winjustitiae suae modum etiam depositione, aut sequestratione a Patriarcha plectitor.
Canon rigesimus perstringit Episcopos, qui cele-
bona in inphyleusim, aut precarium data eripie-hant iis, quibus tradita erant occasione, quasi ruptae fidei circa pensionis pactum. Id neri vetat Synodus, nisi prius denunciatum fuerit illi, qui emphyleustina contraxit, ipsum a locis, quae tenet, propellendum, nisi solverit usque ad tres annos destinatum tributumeensus. Potio si non impleverit conditione , Convincetur coram Praepositis urbis, vel regionis probatoque ejus contemptu , Ecelesia illorum Sententia & judicio bona propria in possessionem recipiet. Ratio hujus prohibitionis est, suspicio turpis lucri,
avaritiae, a qua Sacerdotes penitus alieni esse debent. Istius Canonis transgressorem ad tempus sequestrari Synodus dicit, reddere Ioca, quae per vim abstulit ab eis, qui bona tide cum Ecclesia
128쪽
contraxerant; etiam deponi, si pertinax in contentione, & contumax fuerit. Cano vigesimu primus anathema. Iectit saeculi Principes, aut quosvis Proceres, Vel Magnates, qui rein verentiam, honorem Patriarchis, Romano, Coninstantinopolitano Alexandrino, Antiocheno, Hieroso Alymitano debitum violaverint, sed praecipue eos, qui injuriam Sed S. Petri Apostolorum Principis intulerint, sicut Dioscorus. Dubotius secere vel qui aia Nonis triarcharum aliquem, praesertim Romanum Ponti- ΔΔficem e suo Throno exturbare moliti fuerint aut uniserD-
fictis criminibus, famosis libellis, praedatoriis Synodist0 ς' incessere ausi fuerint. Porro si Θnodus universaιi με-
rit congregata, Et facta fuerit etiam de Sancta Roma num Pon-noruin Eccles quaevis ambiguitur, incontroversa, oppor 2IT
te venerabiliter, cum convenienti reverentia de pro-dieae's tu quaestione sciscitari, et Goluti e accipere, aut
profectum facere non tamen audacter Sententiam secere contra Summos Senioris Romae Pontifices.
Canon vigefmus secundus, Promotiones , CConse-erationes Episcoporum Comprovincialibus Episcopis si-DMορ
serit vetat, ne laici Principes, vel Potentes electioni Patriarchae, etropolitan' aut cujusvis piseopi se lib. ιοῦ
immisceant. Quisquis autem saecularium Principum, vel potentum adversus Canonicam electionem Ecclesia .stiei ordinis agere tentaverit, anathema esto. Cooperari tamen sacris electionibus possunt, si ab Ecclesia invitentur, inquit sancta Synodus Possunt etiam Princi-cipes Episcopos nominare, si id juris ipsis contulerit Eeelesia. Electionum libertatem ubique restitui voluit octava Synodus Ron tamen consensus Regii necessitatem in Gallicana Ecclesia exeIusit. minecivo Carnotentis Episcopus in Epistola ad Hugonem Lugdunensem Primatem scribita Reges postolica auctoritate a conces . . sone Episcopatuum prohibitos minime videmus. Lepimus enim sinctae recordationis Summos pomibces aliquan
129쪽
d apud Reges pro Iectis Eccι iurum, ut eis ab ipsi, ν Regibus concederentur Episcopatur, ad nos electi erant, intercessisseu liquorum, quia concessune Rerum necdum consecuti fueranis consecrationes Vtiatisse suorum exempι supposuissemus, si prolixitatem Epistolae itasse-mbis,in M. Domimi quoque Papa Urbanus tantum L eorporali Investitura excιudit, quantum intelleximus , non ab elemone, in quantum sunt Caput populi, eι concessione: Quamvis octava Θnodus Οιum probibeat. εο interesse electioni, non concessjιοni Episcopatus con- eessio est eonsensus datus electioni, seu personae ele- me approbatio, Mavestitura, seu traditio bonorum, seudorum, quae Ecclesia possidet maxiaeam partem a Regum beneficiis. ad per concessionem Episeopatus Iubnem significasse constat ex illius Epist Ia ad Paschaἰem II pro Gualone electo Ecclesiae Bellovaeensis. Rex, inquit, non ut electioni assensum prae- here, nec electo bona Episcopalia dimittere. Cano vigesimus rertius sub poena segregationis prohibet Episcopis, ne alienae Ecclesiae, possessiones in v dant, Conferant, aut locent aut in alienis Ecclesiis Presbyteros, aut Iericos constituant absque voluntate Episeopi, cui sunt subditae. Uetat etiam Presbyteris, istaeonis, ne sacrin operentur in Ecclesiis, in quibus ab initio sortem minime conseeuti sunt, sive pro quibus non sun ordinati. Qui secus fecerint, segregantor, donec ad propriam redeant eclesiam filagregationem contempserint, ab omni gradu, honore sacro dejiciuntor. Presiste canon vigesimus quartus eastigat Metropolitanorumn I: . quorumdam negligentiam .desidiam, qui euris se. muri mn eularibus impliciti, subditos sibi Episcopos per vieesso in Eς voeabant ad Metropolitanam Ecclesiam, eosque pla
2 ii,' ' seopalia ibi inisteria obire cogebant propriis etiam Irit ordi stipendiis, iisque velut Clericis utebantnr. Id Satani-ηςti ae jactantiae, insuperbiae arguit sancta Synodus,
130쪽
Metropolitas, qui non per se, sed per Suffraganeos, Episeopos debita Ministeria in propria civitate imple. verint, a Patriarcha plecti jubet, ac nisi emende
Cano vigesimus quintus Episcopos, Presbyteros, Diaconos, Subdiaconos Ecclesiae Constantinopolitanae, etiam a ethodio, & Ignati ordinatos, qui boli peristinaciter adhaerebant, depositos declarat absque ulla spe restitutionis.
non vigesimus serius Clericis a propriis Episcopi depositis, vel injuriam passis, ad Metropolitam, Episcopis ametropolita injuste exceptis ad Patriarcham
appellandi liberam facit potestatem. Cano vi mus septimus Vetat, ne Episcopi, qui- non elii hus alii usus concessus est, eo utantur extra tempo- Taci Hoc per sacros Canones constituta. vetat e μαμ tiam, ne Monachi ad Episcopatum assumpti onasti-z,n imcam vestem exuant ex superbia, fastu Ne per bορες et inveniantur propriorum transgressores pactorum. Oui se
da cus fecerint, aut corriguntor, aut a proprio Patriar--ene. elia deponuntor.
His Canonibus actione X. conditis, ac promuIga- oelitatio bynodi, in Definitio qua omnibus haeresibus, quae hucusque emerserant a nodia praecedentibus Conciliis fuerant proscriptae , anathemate percussis Photii damnati confirmata est, nec non eorum, qui ipsi pertinaciter adhaeserunt. Post haec, Basilius Imperator exploravit, an omnes Synodi Definitioni, ac Decretis assensum praeberent. Conclamarunt universi omnes ita sapimus, omnes ita praedica-mνs, omnes concinentes, ' consentientes prompte subscribimus. Hoc es veritatis udicium hoc ullitu De cretum, baec est Canonum expositio, haec Ecclectasticae