장음표시 사용
231쪽
sessitentiarum saetis veniretur. Id statuisse primo Ephesnos Patres, ut constat ex Epistola S. Oriιι ad Acaelum 'elitinensem, in qua haec habui: is Sancta quip- ,, ei Documenia Synodus, quae Ephesi eo venit, se necessario iovidit, non opportere aliam fidei exispositionem in Ecclesia Dei inserri, praeter eam, is quae jam extabat quam Beatissimi Patres nostri in sancto Spiritu locuti desiniverunt se Ex qui. hus observat sario, Synodum Ephesinam id primum inlubuisse, quod gnificat vox illa, Proviiiit. Eeeundo, id sanxisse necessario. Tertio, prohibuisse alteram fidei expositionem non alterius fidei Qxpositionem Quarto, id universo iseolesae orpori interdictum hoc enim sibi vult illud: Non inferri Geιsas Dei. Quibus observatis, ita colligit. Id primum prohibuit Ephesin Synodus atqui contraria exponere dogmata iam olim vetitum erat. Itaque vel ipsa vocum additio ad Symbolum, explicationis gratia vetita est Hanc vero legem universi Ecel sae imposuere Patres, jamque religiose servarunt;
voceri, Deipara, Symbolo non addentes, etsi necessaria esset ad Nesiori confodiendum errorem. Neo
reserre ait, quod clarissime in artieulis de Filii duvinitate, .incarnatione eontineretur Alia nam quo non ita perspicue in Symbolo contenta, novis emet. gentibus erroribus, Patres non addidere. Neque enim Ephesina ipsa Synodus unionem Verbi cum natura humana secindum hypostasim : neque duarum naturarum pol unitionem inconfusarum conlassionem Chalcedonensis nee duarum voluntatum, & pera tionum in Christo praedicationem Sexta Synodus ad .didere. Fidem quidem explicarnn contra Haereticos. sed Symbolum intactium servarunt. Tandem contra id
quod Rhodius Praesu dixerat, Hanc vocem Filioque, virtute in illis verbis contineri, Ex Patre procedit, o test Bessuri non ideo fuisse addendam Symbolo. Omnia quippe sacra dogmata e fontibus sacrarum
fieripturarum haurimus, quae sunt principia, de sun.
232쪽
damenta nostrae dei nihil tamen est ad illas ale Asiam, nec adjici stest. Ex quo est consequens, saero etiam Symbolo nihil esse addendum, quoniaam in Ecclesia loeum obtinet principii Licet porro sit eadem semper auctoritas Ecclesiae, tamen, inquit Bessurio, antiquorum Decreta servari debent aposteris alioquin adversus se ipsam pugnaret, seque
ipsam destrueret Ecclesia. - Bessarionis onfutationem aggressus est Dannes a votivientis Episcopus. Sessione X. Probandum primo sibi sumpsit, harum vocum, ex Fiιio, positionum in Eymbolo non si e proprie additamentum. Duplici medio id probavit, primo ex eo, quod Novum Testamen. tum virtute contineatur in veteri, secundo ex proingressu successionis in expositione articulorum Fidei. Quoad primum S. Augustinum audat, lib. de Cat ehirandis rudibus. dicentem In veteri Testamenis es occultati Novi, in Novo Testamento est manifestatio eteris. Et S. Gregorium Homilia VI. In EZechie. Iem dicentem Rota in medio rotae Novum sumentum in Veteri Si ergo secundum . Augustinum, tanta Mysteriorum Novi Testamenti copia, eorumque praedicatio, non dicitur additio, quia in veteri
Testamento continebatur multominus eorum expli-eatio proprie additio dieenda est Quoad se eundum medium, ponit illud S. Augusini principium Tempora variata sunt, non des. In articulis tamen suocesi fionem extitisse observat aliquam, implieit explicationem, Windeterminati determinationem. Id illustrat
exemplo explicationis Fidei de humani generis et
Christum reparatione quae obseurius Abrahae reveIata est Genesis stet his verbis In semine tuo enedicentur omnes gentes Deinde clarius Isaiae revelata, ter ipsum exposita, Cap. 7 his verbis : Ecce Virgo concupier, ripariet Fiιium, e Postea lucidius adhue ex
233쪽
I9o gdunensis Coneilii supra dedimus. Concilii FIorentini verba in Definitione Fidei subjicimus ison nomine se sanctae Trinitatis, Patris, & Filii, Spiritus san-- fu input Eugentur' hoc sacro universali approban- , te Florentino Concilio, definimus, ut haec Fidei ve- , ritas ab omnibus Christianis credatur, & suscipiatur, sicque omnes profiteantur, quod Spiritus sanctus κ, Patre, & Filio aeternaliter est, messentiam suam, is suumque esse subsistens, habet ex Patre simul, &Fi- si iis is ex utroque aeternaliter tanquam ab uno Principio, Wiu a spiratione procedit de elarantes quod id, quod Di Doctores o Patres dicunt: Ex Patre per Filium procedere Spiritum Sanctum, ad- , hane intelligentiam tendit, ut per hoc significetur Filium quoque esse secundum Graecos quidem cau- , sam, secundum Latinos vero principium subsistentia Spiritus sancti, seu QPatrem. Et quoniam , omnia, quae Patris sunt, Pater ipse unigenito Filiose suo, gignendo dedit, praeter esse Patrem, hoe pia, sum, quod Spiritus Sanctus procedit ex Filio, ipse is Filius a Patre aeternaliter habet, a quo etiam aeter- naliter genitus est.
ASSER ΤΙ ILAdditio uerborum illorum, FILIOQUE, ad Θmbolum, jure facta es, nec Latini propterea to- lati Symboli rei dici possisnt Ratio igitur legia
rima haec nequaquam fuit, in Graeci a Romais nae, e totius Occidentalis Ecclesiae Communione demerent. Revocanda sunt in memoriam, quae de tempor1 hujuAd Symbolum factae accessionis disseruimus Articulo III. Dissertationis 37. in istoriam Ecelesiasticam Saeeuli IV. Legitur ut dicimus in Concilio Toletano III sub Reccaredo Rege, anno Christi qui gentesimo octogesimo nono, in quo Bymbolum Com
234쪽
stantinopoIitanum a Rege cum hae additione reeitatur. In Concilio Toletano Quarto, anno Christi sexcentosirimo trigesimo tertio legitur non quidem in Symbolo sed in expositione Fidei cap. I. in Concilio Toletano Sexto egitur pariter, non in Symbolo, sed cap. I. quo explicatur vi trina Fidei In Concilio Toletano VIII sub Recesuinto Rege, anno Christi sexcentesimo quinquagesimo terti Symbolum recensetur, prout in sacris Missarum solemniis in Ecclesiis Hispaniae recitari
coxsueverat, in eoque haec habentur de Spiritu san 'cto Credimus in Spiritum sanctum, Dominum, vivia ficatorem, ex mire, es Fui procedentem. Legitur, in Professione Fidei edita a Patribus Concilii Toletani XI. In Symbolo recensit a Patribus Concilii Toletani XII anno Christi sexcentesimo octogesimo primo, Concilii Oletani XIII anno Christi sexcentesimo octogesimo tertio is Toletani XV anno Christi sex contesimo octogesimo octavo. Et XVII anno sexcentesmo nonagesimo IV. In Concilio Forojuliensi sub Pau-
ιin Patriarcha , habito anno Christi septingentesimo nonagesimo primo, in Symbolo Fidei haec de Spititusancto leguntur. Qui ex Patre Filioque procedit. De additione illa Missi Caroli Magni, Bernarius Gesse, Episcopi,is Adalardus Corbejens Abbas, anno Christi octingentesimo nono cum Leone III. Pontifie Maximo Romae disceptarunt. Qua ex Collatione superius nonnulla recensuimus, cin Dissertatione laudata Sae-.culi Quarti Quaestio, , Processione Spiritus sancti agitata suerat in Synodo quisgranensi eodem anno , quam Joannes quidam Hierosolymitanus Monachus commoverat, teste Adone Viennensi in Chronteo, cui Regino Abbas suffragatur. Sanctum Henricum Imperatorem auctorem fuisse e tria ιnedicto octavo Pontifici Maximo, ut hae verba, i eur Ma-ιioque ad Symbolum adderet, illudque eo cum ad- ditamento juberet Romae decantari, asserit Ludovicus I μμ mimboue in Historia Schismatis Graecorum, lib. II.
235쪽
testemque audat Bernonem Augiensem Abbatem in lib. de rebus obmissam spectantibus. Ἀ de hae additione silet omnino Abbas , Berno, usus haec sunt verba cap. r. is Si ideo illum AngeIicum Hymnum 8T. q, proninemur in festivis diebus canere, eo quod Ro- IIbisH- , manorum Presbyteri non solent, canere possu-eaia Ca-- mus simili modo psit Evangelium, Symboluma 'hyi ueere Quod Romani usque ad hae tempora divae
manae iv- is memoriae Henrici Imperatoris nullo modo cecine-eoncussa runt Sed ab eodem interrogati, eur ita agerent, se me coram assistente, audivi eos hujusmodi responsum reddere, videlicet quod Romana eclesia non
se fuisset aliquando ulla haereseos faede infecta sed sese cundum sancti Petri doctrinam in soliditate Catho- . . licae Fidei permaneret inconcussa & ideo magis his 4eeessarium esse illud Symbolum saepius antando, frequentars, qui aliquando ulla haeresi potuerunt, maeulari. At Dominus Imperator non antea desiit , quam omnium consensu id Domino Benedicto Apori stolico persuasit, ut ad publicam issam illud de-- cantarent. Sed utrum hanc consuetudinem servent adhue, amrmare non possumus, quia certum noni
, nemus. Non minus falsum est, quod ibi asserit L. Maimbouet, Benedictum VIII in Synodo Romae celebrata, additionem verborum, Filioque ad Symbolum approbasse. Nulla enim Synodi istius, aut Decreti tu Monumentis Ecclesiasticis mentio penitus oceurrit, nec P. Cossartius Societatis Iesu Presbyter, qui coeptam a P. Labb Conciliorum postremam Collectiorem studiose eontinuavit, ullam hujusmodi memorat Synodum. Laudat L. mimbour ad Μarginem. Hugonem trivianum, lib. 3. deiceresbur, cap. 6. Concilium Florentinum Sessione: Ferrariae habita: Sed Hugo Etherianus ait, Antiquioris Romae Antistitem Symbolo hane dictionem Filioque, apposuisse sanctorum tu-τium Episcoporum, is clantissimoram Cardinalium con
236쪽
VII aut quo tempore id factum t. Ne etiam quo auctore Pontifice, quando hae voces ad Symbolum
additae sint, vel leviter innuit En ejus verba: Hac ratione facta fuit Ro=nan Ecclesa, cum magnum via deret impendere periculum jam enim canebatur in Gal-tiis, Uisi sp niis. Quare placuit Summo Pontisci, cum multorum Occidentalium Patrum consensu , qui nec diagnitate tenues , nec modici erant numero, illud expli-oare, quod dicimus, Mycut in Imbυι canimus. eo vero existimavit Romana cclesia rem agere, quae dede ceret. Et in serius: Unde Patres optimi , sequitur quod Λ Θmbolo Romana dicit Eccιesia, neque additamentum esse, neque abrogatum, j justam expIicationis illius causam fuisbe, Fidei veritatem, rei necesstatem,
Romani Pontidicis auctoritatem, tot tarnorumtiue Paritrum collectam Societatem.
Hanc in additionem, quo eunque tempore sacta sit lili Iovelut in Symboli interpolationem Graeci Schismatici vocis. Fi- impotenter debacehantur, Latinosque illius aucto es in F,-ι. Sacra Synodi Ephesinae Decretum e casse iue amantiatim Coti
Cum enim Charisius Philadelphiae Presbyter esto ua citiorum Nam quamdam Fidei Expositionem ad Ephesinos a u.
tres det isset, ea perlecta, & diris devota, an cive se anat. Λιteram Fidem nemini licere proferre , ve conscribe aut componere, praeter eam, quae definita et a S Patribus mae congregatis cum Sancto Spiritu. Qui outem au fuerint aut componere Fidem ιteram, aut proferre , vel offerre converti volentibus ad agnitionem veritatis, siue ex Pudaismo , sive ex quacunque cere'
A quo quidem, si sunt upi, aut clerici, alieno esse Dijcupor ab Episcopatu, ae Clericos a Clericatu decrevit Si vero Laici fuerint i anathemnii sui retiridem repetit Synodus Chalcedonensis in Desinitione Fidei. Idem confirmant ex Epistola S. rilli ad Ioannem Antiocheaura, quae incipit, Laetentur cvii, Com sese
237쪽
fessionem Fide Orientalium continet. Nullo autem modo patimur, inquit, ut ab ιiquo Fider ιια, sive Fidei
SImbolum concutiatur, quod a banctis quindam Patri hus Poenis editum est. Neque enim aut nobis, aut υιιι omnino alteri, es unam voculam ibi positam immutare, aut unam etiam Syllabam praeterire permittimus eximores ejus, qui dixit: me transferas te minos antis, quos, quos posuerunt Patres tui. Non uim ipsi ιο- euti sunt, sed ipse Spiritu Dei, ac Patris , qui procedit, quidem ex ipso non ni tamen secundum sentia
. . Id rursus confirmant ex Synodo Chale edonensi ranae Nicaenum in Couitantinopolitanum Symbolum sufficere asserit, nec alia voees ad expositionem Fidei censet addendas Symbolo se Sume eret iidem inquit , adis plenam, 'gnitionem, .confirmationem pietatis hoc se sapiens & salutare divinae gratiae Symbolum de Pa- , tr enim, Filio, QSpiritu sancto per sitionem, docet , ac Domini noti si inhumanationem fideliter ac-- ipientibus repraesentati Sed quoniam hi, qui verit
se iis reprobare praedicationem conantur, per proprias, haereses novas voce, genuerunt alii quidem Μyste, rium Dispensationis Domini, quae propter os facta, eit, corrumpere Praesumentes, & vocem Θεοτοκος de, Virgine dici denegantes, alii autem confusionem, , mixtionem introducentes, e Propter hoc illis ominis nem machinationem contra veritatem volens claudere sancta, magna, mecum enica Synodus, praedicationem hanc ab initio immobilem docens, decre se vi ante omnia, idem integram is intemeratam
ι permanere trecentorum decem, octo S. Patrum,
eonfirmat doctrinam, quae de Subitantia Spiritus, sancti a Patribus centum quinquaginta postea congre, gatis in Regia Civitate, tradita ei propter illos, qua, Spiritu sancto repugnabant quam illi omnibus no- tam fecerunt, non quasi aliquid deesset prioribus
A adjicimus; sed suum de Spiritu sanu intellectuin
238쪽
M contra illos , qui dominatio ae eius respuere tenta a, Verunt Scripturarum testimoniis declarantes, c.
Ne vero quis respondeat prohiberi additionem, quaest contraria Symbolo , non qua ejus expositio sit; objiciunt Gesta Synodi Chalcedonensis Acti mera ubi cum Iudices expositionem Fidei postulassent a Patri. hiis, non quidem Symbolis Nicaeno,is Constantinopolitano repugnantem, sed consentaneam Reverendissi imi Episcopi clamaverunt: Expositionem alteram nullus facit eQue tentamur, neque udemus exponere. I sin
uni enim Pares, es in scriptis eumdiuntur , quaeis sunt exposita es citra ea dicere non pustumus. Et infra: Ista omnes dicimus: Sufficiunt, quae exposita sunt: ιteram extossitionem non licet fieri. Rationem adducunt inferius: In Icriptis expositionem non facimus. Regulo es , quae praedicat sufficere, quae junt exposita. Regula vult aliam expositionem non feri. Ea, quae sunt
rursus eonfirmant ex Epistola Vigilii Romani Pontificis, ad Evtγchium Patriarcham Constantinopolit num qua se Synodum Chalcedonensem suscipere profitetur, quae anathemate confixit eos, qui aliud praeter γmbolum Nicamum a Patribus Constantinopolitana Synodi Oecumenicae II. explicatum praesumunt docere , aut exponere , aut tradere junctis Ecclesiis Deti Idem praeterea eonfirniant ex Epistola galbinis Romani ontisieis ad Imperatores lecta, Grecepta in VI. Synodo Actione VI quae sic habet Quae regulariter a Sanctis, atque spoφιlais Praedecessoribus, is venerabilibus quinque Conciιiis definita sunt, cum sim- istitate cordis, hi in ambiguitate a Patribu tradi tre Fidei conservamus: unum, ac praecipuum b0numba,ere semper optantes , atque ludentes, ut ibi de iis Suae Uulariter definita sunt, minuatur, nibi mus N tur,
239쪽
tur, me augeatur; sed eadem es vectis, e .sensitariιlibate custodi tur. Idem demum confirmant ex Synodo VII. post Pi- dei Definitionem exclamante Nos eges patrum ustodimus. Nos eos, ut addunt quid, e adimunt, anaistbematizamus. His momentis Latinos impugnabat
Marcus Ephesius Sessione . Florentina Synodi, hahita Ferraris,
Respondit Andreas Rhodius Antistes causam agens Ecclesiae Latinae, Sessione VI. Illius vo eis, Fiιioquc positionem in SymboIo non esse proprie additionem sed explanationem .declarationem, nulla enim expositio, seu declaratio alicujus scientiae, vel distiplinae dieenda est additi, sed vox illa, Fiιioque, contin tur in altera voce, scilicet, ex Patre, cum sit explicatio illius non est ergo additio. Quod vero expositio non sit additio, sic probat omnis additio fit eo trinsecus. Expositio vero non fit extrinsecus, sed ex eis, quae in textu jacent. Quoties igitur sit explieatio alterius, quod in praejacente contineatur, non est additio. Si enim omnis explicatio esset additio, consequens esset, ad sacram Scripturam multas factas fuisse additiones. Patres namque Nicaeni Symbolo suo Seripturam exposuere, inserendo vocem Confusanti lis QPatres secundae Synodi leaenum explicuere
Symbolum, cui tamen ipsos aliquid addidisse negat
Gregorius metianzenus in Epistola ad Cledonium: Nos inquit, Fidei, quum S. Patres icaeam tinvenientes exposuere ad imprbbandam Arianam aereβm ni Iunquam aut praetuἰimus , aut praeferre possumus e sed illam tenemus, ac tenebimus fidem, dilucidius expli- eantes, quod de Spiritu sancto minus declaratum est rnondum enim mota erat haec quaestio. ostendit subinde, qui explicuerint Constantinopolitani atres in Nicaeno Symbolo. In illo scilicet non dicebatur fritium omnium is invisibilium: meo illud, eom
240쪽
verum de Deo vero, nec , Spiritum Ianllum Dominum, vivificantem. Et tamen secundae Synodi Patres positis illis vocibus, nihil se addidisse arbitrati sunt Praeterea, nulla est Synodus, quae non se: modo aliquid adjecerit. ata Synodus Chalcedonens ,
Deo eius , quod in Nicaen habetur, Natum ex uinire , dixit Consubstantialem Patri secundum Deitatem, . U Consubstantialam nobis secundum humanitatem , contra haeresu Eutychetis. Tertio, ipse Marcus ube-fius ad interrogationem, cur Patres Ephesinae Synodi non meminerint Symboli Constantinopolitani
sed Nicaeni tantum, rationem assignaverat : Quos inum snt illa, nec inter ea sit ulla diversitas: Qtamen multa verba in Symbolo Constantinopolitano pG sta sunt, quae in Nicaen non habenturi positis igitur Hiquarum vocum in symbolo explicanda: Fidei causa, non est proprie additio. Quod vero vox illa, Ex H- ιι sit mera expositio illius, Ex Patre, eum dicitur Epiritus sanctus ex Patre Filioque prseedeBs, probat
Andreas Rhodius testimoniis Patrum Graecorum: ex quibus colligit, hane vocem, iιioque, non esse additamentum, sed interpretamentum. Porro iustam si se novarum vocum adjectionem ad Symbolum, si necessitas postulet, probat ex eo , qua una sit Ecclesiae ab initio usque ad finem saeeulorum Auctoritas, cum itaque olim Ecclesiae licuerit novas voces addere Sym--ho o Fidei explicandae, contra haereticos tuendae
gratia, id & postea licuit, modo licet, licebitque Perpetuo. Alioquin magnum Christianae rei damnum
impenderet Exorientibus enim quovis tempore multis
ac diversis haeresibus necesse est Ecclesiam ιιis obvere praedisatione V argumentis Uc Addit denique, ad-jemonem vocum, quarum sit idem sensus, non ense alteram Fidem . adeoque non esse prohibitam a Synodo Ephesina. Sessione vero VII. idem Praesul respondit, Ephesinos Patres vetuisse, ne aliquid Symbolo adderetur. quod attinet ad veritatem Fidei Christi Bae, non vero quoad explamationem. Et quemadmodum