장음표시 사용
21쪽
tunc maxime te sib. est fides adbibenda, cum illi sunt grauissimi, qualib. ego ubi sum, cum ipsis te i. adbibitis etiam ratio suffragatur. Euoniam uero mea libri de Consolatione indicandi ratio parum tibi asserta momenti uidetur ac abrogandum ei Ciceronianam auctoritatem , quo nam tu modo eam institui cportere censcres P Sic. Mnes, quod Sus Mineruam. verum, ut mea fert op nio, quemadmodum ego scripsi, hunc librum Ciceronis uideri, quod omnes sententia , fragmenta, exempla,veroa, quae Consolationis olimfuisse consaretun hoc j lo admirabili quodam ordine, singulari cυnstantia legerentur cla ostendere debuist,aut omnia,aut certe aliquid horum abesse, quae aperte germani huius libelli laudem, oe gloriam
continerent. quod tu nulla in parte animaduersionum tuarum fecisi, uerum eorum exemplo,qui cu partum subditicium arguunt, nulla tamen deessemna legitimi parentis ostradunt, totum corpus relinquens, atq. Meuos tantum, crepundia intues,
hoc pacto in tota actione tua scripssi, Si Cicero hic esset,boc, aut illo modo scripsi set, aut non scripsisset. I uod quis affirmare pro certo potest, nisi is, qui aut plus, quam satis si, coniecturae,ac iudicio suo tribuat, aut cui Cicero in aures arcana Da infusurarare consilia soleat R i c c. Agis quidem de te modes cum illo contrito,acperuulgato
22쪽
prouerbio , Sus Minervam: sed amice fac ut me doceas,quam rationem inire debuerim, semiit signi ces magnam eius, qui illam Consolationem simulauit, diligentiam, atq. indi striam, qui suae cautione fecit, ne quid eorum, quae Consolationis olim fuisse consaret, squae tamen facile cognosci potuerunt ex js, qui illius libri fragmenta accuratissime collegerunt deesse uideatur. Eam usta rationem non tenui,neq. laboraui in nouis fragmentis inueniadi quae ab hoc libro abessent,ne forte mihi cotingeret,quod tibi uidetur contigisse,qui, dum laboras,ut aliquod nouum fragmentum inuenias, locum nobilissimae orationis pro Milone, crlocum Petraroba pro fragmentis recipis. Neq. est, quod illum admirabilem ordinem celebres, illum
inqua tuum,quem non esse admodum Ciceronianueoniecturis probaui . Neque, quod singularem illam constantiam iactes,quae,ut ostendi, potius poteri,singularis rerum, quae tractantur,incon Ita
tia nominari, cum ille simulator raro sibi eonstet. Venis ad eorum exemplum,qui, cumpartum subditicium arguunt,nulla tamen deesse signa legitimi parentis ostendunt,nes semiliter dicis totum compus reliquisse, meuos tantum, ac crepundia intuitum esse. Ego uero mihi uideor plurima signa neri Ciceronis ab eo partu abesse satis demoniurasse, ct totum corpus ita excussisse, ut mebrum reliquerim nullum; ac satis esse putaui explieare,nou
23쪽
surdam ; deinde insertam disputationem de sensctute repugnantem alteri Ciceronis dissputationi, de quo nulla facta es excusatio; multa deprauata; ct fragmenta eodem ordine, quo a fragmentorum inuestigatorib. edita sunt,interposita; quaedam exempla aliter commemorata, quam a Cicerone fuse narrata uideantur; ct usurpata quaeda uerba minus Ciceroniana; alia minui propria; non nulla minus latina: uerum etiam totum opus
diuisum in undecim partes ita e riborepletu esse, Cicemone indignis, ut nulla eius pars sit, quae merito reprehendi non possit; ct tribuere huiusmodi librum Ciceroni nihil aliud sit,nis facere Cicer nem imprudentem,qui contraria , ct repugnantia scripsierit; Dialectica ignarum, qui absurde quaedam concluserit; ueteris historiae inscium,qui noubene memoriam temporum replicauerit; non bene antiquitatis monumenta excusserit; Grammatica rationis expertem, qui etiam solacismos , si dijs placet, commistris. id est totum corpus latuerisi hoc non est Haeccine tu,quae notaui,vpellas navos tantum, atque crepundia λ Sed ad hos naevos,s ad baec crepundia alia multa facile alidiungerem risi, quae adhucscripsi,satis esse pose . se existimarem; nec plus,quam satis est, coniecturae,ac iudicio meo tribuo,qui etiam,te notante, u- que adeo titubanter, ac timide res tango,ut,quo iudicio praeditussum, ne ipse quidem mihi satis consciret iplurimum in meis animaduersionib. momenti
24쪽
menti ad uictoriam constituere uidear; nec profiteor me a secretis esse Ciceronis, Phut tu putas, ne Ciceronem quidem agnosco: sed te exinimo no Dium egregie , cum uelis, poetarum munere uel
in Diuta orsione fungi,qui ex nihilo aliquid e
ciunt ; ct btritoricorum, in quorumpraeclaro numero fulges , qui uerum profitentur, O tantum uerbis exprimunt, quantum res ipsa continet: u rum etiam praeclarum oratorem agere, qui modo augeas, quod longe minus est, ut cum inam Conflationem plus nimio laudas, modo extenues , quod reuera maius est, ut cum mea ipsius argumpta improbas,et naeuos,ac crepundia nominas. SI c.
Existima, quidquid uelis, dummodo non me quassimportune tuis laudo. obtrectantem, aut parum amici munere,ossicioq. fungentem accuses. Euid enim aliud ago, quam quod te in scriptorem inc onitum infentur inuadentem,ac seruum tui mucronem ingenii disringentem, quasi interturrens d conatu illo non omnis. fori se probato deterreo, inquiens ς Caurine Duas, hominem ignoras, nobialis est, amicus est,ualet ingenio, excellit doctrina, quod caput, es bonitate praestat, o innoce tia ξ Ricc. Non te acco, sed d tuis accusati nib. me defendo; nec te oppugnare eonor, sed tibi repugnare. Gaudeo vero re aliquid remittere de pristina illa tua contentione, dum non acrius, rasolebas, Ciceronem ipsum impugnari contendis, sed remissiuGriptorem incognitum inuadi conm
25쪽
teris. Ita uero me dij ament,ut, cum illum scrip torem incognitum defri si,mihi Sigonium de- scribere uisus es . Sed uide, quid tibi tribuam,ct merito tribuam: etiam se tu ipse .rmares istum librum tuum em,exercitationis caussa r experiundi ingenii conscriptum: tamen, pace tua dixerim, propter multa, magna errata quae numquam tubi tribuerem,ut alias quoque dixi , ne tibi quidem ipse crederem . Quod si ent alterius uiri nobilis , amici, ingeniost, docti,probi, innocentis, qui uipat, cum clara etiam diuini numinis contentatione Urmo,me numquam de eo aliquid scripturum fuse ,si exictimassem uiuentem aliquem, maxume uero amicum, scriptis meis lasum iri, sed stectam uetustiorem illum simulatorem, cuius libruhaberi Venet' manuscriptum, trecentorum prope annorum antiquitatem pro ferentem, dictitatu, o in uulgus iactatum es. Biando autem res euin locum adducta est,ut mihi ab ea,quam iampridem dixi,sententia recedere non si integrum,que modum si is amicas meus , priusquam Conso lationem edidisse me ipsum consuluisset, illud conplj dedi Iem,ut eam accuratius co ideratam, θ' mendatam,non ut Ciceronis, scd uisuam ad imitationem Ciceronis coisscriptam, ederet,ex qua ipse posita,maxime se errores essent correeti, magna, sibi gloriam comparare: sic, si nunc meum peteret consilium, ei consulerem, ut lateret, in aliis xxercitationib. suis diligentior esset, nec tantum
26쪽
ptis, maxime Ciceronis,diuulgare. Cui c. m.-que autem liber sit mihi necesse et primam meam de eo sententiam pueri, maxime uero quia eam non esideo satis exucritate adhuc fuisse reprehensam. 'uamobrem, ut tandem ad causam no iram ue Miramus, cum in priori meo iudicio acto coiecturas attulerim,de reb. quinque,de verbis tres, quid dicis de prima e
PLR VAD Re conatus es , si Cicero tale principium Consolationis suae feci siet,
uamquam recentib. morbis medicina adhibere, uetanis sentes, m josea in
quarta Tusculana id fuse significati rum, quia solet Cicero citare priores libros in posscriorib. cum res aliqua illorum in his commemoratur. R I CC. Cur actum agimus cur minima, confisa per sequimur, maxima,et controAersia non cui amus e
Nonne quamuis dubitadi causia id scripsissem, addubitandum enim p=obabiιia omnia ualent tameu postea ostendi magnlim me momenta mea in re minime collocare, ac concessepotuisse Cicerone ea
27쪽
ne ulla meratione repetitionis i An uero dicis te abhorrere a rerum tenuitate, tamen tantopere, et tamdiu in reb. tenuib. immoraris p Sic. Addidisti te eam rem obseruasse non tamquam necessariam,quae perpetuo seruaretur,sed ut uerisimilem, . pleruque ita se haberet apud Ciceronem,maxime uerro de libro CVolationis, cuius sententiar, cum oblata es occasio,commemorandi, eius ipsus libri mentionem facere solitus est . Tamen non solum non plerumque,sed ne semel quidem obseruata est. R I c c. Vt tu intelligis, ortasse uerum:ut ego sensi,no ueru. .u linx: si, Ciceronem eiusmodi signiscationem praebere solitum fui βe , nou
quoties aliquam alicuius scriptoris sententiam iterauit: sed quoties aut totum libri argumentum, aut insignem eius disputationis locum aliquem
retractauit . Ego uero maioris dubitationis caussa non magis unum, quam alterum modum notaui,sed in uniuersum locutussum, ac consuetudine
Ciceronis probaui, quod in prima Tuscite satus sit se egisse de animorum natura in Consolatione , se uitam hominu deplorasse in eo libro , in quo se ipsum,quantum potuit, consolatus es: ct in tertia Tusc. se in Consolatione collegisse, Maxim
Paullum, Catonem,alios ; fere se omnia genera 'consolandi in Consolatione unam coniecisse. S I G. At haec cadunt in secundum membrum distinctionis me non in primum. R I CC. Diubet . Sat enim habeo, si miti fuisse istingue, ut aliqua dubi
28쪽
randi occasio iticicetur. Sic. Quid e quod subiunxisti, Ciceronem in Tusc. ita scripturum fuisse: Euodq. uetat Chrysippus, ut in Consolationis principio scripsimus: O tamen Cicero in Consnon nominauit Grininum , sed sapientes, qua
uox cadere poterat in alios etiam, quam Chrsippum,ut in Hippocratem, o Platonem, quos ante
Chrisippum eiusmodi sententiam prodidi e monstraui ἐ Ricc. Potuit nominare Chrysippum in Tusci declarando uocem sapientum, se positasuisset in Consolatione , In quamuis uox sapientum posset cadere in alios,quam in Chrysippum,tamen intelligeretur, quem de sapientis. potissimum mgnificasset. Sed inaniter facimus ,-illam sententia Consolationis ulli sapientum attribuimus , quae adeo falsa est,ut nec Chrysippi, nec Hippocratis,nee platonis sed alicuius imperiti censenda sit, quod in meis disceptationib. demonstraui . S i c. Dixisti etiam,te illud in in principio Consolationis scripsimus,non retulisse ad id, quod praecessit uodq. uetat Chrysippus,sed ad id, quodsequiarur, Ad recentes quasi tumores animi remedium adhibere . Ag uide, quam hoc facile recta adhibita d tinctione potueris: nescio enim,quomodo referri possi, H in principio scripsimus, alio, qnam ad id, quod antecessit . R 1 cc. Ibilibre,opinor, si ita scriptum fuisset, intelligere facile posset, Mego intellexi,scriptumfuisse in eo principio, non uetare Chosippum oed ad recentes quas tumoret
29쪽
animi remedium non adhibendum, et totam sentetutiam significatam esse, no auctorem sententiae demonstratrem, it postea in Tusc. illud erat Christippus,esset positum ad illud explicandum, quod te
geretur in Cong. Verant sapientes. Hoc tamen re ιinquo sudiosorum iudicio, huismodi res omnes leniores existimo,quam quae ab utroque nostrudititius tractari deberent,iccircoq. eas, dum in si cunda disceptatione primam coniecturam tractarem, in postremum locum reieci; quib. tu obruere grauiora cupiens argumenta,prope in uestibulo disputationis tuae usus es; neq. hoc facto contentus , quiddam etiampraeter rem adduxisti,ut unam uocem meam reprehenderes. S i G. diuid nam, quaeso R i c c . Nempe, quod ego in prima disceptatione dixeram,uon occasione bulassententia,qua in prima Coniectura pertractamus, sed ut animus in te meum omnib. declarare, me iudicium tuum, si possem, libenter meo ipsius antelaturum fuisse: sed, quoniam 2 prima meas tentia iam edita muhi recedere non liceret, iccirco ad duas luculenti simas orationes, quib. ei multas erroris tenebras objcere conatus esses, responsurum esse. S I G. Non ne id imprudenter dictum est, Duab. lacu Ientissimis orationib. tenebras objcere e Ecquid in meis illis, quas luculenti mas hocas,orationib.
tandem fuit, quod iudicii tui osscere luminib. quinerit e Euando enim alias tactilenta, id es,lucis plena quae essent, reb. ullis tenebras o Fuderunt p
30쪽
t CC. Intelligo,me a proposito auocari: quid e Mim hoc adsententiam, qua de agimus e maximetiero non ex hac ipsa di 'ut itione d scimpis med aliunde, quidem longe petitum Z Sectinet is sciam,hoc ese arti clam e0ram,qui hiitissam i sam tuentur,ut a re ipsa abducat aduersarios, ea r. digressonib. obruant: tamen tibi satisfaciam, At aliquanti per tecum digrediar. Ac primum qui Ptibi magnas gratias ago quod, cum tu j per ingenio meo faueris, laudi . suducris, hi lo fimpercredidi,meam etiam sudium adiuves,ducens proprietatem uerborum . Deinde, si lapsus sum, aio me ea propemodism incuria usam esse, qua tu qπο-que uti uisus cs,ctim in prima tua oratione Cicero nem ipsum ita loquentem induxini: Suise in uiata iuste,cane,aH. integre praestitissem, pro abi Rin uita iustos,casos,atq. integros praestisissent. Puod facilitare Demopbene obseruaui, tit eadem et uerba,quoti s apte caderent, adbiberct. taris enim umquam dixit, Memmet, nisi tu, ego Ilio exemplo, modo dicendi non satis considerato λ P fremo puto me redie locutum esse. Num, tametsi tibi uidetur absurdum,ut luculenta, ct lucis plananilis reb. tenebras offundere dicantur: tame . Non
absurdeforeasse significatur, illa escere,utonlitiam propriam lucem habere vi deantar. Vis exemplum c asseram,o quidem, ut arbitror, optimum. Nihil enim aliud eiὶ tenebras ossandere, vise obscurare. Id quod si tribuitur sol multo magis tribui