Disputatio literaria inauguralis de Aeschyli Choephoris, deque Electra cum Sophoclis tum Euripidis

211쪽

dis operam dare debent. Quare, quum tria viden. da sint oratori Ci), quid dicat, et quo quidque

loco, et quomodo, eadem positae observanda undi Non igitur sussicit, ut quid versibus celebrare e lit, certo constituerit, ut, quae primo, quaeque

secundo, quae deinde, quae ultimo Ioco dicenda sint, ita disposuerit, ε

Primo ne medium, medio ne discrepet imum ut in singulis istis progressionis cuiusdam rationem habuerit, ut in omnibus uri gem quam dicunt, observaverit, id est consilium certum, quo omnia eodem tendunt sed praeterea, cum ita tantum poeta quid, et quo quidquae loco exponendum in , perspexerit, animadvertendum erit etiam q-- singula protulerit. Quid -- p Non au itu adsint argumentum, Chorus, Personas, ut in tius sabulae finis sit actio quaedam, vel personae euiusdam conditio aut miseriae, ut tragoediae sit

iusta magnitudo et versuum numerus, ut adsint Prologus, agnitio, status mutatio, cones is, ruis terea Chori cantus, personarum mores, colloquis., narrationes quae omnia si nude, rigide inornate

proseruntur, non erit nis pessima tragoedia. Si gularum igitur partium ratio habenda est, et dilia genter quirendum, an apta sint quaeque temP ribus locis, pers nais , an verisimilitudinis laude commendent, an non b- tantum, sed etiam pubchre

212쪽

esse dicta sinti animadveriunda est praelarea die tio , quae, poesi est dissitatior et exquisitiori

meia enim, magis etiam quam accinatiminini P destris oratio, refuga qua inique sua mediocria aut trita aut vulgaria. Sublimis effertur, adeo pasma na et nobilia, ne tamen turgida, requirit, inque iis varietatem. Sit igitur dictio gravis, nota Ea sublimis, mala, elegans , lanis ait porro, ut ciceronis i vectis utar, o Persa quasi emisom sententiarumque floribus, neque id fia- in aequabiliter per omnem orationem, sed ita distinctum, ut sint, quasi in ornatu, dis alis quaedam insignia et lumina. Primum poetae tragici ossicium est, ut in ipso fabulae initio, quaenam res, quo te ore, quo Deo, a quibusnam et Pinnod agatur, Matim pr habili uinio et inre significet sibi persuasum ha here debet M auditoribus rem novam et in 'in tam offerre, adeoque primo loco illis ea declarare

debere, quae in oscere necesse habeant, ut seque

tia intelligere iisque delectari possint quod bene monuit poeta Gallus: Quo diades In emier vere Iactis γέγω. Sans petae durariet applanisse rent . L sujeti'est amata Maea tot e I -'m phororum prologus, euius partem nobis sedi

213쪽

-rit Misophistes, hic intra recte an innins v ori potest, non tantur quia locus mutilus est, sed etiam quoniam s. ala illa prologo sere non indiget,

eum aretissime cum Agamemnone cohaereat, cuius tragoediae finis ad Choephororum argumentum re apicit. Huc vero quas habemus Choephororum ammmento aptissima sun Orestes patris sepulcro

insidens, patris et ercurii Insere auxilia cypr

eatur, quo modo simul Agamemnonis memoria ex .ctitatur, eiusque necis ultio sutura significatur. Ce terum quamnam in prologis rationem A mimis aequi onsueverit, in aliis eius, quas superstites

habemus, sabulis colligi potest Vulcanus et Raureolloquentes Promethei Virini argumentum v nunt quae ratio Sophocli frequentaui est. Intem dum etiam oratio quaedam sabulae praefigitur, sed brevior illa et perspicua, et personae cui tribuitur apta quales sunt Excubitoris in Aomemnone et

in han. an. v. 35. ρος interpretatio profertur, altera ab Eliripide, Itera ab Aeschylo. Non erat quod Wellauerus Sina xii et Butueri sententiam eiiceret, et ipsitis missi apud Aristophanem extilleationem prohare Neque enim Me toto Ioeo omicus Euripidem tantum, sed etiain Aeschylis hidite quod ellauerus non videtri animadvertisse Ademta minus etiarn apta est ea huius cratis interpretatio, quam vii Arim. tophanem profert ipse Aeschyli s. Sensus loci est: meret τι, . sis mihi salutis auetor, viciens, i. e. memor imperii, quod vi tenuit olim pater metis Agamemnon. Ah memnonis imperii mentione, praesens Orestis exsulis iniserrima conditio apertita declaratur, significatur ianui Clytaemnestrae sceleris atrocitas, itaque Dei benevolentia conciliatur.

214쪽

Pythis In Eumenidibus ' oratione ad popidinuEteoeles tragoediae sepsem c. Thebas infitim fisecit quod fortasse Sophocles in sedim Remis,

latus est. Habent in universum Aeschyli prologi propriam quamdam maiestatem et gravitatem ara di quod consectatus est generi convenientem MPersis et Eessus ipse Chorus statim sabulae argumentum declarat in quo prioris trago aevestigia deprehendas. Addito enim primum uno tantum actore qui Chori canuis actione vel nare tione exciperet, Chorus ipse primas partes isse et sabulae testim Reisse videtur. Sopa in ea lemmque in prologis ratione insetur, ut actores probastilli de causa invioquentes rein agendam auditoribus urnacent iliudque ita ut non poeta ipse loqui videatur, sed insigni quodam aristifici ea aetori tribuat, quae auditores mouere, eesse habeat. Procedit igitur actor, non tam n- Praeco rem nunciaturus, sed in transitu quasi, quaecunque cognosci debeant iam primis versinua

declarans, quibus ipsis

in medias res Non secus am notas, auditorem rapit.

Husmodi est etiam merem initium aedKogus primis verbis indicat scenae locum , et Pus, Per

Mnas, Propositum, res aetas, et res gerendas a cedit Orestis oratio, oraculi mentio, consiliorum communicatio. Nec tamen eamdem semper viam

secutus est Sophocles. In Trachiniis oratione quadam

215쪽

i uerelae eum Euripideis prologis non sunt conserendae, quinn, etsi fabulae argumentum ex ossicio

declarent, personae tamen conveniant, nec Poetam prodant rem auditoribus communieantem.

Nul iique varie egerunt de prologis Emimoris, quo iam olim lusit Aristophanes, apud quem im pides ipse rationem suam V mit, Ran. .s 7 'ΑΠ -iων iv λι- - μοι τὸ μνος - ἀθλEt profecto prologos illos, in quibus praernimus et M tanquam genealogus longum aliis inde stemma repetere solet, nunquam lego, quin mihi in mentem revocent Galli Subrarum eriptoris versus rhaa emis mim encor DII dgclimat somnom,

, Et dit, e suis Oreste, o bien Agamemnon est 'mibus paucis verbis Euripides acute et vere notatur. Festiva est Schlegeti comparatio Eurupidis prologos conserentis cum vetustis picturis illis, in quibus pictae personae chartulas vel vittas ex ore eudentes habent, quibus inscriptui est quinam sint, quid agant, quid dicant. Nec tamen desunt qui prologos istos excusare conentur, et ita quidem ut nonnulli reprehensionem in laudem sere eonvertant. Euripidi prologos scribendi necessam

temti νον ι p. sis.

216쪽

quod, δε exhaustis fructandi cuiusque argumenti mon M. Bova quaedam et a communi tris io- νε is cedentia comminiscenda erant, quae igitur ant, auditoribus Indiganda erant: istitiquiorem veron tragoediam prinovsiasa camissa, ρομα, quia visuri essent speetatores notum iis exset ' maeoli et IIem uinum Q M uisa tutium eaque C --

inunis de subulosis istis temporibus traditio recepta suerit quae quam niuiuplicos et variae fuerint, ex iis colligere dicet, quae Cap. I. iisputavimus Quasi antiquior tragoedia, . . Aeschyli et Sopho-elis, prologis caruerit Quasi sutoribus aliisque ex hisma plebe Athenis tam bene nota tu rise, qua

autique ad vir thologiam et vetustissima Graecias tempora pertinerent, Prologis nori indigerenti Nulla est tragoedia, modo vagoedia sit, quae v logo carere ossit nec magis Aeschyli aut Soph elis sabulae prologis carent quam Euripideae Bes, nova is sive vetas, auditoribus semper se significanda. Si res ipsa nota est, talio tamen a profertur ignoratur. Neque hoc est qaod 'uneruttir, sed lanium quo modo m agenda metatoribus sit indicanda. Potuisset Enripides eadem , qua mea Aeschylus et inprimis Sophocles, alione amitte argumentum declarare: lotuisset bo in re quam maxime ova et inaudita quod nostri tem,

217쪽

in prologis scribendis novam impri que viam ingressus est Euripides, sed nuta necessitatis lega coactus Eosdem Euripidis prologos laudat sere summus Myttenbaesitus n quare eoa - . D mi tos isse C dicens, n ex ignorausa, sed ex is ingenii potius abundantia, et certo iudicio, quiqv bus factum esse, ut Bonnunquam verisimilitussiua anteponeret perspicuitatem.' Similis est sententia L singit, in per quod ramatur a ius ibi, aur, contendentis ipsos ili' prologos insignem Euripidis Maesarum praestantiae laudem continere, quod Pr inent quantam vim tragoediae illae in a ditores habuerint, quum Poeta necesse non M. duxerit studium illud nova cognoscendi et audiendi, quo homines maxime ducuntur, in ipsa fabul axcitare et fovere, eique in Prologis satisfecerit atque ita sciens hac delectandi facultate abstinue-mi Mingium recte resutavit chleguli a Quod ad amo achium attinet, non es bene Boisse Euripid- si veri sinusitudini anteposuit -- apicuitatem melius tamen, si utramque contuma aes adeoque male, quod Per icuitatem quaerens, veri similitudinem neglexerit, quam sicile eum ilia potuisse coniungi Sophoclis Mogi declarant. Du-

exti Bo cris. I. p. IV. P. a.

218쪽

μocos hiatu rei auo ut laus altera mas sis verae, altera tragicae poese enim sis it a sit -- pulcitrum, Varium, matum, a Mine, nisi accedat etiam diligens tragoediae propria, tum legum observatio quo loco bene tenendum est tragoediam ess imitationem, quae poetam ipsumo animo amovet, nec nisi de Personis in sibida obviis cogitari iubet. Prudentur igitur cavendum s positae me se time prodat, nec sub perso . euiusdam nomine et habitu in sociis procedat,

quod non sinit veri Minissitudo, quam primam es imitatiotiis laudem inopius monuimus Atque lino est quod non iniuria in prologicistis hiprehenditur. Albi tamen mutasse ratione Euripidi prologi o sunt excusari vel euris xyliodri: neque enim in vantia quavium aut negligentis, animadvertit ite actiua , sed consuli eos adhibuit octa. Perspexit fortasse Sophoclis prologos uti simidicitatis ut veri similitudinis laude excellebant, ita tami v

a. omnibus numeris absolutos esse, mque vitio Premi, quod non onrnia, qua ad rei intelligentiam 'inerent, in iis commodo possent expli ri, adis eoque non ussicientibus prologis istis, reliqua in ipsa fabula auditoribus significanda essent. omne negari potest Sophocli ratione res omnes ad ammentum. Pertilientes non tam breviter i unquis perspicue Proponi posse, quam Euripidea irimum enim brevius it clarius est dicere: Ego sum , Orestes, haec acciderunt, ista agam: ' quam ri idem artificio quodam a duobus uestrium ira M

219쪽

ri debet. Deinde etiam illi, quicunque sint.

stare nequeunt unde sequitur multa pras te mitti in aequentibus indicanda. Ut exempli gratis Missi lis Electram ad partes Vocemus, si rem ita oonsideras, videbis non tantum Paedagogi et Orestis sermones, M. I --77, sed etiam Uectrae orationem, M. 48-3ο4, ad prologum pertinere, Dein Euripides sorte o versibus absolvisset. His enim adhibita saepe es Dei es Umbrae alicuiua Persona, non tantum quae ociderunt, sed In ae--tia etiam et futura declarat atque ita lite quasi contestata, omnibus, quae quidem ad argumex tum Pertineant, uno priamo auditoribus nuntiatis, omni eum et legibus solutus et liber se totus rei tradit anendae et poetico indulget lagoedo. N que hoc loco praetermittendum, hanc maxime imis terra inclis et Euripidis ingenia ἀρ-entiam animadverti posse, quod illo, legum et poetices regularum diligentissimus obsereator, nihil ponat nisi quod bene perpenderit, quodque deceat quod et

Pintiam, Ornatum, arietatem gravitatem quaerat, ariem ex lut quam quidem persectam sere reliquit sed artem tamen hic vero nullis legibus p rens, nullo reno subiectus, quaecunquo animi impetum impediant, fugiat et reformidet, non curet artem aut regulas, sed ingenio vere poetis ahrein tua, sublimis esseratur, nec quidquam quaerat aut Consectetur , sed proprios animi motus sequatur et exprimat, tanquam luscivia cantus inundens. M-

via cum iacta sit alea, dicam quod sentis praestam

cera tior

220쪽

- Λ- utitur sophocis tragoediarern -- , sed maior poeis umides in reum disgetis

versuum cura, apta re in distributio, quaesiti or natus, elegantia, de ei pecies poetam --inti Poesia est mentis et animi musisa, ab ea pae -- horret, quidquid anxia nimia et sollicita reptarunt obaereatioram mathematim in restri lineas, nommas, figuras, proposit- Euripides igitur prologo isto eo insilio eo cribere potuit, ut, quasi in praetitione auditoribus arum indieatis nisnibus, hae ura vacuus et liber se totus duret an tibus exprimendis quo genere maxime Messest. Ginfirmatur asta explicatio eo quod Enriindis sa -- is nonnisi pose revera initium capiant,

illudque ita ut poeta, missa finita illa ad vectat

res admonitione, tum demum minus incipere via deatur. Ite in me a post Polydori umbrae ora. tionem, statim aequitur laeua piauherrinms, mora rhae querelis insignia rho domari, ravam, vi δ - τ λ.

sic in Phoenissis post prologum sequitur lacua R. Iustris quo Antimi cum Paedagogo exercitum in turri conspicua obseritat idem in Hippia reo et in aliis silmiis animadverti potest Neque sic tamen Euripideos prologos laudo aut probo, sed tantum quidnam iis sibi voluerit posita investigare volui: neque hanc explicationem, si cui improba bilis udebitur, ita complector, ut eam mestori sententi insumis mhmittere nolim.