Disputatio literaria inauguralis de Aeschyli Choephoris, deque Electra cum Sophoclis tum Euripidis

발행: 1826년

분량: 256페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

221쪽

quibus fratrem Minoma -- , et modus quo po - animi affectu expres muti Quod ad primum attinet, ram adiutruito crimis, crines, Pedum vestigia, et vestem ipsa Electra eontextam. Sinitimas, ut Aeaehrduin emendare Pomet, em a. modo madare quod ea ae 'ehendendum, negavit Euripi in Aeso lum Nisisse, ad c παν. Ioa. o. u8. - mare non debuisseti apud Euripidis enim ne ipsa illa tria censet, quam Maeseleam agnitioni. --- Illa erat, moinastis comas, vestigia, et Vestem Erice ν. 5ro. sqq. Atqui omas et vestigia senex ille riderat quum Agamemminis adiisset sepularma G. . 5r M. in aedis tem illam , quam . 535 mem Tat, non riderat, adeoqua eius entis h. I. aliena satis probat Euripidem has ridiculi ea a se Haisse ut patrem tragoediam carpe Hoc sensis a locum legas nec sane alio sensu a mi potest γ-erbam reprehensionem eontinere videbuntur ne ta- ad senem verba. . 5-:mod si eo loco Euripides Aesesis agnitionetis

respexit, sequitur etiam eae Euripidia loeo A eis. I versus obscuriore explicari posse nemo nis

222쪽

remque pedum Demae similitudine -- -- se coniiceret, o Ph. p. 2M MN. -- istis schisia non places, nec miti, neque aliis saris. Non desinit tamen moeses Meti des dant, a Midlarus et elisuinis, dicentes Aeschyliun nota Ignorasse quam iacile ex rubus levissimis apoin o lent ii, qui vehemen a aliquid con Piscant quod de Orestis in sepulam depositis eoinis eoncedo, de pedum vero ossi is non ita iacile. Ineptistae iuvemis et puellas pedum istim vis in ossa magnitudi his via. rip. I. - 53a ruina vero illud de Orestis veste, quam olim ab is ac isset, bene desindit Sesaidilua, habita reatis aetatis rationis ad cho A. M. 28. Rodio Aeselam rationi aliam Minstituit Som mm, quae amen ritio non caret, quini ad presehationem sus ors non vi atin'. Nimiram a vium illud, Agamemnonia σεραγῖδα, L M. α- , non tantum Orestes, sed quivis aliua habere potuisset. Non desuerunt igitur γ d. nota orporis emia rent, omnibus Pelopidis ommuna vid quae vis muris de tine lao disserit. Non credo tamen o eem σν iis de huiusmodi corporis nota aetapi possct Ceterum Agameninonis sigilli mentio sit etiam apud Euripidem in I Mgenia Aia. a m est Euripidis, quo Deo Agamemnon intium Imitens ad Clytaemnestram, o cum filia ad ipsum veniat, sigillo suo epistolae fidem sin, ' 54. f.

Apud

223쪽

eas cicatri in contraserat Nota est ex ei modi signo agnitio, et in etiam militudine e --

mendat.

Quod ad animi amores qui sibulae personis a poetis h. l. tribuuntur, misylum et Euripidem

hac in re longe superavit -- M. Primum enim artificio illo usu est poeta, ut agnitionem differret, neque eam aviuberet, antequam is tram suam omni calamitatum genere adulatam spe latoribus praebuisset, eiusque varios animi motuas indolis vim mirabilem explicuisset. Inde illa in Electrae miseriis , et animi simul magnitiadine inis signis per totam sabulam gradatio et progressin, da qua supra egimus ne fratrem agnostat insit, mulier, nisi hoc ipso tempori momento, quo use nam tenet, qua fiatris cineres contineri arbitratur. Inde per ipsam agnitionem non a tristitia, sed a desperatione ad exsultantem laetium subita transis

gressio. Bene autem sensit poeta, hic non sincero aequabiles et oim positos quasi iamborum numerosa quare, mutato statim metro, Electram antistrophiam carmine animi motus cantibus exprimentem es. xit dum Orestis iambico utentis numero, Placideque loquentis, animi tranquillitas sororis cant, hus et amoribus opponitur. Emiminis a MAme QEnchise adeo et angi et, ut Orestis reditu

224쪽

ms, in s quam Uectra, gaudere viam in t quod in poeta mireris qui liis ipsis antim adsis

sus ingendis excessera solet. Mascuous que, etsi non eadem usus arte qua Milaocles, egregie tamen et vere Electram insperata laetitia elatam, et sere dicas percessam, expressu. pertis in tumulo comis , . 66. M. Minietate , - , si , et gaudio agitatur, credit pietas , patris sepulcrum si inimico violari sinat, . i. Deos Precatur, Perat, nec verare audet Visaae dein pedum vestigiis v. o1. - , vstisque ulnis Focedentibus, octos, plane perturbatur, anxi que inter spem et terrorem tactuati Nec sint agnoscit, neque ei, quod isties precata est, fideinhiabere potest, . t 8 sqq. donec Orestes veste ostendat ab ipsa olim textam' quo signo victa tamine laetitia abripitur, ut frater, non absoluta oratio

ne eam ad se revoeare et confirmare cogatur, is

t est enim lectionem viilς egregie ruetur et inis pretatur mellauer, reiecta PauWii e Seburii emendatione. In eo larsi sunt Interre quod loeum Alum grammatica ratione ex -

225쪽

De περ reis eo supra Gip. II. De Euripi a fidauiae conclusione ἀ- χα- idem sere dici potest quod modo de prologis monui. Poetico inindulgens ingenio, ibique parum temperans, sabulae

ordinationem non admodum curavit, adeoque hae negligentia in angustias coactus, nodum, non arta εω Πιcuria implicatum, mus ipse saepe nec ambulae personae explicare potuerunt quare ut dimeultatibus iis se expediret, iis illum resecandum tradidit. Animadvertendum tamen est, fieri possent Euripides etian hoc interdum secerit, ut populo vel sane plebi placeret Athenienses enim maxime delectatos fuisse machinia et mirabilibus in scena vectaculis, satis probant Oceanus et co

nitidum Clinrus in Aeschyli Prometheo Vincto, quin etiam Euripidis sabula Troades, in primis vero Aristophanis comoediae nonnullae, uti Ranae , es, et Pax, agnae igitur in scena Meri sue runt partes eius cui machinarum cura commissi orat, etsi μηχα-ο , qualem acete adsequitur TU, Deus, apud aristo h. ac M. 73 unde propterea fortasse tam frequenti Deorum interventu usu. est Euripides, non quod ippe hanc rationem pri Dbaret, sed ut populi isti libidini indulgeret, spectatoresque delectaret Fabulae denique conclusione Sophoclem et Euripidem vicit Aeschylus Choe. Phororum finis, quo ad Eumenides transitu Paratur, universo poetae consilio aptissimus est quo loco initiis tritosiae, ut necessitu linis v tres illae s

226쪽

tis in eo mentur, radiora mina est: - avea in Cap. II. Expos inmae. Hoeninuis iam ad ea quae magis ad ip-- po am periment ea dico, qua malae tragici nostri ad omatum contulerunt, sive illud in rebus, aut in narrationibus, vel in verbis, aut in sententiis vectetur. Atqui singula recensere longum est et inutile, quare nonnulla tantum adferemus, eaque

Pot-mum . in quibus optime inter poeta illos comparatio institui poterit. Digni sunt qui conserantur Aea si et Sophoesia

Dei, iam hinemnestrae somnium narratur. Ag maennom sceptrum, indeque exortus ramus vir dus quo A enae obumbratae sa-nt, et e mas Clytaemnestrae motori admotus, anguinemque cum Iacte educens idem portendunti Utrique viso no tum audem est vis, eadem significatio; sed hoc terrorem movet, illud maiestatis quodam sensu i a ne est utrumque diversum Plane utriusque o tae ingenium declarat Cytaemnestrae somnium apud Sophoclem dicitur, m. 73. --αὐ-μαα' 'iiud Aeschyliun ver idem vocatur, m. 3a,

Saepius tragici eiusmodi somnia adhibuerunt, ut in tibulae initio, divinationis quodam genere, sinum ignificarent qualia sunt Mossas in Persis Am

ochyli, atque o bae urundis, et Iphigeniae in Iph.

227쪽

Tauri ceteriam Aesesim loco nostro Stesiaehorum fortasse imitatus est, vel eius inventum inmm suam convertiti Stesichori locum nobis servavit Phitarchus De sera numin. Musicea T. II. P. 555. A.

Quem sic restituit alchenaerius, apud vel λει Notis ad Plut Moral. h. I. Whά - μῶν δοξε ratia 'βρο μα- iam οὐ βατιώ- μι εγεις vetat. Alia ratione I A. Suchsori, in Fragm. resichori P. VII cum bone constituere et inter' tari dissicile est difficile etiam assirmare unde maumtus sit. Stesichori inemon laudat Athenaeus XII. P. 5i3. A. ex qua locum sumtum dicere 'Nimbachius dubitat, quia lyrica sunt quae ex eo poemate affert Schol. Aristoph. - v. 797 Sed

adeo pauca sunt qua de carmine isto novimus, ut non satis certo cuiusmodi fuerit statuere possimus. Non uno fortasse metri genere in eo usus est poeta: Praeterea lyrica esse potuerunt quae Plutarchv. servavit, in quem modum ea restituere conatus est Suchsortius. Ad restiam certe magis pertinuit a gumentum, quam ad carmen de Helena inter mius fragmenta versus illos retulit Suchsori. p. XVII. y a. e. ad ἡ 'Euna κακηγορίαν , quam caecus sic tus, ut hoc malo liberaretur retractasse dicitur

229쪽

. 1345 sqq. ita comparata est, ut insoleae Diset tia Minans , et impotenti perbia elata, impia mi Ser indignationem moveat ita ut Demetim in P mendo tarditatem accusare velis, et cmu - - μὴ eo exclamare: α ποτε κερα-- - ἡτ- ἐφορῶν κράατο-- ἔπι, Mi

Sophocles ad Uectram omnia retesit. in chu

taemnestrae defensio eiusmodi enit, nacta sic orportunitatem, severitati et odio in filiam, meum diae, atrocitati indulgeat . unde Electrae malis nova aecedit inmitas. Euripides vero Clytaemne aera es pere iningere conatus est I), neminem exi ter ratus, cui non cum vitiis multis virtutes quas vim natura dederit. Praeterea Fati necessitati sem rimum tesmens, Clytaemnestram tam odiosam in gere necesse non habuit. Inde minori contenti - et remissius disputat Chtaemnestra, neque filiae Irascitur facinus non adeo defendit, quam potius

Mensare conatur. Eodem pertinent poetarum locae,

quibus Aegisthi imperium tenentis superbia, Ag memnoniaeque stirpis indigna conditio exhibentur: an Aeschyli Agamemn fine. Meph. . 3ο. m. v. 433 sqq. Sophocl. Electae. 55 sqq. Eurip. m. 3x id quae cap. in dispuis L

230쪽

cum verba omlario generi, oriane a cedriae, illudque ipsum, quod nonnim um in M. ripide reprehenditur, hic rei et Personae aptum e m adeoque duplicem consequi laudenti Sophoeses et Euripides eadem, qua Aeschylus ,

incedentes, ne actum agere riderentur, non ta

tum ipso sabulae aronent aliter usi sunt, aedis rios etiam quaesiverunt omatus, quibus rem notam nova quasi iacie proferrent, vesteque splendidiore induerent. In utriusque Electra pulcherrimum habemus, modi λεώ- in altera confictam do restia mori narrationem, in altera nuntii Aegisthum sacra sinientem interfectum esse reserentis orationem. Si

gulari arte uti debuit Sophocles ut auditores en

rei periculum erat enim ne haec omnia Asmulata et falsa mae scientes, aedagogi Verba Parum ire rent a quo prudenter et ingeniose cavit poeta. In omni certaminum genere Victor primum exstiterat Orestes, M. 684 sqq. Omiumque ore serebatur, quo magis excitatur imminentis casus miseratio. Quin etiam in curuli certamine, sto adversarus universa quadam clade conturbatis, M. Pa I. M., ad finem usque cum uno tantum superates, M. Tas, in eo est ut victoria praemium adipiscatur, M. 73 L. N.

Auditorum animi hoc modo dubia et anxia exspe latione intenti, infelici rei exitu Perinde moventur, ac si non ficta sed vera esset. Quae de restis

morte narrantur, M. D. M. conferri possunt

SEARCH

MENU NAVIGATION