Quaestiones messeniacae

31쪽

rae sauce in deiectus est. Omnibus sociis interemtis unus Aristomenes praesidio deorum alicuius Paus IV I8, b), vel clipeo eum subicvante Polyaen. II 31, 2 proiectus post aliquantum temporis vulpecula quae exitum ei ostendit angustum ovo eductus est 3. iVulpes autem cum antiquitus Messenia sit animal sacrum Apodod bibl. II 3, b), inanisostiam fit quantam vim momoria intimo gentis animo innata habuerit Tertiit in denique in manus sagittariorum Oro tensium incidit et rursus a muliore liberatus est Paus IV l9, 4 sqq. quo do loco iam supra dixi); aliter narrant Plinius . . et Valerius Maximus L ext. b, Aristomenem tortio en-ptum a Lacedaemoniis interfectum esse. Adiungimus tria Aristomenis sacrificia facta, quae a Messenii εκaτοι φονι vocabantur Praeter Paus. l. l. eandem rem narrant Plut Rom. 2o quaesit conviv. IV 1 ip. 660 F. Polyaenus II 3l, 2 in. Quotioscumquo quis bello contum intorsecerat hostes Iovi Ithomatae sacrificium immolabat Paus. l. l.), sicut et ali hi Marti hoc modo sacrificabatur ). Nec praetereundiis est locus Fulgentii nuper ab

A. Schaesero Philolog. XXII p. 562 sqq. optime emendatus, quo de hecatomphoniis git h) Scripsit Fulgentius,

5 Cf. Nonium Marcellum et Fulgeutium odi. Gerlach et Roth p. 38s, Mythogr. isti'. d. invere p. 770. s. v. quid sint ne

32쪽

Diophantum Lacedae monium, cuius antiquitatiun libros, insi Pan momi, et Sosieratem re sinuam, laudi dis μι- conscripsiti, .ssicuius haec a Schneser emendata: Diopha δὲ tu Lacedaemo alius qui de Sacris deorum scripsit au

clus Mess ni Oruni vates apud Pausaniam saeptu i ii emoratus a dosita at apud urbem Cretensem immolantes introducerentur, discerni vix possit, utrum Cretes illas ovora reddiderit, an ex Peloponneso transmigrasse eos licentia sane ei magna narrarit. Aut enim intelligendac iant urbes Gortyna et Elaea Din Creta sitae, aut de Elideo Gortyn seu Gortye, Arcadia oppido cs Paus VI, i VIII 27, 4 28 l. . Curtius I 'elo p. Ιἰ Iu lycogitandum St. Siquidem deleto verbo , Cretensibus logimus , quod actori' coimn duobus, Aristomene Gortynen, et Theodo Eleo', id solum offondit, quod Arcadoni socerit Aristome num facilius Rusem xplicari potest, cum Aristomenes in Areadia longius oti,inoratu sit Quod vero Diophantus id apud Ithomen Marti saerificata eo ἔ--ια νι eum Paus IV 19, 3 ut Clem Alexandrinus . l. disertis verbis Io iothomatae ea esse oblata testentur, aut errasse Dioph intum aut sacrificio Marti. quidem, attamen in templo

inuitis urbis nomon legitur Uud Plinium IV os, ubi odd. Barbari Elaea, M. Leidensis Elea praebent.

33쪽

Iovis immolata statis endum erit. Homines immolare cum

et belli primi tempore abolitum non fuerit Paus IV l 9,4sqq.), ct tripodum numerus, quos oraculi iussu Iovi es.sonii dicarint, ortuitus suisse non videatur, κατο/ιφόνια olim nihil aliud suisse concludam, nisi immolationem centum hostium captorum, qui Simul summo sacrificarentur de .

Sicut Aristomenis res gestae ubique memoria hominum variatae et magis magisque mirae redditae sunt, uni Versae pugnarum serio numen deorum ac vis oraculi Dolphici gubernatores quasi videntur. Dioscuri, Spartae praesides, ipsi Aristomenem a persecutione Lacedaemoniorum deterrere conantur Paus IV 16,5), i id om eum Helena visis nocturnis eum quin urbem opprima prohibent ib. 6,9); omnino satum Messeniis infestum omnia ad pernicio vortit, nullo modo effugiendum ib. 3, 1. 20, 3. Plut dosuperstit. 8 p. 168 Ε). Semper daemonum quis vel fatum noni inatur, quotiescumque liquid gravius incidit Tandem proditione quoque Messenii oppugnantur, cum Semel Arcadum rex Aristocrates perfidia Messeniorum aciem inclinaverit Paus IV 17, 1 sqq. lut de sor num. Vind. 2

p. 548 Callisth. p. Polyb. IV 33 , item dolo fugitivi

Lacedaemonii Ira custodibus ob vehementem tempestate nivigilias non agentibus a Spartanis oppressa sit Paus IV 2I).

Sed haec iam sufficiant, ut magnam rerum a RU- sania traditarum partem e narrationibus Messeniorum fluxisse manifestetur. Vix dicam necesso videtur, tantum abesso ut negem Rhinnum multa aut do suo adiecisse aut prorsus transmutasse, ut plane desistendum esse existimem singulas ex quibus Rhianus materiam composuerit partes stricte discernere. . . I CL aus III 3, 4 v 6, 17, 6 18, 5. 20 1sqq. I, 6.10

34쪽

Priusquam ima Tyrtaei armim adcamiis, quam brevissimis verbis do persona poeta disputemus necesse est, ut de patria et aetate illius, quae a viris doctis diversi simis adhuc modis constitutae Mint, pro viribus ot angustiis rerum solidum itias simdamentum inliamus, cui

aedificium tutius imponero possimus. Igitur primum de patria Tyrtaei agemus, tum scrutabamur aetatem eius, doniquo ad poeta carmina ipsa nos convertemus ac videbimus, num quid de iis proposito nostro aptum

emiamus.

Notissima sunt fabulosae de Tyrtae narrationes, quas magna ex parte fictas osso nemo erit qui odio neget, nec tamen possumus quin breviter saltem eas per- 'lustremus. Mirum enim est, quo modo fieri potuerit, ut salaitae illae omnino tani pertinaciter reservata nee iam diu e vera histφria depulsae sint, cum et inter veteres scriptores fuerint qui salsas eas haberent Quam ob om recentiorum multi, qui eas tutari conati absurda saepsi ratione versati simi, oleum atque operam perdiderunt. Recte sannus iudicavit commenti.

semim plui sim IV p. I, Tyriae vitam non tam avolemam quam a recentiorum hominum abillis ni gandam Diversa genera sunt narrationum a veteribus scriptoribus nobis traditarum quas ut melius perlustremus continua serie componemus.1 0ptiine nuper Maniae patria disseruit A. Hohibe progr.

gymnas sanctae crucis Dresdonsis 1864. Dissertationem Schmo mgeri de patria Tyrtaei in coit speetum mihi non parvenisse non ita doleo cum altera commentatioris eius do aetate Tyrtaei per iecishuiusmodi opusculorum desiderio non tenear.

35쪽

Plenissimam tabularum narrationem praebet ausanias IV Ib, 6, ludi magistrum eum claudum et stolidum Spartanis ab Allieniensibiis consiliari uim esse missum. Eadem scholiasta Platonis porhibet quem plane Ι'ausaniam secutum esse ani Hoelbius vidit t. l. p. 73. Haud dissimilia narrat Iustinus III se Athenienses in contemtum Spartanorum Tyrtacum poetam claudo pede misisse Scholiastae ad Hor opp. II 3, 40 ludi magistro omisso poetam non solum claudum, sed luscum etiam socorunt ). Multo minus exornata tradunt Lycurg in Leocrat g 10 zic χρουκ άιδεδεων Ελλην υν ora xρτaio σχρατηγο ελαβον παρατὴς πολεως Diodorus XV 66 τε κα TDρτaio o ποιητης Detc.'A9 inici ν γηγε/Hυν δοθι τοις irae ιιαιαις. Similia dedit Thomistius or. XV p. 197 d Dind. p. 242 Αακεδαιμονίοις τοῖς παλαι ri ausuq σειεζομένοις Iro εσσληνίων ἀνειλεν ὁ θεος συνι uasa αιτε σθαι 'Aθν νηθεν. rρεσβευσα- ιένοις δ rni Acrac υσιν οἱ Acthinio κα συι ιιιαχίαν την γιυθοχρVσιον αἰτησοι ιένοις ov οπλίτας εδοσαν nudo =rπέ ουδ ιι ,α ινι λους γυι ινλὶτας, αλλα υρzaiυν τί ποιη-

1 Ad lat. Legg. p. 629 A. p. 375. d. ermann P. 448 ed. Bokker. 2 Cf. Schol. Horat. d. aut II p. 508 Αoronci Athenienses in contumeliam ipsis Tyrtaeum quendam claudum dederunt . . . Tyri finit genere Atheniensis, poeta omni deformis parte membrorum. Porphyrion Daetasum elodum Et luscum quem deformem

erederent.

36쪽

Breviter tantum perstringunt rem Plato, de legg. In οὐδὲν γενο/ιενον, et Aristides I p. 6o Dind. Κίμωνος εἰς Ioc; ιν αφιξις καὶ Tuρταίου re Λέμωνος εἰς παροταν deniquo Aelianus, vis bist XII 60 μετε-m xντο γεμην έρπανδρον πιχ -λη in καὶ TDρταιον. Tum qua ratione Tyrtaeus adiuverit Spartanos et quas apud eos partes egerit, discedunt inter se auctores, cum alteri carminibus a consiliis suis excitasse eum Spartanos longo defatigatos bello narrent, alteri tradant ducem exstitisse eum in ipso bello gerendo. Illam viam sint equi intur Pausanias I 16, 2 6 18, 3 , Aelianus Lais Scholiasia Platonis, Suida s. v. II μαῖος ), Maximus Tyrius XX p. 2l ed. Heins. και Σπαρτιατa Pγειθε a

Spartanorum vero ducem vocant eum Diodorusci.

Philochorus apud Athen. XIV 630 idem cum Callisthen aliisquo compluribus apud Strabonem VIII p. 362

cr&κων στρα ηγος καὶ νοιητη ισιηρορενὶ denique Iustinus ', Lycurgus Suidas locis laudatis.

5 Et qui scillo hausit Orosius III Tyrtaeum poetam Atheniensem ducem praelio legunt. Cf. et Ampelii libri mentor 14, 6.

37쪽

Quibus perlectis primum id cuique manifestum esse oportet ut ad tempus Athenis venisso Tyrtaeum statu mus), narratiunculis a Pausania ac similibus prolatis prorsus nullam esse habendam fidem. Etenim supervacuum Onus susciperet, qui vellet demonstrare claudum et stolidum ludimagistrum non potuisse ducem belli gerendi fieri. Atqui ducem Spartanorum optimi et fidissimi veterum auctores vocant. Omnibus igitur illis posthabitis,

duo alia proferam testimonia quae rem prorsus discrepantem continent. Suidas enim s. v. haec habet: Dρταιος ' χε/ι- βροτον, σακον η Μιλησιος, λεγειοποιος .a συλ Πης, νλογος τοῖς re λεσι χρησο/ιενον παροτρυνα λωκεδαι/ιDHovς πολε/ιουντας Μεσσηνίοις at avry ἐπικρατεστερους ποιῆσαι. εστ ει παλαιτατος, συγχρονος τοις ζ κληθεῖσι σοφοις η καὶ παλaιτερος ' Uκliaci γουν coea Tri λε λυι

δι' ἐλεγείας καὶ ιελη πολε/ιtστν et βιβλια ε . Suidae verba non solum eo quod vulgarem famam seiunxit alioque meliore sonto innisum se ostendit, sed eo quoque confirmari vidontur, quod et patriae dupliciter traditum nomen et patris quod nusquam alibi exstat conservavit. Sin Milesius appellabatur noster, id nihil alin significaro potest, nisi eandem ei attributam esse patrim Ioniam qua omnino incunabula poesis legiacae, qua excellebat Tyrtaeus, suerat j. Lacedaemonium eum reddit Strabo loco iam saepius

citato VIII p. 362), quom integrum adponamus necesse

1 Absurdum est quod Boettigerus ait Mus Attic. I p. 336kl. 8chr. I p. 33ὶ yrtasum Mileto eo ipso tompor opportune Athenas Prosectum, quo Spartani Athen a miserint, statim cum iis abiisse.

38쪽

λαβεῖν hi εμονα Apparet Strabonem, quippe qui vulgarem famam haud nesciret, verbis ipsis poeta patriam indica

lati esse existimat se itissima de eo narratione in dubium vocata').

Videamus igitur, num odia ipse nos edocere possit, unde sit exoriundus, non rustra si ut speramus quaesituri. In fragmentis perquirendis irimum illud, supra Strabono descriptum sese offert, quo podia se cum Her elidis mimino Iovis Erino alto sita relicta in planam mmigrasso Peloponnesum testatur. Ei ineus autem est una

i Verba addita e coniectura casauhoni ci Mamerum ad h. l. Vol. II p. 155.2 Post 'A νων codd. Medices Bli apud ramomun καὶ

'Aφιδνων haberit, ab Inni hus reliquis Inissuan. 3 Plutarcii quidem verba de Tyrtae Obscuriora sunt, quam

ex quibus certum aliquod iudicium 'promero possimus. I. Minusio 2 p. II 37 F. 'O oro λογον καὶ Ἀρταί- - - αντινέως κε ὶ Ἀνδρέα - κοριν - καὶ ρασυλλου του Φι- . Utrum alius hi Tyrtaeus, an idem Arcas nominaius sit, discernere non licet Burduo Mem do a d. des laser. XIII 283 de nostro cogitavit. R. Vothmannus an commentar ad Plut de mus. p. 108sortasse in stiri ινεως latere aliquam cori telam coniecit.

39쪽

et quatuor urbibus Doriensium, qua τετραπολις dicebantur Strabo IX 4273, ad Oetam montoni et Cephissutia sitae. Quam in monto habuisso urbem poetam luce clarius est Dorido vero II eraclidas prosocios esse et Strabonis sententia est ). Tyrtaeum hisce versibus Doricae stirpi se annumeraro integris oculis quemque visurum puto. Tum respiciendi Sunt versus a Paus IV 6 B. Schol ad lat. Alc. 22 DLogg. 629 A, Strabono VI 279 tradit o ad unum carmen coniuncti apud Berghium Poet lyr Tyri lag. 33:

Ηριετερεν βασιλῆι, θεοῖσι φίλερ εοπομπιν, o δι Μεσσηνην Πομεν υρυχορον, Μεσσηνην ἀγαθὴν φιἐν αρουν, ἀγαθὴν ει φυτευειν. Quamquam pauca sunt quae e paucis fragmentis elicere possumus, tamen sufficere videntur, ut de sua patria, de suo rege, do suis maioribus tam disertis verbis neminem nisi Doriensem loqui potuisse statuamus '). Quodsi aliquis mihi opponet, poetae talem quoque licentiam de beri, ut cui genti ac civitati carmina patriae amore plena componat se ipsum ad tempus annumerare possit, alia argumenta in promtu sunt. Accedit enim, quod Tyrtaeus quibusdam locis a sermone poetis Ionicis solito ita decedit, ut quemquam eorum unquam talo quid scripsisse statuere nequeamus, recte vero assignare possimus licentiam quandam poetae Dorico dialecto Ionica vel potius epica M uso. Primum spectat huc quod Tyrtaeus accusativum pria Nugas a d ro protulit Franckius Callin. p. 194.2 IX 427. ἐντευθεν ορμηθεῖσι τοις φακλείδαις υπῆρξεν λεῖς

3 Hae Thierschii quoquo sententia est Acta philol. Μona- cons. III p. 600); tum vero ipse in alium incidit errorem, cum omnino fuisso Tyrtaeum neget. CL hierschium l. l. p. 603 sqq.

40쪽

mae quae dicitur declinationis in longam syllabam, -- euntem corripit ), quem usum grammatici veteres solis D

ribus attribi uini ). Multa exstant exempla apii Doricos poetas, quae milia huc conferre longiam est; nonnulla

Deinde notandum, vocabuli Κρονίων paenultimam a Tyriae correptam esso seg. ,1 o. --ος γαρ Ne νεων), quod praeter nostrum nusquam invenitur nisi apud Pindariim Boeotium, cum omnes lanies et omnino epici poetae, inter eos omnium summus Immerus, semper nominativi paenultimam producant β). Quodsi hierschius l. l. p. 93 eumque secutus Hoelbius l. l. p. 23 de patris nomine Archembroti dispu-tinerunt, nempe ex eo quod in βροτος exeat iam Doricam stirpem effici, cum nomina in βροτος exeuntia apud Athenienses usitata non fuerint, duorum certe Atheniensium nomina in βροτος exeuntia haud diu quaerens repperi: Κλεόι βροτoc Acharnelisis filius Dinocratis Plut X. orati. p. 843 Α et Φιλομβροτος Atheniensis et ipse archon Pliat.

Soloni , quibus addi potest Ephesius quidam γε Meo ς Com. Inser graeo II 29534, 23.

Veram argumentum maximi ponderis in e inesse

puto, quod ineredibilo est, poetam Atticum aut omnino peregrinum aliquem nidi et potestato inter Spartanos