장음표시 사용
442쪽
1aronem Caltilecta, h. e. in numerum relata, COI scripta, collecta carmina, καταλεπτα επη, Vel Gla- Iecton, scit. libellum, scripsisse, pervulgata res est, eaque credita non modo Iibrariorum fide, qui Vi gilii nomini plura adscripsere temere, quoniam ad calcem codicum Virgilii poematia modo haec modo illa, prout spatium, quod Vaeabat, caperet, aP- picta videbant; verum et Grammaticorum auctoritate, Pseudodonati in Vita Virgilii g. 28, et Pseudoservii ad Aen. I pr. Nam, neutrum locum ab antiquo aliquo Grammatico prosectum esse, multa
443쪽
manifeste produnt; et, quam levis hominum fides Sit, etiam hoc arguit, quod alia poematia Virgilio
tribuunt, quae eius non esse liquido constati Nam priore loco: Poeticam puer auspicatus, in Balistam-Deinde CiataIecton et Moretum, et Priveta, et Epigrammata et Diras et Culicem, cum esset annorum quindecim. Altero autem: Scripsit autem soptem sive
octo libros hos: Cirinam, Aetnam, Culicem, Priapeia, Caliaeeton, Epigrammata, Copiam, Diras. ESt tamen antiquior, eaque gravior, auctoritas Ausonii in Technopaegnior Dic quid signisicent catalecta Maronis ' Ergo iam saeculo IV uales Catalocton libelli extitere; V. Sup. Prooem. in Culicem) et Epigramma Mirgilii squod ins Epigr. II est) memoratum iam est Quinctiliano Instit. or. VIII, 3, 27. 28. EtSi ergo nomen serius accessit, antiqua tamen fama nonnulla saltem carmina brevia habita fuisse Virgiliana credere licet. An vero ex his, quae hic Virgilio tribui solent, carmen ullum sit vere ah Virgilio Profectum, valde dubito: pignore tantum non contendere paratus, saltem iambos a liberali ingenio et indole honesta, quae in Μarone suit, proficisci haud potuisse: v. ins ad Carmen VUL odio omnium ingenuorum et bonorum dignus est Poeta, qui ad famam aliorum virulentis dictis laniandam Sese componiti Non Musarum aut Phoebi, sed ErinnDim, a latu talia carmina scribuntur. In libris scriptis et prelo expressis antiquioribus subiiciuntur ea plerumque Priapeiis, 3 ideolpie
444쪽
in aliis, in quibus post Cirin aut alio loco collocantur, adhaesere in fronte Donnulla ex Priapeiis. Porro omnia haec poematia in iisdem vetustiori bus continua Scriptura, tamquam Unicum Carmera exarantur, et quidem foedis Vitiis contaminatissima. Cum Carmina haec suis lain locis Anthologiao Latinae Burmanni Secundi inserta essent, nolui actum agere et Variam lectionem, Seu potiuS corruptelas adscribere. Itaque ea tantum commemoraVi, quae a Viro doctissimo plerumque posthabita Videbam, ut Sententiam Versuum accuratiore interpretatione conStituerem: etsi hoc maiorem plerumque difficultatem habet, quam ex librariorum stuporibus ariolando aliquid exsculpere, quod non
prorsus abSurdum Sit. Atque haec una res tolerabilem mihi operam reddere potuit, quam in hac operis parte posui; Ham in his probris virulentis, criminibus, maledictis, quidnam sit, cyaod bonam mentem ingenui hominis delectare possit, equidem haud video; videant illi, quibus natura hoc dedit, ut ex aliorum probris ipsi crescere sibi vi
Quum neque e codicibus multum asseratur ad emendanda haec carmina, pessime assecta, neque ipSarum rerum hominumque, quorum in iis sit mentio, si pauca quaedam excipis, Certa exStet nOtitia, nec Vacuum mihi esset, in iis vel corrigendis vel illustrandis tempus terere, brevitati studendum ita putavi, ut nihil nisi quod inter relegendum ultro Se Offerret, adderem; non quo fastidierim hanc laboris mihi impositi partem, Sed ne opera, rebuSimpendenda gravioribus, abuSUS Viderer. VIRGIL. ΤΟΜ. IV. 25
445쪽
Concessit mihi Silligius meus usum diversarum lectionum, quas ipse e cod. Heimstadiensi enotavit; Passovio, Viro Cel. , Variantes codicis Relidigeriani, eiusdem, qui Statii Silvas continet emendatius Scriptas, acceptas refero; Sed uterque liber mendosissimus et mire plerumque inter Se consentiens. Ceterum non Vereor, ne quis vitio mihi vertat, quod, quum Saepe pessime assecta sint haec carmina, minus dissicilis sui in recipiendis coniecturis. Π r.
446쪽
Delia, Tucca, tibi venit; sed saepe videre Non licet: occulitur limine clausa viri.
mDelia, Tucca, issi Menit. Extat Anihil Lati lib. III, 250, editum iam ante in vet. Poet. Catalecti p. 153 ad calc. Petron. ed. Patisson.) et a Scaligero. Nec alia fides vel auctoritas est, qua Virgilio tribuitur. Delia ex Scaligeri emendatione receptum est, cum legatur de qua, T. Idem Scaliger Epigramma hoc salsissimum et argutissimum appellat, et interpretationem subiicit, in qua ta-Digitigod by Cooste
447쪽
Delia saepe tibi, non venit adhuc mihi: namque Si occulitur, longe eSt, tangere quod nequeaS. Venerit aut tibi; sed iam iam mihi nuntius iste 5
Quid prodest ρ illi dicito, quae rediit.
men argutias illas ViX expisceris; ut nec omnino inter me
Fugit nos caussa et occasio; quam equidem suspicor suisse hanc: Est servus aliquis vel si herius aut alius puellae perdu-Ctor, qui eam Venire nuntiat. Illa tamen, surgit quidem et exire domo tentat, sed clausae a marito lares exire vetant. Apud
Tibull. I, 9, 43 Saepe inverant. Menia tili munere nostro puella tua) La liuia clausas Post a operta fores; ubi lamen latet puella pone lares per lusum. Nil igitur iuvat amatorem, quod sibi dierum accipit, illam Venire. Suspicatur tamen illum ipsum hominem, sorte ex conlibertis puellae, interea illius ana re potitum: I, ergo, subiicit, et
nuntia marito, eam rediisse. Ita excidisse videtur acumen in extremo versu: cui rediit. , , D
,,lia, Tucca, issi Denis. sunt perductoris verba: cui respondet Tucca): sed saepe Midera
nocte tiSi Meniel; sed, Tucca, Didere Non liceιὶ occuli tir liamine clama Miri. Delia saepe tibi, venit; nuntias saepe eam venisse; a te nuntiatur venisse)non Menis ad c mihi; nondum eam teneo amplexu) nam- qua Si occulitur: longe est, tangere quod nequeas. Venerit iurasili. Fac nuntiari a te, eam venisse. Sed iam mAt nuntitis iste Quid prodexip itii dicito, cui redii r h. ei, cui eius redi tus iucunditatem attulit; et, qui
ptela latet, sorte nominis, aut compellatio, sorte repetitio Vocis Tuccar sed , Tucca, Midere nou iacet. Mox Venerit m emen dabat Burmannus Sec., Praestat: Deneris Ula tibi: quod paullo ante posui. In sine id , cui rediit, ad quem ressia, dicito
eam venisse ei, in cuius amplexus illa venit. In Cephalae Anthologia Misc. Lips. Vol. IX, pag. 476 epigramma est similis coloris: Aυριον ἀθρησω σε ' τὰ
ρίην emendatum est a Toupio Cur. novisa. in Suid. P. 12.).
Legitur illud nunc in Analectis To. IV, p. 111. Iacobs G. III, p. 81. Similis color passim est Diqiitreo by Gorale
448쪽
Corinthiorum amator iste verborum, Iste iste rhetori Namque quatenuS totus
in aliis poematibus, ut Anal. III, 13. 158 Incert. XXXV. cf. TO. II. Stratonis XI.III, p. 369. Nil
tamen inde profeci ad carmen nostrum melius expediendum. Priora duo disticha, ut nunc eduntur, satis videntur emendata ; tertium non uno modo eorruptum, quod vel ex inepta Particula aut et geminato iam
intelligere licet; et simplex iam legitur in ΑId. 1517., apposita stellula, qua debilitatum esse
liuiae versum indicetur. - Pro T reca Vs. 1. legitur etiam ναγε in antiquis Edd. - s. 4. Cod. Belid. Sic longe Occulitur tu gere q. n. - Vs. 6. Uicuo ex emendatione Scaligeri receptum, quum vel ilicere, vel dicite, antea legeretur. Praeterea idem Sc g. H. 1. ita scribendum censet: isDelia saepe tibi venit; sed, Tucca, videre; Vs. 5. autem
sic: AVenerit aut iam iam libi: sed mihi nuncius iste. IV .
Celebre inter eruditos viros epigramma, a Quinctiliano servatum Inst. Or. VIII, 3, 28, qui expresso Virgilii osse ait; et inter Maronis ea aleota illud refert Ausonius in Mon
gnion: Grammaticomastix V. 5- 7 . Lepor, qui ei inest, magna ex Parte ad nostros sensus periit; nec sine longa disputatione accurata Crisis aut interpretatio institui potest. Fecit otium nobis hac in re Burmannus SeC., qui hoc carmen Anthol. Lat.
commentariis et suis et aliorum instructum: super aliis ad Interpretes Quinctiliani et Ausonii, tum ad Sam. Petit. Misceli. III, 9 remittit. Ut paucis defunga mur: Scriptum est epigramma in C. Annium Cimbrum Rhetorem, qui fratrem veneno sustu- Ierat: idem malus Rhetor, qui aut, quod in Gallia natus et in Britannia sorte artem professus erat, verba barbaro more et soloeco pronuntiabat, aut insolentia et barbara verba tamquam glossas assectabat: Quinctilianus tamen
de vetustorum Verborum asseclatione agit eo loco, quo Versus hos commemorat: ut omnis ad-
449쪽
Thucydides tyrannus Λtticae labris, Tau Gallicum spinae ipsemet male illi sit Ista omnia, ista verba miscuit Datri.
huc huius carminis interpretatio parum tuta mihi esse videatur .
Dicit igitur poeta, his ipsis vel
barbare pronuntiatis vel ex oticis et barbaris verbis eum, tamquam veneno, fratrem necaSSe. De lectione, admodum in mullis incerta, videndi sunt iidem viri docti: addam Io. Schraderi coni. Mandriorum pro Cori thiomm. Ut tamen aliquid a ponam, quod lectorem in sententia assequenda iuvare possit, haec addam. Corinthia Merba nam haec tenenda Cum BuI- manno statuo, donec verum re-Perium fuerit: natae sunt sorte Corruptelae ex vitiosa scriptura
sunt mollia, Dacta, calamistrata : a luxu Corinthiorum; at h.
I. Cum respectu Venenorum Medeae. Alioqui vix multum ine set salis. Thucydides tyrannua Ati ais febris esset, qui dominatur in Digore illo Atticismi assectati. Sed melior lectio: Nuod Ues Brisan s. Versus quartus qui, ut legitur, palo transfixum, quod suppIicii genus, declarat, debet nomina exhibere vel barbara vel assectate
aut barbare enuntiata. Amsectenda itaque hactenus aut Scaligeri lectio: Taur Gallicum, min ipsum et al, oi illisur in
eodem mortario Venena illa satis nota: laurinum sanguinem, minium et allium, trivit, ut Da- iri misceret; ridicule igitur de curtabat ille, quoties declamabat, verba, taur, Pro tauro,nian pro minio, at pro allio; aut Petiti emendatio, qui Graeca substituit: Tau Gallicum li. Gallorum ille pessimus), μὶν, αλ' ei intrioia: ut haec e glossis obscuris petita sint vocabula, quae ille pro stellulis suis declamationibus graece habitis inserere solebat. Est autem ex Tlureiorum glossa, κισσο , hedera, αλ pro αλς, Cypriis pro vino dicta: μιν Pro on τόν hoc omnium minime probabiliteid , ut adeo vino hedera nigramisto inebriatum sustulerit Patrem Cimber. Sed, ut paullo ante diximus, antiquata verba latere arbitramur, eiusmodi sorte, quae propius ad sonum medicaminum accedebant. vide longiorem de hoc Epigrammate disputationem in Excursu, quem Catalectis subieci. IVn)Disiti reo by Corale
450쪽
IN NOCTU IN UMSocer, beate nec tibi nec alteri, Generque Noctuine, Putidum caput, ruone nunc puella talis, heu tuo Stupore pressa rus abibit Θ Hei mihil Ut ille versus usquequaque pertinet: 5Gener Socerque, perdidistis Omnia.
III. Vid. Anthol. Lat. T. I, lib. II. Ep. 244. Quo iure hi et sequentes Iambi Virgilio tribuantur, non dicam; nisi sorte pro firmamento hoc est, quod Marius Victorinus Virgilium in quodam epigrammate iambico ter Thalassio repetisse narrat: id
autem factum extri Carm. VerSu.
Tribuuntur ei in antiquis catalectorum editionibus. Catullo tamen Fruterius, Calvo, idque magis sagaciter, Vossius tribuit. vid. Burmann. l. c. adde, quae scripsi in V. L. ad Aen. IX, 335. I r. ). Ceterum fugit nos etiam huius epigrammatis caussa et o Casio, adeoque etiam eius Iepos et acumen. Nisi sorte hoc suit:
Noctuinus ducit Atilii filiam, hominis vinolenti, qui bona sua omnia Consumserat, quemque gener Secum habiturus erat: cum exitio adeo et suo et novae nuptae. Certe in Noctuinum et ipsum, Putidum caput, odiosum hominem, videtur aliquid inclementius dicere velle. 4. PreεεGi OPPressa, coacta, rus abctu, in Tus abducetur, sorte quod maritus soceri vinolentia aere alieno obrutus in urbe durare nequit. 5. ille Mersus; ex noto epigr.
Catulli XXV u in Caesarem, Sed
sua abliguriisse dicuntur. Sententia huius Epigrammatis, si quid video, haeC est. Duxerat Noctuinus filiam Atilii,
puellam eximiam, - Puella I lis Vs. 3. - indignam hoc matrimonio. Is Noctvinus ruri habitabat, vs. 4.; dolet igitur poeta , quod talis puella ex urbe insolitudinem ruris abducatur. Iam Atilius nec sibi beatus dicitur VS. 1., quod tam putidum generum sibi adiunxerat, nec